Iemand nodig - Lifestyle

Hee,
Ik heb echt even iemand nodig om mee te praten. Het gaat wel over een onderwerp waarvan ik denk dat niet heel veel quizletters iets van weten, maar het is eigenlijk niet precies nodig. Ik wil advies en dat is het gewoon denk ik.
Ik voel me gewoon even niet zo fijn en ik wil het echt even kwijt.

[ bericht aangepast op 18 maart 2015 - 12:38 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Padeladelalala schreef:
(...)
Nou ja, mijn vader is zelf ook bi , dus zijn reactie snap ik dan al helemaal niet.
Mijn vriend wist het al lang van mij, is zelf namelijk transgender en daardoor zegt mijn vader dus ook dat ik mijn eigen keuzes niet kan maken. Mijn vriend is ook boos om hoe hij gereageerd heeft en wil met hem praten om te kijken of hij hem kan bedaren. Ik hoop het...

Als dat zo is, vind ik je vriend lief en moedig dat hij dat wilt doen. Niet iedereen zal het durven om tegen de ouders in te gaan namelijk. Wel zou ik erbij gaan zitten, desnoods met je moeder er ook bij. Hopelijk begrijpen ze het daarna wel, want het is wel belangrijk voor jou. Bovendien vind ik de reactie van je vader al helemaal nergens op slaan, dan zou hij het toch juist horen te begrijpen, tenzij hij het van zichzelf ook nog niet geaccepteer heeft.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ik voel me precies hetzelfde, maar ik voel me meer een jongen en niet echt een meisje. Nu weet ik dat mijn moeder iedereen en alles accepteert, maar ik ben om zulke redenen het te bang om het haar te vertellen.
Wat vreselijk voor je, trouwens. Het is al moeilijk om je zo te voelen en als je vader dan ook nog eens zoiets gaat zeggen wordt het nog eens tien keer erger.

Oh wow, dit vind ik toch een beetje te van je vader. Je bent zijn kind, wat respect zou op zijn plaats zijn. Je bent zelf volwassen genoeg om te beslissen waar je jezelf goed bij voelt, dat moet hij toch wel begrijpen? Het is jouw leven en steun van je ouders is altijd fijn, zeker bij zoiets moeilijk.

---

16 - 09 - '17

Wat een reactie van je vader, zeg! Het is echt niet eerlijk hoe hij je behandeld, terwijl in zo'n situatie de steun van je ouders zo belangrijk is. Over hoe je je voelt: als ik het goed heb, heeft tumblr er een hoop blogs enzo over. Ik weet er zo niet heel veel over, maar misschien ken je ook al wel en is mijn reactie helemaal nutteloos, maar ik wil je in elk geval laten weten dat ik je volledig steun en dat hoe je je voelt niet verkeerd is. En ik denk dat heel quizlet achter je staat (:

---

Rest in Peace, Son of Gondor

Hee iedereen, ik ben net met mijn moeder anderhalf uur bij mijn psycholoog geweest om te praten en daaruit blijkt dat mijn moeder het ook lastig vindt, maar wel de keuze steunt zogezegd. Ik moet van mijn psycholoog gaan praten met mijn vader hierover en dat doe ik dan ook met mijn vriend er bij, want dat maakt het denk ik wel wat makkelijker (denk ik). Ik hoop dat het goed komt en dat we daarna gewoon alles kunnen vergeten en aan het heden kunnen denken.
Bedankt iedereen voor de steun!

P.S mensen die hetzelfde voelen als mij, wees niet bang het je ouders/ verzorgers te vertellen. Wat hun reactie ook is, je zou er altijd mee naar een vertrouwenspersoon kunnen gaan en wacht niet te lang. Het gaat je naar het hoofd stijgen en je gaat er last van krijgen, geloof me. Je zou altijd eerst kunnen observeren hoe ze zouden reageren door gerichte vragen te stellen die niet meteen op jou doelen of je vertelt ze iets over een vriend of vriendin "die trans is" en het verteld heeft en hoe haar ouders regeren en dan vragen hoe de jouwe zouden hebben gereageerd als jij het was. Maar blijf er niet te lang mee zitten, alsjeblieft. Het heeft bij mij al een jaar geduurd, misschien wel langer.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Dat is echt goed, psychologen kunnen een enorme hulp zijn. Praten is inderdaad de oplossing, je vader zal hoe langer hoe meer begrip krijgen voor jouw identiteit. Je vriend klinkt als een dapper persoon. Echt lief dat hij je zo steunt.

Mocht jij of iemand anders die dit leest ooit nog eens iemand nodig hebben, al is het maar als je je verveelt en met iemand wilt praten, aarzel dan niet om me een pb te sturen. x

---

I'm living a charmed life. ~ Rainbow Rowell

Padeladelalala schreef:
Hee iedereen, ik ben net met mijn moeder anderhalf uur bij mijn psycholoog geweest om te praten en daaruit blijkt dat mijn moeder het ook lastig vindt, maar wel de keuze steunt zogezegd. Ik moet van mijn psycholoog gaan praten met mijn vader hierover en dat doe ik dan ook met mijn vriend er bij, want dat maakt het denk ik wel wat makkelijker (denk ik). Ik hoop dat het goed komt en dat we daarna gewoon alles kunnen vergeten en aan het heden kunnen denken.
Bedankt iedereen voor de steun!

P.S mensen die hetzelfde voelen als mij, wees niet bang het je ouders/ verzorgers te vertellen. Wat hun reactie ook is, je zou er altijd mee naar een vertrouwenspersoon kunnen gaan en wacht niet te lang. Het gaat je naar het hoofd stijgen en je gaat er last van krijgen, geloof me. Je zou altijd eerst kunnen observeren hoe ze zouden reageren door gerichte vragen te stellen die niet meteen op jou doelen of je vertelt ze iets over een vriend of vriendin "die trans is" en het verteld heeft en hoe haar ouders regeren en dan vragen hoe de jouwe zouden hebben gereageerd als jij het was. Maar blijf er niet te lang mee zitten, alsjeblieft. Het heeft bij mij al een jaar geduurd, misschien wel langer.

Dat klinkt goed! Ik ben blij dat je moeder je sowieso steunt. Ik hoop ook dat het allemaal goed komt voor je en je mag mij ook altijd nog een berichtje sturen, als je wilt.

---

Rest in Peace, Son of Gondor