MSV - Askroth [6] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Topic 4
Topic 5

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 5 feb 2015 - 20:41 ]

Li trok zijn wenkbrauw op bij het horen van die woorden. Hij wist niet hoe letterlijk ze dat bedoelde en had dat ook niet achter haar gezocht. Er was echter wel meer wat hij niet wist of nooit had beseft. Zo bijster lang waren ze niet bij elkaar geweest.
'Zelfs dan lijkt het me verstandiger om naar een plek te gaan die beter geschikt is om te leven. Daar kan de Mahjarrat ons mee helpen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Het is een Mahjarrat die ons heeft vermoord!' reageerde Moon boos. 'Mooi niet dat ik die ga vertrouwen! Wie weet waar ze ons heen sturen!'

Every villain is a hero in his own mind.

Het was niet onwaar, maar Li vond het maar niks dat ze alle Mahjarrat nu over een kam schoor, hoewel ze er allebei maar twee kenden. Hij wilde ook niet dat ze boos werd, maar had ook geen zin om haar nu weer te kalmeren.
'Ik wil op zijn minst meer leren over waar we zijn,' zei hij. 'We zijn hier pas een dag of twee.' Als het niet meer was, want het leek alsof de tijd hier een heel eigen verloop had dan waar ze vandaan kwamen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dat lijkt me wel,' antoordde Brikin. Het kon hem niet veel schelen als de vrouw zou omkomen van de dorst. Hij had enkel Ardaneus nodig. De god had hem nodig.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Quinn had het warm. De stok die ze gebruikte, werkte niet echt mee en het water dat ze tevoorschijn toverde, smaakte vreemd en was troebel. Ze zuchtte en keek om zich heen of ze Hermes ergens zag, maar ze kon hem niet vinden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Het is een lange wandeling, maar als het goed is ligt er een pad. Een weg naar onze prachtige stad,' bevestigde Ardaneus.

Moon zei niets meer. Ze hoefde hier niet zo nodig vandaan. Ze waren tovenaars, als ze een beetje samenwerkten zouden ze het hier prima met elkaar redden. Het probleem was gewoon dat iedereen alleen maar met zichzelf bezig was en dat er daardoor niets gebeurde voor het gezamenlijk belang.

Every villain is a hero in his own mind.

'Laten we iedereen verzamelen,' suggereerde Hermes, ' dan kunnen we de opties voorleggen en stemmen over wat we gaan doen.'

Li knikte. Hij keek Hermes even een paar tellen an toen hij zich besefte dat er iets niet klopte.
'Waar is Quinn?' Hij kon zich niet herinneren dat zij al een toverstok had gehad en hoopte nietdat ze ver van hen verwijderd was. De woestijn was nog steeds gevaarlijk en zonder water zou ze het niet lang uithouden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Kunnen we iedereen hier niet verzamelen?' stelde Moon voor, 'om te overleggen wat we gaan doen en hoe we in leven gaan blijven? Ik neem aan dat Quinn dan ook wel terugkomt.' Ze was het wachten wel een beetje beu. De meesten hadden zich in hun huizen terug getrokken en omdat sommigen tot nu toe bijzonder weinig goeds met hun medemens voor hadden gehad, was het wachten totdat een of andere gek de macht probeerde te begrijpen. Ze konden zulke types beter een stap voor blijven.

Every villain is a hero in his own mind.

Li knikte en richtte zijn toverstok op zijn keel waarna hij iedereen met een magisch versterkte stem opdroeg om naar zijn huisje te komen voor overleg.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Samen met Emmy en Claire liep Gaara naar het huis waar zich al een hele menigte had verzameld. Hij zag er niet naar uit om weer onder de mensen te moeten zijn, maar als er beslissingen werden genomen dan wilde hij daar het fijne van weten. Bovendien was het goed als hij de anderen kon bestuderen, als hij kon zien we er in het middelpunt probeerde te staan.
De stad zag er half vervallen uit. Hier en daar hadden mensen geprobeerd de huizen te herstellen, maar andere waren nog steeds in dezelfde staat als ze hen de eerste keer hadden aangetroffen. Hij zakte op een muurtje neer en keek naar de jongen die op de drempel van het huis stond. Het was Li, met Moon naast zich. Hij kende twee niet zo heel goed, maar het waren geen types die hij dictators zag worden.

Every villain is a hero in his own mind.

Ze wachtten enkele minuten, zodat iedereen de kans kreeg om naar hen toe te komen voor Li begon te spreken. Hij gaf de twee opteis waar ze het net over hadden gehad: hier blijven of weggaan op zoek naar een beter leefbaar gebied. Ook vertelde hij wat er zou moeten gebeuren als ze hier zouden blijven. Er moesten taken worden verdeeld en meer toverstokken worden gemaakt voor hen die er nog geen hadden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Sykes keek rond. Hij verwachtte eigenlijk dat Ignatius ieder moment de boel zou onderbroken, maar hij zag de jongen nergens. Ook Aenea was er niet, wat hem een wrang gevoel gaf. Hij wist dat ze mocht doen wat ze wilde, maar het was nog steeds niet makkelijk om de vrouw met wie hij duizenden jaren was samen geweest met iemand anders te delen. En zeker niet met Ignatius.
'Ik denk dat we hier het beste kunnen blijven,' deelde hij mee. Het was een verstikkende hitte, maar dat had je nu eenmaal met twee zonnen. Waarschijnlijk waren we die overal. 'We maken er wel wat van. Ik ga wel met de toverstaffen aan de slag.'

Every villain is a hero in his own mind.

Quinn was het geluid van de stem gevolgd, maar terwijl ze door het zand ploeterde, merkte ze dat het geluid was opgehouden. Ze verging van de dorst en ze legde nog enkele kilometers af tot ze de vage omtrekken van het verlaten dorp kon onderscheiden. Ze wilde nog een stap zetten, maar het duizelde haar zo erg dat ze zich op haar knieën liet vallen en in het zand bleef zitten, verlangend naar water.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes