[RPG] Oxford Acadamy for Witches and Wizards [Speeltopic 4] - Speeltopics

Ergens in de bergen van Zweden staat een school. Een school speciaal voor jongeren van 10 t/m 18met een speciale gave: het beheersen van Magie. De school gaat onder de naam 'Oxford Academy'
De jongeren die hier naar school gaan leren hoe ze deze magie moeten gebruiken.
De school is opgericht 46 jaar na Wizarding War II omdat de wizarding populatie alsmaar groter werd en de drie andere europese scholen voor jonge magiërs de hoeveelheid leerlingen niet meer konden aannemen en zo veel jonge Tovenaars en Heksen geen lessen zouden kunnen volgen.

Invullijstje:

Naam:
Leeftijd:
Leerjaar:
Enkel voor de leerlingen
1e jaars zijn 10/11, 2e jaars 11/12, 3e jaars 12/13, 4e jaars 13/14, 5e jaars 14/15, 6e jaars 15/16, 7e jaars 16/17. 8e jaars 17/18
Vak:
enkel voor de leraren
Bloedstatus:
Muggleblood, Halfblood, Pureblood.
Uiterlijk:(met foto)
Denk hierbij aan Haarstructuur, lengte van het haar, haarkleur, oogkleur, oogvorm, wimpers, wenkbrauwen, lippen, gezicht, figuur/postuur, lengte enz.
Innerlijk:
Denk hierbij aan goede eigenschappen, slechte eigenschappen, hobby's enz.
Hou het realistisch: Niemand is perfect.
Geschiedenis:
Denk aan Familie, kindertijd, enz.
Afstammelingen van de Harry Potter generatie kan natuurlijk ook, het is 46 jaar na de slag op Hogwarts dus alles is mogelijk.
Extra:
Huisdier

Rollen
Vrouwen
×Phoebe Dana Jacksons - xTheDarkLordx1.6
×June Mercendes - Waldeinsamkeit 1.4
×America Gaia Lazar - Meraki_ 1.6
×Silena Zoë Paetrix - Goya 1.5
×Lily Amanda Hale - Mangata 1.12
×Jade Ira Phernon - xTheDarkLordx1.20
×Rose Sophia Cole - Mangata 1.20
×Phallon `Phee` Callee Grant - Amaris 2.3

Mannen
×Jackson Charles Vanderbilt - Ferrars 1.4
×Lewis Mercendes - Waldeinsamkeit 1.10
×Timothy "Tommy" Cleaver - Trohman 1.8
×Robin McAdair -xBooBear 1.15
×Max Veran Phubar - Sobremesa 1.15
×Blaine Thomas Cleaver - Ferrars 2.1
×Brandon 'Bad' Pitcher - Ephrya 2.2

Leraren
×Christopher "Chris" Redfield - DADA - 1.7
×Cevelle Appoline Delacour - Charms - 1.4
×Ric Alexander Jones - Potions - Mangata 1.15
×Mary Shawna Woodsen - Divination - xTheDarkLordx 1.12
×Eva Katherine Adams - Transfiguration - Mangata 1.13
×Pernilla Tyra Kjellberg -Muggle Studies -xTheDarkLordx 1.18
×Louise 'madam' hagrid -Care of Magical Creatures - 1.16
×Christian Andersson -Anciens Runes - 1.19
×Daniel Stephen Morrison -History Of Magic 1.18
×Amanda Sprouse - Herbology 1.19
×Andréas Eriksson -Flying Lessons 1.19
×Stefan Hägg -Astronomy 1.19
×Erik Olsson -Arithmancy 1.19

Regels

×Houd het graag vriendelijk in het -OOC
×Maximaal 4 rollen per persoon
×Minimaal 200 woorden per post
×Naamsverandering graag doorgeven in de topics
×Houd het realistisch, nieuwe leerlingen kunnen niet meteen vanaf dag 1 al verliefd zijn op iemand.
×Geen Mary- Gary sue's, nobody's perfect!
×18+ mag, maar hou het netjes en onder een spoiler of met waarschuwing voor degenen die dit niet graag lezen.
×Het Uniform voor de dames

Topics

×De story
×Praattopic 2
×Praattopic 3
×Praattopic 4
×Praattopic 5
×Speeltopic 1
×Speeltopic 2
×Speeltopic 3

[ bericht aangepast op 1 feb 2015 - 18:46 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

"Silena." Hoorde ik van achter me, waar Max stond. Hij gaf me mijn wand, waar ik gelukkig naar keek. En daarna liep ik naar Max en gaf ik hem een knuffel. Een enkel traan liep over mijn gezicht en ik verbergen mijn hoofd in zijn schouder. Ik hoorde nauwelijks iets van het gesprek tussen Max, en de jongen, ik hoorde enkel zijn naam. Blaine. Dat verklaarde een hoop. Nieuwe leerling. Ik houd alle namen, van iedereen bij en weet dan ook 99% van de namen uit mijn hoofd. Ik laat Max niet los. En die Blaine, die boeit me niet. Een wraakplan begint zich al weer te vormen in mijn hoofd. Maar daar denk ik niet aan. Die gek probeerde me te zoenen. En ik berg mijn hoofd weer in Max' schouder

---

take me back to the basics and the simple life

---

---

Met een grote zucht bleef ik staan voor het reusachtige gebouw. Dit was groot, waarschijnlijk kleiner als Hogwarts - maar van kleinte was zelfs hier niet te spreken. Een zucht verliet mijn lippen, voordat ik me op de stenen trappen naar de ingang begaf.
De houten deuren waren open, waardoor ik makkelijk kon binnen stappen. De hal was prachtig; grote ramen, hoge muren en prachtige versieringen. Het verbaasde me dat het haast leeg was, waarschijnlijk was er een pauze en was niemand meer binnen de school te vinden.
Mijn blik gleed over de ruimte, waar hij bij de grote trap stopte. Brad.
De volle tas die zonet over mijn schouder hing, viel op de grond. Haast rennend vloog ik op hem af, hij was een boek aan het lezen op de trap. Met open armen viel ik soort van op hem, door mijn slungeligheid - maar dat boeide me even niets. Sinds Hogwarts had ik hem allang niet meer gezien, alleen nog maar schrijven was het.
"Brad!" Vrolijk omarmde ik hem, na de lange tijd.

[ bericht aangepast op 9 jan 2015 - 19:15 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

---

---

Verwacht het of niet, maar Brandon was werkelijk een boek gaan lezen. Zoals altijd wanneer hij zich ergens niet thuis voelde, was hij terug gevallen op de stille jongen die een boek gaat lezen op de gangen. Ook tijdens de lessen was hij werkelijk gaan studeren, er keek tenslotte toch niemand naar hem om. Grappen uithalen had geen nut als het je alleen maar gehater maakte, iets wat hier duidelijk zo was. Hij kreeg het maar niet voor elkaar een deel te worden van de soapserie die hier gaande was en het frustreerde hem enorm. De enige plek waar hij zich ooit thuis had gevoeld was Hogwarts geweest, maar daar was hij na zijn eerste twee jaar alweer vanaf gestuurd voor het opblazen van de lerarenkamer.
      Toen de deuren open gingen, keek hij niet op. Hij zat op de derde treden van de grote trap en zijn voeten rustte op de onderste terwijl hij een boek over fabeldieren aan het lezen was. Ondanks dat hij het boek al een keer gelezen had bleef hij het interessant vinden, ergens hield hij van leren. Je kon er tenslotte ook ideeën mee op doen voor nieuwe grappen, dus wanneer niemand in zijn buurt was was hij regelmatig met een boek in zijn buurt te vinden. Het was namelijk niet dat hij niet wilde leren, eigenlijk waren zijn pranks voor hem een manier duidelijk te maken dat hij er ook was. Als je het zo bekeek was het eigenlijk best triest dat hij zo luidruchtig en grappig probeerde te doen, enkel omdat hij bang was weer vergeten te worden zoals op zijn eerdere scholen.
      Toen een meisje half over hem heen viel, liet hij het boek vallen. Even was hij te verbaasd iets te doen, maar toen hij zag wie het was verscheen een grote grijns over zijn lippen. 'Brad!' Nu hij weer normaal rechtop kon zitten en haar dus ook kon omhelzen, bekeek hij haar even goed om er zeker van te zijn dat het de goede persoon was voor hij iets zei. 'Cupcake! Wat doe jij hier?'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

---

---

"Cupcake! Wat doe jij hier?" Ik ging naast hem op de trap zitten, haar bagage kon gerust wachten. "Ik zei noem me niet cupcake," probeerde ik zo boos mogelijk te zeggen, maar het lukte niet - ik was veel te blij Brad eindelijk weer te zien.
"Nou, euhm, ik woon nu hier - mijn tante is..ik woon nu bij een andere familie," mompelde ik snel. Ik wou totaal niet het moment verpesten dat ik eindelijk na een aantal jaren Brad weer zag. "Hoe gaat het met jou hier, al veel vrienden?" Ik gaf hem een vriendschappelijke stomp tegen zijn schouder en leunde met m'n hoofd tegen zijn schouder.
Voor mij was Brad een erg goede vriend, mijn beste vriend. Hij wist alles van mijn verleden, met hem kon ik lachen, ik kan hem vertrouwen en gewoon mezelf zijn. "Tenminste ken ik hier iemand," vervolgde ik grijnzend.

[ bericht aangepast op 10 jan 2015 - 10:36 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

---

---

Ze kwam naast hem op de trap zitten en liet haar bagage op de grond staan. 'Ik zei noem me niet cupcake,' Hij begon te grijnzen. 'Cupcake.' Nu ze hier was voelde hij zich direct een stuk comfortabeler. 'Nou, eumh, ik woon nu hier. - mijn tante is... ik woon nu bij een andere familie.' Hij zweeg even en knuffelde haar enkel, maar liet haar snel weer los. Waarschijnlijk had ze geen zin in zijn hopeloze getroost.
      'Hoe gaat het met jou hier, al veel vrienden?' Ze gaf hem een stomp tegen zijn schouder en hij sprong op, zodat ze haar hoofd niet meer tegen zijn schouder kon leggen. 'Het is hier serieus een of andere fockt up soapserie en iedereen haat elkaar maar houd tegelijkertijd ook van elkaar en ik snap er geen eenhoorn meer van!' In plaats van "Ik snap er geen hond van" veranderde hij regelmatig van diersoort en gezien hij net over de mythische wezens had gelezen, was het het eerste wat in hem op kwam.
      'Tenminste ken ik hier iemand.' Zei ze uiteindelijk. 'Cupcake, je wilt serieus niet weten hoe blij ik ben jou hier te zien. Iedereen doet al de hele week alsof ik een stuk ongedierte ben dat je beter kan negeren om te voorkomen dat ze een besmettelijke ziekte krijgen.' Hij maakte een paar wilde gebaren met zijn handen en armen tijdens het praten, zoals hij altijd deed. Zijn sarcastische manier van praten toonde aan dat hij toch wel duidelijk gefrustreerd was. Normaal sprak hij er nooit over, maar bij Phallon kon hij alles gewoon kwijt. Alles zag er opeens een stuk beter uit. Nu was er tenminste iemand.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Max Veran Phubar

'Ik ben Blaine,' zegt de jongen op zijn gemakje. Hij geeft me droogjes een hand. Ondertussen heeft Silena haar hoofd in mijn schouder gestopt. Als Silena dat doet dan is er iets gebeurt. En anders had ze mijn naam niet zo geschreeuwd.
'Wat is er gebeurt?' vraag ik de Blaine-jongen, niet op een erg aardige toon. Mijn arm sla ik beschermend om Silena heen.
'Wat heb je met haar gedaan?'
Ik kan me niet voor stellen wat hij gedaan moet hebben om haar zo, nou ja, overstuur te hebben. Het moet iets zijn wat Silena echt heel erg vond, anders had ze hem allang in elkaar geslagen ofzo.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Blaine Thomas Cleaver

De jongen gaf me niet echt een overtuigende hand terug, maar misschien kwam dat doordat Silena haar hoofd in zijn schouder duwde. Ik vond eerlijk gezegd wel een beetje dat ze overdreef. Ik wist natuurlijk niet wat ervoor gebeurd was, maar meestal zagen meisjes mijn zoenen als een genot, als iets fijns. Het was zeker niet iets om zo dramatisch over te gaan huilen. Maar goed, ik besloot er dus even niets van te zeggen. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg de jongen die zich nog niet voorgesteld had. op een niet zo vriendelijke toon. Hij sloeg een arm om Silena heen, terwijl ik een sigaret uit mijn zak pakte om deze op te steken. 'Wat heb je met haar gedaan?' Vroeg hij vervolgens om zijn bedoelingen duidelijker te maken, alsof ik het na één keer niet begreep. "Ik heb niets verkeerd gedaan hoor." Liet ik mijn mond uit komen, waarna ik een wolkje rook uitblies. "Misschien vind je vriendinnetje dat, maar de meeste mensen zouden daar heel anders over denken." Ik legde de nadruk op het woord vriendinnetje, omdat me dat best situatie gerelateerd leek. Ik keek nog even nadrukkelijk naar hen, om me vervolgens om te draaien. "Ik denk dat ik maar even ga. Volgensmij is het lunchtijd en dat wil ik niet missen."

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

---

---

"Het is hier serieus een een of andere fockt up soapserie en iedereen haat elkaar maar houdt tegelijkertijd van elkaar en ik snap er geen eenhoorn meer van." Brad sprong op, waardoor ik rechter probeerde te zitten en al zij gebaren volgde.
"Cupcake, je wilt niet weten hoe blij ik ben jou hier te zien. Iedereen doet de hele week al alsof ik een stuk ongedierte ben dat je beter kan negeren om te voorkomen dat ze een besmettelijke ziekte krijgen." Hij leek erg gefrustreerd, waardoor ik hem met een troostende glimlach bekeek.
"Dan is het hier wel de hel, neem ik aan." Ik stond op en liep naar de overbelaste tas, die ik moeizaam weer over mijn schouder sloeg. "Nu is het de hemel, gezien je mij hebt," probeerde ik dan te grappen.
"Waar is mijn slaapkamer en wanneer beginnen de lessen?" Ik vroeg Brad maar en liep weer naar hem toe. Hij zag er echt gefrustreerd uit. Snel gaf ik hem een troostende knuffel, ik wist hoe her voelde alleen te zijn.
Vervolgens ging ik naar de trappen," kom je mee?" Vroeg ik uiteindelijk grijnzend.

[ bericht aangepast op 10 jan 2015 - 17:15 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Max Veran Phubar

'Ik heb niets verkeerd gedaan hoor,' zegt de Blaine-jongen grijnzend. 'Misschien vind je vriendinnetje dat, maar de meeste mensen zouden daar heel anders over denken,' vervolgt hij. Ondertussen heeft hij een langwerpig dingetje uit zijn zak gepakt en stopt het uiteinde in zijn mond. Zodra hij het ding er weer uit haalt, blaast hij een wolkje rook uit. Ik heb geen idee wat het ding is - iets voor Muggles? - maar het ziet er niet echt heel lekker uit ofzo.
Blaine draait zich grijnzend om en begint weg te lopen. Dan pas heb ik zijn woorden verwerkt, en een vlaag woede gevuld met adrenaline gaat door me heen. Heeft hij - heeft hij Silena gezoénd?
'Stop,' zeg ik haast grommend. Nog geen twee seconden later heb ik hem tegen een boom aangedrukt. Dan doe ik iets wat ik nooit van mezelf verwacht had. Ik hef mijn hand op en geef de jongen een harde klap. Een roodvormige hand staat nu op zijn wang.
'Blijf voortaan uit haar buurt,' sis ik de jongen toe. Dan laat ik hem los en loop terug naar Silena, die ik overeind help. 'Kom,' zeg ik zachtjes tegen haar.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Na mijn woorden kijkt ze me aan en legt ze een hand op de mijne. "Hoe zou ik jouw ooit anders kunnen zien? Wat er ook is gebeurd, het heeft je gemaakt tot de persoon die je nu bent. De persoon waar ik van hou." Ik trek mijn handen van haar weg en probeer mezelf een beetje rustig te houden. Dit gesprek; het is te dichtbij de waarheid. Ik sta op en doe met trillende handen het knoopje van mijn colbertje dicht.
"Sorry, ik ehmm.. Dit is.." Zoekend naar de juiste woorden kijk ik haar aan. "Ik kan dit niet. Sorry." Met die woorden loop ik weg. Na een paar meter voel ik mijn hart in mijn keel kloppen. Een misselijk gevoel gaat door me heen.
"Verdomme.." mompel ik zacht, waarna ik in mijn ogen wrijf. Het zou nooit goed zijn. De waarheid of de leugen, ik zou er altijd slecht uit komen.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

---

---

'Dan is het hier wel de hel, neem ik aan.' Ze pakte haar tas op. 'Nu is het de hemel, gezien je mij hebt,' Probeerde ze vervolgens te grappen. Brandon grijnde licht. 'Maar natuurlijk. Ik ben überhaupt al blij dat je niet na vijf minuten al weg bent gelopen en daarna niet eens fatsoenlijk hallo kunt zeggen, zoals Max al de hele tijd doet.'
      'Waar is mijn slaapkamer en wanneer beginnen de lessen?' Hij haalde zijn schouders op. 'Waar je slaapkamer is, weet ik niet. De lessen beginnen morgen.' Hij knuffelde haar terug. 'Kom je mee?' Hij pakte het gevallen boek weer op en liep achter haar aan.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

---

---

"Waar je slaapkamer is, weet ik niet. De lessen beginnen morgen." Brad pakte z'n boek weer op en kwam naast me lopen. Even verschoof ik de band van mijn tas, gezien hij erg zwaar was - zelfs de rits was helemaal open. Er zaten alleen spullen als kleding, schoenen, briefpapier, veren om te schrijven, een klein kussentje en een heleboel spullen om te eten - natuurlijk uit de dreuzelwereld.
Na heen en weer schuiven, probeerde ik de tas van mijn schouder te wisselen - maar het band gleed uit mijn hand. "Nee!" Dramatisch probeerde ik de tas weer vast te grijpen, die uiteindelijk toch de val vond naar beneden - de hele trap af. "Shit!" Ik nam grote stappen van de trap om bij de neergevallen tas sneller te zijn, maar natuurlijk bleef mijn voet haken bij een traptrede, waardoor ik met een grote plof op de grond terecht kwam.
Pijnlijk wreef ik over mijn knie," nog geen eens tien minuten hier of ik kan al naar het ziekenhuis," mompelde ik.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

June Mercendes

Het verbaast me als Tommy zijn hand wegtrekt. Waarom, zou ik eigenlijk willen vragen. Dat doe ik alleen niet, ik laat hem uitpraten. Zo te zien heeft hij moeite met het zoeken naar woorden. Ik wil weten wat er nu in zijn hoofd omgaat. Helaas kan ik geen gedachten lezen, maar momenteel zou ik er veel voor doen om dat wel te kunnen. Gehaast staat hij op, alsof hij mij probeert te ontlopen.
"Sorry, ik ehmm.. Dit is.." Hij maakt zijn zin niet af. Ik slik even. Er is echt iets, al is het nog veel erger dan ik dacht. Ik snap het niet, ik wil hem kunnen begrijpen en helpen maar dat kan niet. Dat kan niet en dat frustreert mij. "Ik kan dit niet. Sorry." Zegt hij dan uiteindelijk, waarna hij weg loopt. Vervolgens hoor ik hem nog even vloeken. Gelijk loop ik hem gehaast achterna. Ik kan hem niet zo laten weglopen.
"Tommy, wacht!" Roep ik voordat ik hem stop door voor hem te gaan staan. "Wat kan je niet? Want je hoeft het niet te zeggen, maar je moet ook weten dat je alles kan zeggen."

---

She was always looking for more..

{Even voor Sha're en Ana, de lessen zijn al begonnen. Het is pauze.}

---

She was always looking for more..

(Whoops, dan heeft hij dat gezegd. Wist ik wel.)

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.