Wat schuilt er onder jouw Ctrl V? - Forum spelletjes

De titel zegt genoeg denk ik.

-

The monsters running wild inside of me. I'm faded

1) l'Enfance

Joseph herinnert zich zijn kinderjaren nog. Hij was gelukkig in Parijs. Er was van alles: auto's, bloemisten, geur van de bakkerij, cafées met terassen in de zomer enz. 's Avonds controleert moeder hun tanden,oren en handen. Vaak vechten ze in hun kamer (Joseph begint vaak) en nu weer. Dan komt hun vader de kamer binnen en laat ze gewoon doorvechten. Sommige avonden komt hun vader de kamer in, gaat zitten op een bed en verteld verhalen over de familie. Die verhalen hebben Joseph's kinderjaren beïnvloed. De held is zijn opa. Een rijke man die gekend en gehouden werd door de inwoners. Hij zag soldaten van de Tsaar,vlammen, tranen, doden. Hij moest dus vertrekken. De Joffo's hebben Europa doorkruist: Roemenië, Oostenrijk, Duitsland en op een dag bevonden ze zich voor de laatste grens. Aan de andere kant was er gezang van vogels. Op de huizen stonden de woorden: VRIJHEID-GELIJKHEID-BROEDERSCHAP. Op een avond aan tafel, toen de Duitsers waren gekomen, stelde mama een vraag. Ze vroeg:"denk je dat men problemen zal hebben, nu ze hier zijn?"Papa zei:"nee,niet hier in Frankrijk, nooit."


2) l'étoile jaune

Het is 8 uur 's ochtends en het is nog donker buiten. Mama is gaan zitten en reikte Joseph's jasje aan. Ze naait snel aan de revers links een gele ster: JOODS. Hij dacht dat als men dat heeft, dat men niet veel dingen meer kan doen zoals in bioscopen
gaan of naar school gaan. Op weg naar school komen ze Zerati tegen. Hij is Joseph's vriend sinds hij 3 jaar was. Hij keek strak naar de ster en zei dat hij veel geluk had. Op de speelplaats waren er groepen leerlingen. Een kring leerlingen hadden zich gevormd en Joseph in het midden. Één van de leerlingen vroeg of hij een jood was.Hij kon moeilijk nee zeggen als het op zijn jas staat geschreven. Een jongen zei dat het de schuld van de joden is dat er oorlog is en dat we ze weg moeten jagen. Diezelfde jongen zei:"heb je zijn grote neus gezien?" Dat zei hij, omdat er op <> een aanplakbiljet was. Er was een spin op afgebeeld die op een globe kroop, een dik beest met kleine ogen, bloemkooloren, een enorme mond en een neus van een twintigtal centimeter lang. Eronder stond geschreven:<>. Joseph vond dat hij (en de andere joden) er helemaal niet op leken.

3) A l'ecole

Het eerste uur was aardrijkskunde. Joseph had een plaats bereikt naast Zerati. De pater had zijn blik laten dwalen op ons zoals elke ochtend, maar hij is niet gestopt bij mij.
Toen hij Raffard een vraag stelde, gaf dat Joseph een slechte indruk. Hij dacht dat hij niet meer meetelde. Toen de bel ging, is hij naar buiten gegaan. De andere kinderen dandsen rondom hem en zeiden: "jood, jood, jood.!" Eentje duwde hem tegen zijn rug, maar hij viel niet. Hij heeft ook een harde klap tegen zijn oor gehad. Toen hij Maurice zocht, bloedde hij(Maurice) bij zijn knie. De volgende dag om half 12 wacht Maurice op Joseph. Toen ze een straat in liepen kwam Zetari, met een zak knikkers. Die wilde hij ruilen voor de gele ster. Dat vond Joseph goed.
Aan tafel keek papa ze aan. Hij zei dat ze niet naar school moesten, want hij moest ze iets belangrijks vertellen.

4) le départ

Hun vader heeft hun geroepen. Hij begon met een monoloog. Hij vertelt ze verhalen over hoe hij Rusland verliet en kapper werd en hun moeder heeft leren kennen. Hij vertelt ze dit, omdat
zij ook moeten vertrekken(net als hun 2 broers zijn vertrokken begin 1941). Ze vertrekken vanavond. Ze zullen de metro nemen totaan het station, dan kaartjes kopen voor Dax.
Daar zullen ze de demarcatielijn oversteken. Dichtbij Dax zullen ze in een dorp gaan dat Hagetmau heet. Daar zijn mensen die ze zullen helpen. Hun vader geeft ze 5000 f.f. Een ding moeten ze goed weten: ze zijn joden, maar mogen het nooit zeggen. Ontken altijd. Papa riep Joseph en vroeg of hij joods was. Toen hij ontkende, sloeg hij hem op zijn wang en zei dat hij loog.Joseph ontkende weer. Toen vertrokken ze en dat was het einde van
de kinderjaren. Na een lange reis komen ze aan in Dax en nemen de bus naar Hagetmau.

5) la ligne de démarcation

Maurice en Joseph zijn in het dorp aangekomen. Ze moesten iemand vinden die ze (en andere mensen) over de grens brengt. 50 meter verder zien ze een jongen(hij heet Raymond) op een grote, zwarte fiets rijden met een mand op zijn bagagedrager. Hij brengt vlees naar een vrouw en gaat verder. Hij praat even met ze en vertelt ze daarna waar ze een "passeur" kunnen vinden.
Alleen kost het 5000 f.f per persoon. Maar hij kan het ook doen voor 500 f.f. Hij geeft ze zijn mand en moeten de ronde afmaken. Die avond om 10 uur komt er een fietser aan. Het is Raymond. Ze geven hem hun geld en lopen door.Ze moeten nu 200 meter lopen zodat ze een sloot tegenkomen. Langs de sloot naar een boerderij. Daar kunnen ze slapen. De boer is op de hoogte. Maurice vroeg of de vrije zone daar is. Maar Raymond zei dat ze er al waren. Dat was een teleurstelling voor Joseph. Na een lange reis van 2 weken komen ze in Menton aan

6) A Menton

Menton was nog een kleine stad. Grote hotels, het sanatorium was bezet door de italiaanse soldaten die een aangenaam leven hadden. Maurice zag in een groot type die bezig was de
haren van een klant te knippen. Het was Henri. Ze gaan naar binnen. Henri draait zich om en ziet ze. Hij omhelst ze en zegt dat hij nog 2 minuten moet werken. Ze gaan naar zijn huis
en organiseren een feest, omdat Joseph en Maurice geredt zijn.

7) nouveau départ

Echter op een dag ontvangen ze een brief van hun ouders die in een kamp in Pau zijn. Ze zijn daar opgesloten. Henri besluit er naar toe te gaan om ze te helpen. Hij bluft en zegt dat zijn moeder katholiek is en zijn vader frans. Dan worden ze vrijgelaten. Vier dagen na Henri's terugkomst ontvangen ze de eerste brief uit Nice. De ouders vertrekken over een maand of twee. Die avond klopt er iemand aan de deur. Het waren
2 gendarmes. De kleine haalde een papier ui zijn aktetas. Ze kwamen om hun persoonsbewijzen te vragen en dat ze zich moeten melden bij de prefectuur(voor de S.T.O, Service

de Travail Obligatoire). Ze moeten dan vertrekken naar Duitsland. Ze konden niet in Menton blijven dus gingen ze naar Nice. Daar was de familie weer herenigd.

les Allemands à Nice

In Nice heeft Joseph kennis gemaakt met een jonge italiaanse soldaat die hem steeds weer vragen stelt over franse grammatica. Op een dag vroeg hij de regels van het voltooid deelwoord, maar dan doet hij zijn boek dicht en zegt dat ze stoppen. Hij zei dat ze gauw weggaan. Joseph begreep niet wat hij wilde zeggen, dus legde hij het uit. Mussolini is niet meer de aanvoerder, maar Badoglio. Iedereen gelooft dat hij vrede met de Amerikanen wil. Als zij vertrekken , komen de duitsers. Op 8 september tekent Badoglio een wapenstilstand met de Amerikanen en italiaanse soldaten passeerden de grens om door te gaan met de oorlog,
dit keer tegen de duitsers. Op 10 september is er een trein gestopt en een duizendtal duitse
soldaten. De S.S was er, burgers onder hun, mensen van de Gestapo. Er waren talrijke arrestaties van Joden. Papa is gaan zitten en vertelt ze dat ze opnieuw van elkaar moeten scheiden.
Albert en Henri vertrekken naar de Savoie. Maurice en Joseph gaan naar een metgezellenkamp. De ouders van Joseph blijven in Nice.

9) Le camp des jeunes Compagnons de France

In het kamp maken Maurice en Joseph kennis met een franse jongere die geboren is in Algerije.
Als hij verhalen aan ze verteld, denkt Maurice een oplossing voor hun probleem te hebben gevonden. Op een ochtend toen Joseph in de keuken werkte is Maurice naar hem toegekomen.
Hij heeft aan iets nagedacht. Ze moeten iets anders verzinnen, voor het geval dat de duitsers een huiszoeking doen. Ze denken eraan om naar Algerije te gaan(nu de Amerikanen daar zijn).
Ze zijn voor alles voorbereid(denken ze). Op een dag verlaten ze het kamp en halen hun vriend Ferdinand in Nice(ze weten niet dat hij ook joods is en valse papieren wil kopen om de grens
te passeren). De duitse politie komt aan en arresteert ze alledrie en neemt ze mee naar een hotel

10) l'interogatiore

Er waren veel mensen, kinderen en koffers in een grote hal. Ze kijken naar een klein meisje van 3 of 4 dat op de schoot van haar moeder sliep. Bovenaan de trap komen 2 S.S met een burger
die een lijst in zijn hand heeft. De oproep is lang. De mensen worden naar het station gevoerd. Ze wachten voor een deur en dan gaan ze naar binnen. Ferdinand werd als eerste verhoord.
Eerst ontkende hij dat hij joods was, maar later bekende hij dat hij joods was. Toen kon hij weggaan. Daarna werden Maurice en Joseph ondervraagd. Ze ontkenden dat ze joods waren en dat ze Algerijers zijn. En ook dat ze katholieken zijn, zijn gedoopt en dat ze hun communie hebben gedaan, maar ze hebben niet aan de naam van de kerk gedacht. Toen zei Maurice dat het de Buffa in Nice is. De volgende dag was er een nieuwe ondervraging, maar dit keer werden ze alleen verhoord.

11) le curé de la Buffa

Joseph wordt verhoord. Hij moet zijn kamer beschrijven(en hij moest hetzelfde zeggen als Maurice). Hij beschreef dus zijn kamer. Soms zei de tolk iets dat hem nerveus maakte en
hij stelde ook strikvragen. Daarna werden ze een tijdje niet meer verhoord en op een dag werden ze samen verhoord. De S.S wijst Maurice aan om bewijzen dat ze geen joden zijn,
binnen 48 uur, anders snijden ze Joseph in stukken. Geen tijd te verliezen. Na 2dagen komt hij terug met de papieren. Daarna verlaten ze het hotel en gaan ze naar huis. De voldende ochtend gaan ze naar het kantoor van de Gestapo. Maurice gaf hem de bewijzen, maar de man zei(in het duits) dat ze vals waren(en hij had gelijk). Hij neemt ze in beslag. De volgende dag is de pastoor gekomen om ze te zien. Hij is gegaan naar het kantoor van de Gestapo. Hij zei niks. Na 2 dagen is hij teruggekomen. Hij heeft van 7 uur 's avonds tot 6 uur 's avonds gewacht. De derde dag heeft men hem ontvangen. Hij is voor 7 uur terugkomen. Hij nam enkele papieren mee en vroeg onmiddellijk om hun bevrijding. Om geen problemen te hebben met de franse kerk, besluit de Gestapo ze dus weer in vrijheid te stellen.


12) le retour

Na hun bevrijding gaan Maurice en Joseph terug naar het metgezellenkamp. Dan horen ze dat hun vader gearresteerd is door de Gestapo vanwege een razzia. Hun moeder is verstopt bij vrienden in Nice. De situatie is gevaarlijker en dus moeten ze weer vertrekken. Ze gaan naar hun zus Rosette(Rosa). Na een vermoeiende reis(geen eten, geen geld, sterke controle van de politie) komen ze bij hun zus aan. Zij is blij ze weer te zien. Maar dezelfde dag van hun aankomst zijn er verschillende arrestaties in het dorp. Onmogelijk om daar nog langer te blijven. Ze komen in contact met Albert die hun het adres geeft van een vriend die de eigenaar van een hotel is in R(een klein dorp tussen Nice en Aix-les-Bains). Daar werkt Maurice. Het onzekere lot van hun ouders maakte de jongens ongerust. Op 8 juli 1944 trekken de duitsers zich terug uit de franse- en amerikaanse legers. Het Verzet neemt de macht over. Tijd om af te rekenen. De pater Mancelier neemt het risico om veroordeeld te worden wegens medewerking met de duitsers. Joseph besluit om ze een poets te bakken, maar een goeie. Eind augustus 1944. De nieuwe bevrijding van Frankrijk komt aan. Kinderen kunnen teruggaan naar hun familie. Vrienden nemen Maurice mee met de auto, maar als er geen plaats meer is, is
Joseph verplicht de trein naar Parijs te nemen.

Drie jaar later heeft hij de metro genomen en is hij teruggekomen. Veel dingen waren nog hetzelfde(de straten, de lucht, de geur). Hij heeft nog altijd zijn rugzak. Hij is gegroeid. <>. Dezelfde letters goed geschreven.achter het raam ziet hij
Albert, hij knipt. Henri hanteert de bezem. Joseph heeft mama en Maurice al gezien. Papa was er niet(meer). Joseph is nu 42 jaar en heeft kinderen(3). Als hij zijn zonen ziet
slapen kan hij slechts één ding wensen: Dat de tijd van het lijden en de angst, zoals hij die gekend heeft die jaren, nooit meer terugkomt. Maar wat heeft hij te verliezen? Die dingen
doen zich niet meer voor, nooit meer. De rugzakken zijn onder het dak. Ze blijven er altijd. MISSCHIEN.

Honek aukera edozein, maitea bat pean irakur daiteke. Ez diotenez, beraz. Da, nahiz itzulitako oker.

10
0 (0%)
11
1 (0,3%)
12
6 (1,6%)
13
18 (4,7%)
14
30 (7,8%)
15
46 (12%)
16
37 (9,7%)
17
50 (13,1%)
18
46 (12%)
19
41 (10,7%)
20
43 (11,2%)
21
24 (6,3%)
22
16 (4,2%)
23
6 (1,6%)
Ouder dan bovenstaande opties
19 (5%)

Some people are art and do art at the same time

take me back to the basics and the simple life

The monsters running wild inside of me. I'm faded

https://twitter.com/lajila_rvnclw/status/570256101318524929

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Massacres schreef:
Inactieve smut die ik ooit geschreven heb

Ik maak aanstalten om de deur te openen, maar ik hoor iets vallen en dat houd me tegen. Dat en Rileys arm. Ik kijk naar zijn gezicht en hij kijkt me gespannen aan.
"Riley, wat doe je?" vraag ik onbegrijpend aan hem.
"Je blijft." zegt hij met een diepe stem, gevolgd door een diepe en dierlijke grom. Ik kan even niks doen of denken door de vertraging van de alcohol, maar dan pakt hij mijn schouders vast en drukt zijn lippen zacht op de mijne. Ik doe niks en denk eraan dat ik de dierlijke grom van even geleden als sexy beschouw en dan pakt hij mijn polsen vast en pint ze tegen de muur. Maar in plaats van zijn lippen om de mijne te plaatsen laat hij ze tergend traag over mijn kaak naar beneden gaan. Terwijl ik al een aantal keren probeer een kreun te onderdrukken, kan ik het toch niet binnenhouden bij een plekje op mijn hals. Om me nog eens extra hard te pesten bijt hij erin en begint dan zacht te zuigen. Ik kreun diep en ik vind al snel mijn weg weer terug naar zijn lippen die makkelijk meegeven. Ik leg mijn handen op zijn kont en duw hem dichter naar me toe en even later heeft hij mijn jasje en T-shirt weten uit te trekken. Ik neem nu ook de onderkant van zijn shirt vast en al snel ligt het ergens anders in de gang. Ik druk nu kusjes op zijn borstkas en ook hij begint te kreunen, maar ondertussen frutselt hij aan de knoop van mijn broek die ik al snel achterwege moet laten omdat hij in de weg hangt. Met mijn mond nog steeds op de zijne, en verstand op nul, speelt hij een spelletje met mijn tong. Om me nog eens extra op te winden streelt hij met zijn hand over mijn boxer, waardoor het ding wel héél hard begint te spannen. Hij leidt me naar de woonkamer en duwt me dan, zacht, op zijn bank en gaat boven op me zitten, zijn lippen verlaten geen moment de mijne. Als ik een beetje benauwd word van de frustratie verbreek ik het spelletje even.
"Broek uit," stoot ik diep hijgend uit en leg mijn handen op zijn best smalle heupen. Dan gaat hij recht zitten en doet zijn jogging veel te traag naar mijn zin uit en gooit hem ergens onbekend heen.
"Heupen omhoog," zegt hij en ik gehoorzaam maar al te graag. Als hij mijn boxer van mijn heupen haalt voelt dat als een verlichting, want het ding spant veel te hard bij een erectie. Riley maakt aanstalten naar beneden, maar ik besluit anders en draai de rollen om. Ik pak zijn armen vast en pin ze achter zijn hoofd, hoe dominant hij net was, zo submissive gaat hij nu zijn. Hij spartelt even tegen maar lijkt al snel te beseffen dat het niet gaat helpen en stopt er dan ook mee. Ik laat hem los en trek zijn boxershort ruw naar beneden om daarna mij een weg naar beneden te banen over zijn borstkas tot ik aan zijn erectie kom. Ik neem zijn penis in mijn mond en ik voel hoe hij even stopt met ademen en ik probeer eerst een paar dingen uit om te zien wat hij fijn vindt, en ik weet dat ik het gevonden heb als hij genietend zijn ogen sluit en in opwinding zijn bekken omhoog stoot, waardoor ik even licht moet kokhalzen.
"Sorry," verontschuldigd hij zich, maar ik grom alleen maar en trek me er niets van aan. Ik voel zijn vingers in mijn haar en af en toe trekt hij eraan om dan vervolgens een luide kreun van genot uit te stoten. Ik besluit dat het tijd is om het over een andere boeg te gooien en haal zijn erectie uit mijn mond. Hij protesteert zacht maar ik laat hem niet uitspreken.
"Draai je om." zeg ik autoritair, alsof hij mijn eigendom is.
"Wat?" Dat ene woordje dat nogal verdwaasd uit zijn mond komt laat me grinniken.
"Ga op je knieën zitten en steun op je handen." commandeer ik en na een paar seconden twijfelen doet hij het toch waardoor mijn grijns alsmaar breder wordt. Ik breng een vinger bij hem naar binnen op een onverwacht moment en trekt er een soort schok door zijn lichaam. Ik krom hem lichtjes voor ik een tweede naar binnen breng.
"Heb je eigenlijk wel eens seks gehad met een jongen?" vraag ik hem, mijn adem zwaar en mijn stem lager dan mijn spreekstem. Hij jammert zachtjes en daar trek ik mijn conclusies uit. "Ik neem aan van niet." zeg ik terwijl ik nog even verder ga om hem te laten wennen aan het gevoel. "Probeer te ontspannen, oké?" zeg ik en druk een kusje op zijn onderrug tot hij knikt. Ik neem zijn lenden vast en laat mijn vriend in hem glijden tot ik helemaal in hem zit. Ik wacht even op Rileys reactie
"Toe maar." zegt hij, maar het klinkt toch een beetje benepen. Ik stoot naar binnen en laat mijn handen naar zijn heupen dwarrelen, in eerste instantie doet hij niets en ben ik de enige die kreunen uitstoot, maar daar komt al snel verandering in en zijn stilte verdwijnt in luid gekreun. Ik stoot nog wat verder en hij begint zwaar te hijgen. "Fuck. Precies daar. Sneller. Maxwell, alsjeblieft..." Ik druk een kusje op zijn schouderblad en op zijn tatoeage om vervolgens het tempo nog wat op te voeren en het is duidelijk dat Riley het niet lang meer zal uithouden. Nog meer gehijg en gekreun. Om hem nog wat meer te teasen begin ik hem ook af te trekken terwijl ik nog steeds hard in hem stoot. De rush van alcohol zindert door mijn lichaam en drijft me tot mijn uiterste.
"Ik hou het niet meer," hijgt hij dan zwaar en ik voel zijn lijf onder de trillen.
"Wacht." gebied ik en duw nog een aantal keer diep voor ik hem toestemming geef om te komen. Mijn naam komt in een luide schreeuw over zijn lippen gerold. Ik vloek als ik nattigheid voel aan mijn handen, maar paar seconden kom ik ook in hem klaar. ik trek me terug en hij liet zich nog natrillend op de bank vallen. Ik ga tegen hem liggen en ik sla mijn armen om hem heen en voel hoe ik wegglijd in een diepe, maar vrij onrustige slaap.

Volgende ochtend
Ik word wakker met een verdwaasd hoofd en een licht dringende hoofdpijn. Ik ga rechtop zitten en wil mijn benen van mijn bed afzwaaien, tot ik besef dat dit niet mijn bed is, Riley naast me ligt en we beiden poedelnaakt zijn. Ik graaf herinneringen op uit mijn brein van vorige nacht.
"Damn!" schreeuw ik en word volledig wakker. Ik duw Riley uit de zetel en spring er vervolgens zelf uit om mijn spullen van de grond af te grissen en in een sneltreintempo aan te doen. Als ik een auto hoor stoppen kijk ik door het raam. "Verdorie, Riley, maak dat je toonbaar bent! Adriana staat binnen een minuut aan de voordeur en ik heb geen zin om dat hele seksgeval van deze nacht uit te leggen. Dus raap jezelf bij elkaar, man en veeg die vlek van je zetel af." commandeer ik licht in paniek. "En laat mij het woord doen bij leugens, ik lieg beter dan jij." sis ik en fatsoeneer mezelf en probeer de kraag van mijn jasje tegen de rode vlek in mijn nek op te zetten. Ik haal in een sneltreintempo mijn hand door mijn haar en besluit dat het goed genoeg is.

Gabrielle Aplin.

Some people are art and do art at the same time

b]LiamJamesPayne schreef:[/b]

Some people are art and do art at the same time

Een 1 of andere oude story over slenderman (:

deployables.