• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

Samuel ' Sam' Hendrickson.
Natuurlijk ging hij er niet op in, het zou een wonder geweest zijn als hij er wel op in was gegaan, Maar ik kreeg hem nog wel zo ver, ooit. Noem me maar arrogant, maar ik zou hem ook heus wel onder me krijgen, want ik was goed in alles wat ik deed. Braaf luisterde ik naar z'n woorden en ik flirtte met hem mee. Ik vond het gewoon leuk om met andere mensen te flirten. Zijn lange dunne vinger streek over mijn kaak en mijn hersenen maakte alweer overuren. Wie weet wat hij allemaal wel niet met zijn handen kon. Ik was toch wel enigszins teleurgesteld toen hij me afwees, maar zoals al eerder gedacht, zou het me heus wel een keertje lukken, want Samuel Hendrickson kreeg altijd wat hij wil. Ik voelde een reactie van daar beneden toen hij licht in mijn kruis kneep, hij was een teaser. Ik zou hem net zo lang achterna zitten, tot hij zou instemmen. Hij stond op en hij richtte zich tot Niall die ook aan de bar zat en in gesprek was geweest met een andere klant. Ik volgde het gesprek even tussen die twee. Ik wist zo ongeveer zeker dat Niall mij niet mocht, zeker niet wat ik al een paar keer bij hem had uitgespookt, maar ik was een betalende klant en klanten mocht je niet weigeren. 'Niall' zei ik met een grote glimlach toen Will was weg gelopen. Ik keek even kort om me heen, op zoek naar Louis. Niall moest me op dit moment wel gezelschap houden, dat betekende nog niet dat ik Louis was vergeten en mijn missie voor vanavond ook niet. Louis in bed krijgen en een lichtte grijns speelde over mijn lippen.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Dit ging tegen mijn principes in, maar ik redde me wel. Ik was maar een keer jong en in principe was er niks mis mee om mijn lichaam aan anderen te laten zien. Het zou kunnen dat mijn gedachten niet helemaal helder waren, maar voor nu was het mijn besluit om dit gewoon te doen. Daarom was ik blij dat Louis niet tegen me in ging en het simpelweg accepteerde, dat scheelde een hoop gedoe en ik was niet in staat een discussie te voeren. Om die reden duurde het ook wat langer dan anders voor ik had verwerkt wat hij bedoelde met zijn vragende blik, waarna ik alsnog op zijn onuitgesproken vraag reageerde. Bijna liefdevol had ik mijn lippen op die van hem gedrukt en ademde de rook die hij in mijn mond uitblies diep in met een brede grijns. Langzaam trok ik terug met een ontspannen uitdrukking en leunde weer tegen de muur aan. Ik pakte de joint van Louis af en nam nogmaals een trek. Hij was eigenlijk de reden dat ik dit vrij regelmatig deed. De eerste keer dat ik het deed was ik vijftien geweest en had daarna lange tijd geen reden gezien ervoor, maar met werk als dit moest je af en toe gewoon even ontspannen en jezelf zo nodig verdoven als je een vooruitzicht met vervelende klanten had. Ik legde mijn hand op Louis' onderrug en drukte hem tegen me aan, om de rook zonder aarzeling in zijn gezicht uit te blazen. Ik grijnsde loom naar hem en likte over mijn lippen. "Al enig idee wat je met me gaat doen?" vroeg ik onschuldig met een net iets te brede grijns, doelende op onze act en het feit dat hij me beloofd haddat hij nog niet klaar met me was. Dit spul werkte altijd snel op me in en je kon er nooit omheen als ik stoned was, niet dat het zo duidelijk was, maar mensen die me kenden zagen dat direct. Ik inhaleerde nog eens en hield de rook een paar seconden binnen voor ik het liet gaan, dat was beter dan het gelijk uitademen. Mijn vingers trippelde licht over zijn ruggengraat terwijl ik met mijn hoofd schuin hem aankeek. Heel af en toe dacht ik dat ik oprecht verliefd op hem was, maar dat was belachelijk. Ik deed niet aan dat soort liefde en anders werd mijn hart toch gebroken door het gedrag van ons beide, wij konden niet zonder variatie op zijn tijd en zou nooit gaan met z'n tweeën, daar moest ik me bij neerleggen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

OOpnieuw pakt Harry de joint af, het zal ook eens niet, en lichtjes grom ik. Maar als hij de rook in mijn gezicht blaast adem ik deze grijnzend in. Om de vraag die hij loomgrijnzend steld met een "Meer dan genoeg," te beantwoorden. Mijn kleine vingers glijden even over zijn heupen, zijn V-line en zachtjes grinnik ik, toch wel lichtjes bedwelmd door de cannabisrook. Het zal voor niemand een verrassing of schock zijn als we zonenteen met ons hopfd in de wolken de club binnen komen. Ik sta niet bekend al heilig boontje en Harry ook niet echt, daarbij is het ondertussen wel duidelijk dat ik hem graag meesleep en ook als hij iets bedenkr (al ben en blijf ik de dominante) probeer ik het met alle liefde. Niet letterlijk hoor, ik voel niks voor Harry, nee. Ik vind hem niet eens een beetje leuk. Echt niet. In mijn hoofd beginnen er al allemaal ideeën af te spelen voor op het podium, dingen die ik met Harry zou willen doen, dingen die ik hier teplekke met hem zou willen doen. Op het podium zou ik me natuurlijk moeten beperken, we kunnen moeilijk met joint en al het podium op gaan. Ik weet niet, hwt is sexy en ik heb graag seks met Harry, maar toch heb ik er lichtelijke twijfels bij. Ik durf het eigenlijk niet toe te geven, maar ik wil niet dat het zomaar iets word dat we als een sfelletje hoeren doen, al is dsf nogwel het geval. Stiekem wil Iik dat bwt tussen ons blijft, dat we dat kleine beetje Itintimiteit niet weggevem.

Reality's overrated.

Will Brodie
Gelukkig was ik aan Sam weten te ontsnappen en zou dat blijven lukken als Harry en Louis de act wilden doen. Anders zou ik zoizo het podium op moeten. Toch wilde ik ze er niet zien als ze er niet beiden 100% achter stonden. Strippen is een ding, maar dit was een stuk intiemer, zelfs voor twee hoeren, zeker als ik zag hoe die twee met elkaar omsprongen. Misschien wisten ze het zelf nog niet, maar er zat meer tussen. Het liefst wilde ik het niet, maar ik wilde ze ook niets ontzeggen. Terwijl ik me omkleedde dacht ik na over het vraagstuk. Ja, het was mijn idee geweest, maar ik had bij beiden twijfel gezien en wilde niet dat ze spijt kregen. Ik was misschien een hele strenge baas, maar op sommige vlakken hopelijk ook rechtvaardig. Ik zuchtte en printte de loonstrookjes, om die vanavond of morgen ochtend te ondertekenen, dat ze deze morgen mee konden nemen. Met een zucht liep ik in mijn strakke camouflagebroek en jasje, waar duidelijk niets onder zat, gezien de rits tot halverwege open mijn gespierde borstkas liet zien, via de kleedkamers naar buiten. Onderweg kwam ik Marcel nog tegen die zoals altijd huiswerk aan het maken was, maar zo af en toe ook dingen zacht mopperde, dat ik eigenlijk zeker wist dat hij en Harry een woordenwisseling hadden gehad die minder prettig verlopen was. Ook hem aaide ik even door zijn haren. Ik snapte niet waarom hij er nogsteeds was, en wist dat het waarschijnlijk niet lang meer zou duren voor hij weg was. Hij was hier niet het type voor. Zijn broer en zijn vriendje, die ik buiten vrij stoned aantrof, daarintegen wel. Ik stak zelf een normale sigaret op en keek naar de twee. In allebei hun ogen, die wazig stonden door de thc uit de cannabis, zag ik toch ook ergens wat twijfel. Daarbij wilde ik niet dat ze dit echt stoned of dronken zouden doen. Met een glas drank, of een paar hijsen van een joint, gewoon om de zenuwen te kalmeren, vond ik prima, maar niet zoveel dat het echt grenzen begon te verleggen. "Jongens. Als jullie er ook maar een klein beetje over twijfelen gaat het gewoon niet door. Ik snap heel goed dat jullie het graag privé willen houden en ik had het niet mogen voorstellen. Dit betekent wel dat alle 4 de acts van vanavond een tien minuten worden verlengd om de klap op te vangen, maar hopelijk vinden jullie dat niet heel erg. Toch wil ik alsnog wel de escapades met de klanten niet langer dan een uur laten duren. Gewoon omdat al niet iedereen er is en ik jullie niet helemaal wil uitputten. Ook kunnen jullie aan het einde van de avond jullie loonstrookjes ophalen en de ring laten verwijderen... Voor deze ene keer. Kunnen jullie dat ook aan Niall doorgeven?" mompelde ik kalmpjes met de peuk tussen mijn lippen en met lange pauzes bij de punten om echt goed te genieten van de geinhaleerde rook.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Door Louis' antwoord werd ik toch wel benieuwd wat hij in gedachten had, al kreeg ik dat waarschijnlijk niet uit hem en moest ik wachten tot het moment zelf. Ik mocht verrassingen haten met heel mijn hart, met dit was het anders, want ik wist dat elk van zijn ideeën ongetwijfeld goed voor mij gingen uitpakken. Automatisch drukte ik mijn heupen wat dichter naar hem toe door zijn vingers die daar zacht over mijn huid gingen, wat me bijna onhoorbaar deed hummen. Wat het precies was wist ik niet, maar onder zijn aanraking werd ik altijd week, en dat had er echt niet mee te maken dat ik onder invloed was. "Wat had je in gedachten dan?" vroeg ik rustig en bleef mijn hand licht over zijn rug heen gaan. Ik kon het altijd proberen te vragen dacht ik zo. Het had geleken alsof Louis degene was die het minst problemen had met onze act, maar nu leek ik ook wat twijfels bij hem te bespeuren. Toen ik op het punt stond hem ernaar te vragen verscheen Will bij ons buiten en stak zelf een sigaret op. Ik rolde met mijn ogen om zijn woorden, ik begreep wel dat hij bezorgd om ons kon zijn, maar twijfels of niet, uiteindelijk bleef het onze keus. "Wij redden ons wel, William. Als Louis er oké mee is ben ik dat ook," zei ik geruststellend en knikte toen hij vroeg of we het door wilden geven, waarna ik een trek nam van de joint en de rook rustig uitblies. Elke keer voelde ik me een stukje lichter in mijn hoofd worden, het gevoel op zich was niet helemaal te beschrijven maar het hielp altijd als de zenuwen of wat dan ook te erg werd. Ik was wel blij dat die ringen vanavond al af mochten, niemand vond die dingen prettig en voor mij was het al helemaal erg omdat dat verdomde ding veel te klein voor me was. Die effecten begon ik al aardig te merken namelijk en gemakkelijk was het zeker niet. Louis moest later als eerste het podium op, al had ik nu geen enkel besef van tijd en had geen idee wanneer hij bij me weg moest. Straks had ik toch alle tijd met hem, als je het publiek niet meetelde dan. Het kwam wel goed, dat hoopte ik dan.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Zijn heupen drukten wat naar voren en heel zacht humde hij wat, waarna hij vroeg wat ik in gedachten had. Ik trek hem naar me toe, geef een kneepje in zijn geslacht en laat mijn hand hier op rusten als Will naar buiten komt en een sigaret opsteekt. Harry's woorden doen me besluiten dat ik niet moet twijfelen en op de één of andere manier komen de volgende woorden er scherp uit. "We hebben niks om privé te houden. Harry vind mijn kont leuk, ik zijn lul. Dus podium it is." Mijn hand is ondertussen van zijn lichaam verdwenen en snel laat ik mijn blik nog over de twee glijden en dan vooral de krullenbol. Ik wil niet naar binnen, ik wil dingen doen met hem, ik wil hem aanraken, ik wil dat hij mij aanraakt, ik wil hem commanderen, ik wil hem laten schreeuwen. Maar toch draai ik me om en loop naar binnen, om weer naast Sam plaats te nemen en richting hem te buigen, hand losjes bungelend tussen zijn benen. "Heb je -je in de tussentijd een beetje vermaakt?" vraag ik knipperend als ik besef dat hij het met iemand anders zou moeten doen vanavond, maar weet je wat? Misschien neem ik hem er ook wel bij. Harry heeft buiten mij ook al Niall én Will gedaan en dat kan ik net zo goed. Beter zelfs.

Reality's overrated.

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Nadat Louis was weg gegaan, en daarna Sam was weg gegaan, was ik in gesprek geraakt met Niall. Het was eigenlijk niet eens een gesprek, het was meer geflirt, maar ik kon zo ook wel zien dat de jongen er geen zin in had om met mij te praten en dat hij liever ergens anders was. Hij was er met z'n gedachte niet bij leek het wel. Maar dat was niet mijn probleem, hij moest mij plezieren, niet dat ik dat moest doen. Na een tijdje besloot Niall dat het genoeg was en met een knipoog en een groet verliet hij mij. Ik rolde met mijn ogen en nam een slok van mijn bier die daar daar al een tijdje stond. Het bier smaakte goed, zoals altijd. Guiness was echt lekker. Ik keek even verveeld om me heen, de muziek stond zachtjes aan, maar er was niemand die me aandacht schonk. Nog een grote slok en ik zette het glas neer op de bar toen er een schaduw over me heen gleed en Louis Tomlinson weer naast me komt zitten. Ik luister naar zijn vraag en ik grijnsde een beetje. 'Een beetje' zei ik hem, 'Maar jou gezelschap is natuurlijk altijd leuker' zei ik er daarna achteraan met een knipoog. Natuurlijk was er concurrentie tussen de jongen en ik mocht echt geen favoriet hebben, maar als ik moest kiezen tussen Niall en Louis, was ik toch echt wel voor Louis gegaan. Niall was te zelfverzekerd van zichzelf en Louis, tja, die was gewoon lekker. Meer kon ik er ook niet van maken. Zijn hand voelde ik tussen mijn benen en ik ging nog wat dichter tegen hem aan zitten en legde opnieuw een hand op zijn been, want dat was ook een handicap van mij. Ik kon gewoon niet van hem afblijven.

'Darling, just hold on'

Will Brodie
Lois en Harry hadden het hier enorm gezellig samen, als je dat zo kon zeggen, maar dat werd toch wel wat veranderd omdat ik hier was blijven staan. Ze waren twee jongens die elkaar duidelijk heel aardig vonden, ook naast het podium. Bij Harry's woorden rolde ik met mijn ogen. Zeker omdat hij mijn volledige naam gebruikte, wat zelfs mijn moeder nooit deed. Louis' bijvoeging liet me in ongeloof mijn hoofd schudden. Ongelofelijk, dat hij was. Die jongen zou gewoon zijn leven doorneuken, letterlijk. Harry was dan nog wat minder, maar ook hij leek van een goede ploegbeurt te houden. "Okay dan. Dan gaan jullie er maar gewoon tegenaan. Ik hoor wel als jullie iets nodig hebben." zei ik, voor ik nog eens diep inhaleerde. "En Harry, ik weet niet wat er met Marcel is, mijn hij lijkt nogsteeds erg overstuur. Misschien kan je hem helpen te kalmeren, voor hij zichzelf pijn doet tijdens die eeuwige sommen van hem. Hij ziet er echt heel triest uit." zei ik rustig, terwijl ik een tweede sigaret aan de eerste aanstak en de eerste daarna uitdrukte. Ik had wel een flinke dosis nicotine nodig om dit te overleven. Misschien als de act van Harry en Louis lang zou duren, dat ik niet zou hoeven, maar dat zouden we wel zien. Voor nu bleef ik maar gewoon nog even hier staan met een peuk tussen mijn vingers in de koele avondlucht. "Je hebt geluk met hem, Harry. Hij is een goede jongen en je helpt hem echt, maar neem hem alsjeblieft niet voor lief. Ook familie kan sneller weg zijn dan je lief is." zei ik, met een zachte zucht. Mijn jongste broertje was gestorven toen hij op onze jaarlijkse vakantie naar Finland was vertrappeld door een op hol geslagen eland, op zijn weg terug naar ons huisje net buiten Helsinki vanuit de stad. Ik zuchtte zacht en nam nog een hijs van mijn sigaret. Ik wilde er eigenlijk niet over denken, want ik voelde me er nogsteeds schuldig over, omdat ik met hem mee fietste. Ik had een metertje achter hem gefietst en daarom was hij vertrappeld en ik niet. We hadden veel onenigheden gehad, maar nu wenste ik elke dag weer dat hij er nog was. Ik moest hier niet aan denken, want het maakte me alleen maar triest. "Sorry, dat had ik niet mogen zeggen. Dat is mijn plaats niet." verontschuldigde ik me, want ik hoorde me hier toch echt niet mee te bemoeien.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Lichtelijk grijns ik bij zijn woorden, ze zijn niet origineel, ik hoor deze woorden - of soortgelijke vormen hiervan - dagelijks, maar Louis is weer terug, de flirterige, seksverslaafde Louis zit weer op de barstoel. Niet die pruttelige, zoekende Louis van daarnet. De hand op mijn been doet me dichter naar hem toe schuiven. "Dus, Sam. Ik heb vanavond vrij van de achterkamertjes. Maar misschien maak ik voor jou nog wel een uitzondering." Ik grijns, maar ondanks dat ik gefocust ben op Sam en Sam it is schiet mijn blik héél kort even naar de achterdeur. Of nou ja, de deur die uiteindelijk naar achteren leid. Daarna gooi ik mezelf alleen nog maar meer op de welbekende klant voor mij. Mijn blauwe, wat wazige ogen glijden over zijn lichaam. Ik hou van mijn werk, absoluut. Ik hou van alles van de baan, de aandacht, de seks, de enige vrijheid, zelfs Will's praktijken neem ik voor lieve. En dat het niet altijd even goed gaat met de klanten zou ik graag anders zien, maar houd me echt niet tegen. En natuurlijk staat Sam ook niet bekend als de meest vriendelijke klant, en dan vooral voor mannelijk lichaam, het schrikt me niet erg af. Je zou het stom kunnen noemen, kunnen zeggen dat ik voorzichtiger moet zijn. Maar nee, zo slim ben ik niet. En tot nu toe is dit altijd goed gegaan, al zou het nog eens heel fout kunnen lopen.

Reality's overrated.

Harry Styles
Enigszins verward en wazig keek ik Louis na toe hij uit het niets wegliep, al was ik vrij zeker dat het ook te zien was dat ik er ergens ook door gekwetst was. Ik schudde mijn hoofd om het uit mijn gedachten te krijgen en nam nog een hijs van de joint, die ondertussen al gevaarlijk opgebrand begon te raken. Ik tikte het ding af en keek naar de lucht terwijl Will tegen me sprak. Eigenlijk volgde ik het maar half, want ik was te druk bezig met me afvragen waarom mensen de nacht altijd helder en vol sterren tekenden terwijl die meestal vol wolken stond, zoals nu. Realiteit was soms moeilijk te bevatten en de meesten begrepen niet dat zelfs realiteit maar een illusie kon zijn, als je niet oppastte raakte het zelfs vermengd met dromen en fantasieën waardoor normaal leven onmogelijk was. Wat ook moeilijk te bevatten was -was dat ik over zulke dingen nadacht en filosofeerde als ik stoned was, maar goed. "Hoe bedoel je? Ik heb net nog met hem gepraat en volgens mij ging dat nog wel oké," mompelde ik en keek de oudere man even aan, om een wenkbrauw op te trekken toen ik zag dat hij al zijn tweede sigaret toe was. Zelfs Louis en ik deden nog niet zo snel over dezelfde joint. Ik zei er niets van, want ik was ook al aan mijn laatste trek toe en blies de rook uit door mijn neus, ondertussen had ik de joint zelf uitgetrapt onder mijn schoen. Ik sloeg mijn armen over elkaar en leunde weer tegen de muur, want iets zei me dat Will nog niet klaar was met tegen me praten. Mijn ogen werden een tikje groter door zijn plotse uitspraak, die ik zeker niet aan had zien komen. Kort daarna vernauwden mijn ogen zich weer, overduidelijk boos. Hij had het recht niet om dat te zeggen, hij had geen idee wat er allemaal gebeurd was. Ik wilde tegen hem uitvallen toen hij zich verontschuldigde, dus zuchtte ik maar en legde kort mijn hand op zijn arm, voordat ik terug de warmte van de kleedkamers in liep. Wat wankel door verschillende factoren ging ik naar mijn broertje toe en plaatste zacht mijn hand op zijn schouder. "Hé, gaat het wel? Als je tegen me wilt schreeuwen moet je dat vooral doen, dat lucht op. Anders mag je me alles vertellen of vragen, dat weet je," mompelde ik. Ik was nog niet zo ver heen dat ik dit niet kon, gewoon met Marcel praten, al durfde ik te gokken dat de effecten van de drug op hele andere manieren te merken waren, hij was toch wel gewend dat ik af en toe zoiets rookte dus ik ging geen moeite doen om te verbergen dat mijn pupillen gigantisch waren.

Because I love him, do I need another reason?

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Hij grijnsde toen ik hem vertelde dat ik zijn gezelschap meer kon waarderen dan van een ieder ander. Maar natuurlijk hoorde hij deze woorden wel vaker, dus was het niet echt meer een verassing, Ik luisterde naar hem toen hij vertelde dat hij eigenlijk vrij zou hebben van de achterkamertjes en even gleed er een teleurstellende blik over mijn gezicht. maar die was al gauw verdwenen toen hij me vertelde dat hij voor mij misschien wel een uitzondering zou maken. Natuurlijk zou hij dat doen en anders...Nee Sam, dat mocht niet, dan had je binnen de kortste keren, Will weer achter je aan. Ik kon niet even de boel kort en klein slaan omdat ik mijn zin niet kreeg, ik was geen kleuter. 'Je maakt voor mij vast wel een uitzondering hè Louis'? fluisterde ik tegen hem en ik tikte even tegen z'n borst. Visioenen met beelden van Louis die seks had met mij vlogen even door mijn gedachte en ik voelde dat mijn kleine vriendje nog meer begon te groeien en ik keek even kort naar beneden. Nog even en hij zou echt helemaal rechtovereind staan en mijn broek zou te krap zitten. Mijn hand streelde de blote huid van zijn been en ik dacht even kort aan de woorden van Will, niks aanraken voordat je betaald hebt. Maar daar hield ik me niet aan, eigenlijk nooit. 'Ik heb zin in je' vertrouwde ik hem toen toe met een grijns, want het was gewoon de waarheid. Mijn hand ging nog een stukje verder en streelde de binnenkant van zijn dijen, om zo een reactie bij hem uit te lokken, maar hem kennende, zou hij het niet erg vinden.

'Darling, just hold on'

Marcel Styles
Ik zat zoals altijd hard te werken aan mijn huiswerk, uit de dikke boeken die ik overal mee naartoe nam. Ik moest iets doen en mijn hersens bezig houden, want die wilde ik nu zeker geven vrijheid geven. Dan zou het echt mis gaan. Harry had dan wel beloofd dat hij om 3 uur thuis zou zijn en dat we dan konden praten, maar ik geloofde hem niet. We wisten allebei hoe graag hij neukte. Ik wist er niets van, en hoefde dat ook echt niet, maar hij kon niet zonder zijn dagelijkse beurt. Terwijl ik naar ons appartementje ging, ging hij met iemand uit de club of met Louis mee, of allebei, waardoor hij nooit voor een uurtje of 5 er was. Hij zei dan wel dat het lekker was, zo lekker dat hij niet zonder kon, maar ik geloofde hem niet. Hij zei ook dat augurken zo lekker waren dat hij niet zonder kon, en ik wilde nog geen 10 meter in de buurt van die vieze zure dingen komen. Ik was intussen druk aan het schrijven, waardoor ik schrok van de hand op mijn schouder en omkeek om daar mijn broer te vinden. Zijn pupillen waren enorm en hij stonk zweverig zoet, zoals wel vaker als hij van de wereld was. Ik sloeg zijn hand van mijn schouder en keek hem met grote waterige ogen aan. "Je moet me geen dingen beloven die je niet waar kan maken Harry. Je bent dan vandaag al genomen, maar zowel jij als ik weet dat je niet zonder je dagelijkse beurt van Louis kan. Het is een uurtje rijden naar huis, zoals je weet, dus je bent nooit binnen een uurtje vanaf sluitingstijd thuis. Ik vind het niet erg als je het afzegt, daar ben ik wel aan gewend, maar doe geen loze beloftes, want die hebben me al te vaak gebroken." Ik snikte nog net niet, maar de brok in mijn keel werd wel steeds groter. "Had gewoon gezegd dat je het niet zou halen. Dan kan ik straks gewoon naar huis en met Dusty in bed kruipen, net als elke avond, in plaats van tegen beter weten in op je wachten tot je rond 5 uur mank binnen komt strompelen." Ik sloeg mijn ogen naar de grond en haalde wat schokkerig adem. "Ik ga trouwens het weekend naar mama. Ze vroeg nog of je meekwam. Ik heb maar gezegd dat ik het niet wist en je zelf zou bellen." zei ik met een kleine snik aan het einde. Ik was niet de enige die de Harry van vroeger enorm miste, maar ik had geen idee of hij het ook wist, want van mij leek hij het ook niet door te hebben gehad.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Zijn gefluister en getik tegen mijn borst doet me mijn wenkbrauw optrekken. "Zei ik niet misschien?" Ik zie zijn blik even naar beneden glijden en ook ik kijk even mee. Zijn hand streelt over mijn beenhuid en gaat verder naar boven nadat hij heeft gezegd dat hij zin in me heeft, waar ik enkel op grijns. Als het gestreel bij de binnenkant van mijn dijen terecht zijn gekomen word het bij mij ook wat ongemakkelijk, het is toch een gevoelige plek en door de ring is een stijve geen prettig vooruitzicht. Maar goed, ik kan moeilijk slap het podium op gaan en als Sam nou vast ietwat van een beginnetje maakt en ik mezelf zomenteen een stukje verder help hoeft Harry geen moeite te doen en kan hij zijn tijd steken in Liam, Zayn of allebei. Dat zijn immers de enige die hij vanavond nog niet hebben gehad, Nath er nog even bij en hij heeft het rondje afgemaakt. Niall naast me valt even op, waar ik me compleet aan irriteer. Ugh, dat blondje met zijn perfecte bleke huidje en zijn hemelsblauwe oogjes. Het "engeltje" wat helemaal niet zo onschuldig blijkt. Heel zacht grom ik, damnit. Bij de grote pupillen hoort vaak een vrolijk gedrag, geen chagrijn, maar toch werkt het bij mij deze keer weer eens negatief. Al wakkert het de gevoeligheid van zijn vingers aan.

Reality's overrated.

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Hij trek even z'n wenkbrauw omhoog als ik tegen hem zeg dat hij best een uitzondering voor mij kan maken en hij zegt het nogmaals dat het onder voorbehoud is, maar daar heb ik maling aan, zoals gewoonlijk. Ik ben niet zo van de regeltjes, ik heb alles liever straight to the point, en als iets me niet bevalt, jammer dan, maar dan ga ik net zolang door totdat ik mijn zin heb gekregen en dat ga ik nu ook doen bij hem. Als ik hem daarna vertel dat ik zin in hem heb, komt daar de welbekende grijns en dan weet ik dat ik hem subtiel moet pushen, want ik wil hem in bed hebben vanavond. Mijn hand zit nog steeds op zijn been en ik voel gewoon in m'n botten dat hij een stijve moet hebben, of op z'n minst aan het creëren is. Ik zie hem even kort naar de blonde jongen achter hem kijken en mijn vermoedens dat het niet altijd even koek en ei tussen iedereen is, word bevestigd als ik hem zacht hoor grommen. 'Grom je ook zo in bed'? vraag ik hem dan met een grote grijns. Niets leuker om mensen te horen grommen tijdens de seks. Het wind mij ook ontzettend op, en als ik dan toch Louis niet kan krijgen, dan ga ik wel achter Will aan. Ik buig iets naar hem toe. 'Ik wil je mijn naam horen grommen' fluister ik dan hees in z'n oor en mijn hand knijpt zachtjes op de plek waar hij nu zit., 'Vanavond' zeg ik er nog achteraan en ik lik over mijn lippen als ik er al aan denk. Mijn seksuele fantasieën slaan weer op hol en ik knijp even m'n ogen dicht om mijn gedachtes op een rijtje te zetten en mezelf te kalmeren. Daarna open ik ze weer en kijk Louis weer aan.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik had gedacht dat ik wel voorzichtig genoeg had gedaan, maar hij schrok duidelijk alsnog van me. Bezorgd wreef ik over zijn rug en vroeg hem of het ging. Dat ik er niet helemaal bij was met mijn hoofd betekende niet dat ik het niet doorhad als mijn kleine broertje iets dwars zat. Daarom keek ik hem met grote verwarde ogen aan toen hij mijn hand wegsloeg, niet begrijpend wat ik nou weer had gedaan. Ik had gedacht dat het na ons gesprek van daarnet enigszins goed zou zitten, maar dat had ik dus verkeerd gedacht. Op diezelfde niet begrijpende manier bleef ik kijken zodra ik zijn betraande ogen zag en hij begon te spreken. Ik ging weer rechtop staan en sloeg mijn armen over elkaar. Normaal gesproken zou ik me nu heel snel schuldig voelen, maar nu werd ik alleen maar boos. Misschien had er ook mee te maken dat ik niet helemaal mezelf was, maar goed. Ik wist het niet zeker, het enige dat ik op dit moment wist was dat ik hier niet blij mee was. "Ik heb het toch beloofd, of niet dan? Nu probeer ik deze situatie verdomme te fiksen, dan mag je best vertrouwen in me hebben. Denk je soms dat ik dit niet kut vind of zo? En laat Louis hier alsjeblieft buiten, het is niet zijn schuld," siste ik hem toe, voor ik mijn ogen sloot om te kalmeren en mijn wijsvinger en duim op mijn neusbrug zette. Gelukkig kon ik nog mijn grenzen aanvoelen en kon ik stoppen voor ik echt te boos werd, want dan werd het gevaarlijk. Het was nooit mijn bedoeling om Marcel te kwetsen of pijn te doen, maar soms moest mijn frustratie moest er gewoon even uit en dat hij mijn belofte niet had geloofd was de druppel. Met een diepe zucht liet ik mijn hand zakken en hield mijn ogen gesloten, om toch lichtjes te knikken. "Ik zal haar later wel bellen, het zal goed zijn om haar weer eens te zien. Is Gems er ook?" mompelde ik, compleet negerend dat ik zojuist tegen hem was was uitgevallen. Hij moest ergens toch ook snappen dat ik het niet kon hebben als mijn beloftes werden afgewimpeld alsof ik die nooit na kwam. Ik deed altijd mijn ontzettende best om alles na te komen wat ik zei en die paar keer dat ik daar niet toe in staat was mocht ik niet op afgestrafd worden.

Because I love him, do I need another reason?