• Vijf jongens, vijf criminelen, vijf misbruikers, houden enkele jonge meisjes al een paar jaar vast. De villa waar ze in wonen zit heel goed in elkaar en geen enkel meisje is er ooit uit ontsnapt. Bovendien hebben ze allemaal een vreemde ketting aan, als ze toch een stap uit het huis doen, geeft het hen een elektrische shok. De meisjes worden misbruikt door de jongens, en zijn ook al vaak naar feestjes gegaan met de ergste mensen. Het is de nachtmerrie van elk jong meisje, en het is erg moeilijk om er wat tegen te doen. Maar na die twee jaar komt er nog het slechtste nieuws van al, één van de meisjes moet worden verkocht ! De criminelen hebben niet meer genoeg geld, en moeten dus één van hun slachtoffers aan een vreemde man, die erg veel eist verkopen. Word één van de meisjes echt verkocht ? Wie is die vreemde man ? Wat zullen de meisjes er aan doen ?

          Regels :
    - Minimum 200 woorden !
    - 16+ is toegestaan
    - Zo vaak mogelijk reageren
    - Geen ruzie buiten de RPG
    - Vergeet niet dat de jongens geen lievertjes zijn, hou het dus realistisch altublieft

          Jongens :
    - Hunter Sebastian Collins || Anatomy 1.1
    - Ezra Mitchell Nathaniel Renner || Ziegler 1.3
    - Francis Alexander Severn || Serenata 1.4
    - Uriel Maximillan Bright || Patriots 1.4
    - Ezekiel 'Zeke' Radford || Painkiller 1.4

          Meisjes :
    - Aria Mina Haydee || Allirian 1.2
    - Linden Sofia Ainsworth || Soulfinder 1.1
    - Darya Cameron Odell || Xemerius 1.1
    - Bluebell 'Blue' Kirkland || Painkiller 1.1
    - Elise Adalynn Montague || Backbiter

    Zo ziet hun huis eruit :

    De villa :



    De woonkamer :



    De jongens hebben allemaal een aparte grote kamer, ze zijn er allemaal ongeveer zo uit :



    De meisjes zitten allemaal in één grote kamer, er ligt er niets behalve een paar matrassen om op te slapen :



    De jongens hebben elk een aparte badkamer :



    De meiden hebben maar 1 badkamer die ze moeten delen :



    Als de meiden stout zijn geweest worden ze in deze donkere kamer geplaatst :



    Dit is de feestruimte van de jongens :



    Vandaag hebben de jongens een groot en belangrijk feest. Deze is al maanden geleden gepland en moet dus foutloos verlopen. De meisjes hebben allemaal hun werk meegekregen en moeten deze avond stralen.
    De meiden worden net als elke ochtend samen in hun kamer wakker en gaan naar beneden. De jongens zitten al in de woonkamer wat af te spreken voor het feest.

    Werk voor het feest [Laat dit weten in een pv of tussen haakjes] :
    Danseressen
    - Aria
    - Elise
    -
    Aan de bar
    - Blue
    - Linden
    -

    [ bericht aangepast op 13 juli 2015 - 23:05 ]


    I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

    {MT, Blue is wel nieuw btw maar ze zal de bar doen, aangezien dat simpel is (;}


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

    MT.


    [MT]


    "A good book is always good, no matter how many times you've read it."


    Aria Mina Haydee.


    Ik probeer mijn ogen open te krijgen, wat nogal goed lukt, want ik ben een echt ochtendmens. Ik word vaak als eerste wakker en dat is altijd al zo geweest. Ook hier word ik steeds zo vroeg wakker. Het is best irritant want ik haat het om alleen te zijn.
          Ik rek mezelf uit en kijk even naar de slapende meiden. Ik frons even mijn wenkbrauw als ik een onbekend meisje zie liggen. Hebben de jongens weeral een nieuw meisje meegenomen ? Stelletje sukkels... Op haar eerste dag zal dat meisje al goed moeten werken.
    Mijn gedachten gaan naar deze avond, weer een kutfeest. De jongens zullen vandaag nog irritanter doen, want ze willen deze zeker niet verpesten. Ik voel dat ik slechtgehumeurd ben. Maar dat ben ik bijna altijd sinds ik hier ben.
          "Meiden, ik ga naar beneden.", fluister ik hun toe ; ze slapen misschien niet helemaal. Met tegenzin sta ik op en ga ik naar beneden. Ik loop langzaam de trap af en doe dan de woonkamerdeur open. Ik zie de jongens al discussiëren en kijk hen verveeld aan.
          "Ik hoop dat jullie slecht geslapen hebben.", zeg ik tegen hun terwijl ik ergens op de zetel ga zitten.


    I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

    Patriots schreef:
    MT.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Patriots schreef:
    MT.


    but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

    Patriots schreef:
    MT.


    Seasons will change, but I shall remain

    EZEKIEL "ZEKE" RADFORT


          Zeke zat met Hunter in de salon, aangezien de anderen meteen na de ontvoering weer gaan tukken waren. Deze ochtend was al goed verlopen. Ze hadden dringend nog een nieuwe meid nodig en gelukkig Uriel nog een plan kunnen bedenken om een meid te vinden. Zeke had met zijn gladde praatjes een meisje weten af te leiden, al was hij niet echt zeker of ze hem helemaal vertrouwde. Ze reageerde nogal afstandelijk, maar de andere jongens hadden haar al snel binnen. Ze kwamen er met een paar klappen vanaf, maar de verdoving deed het meeste werk. Ze zou weldra ontwaken in haar nieuwe huis, haar nieuwe plek.
          Moe wreef hij door zijn gezicht en kreunde inwendig bij het vooruitzicht van het feest. Hij prees zich gelukkig dat hij niet alles regelde. Niet dat het hem ook veel interesseerde.
          "Zijn er nog plannen voor vanavond?" vroeg Zeke dan ook maar, zonder echt interesse. Hij speelde even met het glas in zijn handen en dronk het in één teug naar achter. Ook al was het vroeg in de ochtend, een beetje alcohol kon nooit kwaad.

    "TO PRANK OR NOT TO PRANK, THAT'S A SILLY QUESTION."

    [ bericht aangepast op 16 juli 2015 - 22:16 ]


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys


    Hunter Sebastian Collins
    _________________________________________________


    Ochtenden waren simpel gezegd niet zo mijn ding, het liefste sliep ik uit tot een uurtje of twee in de middag. Maar de komst van dat nieuwe trutje en het feit dat we voor vanavond een groot feest hadden georganiseerd moest ik wel mijn bed uit.
    "Ik hoop dat jullie slecht geslapen hebben." Hoor ik iemand zeggen. Aria, ik herkende haar stem nu wel zo ongeveer.
          "Aria - hou verdomme je mond alsjeblieft." Snauw ik terug. Tja, met een ochtendhumeur vond ik letterlijk alles en iedereen irritant.
    "Zijn er nog plannen voor vanavond?" Vraagt Zeke, waarop ik verveeld knik. Plannen, plannen - zoals gewoonlijk had ik niet écht plannen gemaakt voor vanavond. Er zouden veel mensen komen, dat wel. En het was aan de meisjes om ze te vermaken.
          "Het enige wat ik ga doen is drinken. En veel ook." Begin ik, terwijl ik mijn aansteker uit mijn ochtendjas haal om mijn eerste sigaret van de dag aan te steken.
          "En misschien wat onderhandelen met de gasten. We moeten tenslotte wel een van de meisjes kwijt binnenkort." Zeg ik dan luchtig, waarna ik snel een blik op Aria werp.
    Na slechts een trekje van mijn sigaret voel ik me gelijk stukken beter. Wat één sigaret al voor me kon doen..
          "Zeke, ik neem aan dat jij contact hebt gehad met die gozer die de drank levert enzo?" Vraag ik dan.


    but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )


    Linden Sofia Ainsworth




          Ik word wakker op precies dezelfde manier waarop ik de laatste tijd uit mijn slaap wordt weggerukt — door middel van een vreselijke nachtmerrie. Ik veeg meerdere malen over mijn gezicht, mijn ogen over de nog slapende lichamen van enkele anderen scannend. Ik voel mijn wenkbrauwen samentrekken tot een verbaasde frons wanneer ik een gezicht vind dat me volledig onbekend voorkomt. Het gevoel van medelijden maakt echter al snel plaats voor mijn zorgen over het veelbesproken feest — waardoor ik mezelf overeind dwing en mijn schetsboek onder het kussen vandaan pak voor ik de aftocht naar de woonkamer maak. Gewapend met mijn tekeningen ken ik Aria een klein glimlachje toe voor ik mezelf op de grond bij het raam laat zakken. De koelte van de grond doet me goed: en bovendien voel ik er totaal niets voor om bij de jongens te gaan zitten.
          Mijn vingers kammen mijn lokken weg uit mijn gezicht, voor het in een losse knot bovenop mijn hoofd beland. Met een schuin gehouden gezicht, een geconcentreerde frons boven mijn ogen en mijn onderlip tussen mijn tanden gezogen ga ik verder bij het laatste werk dat ik heb gemaakt: een verzameling van gezichten. Het duurt niet lang voor het potlood dat langzamerhand steeds kleiner is gaan worden — afgeeft op mijn vingertoppen doordat ik er overheen veeg om effecten te creëren. Het heeft aardig lang geduurd voor ik papier en potloden tot mijn beschikking kreeg — maar mijn goede gedrag heeft er uiteindelijk toch voor gezorgd dat ik mijn vorm van ontsnappen kreeg. Ik heb geen zin in vanavond, ik heb een hekel aan de bar, maar ik weet dat het altijd erger kan. Dus besluit ik — in tegenstelling tot Aria — mijn mond wijselijk gesloten te houden.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    EZEKIEL "ZEKE" RADFORT


          Wat ongeïnteresseerd luisterde Zeke, enkel het deel over drank stond hem echt aan. Hij had wel zin in een wilde avond vol drank, meisjes en drank.
          "Ja, die gast heeft wat kunnen regelen. Misschien zit er ook wat wit spul bij of kan hij nog wat andere dingen regelen voor een prikje van een prijs," knipoogde hij en schonk voor zichzelf nog wat bij. De alcohol prikte in zijn keel en het branderige gevoel bleef even hangen. Een paar meisjes waren al naar het beneden aan het komen, maar schonken geen aandacht aan hen. Hij vond enkel dat Aria een grote mond had, maar zei er nooit wat van. Irritanter voor haar. Hij haalde zijn handen even door zijn haar en bewoog wat zenuwachtig met zijn been. Hij was allesbehalve op zijn plek hier. Liever hing hij wat rond en rookte hij. Oh! Een sigaret, daar snakte hij naar, maar besloot zijn mond maar te houden om geen boel te hebben met Hunter. Later kon hij zijn verloren nicotine wel inhalen. Niet dat hij een kettingroker was, hij deed het gewoon graag.

    "TO PRANK OR NOT TO PRANK, THAT'S A SILLY QUESTION."

    [ bericht aangepast op 16 juli 2015 - 22:17 ]


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys


    ~ Aria Mina Haydee.~


    "Aria - hou verdomme je mond alsjeblieft." Snauwt Hunter terug. Ik mompel iets wat op een 'ik doe wat ik wil' lijkt, maar ik ga er verder niet op in. Ik hoor dat Zeke en Hunter nog wat aan het plannen zijn en besluit iets te gaan eten. Ik sta recht en loop naar een schaal vol fruit. Mijn aandacht gaat naar een rode appel, daar heb ik wel zin in. Net als ik een hap van mijn appel wil nemen begint Hunter iets verbazend te zeggen.
          "En misschien wat onderhandelen met de gasten. We moeten tenslotte wel een van de meisjes kwijt binnenkort.", ik heb niet opgelet bij het begin van zijn zin, maar ik moet toegeven dat ik dit niet verwachtte. Hunter kijkt me even aan, en ik moet slikken. Bedoelde hij nou dat er een meisje wegging ? Verkocht ?
          "Dus jullie gaan één van ons verkopen ? Heel volwassen ... We zijn geen speeltjes hoor ! ", gooi ik eruit . Het is misschien niet heel slim, maar zo ben ik. Eerst doen, dan denken...
    In ieder geval heb ik mijn mening gezegd, maar ergens ben ik toch wat gepanikeerd, ik had nog niet eens aan de optie van 'verkocht' worden. Deze keer neem ik wel een stuk van de appel.

    [ bericht aangepast op 13 juli 2015 - 22:11 ]


    I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring


    Elise Adalynn Montague


    Ik was al een tijdje wakker. Het feit dat ik me hier nog altijd alles behalve veilig voelde, wat vrij logisch was, zorgt nog altijd voor de nodige slapeloze nachten. Stilletjes, om geen van de meiden wakker te maken, was ik naar de hoek gekropen waar ik nu nog altijd zit. Ik durfde het niet aan om alleen het "terrein" van de jongens te betreden. Het was niet dat ik de meisjes goed kende, maar zij boden mij, voor mijn gevoel, toch enige veiligheid. '"Meiden, ik ga naar beneden.' Het is Aria die deze woorden op fluistertoon uitspreekt, om niemand te wekken. Ik durf te wedden dat ze mij hier nog niet heeft zien zitten, maar hier ben ik eigenlijk wel blij mee, voordat ik als laf wordt beschouwd. Het meisje komt overeind, om vervolgens de ruimte te verlaten.
          De volgende die de stilte verbreekt is Linden. Stilletjes kijk ik toe hoe ze haar schetsboek onder haar kussen vandaan haalt, om vervolgens ook de zaal te verlaten. Ik bedenk me dat het waarschijnlijk wel tijd wordt om ook naar beneden te gaan, hoe erg ik er ook tegen op mag zien, alleen snak ik naar een snee brood en een glas water. Voorzichtig, om niemand te wekken, kom ik overeind en loop richting de deur. Eenmaal daar kijk ik nog even achterom, met name naar het nieuwe meisje dat nog ligt te slapen. Het is gewoonweg verschrikkelijk dat de jongens het nodig vinden nog een meisje te ontvoeren. Alsof vier niet meer dan genoeg was. Vervolgens duw ik de deur open en verlaat ook ik de ruimte.
          Wanneer ik de trap afloop, meen ik al stemmen vanuit de woonkamer te horen. Mijn eetlust raak ik haast direct kwijt, wanneer ik de stemmen van de jongens herken. Toch besluit ik de eer aan mijzelf te houden en hen een goedemorgen te wensen, wanneer ik hen voorbij loop. Mijn stem is enkel nauwelijks hoorbaar, waardoor ik me afvraag of ze het überhaupt wel gehoord hebben. Ik loop rechtstreeks door naar de keuken, om in ieder geval een glas water voor mijzelf te pakken.


    [Ik gok dat danseres het best bij Elise past]
    [En ik weet het, m'n rol was nog niet goedgekeurd, maar ik had m'n post al af dus sorry]

    [ bericht aangepast op 13 juli 2015 - 22:52 ]


    "A good book is always good, no matter how many times you've read it."

    MT


    Big girls cry when their hearts are breaking


    Linden Sofia Ainsworth




          Ik probeer mezelf bezig te houden met alles behalve het gesprek dat de jongens voeren — tot ik uiteindelijk niet anders kan dan opkijken door de wending die ze hebben genomen.
          ‘Dus jullie gaan één van ons verkopen? Heel volwassen. We zijn geen speeltjes hoor!’ Het is opnieuw Aria die fel uit de hoek schiet. Ik voel mezelf kort bevriezen voor ik uiteindelijk soepel op mijn benen ga staan — mijn schetsboek onder mijn arm klemmend terwijl ik naar haar toe loop. Met deze attitude is het slechts een kwestie van tijd voor één van hen zijn geduld verliest en op haar af zal stormen. Ik ben niet bijzonder close met mijn lotgenoten — maar op dit moment wil ik Aria beschermen voor verdere stommiteiten.
          Ik laat mezelf naast haar op een stoel zakken, een losse pluk achter mijn oor vegend voor ik mijn mond uiteindelijk open. ‘Ik denk dat de nieuwe vanavond bij mij aan de bar staat.’ Mijn blik gaat peinzend over het schetsboek op mijn schoot, voor ik me opnieuw op Aria richt. ‘Jij danst, toch?’ Het is niet zo dat er heel veel meer is om over te praten. Vanuit mijn ooghoeken werp ik een blik op de jongens. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik in het begin heb gevochten. Iedere seconde van iedere dag. Maar uiteindelijk zou ik het in mijn eentje nooit gaan redden. En niemand kan weken in die deprimerende kamer aan. Alleen zijn met je gedachten is een zwaar mentale straf.


    Feel the fire, but do not succumb to it.