[300] RPG || Sons of Anarchy || Speeltopic - Speeltopics

---

Deze verhaallijn wijkt af van de serie, maar kan nog steeds enkele spoilers bevatten. Je hoeft de serie zelf niet gevolgd te hebben om mee te kunnen doen.

Wanneer Clay Morrow, de voorzitter van de Sons of Anarchy, op onverwachte wijze door Jax Teller van het leven wordt beroofd, valt de motorclub uit elkaar. Na alle chaos die de afgelopen jaren voor een overhand heeft gezorgd, kiezen de clubleden ervoor om hun eigen pad te bewandelen en hun geliefde, leren jasjes aan de kapstok te laten hangen.
Wanneer men echter begint te denken dat de Sons of Anarchy de stad Charming eindelijk achter zich hebben gelaten, besluit één lid van de Sons of Anarchy, die zich in een andere afdeling heeft gevestigd, richting Charming te reizen om de moedeorganisatie van de motorclub weer opnieuw op te bouwen. De oude clubleden mogen weliswaar hun eigen weg zijn gegaan, maar het kersverse bloed zorgt minstens voor net zo veel opschudding in het inmiddels rustige Charming. De nieuwelingen zijn afkomstig van overal en nergens, hebben ieder een verschillende achtergrond en zullen elkaar vaak niet eens kennen. Toch besluiten ze om samen te werken en SAMCRO nieuw leven in te blazen, want de lokroep naar macht, geld en bloed lijkt veel te sterk te zijn. Zal het hen lukken om weer aan de top te komen? Of graven ze zich een weg in de richting van hun eigen graf?

Rollen

Vrouwen:
• Catlin "Cat" Clifton || Tigresse || 1.1
• Isabel "Izzy" Mallon || Valkyries || 1.3
• Elizabeth "Liz" Viele || Conaway || 1.3
• Dumbledore
• Xemerius

Mannen:
• Astro "Ace" Mallon || Tigresse || 1.1
• Timur Samuil Maksimov || MikeyGClifford || 1.1
• Alec Cullen Grey || Blurryface || 1.1
• Lucian "Nerd" Matthews || Jorah || 1.2
• Jude Ace Levon || Nebthet / Lolicia || 1.5
• Nathaniel James DeAngelo || Amygdalae 1.6
• Sebastian Aiden Diesel || Amygdalae 1.7

Regels

• Je schrijft minimaal 300 woorden per post.
• Meerdere personages per persoon zijn toegestaan, mits er variatie in zit.
• Dood geen andere personages zonder toestemming.
• 16+ is toegestaan.
• Wees realistisch en origineel bij het beschrijven van je rol en het schrijven van posts. Perfectie bestaat niet, en niet iedereen kan twintig jaar oud zijn.
• Begrijp je iets niet of wil je iets specifieks weten? Wees niet bang om vragen te stellen!

Topics

• Rollentopic
• Praattopic
• Speeltopic

Inleiding

Het verhaal start op het begin van een zomeravond. Een fijne bries zorgt ervoor dat de temperatuur als aangenaam kan worden beschouwd, alhoewel er een kans bestaat dat het zal afkoelen naarmate de avond vordert.
De club begint langzaamaan weer wat vorm te krijgen, en de clubleden beginnen ook hun plekje te vinden in het stadje. Vanavond staan er geen belangrijke afspraken of ontmoetingen op de planning, dus is iedereen vrij om te doen wat hij of zij wilt. Sommige mensen zullen van een vrije avond gebruik maken om andere bewoners uit de stad beter te leren kennen, terwijl er ook mensen zijn die liever een prostituee bezoeken of wat extra wiet willen kopen. Misschien zijn er zelfs mensen die pas zijn aangekomen in de stad en op zoek zijn naar een verblijfplaats? Kortom, er is genoeg te doen in Charming, en er bestaat altijd een kans dat de avond nog wel eens een onverwachte wending zou kunnen krijgen. Je weet het immers nooit in een stadje zoals deze, en vooral niet nu de ongure types weer hun opmars in de woonplaats beginnen te maken.

Ik wil jullie zo vrij mogelijk laten in het besturen van je personage en het contact leggen met anderen. Wees dus niet bang om zelf iets te verzinnen, of om een plot-twist aan je posts toe te voegen! Bovenstaande tekst bevat enkel wat voorbeeldjes, maar daar hoef je -je natuurlijk niet aan te houden.

[ bericht aangepast op 6 juli 2015 - 19:27 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Elizabeth 'Liz' Viele

"Welterusten schatje," fluisterde ik tegen de kleine James. Ik gaf hem een kusje op zijn voorhoofd en drukte vervolgens het lampje van zijn kamertje uit. Vijf jaar was hij alweer. Hij werd al een echte eigenwijze vent. Dat had die van zijn moeder. Ik grinnikte bij de gedachte. Ik keek op de klok en zuchtte. Over een uur moest ik alweer naar het tankstation om een nachtshift te draaien. Wat een klotebaantje was dat zeg. Maar ik moest wat om de huur te bekostigen. Ik liep richting de keuken en opende de koelkast. Daar haalde ik een blikje Red Bull uit. "Heerlijk koel. Precies goed," zei ik tegen mijzelf en ik nam het blikje mee naar de woonkamer, waar ik op de bank plofte. Het blikje ging met een sisser open en ik genoot van het koude goedje dat langzaam door mijn keel goot. Na een paar slokjes zette ik het blikje op tafel. Om het in een keer op te drinken vond ik altijd zo zonde. Uit mijn broekzak haalde ik mijn pakje Marlboro en een aansteker. Onhandig, nepnagels werkte nu niet echt goed mee, pulkte ik een sigaret uit het pakje en stopte de rest weer terug. Ik stak het aan met mijn aansteker en rookte langzaam de nicotine in die vrijkwam. Zonder een nicotineshot en een cafeïneshot kwam ik de nacht niet door. Langzaam rookte ik de de sigaret op. Het overblijfsel dumpte ik in de asbak die op tafel stond. Zoals verwacht, ging stipt half 10 de bel. Ik liep naar de deur en daar stond mijn moeder op de stoep. "Bedankt mam," zei ik en ik gaf haar een kus op haar wang. Wanneer ik moest werken was mijn moeder altijd degene die op James kwam passen. Ik griste mijn tas van de tafel in de gang en liep richting de deur die ik open had laten staan. "Dag mam," riep ik en ik trok de deur achter mij dicht. Langzaam liep ik naar mijn pick up en stapte ik in. De tas gooide ik op de bijrijdersstoel, terwijl ik mijzelf installeerde. Klaar om naar het tankstation te gaan. Klaar om weer een nachtje mijn klotebaantje uit te oefenen.

---

Tell me about it, stud.

Jude Ace Levon.
Thank you for visiting Charming. Our name says it all – staat er op het bordje vlak voor je Charming in of uit gaat.
      Ergens in Charming zit er een motorduivel op zijn motor, op weg naar de nieuwe clubhuis. Eerst zou de man, wiens jacket heen en weer flapperde door de wind, kijken wat daar allemaal te doen was. Of er nog enige taken voor hem zou zijn.
      Zelf had hij net een taak afgerans.. eh, nee, afgehandeld. De man met wie hij de deal had, was een drugsverslaafde – en geen lichte ook. Hij weigerde alleen om het juiste bedrag te betalen.
      Net op het moment dat hij aan drank dacht, kwam hij langs een benzinepomp. Hij moest tanken – hijzelf, niet de motor, maar dat was dan toch mooi meegenomen. Met puffende uitlaatgassen reed hij de weg af en stopte hij naast een benzinepomp. Zijn zadel kraakte, van het nieuwe leer, wanneer hij opstond en hij sloeg de brommende motor af. Met een achterover gehangen rug keek hij wat de precieze prijs voor de benzine was, wanneer hij de tank vol laadde, waarna hij naar de winkel slofte.
      Normaal gesproken had deze man, die zich Jude noemde, geen voorkeur voor een bepaalde drank, maar als hij het dan zag staan had hij dat liever. Bier was niet hetgeen wat hij in gedachten had, maar hij pakte toch het sixpack bier maar en slenterde naar de kassa toe, waar het pak bier met een smak op de toonbank kwam.
      'Waar gaat de weg naartoe?' De vrouwelijke kassière oogde vriendelijk, flirtend zelfs, maar hij gaf haar geen aandacht – enkel een monotone blik.
      “Oneindig,” sprak hij. Één woord, maar het zei heel veel – vooral voor hem.
      De vrouw glimlachte wat, of het nou ongemakkelijk was of niet, hij kon dat er niet echt uit opmaken, want hij merkte het laag uitgesneden shirtje van het jonge ding op. 'Dat is diep.'
      “Erg diep,” mompelde hij, terwijl hij nog voor even in 't shirtje keek.
      De kassière, genaamd Suzy, lachte nogmaals op zijn antwoord en noemde de prijs. Hij gooide een biljet op de tafel met een knipoog, waarna hij de winkel uitliep, terwijl de blonde vrouw hem nakeek.

Jude stapte weer op zijn motor en startte het brullende beest, waar het gegrom leek te horen wanneer hij wegreed – de diepte van Charming in.

[ bericht aangepast op 13 juli 2015 - 14:52 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

[ bericht aangepast op 15 juli 2015 - 23:38 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

---

‘Het is niet waar,’ bracht de man krampachtig uit na een kort ogenblik, dat echter als een eeuwigheid had aangevoeld voor Izzy. Zijn norse, zure blik maakte plaats voor een schaapachtige grijns, waarna hij opnieuw zijn woorden herhaalde, haast opgewekt nu. Het kakelende lachje – dat gewoon als eng te bestempelen viel – bezorgde Izzy dan ook naargeestig de kriebels.
      ‘Geen idee wat “waar” is, aangezien ik moest oprotten van je erf, of je schopte me eraf, weet je nog,’ antwoordde ze bijster, de mans eerdere woorden gebruikend om zo dat naargeestige gevoel van zich af te krijgen. De schaapachtige grijns werd zowaar nog groter, waarna de man zijn deur verder opende.
      ‘We zijn op verkeerde voet begonnen, denk ik zo,’ sprak de man, waarbij zijn rotte tanden duidelijk afstaken tegen geïrriteerd tandvlees doordat hij haar nu een weidse, maar nochtans vervormde, lach toewierp.
      ’Wow, het kan denken’ dacht Izzy, en ondanks dat het veelal haar gewoonte was om vrijuit haar gedachten te spreken, hield ze nu opzettelijk haar mond.
      ‘Misschien, ja,’ wist ze dan ook als enige over haar lippen te laten vallen, haar verdere woordenstroom inslikkend. ‘Ik ben Isabel Mallon.’
      ‘Dick Joe, maar zeg maar gewoon Joe, tenzij je liever Dick zegt,’ en de man stak zijn vettige hand naar voren, iets dat Izzy eigenlijk had willen mijden. Ze glimlachte dan ook geforceerd terwijl ze moeizaam Joe de hand schudde.
      ‘Kom binnen, kom binnen, we hebben een hoop te bespreken,’ bracht de man vervolgens uit, terwijl hij zich al had omgedraaid en een wijds gebaar maakte dat ze hem moest volgen. ‘Let niet op de rommel, ik verwachtte geen bezoek.’
      Izzy slikte. Ondanks dat elke vezel in haar lijf schreeuwde om niet op het “aanbod” in te gaan, wist ze dat dit haar enige spoor was tot het vinden van haar vader. Dus ze raapte al haar moed bijeen om de drempel zonder ook maar een frons, grimas of enig andere blijk van walging over te stappen.

‘Hoe oud moet je nu zijn,’ mompelde Joe, toen Izzy de woonkamer binnenstapte. Ze wist niet waar haar blik zich als eerste op wilde vestigen. Ze kon namelijk niet opmaken wat nog lelijker en viezer was; de besmeurde kakigordijnen, het afgrijselijk fleurig bloemenmotief van het versleten bankstel of het tapijt vol vlekken en vuiligheid.
      Nadat ze beduusd had rondgekeken, wilde Izzy antwoorden op zijn vraag maar zweeg toen Joe de vraag klaarblijkelijk niet aan haar gesteld had. Hij telde namelijk de jaren in zichzelf op, om vervolgens de juiste conclusie te trekken. ‘Tweeëntwintig, dat was het,’ zei hij waarop Izzy slechts knikte. ‘Ga zitten, ga zitten,’ dirigeerde Joe haar vervolgens naar het bankstel.
      ‘Ik blijf liever staan,’ glimlachte Izzy geforceerd, toen ze de bank – onder lichte dwang – naderde. ‘Als je het niet erg vind.’
      ‘Nee, nee, je doet maar,’ zei Joe, nog steeds even enthousiast. ‘Kom, ik zal wat te drinken pakken.’ En opnieuw wilde Izzy dit aanbod afslaan, gezien ze niet stond te springen om erachter te komen in welke staat zijn glazen zich bevonden. ‘Ik heb wel enkel bier in huis,’ zei Joe, terwijl hij al naar de keuken was verdwenen en de koelkast indook. Nog voordat Izzy effectief iets had kunnen zeggen, duwde hij een halve liter bierblik van één of ander goedkoop merk haar in de hand.
      Izzy kon het niet helpen naar de man te staren, die in persoonlijkheid een draai had gemaakt van zo’n 380 graden. Ze staarde vooral omdat ze niet met zekerheid kon zeggen welke man ze nu liever prefereerde. De vadsige chagrijn die haar zojuist nog van zijn erf had willen schoppen, of deze ‘persoon’ die steeds meer kierewiet leek.

            ‘Waar kan ik hem vinden?’ stelde Izzy de vraag die haar al zo lang bezig hield, doelend op haar vader. Ze beet op haar onderlip een hoopte dat ze het antwoord zou krijgen dat ze wilde horen.
      Joe haalde echter slechts zijn schouders op. ‘Hier en daar,’ antwoordde hij vaag, waarna er een stilte viel
      ‘Je kan me niet verder helpen,’ concludeerde Izzy daarom nors. Ze zette het ongeopende blik bier op tafel, onderwijl zich stellig afvragend waarom ze hier ook alweer haar tijd verdeed.
      ‘Ik heb Mallon in tijden niet meer gezien, niet meer sinds ik… geen lid meer ben van de club.’ Izzy hoorde hoe Joe de woorden inslikte die hij feitelijk had willen spreken. Het vermoedde speelde dan ook direct op dat Joe niet bepaald vrijwillig gestopt was met de club.
      ‘Ik en je vader waren vroeger bevriend,’ zei Joe dan ook goedbedoeld toen Izzy aanstalten maakte om te vertrekken.
      ‘Ik heb geen nood aan een geschiedenisles, ik wil hem enkel vinden,’ reageerde Izzy kort, er duidelijk van overtuigd ook hier niet verder te komen. Ze had geen nood om haar vaders geschiedenis aan te horen, ze had er nood aan de man te vinden. ‘Dus tot ziens,’ en ze liep richting de voordeur.
      ‘Wacht, ik weet misschien wie je verder kan helpen,’ zei Joe voordat Izzy effectief het huis buiten stapte. ‘Ik ben dan wel geen clublid niet meer, maar heb nog wel zo m’n connecties.’ Ondanks dat Izzy buiten wilde stappen zonder ook maar om te kijken, hield ze toch haar pas in. Er was een nieuwsgierigheid die aan haar ingewanden knabbelde, een bepaalde waarheid in de toon waarop hij gesproken had die haar staakte in haar beweging.
      ‘Ik weet niet waar Mallon zich ophoudt, maar wel z’n zoon. Ace is een half jaar geleden naar Charming vertrokken; om daar de boel te leiden, om de motorclub terug in zijn oude glorie te herstellen.’
Feitelijk was het beter dan niets, en aangezien Izzy niemand anders meer had in haar leven, kon ze het er even goed op wagen om naar Charming te gaan. Er was niet bepaald iemand die nog thuis op haar wachtte sinds de dood van haar moeder. Deze hele zoektocht was dan ook begonnen met wat een zo simpele belofte leek op het sterfbed van de vrouw. Al was het ook zeker dat Izzy niet volkomen compleet alleen zonder familie wilde achterblijven, al zou ze dat niet zomaar toegeven.
      ‘Charming?’ bracht Izzy voor de zekerheid uit, waarop Joe bevestigend knikte. Hij liep terug naar de woonkamer om even later een verkreukeld papiertje te geven met een adres.
      ‘In deze bar houden de clubleden zich veelal op,’ zei Joe, waarna hij zijn schouders liet afzakken. ‘Meer kan ik echt niet voor je betekenen. Ik hoop in ieder geval dat je vindt wat je zoekt.’
      Izzy mompelde ‘bedankt’ en vertrok doordat verdere woorden overbodig waren en ze gewoon niet de aandrang voelde om hier langer te blijven dan nodig was.


Ik heb het tot een open einde gelaten en in de volgende post komt Izzy in Charming aan - waarschijnlijk opzoek naar een slaapplaats - en kan ze Jude ergens tegenkomen. Dus je bent volledig vrij in je keuze waar de twee elkaar tegen komen (;

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Timur Samuil Maksimov
Toen ze haar naam aan me vertelde, kantelde ik mijn hoofd een beetje. Ik wist nogsteeds niet helemaal wat ik van haar moest maken, maar dat betekende niet dat ik niet beleefd kon zijn. Ik pakte Sveta op en liep met haar naar de keuken. Intussen knikte ik bij de vraag van de dame. We hadden inderdaad koffie. Zij bleef een beetje praten en vragen stellen, maar het kostte mij gewoon tijd on te antwoorden. Zo liet ik haar dus maar vragen stellen terwijl ik twee koppen zwarte koffie zette. Melk en koffie stond op het tafeltje, dus die kon ze zelf pakken als ze wilde. Rustig zette ik het hondje op de grond, die wel bij me bleef. Dat was maar beter ook, want het was duidelijk dat ze Cat niet mocht. Hierdoor was ik ook vrij voorzichtig met het meisje. Ik zette de kop koffie voor haar neer en zakte zelf neer op een stoel, terwijl het hondje voor me bleef staan. Ik nam een slokje koffie en dacht nog even na over haar vragen. "Timur, priyatno poznakomit'sya. Ik ben hier nu een paar maanden en werk bij de... pekar'... bakker." vertelde ik haar rustig, voor ik nog een slokje koffie nam. Sveta begon langzaam iets te kalmeren en ging liggen aan mijn voeten, al bleef ze duidelijk gefocussed op het meisje. "Ben jij hier dan al langer?" Ze was een schoonheid, maar had duidelijk iets wilds en ontembaars. Het was een meisje, wie niet gecontroleerd wilde worden, maar erg was dat niet. Met de volgende slok herrinderde ik haar vraag. "Waarom zoek je Alec?" Dat wilde ik wel weten, want als het een slecht doel was, als ze hem iets aan wilde doen ofzo, dan zou ik hem een bericht sturen dat hij zo snel mogelijk weg moest wezen. Even zette ik mijn mok weg en kraakte mijn knokkels. Mijn hand gleed rustig naar mijn heup, waar ik een mes had zitten. Misschien was ik de nieuweling, maar in mijn wereld moest zij zich zeker ook nog bewijzen. Anders zou ik haar alsnog het mes op de keel zetten, letterlijk. Ik liet geen kwaad om me heen toe, en zeker niet rond Sveta.

---

Bowties were never Cooler