Ik ben het echt zo zat - Liefde, Vriendschap & Familie

Index RPG Actieve Topics Zoek

28 feb 2015 - 12:02

LilsEvans 23252

-Waarschuwing, dit is weer zo'n zeiktopic waar waarschijnlijk toch haast niemand op reageert, but oh well-

Ik ben het zat dat ik mijzelf constant maar bijeen probeer te rapen, terwijl ik ook nog eens de rotzooi van anderen op probeer te ruimen. Je zou toch zeggen dat mensen helpen voor een goed gevoel zou moeten zorgen en dat sommigen dan zelfs ook iets over zouden hebben voor jou, maar mensen, dit blijkt een leugen. Of een misperceptie of whatever je het ook kan noemen. Mijn schrijf skills zijn lichtelijk dood. Alvast mijn excuses daarvoor.

Anyways, om mijn verhaal überhaupt te begrijpen is er eerst even een korte samenvatting nodig van mijn 2014:

2014 was mijn examenjaar en daardoor een belangrijk en stressvol jaar voor mij. Het is soort van een wonder dat ik mijn examens gehaald heb, want daarnaast zijn in die periode van 6 maanden mijn beide oma's overleden. Ik had met allebei een goede band, vooral met de oma die als tweede is overleden. We kwamen altijd bij haar en ze ging altijd mee wanneer we ergens heen gingen. Ze maakte onderdeel uit van ons gezin, maar was wel al heel oud en op zich is het heel natuurlijk dat oma's soms komen te overlijden. Iets minder natuurlijk was de dood van mijn tante een paar maanden geleden. Ze had voor de derde keer het bericht gekregen kanker te hebben en dit keer was het zeker dat ze het niet zou overleven. Na een aantal pogingen is het haar gelukt om zelfmoord te plegen. Ze laat twee kinderen en een man achter. Ze was al langere tijd depressief en heeft ons zeg maar hun leven uitgeduwd, waardoor onze hele familie geen contact meer met hen kon hebben, alles werd zeg maar geblokkeerd. Vooral mijn vader had en heeft het hier heel moeilijk mee, omdat hij altijd heel close was met zijn broer. Anyways, ik zit er dus nogal mee dat we het nooit goed hebben kunnen maken. Ik was toen ik klein was altijd dol op mijn tante, oom en neefjes en ik mis ze iedere dag. Atm hopen we dat mijn oom uiteindelijk weer contact met ons op zal nemen, als hij daar de kracht voor heeft. Ze worden gelukkig bijgestaan door professionelen en de familie van mijn tante.
Dat was alle dood voor het jaar. Daarnaast is door de dood van mijn ene oma mijn laatst overgebleven opa flink afgetakeld en heeft een tijdje in kritieke toestand in het ziekenhuis gelegen. De dokters hebben hem gelukkig redelijk opgeknapt en hij zit nu in een verzorgingstehuis waar hij het gelukkig naar zijn zin heeft. Zijn hart is wel voor een deel afgestorven, dus hij moet wel goed in de gaten worden gehouden, plus door een hersenbloeding een aantal jaren geleden werkt het daar ook niet meer honderd procent, maar zolang hij vrolijk is... Maar goed, hij bleek dus hele grote financiële problemen te hebben. Nou hebben we dus geen contact met mijn ene oom, zoals net uitgelegd, mijn andere oom heeft zijn eigen financiën ook niet onder controle en heeft ook schulden en mijn tante begrijpt er niks van (ze is super creatief en lief, maar dit soort dingen kan zij niet. Ieder zijn talenten). Oftewel, waar komt het probleem terecht, bij ons. Nou hebben we het ondertussen redelijk opgelost. Mijn zus heeft na ruzie met mijn tante en haar man over de waarde van het huis (terwijl dit gewoon met de makelaar was geregeld en getaxeerd en dit de enige oplossing was om mijn opa niet failliet te laten verklaren) toch in goede orde het huis over kunnen kopen met haar vriend en de schulden konden nu afbetaald worden. Mijn opa blijft alleen een ramp met geld, dus alles moet zo geregeld worden dat hij niet weer allerlei stomme dingen kan doen en dat is onwijs veel werk en kost heel veel moeite. Daar zijn we atm dus nog mee bezig. Ondertussen is mijn oom die zelf ook financiële problemen heeft, maar wel altijd degene was waarmee mijn opa was geregeld en dus ook zijn geldzaken beheerde, niet te bereiken. Op geen enkele manier. Oftewel, dat houdt de boel ook lekker op.
Oh en naast dat alles heeft mijn gezin ook nog zijn eigen problemen. Mijn vader heeft ernstige rugklachten, heeft het afgelopen jaar een tijd thuis gezeten met heel veel pijn en blijft dit ook altijd houden, maar hij krijgt nu prikken in twee zenuwen bij zijn nek waardoor de pijn minder wordt en op het werk worden regelingen getroffen dat hij wel kan blijven werken, maar geen dingen hoeft te doen die zijn rug te erg belasten. De werkgever werkt alleen niet bepaald mee. Daarnaast bleek mijn zus allergisch voor zo goed als alle haarmiddelen, terwijl ze kapster was, dus die moest ook opeens een andere baan zoeken en had geen inkomen meer, terwijl ze net een huis had gekocht (echt mensen, koop nooit een huis, het veroorzaak heel veel stress en gedoe). Ikzelf bleek ook voor van alles allergisch te zijn en heb nu mijn hele eetpatroon omgegooid (aardappel, aardappelzetmeel en appel mag ik niet hebben) en mijn kamer half leeggehaald (stofallergie).

Dus ja, dat is zeg maar wat er allemaal gebeurd is de afgelopen tijd. Nu de keuzemogelijkheden die ik heb wanneer ik het aan 1 van de mensen om mij heen kwijt zou willen:

A. De persoon zeg "oh" en gaat over op een ander onderwerp, meestal een heel verhaal over iets leuks wat hij/zij zelf heeft meegemaakt.
B. De persoon wordt boos op mij. Blijkbaar mag ik niet breken en/of verdrietig zijn
C. Ik krijg de opmerking "wil je mijn oma hebben? Ik mag haar toch niet" en daarmee is het onderwerp afgesloten
D. Ik krijg een heel verhaal over hoe close iemand is mijn zijn/haar oma en hoe vreselijk het wel niet zou zijn als die zou overlijden (niet dat dat gebeurt is of binnenkort staat te gebeuren, but oh well). Echt tien keer erger dan hoe dit nu voor mij is, want ik kan never nooit zo close zijn geweest met één van mijn oma's
E. Ik maak de persoon waar ik het tegen vertel verdrietig "want ze maken altijd iemand aan het huilen" en vervolgens ben ik degene die moet troosten en sussen.
F. Mensen raken er alleen maar meer gestrest en bezorgt door, dat is dan zo in mijn gezin.

Oftewel, ik ga standaard voor keuzemogelijkheid G. Ik zet een leuk masker op en tada, geen vervelende reacties. Als er iets ter sprake komt maak ik er een ironisch grapje over (wat niemand opvalt) en iedereen is blij en gelukkig. Ik doe dan ook ontzettend mijn best op positief te blijven, maar telkens als het goed lijkt te gaan, heeft het leven zoiets van "Haha, je dacht dat het goed ging hè? Nou mooi niet. Ik zorg er wel weer voor dat je je *** voelt en er niks positiefs is om je op te concentreren. Ik maak je lekker blij met een dode mus". Dus tja... dit is nu weer zo'n moment en ik word er echt schijt ziek van. Ik ben half overspannen, sta stijf van de stress, ben hartstikke verkouden, waardoor ik niet kan zingen (leuk zo met een rolauditie morgen, zingen is overigens een van de weinige dingen die ik altijd kan gebruiken om mijn humeur weer te doen omslaan) en wil eigenlijk gewoon weer terug in bed kruipen. Eigenlijk is het enige wat ik nodig heb iemand die mij gewoon vast houdt en zegt dat het allemaal wel goed komt, maar zelfs dat is teveel gevraagd lijkt wel. Misschien stel ik mij ook inderdaad wel aan. Ik weet het niet. Eigenlijk weet ik het allemaal gewoon even helemaal niet meer en ik weet zelfs niet waarom ik dit topic überhaupt aanmaak. Maar ja, misschien heeft iemand wel tips?

Oh en ik weet dat ik laatst een topic heb aangemaakt waarin het goed met mij ging, dat was dus één van die stiltes voor de storm, haha. Het is overigens niet zo dat ik mijzelf snijdt of zelfmoord neigingen heb... Af en toe als de pijn te erg wordt, zet ik wel eens mijn nagels in mijn huid, zodat ik mij kan concentreren op de fysieke pijn. Ik probeer er af te komen, maar dat lukt nog niet echt. En elke keer als ik aan zelfmoord denk, dan bedenk ik mij dat dat voor mijn gezin nou niet heel erg aardig zou zijn, gezien zij met dezelfde shitzooi zitten en dan zou dat er ook nog eens bijkomen, dus ik ben niet zó ver heen, gelukkig.

Nou, als je dit allemaal gelezen hebt ben ik ontzettend trots op je. Persoonlijk zou ik dit soort dingen atm ook wegklikken, maar dan vooral omdat ik alleen maar pissig wordt als ik zie dat andere mensen wel lieve reacties krijgen en ik kan alles gewoon zelf oplossen. Ja, jaloezie is niet één van mijn beste eigenschappen op het moment :') Eigenlijk haat ik mijzelf er ook om, haha.

Happy Birthday my Potter!

28 feb 2015 - 12:21

Phlegethon 4678

IK ben niet de beste persoon om de reactie te geven die je wilt denk ik, maar ik begrijp wel dat je tussen die opties voor G gaat. Is er niemand die je gewoon zou willen helpen en troosten en er zijn voor je?
Ik vind het overigens knap dat je je staande weet te houden ondanks alles en dat je je masker op kunt houden, en denk ook zeker niet dat je je aanstelt.

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

28 feb 2015 - 12:22

deIeted 7288

Ik weet niet heel goed wat ik hier op moet reageren. Dit is allemaal zo rot. Ik zou kunnen zeggen dat ik weet hoe je je voelt, maar dat weet ik niet omdat ik nooit precies zou kunnen weten hoe jij je voelt. Wel weet ik dat het over een tijdje echt wel weer beter gaat, dat beloof ik. Stay strong.

-

28 feb 2015 - 12:36

Arcturus 23120

Het is duidelijk dat je de afgelopen tijd echt een rot periode hebt gehad, dus je hebt helemaal gelijk om boos, verdrietig, whatever te zijn. De reacties van andere mensen vind ik niet kunnen, het is duidelijk dat je iemand nodig hebt en die zijn er op het moment niet voor je, wat echt heel hard suckt. Het is misschien een oplossing om te gaan praten met een psychiater, die heeft geen mening en kan dus ook niet zulke reacties geven zoals andere doen en dan kan je gewoon even anoniem alles eruit gooien, want het helpt altijd beter als je het in het echt zegt, dan dat als je het via internet verteld.
Dat is denk ik voor nu de beste oplossing en verder denk ik dat je jezelf ok gewoon wat tijd moet gunnen om alleen maar aan jezelf te denken. Dit hoeft niet heel groot te zijn, maar bijvoorbeeld door iets leuks voor jezelf te kopen, jezelf te verwennen met een goed boek, te gaan douchen en gewoon even nergens aan denken of naar buiten gaan en muziek luisteren, zulk soort dingen. Ik heb gemerkt dat dat echt goed kan helpen als je je gewoon even kut voelt.
En daarnaast helpt het ook echt niet om dit op jezelf af te reageren, been there, maar het zorgt er alleen maar voor dat je je slechter voelt. Hopelijk gaat het snel allemaal weer beter en als je iemand nodig hebt om tegen te schreeuwen, mee te praten of wat je op dat moment ook nodig hebt, kun je me altijd een pb sturen of appen.
x

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

28 feb 2015 - 14:14

SiriuslyBlack 6424

Lieve, lieve lieve Anna. Ik ben even naar boven gelopen om deze reactie te schrijven omdat ik dan totaal kan concentreren, want dit is wel belangrijk denk ik.
Ten eerste: wat ben jij een sterke meid. Echt waar, je komt altijd heel vrolijk over en opgewekt over, dus je masker is behoorlijk sterk. Het is heel logisch dat je af en toe gewoon breekt, maar na je verhaal gelezen te hebben had ik eigenlijk al gedacht dat dat eerder zou gebeuren. Het moet echt vreselijk zijn geweest om in zo'n korte tijd zoveel mensen te verliezen. Ook omdat ze overlijden, maar ook omdat je familie ook heel verdrietig wordt en je dus ook een soort van hun vrolijkheid meeverliest, als je dat zo kan noemen. Ik snap dat je dan niet met hen kan praten of je hart kan luchten, aangezien zij ook niet lekker in hun vel zitten en niet echt de fijnste gesprekspersoon zijn. Al die mensen om je heen die geen familie zijn, maar wel aankomen met eigen zielige verhalen of met onmogelijke dingen komen opzetten die daarnaast ook nog eens nergens op slaan (daarmee bedoel ik C) hebben een bord voor hun hoofd. Sirieus, zien ze niet in dat je daar geen steek mee verder komt? Je hebt niets aan dat soort opmerkingen. En dat ze boos worden is gewoon onbegrijpelijk. Wat jij hebt meegemaakt en meemaakt is echt heel veel en behoorlijk heftig, dus at least een beetje medeleven lijkt me gepast. En dan nog. Je moet echt niet aan zelfmoord gaan denken lieverd, want hier is sowieso één iemand die dat nooit, maar dan ook nooit toe zou staan. Ik ga nu niet cliché zeggen; het komt wel goed, klaar dermee, want ik weet dondersgoed dat dat ook eigenlijk niet helpt. Je moet wel proberen leuke dingen te zien, ook al zit die dikke laag met shitzooi er nu wel voor. Ik weet dat je van nature wel heel positief bent maar dat kan je echt niet vol houden en zeker niet met jouw situatie. Alles komt gewoon op één hoop en je moet je er maar doorheen zien te banen terwijl dat dus alleen maar stress oplevert. Logisch dat je nu helemaal gestresst bent. Ik weet niet of je dingen weet die je ontspannen, muziek luisteren of zoiets onbenulligs, dus als je echt even heel veel pijn hebt, kan je dat doen in plaats van je nagels te gebruiken. Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat focussen op een fysieke pijn helpt, en je zegt dat je er probeert mee te stoppen. Echt vreselijk dat je niet kan zingen omdat je zo verkouden bent aangezien dat jouw 'ontspanningsmiddel' is. Het is wel echt goed dat je dit topic hebt aangemaakt. Ik wist wel dat het niet altijd helemaal oké ging met je, maar niet dat het zo ontzettend groot was. En ik praat dan wel niet in real life met je, aangezien daar de gelegenheid niet voor is, maar toch wel elke dag. Weer een teken dat je masker, eigenlijk jammer genoeg, werkt. Als ik kon, zou ik je die grote knuffel geven en zeggen dat alles wel goed komt en je laten uithuilen en proberen dingen op te lossen. Net zoals Lisa zei, als je je hart wil luchten of wat dan ook, pb, app, alles kan. Weet dat er veel mensen zijn die je willen helpen en hopelijk komen er snel lichtpuntjes in je leven die al die donkere moeilijke momenten beetje bij beetje kunnen vervangen. Ik wens je zo ontzettend veel goeds toe, dat wil je niet weten. Je verdient zoveel troep niet.
xx

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

28 feb 2015 - 14:59

LilsEvans 23252

Echt ontzettend bedankt alle vier. Het is heel fijn om eens te horen dat ik mij blijkbaar niet aanstel en bedankt voor alle tips. Ik kijk even wat ik ga doen. Ik heb al eerder aan een psycholoog of psychiater gedacht, maar sommige verhalen zijn daar ook juist weer niet goed over, dus tja. En ik denk ook niet dat het de frustraties omtrent reacties van anderen echt heel erg op gaat lossen. Ik kan dan mijzelf denk ik maar beter even afzonderen van de mensen die ik echt niet hoef te zien en inderdaad maar veel muziek moet luisteren en als een idioot dansen door mijn kamer. Mijn stem doet het overigens al weer een beetje (uithaal bij Let it go "Let the storm rage ooooooooooooooooooon" lukte alleen nog niet, Dyfing Grafity al wel en ik hoest nog wel wat, maar boeiend, zolang ik kan zingen), dus mijn uitlaatklep is weer terug. Soort van. Moet wel uitkijken dat ik hem niet teveel belast voor morgen :') Ik heb besloten de verjaardag van vanavond maar even te skippen (al die verjaardagen), want ik heb ten eerste geen zin om verhalen van anderen aan te moeten horen of dronken mensen aan te moeten zien en ook geen zin om mijn vrolijke zelf uit te hangen als ik mij zo moe en kapot voel. Volgende week vrijdag zie ik de mensen van mijn vriendengroep wel weer op de volgende verjaardag.

Happy Birthday my Potter!

28 feb 2015 - 21:43

Fennec 1953

Ik heb het meeste gelezen. Het is heel begrijpelijk dat je er even helemaal door heen zit (ik heb een soortgelijk eindexamenjaar gehad). Families zijn altijd zo onnodig ingewikkeld Als je klein bent lijken ze simpel en vervolgens besluiten bepaalde mensen elkaar niet uit te kunnen staan en geheimen te houden. Bij mij zijn sommige dingen ietwat opgelost na de dood van 3 van mijn grootouders. Het is natuurlijk niet dat ik blij ben dat ze dood zijn, maar er valt wat spanning weg. Nu brengen diezelfde geheimen mijn familie weer bij elkaar. Hopelijk gebeurt het bij jou op een andere manier (wat goed mogelijk is gezien de situatie anders is). Maar het is heel goed mogelijk dat het weer goed komt, familie is toch iets wat je niet kunt kiezen en die banden zullen er op de een of andere manier wel blijven. Misschien herstellen ze zelfs beter dan verwacht en komen jullie er closer uit. Waarschijnlijk heeft het wel tijd nodig en ik kan je niet zeggen hoe lang.
En die liedjes, zijn btw geweldige uitlaatkleppen. Beter dan psychologen
Even instorten is niet erg, jij bent ook maar een mens. Neem gewoon de tijd. Die vrienden weten zich gewoon niet echt een houding te geven. Het is ook lastig, ik reageerde bij mijn vriend (nu ex) ook niet zo geweldig op de dood van zijn oma (ik was net 10 minuten daar voor bij mijn ouders aangekomen (dat was 200 km bij hem vandaan) na een maand examens en viel half in slaap terwijl ik de sms las). Ik ken jouw vrienden niet, maar hoe iemand reageert geeft niet altijd aan hoe ze er echt over denken. Het is natuurlijk wel frustrerend dat niemand lijkt te luisteren.
Vergeet de "fuck it all" versie van Let it go niet. Verder, even uitwaaien en weg zijn van alles kan soms even helpen, het lost niet echt wat op, maar het kan fijn voelen.
En haat jezelf niet teveel om dat jaloers zijn, het is hartstikke normaal dat jij je op dit moment zo voelt.

wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

28 feb 2015 - 22:16

Gibbs 26867

Annemiek, ten eerste: Je stelt je niet aan.
Ten tweede:

Ik vind het echt heel naar voor je dat je al deze shit op je dak hebt gekregen. Je verdient het niet. Je familie verdient het niet. Maar helaas hebben we niet echt iets te zeggen wanneer er dingen gebeuren waar we geen controle over hebben.
Is er echt geen mogelijkheid om contact te krijgen met je oom? Dat je vader met hem praten gaat of jij of wie dan ook? Het is namelijk niet niks dat je vader geen contact meer heeft met zijn broer. Vooral als hij dat wel wil.

But if you let me, I'd like to be your person number H. Dat ik luister naar je verhalen, dat je je ei bij me kwijt kunt, en eventueel kan ik proberen tips te geven, maar dat beloof ik niet. Want zo super ben ik niet in advies geven. Maar een luisterend oor kan ik wel bieden, en je proberen op te vrolijken ook. <3

Ik herken het wel dat je het van je aflacht maar dat je je vanbinnen juist heel rot voelt en het liefste de hele dag in bed wil liggen met je lievelingsmuziek op. Ik zeg niet dat dat een slecht iets is, maar het zegt inderdaad wel wat over de situatie waar je in zit en hoe het met je gaat. Niet goed dus.
Het is misschien inderdaad een idee om met een professioneel iemand te praten. Al is het maar puur om je hart te kunnen luchten en kwijt te kunnen wat je dwars zit.
Mocht je willen heb ik hier nog steeds 2 treinkaartjes liggen die in het weekend geldig zijn. I can come to you, hug you and do nice things with you. Even though I've no idea what things. But I could bring kniepertjes? ^^

Ik moet overigens wel even kwijt dat ik ontzettend trots op je ben! Dat je je nog steeds zo sterk kunt houden, dat je de zmgedachtes wegwuift en toch door gaat met alles dat er is. You're a strong person, Annemiek. You're amazing. <3

Veel meer weet ik niet te zeggen. Maar klop gerust bij me aan wanneer je een luisterend oor nodig hebt of juist volgespamd wilt worden met leuke/lieve plaatjes of wat dan ook.
En je rolauditie morgen gaat gewoon helemaal goed komen! Ik heb het volste vertrouwen in je. You go girl!

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

28 feb 2015 - 22:38

160917 33139

Ik heb er best bewondering voor dat je voor optie G kiest om dingen te voorkomen en dat je alles zo positief probeert te draaien. Wel heel erg jammer dat de mensen allemaal zo reageren, dat vind ik echt rot. Als zij af en toe iemand kunnen gebruiken, vind ik dat ze er ook wel voor een ander kunnen zijn. Ik weet verder eigenlijk niet zo goed wat ik nog allemaal moet zeggen hier op, maar hopelijk komt het ooit goed. Heel veel sterkte en succes met alles!

16 - 09 - '17

28 feb 2015 - 22:50

HalfBloodPrince 8175

Dit is niet niks Anne, besef dat goed! Ik vind het knap dat je dit allemaal nog volhoudt maar om eerlijk en realistisch te blijven, zul je dit bespreekbaar moeten maken met je familie of wat hierboven is geopperd een psycholoog te zoeken. Je zit echt dicht bij een burnout, zoals ik het verhaal goed begrijpt.
Je bent sterk Anne, vergeet dat niet En voor nu:

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

28 feb 2015 - 23:29

SonOfGondor 3476

Wauw, het lijkt erop dat je door een hoop rottigheid heen bent gegaan de laatste tijd. Ik hoop echt dat het binnenkort beter met je gaat.
En hoe je "vrienden" hierop reageren vindt ik behoorlijk kinderachtig. Het zijn jouw gevoelens, en wat ik eruit opmaak is dat ze je schuldig laten voelen voor het feit dat je ze hebt! En je zou je nooit schuldig moeten voelen om gevoelens, want je alle reden om je rot te voelen. Trek je alsjeblieft niets aan van die egoïsten. Ik ken je dan misschien niet, maar mijn postvak staat voor je open.

Rest in Peace, Son of Gondor

1 maart 2015 - 22:15

LilsEvans 23252

Dank jullie wel allemaal. Dit geeft mij echt weer wat kracht.

@Yo
We hebben mijn oom dmv een rouwkaart een een kaart met kerst (geen echte kerstkaart, maar een kaart met een sneeuwlandschap en een "sterkte in deze dagen" achtig bericht) gestuurd, zodat we ons niet opdringen, maar ze wel weten dat onze deur altijd voor hen open staat. Het is voor mijn oom en neefjes immers al moeilijk genoeg zonder dat mensen zich opdringen. We laten gewoon af en toe weten dat we er voor hen zijn mocht het nodig zijn en dat we aan ze denken en als ze dan de kracht hebben om contact op te nemen, kunnen ze dat zelf doen. Ik kijk echter wel altijd uit naar hen als ik in de buurt ben (station waarvan ik vertrek is vlak bij hun huis) in de hoop ze toevallig tegen te komen :') Maar ja, het goed maken met mijn tante kan dus sws niet meer. Ik hoop wel dat ze weet dat wij het een verschrikkelijke situatie hebben gevonden en haar missen.
En zodra ik weer wat tijd en rust heb, ga ik kijken wanneer je kan komen ^^

@Shar
Mijn ouders en zus weten ervan, maar kunnen er niet zoveel mee. Mijn zus probeert mij op het moment gelukkig te beschermen tegen extra stress (ze is soms een tiran, maar ze is wel heel beschermend en lief als het erop aankomt en blijkt dat ik er echt doorheen zit), maar mijn moeder en vader raken er echt alleen maar meer gestrest door. Vooral mijn moeder. En ik heb al meerdere malen getwijfeld of ik een psycholoog moet contacteren of whatever, maar nooit echt een beslissing genomen, omdat ik mijzelf dan alweer op de rails en alles weer goed lijkt te gaan. Bovendien heb ik ook geen flauw idee hoe ik zoiets dan aan zou moeten pakken. Op mijn middelbare praatte ik met een vertrouwenspersoon, maar dat is nooit goed afgerond, door de examens en ik zit nu op de universiteit van Utrecht...

Dit vond ik overigens wel toepasselijk, gezien ik atm veel meer aan jullie heb dan aan die vriendengroep

Happy Birthday my Potter!

1 maart 2015 - 23:35

HalfBloodPrince 8175

Lily_Evans schreef:
Dank jullie wel allemaal. Dit geeft mij echt weer wat kracht.

@Yo
We hebben mijn oom dmv een rouwkaart een een kaart met kerst (geen echte kerstkaart, maar een kaart met een sneeuwlandschap en een "sterkte in deze dagen" achtig bericht) gestuurd, zodat we ons niet opdringen, maar ze wel weten dat onze deur altijd voor hen open staat. Het is voor mijn oom en neefjes immers al moeilijk genoeg zonder dat mensen zich opdringen. We laten gewoon af en toe weten dat we er voor hen zijn mocht het nodig zijn en dat we aan ze denken en als ze dan de kracht hebben om contact op te nemen, kunnen ze dat zelf doen. Ik kijk echter wel altijd uit naar hen als ik in de buurt ben (station waarvan ik vertrek is vlak bij hun huis) in de hoop ze toevallig tegen te komen :') Maar ja, het goed maken met mijn tante kan dus sws niet meer. Ik hoop wel dat ze weet dat wij het een verschrikkelijke situatie hebben gevonden en haar missen.
En zodra ik weer wat tijd en rust heb, ga ik kijken wanneer je kan komen ^^

@Shar
Mijn ouders en zus weten ervan, maar kunnen er niet zoveel mee. Mijn zus probeert mij op het moment gelukkig te beschermen tegen extra stress (ze is soms een tiran, maar ze is wel heel beschermend en lief als het erop aankomt en blijkt dat ik er echt doorheen zit), maar mijn moeder en vader raken er echt alleen maar meer gestrest door. Vooral mijn moeder. En ik heb al meerdere malen getwijfeld of ik een psycholoog moet contacteren of whatever, maar nooit echt een beslissing genomen, omdat ik mijzelf dan alweer op de rails en alles weer goed lijkt te gaan. Bovendien heb ik ook geen flauw idee hoe ik zoiets dan aan zou moeten pakken. Op mijn middelbare praatte ik met een vertrouwenspersoon, maar dat is nooit goed afgerond, door de examens en ik zit nu op de universiteit van Utrecht...

Dit vond ik overigens wel toepasselijk, gezien ik atm veel meer aan jullie heb dan aan die vriendengroep

Nou ik kan je wel namelijk helpen met dat soort dingen, hoe je die weg moet bewandelen, stuur me maar een whatsapp of iets dergelijks

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Index RPG Actieve Topics Zoek