Lola schoot in de lach en keek toen om zich heen. Ze zag nog niemand die aan Mosh kon tippen, behalve natuurlijk Cyrith, maar ze dacht niet dat ze een heel leuke avond met hem zou hebben en bovendien was het véél leuker als ze met een onbekende knapperd zou aankomen. Toen ze niemand zag die er leuk genoeg uitzag, draaide ze met haar ogen en liep ze naar de bar toe. Haar oog viel op de barman. Die zag er best leuk uit... Totáál niet haar type, maar dat maakte niet uit. Als ze niemand kon vinden, kon ze altijd proberen voor hem te gaan.
Toen ze echter wachtte tot ze een nieuw drankje kon bestellen, viel haar oog op een jongen die op dat moment aan de beurt was. Ze grijnsde. Of hij knapper was dan Mosh wist ze niet, maar hij zag er zeker leuk en ook sociaal uit. 'Hallo.' Ze sprak in het Engels, omdat ze niet wist of hij Nederlands was. 'Ik vind je haar awesome.' Ze wiebelde met haar wenkbrauwen.
Hij draaide zich om; ze had zich niet in hem vergist, hij was inderdaad knap. Hij had donkere, vriendelijke ogen, zwarte knoppen in zijn beide oren en keek haar met een grijns aan. 'Thanks.'
'Hoe heet je?' vroeg Lola.
'Splynter.' Hij schudde haar de hand. 'En jij?'
'Splynter? Dat meen je niet.' Lola trok haar wenkbrauwen op. 'Is dat een naam?'
'Jep. Een Nederlandse naam.'
'Oh, dan kunnen we vast ook Nederlands met elkaar spreken!' zei Lola opgelucht. 'Waar kom je vandaan?'
'Dresden.' Hij glimlachte bij het zien van haar uitdrukking. 'Mijn ouders zijn verhuisd toen ik drie jaar was. We woonden eerst in Rotterdam, maar mijn vader kreeg een baan in Duitsland. Dus vandaar, Dresden.'
'Aah!' Lola grijnsde. 'Maar dat verklaart nog steeds niet je bijzondere naam.'
'Splynter is een gewone Nederlandse naam, hoor!' Hij grijnsde ook. 'Er wordt maar liefst 1 jongen per jaar zo genoemd in jouw mooie land!'
'Zo zo,' zei Lola onder de indruk. 'Nou, ik vind het origineel. Ben je hier al lang?'
'Een paar dagen... of een week misschien alweer.' Hij knikte naar een paar mensen die Lola door de drukte niet kon zien. 'Met mijn vrienden. Het is al het tweede jaar dat we hierheen gaan.'
'En dat bevalt dus goed!' knikte Lola. 'Wij zijn hier vandaag pas gearriveerd en er zijn nu al problemen met de bagage van een vriendin van me, dus tot nu toe nog niet echt een pluspunt. Maar dit feestje bevalt me dan weer wel.'
'En de aanwezigen natuurlijk ook.' Hij wiebelde zijn wenkbrauwen en ze gaf hem een plagerig duwtje.
'Haal je maar niks in het hoofd. Ik heb een vriend.' Ze zag zijn gezicht betrekken, wat haar zelfvertrouwen weer een opstootje gaf, en grijnsde. 'Dat is precíes de reden dat ik je aangesproken heb. We hebben een weddenschap.'
'Wat, dat je mij kunt versieren?' Hij klonk een stuk koeler. Dat ging niet de goede kant op.
'Nee, nee. Nou ja, dat ik een jongen zou vinden die knapper was dan hij.' Ze probeerde de luchtige sfeer weer terug te krijgen door op dezelfde plagerige toon te spreken als daarvoor. 'Je krijgt een drankje van me als je die jongen wilt zijn, vanavond.'
'Oh?' Hij grijnsde weer en ze was blij dat hij erop in ging. 'En wat moet ik daarvoor doen?'
'Nou, eigenlijk gewoon straks bij me zijn als Mosh ook eenmaal een chick heeft gevonden die natuurlijk niet kan típpen aan mij, maar hij gaat zijn best doen,' zei Lola. 'En dan gaan we jullie waarschijnlijk vergelijken en ik neem aan dat we een onafhankelijke jury zoeken die kiest wie er gaat winnen.'
Splynter schoot in de lach. 'Wauw, dus ik mag deelnemer zijn van een contest?'
'Ja, die eer heb je, en je krijgt er nog een drankje voor terug ook,' zei Lola. 'En als je een beetje kunt acteren, kun je ook nog doen alsof ik je dit helemaal niet verteld heb. Dan weet Mosh ook niet dat ik je aan het omkopen ben en gelooft ie écht dat ik iemand als jou zou kunnen krijgen.'
Hij grinnikte. 'Als je geen vriend had gehad, had dat ook zeker wel gekund,' zei hij, waar Lola enkel met een lach op reageerde, 'maar ik vind het prima. Ik ben een zéér goede acteur. Laat me maar weten wanneer ik wat moet doen.'
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain
