• × ANEW ×

    Het is inmiddels al jaren geleden sinds Katniss is gestorven en men over haar sprak. Ze is langzamerhand in de vergetelheid geraakt en het Capitool heeft Panem weer ingenomen.
    De achterkleinzoon van president Snow is aan de macht. Iedereen vreest hem, vanwege zijn wrede manier van regeren. Niemand probeert of denkt überhaupt aan een opstand, vanwege de gevolgen. Hij is zeker weten de machtigste man van Panem. Alleen wil hij over meer macht beschikken, daarom trekt hij naar het zuiden toe en bezet het gebied; op een klein deeltje na, dit miniscule gebiedje blijft onafhankelijk. Hij geeft het nieuwe land de naam Potum, wat drank betekent. Net zoals in Panem wordt Potum ook opgedeeld in Districten, genummerd van veertien tot en met vijfentwintig. Met elk hun eigen taak en ijver, zodat het Capitool hier voordeel uit kan halen.
    Om het volk onder de duim te kunnen houden voert hij ook hier The Hunger Games in. Alleen zullen deze anders verlopen dan gehoopt, dit volk, wat eens zo zorgeloos leefde, verzet zich nu heftig tegen de ijzeren greep van het Capitool...

    Rollen Jongen van District 16 en 17nog vrij! Man 21 verlopen = vrij en vrouw 23 verlopen = vrij!
    [Districten 20, 21, 22 en 23 zijn beroepsdistricten.]
    District 14: Vee
    × Onbekende tribuut
    × Onbekende tribuut
    District 15: Handel
    × Tye Milo Starnes - GusWaters - [1.12]
    × Aemelia Sophia Haynes - Tartle - [1.6]
    District 16: Landbouw
    × Reservatie mannelijke tribuut - Anaklysmos - [09/04]
    × Maya Rose Finney - GusWaters - [1.12]
    District 17: Electronica
    ×
    × Kalani Florènce Sevani - Dumbledore - [1.11]
    District 18: Architectuur
    × Grey Lyron Tempest - Philia - [1.4]
    × Lisanna Hailey June Tesher - Meje - [Uitstel]
    District 19: Kunst
    × Onbekende tribuut
    × Onbekende tribuut
    District 20: Smeedkunst
    × Nikolaj Alexander Zendyr - Raccoon - [1.1] - Beroeps
    × Tatum Chiara Olson - Philia - [1.4] - Beroeps
    District 21: Trainen van vredebewakers
    × Reservatie mannelijke tribuut - Xya - [01/04] - VERLOPEN!
    × Reservatie vrouwelijke tribuut - Hawking - [Uitstel]
    District 22: Vechtkunst
    × Colton Edward Cline - Lensherr - [1.7] - Beroeps
    × Rana Dionysia Kallisto - Dionysia - [1.6] - Beroeps
    District 23: Metaal
    × Aedan Elijah Matthew Whitfield - Fortis - [1.7]
    × Reservatie vrouwelijke tribuut - Deliva - [02/04] - VERLOPEN!
    District 24: Labratoria
    × Dashiell Scott - Cashby - [1.8]
    × Cyah Grey - Melizsa - [06/04]
    District 25: Geneeskunst
    × Reservatie mannelijke tribuut - SoSySauce - [10/04]
    × Hope Amelia Rosehearty - Saith - [Uitstel]


    Faceclaims
    × Paddy Mitchell - Raccoon
    × Daniel Sharman - Philia
    × Brant Daughtery - Fortis
    × Gregg Sulkin - Stelmaria
    × Dylan Sprayberry - Lensherr

    × Sasha Pieterse - Meje
    × Ashley Benson - Philia
    × Sahara Ray - Markey
    × Holland Roden - Fortis
    × Ciara Bravo - Tartle
    × Shailene Woodley - Saith


    Regels van het RPG
    × Minimaal 250 woorden per post.
    × Ruzie en gescheld mag IC, OOC niet.
    × Voorkom buitensluiten.
    × Geen Gary Stu's en Mary Sue's -perfecte personages-.
    × Houd de leeftijden een beetje gelijk, dus niet alleen tributen van 17 etc.
    × Ik open de nieuwe topics, of ik wijs iemand aan.
    × Denk goed na of je mee wilt doen.
    × 3 personages max. waarvan minstens twee personages van beide geslachten
    × Reservaties blijven 3 dagen staan, uitstel met goede reden mogelijk. Tot wanneer je hebt staat achter je reservatie.
    × Na een week (bv. van zondag tot zondag) niet reageren in het speeltopic, bericht ik je via GB/PB. Als je na nog een week niet reageert, wordt je tribuut vermoord en lig je eruit. Of je hebt een goede reden nodig.
    × ABN en fatsoenlijke rollen graag.
    × Als je rol nog niet af is, mag je wel al inspringen, maar maak hem wel gauw af en houd hem fatsoenlijk.
    × Maar vooral: have fun!



    Het Trainingscentrum
    We beginnen gelijk bij het Trainingscentrum. We slaan dus de Boete en de treinreis over. In het Trainingscentrum verblijven ook alle tributen zolang ze in het Capitool zijn. Elk District krijgt een -grote- kamer toegewezen, hier in bevinden zich een eetkamer, woonkamer, badkamers en slaapkamers. Deze kamer is een onderkomen voor de tributen, escorte, mentor en stylisten van elk District.

    In je post kan je schrijven dat ze wakker worden en naar de trainingszaal gaan of iets dergelijks. De vrije trainingen zijn namelijk niet verplicht -wel aan te raden (;- Ook mag je, mocht je dit nodig vinden, beschijven hoe je tribuut werd getrokken tijdens de Boete. Dit is echter niet verplicht.

    Tijd: houd het maar tussen 8:00 en 10:00 uur.

    De hovercraft naar de Arena
    We skippen even door naar de hovercraft. De tributen hebben zichzelf klaar gestoomd, ze hebben een beoordeling gehad en worden nu naar de Arena gebracht met de hovercraft. Zorg ervoor dat ze klaar zijn om te vertrekken!

    Geen zorgen, conversaties/interacties die er nog waren mag je nog afronden, maar laat het niet te lang meer duren!

    Voor de beoordeling:
    Vul nog even dit lijstje in (in het praattopic aub), zodat ik elke tribuut doormiddel van een randomizer een beoordelingscijfer kan geven. Doormiddel van het lijstje hieronder en de informatie zal ik inschatten wat hij zij kan halen, dit worden drie getallen, 6-7-8 bijvoorbeeld. De randomizer kiest er hier een van en dat is zijn/haar cijfer. Houdt een beetje rekening met de skills van je tribuut, een klein jongetje zal niet de bijl gebruiken als demonstratie.

    Naam tribuut:
    District:
    Wat gaat hij/zij doen voor de spelmakers?:




    [ bericht aangepast op 28 april 2015 - 13:04 ]


    I just caught the wave in your eyes


    There is only one god and his name is Death.
    And there is only one thing we say to Death: “Not today”.



    “Never forget what you are, for surely the world will not.
    Make it your strength. Then it can never be your weakness.
    Armour yourself in it, and it will never be used to hurt you.”

    Rana Dionysia Kallisto


          Het feit dat mijn speer zijn doel raakt, zorgt voor een goede dosis zelfvertrouwen. Een neutrale blik verschijnt op mijn gezicht wanneer een paar tributen mijn kant opkijken. Een klein meisje waarvan ik haar naam niet zo goed meer herinner begint mijn kant op te lopen. Haar onzekere schuifelen verandert in een iets zelfverzekerdere tred wanneer ze mijn kant opkijkt. Mijn aandacht wordt even afgeleid van het meisje wanneer er een paar nieuwe tributen naar binnen lopen; Nikolaj — Beroeps, en Tye. Vooral van de wat oudere tributen herinner ik me de namen. Wanneer er iemand op mijn arm tikt draai ik me om — om enkel het meisje van net te zien. ‘Ik ben Maya, en jij?’ Maya, dat was het! Het is fijn om een naam te kunnen binden aan een gezicht. Ik kijk schattend het meisje aan — ze ziet er niet sterk uit. Mede door haar jonge leeftijd komt ze ontzettend onschuldig over. Ik weet niet of dat iets positiefs of negatiefs is. ‘Rana,’ zeg ik enkel. Ik ben niet van plan om een verbond te onderhouden met een zwak meisje. Toch vind ik het niet menselijk dat iemand haar moet doden in de arena. Ik zucht zachtjes. Ik moet dit eigenlijk niet doen maar toch besluit ik haar wat tips te geven over speerwerpen.
    ‘Kan je speerwerpen?’ vraag ik. Al gok ik dat ze het niet kan. Heeft ze überhaupt weleens een wapen vastgehouden? ‘Het belangrijkste van speerwerpen is dat ze een goede speer uitkiest. Hij moet niet te zwaar zijn maar ook niet te licht. Zorg er ook voor dat je heupen naar voren gericht zijn tijdens het lopen.’ Ik geef haar nog een paar tips. Ze zal niet meteen in de roos gooien maar ze zal waarschijnlijk ook niet missen. Het duurde mij een paar jaar voordat ik een perfecte gooi wist te creëren. Ik overhandig haar één van de speren die me wel geschikt lijkt voor haar waarna ik snel knipoog. ‘Ik ga even naar het boks—gedeelte toe.’ Ondertussen blik ik snel op de andere tributen. Tye kijkt nogal nerveus en behoorlijk observerend. Nikolaj schiet een pijl in de roos — ik verwacht ook niets anders van een Beroeps. Tatum is aan het messenwerpen maar aangezien ik geen zicht heb op het doel kan ik niet zien of ze het goed doet.
          Ik sluit me op in één van de glazen kamers met simulaties. Omdat de muren uit glas bestaan kan ik nog steeds op de tributen letten. Ik loop naar het paneel toe waar ik intoets wat voor simulatie ik wil. Opnieuw klik ik op het speerwerpen. Ik pak een goede speer uit de bak die tevoorschijn komt. Zodra ik op het blok ga staan, gaat de simulatie in. Oranje blokken vormen de tributen die ik moet doden en plotseling voelt het wat echter. Net raakte ik een pop, nu een simulatie en over een paar dagen raak ik een persoon. Iemand met familie. Ik adem diep in en uit — daar moet ik nu niet aan denken. Mijn grip op de speer verstrakt en ik neem een kleine aanloop vooraleer ik de speer door een oranje simulatie steek. Hij valt in honderden, oranje blokjes uit elkaar die daarna meteen verdwijnen. Bij het zien van twee nieuwe “tributen” pak ik de speer uit de simulatie. De eerste tribuut dood ik door te steken met de speer, de tweede dood ik door te gooien met de speer. Niet zo’n slimme actie aangezien de derde ‘tribuut’ nu tijd heeft om op mij af te komen. Gelukkig is de specialiteit van mijn district vechtkunst. Dus daar kan ik altijd nog op rekenen. Ik ren naar mijn speer toe maar wordt daarvoor net getackelt door de overige simulatie. Ik trap in het oranje gezicht van de tribuut waardoor ik net op tijd bij mijn speer kan komen. Deze plant ik zonder genade tussen de ogen van de simulatie. De hele simulatie stopt en ik probeer op adem te komen. Ik wend mijn gezicht af van de échte tributen die oefenen wanneer er een traan over mijn gezicht glijdt.


    " icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

    • AEMELIA SOPHIA HAYNES •

    District 15 ~ 14 jaar ~ gedesoriënteerd en verward
    × × ×


    "I keep my enemies close, like friends."

    'En de vrouwelijke tribuut van District 15 is ... Amelie Sophia Haynes!'
    Geschrokken schieten mijn ogen open en gedesoriënteerd kijk ik om mij heen. Mijn hoofd is nog slaperig en ik weet niets te herkennen. Echter word ik langzaam wakker en begint de harde werkelijkheid in te dalen. Ik zit in het Capitool, ik ben een tribuut, ik ben ten dode opgeschreven. Een paniekerig gevoel voel ik plotseling door mij heen gaan, maar ik weet het soort van te onderdrukken. Gauw sta ik op uit mijn bed en laat de kou mijn ledematen overnemen terwijl ik me aankleed. Vervolgens kam ik vluchtig mijn haar en vlecht het schuin in, zodat ik er geen last van heb. Terwijl ik door het reusachtige appartement dwaal, herinner ik me dat mijn Districtsgenoot Tye is. Mijn hart maakt een sprongetje, tenminste iemand die ik ken. En niet zomaar ken, hij is als een soort grote broer van me. Haastig trek ik sprintjes door het appartement opzoek naar de kamer van Tye. Wanneer ik deze vind, verwacht ik hem daar aan te treffen, maar nee. De kamer is leeg, er bevindt zich alleen een beslapen bed en wat persoonlijke rommel. Een beetje teleurgesteld sjok ik terug, richting de eettafel en neem plaats eraan plaats, alleen want Tye is hier ook niet. Veel honger heb ik niet en ik weet net wat fruit naar binnen te werken, een groot deel heb ik nog nooit gezien en eet ik maar gewoon op. Daarbij eet ik nog een muffin voordat ik opsta. De trainingszaal is zover ik heb onthouden als het goed is beschikbaar voor ons om onszelf klaar te stomen voor de Arena en ik besluit er maar heen te gaan.

    Niet goed wetend wat te doen stap ik de zaal binnen. Echter wil ik niet overkomen als een watje en ik recht mijn rug wat, voordat ik naar het midden van de zaal stap. Ik zie Tye een beetje onhandig staan, kijkend naar de rest, wat doet hij? Moet hij niet gaan oefenen? Fronsend overweeg ik of ik hem moet gaan begroeten, maar ik besluit dat later te doen. Ik moet eerst even laten zien wat ik kan, misschien weet ik dan wat bondgenootschappen te sluiten. Bovendien moet ik mijn trainingstijd goed benutten. Met opgeheven kin en rechte rug trippel ik richting een lichte boog en een koker met dunne pijlen. Echter voordat ik als een wilde in het rond ga schieten, bekijk ik de pijlen. Het ware een stel dunne, zeer lichte pijlen en ik wist gelijk hoe ik moest schieten. Deze pijlen zijn gemaakt om snel doel te treffen en in een keer te doden. In plaats van de dikkere grotere versies, die beter zijn voor ernstige verwondingen.
    Met een zwaai slinger ik de koker over mijn schouder en loop richting de schietbaan, waar al een jongen van, ik schat rond de achttien, bezig is met schieten. Ik ga klaarstaan en bekijk het doel, een grote zwarte pop met verschillende mikpunten erop getekend. Ik denk na waar het het beste is om te schieten. Gezien de pijl niet sterk, maar vooral licht en scherp is, moet ik in vlees schieten, en niet in te veel bot. Waar ik deze kennis vandaan haal als niet beroeps? In mijn District komen altijd veel mensen langs met goederen om te handelen, deze hebben allerlei kennis, en met mijn nieuwsgierigheid hoor ik altijd de mooiste verhalen.
    De boog in mijn hand, breng ik richting mijn gezicht. Ik zet mijn ene been voor en de andere erachter zodat ik stevig sta, leg een pijl op de boog en span hem. De pees rust half tegen mijn wang aan en ik adem diep uit voordat ik de pijl loslaat. De pijl vliegt door de lucht en er klinkt een zoemend geluid voordat hij het doel raakt, net onder de roos.

    [ bericht aangepast op 19 april 2015 - 11:23 ]


    I just caught the wave in your eyes

    [MT]


    all because i liked a girl

    Lisanna Hailey June Tesher


    District 18

    "De gelukkige tribuut is... Lisanna Hailey June Tesher!"
    Met een zachte uitdrukking op mijn gezicht kom ik het bed uit. Ergens, diep in mijn hart, weet ik dat ik dit niet moet overleven. Het zal vast beter zijn als ik niet meer leef. "Wie was mijn districtgenoot ook al weer?" mompel ik stilletjes. Iets daarna herinner ik zijn naam weer. Grey. Waar zal hij zitten? Veel tijd om na te denken heb ik niet, want ik wil zo snel mogelijk trainen. Ik kleed me snel om. Daarna is het tijd om te gaan eten. Niet te veel. "In de arena is bijna niks." Dat is iets wat ik standaard tegen mezelf zeg. Ik at ook bijna niks in de trein, dus waarom zou ik nu extra veel eten? Ach tja, sommigen denken vast dat er in de arena net zoveel is als in het Capitool.

    Daar, daar zijn mijn wapens. Pijl en boog. Zal ik het laten zien? Mijn opwinding wint het van mijn angst. Ik kies voor een kleine, houten boog met puur zwarte pijlen. Ik span hem, het is een andere boog dan thuis. Heel anders. Toch probeer ik het. Ik neem de goede richting aan en schiet. Met een boosaardige grijns kijk ik hoe de pijl recht in de roos zit. Dat is gewoon fantastisch. Ik schiet nog drie keer en dan vind ik het wel weer genoeg. Ik ga naar de messen werper. Ik probeer het zo vaak als ik kan, maar het gaat er steeds naast. De eerste keer dat ik mik, is zelfs niet eens in de buurt van de pop waar we op moeten schieten. Dat is wel dieptriest, vind ik zelf. Ik kan er nu niks meer aan doen. Mijn aandacht wordt getrokken door een meisje. Ik schat haar in de vijftien. Ze zou mijn bondgenoot kunnen worden. Zelfverzekerd stap ik op het meisje af. "Hallo. Ik zag dat je ook aan het schieten was. Je doet het erg goed. Thuis doe ik het ook wel. Ik ben me zeker vergeten voor te stellen? Ik ben Lisanna Tesher," ratel ik. Nu nog wachten op de reactie van het meisje.

    [ bericht aangepast op 25 april 2015 - 6:58 ]


    all because i liked a girl


    Nikolaj Alexander Zendyr


    Nikolaj loste nog een schot en ditmaal stak de pijl recht in de bost van de zwartgekleurde pop. Met een tevreden blik nam hij nog een pijl uit de pijlenkoker die hij daarnet om zijn schouder had gegooid, pas nu zag hij dat één van de jongere tributen naast hem op de schietbaan stond. Nikolaj dacht even kort na en daarna herinnerde hij zich het meisje weer, district 15 Handel. Aemelia was haar naam, Niko zette rustig zijn volgende pijl op de pees en keek vanuit zijn ooghoek toe hoe het meisje een lichtere pijl & boog nam en deze ook opspande. Nikolaj schoot zijn pijl nog vlug af op de pop die ergens tussen de hals en schouder belande, wat best een dodelijke wond kon veroorzaken en keek daarna toe hoe het meisje schoot. De pijl schoot door de lucht en was een lichte maar snelle versie. Eén die niet veel schade zou oplopen maar wel handig is voor afleiding en vleeswonden. Haar schot verbaasde Nik licht, de pijl was iets onder de roos maar voor een klein meisje als haar die uit een district kwam waar bijna geen wapens te vinden waren vond hij het zeer knap. "Mooi schot, waar heb je zo leren schieten?" Nikolaj complimenteerde haar en ook was lichte verbazing in zijn stem te horen. Daarna kwam er nog een meisje schieten, het meisje van district 18 als hij zich niet vergiste. Ook haar pijl ging vlot in de roos, echter merkte hij de gemene grijns op haar lippen op. Iets wat hem deed fronsen en zijn boog liet wegleggen. Misschien kon hij beter iets trainen wat hij minder kon. "Aemelia was het toch? Probeer je evenwicht over beide voeten te verdelen, zorgt voor stabiliteit." zei hij met een korte glimlach op zijn lippen tegen haar en daarna ging hij weg van het schiet terrein. Nikolaj merkte de stillere jongen op na een tijdje, hij had vast iedereen zitten observeren. Hij wist de naam en district niet meer goed van de jongen en besloot er gewoon naartoe te gaan. "Hey, heb je zin om wat te gaan lopen? Nikolaj is de naam trouwens, van district 20." stelde hij zichzelf met een halve glimlach voor. Nikolaj was absoluut niet snel kon dus maar beter aan zijn conditie werken en echt zin om alleen rondjes te gaan zitten lopen had Nik niet. Daarbij leek de jongen ook niet echt te weten wat hij wilde doen.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH



    Dashiell Scott | 13 jaar | District 24

    Een harde plof was te horen geweest nadat de jongen net iets te hard naar opzij was gedraaid en zo dus over zijn bedrand was gesukkeld. De stekende pijn in zijn pols die daarop volgde, had ervoor gezorgd dat hij zijn tanden in zijn onderlip had laten zinken om een jammerend geluidje tegen te gaan. Dit was geen moment om zwakte te gaan tonen. Het zou zo al makkelijk genoeg zijn om hem als ‘zwak’ te labellen en hij wilde het zeker niet erger gaan maken. Met wat moeite was Dashiell overeind gekropen en had wat met zijn pols gedraaid om er zeker van te zijn dat deze niet gebroken was. Toen dit duidelijk niet het geval was, liep hij verder naar de deur en sloot deze achter hem op het moment dat hij buiten was. De jongen wist van zichzelf dat hij toch niet meer in slaap zou kunnen raken dus had het ook geen zin om op zijn kamer te blijven. Zijn mosgroene kijkers gleden over alles heen dat hij in het donker zag staan en zachtjes liet hij zijn vingers over talloze onbekende voorwerpen heen glijden. Eenmaal het licht was kon hij alles beter bestuderen, nu moest hij het maar doen met vage schimmen.

    Tegen de tijd dat de rest ook wakker was en aan de ontbijttafel zat, was het toch al een paar uur verder. Dashiell haalde gewoon een broodje van de grote schaal af die hij stukje per stukje langzaam oppeuzelde voordat hij zijn trainingstenue aantrok en zich naar de trainingsruimte begaf. Wachten op zijn district genoot deed hij niet. Binnen zoveel dagen zouden ze waarschijnlijk ook niet op elkaar wachten, of toch zeker niet zodat ze samen ergens naartoe konden gaan. Met zelfzekere stappen had hij zich een weg door de gangen gebaand, maar die zelfzekerheid was al snel verdwenen toen hij in de trainingskamer aankwam en merkte dat al een aantal van de tributen bezig waren met wapens. Als je het zo zag, waren ze er allemaal best goed in, iets dat hem ergens wel angst aanjaagde. Zo snel en zo stil mogelijk liep hij verder naar een lege muur waar hij tegen kon leunen, het liefst nog in kon versmelten. Hij had dan misschien meestal wel een grote mond, maar op dit moment had hij geen behoefte aan zijn mond ook daadwerkelijk open te trekken. Wat kwam hij hier eigenlijk doen? Hij kon geen wapen hanteren. Het enige dat hij kon was een vuurtje stoken of explosieven in elkaar steken, meer ook niet. In plaats van het voorbeeld van anderen te volgen, zette hij zich dus aan de zijkant tegen de muur terwijl zijn mosgroene kijkers over de tributen heen gleden en hij precies volgde hoe je bepaalde wapens moest hanteren.


    -Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

    • AEMELIA SOPHIA HAYNES •

    District 15 ~ 14 jaar ~ gevleid
    × × ×


    "I keep my enemies close, like friends."

    Ik kijk nog even verbaasd naar mijn pijl, die is er best strak in gegaan. Tegelijkertijd hoor ik een pijl in de pop naast me terecht komen en ik kijk nieuwsgierig waar de pijl doel heeft getroffen. Vervolgens trek ik een pijnlijk gezicht, net boven de plek waar de sleutelbeen hoort te zitten.
    'Mooi schot, waar heb je zo leren schieten?' hoort ik de stem van een jongen opeens naast zich en ik kijk even geschrokken op. Vervolgens voel ik dat mijn wangen gaan branden en gevleid maar iet wat verlegen kijk ik naar de -knappe- jongen voor me. Ho wacht, knap Aemelia? Ik geef mezelf een mentale klap in mijn gezicht maar glimlach ondertussen dankbaar naar de jongen - heet hij nou Nikolaj?-.
    'Dankjewel, bij ons in District 15 komen veel mensen uit andere Districten, en ik leer graag dus soms krijg ik korte lesjes,' ik glimlach een beetje trots en kijk hem onderzoekend aan. Aan zijn gehele houding te zien is hij een beroeps. Ja dat hoor ik te weten maar ik ben vrijwel alles vergeten van wat er is gebeurd.
    'Aemelia was het toch? Probeer je evenwicht over beide voeten te verdelen, zorgt voor stabiliteit,' ik kijk hem weer aan en knik.
    'Ja klopt, ik ben Aemelia, en jij Nikolaj als ik het goed heb, namen onthouden is niet zo mijn ding en bedankt,' ik kijk dankbaar en hij glimlacht nog even naar mij voordat hij wegloopt, richting Tye, die er nog steeds een beetje knullig bij zit.
    Ik ga weer klaarstaan om nogmaals te schieten en volg het advies op van de jongen. Ik zet mijn voeten nog iets verder uit elkaar, verdeel mijn gewicht beter en voel gelijk dat ik stabieler sta. Soepel leg ik weer een van de dunne pijlen op mijn boog en span hem. Wanneer ik even een moment rust heb genomen, laat ik de pees los en zie hoe de pijl wederom doel treft. Maar nu echt in de roos.
    'Hallo. Ik zag dat je ook aan het schieten was. Je doet het erg goed. Thuis doe ik het ook wel. Ik ben me zeker vergeten voor te stellen? Ik ben Lisanna Tesher,' hoor ik een meisjesstem van achter mij komen. Waaks draai ik mij onmiddellijk om en zie een meisje van zeker weten een jaar ouder dan ik staan. Wanneer ik zie dat het niemand is die mij echt pijn kan doen, glimlach ik even naar haar.
    'Dankjewel, Lisanna, ik ben Aemelia,' ik knik even beleefd naar haar en laat mijn boog wat zakken en ontspan mijn spieren wat - die ik eigenlijk niet heb -.

    [Ik heb maar aangenomen dat ze het tegen Aemelia had.]

    [ bericht aangepast op 22 april 2015 - 22:22 ]


    I just caught the wave in your eyes

    Tye Milo Starnes



    Tye had moeite met iedereen in de gaten te houden aangezien er steeds meer tributen de zaal in kwamen getrippeld. En hoe meer mensen er binnenkwamen hoe beter Tye ging beseffen dat dit echt was. Van alle mensen die hij hier zag (en dan was nog niet eens iedereen aanwezig in de zaal) zou maar één iemand in leven blijven.
    Hoe belachelijk en vreselijk klonk dat. Alle anderen zouden vermoord worden of sterven van de honger, dorst of verwondingen.
    Tye schudde zijn hoofd en probeerde er niet aan te denken. Hij wilde het allemaal niet weten en moest hij kunnen dan zou hij nu zo hard wegrennen als hij kon, maar dat was onmogelijk. Hieruit kon je niet ontsnappen dat stond vast.
    Wanneer ook Aemelia de zaal binnenwandelde, lette Tye wat beter op. Hij zou het verschrikkelijk vinden moest iemand haar wat aan doen en daarom probeerde hij haar wat in de gaten te houden. Hij wilde niet dat ze de verkeerde bondgenootschappen of zelfs vriendschappen zou sluiten. Even overwoog hij om naar haar toe te gaan, maar aangezien Aemelia zijn richting niet uitstapte, liet hij haar maar even.
    Ze was jong, maar ondanks haar leeftijd kon ze goed omgaan met een boog. Het luchtte Tye op om haar zo te zien en hij bestudeerde de andere tributen verder.
    "Hey, heb je zin om wat te gaan lopen? Nikolaj is de naam trouwens, van district 20.", zei de jongen die net op Tye afgestapt kwam. Hij was diegene die net ook al bij Aemelia stond en op het eerste zicht wist Tye niet goed wat hij van hem moest vinden.
    Op zich leek hij een vriendelijke kerel, maar hij kwam van district 20 en de kans was dus groot dat hij een beroeps was.
    Tye besloot toch maar op te passen met wat hij zei.
    "Tye, district 15", zei hij eerst kort en hij knikte even.
    "Lopen is misschien wel een goed plan", zei hij daarna aangezien hij ook best iets nuttig kon doen (alhoewel tributen observeren ook nuttig was) en bovendien zou hij zo wat meer te weten kunnen komen over Nikolaj wat best handig zou kunnen zijn.
    "District 20 zei je? Dus smeedkunst, dan zal je vast met vele wapens in contact gekomen zijn niet?", vroeg hij daarna en hij hoopte dat zijn vraag subtiel was.


    Ik wil vrij zijn zoals de wind

    Aedan Elijah Matthew Whitfield
    District 23


    ''En de mannelijke tribuut van District 23 is.. Aedan Whitfield!''. Ik opende mijn ogen vlug en werd badend in het zweet wakker, om vervolgens overeind in bed te gaan zitten. De nachtmerries die ronddwalen in mijn hoofd worden met de dag erger en erger. Niet dat ik er niet tegen kan maar ik word er zo ontzettend gek van aangezien ik weet dat ik dood ga in de Spelen. Er blijft maar een iemand over en dat ben ik niet, er zijn veel gespierdere jongens hier en sommige vrouwelijke tributen zijn erg sluw. Ik wilde niet uit bed komen omdat ik bang ben voor de buitenwereld. Ze gaan me pijn doen, me martelen en me uiteindelijk vermoorden. Mijn plan om de Beroeps tijdens het bloedbad te verlaten en op eigen houtje verder te gaan lijkt me nu veel gevaarlijker dan eerst. Concentreer je Aedan, denk niet zo. Vanbinnen ben ik nerveus maar dat laat ik niemand maar dan ook niemand merken. Ik kleed me om in de trainingskleren en loop dan de slaapkamer uit om vervolgens de eetkamer binnen te wandelen en neerplof in een stoel. Ik gunde niemand een blik waardig, en die krijgen ze ook niet. Ze mogen niet zien dat ik zwak ben, dat ik bang ben. Doodsbang. Als ik eenmaal een muffin en bagel achter de kiezen heb loop ik zonder haast naar die trainingszalen die helemaal onderin liggen. Als ik ook vervolgens uit de lift ben gestapt die me naar beneden heeft gebracht kijk ik nieuwsgierig rond om alle tributen gezichten goed in me op te nemen. Het enige waar ik nu naartoe zou gaan is het zwaardvechten of boogschieten. Ik kies voor het boogschieten waar al aardig wat tributen bij staan maar er nog een paar banen vrij zijn. Ik loop naar het onderdeel en pak vervolgens een pijlenkoker met een handjevol zilveren pijlen. Mijn vingers glijden er kort over en dan pak ik ook een boog erbij en houd die in mijn andere hand. Ik span de pijl voorzichtig aan en richt op het hart van de zwarte trainingspop. Met een simpele beweging laat ik aangespannen pijl los die precies in het hart terecht komt waardoor een lichte grijns op mijn gezicht komt en na een paar seconden weer verdwijnt. Dan pas kijk ik naar degene die naast me staat, het is een jongen en als ik me niet goed vergis komt hij uit District 20. Een Beroeps. Mijn zogenaamde 'bondgenoot' en 'bondgenoten' die ik moet bedriegen. Ze zullen me nadat ik ze alleen heb gelaten wel diep en diep haten en me zo snel mogelijk willen vermoorden om wraak te nemen. Daarom laat ik geen greintje zwakte zien. Naast hem stond een jonger meisje die ik ongeveer veertien of dertien schat, ze schoot net een pijl in de roos waardoor ik verbaasd naar de pijl keek. Een meisje van veertien die een pijl zo goed kan schieten? Zij moet heel lang en goed geoefend hebben zeker, haar zie ik niet als een echte tegenstander aangezien ik veel sterker ben maar toch. Nadat ze de pijl heeft geschoten word ze aangesproken door een vrouwelijke tribuut die ik niet goed ken. Ook al zijn ze in gesprek, ik moet wat zeggen over die geweldige boogschietkunsten. Ik tik haar voorzichtig op de rug waardoor ik zeker weten het gesprek ruw verstoor maar ik wil haar gewoon een complimentje geven. ''Hey meisje, je kan echt goed schieten. Ik ben trouwens Aedan uit District 23. Sorry dat ik zomaar jullie gesprek stoor.'' Mompel ik tegen haar en ga dan weer bezig met boogschieten.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''




    Kalani Florènce S evani

    "Courage is being scared to death
    and saddling up anyway"

    District 17



    "En de vrouwelijke tribuut van district 17 is Kalani Sevani"
    Toen die woorden door de microfoon galmden, stond mijn wereld even stil. Nu droom ik er nog iedere nacht over. Langzaam open ik mijn open, draai me op mijn zij en blijf even zo liggen. Nutteloos staar ik voor me uit, gewoonweg om tijd te rekken om niet uit bed te hoeven en dingen te moeten gaan doen die ik liever niet deed. Uiteindelijk slaak ik een diepe zucht en duw mezelf omhoog van het bed. Mijn lichtblonde haren vallen warrig in mijn gezicht, maar met één veeg van mijn hand is dat probleem al opgelost. Gauw kleed ik me aan en bind mijn haren in een hoge, strakke paardenstaart. Veel van de meisjes vlechten hun haren graag in, maar daar is mijn motoriek niet goed genoeg voor. Als ik daar aan begin, vallen mijn lokken binnen twee seconde al weer los. Even later heb ik gegeten en mezelf ook opgefrist.
          Met een zenuwachtig gevoel wandel ik richting een van de trainingszalen. Als ik hier binnen kom, haal ik eens diep adem. Het is geen prettig idee om rondom al deze tributen te staan, maar ik moet er toch voor zorgen dat ik op de een of andere manier aan de goede kant van iemand kom. Aarzelend loop ik richting één van de rekken met verschillende wapens erop. Hier pak ik een aantal kleine messen vanaf. Voorzichtig voel ik erlangs, maar ik kan meteen voelen dat ze vlijmscherp zijn. Deze neem ik mee en ik richt me tot één van de zwarte poppen met witte mikpunten erop. Mijn ogen vallen op een wat oudere jongen die aan het boogschieten is.
          'Hé,' zeg ik voorzichtig.


    Dit is bedoeld naar Aedan @Fortis, als je wilt. :Y)

    [ bericht aangepast op 22 april 2015 - 20:56 ]


    Big girls cry when their hearts are breaking


    Nikolaj Alexander Zendyr


    "Tye, district 15" zei de jongen kort en knikte me toe wat dus een redelijk goede ontmoeting was. "Lopen is misschien wel een goed plan", stemde Tye dan ook toe op Nikolaj's voorstel dus hij begon alvast te joggen uit veronderstelling dat Tye hem zal volgen. "District 20 zei je? Dus smeedkunst, dan zal je vast met vele wapens in contact gekomen zijn niet?" vroeg Tye en Nikolaj dacht even goed na hoe hij het ging verwoorden. "Ja klopt, ik heb zo bijna alle wapens eens in mijn handen gehad, misschien gesmeed ik weet het niet meer zo goed. Maar dat wil niet zeggen dat ik ze allemaal goed ken of überhaupt weet wat ermee te doen." legde hij uit, deels ook om Tye wat op zijn gemak te stellen. Zelf zou hij het ook niet echt fijn vinden moest een tribuut hem verstellen dat hij praktisch alle wapens kan hanteren, dat was onmogelijk zelfs. "District 15, dus Aemelia is je districtsgenootje? Ze kan erg goed schieten weet je." begon hij want Nikolaj was nu ook wel nieuwsgierig naar het handels district. Zelf deed hij geen handelszaken zijn vader deed het meeste verkoop werk. Tijdens het lopen van de rondjes keek Nikolaj ook aandachtig rond, zo zag hij enkele nieuwe tributen binnen komen en merkte hij ook dat hij een stuk trager vooruit ging dan Tye. De jongen voor hem was dan ook erg mager slank van vorm en had inderdaad lange gespierde benen die goed waren om te lopen, rennen als het moest.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Lisanna Hailey June Tesher


    District 18


    Het meisje reageert. "Dankjewel Lisanna, ik ben Aemelia," zegt ze dan. Ik werp haar een vriendelijke glimlach toe. Niet veel later komt er een jongen op ons afgelopen. Ook hij begint tegen Aemelia te praten. "Hey meisje, je kan echt goed schieten. Ik ben trouwens Aedan uit district 23. Sorry dat ik zomaar jullie gesprek stoor." Gelijk word ik knalrood. "Bondgenoten Aemelia?" vraag ik snel. Niet lang daarna loop ik met grote passen weg. "Denk erover na!" roep ik nog. Daarna ren ik haastig weg. Ik ga naar het onderdeel klimmen. Helemaal bovenin, besluit ik dat het ver genoeg is van de mensen. Waarom kon ik niet gewoon blijven staan? Zo erg is het toch niet om met iemand anders te praten. Was ik nu maar thuis. Met een diepe zucht laat ik me vallen. Met beide voeten stevig op de grond kom ik neer. Een oude truc, die ik paar jaar geleden heb geleerd.

    [meer kon ik even niet bedenken]


    all because i liked a girl

    Aedan Elijah Matthew Whitfield
    District 23


    Als ik eenmaal nog een paar pijlen heb geschoten komt het idee in mijn hoofd op om dit even op te geven en naar een ander onderdeel te gaan. Misschien straks. Ik span nog een pijl aan en richt die op het hoofd van de oefenpop maar iemand laat me opschrikken waardoor ik de concentratie verlies en de pijl met een reflex dat per ongeluk ging naar de grond schiet. ''Hé.'' Hoor ik een voorzichtige stem die zo te raden achter me staat. Ik draai me met een ruk om en kijk meteen in de ogen van een blond jong meisje die een paar messen in haar handen heeft. ''Hey, je liet me schrikken.'' Zeg ik met een lichte grijns tegen haar en laat mijn blik dan glijden naar de messen in haar handen. ''Messenwerpen he? Als je moeite ermee hebt of je gewoon advies, of hulp wil ben je bij mij aan het goede adres. Maarre, ik ben trouwens Aedan uit District 23 en jij?'' Vraag ik aan haar en ga wat rechterop staan om vervolgens mijn blik te werpen op de geschoten pijlen van mezelf die ik in de witte trainingspop heb geschoten. Hmm, het kan er misschien mee door maar het is nooit goed genoeg voor de Spelen. Dat is niets wat ik doe, hoeveel ik mijn uiterste best ook zal doen voor trainingen of het oefenen met wapens. Ik krijg nooit een compliment erover. Het zit me inmiddels aardig dwars en zal hopelijk nog eens een manier vinden om de Spelmakers en alle anderen die meewerken aan de Spelen laten boeten voor hun vreselijke daden.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    De hovercraft naar de Arena
    We skippen even door naar de hovercraft. De tributen hebben zichzelf klaar gestoomd, ze hebben een beoordeling gehad en worden nu naar de Arena gebracht met de hovercraft. Zorg ervoor dat ze klaar zijn om te vertrekken!

    Geen zorgen, conversaties/interacties die er nog waren mag je nog afronden, maar laat het niet te lang meer duren!

    Voor de beoordeling:
    Vul nog even dit lijstje in (in het praattopic aub), zodat ik elke tribuut doormiddel van een randomizer een beoordelingscijfer kan geven. Doormiddel van het lijstje hieronder en de informatie zal ik inschatten wat hij zij kan halen, dit worden drie getallen, 6-7-8 bijvoorbeeld. De randomizer kiest er hier een van en dat is zijn/haar cijfer. Houdt een beetje rekening met de skills van je tribuut, een klein jongetje zal niet de bijl gebruiken als demonstratie.

    Naam tribuut:
    District:
    Wat gaat hij/zij doen voor de spelmakers?:

    [ bericht aangepast op 28 april 2015 - 13:03 ]


    I just caught the wave in your eyes

    [Oke ik weet dat dit niet mijn rpg is en sorry voor het plaatsen van een gewone tekst in het Speeltopic maar anders zien de meesten het toch niet.
    Ik zou een oproep willen doen aan iedereen om dat lijstje in het praattopic even door te sturen zodat we kunnen beginnen in de arena. (Of gelijk randomizer en dan zo verder). ]
    Maar ik keek zo uit naar deze rpg en nu loopt het al gelijk dood, wat ik erg jammer vind en anderen hier waarschijnlijk ook.


    Ik wil vrij zijn zoals de wind