Maar zodra ze een man tegenkomt die aan die eisen voldoet, is hij te lief en wordt hij in de zogenaamde friendzone gedumpt. Ja, hij is lief; ja, hij is geïnteresseerd; nee, hij doet zich niet stoerder voor. Maar hij is té lief, té geïnteresseerd... en hij is niet stoer genoeg.
Om de één of andere reden vallen vrouwen toch vaak op de stoerdere mannen, de bad guys. Wij vinden hen aantrekkelijker en kijken tegen hen op. Maar ook hen willen we het liefste afschrijven, want hij voldoet niet aan onze eisen.
Waar zijn we dan naar op zoek? Naar een middenweg. Iemand die stoer is, maar zichzelf. Iemand die geïnteresseerd is, maar ons niet constant aan het hoofd blijft zeuren. Zie het als een parabool bij wiskunde. Bij bepaalde coördinaten (x=... en y=...) heeft de grafiek een maximum. En hoe minder de coördinaten in de buurt van die van het maximum komen, hoe minder aantrekkelijk de man voor de vrouw is. En vanzelfsprekend heeft iedere vrouw haar eigen functie; niet iedere vrouw is gelijk.
We maken het de mannen ook wel lastig.
[ bericht aangepast op 23 jan 2015 - 12:52 ]
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain