Upside Down - One Direction - Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 19:06 ]

'Darling, just hold on'

Louis Tomlinson.
Ik vroeg aan Zayn of hij met mij mee naar huis ging en de jongen knikte, maar gebaarde dat hij eerst naar z'n moeder en z'n zusjes ging, wat ik op zich wel kon begrijpen. Z'n familie was alles voor hem, de mijne ook wel. Maar ik zag Phil meer dan onze moeder, maar dat kwam misschien ook wel doordat Phil bij mij was ingetrokken. Ik ging natuurlijk wel zo vaak mogelijk naar m'n moeder toe, maar zij was ook aan het werk en nu ze het huis alleen had, hoefde ze alleen zichzelf nog maar in leven te houden, maar alles leek met de week duurder te worden, zodat ze ieder baantje aan moest pakken, die ze pakken kon. Ik liep alvast maar naar huis, Zayn wist de weg. Thuis aangekomen zette ik een raam open, want het rook erg muf. Ik moest ook eigenlijk weer schoonmaken, maar daar had ik nu geen zin in en de mensen die hier kwamen, waren het gewend dat het een rommeltje was. Toch, omdat ik wist dat Harry zou komen verplaatste ik wat spullen, zodat dat niet in de weg lag. Zayn kwam nu ook binnen en trok z'n shirt uit en ik zag z'n botten en iedere keer schrok ik er weer van. Ik zag het zo vaak, bij mij zat er toch nog wel wat meer vlees op m'n botten. Ik zuchtte en maakte met gebaren de vraag of hij iets wilde drinken. Zelf liep ik naar het kleine koelkastje en haalde daar een kan sap uit. Bier was te duur, net zoals de andere drank. Sap en water, dat was het enigste wat ik tot nu toe altijd in huis had. Ik keek even naar Zayn en glimlachte naar hem. Het was soms wel eens lastig communiceren, maar we kwamen er altijd wel uit. 'Hoe gaat het met de schapen'? vroeg ik hem langzaam, maar duidelijk en wees naar buiten en toen op hem, 'En Tilda, redt zij het nog'? Tilda en zijn familie was alles voor hem, als er wat met de hond gebeurde, dan vreesde hij voor Zayn. Hij had Zayn nog nooit zonder de hond gezien, behalve als hij sliep, maar dan sliep de hond ook, bij de schapen meestal. Ik gebaarde op mezelf en toen naar een nieuwe tattoo. Het was een tekening van Boter, kaas en eieren en ik had hem een paar dagen geleden laten zetten. Het was niet speciaal, ik vond het gewoon een mooie tattoo en omdat ik zelf in de winkel werkte, werd het gratis gedaan. 'Mooi'?

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik schonk Amy een week glimlachje om het kneepje in mijn arm. Ze wist dat ik me zorgen maakte. Misschien was het volstrekt onlogisch, Louis was sterk en wist hoe hij moest overleven, maar dat weerhield me er niet van me altijd zorgen om hem te maken. Daarom probeerde ik hem financieel ook zo veel mogelijk te steunen als ik weer eens hier was, ik maakte zeker hem altijd wat extra geld toe te stoppen zodat hij zijn tijd doorkwam. Haar uitleg stelde me gerust, genoeg om zeker te zijn dat hij oké was. Ik knikte resoluut bij wat ze eraan toevoegde, dat was iets dat ik al deed zonder erover na te denken. Ik liep op mijn gemak met haar mee en voelde hoe de starende blikken steeds erger werden. Een heel erg probleem had ik er niet mee, ik zag toch niet hoe vuil die blikken waren, maar toch. Ik glimlachte even en liet een wat tevreden zucht horen. "Ik hoop het, al zou het me niet verbazen als hij op een dag beslist niks met iemand uit het Paradijs te maken wil hebben," mompelde ik en draaide mijn hoofd in de richting van alle geluiden. Toen ze zei dat er bijna waren ging ik automatisch iets harder lopen, al was dat lastig met de wegen hier, ik deed mijn best. Daarvoor had ik Amy om me zo goed mogelijk door de straten te begeleiden, zonder haar redde ik me echt niet hier. Op mijn vlugge tempo dat toch niet zo vlug was bleef ik gaan met haar aan mijn arm. Na naar mijn schatting nog een paar honderd meter waren we bij Louis' appartement, gezien mijn stok een muur raakte. Afwachtend keek ik naar het meisje, gezien ik geen ster was met onbeked terrein en deuren. Daarbij was zij een stuk socialer dan ik en wachtte ik meestal sowieso tot zij als eerste iets deed. Nog een nadeel van blind zijn, mensen gingen om de een of andere reden niet graag met je om omdat je te 'hulpbehoevend' was. "Denk je dat het stand zou kunnen houden? Tussen mij en Louis bedoel ik, met het hele verschil van werelden en het praktisch illegaal is geval," vroeg ik haar zacht. Ik kon blijven hopen, maar de waarheid was dat er maar een kleine kans was dat het werkelijk zo goed bleef gaan. Er hoefde maar een iemand buiten Amy achter te komen in het Paradijs en het was over, zelfs als mijn bloedeigen ouders het ontdekten.

Because I love him, do I need another reason?

Amelia 'Amy' Katherine Donnolly.
Ik wist hoe erg hij zich soms zorgen maakte over Louis, maar ik probeerde hem iedere keer weer zo goed mogelijk gerust te stellen, Die twee hielden van elkaar en ondanks dat Harry niet kon zien en dat Louis in de Hell woonde, lieten ze zich niet uit het veld slaan en probeerde ze elkaar zo veel mogelijk te zien. Ik negeerde de starende blikken allemaal, ik was het wel gewend en de meeste mensen kende mij ook wel. Ik had een familie lid geholpen of weer een vage kennis. Ik schrok even van de vraag van Harry en ik keek hem even onderzoekend aan. 'Natuurlijk houd het stand krullenbol, zo moet je niet denken' Ik kneep zacht in z'n arm om hem gerust te stellen. 'Hij houdt van je, jij houdt van hem. Ik zie hoe hij naar je kijkt, hij kan niet zonder je Harry' vertelde ik hem zachtjes. De stok van Harry kwam met een zachte tik tegen de muur aan en het was ook een teken dat we bijna bij de deur waren. 'Louis is jou prins op het witte paard, hij heeft alleen geen paard, maar dat komt nog wel' Ik dacht even aan mijn eigen prins, ik had hem nog niet gevonden. maar ik was ook zo druk met mijn werk in het ziekenhuis en het werk hier, dat ik er amper een sociaal leven op na hield. Misschien zou ik hem ooit wel eens vinden. Ik kwam samen met Harry bij de deur van Louis' appartement en ik keek nog even om me heen voordat ik aanklopte. Een bel was er niet, te duur had Louis wel eens gezegd en hij vond dat je het met kloppen ook prima kon doen. Ik klopte nog een keer, een teken dat het toch echt goed volk was.

'Darling, just hold on'

Zayn Malik
Zoals altijd leek Louis iets te schrikken toen ik mijn trui uittrok. Ik wist ook wel dat ik er niet uitzag en vel over been was, maar zolang hij er niets over zei, hoefde ik me gelukkig ook niet ervoor te verantwoorden. Anders kon ik dat toch niet, want ik kon simpelweg niet meer eten dan ik deed. Bij zijn vraag gebaarde ik dat ik graag iets zou drinken. Hij was altijd heel lief tegen me, hoe moeilijk de communicatie ook ging. Zijn vragen deden me met een glimlachje klikken en ik aaide even over de vacht van de hond die aan mijn voeten lag. Ik gebaarde hem dat het goed met ons ging. Het was dan misschien mis met een van de schaapjes, maar dat zagen we dan wel weer. Misschien dat ik hem dan ook wel een stukje vlees kwam brengen wat we van de slager kregen. Louis had dan meer te besteden dan wij, hij bleef een vriend en nogsteeds arm. Ik keek naar zijn arm toen hij mijn aandacht ertoe bracht.Hij had weer een tattooage laten zetten, of zelf gezet. Ik zou er graag een hebben, maar ook daar was geen geld voor. Ik gebaarde hem dat zijn tattoo heel mooi was. Het was misschien heel simpel, maar goed uitgevoerd. Ik gloed mijn benen over elkaar en legde mijn handen op mijn knie. Zo zat ik het gemakkelijkst en kon ik het makkelijkst rondkijken en iedereen aankijken, om gesprekken te volgen. Het was voor mij allemaal gewoon wat lastiger, maar niemand kon er iets aan doen. Het was mijn probleem en ik probeerde het zo goed mogelijk op te lossen door te leren liplezen en altijd een schrijfblokje bij me te hebben. Toch dekte dat niet alles en had ik er nog best wel eens problemen mee. Zo oefende ik ook met namen, om toch zonder te springen aandacht te kunnen trekken, maar ik had er best veel problemen mee. Het was nu eenmaal niet makkelijk klanken goed te krijgen als je ze zelf niet kon horen. "Lou-ee" zei ik wat onzeker. Ik wilde niet meer afhankelijk zijn van fysiek contact, maar praten was echt heel erg lastig. Daarna gebaarde ik hem of hij wist wanneer hij kwam. Louis wist vast dat ik met hij Harry bedoelde. Namen gebaren kon ik namelijk niet en in de lucht schrijven was ronduit gênant. Ik was doof en mager, maar hoefde mezelf daardoor niet voor schut te zetten om me verstaanbaar te maken. Ik was niet wappie.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.
Nadat ik aan hem had gevraagd of hij ook wat wilde drinken, gebaarde hij naar me dat hij wel iets wilde drinken en ik pakte snel een glas en schonk daar wat sap in en zette het glas toen voor hem neer. Gelukkig ging het goed met Tilda, ik was eigenlijk best gehecht aan het beestje en het zou goed mis zijn als Zayn zonder haar verder moest gaan. Ik pakte mijn eigen glas drinken en nam daar een grote slok uit. Ik had best wel dorst gekregen. Gelukkig vond hij mijn nieuwe tattoeage mooi en ik wist dat hij er ook graag eentje wilde hebben, maar ondanks dat hij een vriend was, kon ik het niet gratis voor hem doen. Ik kon hem alleen korting geven, maar zelfs dan was het nog te duur voor hem. Het was bijna een halve maandsalaris en de mensen die in de zaak kwamen, hadden er dan ook heel lang voor gespaard. Ik keek even op toen ik Zayn mijn naam wat onhandig uitsprak en ik keek hem vragend aan, Dat was nog iets wat doven mensen moeilijk konden. Ze konden zichzelf niet horen en hadden daarom geen idee of ze de dingen die ze zeiden wel goed uitspraken. Hij gebaarde naar me en ik moest even nadenken wat hij me nu bedoelde. 'Harry'? vroeg ik aarzelend. Een klop op de deur deed me even fronzen, toen ik besefte dat het wel eens Harry en Amy zouden kunnen zijn. 'Daar is hij al' zei ik langzaam en gebarend naar de deur. Een bel vond ik te veel moeite en waarom zou je een bel kopen als je ook handen had die konden laten weten dat je er was. Snel liep ik naar de deur en opende die. 'Kom binnen' zei ik snel en ik streek even langs Harry's arm om te laten weten dat ik in de buurt was, 'Het is thee tijd' zei ik met een klein glimlachje. Geen idee waarom ik dat zei, maar het was lang geleden begonnen. Het was een standaard grapje als mensen over de vloer kwamen.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Geen idee hoe of waarom, maar ik vertrouwde Amy altijd met dit soort dingen en geloofde ik haar ook. Als zij iets zei werd het meestal nog werkelijkheid dus kon ik alleen maar hopen. Haar woorden deden me oprecht goed, zelf kon ik niet zien hoe Louis naar me keek en die kleine verzekeringen dat zelfs anderen dachten dat hij van me hield waren goed voor me. Dat mijn stok kort daarna tegen een muur kwam was voor mij een signaal dat we er zo goed als waren en ik moest oppassen voor opstapjes en dergelijke. "Van mij hoeft hij geen paard te hebben, hoor. Een fiets is ook prima," zei ik droog, gevolgd door een klein lachje. Ik had absoluut geen humor, dat was algemeen bekend. Ik hield stil zodra zij stil ging staan en hoorde hoe ze op de deur klopte, waarna ik automatisch merkte dat mijn hart ook sneller tekeer ging. Het gebeurde niet vaak dat ik echt verliefd was, dus bleef ik het vreemd vinden hoe mijn lichaam erop reageerde op dit soort momenten. Ik beet licht op mijn lip, aan de andere kant van de deur hoorde ik Louis tegen iemand praten, waarvan ik gokte dat het Zayn was, voordat de deur werd geopend. Ik liet Amy los, binnenshuis kon ik mijn weg meestal wel vinden, en glimlachte breed toen ik Louis' stem hoorde en ik zijn hand zacht over mijn arm voelde gaan. Mijn vrije hand gleed over zijn zijde omhoog tot aan zijn wang, zodat ik gemakkelijk een kus op zijn voorhoofd kon drukken als begroeting. Die zekerheid dat ik goed zat had ik namelijk wel nodig. Ik schoof mijn stok in zodat ik die makkelijk op kon bergen en liep rustig aan de kamer binnen, met mijn handen iets van mijn lichaam af als toch een soort hulpmiddel dat ik nergens tegenaan knalde, al kende ik het hier ondertussen aardig. Voorzichtig ging ik zitten aan een kant van de bank die er stond en gniffelde even om Louis' woorden. "Voor mij gewoon water graag," zei ik met een glimlach en sloeg een been over de ander. Ik wist wel dat Zayn hier ook moest zijn, maar ik vond het heel moeilijk om de andere jongen te begroeten als ik geen idee had waar hij zat. Ik vertrouwde ontzettend op mijn gehoor en dat ik dat bij hem niet kon maakte me nerveus. Het was niet zo dat ik hem niet mocht, per definitie stond ik bij iedereen in het krijt die Louis hielp op wat voor manier dan ook, maar toch. Het bleef moeilijk.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Ik knikte bij Louis zijn vraag, maar eigenlijk direct fronste hij, wat niet vaak gebeurde met mijn vriend. Het zou vast niet door mijn vraag komen, want Louis fronste nooit bij vragen, maar wat hij daarna zei maakte alles duidelijk. Harry stond op de stoep en het was duidelijk dat hij daar graag heen wilde. Ik knikte en begon maar rustig te drinken, terwijl ik mijn ogen op de deur richtte, in de hoop toch iets te kunnen volgen van wat er aan de hand was. Louis begon over Thee. Dat moest een grap zijn, want als je thee kon betalen zou hij hier echt niet meer wonen. Ik had een keer in mijn leven thee gedronken, bij de 75ste verjaardag van mijn oma. Het was heel lekker en verwarmend geweest. Nu hadden we nog wel eens heet water met wat muntblaadjes erin als ik die vond tijdens mijn tijd op de velden, maar we hadden het nooit op het juiste moment, in de koude bijtende winters, want dan was er geen muntblaadje te vinden en heet water was echt niet lekker. Ik zag Harry net iets te dichtbij naast me neerploffen, wat me een stukje opzij deed schuiven. Ik hoefde echt niet bij het vriendje van mijn vriend op schoot te zitten. Ik legde voorzichtig een mager handje op zijn arm, om hem te laten weten dat ik hier zat. De communicatie tussen ons was gewoon heel moeilijk, hoe graag ik hem ook leerde kennen. Hij betekende veel voor Louis, dus ik wilde hem zeker een kans geven, maar hij sprak nog wel eens binnensmonds, zodat ik er geen wijs van kon maken, en Louis moest keer op keer als ik iets tegen hem wilde zeggen voor mijn stembanden spelen. Het was allemaal gewoon wat onhandig en een grote omweg. Toch was er geen andere manier, want hij kon mijn geschreven zinnen niet lezen, en ik kon niet spreken, nog zijn gemompel horen. Toch wilde ik hem wel laten weten dat ik er was, terwijl ik mijn ogen ook even naar het meisje liet schieten. Ook van haar kreeg ik maar weinig hoogte. Meestal zette ze Harry gewoon af en verdween dan weer, dus ik vond het wat vreemd dat ze er nog was, maar misschien had Harry daar wel voor gevraagd. Ach, ik zou het wel zien. Intussen dronk ik rustig mijn sapje, wat heerlijk zoet was en een stuk beter smaakte dan het normale eten en drinken wat ik normaal had thuis. Ik genoot er maar gewoon van.

Bowties were never Cooler

Amelia 'Amy' Katherine Donnolly.
Louis opende de deur en hij begroette ons zoals hij ons altijd begroette. Nou ja, meestal zette ik Harry af en ging ik dan weer verder, maar nu bleef ik. Ik was geïnteresseerd in zijn vriend, de zwartharige jongen. Hij intrigeerde me en ik wilde zijn verhaal weten en ik wilde kijken of ik hem kon helpen. Nadat Harry naar binnen was gestapt en Louis op zijn eigen manier had begroet, glimlachte ik naar Louis en ik stapte ook het huis binnen. 'Ik kom even naar je vriend kijken' vertelde ik hem zacht en ik liep het kleine huisje in. Ik kwam er niet vaak, maar toch was dit een van de betere huisjes in de buurt en Louis had het maar goed getroffen in vergelijking met de rest van de Hellenaren. Ik zag dat Harry al was gaan zitten en dat de jongen ook op de bank zat. Hij dronk van z'n drinken en ik ging tegenover hem zitten, zodat ik hem makkelijk aan kon kon kijken en dat hij me kon begrijpen. Ik had inmiddels wel door dat hij doof was en dat hij alles deed met gebarentaal. 'Ik ben Amy' vertelde ik hem duidelijk en langzaam. Voor de zekerheid pakte ik mijn notitieblok uit mijn tas en ik schreef het voor hem op, zodat het voor hem te begrijpen was. Ik zag hoe mager hij was en daar schrok ik wel van. Natuurlijk had ik magere mensen gezien, maar bij hem zag je zijn botten gewoon zitten. Ik had medelijden met hem en ik wilde hem ontzettend graag helpen. 'Ik' Ik gebaarde naar mezelf en toen naar hem, Ik jou helpen'? Ik had geen idee of hij dat wel wilde, dat hij straks boos op me zou worden omdat ik me met zijn leven bemoeide. Maar dat nam ik dan maar voor lief. Ik was nu al aan het bedenken hoe ik hem weer zou kunnen laten aansterken. Vlees mee smokkelen, vitamine's mee nemen, fruit. Dat was heel gezond. Eten dat vol zat met goede voedingsstoffen. Ik was niet voor niets de verpleging in gegaan. 'Ik wil jou graag helpen' vertelde ik hem nog een keer duidelijk en ik schreef het ook nog voor hem op.

'Darling, just hold on'

Louis Tomlinson.
Ik streek over de arm van Harry, als teken dat ik hem bij hem in de buurt stond en als reactie kreeg ik een onhandige kus op mijn voorhoofd op. Ik glimlachte even en ik keek hem na toen hij voorzichtig het huisje binnen kwam. Hij wist de weg nu wel, na een paar keer gelopen te hebben. Daarom kon ik ook niks veranderen aan het interieur of iets op de grond laten liggen. Harry zag het niet en dat zou wel voor problemen kunnen zorgen als ik dat wel zou doen. Ik hoorde hem zachtjes grinniken en ik smolt toen hij zei dat hij alleen water wilde. Thee was veel te kostbaar, het was net zo duur als koffie en ik kon het me niet veroorloven om het te drinken. Heet water maakte ik op het kleine fornuis in de keuken en dan kon ik er nog niet eens een smaakje in doen. Amy liep me voorbij en ook haar keek ik even na. Normaal bleef ze nooit plakken, maar ze leek het haar missie gemaakt te hebben dat ze iets voor Zayn wilde doen. Ik liet het maar en ik liep naar de keuken, om uit het kastje een glas te pakken en daar water in te doen voor Harry. Water uit de kraan was nog het goedkoopst, dan water uit de supermarkt. Het was niet te drinken eigenlijk, er zat chloor in en alleen het water in de supermarkt was schoongemaakt. Hypocriet was het gewoon. Ik zette het glas voor Harry neer, ging toen naast hem zitten op de kleine bank, en pakte toen z'n hand vast om daar een kus op te geven. 'Ik ben blij dat je er bent' fluisterde ik zacht in z'n oor. Ik keek even naar Amy en Zayn. Amy probeerde met Zayn te communiceren en ze vertelde hem dat ze hem wilde helpen. 'Ik heb je gemist' Ik legde mijn hoofd op zijn schouder neer en drukte een kus op z'n kaaklijn.

'Darling, just hold on'

Zayn Malik
Het meisje kwam tegenover me zitten en ik voelde haar ogen op me branden. Als normaal mensen staarden kon het me weinig schelen, maar nu werd ik er best ongemakkelijk door. Ik vond het gewoon niet heel prettig dat haar ogen over mijn lichaam bleven gaan, zeker omdat ik wist dat zij waarschijnlijk nog nooit iemand had gezien die zo dun was, gezien dat niet gebeurde in het Paradijs en we normaal allemaal een lekkere warme trui droegen. Ze sprak langzaam, waardoor ik het goed kon volgen, maar daardoor vond ik het bijna beledigend dat ze het ook nog begon op te schrijven. Ook haar simpele taalgebruik kwam gewoon niet goed bij me aan. Ik was waarschijnlijk makkelijker geïrriteerd dan normaal door het feit dat ik een aantal dagen niet had gegeten, en het incident van net hielp ook niet mee. Dat ze wilde helpen, prima, maar dan kon ze me ook gewoon als mens behandelen en niet als een gehandicapte kleuter of een manke puppy. We waren namelijk allemaal mensen, maar die schoften uit het paradijs leken dat keer op keer op keer te vergeten. Voor hen waren we gewoon hordes pakezels, die ze konden uitbuiten voor heel weinig geld, tot we er letterlijk bij neervielen. Ik pakte mijn schrijfblokje en mijn potlood. Een pen had ik nog nooit tussen mijn vingers gehad. Die waren gewoon te duur. Bedankt nog van daarnet. Het is heel lief van je aangeboden, maar je mag me best behandelen als een normaal mens. Ik kan je gewoon volgen als je duidelijk praat. Ik ben doof, niet achterlijk. Maar waarom zou je eigenlijk? Ik leef nog en kan nog werken. Dat is de bedoeling, toch? Misschien was het niet eerlijk om zo vijandig tegen haar te doen, maar ik kon het echt even niet helpen. De mensen uit het paradijs hadden me nooit iets anders dan misère gebracht. Nu wilde iemand dan wel helpen, hulp die we hard nodig hadden, maar ik kon me er toch niet toe zetten om het direct vol dankbaarheid aan te nemen na al deze jaren het zelf te moeten doen.

Bowties were never Cooler

Amelia 'Amy' Katherine Donnolly.
Ze had er niet bij stil gestaan, dat hij het waarschijnlijk vervelend vond hoe ze tegen hem deed en toen ze er over nadacht, behandelde ze hem als een kleuter, terwijl hij een volwassen man was, met een beperking. En juist zij, maakte die fout en ze schaamde zich een beetje en ze voelde dat ze een rood hoofd kreeg, of op z'n minst rode wangen. 'Het spijt me' zei ze langzaam tegen hem, 'Je hebt helemaal gelijk' Ze knikte naar hem en glimlachte voorzichtig. Ze wilde zijn vertrouwen juist winnen en ze begreep het helemaal als hij haar wantrouwde omdat ze uit het Paradijs kwam. 'Ik wil je graag helpen omdat iedereen een kans verdiend' vertelde ze hem langzaam, 'Ik ben het ook niet eens met de gang van zaken' Ze klemde haar lippen op elkaar en ze hoopte maar dat hij haar begreep. Ze kon niet machteloos toekijken hoe mensen lagen te creperen omdat mensen dachten dat geld alles was en dat je het je gelukkig maakte. Maar dat deed het niet. 'Ik wilde je niet boos maken, of verdrietig' Aarzelend stak ik mijn hand uit en tikte wat ongemakkelijk op z'n been. 'Ik kom soms wat onhandig uit de hoek, maar ik bedoelde het goed' zei ik zorgvuldig mijn woorden kiezend. Het was een slechte start van mijn kant geweest en ik hoopte maar dat hij mijn hulp zou accepteren.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Als ik hier niet al vaker was geweest was normaal rondlopen al een probleem, maar om eerlijk te zijn ging het nog steeds niet zo soepel als in mijn eigen huis. Daarvoor was ik er niet genoeg voor aan gewend. Ik ging op de bank zitten en vroeg Louis om een glas water nadat ik mijn benen over elkaar had geslagen. Met enigszins ongemak keek ik om me heen in de hoop vast te kunnen stellen waar Zayn zat, gelukkig leek hij dat zelf ook te begrijpen en voelde ik zijn magere hand op mijn arm. Ik glimlachte in zijn richting en legde kort mijn hand op de zijne om te laten weten dat ik het begreep. Ik haalde die daarna weer weg en luisterde naar de geluiden om me heen. Amy die ook ergens ging zitten en Louis die de kraan liet lopen in de keuken, waarna die eerste een gesprek aan probeerde te knopen met Zayn, want het was al duidelijk dat zij hem wilde helpen. Ik fronste even toen ik hoorde hoe ze tegen hem sprak, het was niet alsof gesprekken tussen mij en hem zo makkelijk gingen, maar zelfs ik wist dat zo overdreven hoefde. Toch liet ik het voor wat het was, ze kwamen er zelf wel uit. Op dat moment werd een glas voor me neergezet en voelde ik de warmte van een lichaam naast me op de bank, dat alleen Louis kon zijn. Ik glimlachte kleintjes en bloosde lichtelijk om de kus die hij op mijn hand drukte. "Ik heb jou ook gemist Lou, ontzettend veel," zei ik zacht en sloeg een arm om de jongen heen toen hij zijn hoofd op mijn schouder had gelegd en een kus op mijn wang drukte. "Gaat het hier wel? Als je wil heb ik nog wat bij me, maar het hoeft niet hoor," vertelde ik hem. Ik probeerde hem iedere keer wat van mijn eigen geld te geven, al weigerde hij het meestal omdat hij zichzelf wel kon redden, tenzij de maand echt heel slecht was. Ik drukte mijn lippen zacht op zijn haren en streelde liefdevol over zijn flank. Ik begreep niet waarom dit zo goed als voor de wet verboden was, alsof mensen uit de Hell een ziekte waren die de mensheid verpesten. Louis was een schat en absoluut prachtig, daar was ik van overtuigd en ik wist ook zeker dat anderen het met mee eens waren, en als dat niet het geval was moesten ze maar beter opletten.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Ze kreeg rode wangen, wat me duidelijk maakte dat mijn boodschap duidelijk was. Ik keek naar haar lippen en zag zo wat ze zei. Ik vertrouwde haar voor geen ene meter, wat ze me ook echt niet kwalijk kon nemen. Ik keek nauwlettend naar wat ze zei. Ze leek oprecht, haar ogen in elk geval, toch was ik iets terughoudend. Ik draaide mijn boekje weer om en begon snel te schrijven. Okay, maar hoe? Geld is niet alles, zelfs al denken jullie er misschien zo wel over. Ik heb een fijne familie en een lieve hond. Het is misschien lastig, maar we houden ons hoofd boven water. Het is niet of je hier iets anders kan doen. schreef ik voor ik het aan haar liet zien. Ik dronk met een paar slokjes mijn glas leeg en zette die weer op het tafeltje. Toch hield ik het boekje nog wel zichtbaar, zodat het gesprek verder kon gaan, in elk geval als ik me weer op haar kon richten. Intussen was het wel heel erg gezellig geworden op de bank en had het meisje ook nog een hand op mijn knie gelegd, wat ik toch niet zo fijn vond. Ik wrong me dus toch maar van de bank en ging op de grond zitten tussen de bank en de stoel. Zo zat ik wel laag, maar ik had in elk geval wat vrijheid. Vrijheid, waardigheid en familie, dat had ik nog en koesterde ik ten zeerste. Het was weinig, dat wist ik ook wel, maar meer zou ik toch nooit krijgen. Dan kon ik beter koesteren wat ik had, dan verlangen naar het onmogelijke. Zo wist ik mezelf mentaal gezond te houden, maar zou er ook voor zorgen dat deze uitzichtloze situatie nooit ook maar iets zou veranderen.

[ bericht aangepast op 14 feb 2015 - 21:53 ]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.
Ik kroop dicht tegen m'n vriendje aan en vertelde hem dat ik hem gemist had, waarnaar ik hem daarna een bescheiden zoen op z'n kaak gaf. Er waren gasten bij, ondanks dat Harry ze niet kon zien. Maar alsnog was het onbeleefd om je geliefde in het zich van de visite af te lebberen. Niet dat we dat, maar toch. Hij vertelde me dat hij me ook heel veel gemist had en ik kneep zachtjes in z'n hand. Hij vroeg of het ging en of ik wat meer erbij wilde hebben en ik wist wat hij bedoelde. 'Nee' zei ik zachtjes, 'dat hoeft niet. Ik heb deze maand meer gewerkt als anders, dus ik heb wat extra's' Ik zuchtte zachtjes en ik leunde tegen hem aan. Dat was het voordeel dat hij zo groot was, dat ik me soms helemaal in hem kon verstoppen. 'Dan kan ik het boekengeld voor m'n studie weer een beetje afbetalen' ging ik zacht verder. Ik wilde perse mijn studie afmaken, zodat ik een back-up zou hebben, mocht het met de tattoo''s mislopen. Het was een rib uit m'n lijf geweest, maar het was nu wel zo dat ik bijna aan het einde van de opleiding zat, maar ik vreesde de studie schuld. Maar daar moest ik nu maar niet over nadenken, Harry was nu bij me en ik wilde niet elke keer klagen als hij bij me was. Dat was voor hem ook niet leuk. 'Volgende maand moet er ook weer hard gewerkt worden' vertelde ik hem zachtjes en ik drukte een kus op z'n oorlel. 'Ik heb trouwens een nieuwe tattoo laten zetten' begon ik gauw over een leuker onderwerp. 'Boter, kaas en eieren' Ik pakte zijn hand en legde deze op de plek neer waar ik het had laten tatoeëren, zodat hij de vormen kon voelen. 'Ooit zet ik jou naam' zei ik toen, zachtjes plagend in z'n oor.

'Darling, just hold on'

Amelia 'Amy' Katherine Donnolly.
Ze had het gevoel dat hij haar niet vertrouwde, dat bij alles wat ze zei tegen hem, dat het toch niet uitmaakte, want hij gewoonweg geen hulp van haar. Ze las de woorden die hij op het notitieblok voor haar had geschreven en ze keek hem weer aan. 'Ik snap het best als je me niet vertrouwd' sprak ze langzaam, 'maar geef me een kans' Ze kauwde op haar wang. Deze jongen was de eerste die haar wantrouwde, dat hij waarschijnlijk dat dat ze bijbedoelingen had. In het begin, toen ze voor het eerst naar Hell was gegaan, had ze ook de achterdocht gezien, het wantrouwen jegens haar. Maar naarmate ze steeds vaker kwam en ze door hadden dat ze goed werk deed en hen gewoon hielp, werd de band beter. Maar bij de jongen moest ze echt moeite doen. Hij vond het zichtbaar niet leuk dat zij hem aanraakte en hij ging op de grond zitten. 'Ik kan zorgen voor medicijnen' vertelde ze hem toen, 'Ik kan wat vlees meesmokkelen voor je familie' Ze keek hem aan en beet zachtjes op haar lip. Het enige wat ze wilde was hem helpen, met alle middelen die maar mogelijk was. 'Ik help hier een heleboel mensen' legde ze uit, 'En allemaal zijn ze dankbaar voor de hulp die ik ze geef, sommige lachen weer, ondanks deze barre situatie' Ze duwde een haarlok achter haar oor en glimlachte naar hem. 'Geef mij een kans om jou te helpen met wat extra dingen en ik wil met alle liefde ook jou familie helpen. Ik ben een van de weinige die zich om jullie bekommert, de rest laat jullie gewoon creperen' vertelde ze hem triest. Ze zuchtte en vouwde haar handen ineen en keek naar de jongen die voor haar op de grond zat en aandachtig en geconcentreerd naar haar leek te luisteren.

'Darling, just hold on'