[RPG] Oxford Acadamy for Witches and Wizards [Speeltopic 4] - Speeltopics

Ergens in de bergen van Zweden staat een school. Een school speciaal voor jongeren van 10 t/m 18met een speciale gave: het beheersen van Magie. De school gaat onder de naam 'Oxford Academy'
De jongeren die hier naar school gaan leren hoe ze deze magie moeten gebruiken.
De school is opgericht 46 jaar na Wizarding War II omdat de wizarding populatie alsmaar groter werd en de drie andere europese scholen voor jonge magiërs de hoeveelheid leerlingen niet meer konden aannemen en zo veel jonge Tovenaars en Heksen geen lessen zouden kunnen volgen.

Invullijstje:

Naam:
Leeftijd:
Leerjaar:
Enkel voor de leerlingen
1e jaars zijn 10/11, 2e jaars 11/12, 3e jaars 12/13, 4e jaars 13/14, 5e jaars 14/15, 6e jaars 15/16, 7e jaars 16/17. 8e jaars 17/18
Vak:
enkel voor de leraren
Bloedstatus:
Muggleblood, Halfblood, Pureblood.
Uiterlijk:(met foto)
Denk hierbij aan Haarstructuur, lengte van het haar, haarkleur, oogkleur, oogvorm, wimpers, wenkbrauwen, lippen, gezicht, figuur/postuur, lengte enz.
Innerlijk:
Denk hierbij aan goede eigenschappen, slechte eigenschappen, hobby's enz.
Hou het realistisch: Niemand is perfect.
Geschiedenis:
Denk aan Familie, kindertijd, enz.
Afstammelingen van de Harry Potter generatie kan natuurlijk ook, het is 46 jaar na de slag op Hogwarts dus alles is mogelijk.
Extra:
Huisdier

Rollen
Vrouwen
×Phoebe Dana Jacksons - xTheDarkLordx1.6
×June Mercendes - Waldeinsamkeit 1.4
×America Gaia Lazar - Meraki_ 1.6
×Silena Zoë Paetrix - Goya 1.5
×Lily Amanda Hale - Mangata 1.12
×Jade Ira Phernon - xTheDarkLordx1.20
×Rose Sophia Cole - Mangata 1.20
×Phallon `Phee` Callee Grant - Amaris 2.3

Mannen
×Jackson Charles Vanderbilt - Ferrars 1.4
×Lewis Mercendes - Waldeinsamkeit 1.10
×Timothy "Tommy" Cleaver - Trohman 1.8
×Robin McAdair -xBooBear 1.15
×Max Veran Phubar - Sobremesa 1.15
×Blaine Thomas Cleaver - Ferrars 2.1
×Brandon 'Bad' Pitcher - Ephrya 2.2

Leraren
×Christopher "Chris" Redfield - DADA - 1.7
×Cevelle Appoline Delacour - Charms - 1.4
×Ric Alexander Jones - Potions - Mangata 1.15
×Mary Shawna Woodsen - Divination - xTheDarkLordx 1.12
×Eva Katherine Adams - Transfiguration - Mangata 1.13
×Pernilla Tyra Kjellberg -Muggle Studies -xTheDarkLordx 1.18
×Louise 'madam' hagrid -Care of Magical Creatures - 1.16
×Christian Andersson -Anciens Runes - 1.19
×Daniel Stephen Morrison -History Of Magic 1.18
×Amanda Sprouse - Herbology 1.19
×Andréas Eriksson -Flying Lessons 1.19
×Stefan Hägg -Astronomy 1.19
×Erik Olsson -Arithmancy 1.19

Regels

×Houd het graag vriendelijk in het -OOC
×Maximaal 4 rollen per persoon
×Minimaal 200 woorden per post
×Naamsverandering graag doorgeven in de topics
×Houd het realistisch, nieuwe leerlingen kunnen niet meteen vanaf dag 1 al verliefd zijn op iemand.
×Geen Mary- Gary sue's, nobody's perfect!
×18+ mag, maar hou het netjes en onder een spoiler of met waarschuwing voor degenen die dit niet graag lezen.
×Het Uniform voor de dames

Topics

×De story
×Praattopic 2
×Praattopic 3
×Praattopic 4
×Praattopic 5
×Speeltopic 1
×Speeltopic 2
×Speeltopic 3

[ bericht aangepast op 1 feb 2015 - 18:46 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

Catesbeianus schreef:
(...)

Ik heb 'm volgemaakt, dus misschien kan iemand mijn persoontje even in het spel meetrekken? Anders gaat hij zelf wel iets doen.

Typeaids. Ugh. Anyways. I would love to but Silena ligt bewusteloos in het bos.

---

take me back to the basics and the simple life

"Eigenlijk ga ik nu liever niet terug naar de lunch." Ik knik begrijpelijk. Dit alles is veel en zelf heb ik ook geen behoefte om nu weer in de chaos en oordelen te zitten. "Wil je bij mij bij mij blijven ?" Ik glimlach en knik. Eigenlijk is dat precies waar ik zin in heb. Even geen mensen om ons heen, gewoon even ademruimte. Ik ga zitten op een van de trappen en kijk even naar June. Normaal zou ik dit nooit vragen om ongemakkelijke gesprekken te voorkomen, maar met June is het nooit zo, dus ik zeg het toch. "Je weet toch dat als er ook maar iets anders is dat je wilt vertellen, het kan? Geen vooroordelen." Even ben ik stil en dan wuif ik uitnodigend, in de hoop dat ze bij me komt zitten. "Ik wil niet dat je zoiets hoeft te verbergen.."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

June Mercendes

Als antwoord op mijn vraagt knikt hij even en glimlacht. Ik glimlacht ook. Het zou ook kunnen dat hij gewoon zou willen lunchen, maar eigenlijk wist ik al wel dat hij dat niet zou doen, niet in deze situatie. Eigenlijk wil ik hem bedanken, maar dat doe ik toch maar niet. Gewoon omdat me dat niet erg nodig lijkt. In al die tijd dat ik hem heb leren kennen heeft hij vast wel geleerd dat ik het fijn vindt als hij er is. Bedanken is daar niet voor nodig lijkt me. Ondertussen gaat Tommy op een trap zitten, waarna het even stil is. Die stilte verbreek ik niet, omdat ik aan hem merkt dat hij nog iets wilt zeggen.
"Je weet toch dat als er ook maar iets anders is dat je wilt vertellen, het kan? Geen vooroordelen." Zegt hij dan waarna hij vragend gebaart of ik naast wil komen zitten. Ik loop dan ook naar de trap toe, waar ik ook plaats neem. "Ik wil niet dat je zoiets hoeft te verbergen.." Even voel ik me schuldig dat ik eerder niets had gezegd over Lewis.
"Het spijt me. Ik had het eerder moeten zeggen, maar ik was gewoon...." Ik probeer de juiste woorden te vinden. "Ik dacht dat ik het wel zou vergeten als ik er niets over zei." Nu ik het hardop zeg klinkt het echt dom. Alsof ik het ooit zou vergeten. Die gebeurtenis staat voor altijd in mijn geheugen. Hij zou nooit meer weggaan. Ondertussen komt er nog iets anders in mijn hoofd op. "Tommy, voor jouw geld hetzelfde. Als je ergens mee zit dan kan je dat altijd zeggen." Zeg ik hem, ik weet gewoon dat er iets is. Iets met Quidditch, maar ik heb geen idee wat. "Is er iets?"

---

She was always looking for more..

[Ik volgde het niet meer mensen :'))]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Sangster schreef:
[Ik volgde het niet meer mensen :'))]

Tssss

---

take me back to the basics and the simple life

Sangster schreef:
[Ik volgde het niet meer mensen :'))]

Jackson is er ook al erg lang niet meer in voorgekomen door dezelfde reden.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Sangster schreef:
[Ik volgde het niet meer mensen :'))]

{Wil je een samenvatting? Sinds wanner volg je het niet meer?}

---

She was always looking for more..

Forman -> Catesbeianus -> Ferrars

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

---

"Sure" zegt Max op mijn voorstel om naar de Great Hall te gaan. Onderweg houd ik mijn ogen op de mensenmassa die voorbij stroomt gericht in de hoop ergens het gezicht van June op te vangen. Ik voel me zo woedend van binnen op haar maar toch wil ik haar gezicht zo graag zien. Ik wil haar woorden uit laten spreken over onderwerpen die helemaal niks uitmaken en dan vervolgens samen lachen. Niet omdat ik verliefd op haar ben maar omdat ik gewoon oprecht van haar houd. Toch heb ik het gevoel dat het nooit meer zoals vroeger gaat woorden, nooit meer normaal. Normaal bestaat niet meer.
"Mooi, ik rammel" zegt Max wanneer we in de Great Hall aankomen. Even twijfel of ik op onze standaard plek in het midden van de zaal moet gaan zitten of niet. Die beslissing is snel gemaakt en ik ga aan de rechter tafel zitten zo ver mogelijk bij het midden vandaan. Ik zie dat Mer onze kant op komt lopen en dat ergert me. Met alle respect voor Mer hoor maar ik heb gewoon geen zin in mensen.
"Hey guys. Hebben jullie Silena nog gezien ofzo?" ik kijk heel even naar haar op. Silena is hier meestal als eerste, bij de lessen stelt ze haar aankomst vaak zo lang mogelijk uit maar in de pauze lijkt ze een gave te hebben om snel in de eetzaal te arriveren.
"Nope" antwoord Max die een hap van zijn appel neemt en hem vervolgens weer terug legt op zijn bord. Ik kijk even naar zijn gezicht, net had hij veel honger en nu opeens niet meer.
"Tja, Silena zal wel ergens zijn toch?" zeg ik een beetje spottend. Ik word gek van al het gezeik, overal.
"Ik ga" zeg ik zonder überhaupt gegeten te hebben. Snel sta ik op en loop in grote passen de Great Hall weer uit.

---

-

Wanneer ik wakker word is het enige wat door mijn hoofd schiet de vraag 'waar ben ik en wat doe ik hier?' Niks schiet me te binnen. Behalve het feit dat mijn zij ontzettend pijn doet. Ik grijp er naar met mijn hand en zie dat mijn zij helemaal blauw is en erg bloed op zit. Hoe lang ben ik buiten westen geweest. Te vroeg sta ik op, waardoor ik meteen weer in elkaar zak. Ik grijp naar mijn zij. Een kreun van pijn rolt over mijn lippen. Omdat ik te duizelig ben om te lopen of überhaupt te staan neem ik mijn omgeving in me op. Ik ben in een bos, in een deel waar ik nog nooit ben geweest. Na een kwartiertje probeer ik opnieuw op te staan en loop ik een paar kleine pasjes, waarna ik me tegen een boom aan laat zakken. Huilen doe ik niet, evenals bang zijn. Ik ben niet bang. Het komt wel weer goed. Maar wacht.. waar is mijn wand. Gehaast begin ik om me heen te kijken, naar de plek vijf meter verderop waar ik lag en nu om me heen. Godverdomme. ik ben hem kwijt. En nu loopt er wel een traan over mijn wang.

[ bericht aangepast op 6 jan 2015 - 20:28 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Ze komt bij me zitten met een schuldige blik. "Het spijt me. Ik had het eerder moeten zeggen, maar ik was gewoon...." Ze zwijgt even, maar ik weet dat ze zoekt naar de juiste woorden. Want hoe leg je uit dat je iets achterhoudt? Dat is de vraag die bij mij rondspookt. Hoe is het legitiem dat je dingen niet vertelt, omdat jij het niet wilt? "Ik dacht dat ik het wel zou vergeten als ik er niets over zei." Even glimlach ik waterig. Het klinkt herkenbaar. Het klinkt hoe ik de meeste problemen behandel: doen alsof ze er niet zien en er omheen denken, totdat ze vanzelf weggaan.
"Tommy, voor jouw geld hetzelfde. Als je ergens mee zit dan kan je dat altijd zeggen. Is er iets?" Meteen komt er een frons op mijn gezicht. Waarom zou er wat zij- Toen pas begreep ik het; natuurlijk weet zij het ook, natuurlijk heeft ze dor dat ik niet altijd even normaal doe en soms vreemd doe. Ik weet dat als ik het nu wel vertel alles goed is, maar ik kan het niet. Het voelt als een last op mijn schouders, maar deze is te zwaar om eraf te gooien. Dan haal ik even diep adem. Misschien is er een middenweg. Maar dan moet ik heel eerlijk en open zijn en op een of andere manier doet dat eng aan.
"Wat als ik zeg dat er iets is? Dat er ruim drie jaar geleden wat gebeurd is en dat dat er is." Ik vouw mijn handen in elkaar in een poging de nerveuze tikjes ermee te verbergen. Al snel geef ik het op. "Iets dat ik niet kan of wil vertellen, omdat ik niet wil dat je me anders gaat zien." Mijn stem trilt lichtjes.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Na een tijdje besluit ik dat er niet veel te beleven is aan de mensen binnen. De jongen waarin ik zo geïnteresseerd ben is er inmiddels ook niet meer en dat leidt me dan ook gelijk van dit groepje af. Veel heb ik verder ook niet echt te doen. Mijn spullen had ik eerder op de dag opgeruimd en op mijn eerste dag op mijn nieuwe school hoefde ik de lessen nog niet persé te volgen. Op het eerste gezicht lijkt ook niemand mij echt interessant gesprekmaterial, dus besluit ik maar buiten een rondje te gaan lopen. Wie wist wat er allemaal kon gebeuren bij de luchtsnuivers en de boomknuffelaars?
Eenmaal een paar minuten lopend, keek ik om me heen. Ik vond deze school eigenlijk, buiten dat mijn halfbroer op deze school zat, niet echt veel soeps. Het leek me op het eerste gezicht allemaal een beetje braafjes en saai. Nou ja, het kon ook nog anders zijn. Niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt. Plotseling schrikt wat geritsel me op uit mijn gedachten. Ongeveer de hele weg was het nogal stil geweest om me heen en zeker het laatste stuk had ik niet veel geluid mijn oren binnen laten komen. Voorzichtig kijk ik waar het geluid vandaan kwam. Waarschijnlijk was het gewoon een beest, maar misschien, heel misschien was het iemand die naar me aan het gluren was. Dat was nu niet echt wat ik fijn vond. Dat ik het zelf wel eens deed, had er niets mee te maken. Ik loop door een paar bosjes en hoor al snel geadem. Het klinkt niet echt als een beest. Het is niet hard en ruw, maar meer zacht en zelfs een beetje beschadigd. Mijn nieuwsgierigheid nam het kleine beetje angst dat ik nog had weg en zo snel als ik maar kon zocht ik mijn weg naar het geadem toe. Voordat ik er echt was, stopte ik. Hetgene wat op mijn netvlies brandde was niet wat ik had verwacht. Ik wist natuurlijk al eerder dat het geen beest was, maar een meisje had ik niet verwacht. Ze zag er paniekerig uit. De manier waarop ze om zich heen keek en de tranen op haar wangen lieten haar er niet bepaald relaxed uitzien. Ik wilde haar niet laten schrikken, maar toch wilde ik haar niet laten schrikken, dus besloot ik me gewoon voorzichtig te laten zien. Even wilde ik iets zeggen als "Gaat het?", maar gelukkig bedacht ik me al snel. Zoiets zou helemaal verkeerd kunnen uitpakken. Ze zou me kunnen zien als een gevoelige jongen en dat zou mijn reputatie op deze nieuwe school dan al snel helemaal verpesten. "Wat ben jij nou aan het doen?" Vroeg ik in plaats daarvan met een lichte grijns op mijn gezicht. Dat ik stiekem best bezorgd was, hoefde dit meisje echt niet te weten.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

De tranen lopen over mijn wangen en ik kijk paniekerig om me heen. Ik ben mijn wand echt kwijt. "Wat ben jij nou aan het doen?" hoor ik spottend van achter me komen. Ik kijk om en zie daar een jongen staan, van Oxford, hij draagt het uniform. Hem aan horen komen deed ik niet. Ik rol met mijn ogen en kijk hem aan met een grijns, die ik altijd weet te vormen. Ik glimlach even en kijk hem vervolgens spottend aan. "Of je helpt me teruglopen naar school zodat ik mijn vrienden weer kan zien if je helpt me op zijn minst overeind. " snuaw ik naar hem. En tja, als hij dt niet doet... Voor elk klein dingetje neem ik wraak. Hoe erg ik dan ook maar overkom als een bitch. I don't care. Ik ben wie ik ben. Ik kijk hem aan. "Nou, help je me nog? Ik moet een ruzie helpen oplossen" vraag ik hem ligtelijk spottend terwijl ik overeind wil komen, maar weer in elkaar zak

[ bericht aangepast op 6 jan 2015 - 22:02 ]

---

take me back to the basics and the simple life

June Mercendes

Ik kijk Tommy aandachtig aan. Ik heb al een tijdje het idee dat hij iets achter houd. Het komt door de manier waarop hij soms doet. Zaterdag in het de kleedkamer nog. Toen het gesprek weer op Quidditch kwam. Eigenlijk gebeurd het altijd als iemand over Quidditch begint. Ik weet dat hij iets gaat zeggen op het moment dat hij diep ademhaalt en dat is ook gelijk het moment dat mijn twijfels over deze vreemde situatie verdwenen zijn. Er is echt iets aan de hand. Ik weet niet wat, maar het is er wel. Hij hoeft het niet eens te zeggen, ik merk het al aan zijn manier van doen.
"Wat als ik zeg dat er iets is? Dat er ruim drie jaar geleden wat gebeurd is en dat dat er is." Dat bevestigt het alleen maar. En ergens maakt het me ook wel nieuwsgierig. Wat kan Tommy zo hebben geraakt drie jaar geleden? Ik kan zien hoe moeilijk hij het ermee heeft. "Iets dat ik niet kan of wil vertellen, omdat ik niet wil dat je me anders gaat zien." Ik frons even. Na zijn handen op elkaar te hebben gevouwen laat hij ze weer los om met die tik te beginnen die ik meestal zo grappig vindt. Nu zie ik het alleen als een kans om mijn ene hand op de zijne te leggen. Mijn ogen kijken hem doordringend aan.
"Hoe zou ik jouw ooit anders kunnen zien? Wat er ook is gebeurd, het heeft je gemaakt tot de persoon die je nu bent. De persoon waar ik van hou." Zeg ik hem. Ik wil weten wat hem zo van streek heeft gemaakt. Ik wil weten wat er is gebeurd drie jaar geleden, maar ik weet ook dat als hij het niet wil zeggen, ik dat moet begrijpen. Dus in dat geval ga ik hem niets opdringen, misschien komt het ooit nog wel, ooit.

---

She was always looking for more..

De gezichtsuitdrukking van het meisje lijkt snel te veranderen. In plaats van paniekering om zich heen kijken, kijkt ze me nu aan met een zelfverzekerde grijns op haar gezicht. Ze rolt met haar ogen en werpt me vervolgens een spottende blik toe. "Of je helpt me teruglopen naar school zodat ik mijn vrienden weer kan zien of je helpt me op zijn minst overeind. " Plotseling klinkt het meisje niet zo hulpeloos en zacht als ze er een paar momenten geleden uitzag. Even was ik lichtelijk verward, maar al snel liet ik de grijns op mijn gezicht nog groter worden. Ik hield wel van meisjes met pit. Zeker als ze deden alsof ze heel stoer waren, terwijl ze op het zelfde moment nog niet eens zelf normaal konden lopen. "Nou, help je me nog? Ik moet een ruzie helpen oplossen" Spottend probeert ze me haar te laten helpen, maar zo makkelijk liet ik me echt niet overhalen. "Ik weet niet hoor." Zei ik zogenaamd twijfelend, terwijl het meisje na een mislukte poging om op te staan weer viel. "Eigenlijk heb ik nog wel iets beters te doen. Bovendien vraag ik me af; wat heb ik er aan?" Langzaam liep ik naar toe en zakte naast haar door mijn knieën. Ik was nu zo dichtbij dat ik haar lichaamswarmte kon voelen. Ik liet één van haar bruine haren door mijn vingers glijden. "Wat heb ik er aan?" Herhaalde ik mijn vraag zacht in dichtbij haar oor.

[ bericht aangepast op 7 jan 2015 - 16:01 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman