Ik moet het even van me afschrijven, puur omdat ik ongelofelijk geschrokken ben.
Ik zat achter de laptop huiswerk te maken en mijn broertje was tv aan het kijken. Mijn moeder was net boodschappen aan het doen en mijn vader werkt zo'n beetje elke dag de hele dag - nu dus ook.
Mijn broertje ging wat te drinken pakken en riep dat de keuken in de fik stond. Ik, aangezien ik perfect zicht had op de keuken, zei tegen hem dat ik kon zien dat dit niet zo was. Echter, de achterkant van de frituurpan stond in de fik, wat ik ook zag toen ik eenmaal in de keuken stond. Mijn eerste gedachte was water. Maar ik herinnerde me gelukkig op tijd dat dit geen al te beste optie was. Ik heb me broertje gepakt, mijn honden, ben naar buiten gegaan en ik heb 112 gebeld, aangezien het vuur snel erger werd en wij geen branddeken hebben thuis. Het duurde even voordat ik mezelf duidelijk kon maken, zeker met mijn schreeuwende broertje naast me, maar het lukte nog aardig. Nou, politie, brandweer, ambulance erbij en nu, twee uur later Is alles weer een soort van goed. Niemand gewondgeraakt en er Is alleen veel roetschade bij mij thuis. Enige probleem: ik kan niet thuis slapen vannacht. Ik mocht niet mijn schoolboeken pakken. Ik mocht alleen mijn jas en mijn oplader, Okay en mijn boek, meenemen en dat was het. Ik heb geeneens schone kleren voor morgen, yuk.
De ambulancebroeders, de politie en de brandweermannen beschreven mijn allemaal als apathisch en ongebruikelijk rustig. Maar ach, ik zie er misschien rustig uit, maar ik ben wel echt heel erg geschrokken. Zeker omdat ik vannacht misschien geen slaapplaats heb. Wij zijn niet verzekerd hiervoor blijkbaar en krijgen dus waarschijnlijk niks toegewezen. Ook mijn vrienden laten me momenteel grotendeels in de steek, diegene die dichtbij wonen. De enige drie mensen waarbij het wel kan hebben zelf al genoeg problemen en ik wil mezelf dan niet opdringen aan hun. De rest van mijn vrienden heeft Pretty much geen zin in mij. Ach ja, weet ik ook weer waar ik sta.
Okay, ik kan weer ademen, ik moest het echt even kwijt.
We've lived in the shadows for far too long.