Harry Potter and the order of the phoenix • Speeltopic 18 - Speeltopics

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

^ dan te weten dat ik pas op mijn 15e of 16e mijn eerste mobiel kreeg dan wel een SamSung Echat maar toch :'P Een keer laten vallen en Kaduuk :'D toen ben ik naar de vertrouwde LG-lijn gegaan; waar ik zelfs mee kan douchen :'D

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Victoire

Zachtjes klopte ik op de deur terwijl ik de brief nog even doorlas in mijn hand. ‘Kealan, Kealan?’ met een geërgerde zucht deed ik de deur open waar ik de kamer binnenliep. In plaats van Kealan aan te treffen vond ik een huilende Jonah. Als hij misschien niet zo gemeen was; had ik héél misschien gevraagd wat er was; puur uit nieuwsgierigheid natuurlijk. Nonchalant klapte ik de brief weer dicht waar ik die in mijn zak deed voordat ik mijn armen over elkaar zetten. ‘Waar is Kealan?’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Fred Weasley
.
'je bent het echt zat van het leven.. Fred?' Ik draai me om en zie Ralf. Míjn Ralf. Nee, niet mijn Ralf. 'i-ik had dit niet van jou verwacht.'
Ik schud mijn hoofd. 'Ik ook niet.' het is de waarheid, een halfjaar geleden had ik je misschien wel uitgelachen. Maar nu niet, want dit is anders. Ze haten me allebei. Ooit heb ik gezegd dat ik zonder hun niet kan keven en dat is zo.
'Het is niet jou schuld, maar nee van mij.' Ik kijk weg. 'Jij haat me, George haat me. En ik haat mezelf nog het alles meeste. Ik verdien dit alles niet, dus moet ik het me ontnemen. Het spijt me dat ik niet het vriendje kon zijn dat jij verdient.'
En dan trek ik hem naar me toe om hem nog één laatste keer te kussen. Als ik hem loslaat stromen er tranen over mijn wangen en heb ik me nog nooit zo ellendig gevoelt. 'Vertel mijn familie dat ik van ze hou en...' Ik kijk beschaamd naar de grond. 'Tegen Leo dat hij iemand beters verdient. En jij ook. Jij verdient de meest geweldige jongen of meisje op deze wereld en dat ben ik niet. Ik kan nooit jou perfectie evenaren.'

Spoiler alert: you will save yourself

Jonah Barret

Terwijl ik mijn best doe om rustig te worden staar ik naar de muur waar ik net tegenaan sloeg. Mijn moeder vertelde me vroeger moest denken aan de persoon die mij het gelukkigste maakte. De afgelopen jaren was dat Kealan. Hoewel May mij gelukkig maakte, kwam ze nog niet eens in de buurt van Kealan. Misschien hield ik ook altijd al van hem, maar op een andere manier.
‘Waar is Kealan?’ Ik kijk op en zie Victoire. Zij is de allerlaatste persoon die ik nu zou willen zien en ik voel mijn bloed naar mijn hoofd ruisen. Even sluit ik mijn ogen om kalm te worden, maar het helpt niet. Zij is het probleem.
'Je verpest alles,' sis ik zachtjes. Ik weet dat ik mezelf nu niet ben, maar ik moet haar staffen voor wat ze heeft gedaan. Daarom spring ik op en loop ik naar haar toe, waarna ik haar tegen de muur aan druk. 'Je verpest alles!' Dit keer schreeuw ik bijna.
'Je hebt geen idee wat je allemaal doet, maar je doet het allemaal. Daarvoor moet ik je straffen. Ja, ik moet je straffen.' Het is alsof ik mezelf bevestiging met geven. 'Straffen... Hoe moet ik je straffen? Ja, hoe?'

Spoiler alert: you will save yourself

Leo Jordaan

‘Ik weet het niet, Leo. Ik weet het niet meer. Ik weet niks meer.’
Ik keek hem maar aan en knikte zachtjes met mijn hoofd.
'begrijpelijk.' murmelde ik voordat er een hoop gejoel van buiten vandaan kwam. Al meteen daarna stormde Campbell de bezemkast uit, gevolgd door mij om er vervolgens achter te komen dat de velen studenten joelden over de ruzie van Fred en George die we net gemist haddn. George stampvoette, gevaarlijk woest van Fred vandaan die na enkele secondes ook wegliep. Verbaasd bleef ik nog stil staan tot Cam me bij mijn arm greep en me mee naar George toe trok.
‘Wat moet ik zeggen?’ murmelde Campbell. Ik trok mijn schouders maar wanhopig op waarna Campbell achter George aanging, die ons nog steeds niet zag en gooide zijm armen om hem heen.
‘Wat is er gebeurd; George?’
ik beet zachtjes op mijn lip toen George zich langzaam omdraaide en Merlin; hij was.. Rood.
'ruzie.' zei hij simpel waarna zijn blik plotselng op mij bleef haken.
'dat zag jij wel aankomen he; of niet?' siste hij en liep langs Campbell heen om voor mij te kunnen staan waarna ik angstig een stap achteruit zette.
'waar heb jij het over?' vroeg ik dan, zo kalm mogelijk.
'door jou is Fred zo geworden, door jou is deze drama eenmaal begonnen!'
ik schudde et mijn hoofd en keek weg. Merlin, ik heb hem nog nooit zo kil en duister gehoord, alsof hij met de stem van een woeste dementor sprak. Hij was woest..

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Victoire

‘Je verpest alles.’ Met dat stond hij op en probeerde mij te imponeren met zijn gedrag door mij tegen de muur aan te drukken. ‘Je verpest alles! Je hebt geen idee wat je allemaal doet, maar je doet het allemaal. Daarvoor moet ik je straffen. Ja, ik moet je straffen. Straffen… Hoe moet ik je straffen? Ja, hoe?’ vermakelijk bleef ik maar grijnzen voordat ik onverschillig mijn wenkbrauw optrok.
‘Jíj wilt míj straffen? Juist. Dat jij overduidelijk een geheime relatie hebt met Kealan- dat kan zelfs een blinde mijlenver zien. Zolang je maar weet dat je nooit zou winnen; Joontje. Je mist eenmaal een paar onderdelen.’ Met dat streek ik mijn haar wat naar achter waarna ik uitdagend naar boven keek.
‘Je mag mij wel straffen hoor- voor je eigen zwakte; want je bent niet boos op mij; maar op jezelf. Zolang je maar niet verwacht dat mijn broer je dan niet te grazen gaat nemen.’ Speels grijnsde ik voordat ik zachtjes met een vinger tegen zijn borst tikte. ‘Oh ja dat is waar; mijn broer hé, dat was je zeker even vergeten wie dat was…’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Het zou echt erg zijn als allrs weer goed was en Fred zich terug zou trekken, maar uit gleed en van het toren viel :'o stel je het eens voor xq

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
Het zou echt erg zijn als allrs weer goed was en Fred zich terug zou trekken, maar uit gleed en van het toren viel :'o stel je het eens voor xq

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Zachtjes draaide hij zich om in mijn greep, waar hij uit mijn greep verdween.
‘Ruzie. Dat zag jij wel aankomen he; of niet?’ met dat ging hij voor Leo staan waar ik maar nerveus weer aan mijn verloren nagels begon te knagen.
‘Waar heb jij het over?’ hoorde ik Leo kalmer vragen dan dat hij waarschijnlijk kon zijn.
‘Door jou is Fred zo geworden, door jou is deze drama eenmaal begonnen!’ oh merlin dit ging dus fout. Snel ging ik tussen George en Leo in staan waar ik nerveus op mijn lip beet voordat ik nutteloos een vinger ophief. ‘Ik- ehm. Fred is volwassen en oud genoeg.. om zijn eigen keuzes te maken. Gevoelens kun je niet dwingen- je kan Leo niet verbieden om van Fred te houden.. George.. alsjeblieft. Mijn familie kon toch ook niet mij dwingen om niet van jou te houden?’ smekend greep ik naar zijn handen waar ik zachtjes met mijn bibberende handen van angst over wreef. Ik was echt ontzettend bang op een nog grotere ruzie of drama; vooral tussen George en Leo; de enige twee mensen die ik nog had; hoewel Leo bij lange na niet zo veel betekende als George voor mij.
‘..Fred is dit zelf begonnen dus- dus ik denk dat hij het zelf moet beëindigen; op zijn manier wat hem juist lijkt; anders raak je hem alleen maar kwijt; en dat wil je niet George. Daarnaast is meer ruzie dan dat er al is niet nodig.. alsjeblieft..’ smeekte ik zachtjes waarna ik even naar Leo keek. Het was misschien maar beter dat hij boos werd op mijn bemoeizuchtigheid dan op Leo. Ik weet nog hoe kapot hij was toen hij Leo verloor; en toen hij dacht dat hij al zijn vrienden verloren had. Liever dat ik mijzelf opoffer zodat hij gelukkig kon zijn met al zijn vrienden dan dat hij zoals gewoonlijk ongelukkig met mij was. ‘Ik heb Fred en Ralf suïcidaal gemaakt. Dus als je op iemand boos moet zijn ben ik het wel.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron

Hij schud met zijn hoofd en gauw keek ik weer weg, naar de zon die ver aan de horizon hing en langzaam daalde.
'ik ook niet.' hoord ik hem dan zeggen.
'Het is niet jou schuld, maar nee van mij. Jij haat me, George haat me. En ik haat mezelf nog het alles meeste. Ik verdien dit alles niet, dus moet ik het me ontnemen. Het spijt me dat ik niet het vriendje kon zijn dat jij verdient.'

spontaan trok hij me naar zich toe en voelde ik een stel lippen- zijn lippen- Fred zijn lipoen tegen die van mij. Maar een kus- misschuen wel onze laatst kus. En het deed nog steeds zo ontzettend veel van mij- nee.. Ik mag niet meer van hem houden..
'Vertel mijn familie dat ik van ze hou en...Tegen Leo dat hij iemand beters verdient. En jij ook. Jij verdient de meest geweldige jongen of meisje op deze wereld en dat ben ik niet. Ik kan nooit jou perfectie evenaren.' ik scgudde met nijm hoofd en kwam vlak naast Fred staan. Nog een stap naar vorem en er kwam een einde aan mijn leven.
'doe n-niet zo dom, Fred. Je kan niet springen- ik laat je niet springen. En als je dat wel doet, dan spring ik achte je aan. Dus s-stap van deze drempel af, alsjebleft,' fluisterde ik en keek Fred recht in zijn ogen aan.
'..alsjeblieft.' Herhaalde ik en voelde een eenzame traan langs mijn ene wang rollen- geruisloos en stil. En ndanks dat verbrak ik de oogcontact niet.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

George Weasley

Leo keek mij weer aan en het leek alsof hij wat terug wilde gaan roepen, maar Campbell kwam al tyssen ons in staan.
‘Ik- ehm. Fred is volwassen en oud genoeg.. om zijn eigen keuzes te maken. Gevoelens kun je niet dwingen- je kan Leo niet verbieden om van Fred te houden.. George.. alsjeblieft. Mijn familie kon toch ook niet mij dwingen om niet van jou te houden?’
hij greep naar mijn hand waar hij over streelde, en ik merkte dat hij bang was doordat zijn handen bibberden.
‘..Fred is dit zelf begonnen dus- dus ik denk dat hij het zelf moet beëindigen; op zijn manier wat hem juist lijkt; anders raak je hem alleen maar kwijt; en dat wil je niet George. Daarnaast is meer ruzie dan dat er al is niet nodig.. alsjeblieft.. Ik heb Fred en Ralf suïcidaal gemaakt. Dus als je op iemand boos moet zijn ben ik het wel.’
ik keek Campbell even aan en zonder er echt bewust van te zijn, dacht ik terug aan de woorden van Fred.
'boeit mij niet.' siste ik dan, haast bloeddorstig en wierp Leo even een blik toe.
'het boeit me niet als hij zelfmoord wil plegen.. Het boeit me niet wat hij uithaalt..' mijn stem brak midden in het zin en de tranen die ik al heel lang bij elkaar gestapeld had, kwamen tevoorschijn en rolden geruisloos langs mijn wangen waardoor ik me vligensvlug omdraaide zodat ze het niet zagen.
'ik g-geef het op. Fred is dood voor mij.' en dat glipte al eerder it mijn mond voordat ik er over kon denken, maar het was al te laat. De tranen begonnen zich te dupliceren waarna ik de gang door beende.
'wach, wacht wat?' hoorde ik Leo nog roepen.
'George, wacht, we kunnen je helpen,'
en dat negeerde ik totaal.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Even bleef het stil; waardoor er even hoop leek te komen- tot zijn blik van mij naar Leo gleed waar George veels te bruut; ‘Boeit mij niet’ siste.
‘Het boeit me niet als hij zelfmoord wil plegen.. Het boeit me niet wat hij uithaalt.. ik g-geef het op. Fred is dood voor mij.’ Geschrokken keek ik naar de tranen die over zijn gezicht gleden voordat hij zich direct omdraaide. Dit was nog erger dan de resultaat van mijn twee keuzes. Ik had liever dat George zijn woedde en frustraties op mij botvierde dan dat hij huilden. De blauwe plekken en wonden was ik toch wel gewend.
‘Wacht, wacht wat? George, wacht, we kunnen je helpen.’
Snel schudden ik mijn hoofd waar ik naar Leo’s arm greep toen George weg liep, iets wat ik bij hem nooit mocht doen- wat me kwetste. Direct trok ik Leo als een handtasje mee waarbij ik ‘ik ben slecht in troosten.’ Haastig murmelde. Halverwege richting George die steeds verder van ons verwijderd leek te worden waardoor ik Leo los liet en met piepende longen en een immens stekende zij achter George aanrenden. Dit alleen al was het bewijs dat ik te dik was. Vroeger kon ik makkelijk aantal rondjes over het zwerkbalveld rennen en nu was twee of drie meter al te veel. Het is dan ook een wonder dat ik hem hijgend inhaalde waar ik hem tegen de vensterbank duwde waar ik hem op liet zitten om even naar adem te happen terwijl mijn handen in zijn buik bleven duwen zodat hij niet weg kon rennen van mij. Zachtjes legde ik mijn trillende handen tegen zijn natte wangen die ik van zijn zoute tranen begon te bevrijden.
‘D-dat meen je niet George, dat weten we allemaal. Fred is veruit de belangrijkste persoon in je leven, die wil je niet dood hebben. En Fred gaat niet zelfmoord plegen. Alleen mensen zoals mij doen dat. Fred is heel wat waard en iedereen houd van hem en ook van jou, natuurlijk.
Hij weet dat iedereen kapot zou zijn van zijn dood. Hij is heus niet zo egoïstisch om iedereen en vooral jou verdriet te doen.’ zachtjes bleven mijn handen zijn tranen wegvegen die bleven vloeien. Ik was heel makkelijk te troosten. Alleen al door op Georgs schoot te zitten waar zijn armen sterk rond mij heen lagen was al een warme troost. Maar dat was omdat ik om alles moet huilen en triest werd, omdat ik zo kinderachtig was. George daarentegen, als hij huilde of verdriet had, dan was het immens erg.
‘Hoe kan ik jou nou troosten als jij het enige vrolijke puntje in mijn leven bent, George. Hoe kan ik nou positief denken als jij langzaam opgaat in verdriet..’ murmelde ik zachtjes waar ik mijn handen naar zijn oren liet gaan om mijn lippen zachtjes voor een seconde aan zijn onderlip hechtte waar een hand naar zijn nek ging waar die stevig naar zijn haar greep om nog een zachte kus naast zijn lippen te plaatsen.
‘Uiteindelijk komt alles goed, Fred is verdrietig en alles wat hij zei meende hij niet. Heb ik niet eens gezegd dat ik van jou haat? Dat was alles behalve waar, en als je nog boos bent op Fred.. dan.. dan mag je je agressie wel op mij kwijt.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

‘ik ben slecht in troosten,’ hoorde ik Campbell achter mij hijgen. Ik bleef maar door lopen en negeerde hem totaal terwijl ik wanhopige pogingen deed de tranen weg te vegen, tot Campbell mij inhaalde en me tegen een vensterbank aan drukte.
‘Camp..’ murmelde ik en keek gauw weg waarna Campbell mijn gezicht in zijn handen nam en voor het eerste keer wilde ik hem niet aankijken terwijl hij mijn tranen wegveegde waardoor ik maar naar de leegte naast zijn gezicht staarde.
‘D-dat meen je niet George, dat weten we allemaal. Fred is veruit de belangrijkste persoon in je leven, die wil je niet dood hebben. En Fred gaat niet zelfmoord plegen. Alleen mensen zoals mij doen dat. Fred is heel wat waard en iedereen houd van hem en ook van jou, natuurlijk.
Hij weet dat iedereen kapot zou zijn van zijn dood. Hij is heus niet zo egoïstisch om iedereen en vooral jou verdriet te doen. Hoe kan ik jou nou troosten als jij het enige vrolijke puntje in mijn leven bent, George. Hoe kan ik nou positief denken als jij langzaam opgaat in verdriet..’
Zachtjes schudde ik met mijn hoofd. Het is dat ik me nu alleen over Fred zorgen maak terwijl er ook honderden andere problemen zijn waar ik om kon gaan zitten treuren en huilen; maar dat doe ik niet. Waarom heb ik zo’n grote zwakte aan Fred? Merlin, waarom? Alsof ik een kleine kleuter ben wiens ouders boos op hem zijn en de kleuter natuurlijk erg verdrietig en van streek is. Eindelijk keek ik weer op naar Campbell waarna de seconde daarna ik zijn lippen tegen mijn onderlip aan voelde en zijn handen die hij langs mijn nek, door mijn haren liet glijden wat een laag kippenvel rondom mijn nek creëerde, tot hij de kus weer eens veels te snel beëindigde.
‘Uiteindelijk komt alles goed, Fred is verdrietig en alles wat hij zei meende hij niet. Heb ik niet eens gezegd dat ik van jou haat? Dat was alles behalve waar, en als je nog boos bent op Fred.. dan.. dan mag je je agressie wel op mij kwijt.’
Ik schudde met mijn hoofd en keek Campbell weer aan, met moeite ook.
‘nee- als hij zijn eigen leven wilt, dan krijgt hij die. Als hij wilt dat ik hem met rust laat, oke, ik laat hem maar met rust.’ Zei ik zachtjes en keek weer weg.
‘al de personen om wie ik geef veranderen plotseling… en ikzelf ook. Dit alles lijkt gewoon op een nachtmerrie.’ Murmelde ik en keek weer weg om het raam uit te kunnen staren.
‘niets anders dan een nachtmerrie..’ herhaalde ik mijn eigen woorden en beet zachtjes op mijn lip om een aantal tranen succesvol tegen te kunnen houden.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

‘Nee- als hij zijn eigen leven wilt, dan krijgt hij die. Als hij wilt dat ik hem met rust laat, oke, ik laat hem maar met rust. Al die personen om wie ik geef veranderen plotseling… en ikzelf ook. Dit alles lijkt gewoon op een nachtmerrie.’ Zwijgend keek ik toe terwijl mijn handen nog zachtjes zijn nek haar streelde. ‘Niets anders dan een nachtmerrie..’ snel schudden ik mijn hoofd waar ik met mijn handen zijn gezicht voor het eerst tegen mijn borst duwde. Het kwam dan goed uit dat ik hem op de vensterbank geduwd had- ook al was hij dan nog groter dan mij; was het minder hoewel ik met heel mijn hart hoopte dat ik zijn nek zo niet brak. Zachtjes gleden mijn handen verder zijn haar in waar ik hem teder streelde waar ik mijn lippen even zachtjes in zijn haar drukte.
‘Je bent niet veranderd; George. Je bent gewoon bezorgd; en Fred kan daar niet tegen. Hij is net Ralf verloren; dat moet ook bij hem veel pijn doen, George. Hij heeft dit niet zo bedoeld. Wie zou jou niet in je leven willen hebben.’ Zachtjes drukte ik mij neus tegen zijn kruin. Eigenlijk wilde ik vragen wat ik voor hem kon doen; hoe ik hem kon helpen- maar ik wist dat hij dan boos zou worden omdat hij mij altijd een soort van leek te troosten- terwijl ik nu niet een simpele oplossing voor zijn erge probleem kon verzinnen. ‘Zullen we anders Fred gaan zoeken en ik beloof dat ik er niet tussen zou komen.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

hij nam mijn hoofd weer tussen zijn handen en trok me tegen zijn borstkas aan. Verstijfd bleef ik nog even zitten voordat ik mijn ogen sloot en dichter tegen hem aan schuifelde en naar de snelle hartslagen luisterde die zachtjes tegen zijn borstkas aan klopte. Merlin; dus dit voelt Campbell elke keer als ik hem in een omhelzing trek.
‘Je bent niet veranderd; George. Je bent gewoon bezorgd; en Fred kan daar niet tegen. Hij is net Ralf verloren; dat moet ook bij hem veel pijn doen, George. Hij heeft dit niet zo bedoeld. Wie zou jou niet in je leven willen hebben. Zullen we anders Fred gaan zoeken en ik beloof dat ik er niet tussen zou komen.’
Ik bleef maar stil zitten en haalde maar mijn schouders op voordat ik wat afstand tussen ons creëerde omdat dit best wel een zeer oncomfortabele positie was.
‘laat het, Campbell. Na wat ik tegen hem gezegd heb, kan ik echt niet voor hem neer springen, of andersom.’ Zei ik dan en stond weer op omdat de hele vensterbank erg oncomfortabel was.
‘en velen willen mij ook niet in hun levens hebben; Campbell. Ik ben niet perfect. Ik ben maar een mens met veels te veel drama in zijn leven.’ Zei ik en draaide me weer om om uit het raam te kunnen staren. Na deze woorden kwam de hele toestand met Nathaniel weer in mij op. Nog steeds heb ik niets tegen hem verteld en Merlin; wie weet wat er zou gebeuren als ik het zo vertellen. Campbell maakt zich vast zorgen over hem.. wat Nathaniel hem ook aangedaan heeft, Campbell blijft echt van hem houden. Zelfs hun terwijl iedereen dacht dat Fred en ik onafscheidelijk waren, en een ruzie zorgt er zo te zien voor dat we elkaar voor het leven gaan haten.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••