• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik maakte een zacht, piepend geluidje toen Louis besloot wraak te nemen en hard in mijn huid beet. Als ik eerlijk moest zijn vond ik dat een stuk fijner dan zou moeten, maar dat zei ik niet tegen hem, waarschijnlijk wist hij dat al. En ik wist hoe hij het vond als ik voor hem kreunde, dus liet ik me daarin gaan. Hij voelde geweldig en dat liet ik maar al te graag aan hem horen. Zo goed als ik kon plezierde ik hem zonder al teveel aan mezelf te denken, dat kwam wel goed, hij was belangrijker. Half kreeg ik door dat ik Louis mooi noemde en kort daarna uitstootte dat ik van hem hield, en die helft hoopte ontzettend dat hij het niet had gehoord. Hij bleef stil en dat luchtte me toch een beetje op, ik wilde hem niet onder druk zetten on het terug te zeggen als hij het niet meende, want dat was veel erger dan dat hij niets zei. Mijn grip op zijn heupen verstevigde zodat ik kon vermijden dat ik slordig werd als ik close was, maar op dat moment stopte hij me en ik keek hem verward aan. Even was ik bang dat ik iets verkeerd had gedaan of dat Louis toch mijn woorden niet had gewaardeerd, daardoor was het zo onverwacht wat hij zei. Zijn woorden doen me blozen en een beetje verlegen glimlachte ik en keek weg. Hij had geen idee wat hij met mijn hart deed, wat voor nieuwe macht hij over me had en het maakte me geen flikker uit. "Dat geeft toch niet, Lou? Je hebt genoeg kwaliteiten om daarvoor goed te maken," zei ik zachtjes tegen hem en drukte teder, wat eigenlijk helemaal niet bij ons hoorde en zeker niet tijdens seks, een kus op zijn lippen. Wat hij daarna zei deed me zacht lachen, zo kende ik hem echt weer. Ik deed weer wat hij van me vroeg en stootte op datzelfde moment weer hard in hem. Ik moest de neiging onderdrukken om hem tegelijkertijd af te trekken, want ik wilde hem over die rand helpen. Stukje bij beetje voelde ik dat ik dichter bij mijn orgasme kwam en ik kreunde luid tegen zijn nek aan. "Daddy, ik ben close," heeg ik en hield nu zijn heupen zo stevig vast dat mijn vingers blauwe plekken gingen achterlaten. Ik kon niks zonder dat hij het zei en het was soms moeilijk, maar ik zou niet liever willen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Een glimlach krult om mijn lippen bij zijn woorden, de tedere kus daarna is opnieuw vreemd, het is nieuw, maar het is wel lief en om eerlijk te zijn vind ik het niet bepaald erg, daar kan ik wel aan wennen, al ben ik nog altijd even gek op onze ruige seks en wil ik niet dat -dat zal veranderen. Harry gaat weer verder, even hard als eerder en geeft aan dichtbij te zijn. Ik knik. "Kom maar, kitten, kom voor me." Zelf sla ik mijn hand om mijn lid en begin mezelf te bevredigen, om zo eerder klaar te komen. Hij is zo lekker, zo heerlijk, zo geweldig. Ik zou dit wel de hele dag kunnen doen als het kon, maar ik moet zomenteen werken en ik weet ook wel dat Sam niet rustig met me zal zijn zodra ik het podium af kom. Nee, ik ben er niet bang voor en ik hou wel van harde beurten, maar heb ik zin in Sam? Niet echt, ik doe Harry zoveel liever. En toch, ik moet geld verdienen en ik weet ook wel dat ik misschien nu zin heb in Harry, maar morgenavond al een kwartet heb met drie lekkere wijven. Ik weet dat mijn behoeften enorm zijn, ik weet dat ik mezelf niet in kan houden. Ik kreun zijn naam. God, dit voelt zo goed, hij is zo goed. Ook ik ben er bijna, bijna. Mijn hand beweegt sneller. Mijn hand gaat naar achteren, zoekt zijn haar en trekt hieraan. De ring is strak om mijn libido, hij klemt pijnlijk, maar weerhoud me er absoluut niet van om dit te doen. Daar voelt het veels te goed voor.

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik kon aanvoelen dat het wat onwennig voor hem was om dit soort complimenten te ontvangen en zo zacht gekust te worden, wat me eerlijk gezegd verbaasde. Iedereen zou een jongen als Louis willen en hem behandelen of hij zeer fragiel was, omdat hij anders zou breken. Hij was absoluut niet zo, maar het voelde wel zo, ook al ging hij nooit volledig de mijne zijn. Zoals hij van me wilde bewoog ik weer hard en diep in hem, de spanning in mijn lijf werd steeds hoger en het enige waar ik aan kon denken was hoe geweldig hij voelde. Ik liet hem weten hoe close ik was en ik was opgelucht dat hij me meteen toestemming gaf, Louis had me namelijk al vaker laten wachten en dat was verschrikkelijk nu met die strakke ring. Het deed veel pijn, maar het genot woog er zeker tegenop. Ik hield mijn ogen lang genoeg open om te zien hoe hij een hand voor zichzelf gebruikte waarna ik ze dichtkneep en mijn laatste beetje aan kracht er volledig ingooide. Hij kreunde mijn naam en elke beweging liet kleine stroomstootjes door mijn rug lopen. Net als ik spant hij meer op, wat een teken was dat ik niet als enige er bijna was. Plots werd er hard aan mijn haar getrokken en die ruwheid deed het hem voor me. Met een harde kreun van zijn naam klemde ik me aan hem vast en kwam hard. Voor een paar seconden kreeg ik niets door en hapte daarna naar adem. De extase schoot door mijn lijf heen en al hijgende drukte ik een kus tegen zijn kaak. Zijn naam rolde heel zacht over mijn lippen en ik legde uitgeput mijn voorhoofd tegen zijn schouder. Mijn grip op zijn lichaam verslapte langzaam en ik zuchtte diep. "Niet teveel plezier hebben met hem straks, oké?" mompelde ik toen ik weer rationeel kon denken en uit Louis ging zodat ik hem om kon draaien en aan kon kijken. Het stond vast dat het ging gebeuren en ik vond het allesbehalve leuk dat ik hem af moest staan aan die klootzak, maar ik moest het beste ervan maken en ik had gepakt wat ik pakken kon. Meer dan hem de liefde verklaren en seks met hem hebben was ook wel veel voor minder dan een uur. Ik moest proberen om hem de rest van de avond uit mijn hoofd te zetten en nog een beetje lol te maken, dat was het minste dat ik kon doen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Op het moment dat ik aan zijn haar trek komt Harry klaar en met zijn warme goed diep in me en mijn handen die nog een laatste paar halen maken kom ook ik tot mijn orgasme om ook even kort bij adem te komen. Lang heb ik niet nodig - ik ben immers goed getraind -, ik antwoord met een eerlijke "Ik zal het proberen," wetend dat ik er meestal van geniet, al is het mijn werk, maar ook wetend dat dit met Sam nu vast geen feestje zal worden, en ik maak me kort los om de string goed te doen, daarna trek ik Harry echter weer naar me toe en druk mijn lippen op die van hem. "Je bent geweldig, baby," fluister ik, om dan zijn hand vast te pakken en een kleine blos kruipt op mijn wangen. "Is dit oké?" vraag ik hem onzeker. We moeten weer terug naar binnen, voordat Will het merkt of anderen wat verdenken omdat we te lang weg blijven. Ik haal even een hand door mijn haar en pluk vervolgens aan dat van Harry, om het nét iets minder ik-heb-net-seks-gehad-shht-niet-verder-vertellen te laten zitten, niet dat het heel veel uitmaakt, maar onze gedaantes hoeven ook niet te schreeuwen wat we gedaan hebben. Het is toch een beetje privé, zeker na de gevoelens die we voor elkaar bekend hebben gemaakt. Ik ben toch een soort van blij dat we geen seks meer hoeven te hebben op het podium, nee, dit wil ik nu zeker voor mezelf houden. Al zijn we dan niet compleet van elkaar, zover dat kan wil ik het toch, hoe hypocriet dat ook kan klinken als ik zomenteen met Sam ga neuken.

[ bericht aangepast op 18 maart 2015 - 18:57 ]

Reality's overrated.

Harry Styles
Louis ging het proberen, meer hoefde ik niet te horen of ervan te weten. In dit geval kon hij er ook niks aan doen, het was mijn schuld dat hij met Sam mee moest en dan mocht ik hem niet ook nog eens gaan commanderen. Ik fixte mijn kleding een beetje, streek het hier en daar glad, maar werd al snel tegen de kleinere jongen aangedrukt. Losjes legde ik mijn armen om zijn middel en kuste hem zeer gewillig terug. Als hij degene was die mij kuste zat het altijd goed, dus glimlachte ik automatisch. Zijn compliment deed me stralen, dat Louis me zelfs nu nog baby noemde zorgde ervoor dat mijn wangen gloeiden, helemaal toen hij daarna mijn hand vastpakte. Verdwaasd keek ik hem even aan, al verzachtte ik bij het zien dat ik niet de enige was met een blos op de wangen. "Perfect," zei ik, wetende dat we naar binnen moesten. Ik wilde met hem showen, pronken dat hij van mij was, maar dat zou voor niemand erg goed aflopen. Voor een klein moment sloot ik mijn ogen omdat hij met mijn haar bezig was en het fijn voelde, daarna moesten we toch echt gaan. Nog een kus drukte ik op zijn lippen voor ik hem voorzichtig met me meetrek naar binnen. Op dit soort moment was ik blij dat ik altijd mijn omgeving als een havik in de gaten hield, want vanuit mijn ooghoeken zag ik iets wat een soort vuur in me deed ontstaan. En niet het soort vuur dat Louis bij me aanwakkerde, zeker niet dat vuur. Een lage grom ontsnapte uit mijn keel en een waas trok voor mijn ogen terwijl ik onbewust Louis' hand losliet en naar een van de deuren van de achterkamers stormde. Mijn hart bonkte als een bezetene van woede bij wat ik daarbinnen aantrok. Zonder na te denken dook ik bovenop Sam en hield hem tegen de grond aan. "What the hell denk jij dat je aan het doen bent?" schreeuwde ik naar hem en sloot mijn handen om zijn luchtpijp, niet bang om die hard dicht te drukken. "Eerst zit je aan mijn Louis, en nu mijn tweelingbroer? Grote fout," beet ik hem toe en duwde harder. Het liefst sloeg ik de oudere man helemaal kapot, maar de drang om het licht uit zijn ogen te zien verdwijnen was veel groter. Hij zou zich verzetten, dat wist ik, maar ik had nog een hele hoop opgekropte agressie die ik op hem los kon laten en ik ging dit winnen. Dat kon niet anders.

Because I love him, do I need another reason?

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Ik had Marcel eindelijk zo ver weten te krijgen dat hij met mij mee ging en het zou echt een geweldige avond voor hem worden. Nadat ik hem onder handen had genomen, zou hij geen maagd meer zijn en zou hij een echte vent worden en dat zou ik hem dan wel eens even leren. Ik trok hem mee naar een van de achterkamertjes en hield hem dicht bij mij, zodat hij niet van mij kon ontsnappen. Ik duwde hem het kamertje in en sloot de deur achter me. 'Oh Marcel' Hij ging op het bed zitten en ik likte over mijn lippen toen ik me bedacht wat ik allemaal wel niet met hem kon doen. Ik liep naar hem toe en ik wilde hem zoenen toen ik de deur open hoorde gaan en ik had de tijd niet om me om te draaien want ik werd op de grond geduwd en een pijnscheut ging door mijn hoofd heen en toen voelde ik twee handen op mijn luchtpijp en met grote ogen keek ik naar de jongen die bovenop me zat en me nu probeerde te vermoorden. Harry. De woorden die hij riep kwamen maar half aan en het enige wat in me op kwam, was een overlevingsdrang. Mijn handen plaatse zich automatisch op zijn borst en probeerde hem weg te duwen. 'Harry..' gromde ik half stikkend, 'Harry..' Het enige wat ik kon bedenken was dat ik hem hard in z'n gezicht krabde, maar ik had weinig kracht en het liet bijna geen schade na. Hij kneep nog harder en ik probeerde naar adem te happen, maar ik kreeg zo weinig lucht, dat ik me al iets lichtjes in m'n hoofd begon te voelen, maar ik wilde niet opgeven. Ik trok mijn knie omhoog en ik bad in stilte dat het op de juiste plaats zou eindigen en ik gaf het al mijn kracht die ik nog had en duwde mijn knie hard in zijn kruis. Ik balde mijn vuist en ik sloeg hem ontzettend hard in z'n gezicht en ik gromde. 'Fuck..you'! bracht ik uit en ik sloeg hem nog eens in z'n gezicht. Hij had het recht niet om mij zo aan te vallen. Marcel had het zelf gewild en misschien had ik hem een beetje gepusht, maar hij was er zelf bij geweest en ik liet me niet zo behandelen.

'Darling, just hold on'

Marcel Styles
Ik had mijn lot geaccepteerd, nog voor hij iets had gedaan. Hij zag eruit als een wolf die een klein lammetje voor zich heeft staan en kijkt hoe die hem het beste kon verslinden. Ik sloot mijn ogen en wachtte tot het zou gebeuren, maar er gebeurde niets. Het enige wat ik hoorde was Harry's stem en daarna een harde klap. Voorzichtig opende ik mijn ogen en zag hoe mijn broer Sam tegen de grond had gewerkt en hem wurgde. Sam probeerde tegen te stribbelen, door te krabben en te schoppen, maar Harry leek het nu niet echt te deren. Ik vond het een verschrikkelijk beeld om te zien. Sam had me dan wel willen verkrachten, maar ik had toch ingestemd. Zelfs al was dat niet vrijwillig geweest en was ik blij dat Harry me uit deze situatie haalde, was dit niet de goede manier. Sam bleef een klant en een mens. Dat hij zijn seksdrive niet onder controle kon houden was niet iets om hem voor om te leggen. Met tranen in mijn ogen van eigenlijk alles wat er net was gebeurt, begon ik te piepen. "Harry, Sam. Stop. Niet vechten, alsjeblieft." smeekte ik. Ik stond wankel op en trok weekjes aan Harry's schouders. "Harry. Je maakt hem nog dood. Stop. Ik heb hiermee toegestemd. Onder lichte dwang, maar hij heeft me niet meegenomen zonder dat ik toe heb gestemd. Stop, alsjeblieft. Ik ben blij dat je me komt weghalen, maar dit is niet de manier. Stop." smeekte ik, terwijl ik aan zijn schouders bleef trekken. Ik was alleen verre van sterk genoeg. Harry was echt veel sterker dan ik. Ik probeerde het toch, want dit was echt overdreven. Ik wilde geen seks hebben met deze man, maar eigenlijk had ik me er al bij neergelegd dat het zou gebeuren. Misschien was ik niet toe aan seks, maar toch was het niet aan Harry on hier zo op te reageren. "Harry." smeekte ik hem. Als hij dit had willen tegenhouden had hij eerder moeten komen, nu het eigenlijk te laat was, ging hij opeens de man in elkaar slaan. Ik was niet blij met waar Sam me toe dwong, maar zeker ook niet met hoe Harry dit afhandelde. Ik probeerde ze nogsteeds uit elkaar te houden, maar mijn armen werden moe. Toen kwam de laatste steek, het laatste wat ik vanochtend zou hebben gedacht, maar wat nu zelfs een goede optie leek. Ik wilde niet verkracht worden, ik wilde geen pijn, maar Sam was de eerste die me echt goed had behandeld, me geliefd had laten voelen, en me vooral niet had vergeleken met mijn broer op welke manier dan ook. Ik wist dus eigenlijk niet wat ik wilde, maar niet dit. "Harry. Ik ben volwassen en heb hiermee ingestemd. Stop dit." piepte ik in de laatste hoop om een moord te voorkomen.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Harry trekt me naar binnen, onze handen nog steeds in elkaar, het voelt gek en ik ben een beetje bang dat mensen het gaat opvallen, maar beschaamd ben ik niet. Binnen trekt Harry enkel bijna direct weg en schiet één van de kamertjes in, waar vervolgens een kabaal uit komt. Verward volg ik hem en schrik lichtelijk om wat ik zie. De woorden die er klinken maken me duidelijk waarom Harry Sam aanvalt, maar ondanks zijn grote gelijk en de terrechtheid van deze wurgsessie is het niet goed, ik moet Harry stoppen. Marcel is er eerder bij, maar hij is minder sterk en de schrik in zijn lijf helpt vast ook niet. Ik trek aan Harry, ik zou Sam nu ook heel graag in elkaar slaan, maar dat komt later, eerst Harry behoeden van een daad die hem zijn leven lang zal vervolgen, een daad die niet Harry is. Ja, opkomen voor zijn geliefden past bij hem, maar een moord niet. "Haal Will," commandeer ik Marcel met mijn kiezen op elkaar, misschien moet ik hem geen dingen opdragen, maar op het moment kan ik dingen niet vriendelijk vragen. Natuurlijk kan ik zelf naar Will gaan, maar als Marcel's woorden niet helpen ben ik waarschijnlijk beter te pas komen, zijn kracht gaat het immers niet doen. Zo hard als ik kan trek ik aan Harry, in de hoop hem zo van Sam af te krijgen. "Rustig!" zeg ik. "Niet doen Harry, het is een sukkel, maar als je doorzet beschadig je hem voorgoed of vermoord je hem zelfs, misschien verdiend hij het, maar jij moet de gevangenis niet in. Daar hoor je niet. En daarbij kan Marcel niet zonder je en ik... ik zal je ook missen." Zelfs dat is al moeilijk om toe te geven. Eerst Harry van Sam afkrijgen, maar dan krijgt de onderste ook van mij te horen, zeker weten, want ook ik ben razend. Misschien zou ik dat niet moeten zijn, maar de reden dat ik zo beschermend ben over Harry en ook zijn tweelingbroer heb ik nog geen uur geleden toegegeven.

Reality's overrated.

Harry Styles
Het verrassingelement had ik aan mijn kant en ik overrompelde Sam er duidelijk mee, want de man bracht amper weerstand tegen wat ik deed. Mijn besef van moreel was compleet weg en het enige wat ik nog probeerde was het leven uit hem te knijpen. Hij duwde week tegen mijn borst en krabde me daarna, ik voelde het bijna niet eens en resulteerde erin dat ik mijn grip nog verder verstrakte. Vaag merkte ik dat er aan mijn schouder werd getrokken en dat er dingen tegen me werden gezegd, maar het enige wat echt tot me doordrong was een hard knietje in mijn kruis. Ik had niet eens de kans om naar adem te happen voordat ik een vuist tegen mijn gezicht aan kreeg, toch weerhield het er me niet van meteen weer op de man te duiken. Er was een woord dat ik opving en dat was dwang, dus sloeg ik hard tegen Sam's neus in de hoop die te breken. Als het moest brak ik alle botten in zijn lijf als het dan tot hem doordrong niet aan mijn geliefden te zitten. Het bleef ook niet bij die ene klap, dankzij de rode waas voor mijn ogen ging ik aan een stuk door. Het kon me niet minder schelen als ik hem zou vermoorden, dat was zijn verdiende loon en ik was graag degene die het veroorzaakte. Van mijn omgeving kreeg ik nog steeds niks tot zeer weinig door, behalve dat er opeens een stuk sterkere handen aan mijn schouders trokken. "Laat me los!" gilde ik tegen degene die het deed en op het moment vond ik het erg zonde dat ik mijn hakken in de kleedkamers had laten staan. Ik had Sam er prima mee zijn hersens kunnen inslaan. Het gebeurde zo weinig dat alle stoppen bij me doorsloegen dat ik was vergeten hoeveel kracht ik werkelijk had, en dat kon ik nu allemaal loslaten op hem. Ik was zeker niet bang om vals te vechten en volop mijn nagels te gebruiken en mijn knie met al mijn gewicht erop in zijn kruis te houden. Dit ging niet om eerlijk, dit ging om wraak. Om de een of andere reden kreeg ik wel Louis' stem door die zei dat hij me ging missen, waardoor ik heel even ophield en verdwaasd naar hem opkeek. "Wat?" vroeg ik verward, niet door hebbende dat ik Sam hiermee een perfecte opening gaf om me aan te vallen. Mijn gedachten stonden sowieso niet helemaal op een rijtje en logisch denken ging dus al volledig niet.

Because I love him, do I need another reason?

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Het overviel me totaal toen Harry de kamer in kwam gestormd, mij op de grond wierp en me daarna gelijk begon te wurgen. Ik probeerde terug te vechten, maar niet meer dan gekrabbel in z'n gezicht en zwak duwen tegen z'n borst kwam ik niet. Door het zuurstofgebrek hapte ik naar adem, maar er was amper zuurstof, waardoor ik steeds zwakker werd. Maar ik was niet van plan om die klootzak te laten winnen en met de kracht die ik in me had, gaf ik de jongen die bovenop me zat een knietje en sloeg ik hem hard in z'n gezicht. Het hielp maar een klein beetje en het volgende moment had ik een vuistslag tegen mijn neus en ik kreunde van de pijn en het hield niet op. Ik kon niet opstaan omdat hij met z'n hele gewicht op mijn kruis leunde en ik probeerde mezelf te verweren, maar het kon het niet verhinderen dat ik nog meer klappen op m'n gezicht kreeg en het was een wonder dat mijn neus niet gebroken was. Maar ik voelde wel nattigheid, bloed. M'n lip bloedde, net als mijn neus en ik was het zo zat en ik wilde terug vechten, want ik kon wel meer dan dit. En het was even een moment dat Harry afgeleid was, dat ik mijn kans schoon zag. 'Klootzak' lispelde ik door mijn kapotte lip heen en ik kwam half overeind en sloeg hem zo hard in z'n gezicht dat hij daar wel van achterover moest vallen. Ik negeerde de pijn dar door mijn lichaam heen raasde en en pakte hem bij z'n been vast en trok me aan hem op en ging bovenop hem zitten. 'Voor jou informatie' lispelde ik kwaad, 'Hij wilde het zelf'! En met die woorden sloeg ik hem nog eens in z'n gezicht. Harry had de intentie dat hij me dood had gewild, nu was het zijn beurt. Ik had mezelf niet meer onder controle en sloeg hem overal waar ik hem maar raken kon. Op z'n borst, op z'n gezicht, op zijn neus met de bedoeling om die te breken. Ik moest er verwilderd uit zien. Haren door de waar, bloed overal op mijn gezicht en kleren en waarschijnlijk blauwe plekken in mijn nek. Ik kon niet meer helder nadenken en zeker niet over de gevolgen die dit zou hebben. 'Vieze vuile klootzak'! snauwde ik hem toe en sloeg hem nog eens hard op z'n neus.

[ bericht aangepast op 20 maart 2015 - 8:36 ]

'Darling, just hold on'

Will Brodie
Natuurlijk was ik net weer rustig aan het werk, het was nog geen halfuur later, toen Marcel compleet overstuur mijn kantoor in kwam. Ik probeerde hem te kalmeren terwijl de jongen onsamenhangende woorden stamelde. Uiteindelijk ving ik drie woorden op: "Harry... Sam... Vechten..." Het was niet meer dan een fluister, maar genoeg voor mij om op te staan. "Rustig, Marcel. Het komt goed." zei ik, voor ik mijn kantoor uit liep, richting het duidelijke geluid van een gevecht. In een van de achterkamertjes vond ik Louis die Harry probeerde tegen te houden en Sam die de krullenbol flink een paar klappen uitdeelde. "Godverdomme! Wat is hier aan de hand?!" bulderde ik door de kamer. Uit deze scene kon ik wel zien dat Harry was begonnen, ook aan het feit dat Sam al onder het bloed zat en Harry nog maar heel weinig. Ik trok Harry aan de band van zijn string naar achter en trok Sam aan zijn kraag omhoog. "Harry, Louis, wegwezen. En Styles, ik zie jou zo op kantoor, maar ga eerst je broertje maar kalmeren en jezelf opfrissen." zei ik tegen de twee hoeren. "En jij, Sam, gaat me maar eens haarfijn uitleggen waarom ik je niet meteen weer een clubverbod moet geven." zei ik tegen de man. Ik wist natuurlijk niet wat er was voorgevallen. Toch had ik zo het gevoel dat Sam iets had proberen uit te vreten, iets wat hierbinnen gewoon was, maar dat Harry dat niet had gepikt. Die jongen moest echt leren omgaan met zijn bezitterigheid, want hij was erger dan een alfa-wolf rond zijn loopse teef. Hij moest echt leren dat zeker Louis zijn eigen persoon was en hij niet de enige was die recht op zijn tijd en aandacht had, zeker omdat ze allebei zo'n soort baan hadden als deze. Ik was op dit moment echt niet blij, met niemand hier. Sam was altijd een probleemfactor, maar een zeer goed betalende klant, Harry werd tegenwoordig steeds meer bezitterig tegenover Louis en beschermend tegenover Marcel, Louis was de laatste tijd iets minder vrij in wat hij allemaal deed, Zayn en Liam waren weet ik veel waar, en Niall moest leren zijn pootjes thuis te houden. Ja, het was niet altijd fijn om een baas te zijn, maar op andere dagen kon alles wel gewoon op rolletjes lopen. Ik zuchtte diep en afkeurend naar iedereen in de kamer.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was lang geleden dat ik me zo had laten gaan, maar Sam had iets in me laten knappen dat niet zo snel weer gemaakt kon worden. Ondertussen had ik gehoopt dat ik zijn neus had gebroken, helaas stond het nog niet scheef wat betekende dat ik nog harder moest slaan. Hij probeerde me af te weren, maar gedreven door mijn woede brak ik dwars door zijn verdediging heen en verbouwde zijn gezicht zo goed als ik kon. Ik zag het bloed glinsteren op zijn gezicht, wat mij zei nog harder mijn best moest doen. Het was een fout van me om me af te laten leiden door Louis, want daardoor gaf ik Sam een opening en kreeg gelijk een klap waardoor ik achterover viel. Hij ging bovenop me zitten en zijn woorden hoorde ik niets eens, de klappen voelde ik dan weer wel en om mezelf te verdedigen krabde ik hem hard in zijn gezicht. Niet zo'n beetje, nee, ik probeerde serieus zijn ogen uit te krabben. Als ik dan niet het licht uit zijn ogen kreeg dan zorgde ik ervoor dat hij nooit meer licht zag. De pijn merkte ik niet, maar wel dat ik opeens naar achter werd getrokken en Sam van me af. Woedend keek ik op, waar ik Will zag, die ook absoluut niet blij was. Hij stuurde mij en Louis weg, het liefst vloog ik de oudere man weer aan, maar het was misschien beter om de schade nog een beetje te beperken. "Fuck you," beet ik Sam toe. Zo hard als ik hem had geslagen, zo voorzichtig pakte ik Louis' pols vast en trok hem zacht met me mee naar de kleedkamers. Ik zuchtte en liel de kraan lopen zodat ik het bloed van mijn gezicht kon wassen. "Sorry daarvoor, ik draaide een beetje door," mompelde ik als verontschuldiging en kuste zijn kruin nadat ik mijn gezicht had schoongemaakt. Nu moest ik Marcel nog vinden en me tegenover hem verontschuldigen voor ik op het matje mocht komen. Ik vond hem voor Will's kantoor en eigenlijk durfde ik hem niet eens aan te kijken, wetende wat ik had gedaan. "Hé, ehm, ik weet niet wat ik moet zeggen. Het had niet zo uit de hand mogen lopen, het spijt me echt als ik je bang heb gemaakt. Ik weet dat het jouw leven is en ik er niet tussen had mogen komen, sorry," zei ik met mijn blik op de grond gericht en mijn handen in elkaar. Echt spijt had ik niet, in ieder geval niet van dat ik Sam had geprobeerd in elkaar te slaan. Die klootzak verdiende dat echt wel.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Mijn woorden doen Harry even stoppen ja, wat dat betreft helpt het, maar misschien was dit niet helemaal handig want daardoor vind Sam plaats hem een klap te verkopen en op hem plaats te nemen. Net op het oment dat ik me op Sam wil storten - en bij hem zal ik niet rustig zijn, ik zal hem zo in elkaar slaan, zonder twijfel - komt Will en trekt iedereen uit elkaar, om mij en Harry weg te sturen, maar ik ben nog niet klaar, al zou ik willen zeggen de volwassene te zijn in deze situatie, dat ben ik niet. Het is dat Harry me meetrekt, maar anders had ik Sam alsnog een klap verkocht. Ik ben stil bij Harry's woorden, de kus die hij op mijn kruin drukt voelt zo onwennig en raar, bijna alsof hij mijn moeder is en ik weet nog niet of ik dat helemaal prettig vind. Harry gaat naar zijn tweelingbroer en ik besluit naar buiten te gaan om een sigaret op te steken, daar heb ik wel behoefte aan, even afkoelen en nicotine. Niet alweer naar achteren, daar word ik zo weer lastig gevallen. Ik ga wel gewoon voor de club staan roken, een paar vervelende klanten en blikken kan ik wel aan, maar ik heb echt geen zin in één van mijn collega's - en Sam al helemaal niet, al valt die onder klanten, maar hij is meer dan vervelend. Buiten steek ik een sigaret op, om te inhaleren. Wat een drama, iedere keer weer. Soms word ik een beetje moe van dit werk, maar dan bedenk ik dat ik anders niet aan mijn geld kom en dat ik van mijn werk en de seks hou. Tsja, overal zit een nadeel aan en daar moet je maar mee leven, hoe zwaar je -je er ook aan ergerd.

Reality's overrated.

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Harry was even afgeleid door Louis en daardoor kon ik mijn slag slaan en ik sloeg hem zo hard in z'n gezicht, dat hij achter over tuimelde en ik ging bovenop hem zitten en ik had mezelf zodanig niet meer in de hand dat ik gewoon door sloeg en hem overal raakte, waar ik hem maar raken kon. De gevolgen dat dit zou hebben, daar dacht ik niet aan, ik dacht alleen maar onder de jongen onder mij. Ik slaakte een kreet van pijn toen hij me in mijn ogen krabde en ik werd nog razender vanwege die pijn en ik wilde hem nog harder in elkaar doen slaan, maar plotseling werd ik van Harry afgetrokken en ik gromde hard. De woorden van Will gaan het ene oor in en het andere oor weer uit. 'Val dood'! snauwde ik Harry hard toe. Mijn lijf stond vol van de adrenaline en ik snoof hard. Ik veegde over mijn neus heen en keek naar het bloed dat op mijn hand lag. Ik probeerde mijn woede onder controle te krijgen, maar dat lukte maar deels en omdat ik het gevoel had dat ik iets of iemand moest slaan, draaide ik me snel om en sloeg hard met mijn vuist tegen de muur aan. 'Fuck' gromde ik zacht toen er een pijnscheut door m'n hand heen ging en ik draaide me snel om naar Will. 'Die klootzak wilde mij wurgen, alleen maar omdat ik aan z'n tweelingbroer kwam' Ik rolde met mijn ogen. 'Misschien ging ik iets te ver met flirten met Marcel, maar ik heb hem niet gedwongen! Hij wilde het zelf ook en misschien had ik beter moeten weten, maar die jongen verdient ook eens een pleziertje en toen kwam Harry! Hij heeft me geprobeerd te vermoorden'! riep ik uit en wees op de blauwe plekken in mijn hals. Ik was nog steeds ontzettend woest, het bloeden was inmiddels opgehouden, want er vielen geen druppels meer op de grond. Onrustig zocht ik in mijn zakken, ik snakte naar een shot nicotine, ook omdat roken me deed ontspannen. 'Ik was niet de enige die fout zat'! vertelde ik Will boos en vond toen mijn pakje sigaretten. 'En ik moet nu echt even roken' Het was geen vraag, het was een mededeling, in de stille hoop dat hij z'n besluit over mij nog even zou uitstellen, want ik zou het niet eerlijk vinden als hij mij een clubverbod zou geven, want ik was niet begonnen met vechten. 'Ik ben zo terug' mompelde ik zacht en snel liep ik het kamertje uit en ik hield m'n hoofd gebogen en snel liep ik naar buiten. Ik botste bijna tegen iemand aan en ik wilde al uitvallen, toen ik zag dat het Louis was en ik deed een stap achteruit. 'Oh, hey, Louis' Ik schonk hem een voorzichtige glimlach en stopte een sigaret in m'n mond en stak hem toen aan. 'Wat een gedoe, daar binnen' Ik nam een lange trek en liet de rook even in m'n mond en langzaam blies ik hem uit. Ik voelde me langzaam maar zeker wat ontspannen.

'Darling, just hold on'

Louis William Romlinson.

En natuurlijk word mijn rust al snel weer verpest, door niemand minder dan fucking Sam. Waarom heeft Will hem niet weggestuurd maar staat hij hier zo nonchalant te roken? Sowieso was ik nog niet helemaal bedaard en zijn hoofd helpt niet, maar xijn woorden doen mijn bloed weer koken en mijn vuisten ballen terwijl mijn ogen zich aamen knijpen. Voor ik mezelf tegen kan houden sla ik hem met mijn platte hand hard in zijn gezichr, mijn vingers laten rode afdrukken achtwr op zijn huid. Daarna gooi ik mijn sigaret op de grond, de verdoening van de slag heeft mijn begoefte aan nicotine weggevaagd en daarbij is het niet heel handig om nu bij hen te blijven. Ik stamp hem uit en draai ne om, om zo weer terug de club in te gaab. Hoe durft hij, hoe durft hij aan Marcel te zitten en Harry te slaan, hoe durft hij het dan "gedoe" te noemen alsof het grappig was, alsof het twee vliegen waren die hij even van zich af moest slaan. Hup, dood, plat als een dubbeltje, probleem opgelost. Als Will van me verwacht dat ik hem vanavond nog doe is hij gek, ik verlies nog liever mijn baan en ga ergens op straat verder. En dat meen ik. Stampend baan ik mijn weg en ga naar achtwren, de kleedkamers, om hier gewoon te gaan zitten. Even rust. Hoe durft dat verdomde reptiel.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Reality's overrated.