http://www.quizlet.nl/stories/151044/decisions--calum-hood/
Sometimes you have to make decision, mine was to run away from this life, and god it was the best decision I've ever made, Otherwise I would never met him...
Mijn hoofd voelt zo zwaar aan. Ik hoor stemmen, mannelijke stemmen, maar ik ben te moe om op te kijken. Waar was ik ook alweer? Oh ja, Sydney. 'Ik denk dat ze gewoon slaapt.' 'Denk je?' 'Ze ademt nog.' 'Misschien moeten we haar meenemen.' 'Dude dan lijkt het alsof we haar ontvoeren.' 'We kunnen haar toch moeilijk hier laten liggen?' Ik hoor vanalles, maar ben veel te moe om echt te luisteren. Ze hebben het over mij, dat is het enige wat ik besef. Wat is er gebeurd? Oh ja laat maar. 'Pak jij haar op?' 'WAAROM IK?' 'Omdat jij de grootste bent en haar waarschijnlijk gemakkelijker kan dragen.' 'Oh god.' 'Ze is zo klein en fijn.' 'Ik wil niet naar de gevangenis.' 'Til haar gewoon op!' Oké, oké.' Ik voel handen aan mij prutsen en wil zeggen dat ze mij gerust moeten laten, maar ik ben veel te moe. De jetlag heeft me echt getroffen. 'Jongens help even.' en na deze zin voel ik nog meer handen aan mij prutsen en dan opeens botst mijn hoofd ergens tegen. Ik kreun. 'Luke kan jij echt niet.' hoor ik een ander zuchtend en opeens lig ik weer in een ander zijn armen. Een warme gloed straalt van die persoon af en het parfum die van zijn lichaam afkomstig is ruikt zo zoet. Hoe gek het ook klinkt, ik voel me veilig. 'Oke en nu?' 'Laat mij de auto halen en wacht hier.' voetstappen verwijderen zich weg van ons. Ik voel ogen op mij branden. 'Ze is zo schattig.' 'Zwijg.' 'Ik mag toch zeggen dat ze schattig is.' 'Jongens echt straks draaien we hier de gevangenis voor in.' 'Omdat we een onschuldige ziel helpen?' 'Eerst en vooral weet je niet of die ontschuldig is.' stilte. 'Luke, het is oké, we helpen gewoon dit meisje en morgen brengen we haar gewoon weer naar huis.' een zucht. 'Oké dan.'
Alvast bedankt als je hem wilt lezen
xx