• Hogwarts, 1 september 1900


    We gaan terug naar het jaar 1900. De tijd waarin studenten in alle rust naar school konden gaan om de magische kunsten onder de knie te krijgen. Het jaar 1900, de jaren voordat Tom Riddle opstond als Voldemort en zijn ideeën doordraafde in twee oorlogen. Het jaar 1900, tientallen jaren voordat Harry Potter vocht tegen Voldemort. Deze RPG speelt zich af op Hogwarts. Studenten krijgen de kans om zich te ontwikkelen tot talentvolle tovenaars en heksen. Er wordt niet gesproken van slechte tovenaars, want die lijken nog niet te bestaan. Wordt jouw personage de beste zwerkbalspeler of de grootste ellende met fabeldieren?
    Om onbewust buitensluiten te voorkomen, zit iedereen in het zesde leerjaar!


    PERSONAGES:
    STOP OP VROUWEN, GRYFFINDOR & SLYTHERIN

    Vrouwen:
    • Camille Jackson | JudithSuzann | Ravenclaw | Pagina 1.16 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Lilian Grace Palvanor | Ameliorate | Huffelpuf
    • Gereserveerd door Iniminicum | Gryffindor
    • Alégria Metea Campbell | Cynefin | Huffelpuf | Pagina 1.3 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Gereserveerd door Crowley | Slytherin
    • Fayacedyluci Kifuliyaska Avaredusko | Cave | Gryffindor
    • Aemilia Waterstone Teater | Gryffindor | Lijstje met vakken ontvangen
    • Skylar Indiana Castellan | Daggers | Huffelpuf | Pagina 1.4 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Emily 'Emma' Louise Belladonna| HemmingsMyHero | Ravenclaw | Pagina 1.16
    • Amelia Celeste Delaroux | Cordis | Ravenclaw | Lijstje met vakken ontvangen


    Mannen:
    • Ezra Hunter Micheal Cooper | Dumbledore | Slytherin | Pagina 1.4
    • Andrew Whither | Ameliorate | Ravenclaw | Pagina 1.10
    • James Luke Rider| Iniminicum | Hufflepuf
    • Edward Frederick Hurrington Junior | Trohman | Gryffindor | Pagina 1.11
    • Adam James Simons | Eleutheromania | Gryffindor | Pagina 1.14 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Antione Campbell Felix Lefèvre | HemmingsMyHero | Gryffindor | Pagina 1.15
    • Luke Daniel Sharrow | Daggers | Slytherin | Pagina 1.14 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Lucas 'Luca' Marcus Romano | Zamperini | Slytherin | Lijstje met vakken ontvangen
    • Vincent Ellen Callow | Teater | Ravenclaw | Pagina 1.16 | Lijstje met vakken ontvangen



    INVULLIJSTJE:
    Naam:
    Leeftijd:
    Bloedstatus:
    Afdeling:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Geschiedenis:
    Relaties:
    Extra: Denk aan: zwerkbal, huisdier, toverstok, boeman, patronus etc.)

    FACECLAIMS:
    Lily Collins
    Sophie Turner
    Erin Wagner
    Barbara Palvin
    Xavier Samuel
    Daniel Sharman
    Logan Lerman
    Dylan O'Brien
    Colton Haynes

    QUIDDITCH:
    Gryffindor:
    Captain: Eleutheromania
    Chaser: Eleutheromania
    Chaser: Iniminicum
    Chaser: HemmingsMyHero
    Beater: Cave
    Beater:
    Keeper: Edward Frederick Hurrington Junior
    Seeker: Aemilia Waterstone

    Ravenclaw:
    Captain: Vincent Ellen Callow
    Chaser: Andrew Whither
    Chaser: Vincent Ellen Callow
    Chaser:
    Beater:
    Beater:
    Keeper:
    Seeker: Emily 'Emma' Louise Belladonna

    Slytherin
    Captain:
    Chaser: Luke Daniel Sharrow
    Chaser:
    Chaser:
    Beater: Ezra Hunter Micheal Cooper
    Beater:
    Keeper:
    Seeker: Lucas 'Luca' Marcus Romano

    Huffelpuf
    Captain: Lilian Grace Palvanor
    Chaser: Skylar Indiana Castellan
    Chaser:
    Chaser:
    Beater: Iniminicum
    Beater:
    Keeper:
    Seeker: Lilian Grace Palvanor


    PREFECTS:
    Gryffindor:
    • Aemilia Waterstone
    HemmingsMyHero
    Ravenclaw:
    • Andrew Whither

    Huffelpuf:
    • Alégria Metea Campbell
    Iniminicum
    Slytherin:




    PROFESSORS:
    Astronomie: Arlo Donte
    Professor Donte was vroeger ingedeeld bij Ravenclaw. Hij is een intelligente man en houdt van leergierige leerlingen, maar hij laat overduidelijk zijn grenzen merken. Hij houdt niet van grapjassen en wordt vaak gezien als een chagrijn.
    Toverdranken: Eliseo Vihaan
    Professor Vihaan is een strenge docent. Hij is zo eng als hij eruit ziet, wordt er vaak gezegd en dat is zeker waar. Het is geen pretje om les van hem te hebben, ondanks dat hij je veel kan leren. Hij was vroeger ingedeeld bij Slytherin.
    Verzorging van fabeldieren: Keon Zaire
    Professor Zaire is een liefelijke professor. Hij heeft veel ambitie voor zijn vak en wil dat dolgraag overbrengen aan zijn leerlingen. Hij heeft een hekel aan pestkoppen en treedt hier hard tegenop. Hij was vroeger ingedeeld bij Gryffindor.
    Waarzeggerij: Drina Bronwen
    Professor Bronwen is een typische chaoot. Je kunt nauwelijks hoogste van haar krijgen en haar lessen zijn vaak vrij onduidelijk. Ondanks dat is ze wel een lief persoon met het beste voor voor iedereen. Ze was vroeger ingedeeld bij Ravenclaw.



    ROOSTERS:
    Maandag t/m woensdag


    Donderdag t/m zaterdag


    Op zondag zijn alle leerlingen vrij


    REGELS:
    • Een post is minimaal 200 woorden
    • Houd de jongens, meisjes en afdelingen gelijk
    • Zonder toestemming bestuur je géén personages van anderen
    • Geen perfecte personages, iedereen heeft minder goede kanten
    • 16 + is toegestaan, maar zet het in je post
    • Reserveringen van personages blijven 3 dagen staan
    • Ik maak de nieuwe topics aan
    • Ik heb in overleg met Debbaut dit topic geopend
    • Maximaal twee personages per persoon (1 jongen en 1 meisje)
    • Houd het gezellig
    • Voor vragen staat mijn PB of GB altijd open
    • Have fun!


    Rollentopic 2


    Het begin
    We beginnen op King's Cross Station. Iedereen komt aan (met of zonder ouders) en gaat richting de trein.


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Camille Jackson

    Ze keek op toen ze opeens een stem hoorde. Ze glimlachte toen ze Andrew zag staan, dit was nieuw voor haar. Nog nooit had hij haar zomaar aangesproken, voor hem was het waarschijnlijk ook nieuw, tenminste ze kon zich niet herinneren dat hij iemand zomaar had aangesproken. Maar het kon natuurlijk ook zijn dat hij alleen haar ontweek. Ze kwam overeind en keek hem aan. Ze merkte dat ze opeens meer naar boven moest kijken dan dat ze de vorige jaren had hoeven doen, hij was duidelijk erg gegroeid, maarja, zij was altijd al erg klein geweest, dus misschien was het ook niet helemaal een goede vergelijking. “Nyra,” zei ze en keek weer terug naar de uil. “Het is inderdaad een zij,” vervolgde ze na een korte stilte. Ze haalde weer een hand door haar blonde haren en glimlachte, eigenlijk lachte ze bijna altijd, er waren zelden momenten dat er geen glimlach haar lippen sierden.
    Hoe goed hij zijn nervositeit ook probeerde te verbergen toch kon ze het een beetje aan hem merken, het had wel iets schattigs, het paste bij hem. “Leuke vakantie gehad? Ben je nog weg geweest?” vroeg ze maar om het gesprek op gang te houden. Zelf was ze weggeweest met haar vader en broers, ze waren een paar landen gaan bezoeken waar ze nog nooit waren geweest onder andere Spanje, het was voor het eerst sinds tijden weer een leuke vakantie geweest, met een glimlach dacht ze kort terug aan die tijd maar richtte zich al snel weer op Andrew.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light


    Andrew Whither

    Ze kijkt verbaast, wat ergens wel heel erg logisch is. Ik kan me geen enkel moment bedenken waarop ik haar ooit in mijn leven heb aangesproken.
    “Nyra,” Antwoord ze dan uiteindelijk, verder niets zeggend over het feit dat ik haar überhaupt aanspreek, gelukkig. “Het is inderdaad een zij,” Ik knik even. Dan was mijn ingeving toch de juiste geweest, als het een hij was geweest waren mijn laatste woorden totaal overbodig. “Leuke vakantie gehad? Ben je nog weg geweest?” Vroeg ze dan. Even denk ik na.
    "Het begin was wel leuk, ik was even twee weken naar Zwitserland geweest met mijn ouders. Toen begon ik al last te krijgen van mijn benen, maar dat werd alleen maar erger toen we thuis kwamen. Zoals je misschien al kan zien ben ik een beetje gegroeid, en dat in korte tijd, wat niet echt een pretje is geweest." Terwijl ik het uitspreek komt de pijn die ik had gehoord weer naar boven, dat zal ook wel te horen zijn aan mijn stem. Een beetje was namelijk erg licht uitgedrukt, maar ik vindt niet dat ik moet klagen. Volgens mij kan ik voor het eerst in jaren zeggen dat ik tevreden ben over mijn uiterlijk.


    She was always looking for more..



    Vincent Ellen Callow

    'Ja, mam, ik let op.' Ik schenk haar mijn mooiste glimlach, om haar gerust te stellen. Er valt niets te vrezen, maar mijn moeder vreest altijd alles. Ik zie haar nog bang zijn voor een dementor-aanval gestuurd door de één of andere boosaardige tovenaar die niet bestond, toch snapte ik haar zorgen. Een moeder die niet bezorgd is om haar kinderen is geen moeder, net als een zwerkbalspeler die niet wil winnen, geen zwerkbalspeler is. Zoiets was niet moeilijk te begrijpen. 'En Cat?' Mijn zus draaide haar hoofd naar me toe, weg van haar boek. 'Veel succes op school. Stuur me maar een brief als iemand lastig doet, dan vervloek ik hem wel met Pasen, dan mag ik toveren buiten school.' Ze glimlacht.
    'Zal ik zeker doen. Ze vrezen je nu al door al je stunts. Je staat bekend als Vincent de Vreeschelijke.' Lachend geef ik haar een mep tegen haar arm. Niet het soort pijnlijke mep, eerder de soort broers en zus-achtige "houd je bek"-mep. 'Amuseer je. Ik zie je graag.'
    'Ik zie je ook graag, Cat. En zie dat je niet minder haalt dan negentig, or Cartwright won't be pleased.' Met een gemene lach gooi ik de deur dicht, met al mijn koffers naast mij. Cartwright is Cats leerkracht Engels en die vindt dat iedereen die minder haalt dan negentig voor zijn vak, dom is. Dat is uiteraard belachelijk, maar de meeste gesprekken over school tussen Katelyn en mij gaan over haar leerkracht Engels of mijn leerkracht toverdranken. Professor Vihaan is geen zak, maar het is geen pretje les te krijgen van hem en daar komt nog eens bij dat hij een geit is, maar dan ook letterlijk. Zijn lelijkheid blijft me verbazen.

    Gepakt en gezakt loop ik King's Cross op. Ik heb geen idee waarom King's Cross zo beveiligd is - waarmee ik geen soldaten of agenten bedoelt, maar gewoon het feit dat je er niet op kunt als je geen treinticket hebt, wat ik overigens wel heb. Naar het schijnt hebben ze er heel veel moeite mee gehad hebben dat te regelen zonder dat iedereen dubbel zou moeten betalen om op het dreuzelperron te komen - dat hebben ze me vorig jaar bij Geschiedenis van Toverkunst toch wijsgemaakt. Ik heb het nu niet meer, dus ik zal het moeten doen zonder al die nuttige informatie.
    Ik mijn blik flitst over het perron heen. Geen dreuzel die op me let, dus ik kan veilig doorlopen. Het voelt altijd zo vreemd aan om door een muur te lopen en het is ook de eerste keer dat ik alleen ben, gezien Cat eigenlijk al drie uur op school had moeten zitten en mam en pap dus geen tijd hadden me deftig uit te zwaaien. Maar daar heb ik geen probleem mee, ze staan er meestal toch maar voor spek en bonen terwijl ik met mijn vrienden praat - of tegen Hunter scheld, dat is ook altijd een optie. Maar de eerste die ik zie is niet Hunter - gelukkig, dat is nu echt de eerste die ik niet hoef terug te zien. De eerste die ik zie is Lilian. Ik glimlach en loop naar haar toe. 'Lilian!'
    '

    [ bericht aangepast op 27 feb 2015 - 18:38 ]


    Honek aukera edozein, maitea bat pean irakur daiteke. Ez diotenez, beraz. Da, nahiz itzulitako oker.

    en ik vind t praattopic niet


    I'm not a psychopath, Anderson. I'm a high-functioning sociopath. Do your research.

    x Luke Daniel Sharrow x Slytherin x Seventh year x Chaser
    x ''I'm pretty good at breaking persons.'' x


    Een vlugge doei verliet mijn mond en zo snel mogelijk als ik kon liep ik bij mijn ouders weg. Enkel omdat ik het niet geweldig met mijn vader kon vinden. Hij had er iets tegen dat mijn beste vriendin een muggleborn was. Ravenclaw was een afdeling die mijn familie nog mee vond vallen, alleen bloedstatus was erg belangrijk. Om eerlijk te zijn had ik er niets mee. Wat maakte het uit of je een muggleborn, halfblood of pureblood was? We waren dan allemaal tovenaars die leerden toveren; simpel. De enige afdeling die ik haatte was Gryffindor. Maar verder was het voor mij: Respecteer mij en ik doe dat bij jou, zo niet? Dan heb je aan mij het verkeerde adres.
    Mijn blik gleed rond of ik Emily zag, maar helaas nog niet. Ik zuchtte en leunde tegen een muur aan om op haar te wachten. Zo ging het de voorgaande jaren ook meestal, gezien ik sowieso in de vakanties op Hogwarts bleef. Thuis was het meestal niet zo geweldig. Er waren veel spanningen tussen mijn ouders en hierdoor wilde ik er het liefste niet zijn.


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Camille Jackson

    “Een beetje gegroeid?” vroeg ze met een glimlachje op haar lippen. “Volgens mij ben je best veel gegroeid in korte tijd.” Ze keek hem aan en veegde een pluk haar uit haar gezicht. “Groeien kan inderdaad erg veel pijn doen,” gaf ze toen toe. Hij had zeker gelijk, ze mocht dan klein zijn maar zij had ook wel groeispurten gehad, en dat doet inderdaad erg pijn. “Gaat het wel?” vroeg ze even bezorgd toen zijn stem opeens wat raars deed, het was te horen dat hij pijn had, misschien nog steeds de pijn van het groeien maar ze wist het ook niet. Misschien was er wat ergs aan de hand waar ze niks van af wist en waar ze wel wat aan kon doen.
    “Het is echt vreselijk dat alle jongens opeens zo hard groeien,” zei ze na een korte stilte, “ik lijk nu nog kleiner dan ik al ben.” Zei ze en haalde haar schouders op, achja, ze mocht zelf ook niet klagen. Ze was niet heel erg tevreden over haar uiterlijk maar ze mocht zeker ook niet klagen. In haar ogen had iedereen goede punten als het op uiterlijk aankwam, de ene had een goede lengte, de andere had gewoon een knap hoofd en weer een ander had haar waar iedereen jaloers op kon worden. Zelf vond ze altijd wel dat ze mooie ogen had, maarja, dat vond zij. Ze wist natuurlijk niet hoe anderen naar haar keken.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light


    Emily 'Emma Louise Belladonna ~ Ravenclaw ~ Sixth year ~ Seeker
    'I don't trust words. I trust actions.'


    Zuchtend en terneergeslagen liep ik over het platform tussen 9 en 10 in. Ik was alleen naar het King' Cross station gekomen, zoals elk jaar. Mijn moeder is dood en mijn vader zou echt niet mee willen. En eerlijk gezegd hoef ik die irritante man niet bij me in de buurt die me alleen maar ernstig toe takelt met messen of dat hij me pijn doet. Ik hoef geen dronken vader bij me die iedereen uitscheld en tegen alle tovenaars en heksen op het station zegt dat ze kunnen oprotten met hun klotemagie. Kortom, ik hoef die man niet bij me. Mam was heel misschien wel gekomen als ze nog leefde aangezien ze trots op me was, ookal was ze een muggle. Het klinkt raar, een muggle die trots is op haar heksendochter maar het is toch echt de waarheid. Ik sleep mijn hutkoffer in de ene hand en de uilenkooi met Diablo erin aan de andere hand. Ik had nu geen zin om een karretje te pakken dus loop ik maar met een ontzettend zware hutkoffer en een uilenkooi. Mijn ogen zoeken naar iemand die ik ken of tenminste mag en dan herken ik het vrolijke gezicht, de bruine haren en zijn helderblauwe twinkelende ogen. ''Luke!'' Roep ik blij zijn naam en ren op hem af, de hutkoffer achter me aan slepend. ''Ik heb je zo erg gemist. Het was vreselijk thuis.'' Zeg ik terwijl ik de jongen omhels. ''Hoe was jouw vakantie trouwens?'' Vraag ik met een klein glimlachje terwijl ik hem loslaat en in zijn blauwe twinkelende ogen kijk.

    [ bericht aangepast op 27 feb 2015 - 20:04 ]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Adam James Simons
    Gryffindor • Chaser and Captain


    “I have not failed. I've just found 10,000 ways that won't work.”

    Faya gebruikt de gelegenheid om zich steviger aan me vast te houden. Door de kus heen laat ik een klein glimlachje ontsnappen om niet veel later mezelf los te maken uit de kus, maar haar nog steeds net zo vast te houden als tijdens de kus. Mijn ogen zoeken de hare, en boren in haar gevoelens. Ik houd van dit meisje, en er is geen twijfel over. Mijn vinger laat ik even van haar rug glijden, en ik draai er een plukje haar om heen. Ze staat op haar tenen, iets wat ik nu pas merk. Ik glimlach en buig een beetje naar voren, zodat zij niet meer op haar tenen staat en mijn lippen op hoogte zitten van haar voorhoofd. Ik geef er een zacht vlinderkusje op, en glimlach. Ze is zo lief, en ze ziet er ook zo zachtaardig uit. Ik trek haar nog even in een korte knuffel, maar laat haar los om mijn hutkoffer en mijn bezem te pakken, en vervolgens mijn rechterarm om haar middel te sluiten.
    "Duss, misschien moeten we je spullen pakken?" vraag ik haar met een kleine glimlach. Ze kwam naar me toe rennen zonder haar spullen, dus die zullen wel elders op het perron staan.


    take me back to the basics and the simple life


    Lilian Grace Palvanor

    De komende aantal minuten spendeer ik mijn tijd door door het perron af te struinen. Ik neurie een zacht deuntje terwijl ik mijn ogen door de ruimte laat glijden. Ik lijk wel niemand te kunnen vinden. Hetgeen wat nog het meest opvalt is een zoenend stelletje uit Gryffindor. Daar trek ik mijn wenkbrauwen bij op. 'O schat, ik heb je zo gemist dus nu moeten we heel erg lang met elkaar gaan zoenen, hier op het perron, zodat iedereen ons mooi kan zien.' Met een zucht loop ik weg.
    "Lilian!" Hoor ik dan ineens een bekende stem roepen. Snel draai ik me om, en zie ik Vincent naar me toe lopen. Mijn lippen vormen zich tot een glimlach. O god, wat ben ik blij om hem weer te zien. Ik ken Vincent al sinds zes jaar geleden, waar ik heb precies op deze plek had ontmoet in een coupé. Het was toeval dat ik heel toevallig in dezelfde coupé terecht kwam, maar ik moet toegeven dat ik sindsdien geloof in het lot. Vincent en Lilian, onafscheidelijk, beste vrienden. Maar waarom klinken die laatste twee woorden me sinds kort dan zo bitter in mijn mond?
    "Vincent!" Roep ik opgelaten terwijl ook ik naar hem toe loop. Eenmaal daar aangekomen geef ik hem een stevige knuffel.


    She was always looking for more..


    Andrew Whither

    Een beetje gegroeid?” Aan haar toon te horen denkt het meisje hetzelfde als ik. Ik kan het niet laten er een beetje bij te grinniken. “Volgens mij ben je best veel gegroeid in korte tijd.” Ik knik even, iets serieuzer. Dat zeker. Uiteindelijk ben ik er blij mee. “Gaat het wel?” Vraagt ze bezorgt als ze aan mijn stem merkt dat de groeipijn geen pretje was. Ik knik even.
    Ja, het gaat wel. Het ergste is voorbij." Zeg ik. Na al die nutteloze afgelopen weken gaat het eigenlijk wel weer wat beter met me. De meeste pijn is gestopt, wat al het voornaamste is waar ik tevreden over ben. En daarnaast, gaat de rest tot nu ook wel. Ik heb een normaal gesprek met Camille, nog niemand heeft me gepest en gelukkig zijn een paar die dat ooit hebben gedaan, dit jaar van school af. Zij zullen me in dat geval wel met rust moeten laten, al hoop ik wel dat de anderen dat dan ook doen.
    “Het is echt vreselijk dat alle jongens opeens zo hard groeien,” Zegt ze. Dat is echt ontzettend waar, maar iets in mijn hoofd zegt dat het misschien ook goed is zo. Als ik geleidelijk was gegroeid, dan had niemand dat nooit opgemerkt. Nu kan ik er misschien voordeel uit halen. “ik lijk nu nog kleiner dan ik al ben.” Vervolgd Camille zichzelf. Daar moet ik even om lachen en ik kijk haar aan. Ze is inderdaad klein, maar ik zie het probleem daarvan niet in. Als jongen is het juist niet leuk, als meisje heeft het wel wat.
    "Je bent mooi zoals je bent." Zeg ik dan uiteindelijk, iets teveel meegegaan in het moment.


    She was always looking for more..

    Camille Jackson

    ''Ja het gaat wel, het ergste is voorbij. '' antwoordt hij op haar vraag. '' Gelukkig maar,'' andwoordt ze zelf. Anders zou het schooljaar nog heel vervelend kunnen worden voor Andrew. Groeipijn lijkt niet zo bijzonder maar je kan er maar wat last van hebben, dat wist Camille maar al te goed. Een jaar geleden was zij namelijk de klos geweest, ook zij was toen een stuk gegroeid en was als het ware een hele metamorfose ondergaan, beugel eruit, lenzen in plaats van een bril en noem maar op. Ja eigenlijk had het ook allemaal wel voordelen, hoe vervelend de pijn ook mag zijn.
    ''Je bent mooi zoals je bent, '' een glimlach kan ze niet onderdrukken bij het horen van die woorden. Ze herhaalt de woorden nog een paar keer in haar hoofd, bijzonder hoe je van zes kleine woorden zo vrolijk kon worden. '' Dankje, '' zegt ze dan met een dankbare glimlach. '' Klein zijn heeft ook zijn voordelen, dus ik mag eigenlijk ook niet klagen. '' vervolgt ze na een korte stilte. Kort keek ze om zich heen en bond haar haren vast in een knot omdat haar haren haar begonnen te irriteren. Ze glimlachte weer naar Andrew. '' Ik weet niet of het klopt hoor maar ik dacht ergens gehoord te hebben dat je bij het quidditch team bent gekomen.. '' zei ze en keek hem nieuwsgierig aan. Ze was benieuwd, in haar ogen was Andrew best goed in de sport, het pastte bij hem.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light


    Andrew Whither

    ''Dankje, '' Ik glimlach als ik hoor in haar stem dat het oprecht is. '' Klein zijn heeft ook zijn voordelen, dus ik mag eigenlijk ook niet klagen.'' Ik grinnik even. De afgelopen jaren heb ik daar inderdaad ook de voordelen van vernomen. Nu zou ik een stuk meer opvallen, wat juist het enige is wat mij niet echt aanspreekt aan het groter zijn. Vroeger was ik de beste in overal voor wegduiken, tussen anderen mensen door. Nu zouden die tijden over zijn, helaas. ''Ik weet niet of het klopt hoor maar ik dacht ergens gehoord te hebben dat je bij het quidditch team bent gekomen..'' Zegt ze dan ineens onverwacht. Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Hoe kunnen dingen zo snel rond gaan. Ik kan me niet eens herinneren dat ik het tegen iemand heb gezegd, wie dan ook. Ik weet nog niet eens zeker of ik het überhaupt ga proberen. Ik heb niet echt heel veel zin om iets helemaal verkeerd te doen voor de hele school. Quidditch is altijd al een deel van mij geweest, een deel waar ik nooit over sprak. Ik had een bezem gekregen toen ik dertien werd, iets waar ik al voor had gevraagd sinds het moment dat ik voor het eerst naar Hogwarts ging. Sindsdien was ik er niet meer bij weg te slaan. Ik ben altijd in mijn eentje gaan oefenen, ik kan er al mijn frustraties mee uiten. Ik zei er alleen nooit wat over, tegen niemand. En nu ik het anders wil gaan doen, bedacht ik me dat ik er misschien wel wat over moest zeggen. En dan is het Quidditch team een goede eerste stap.
    "Nou, zo definitief is het nog lang niet." Zeg ik als ik de juiste woorden heb gevonden. "Ik zit er alleen over te denken om een poging te wagen bij de try outs." Vervolg ik mezelf.


    She was always looking for more..

    Camille Jackson

    Ze kon aan Andrew merken dat de vraag zeer onverwacht was gekomen. Handig weer, het was bijna knap hoe zij mensen zo snel in de zenuwen kon krijgen door zoiets stoms te zeggen. Het werd tijd dat ze eens beter ging nadenken over dit soort dingen. Het was een van de eerste keren dat ze een gesprek had met Andrew dat gewoon goed verliep zonder al te veel getwijfelen en verlegenheid van zijn kant, en dan kwam zij weer aan met zo'n stomme opmerking. Ze kon zichzelf voor haar kop slaan. Even twijfelde ze of ze haar excuses moest aanbieden maar bedacht al snel dat dit de situatie alleen maar vervelender zou maken, voor haar maar ook voor Andrew. Ze besloot haar mond te houden in de hoop dat hij gewoon een antwoord zou geven.
    "Nou, zo definitief is het nog lang niet, " antwoorde hij toen, het leken bijna de verlossende woorden van een toch iet wat gespannen stilte. "Ik zit er alleen over te denken om een poging te wagen bij de try outs," vervolgde hij zichzelf weer. Een glimlach kon Camille toch niet onderdrukken. "Moet je doen." zei ze toen met nog steeds een glimlach op haar lippen. "Ik denk dat je wel talent hebt.'' zei ze toen en keek hem aan. Ze had hem niet vaak zien spelen, maar zo af en toe had ze hem wel op een bezem gezien, en dat zag er allemaal goed uit, hij leek het allemaal onder controle te hebben dus leek het Quidditch team niet zo'n gek idee. "Ik heb ook nog zitten twijfelen," zegt ze dan. "Maar ik heb besloten het niet te doen, ik ben namelijk niet de handigste op een bezem,'' glimlachte ze naar hem.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light


    Andrew Whither

    "Moet je doen." Zijn haar woorden. Ik moet toegeven dat die me wel een beetje motiveren. Misschien is dat enkel al omdat ik zo het idee heb dat zij mij niet zo snel zou uitlachen als ik iets verkeerd doe, daar op het veld. "Ik denk dat je wel talent hebt.'' Vervolgd ze, wat alleen maar meer motiveert. Ze zal me vast wel een keer hebben zien vliegen, dat kon ik nou eenmaal niet altijd ontwijken. "Ik heb ook nog zitten twijfelen," Zegt ze weer. Ik kijk een beetje op bij die woorden. Dat wist ik niet. "Maar ik heb besloten het niet te doen, ik ben namelijk niet de handigste op een bezem,'' Ik lach een beetje en kijk haar aan, mijn nek begint al zeer te doen van al dat naar beneden kijken de laatste tijd.
    "Het kan geen kwaad om het te proberen." Zeg ik om haar een beetje op te peppen. Zelf snap ik mijn eigen woorden eigenlijk niet. Als Camille het probeert en niet door de try outs zal komen, zal ik dat helemaal niet stom of raar vinden. Ik zou het juist cool vinden dat ze het überhaupt heeft gedaan. Maar waarom vindt ik het dan wel erg als ik er zelf niet door zou komen? Ik weet het niet.


    She was always looking for more..

    Camille Jackson

    Ze keek Andrew aan met een glimlach op haar gezicht. "Het kan geen kwaad het te proberen," zei Andrew. Ze haalde haar schouders op en dacht even na. "Proberen kan geen kwaad, " zei ze en pauzeerde even terwijl ze verder dacht. "maar anderen in gevaar brengen is denk ik wel iets wat belangrijker is." zei ze toen en glimlachte weer. "Ach, ik zie het nog wel." glimlachte ze. Ze blies een plukje haar uit haar gezicht en haalde diep adem. "Ach, ik zie het ook allemaal wel, het komt wel goed." Ze keek kort om zich heen, ze vroeg zich af of hoe laat ze aan zouden komen op Hogwarts, ze was niet heel oplettend geweest en wist het dus niet, haar broers hadden haar maar net op tijd weg gekregen.
    Ze richtte haar aandacht weer op Andrew, het was eigenlijk een best leuk gesprek. Hij had meer te vertellen dan ze ooit had gedacht. En het meeste was hij zij was nog zinnig ook, ze had het altijd al prettig gevonden om een goede gesprekspartner te hebben. "Zin om weer na Hogwarts te gaan?" vroeg ze uiteindelijk. Zelf zag ze het wel zitten om terug te gaan, ze hield van leren en de meeste mensen waren gewoon aardig tegen haar. Eigenlijk had ze nooit problemen gehad met school, ze had het altijd wel naar haar zin gehad. Nooit had ze veel vrienden nodig gehad om het toch leuk te hebben, ze vond het zelfs veel fijner om in kleinere groepjes te werken, dan kreeg iedereen aandacht en was de kans dat je het snapte ook nog eens veel groter.

    [ bericht aangepast op 28 feb 2015 - 18:30 ]


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light