• Het is officieel, het speeltopic staat online C:
    Al zou ik eerst de indelingen en alle personages willen af hebben voor we beginnen.

    Aangezien het vorige topic vol heb ik even voor een nieuwe gezorgd.
    Link naar het vorige topic:
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=168256&page=last&message=66#5712699
    Link naar het nieuwe topic:
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=168375&page=last&message=175


    Het Herstel heeft het heft in handen genomen. Overal op de wereld is er hongersnood en de meeste dieren zijn niet meer terug te vinden. Mensen zijn zelfs zo wanhopig geworden dat velen zich bij hun leger aansluiten om toch nog geld te kunnen verdienen. Het Herstel beweert de hongersnood te kunnen oplossen en de dieren te kunnen terug brengen.
    Echter word er gefluistert dat er een ondergronds verzet is, genaamd Omega Point, klaar voor de strijd tegen Het Herstel. Dit geeft de bewoners nieuwe hoop, en dat zorgt er uiteraard voor dat Het Herstel Omega Point zo snel mogelijk uit de weg wilt ruimen.

    Maar wat gebeurd er met de bewoners? Sluiten ze zich aan bij Omega Point of Het Herstel? Of gaan ze simpelweg dood doorheen de strijd? Bloeit er misschien zelfs liefde tussen de strijders van Omega Point en Het Herstel?


    Invullijst:
    Naam:
    Leeftijd:
    Groep (Het Herstel, gewoon burgers of Het Verzet):
    Sector (enkel voor mensen uit Het Herstel)
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra (eventueel gave):

    De bewoners van Omega Point hebben meestal een gave, 'Energie'. Maar ook burgers of mensen die voor Het Herstel vechten kunnen een gave hebben. Dat zet je dan bij extra.
    Je personage kan ook altijd veranderen van groep, bijvoorbeeld: eerst vecht hij voort Het Herstel, en daarna sluit hij zich toch aan bij het verzet. Dat mag je er bij zetten, maar je kan ook even goed de groep waarbij hij/zij aanvankelijk zit opschrijven.

    Rollen:


    Het Herstel:

    Jongens: ! Drie plaatsen over !

    Cale Wyatt Robertson ~ Extra Sensory Perception ~ Constellation ~ Pagina 11
    Nathan SimoMcCartney ''Nate’’ ’ ~ Vechter ~ CaptianHook ~ Pagina 5
    • Aiden Ethan Adkins ~ Ferrars

    Meisjes: ! Een plaats over !

    Emily Sara Jones ~ Termokinese ~ TheHangingTree
    Madeline Emma Jones ~ Genezende krachten ~ WhereITold
    Kaijill Emma Argent
    ‘’Kai’’
    ~ Elektriciteit beheersen ~CaptianHook ~ 13
    Cheryl Penelope McCartney ~ Gedaanteverwisseling ~ Mrs_Hemmings ~ Pagina 15


    Omega Point:

    Jongens: ! STOP OP DE JONGENS VAN HV

    • Gereserveerd - Door muren heen lopen - xNotlovejustme
    Elleon Jones- Microgolven manipuleren - Malevolent ~ Pagina 3
    Archibald "Archie" Cleaver ~ Manipuleren van geest (Telepathy) ~ NecklessOfHope ~ Pagina 9
    Drake Clinton Bratva ~ Manipulatie metalen, magnetisme ~ Burnley ~ Pagina 6
    Henry John McCain ~ Telekinese ~
    Mrs_Hemmings ~ Pagina 14

    Meisjes: ! STOP OP MEISJES VAN HV !

    Maxime "Max'' Alycante ~ Teleporteren ~ Sempre ~ Pagina 2
    Riley May Lewis
    ‘’Lewis’’
    ~ Gevoelens lezen ~ CaptianHook ~ Pagina 4
    Katherine Elise Jones.~ Psychometrie ~TheHangingTree ~ Pagina 3
    Phoebe Ariana Ross ~ Aarde ~ Calendis ~ Pagina 6
    Silena Amy Collins ~ Vuur ~ MetUpAtMidnight

    Burgers:

    Jongens: ! STOP OP DE MANNELIJKE BURGERS !

    Dean Nicolas Suáreza ~ Bilocatie ~ Lost_Voice ~ Pagina 6
    Bryce Owens ~ Sempre ~ Pagina 7
    Pietro Alexander Maximoff~ Supersnelheid ~ Burnley ~ Pagina 6
    Shawn Jason Chamberlain ~ onzichtbaarheid ~ Mrs_Hemmings ~ Pagina 16
    Lucas Paul Garcia ~ Superheroes ~ Pagina 18

    Meisjes: ! Eén plaats over !

    Alana Linore Therese Fox ~ Extra Sensory Perception ~ Constellation ~ Pagina 9
    Eleanor "Elly" Jane Fox ~ WhereITold
    Isabelle Aurora Garcia
    ‘’Belle’’
    ~ Superheroes ~Pagina 16
    Skylar 'Sky' Brooklynn Moore ~ Dodelijke aanraking ~ Mashtonx ~ Pagina 18


    Indelingen:


    Leider herstel:
    • Kaijill Emma Argent
    ‘’Kai’’ ~Minewt
    Onderbevelhebber herstel:
    • Emily Sara Jones ~ TheHangingTree
    Opperbevelhebber trainingen:
    • Nathan Simon McCartney
    ‘’Nate’’ ~ Minewt
    Soldaten herstel:
    • Cale Wyatt Robertson ~ Constellation


    ...
    Hulp (genezers):
    • Madeline Emma Jones ~ WhereITold

    Leiders Omega Point:
    • Drake Clinton Bratva ~ Burnley en Phoebe Ariana Ross ~ Calendis
    Onderbevelhebber Omega Point:
    • Timothy "Tommy" Cleaver ~ NecklessOfHope
    Opperbevelhebber trainingen:
    • Maxime "Max'' Alycante ~ Sempre
    Hulp (genezers) Omega Point:

    ...
    Kledingontwerper(s) Omega Point:
    • Katherine Elise Jones ~TheHangingTree

    ...


    Kamerindeling:

    Omega Point:
    Meisjeskamer 1:
    • Katherina
    • Silena
    Meisjeskamer 2:
    • Maxime
    • Riley
    Jongenskamer 1:
    • Henry
    • Archibald
    Kamer (leiders):
    • Drake
    • Phoebe
    - Je moet niet altijd in een kamer zitten met iemand van Q. Het kan ook een ander persoon zijn dat door iedereen bestuurt word. -


    Het Herstel
    - Enkel voor de leider en onderbevelhebber, soldaten slapen in hun huis als alle andere burgers

    • Emily en Madeline zitten samen op een kamer (als onderbevelhebber neemt Emily Madeline in haar kamer)
    • Kaijill en Cheryl zitten samen op een kamer (als leider neemt Kaijill Cheryl in haar kamer)

    Trainingsindeling:


    Omega Point:
    Groep 1:
    • Silena
    • Archibald
    • Katherine
    Groep 2:




    Groep 3:



    Groep 4:




    Maxime leidt de trainingen.

    Het Herstel:
    Groep 1:
    • Madeline
    • Cheryl
    • Cale
    Nathan leidt de trainingen.

    Leider herstel (apart):
    Kaijill Emma Argent
    ‘’Kai’’
    Onderbevelhebber herstel (apart):
    Emily Sara Jones

    Niet alle groepen staan erbij, want er zijn natuurlijk nog veel meer soldaten in Het Herstel en Omega Point, maar dit zijn enkel de groepen die er voor ons toe doen, dit geld ook voor de kamers

    Nogmaals: je hoeft niet perse met een persoon in de kamer of groep zitten die door iemand van Q word bestuurt. Het kan ook een personage zijn dat in het verhaal zit.


    Huisindeling soldaten Herstel of burgers:

    Zet ergens op het rollentopic of praattopic neer of je met een bepaalde persoon in een huis woont (bv: broer of zus, misschien zelfs gewoon vrienden)
    • Skylar, Alana en Elly zitten samen in een huis
    • Cale zit alleen in een huis
    • Nathan zit alleen in een huis
    • Shawn zit alleen in een huis
    • Isabelle en Lucas zitten samen in een huis
    • Dean zit alleen in een huis

    OPGELET

    Ik heb er wat extra indelingen bijgezet, deze moeten niet allemaal gevuld worden met onze personages. Maar gelieve er wel op te letten te melden met wie je wilt trainen of een kamer of huis mee wilt delen. Ook zoek ik nog genezers en ontwerpers voor Omega Point en leiders voor beide de groepen.

    Mensen die personages in Het Herstel hebben: gelieve er een sector bij te vermelden

    Regels:
    - Geen perfecte personages
    - Geen overdreven gave
    - Niet iedereen kan in dezelfde groep
    - Ruzies op het praattopic of via mail
    - Relaties (vrienden, familie etc.) worden besproken op het praattopic of via mail
    - Enkel ik maak nieuwe topics aan tenzij ik iemand anders aanwijs
    - Denk eerst na voor je meedoet i.p.v. na twee dagen te stoppen
    - Minstens 200 woorden, dit zou haalbaar moeten zijn
    - Wanneer je toch niet meer kunt meedoen meld je dit en zorg je ervoor dat je personage bijvoorbeeld sterft



    Deze verhaallijn komt van de touching Juliette trilogie - Tahereh Mafi

    [ bericht aangepast op 11 jan 2015 - 1:01 ]


    Geloof niet alles wat je denkt

    Jullie zijn vrij om te schrijven (:

    [ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 13:17 ]


    Geloof niet alles wat je denkt

    KATHERINE ELISE JONES.


    Ik probeer een gaap te onderdrukken terwijl ik door de gangen van Omega Point loop. Na alle jaren dat ik hier al ben is het soms nog steeds een raadsel welke gang ik precies in moet gaan. Nog een paar gangen en dan kom ik bij de computer kamer uit, als het goed is. Na een paar meters gelopen te hebben sta ik voor de deur. Voorzichtig open ik hem en ik zie Archie staan zoals ik al verwacht had. Aan zijn gezicht te zien heeft hij vannacht weinig, of misschien zelfs helemaal niet, geslapen. Niet dat ik kan zeggen dat ik wel een oog heb dicht gedaan. Ik word als sinds ik ben weggelopen gekweld met slapeloosheid. Ik sluit de deur zachtjes achter me dicht en loop in langzame passen naar hem toe.
    "Hey" zeg ik zacht. Ik werp mijn blik op de plek waar hij kijkt en zie verschillende plattegronden en kaarten liggen die er voor mij als een groot raadsel uitzien. Dat is misschien ook de reden waarom ze mij het liefste zo ver mogelijk bij computers vandaan houden.
    "Neem even een pauze. Je doet al zo veel. Ze kunnen je echt wel even missen" zeg ik tegen hem terwijl ik mijn hand op zijn bovenarm leg.


    -

    Archibald "Archie" Cleaver
    "I am a pathetic traumatized insomniac, who never knows how to stop pushing."


    Na een tijdje hoor ik voetstappen en dan een stem. Katherine. Een glimlach komt op mijn gezicht. "Hey." Ze kijkt even naar de papieren op het bureau en de verwarring is te zien op haar gezicht. "Neem even een pauze. Je doet al zo veel. Ze kunnen je echt wel even missen," zegt ze met een hand op mijn arm. Ik weet dat ze wil dat ik minder doe en me wat gezonder ga gedragen, maar ik kan het niet. Als ik niets doe, kan ik alleen maar denken aan wat ik moet doen en wanneer ik het kan doen.
    "Het is oké zo.." zeg ik met een zo geruststellend mogelijke glimlach. Ook al weet ze hoe het zit - zij en Phoebe zijn de enigen -, dat ik dit doe voor mijn ouders. Toch is het eigenlijk oké zo. Het leidt me af van de dingen waar ik liever niet aan denk en geeft me iets om op te focussen. De vermoeidheid begint in te slaan, maar bij het ontbijt straks neem ik een kop koffie en dan is het wel weer goed. Ik leun op de tafel en kijk naar de papieren."Hoe laat is het?" Aangezien er nergens ramen zijn - zover ik weet dan -, heb ik ook niet echt een besef van tijd. Het zou net zo goed 's nachts kunnen zijn.


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman


    x Nathan Simon McCartney x Het Herstel x Training bevelhebber x
    x ''Shut up and if you're annoying me, I will rip your skin off..'' x


    Met een zucht staarde hij wat naar de muur van zijn keuken. Hij had het gevoel alsof zijn hoofd ontplofte, zoveel hoofdpijn had hij. En zin om naar de schuilplaats van Het Herstel te gaan had hij niet, want hij had amper geslapen, toch wist hij dat het moest. De rest had weer trainingen nodig vandaag en die zou hij moeten geven. Daarbij dacht hij ook dat Kaijill het niet zou waarderen dat hij voor iets kleins als hoofdpijn niet eens de deur uitging. Voordat hij nog iets kon doen kwam er een sneeuw witte uil door het raam vliegen en meteen wist hij dat die van Phoebe was. Een zuchtje rolde over zijn lippen. Hij miste haar. Langzaam stond hij op en pakte het briefje ervan. Zijn bruine ogen gleden over het papier en hij nam ieder woord langzaam in zich op.
    Hij legde het papier aan de kant, haalde een hand door zijn haren en trok een bedenkelijk gezicht. Naar Omega Point kon hij niet. Door verschillende redenen, maar voornamelijk omdat zijn zusje door een paar van hun dood was. Hoe erg hij Phoebe ook miste, hij kon het gewoon niet. Sloom liep hij weer naar de tafel en pakte daar een papiertje met een pen. Waarna hij ook begon te schrijven.

    Phoebe,
    Hoe zeer ik jou ook mis, je weet dat ik het niet kan. En alle redenen ook. Ik weet dat we link bezig zijn door de brieven en onze relatie, maar ik doe er alles aan om ook nog maar een klein beetje contact met je te houden. Want iets is beter dan niets. En ja, ik wilde ook dat ik je weer kon zien voor me en ook niet enkel een stompzinnig rotpapiertje. Wanneer alles over is beloof ik je dat ik je kom opzoeken.
    Hoewel ik weet dat je echt kan helpen en ook zou willen blijft mijn antwoord nee. Het spijt me.
    Nathan


    Hij rolde het briefje op en bond die om de uil zijn poot, waarna zij weer wegvloog. Een gefrustreerde grom verliet zijn mond en hij smeet de pen ergens naartoe. Van de hele situatie was hij spuugzat.
    Zijn hoofd begon harder te bonken en hij vloekte wat. Maar vervolgens stond hij op en liep zijn huis uit, naar het gebouw van Het Herstel.

    [ bericht aangepast op 4 jan 2015 - 11:32 ]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded


    Phoebe Ariana Ross.
    __________________________________


    Ik tikte met mijn nagels op het bureau. Slapen kon ik niet meer, puur door alle stress. Drake kon elk moment wakker worden, en Samantha was nog niet terug. Als hij haar hier niet zou zien, zou hij me meteen doorhebben, en zou ik worden vermoord wegens verraad. Algauw hoor ik het geflapper van de vleugels van de sneeuwuil en zit ze dan ook binnen een paar seconden voor mijn neus. Snel peuter ik het briefje van haar pootje en stop ik haar terug in haar kooi, waarna ik het lint van het briefje schuif, hem openrol en hem begin te lezen.
    Opnieuw weigerde Nathan om over te stappen. Tranen stroomden over mijn wangen. Ik miste de jongen zo, maar ik wist dondersgoed waarom hij niet naar Omega Point wilde komen. Een tijd terug hadden een paar van mijn mensen zijn zusje vermoord, en wanneer ze terugkwamen en vertelden over hun 'overwinning', wist ik dat al mijn kansen om Nathan over te halen weggevaagd waren.
    Ik frommel het briefje op tot een prop en smijt het in de kleine prullenbak, waarna ik me op mijn bed laat vallen. Ik beslis om me om te kleden en door de gangen te lopen -- waarna ik een licht gepraat hoor. Ik volg de stemmen en kom uiteindelijk in de werkkamer vol met computers uit, waarna ik Katherine en Archibald zie zitten. De twee mensen die ik een lange tijd terug van straat heb geplukt.
    Niet doorhebbend dat ik nog steeds rode ogen en natte wangen van het huilen heb weet ik toch een paar woorden uit te brengen. "Goedemorgen, ik hoop dat ik geen belangrijke conversatie verstoor?"

    [ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 14:32 ]


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either


    Madeline Emma Jones


    Als ik wakker wordt kan ik een luidde geeuw niet onderdrukken en gelijk wens ik dat ik weer slaap. Ik heb dus voor de verandering weer eens geen zin in vandaag. Hoe kan het ook anders? Ik wordt gek van die trainingen. Het is niet dat ik er nu ineens beter in ga worden of zo. Voor mijn gevoel sta ik altijd weer voor paal daar. Ik en vechten gaan dus niet met elkaar door één deur. Ik kan er ook niets goed mee doen. In een gevecht zou ik mezelf eerder verwonden dan iemand anders. Ik begraaf mijn gezicht nog maar eens extra goed in het kussen om daar even niet aan te hoeven denken. Ondertussen blijf ik nog even zo'n half uur liggen, gewoon omdat ik geen zin heb om op te staan. Als ik mezelf er dan uiteindelijk van heb overtuigd dat dat nu wel echt noodzakelijk is kom ik met moeite zuchtend en kreunend het bed uit. Op weg naar mijn kleding stoot ik mijn teen tegen het bed waardoor ik even gil van de pijn. Ik hoop maar dat Emily me niet heeft gehoord. Die zal vast wel allang uit bed zijn en bezig zijn met haar onderbevel dinges zaken. Technisch gezien slaap ik ook op de kamer van de onderbevelhebber, al heb ik daar helemaal niets mee te maken. Emily is die onderbevelhebber en toen ze dat werd ben ik maar met haar mee verhuisd naar deze kamer. Altijd al heb ik bij Emily op de kamer gelegen en nu kwam daar ook geen verandering in door haar functie, al voel ik me soms wel een huisdier die ze overal mee naartoe kan slepen in plaats van haar bloedeigen zus.


    She was always looking for more..

    KATHERINE ELISE JONES.


    "Het is oké zo.." zegt Archie. Ik kijk hem even aan en ik weet waarom hij dit doet, het lijkt alsof ik zijn hele verleden heb meegemaakt. Alsof ik al zijn pij heb meegemaakt. Ik heb het verleden en de pijn van heel veel mensen een soort van meegemaakt door mijn gave. Ik gebruik het alleen maar voor het verleden en het heden, nooit voor de toekomst. De toekomst is en moet geheim blijven. Ik heb de toekomst een keer gezien, Annabelle was haar naam, en die ervaring wil ik nooit meer meemaken. Ik zag haar sterven en een paar dagen later kwam het bericht dat ze ook werkelijk gestorven was. Ik deed niks, ik deed niks toen ik de kans had om haar te redden. Ik kijk naar Archie die weer over zijn papieren heen staat geleund.
    "Hoe laat is het?" vraagt hij. Ik weet eigenlijk nooit hoe laat het is, sinds ik hier ben is mijn tijdsbesef verloren gegaan. Nog voordat ik kan antwoorden gaat de deur opnieuw open en ik zie Phoebe staan. Haar ogen zijn betraand maar ik vraag niet naar de oorzaak.
    "Goedemorgen, ik hoop dat ik geen belangrijke conversatie verstoor?" vraagt ze.
    "Nee, we waren net van plan om te vertrekken" ik kijk Archie even aan en pak dan zijn hand vast.
    "Je hebt even een pauze nodig" zeg ik zacht tegen hem waarna ik voorzichtig aan zijn hand trek.

    [ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 14:59 ]


    -


    x Nathan Simon McCartney x Het Herstel x Training bevelhebber x
    x ''Shut up and if you're annoying me, I will rip your skin off..'' x


    Zonder dat hij het eigenlijk had gemerkt liep hij door het bos. Zacht begon hij te vloeken, dit bos haatte hij. Alle herinneringen kwamen weer naar boven en Nathan beet hard op zijn onderlip, zelfs toen hij een roestige smaak proefde --bloed. En ook al wilde hij het niet, tranen liepen over zijn wangen. Hij liet zich tegen een boom aan zakken en staarde toen voor zich uit. Binnensmonds vervloekte hij alles. De situatie waar Het Herstel inzat, de situatie die hij met Phoebe had en al helemaal die paar hufters van Omega Point.
    De tranen maakten zijn hoofdpijn er niet beter op en ruw veegde hij ze weg om daarna op te staan. Het was geen tijd voor hem om te janken en zwak te doen. Hij stond op en liep snel naar de schuilplaats en stapte daar naar binnen. Zijn ogen waren nog wat rood, maar als iemand er naar vroeg gebruikte hij zijn typische, dreig zin weer. Hij keek eventjes rond en besloot maar doelloos rond te lopen.


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    EMILY SARA JONES.


    Zwarte schimmen bewegen in de duisternis. Ik wil wegrennen maar ik lijk me niet te kunnen bewegen. Plotseling komen de mensen van wie ik het meeste houd de schaduw uit lopen. Ik kijk naar de twee en ik wil praten maar ze lijken me niet te kunnen verstaan. De schimmen komen uit de duisternis glijden en lijken al het licht uit de omgeving op te zuigen. Het is koud, het enige wat ik voel is koud en ik kan verder niks doen. De schimmen sluiten zich om Madeline en Katherine heen. Ik wil naar ze toe rennen. Ze vragen om vergiffenis voor alles wat ik heb gedaan maar nog steeds kan ik niet in beweging komen.
    "Nee! Neem mij, neem mij! Niet hen!" gil ik tegen ze, mijn stem lijkt plotseling wel geluid te kunnen produceren maar de schimmen luisteren niet. Ze nemen Katherine en Madeline mee in de duisternis.
    "Alsjeblieft!" roep ik ze nog achterna maar het lijkt geen nut te hebben. Een tijd lang is het stil. Het wordt donker en vervolgens weer heel licht, zo'n fel licht dat het pijn doet aan mijn ogen. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en zie dat er iets in het midden van de ruimte is gekomen. Ik doe een paar stappen en wil gelijk dat ik die paar stappen niet had gezet. Op de grond liggen Madeline en Katherine. Dood.


    Met een schreeuw ontwaak ik uit mijn slaap. Warme tranen lopen over mijn gezicht en mijn haar is door het zweet tegen mijn gezicht en nek aangeplakt. Ik ga langzaam overeind zitten en zie Madeline in het midden van de kamer staan.
    "Ga weg" zeg ik bot tegen haar. Ik sta op en loop in grote passen naar de kledingkast om er vervolgens wat kleren uit te rukken. Zonder om te kijken naar Madeline been ik naar de badkamer en gooi de deur met een harde klap achter me dicht. Nog na trillend van mijn droom doe ik mijn pyjama uit en ga onder de warme stralen van de douche staan.


    -

    Archibald "Archie" Cleaver
    "I am a pathetic traumatized insomniac, who never knows how to stop pushing."


    Voordat Katherine mijn vraag kan beantwoorden, komt Phoebe binnengelopen. Haar ogen zijn rood - ze heeft net duidelijk gehuild - maar dat zijn meer haar zaken. Ik weet niet eens of zij graag wil dat ik er naar vraag."Goedemorgen, ik hoop dat ik geen belangrijke conversatie verstoor?" vraagt ze vervolgens. Ik haal mijn schouders op en schudt mijn hoofd.
    "Nee, we waren net van plan om te vertrekken" Met een frons kijk ik Katherine aan, maar ze pakt mijn hand al en trekt me mee. "Je hebt even een pauze nodig." Ik wil ertegen protesteren, zeggen dat ik dit nodig heb en dat ik gek word zonder afleiding, maar ze heeft gelijk. Ik ben uitgeput. Vermoeid strompel ik achter haar aan.
    "Denk je dat ze ergens pure cafeïne hebben liggen?" Ik wrijf in mijn ogen en kijk naar haar. Mensen zeggen soms dat jij je eigen keuzes moeten maken, omdat jij het beste weet wat je nodig hebt. Tussen ons is het anders. Ik zou haar alles toevertrouwen, aangezien zij me perfect begrijp en ik haar ook. "Dankje voor het wegslepen. Soms vergeet ik even dat er een wereld buiten die ruimte is."


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman


    Phoebe Ariana Ross.
    __________________________________


    "Nee, we waren net van plan om te vertrekken." Ik knikte kort, en merk dan pas op dat ik de tranen nog niet van mijn wangen had geveegd, waarna ik dat dan ook gelijk doe. Godzijdank vroegen ze geen van beiden wat er aan de hand was. Voor ik het weet wordt ik alleen achtergelaten in de ruimte.
    Ik ga op een stoel zitten en begraaf mijn hoofd in mijn handen, waarna ik eens goed na begin te denken en er miljoenen vragen in me op kwamen. Waarom beloofde het Herstel om van alles te doen zonder het uiteindelijk na te komen? Waarom bedrogen ze de onschuldige burgers, alleen om aan de macht te blijven? Waarom was Nathan niet meteen met mij meegekomen naar het Verzet?
    Ik kreeg er verschrikkelijke koppijn van. Van alle shit waar ik als leider van moest profiteren. Van al het gezeik dat deze stomme oorlog met zich meetrok. Van al het gedoe wat er in de wereld allemaal gaande was. Ik werd er helemaal gek van.
    Ik sta op van de stoel en verlaat de ruimte, waarna ik naar een klein keukentje zoek, waar ik alleen kan zijn. Ik zet een kop koffie voor mezelf, inclusief melk en suiker. Ik pak een doos met koekjes en schuif aan aan het kleine tafeltje in de ruimte. Waarom was die slaapkop van een Drake nog steeds niet wakker? Ik had nog een heleboel zaken met de jongen te bespreken, maar dat ging moeilijk als hij zo lang in zijn bed bleef liggen.


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    KATHERINE ELISE JONES.


    Eerst lijkt Archie een beetje te protesteren maar daarna lijkt hij te beseffen dat het inderdaad tijd is om even iets anders te doen.
    "Denk je dat ze ergens pure cafeïne hebben liggen?" vraagt hij. Hij wrijft even in zijn ogen en kijkt me dan aan.
    "Dankje voor het wegslepen. Soms vergeet ik even dat er een wereld buiten die ruimte is" zegt hij vervolgens.
    "Geen probleem hoor" zeg ik tegen hem. Ik snap hem geheel, soms vergeet ik dat er nog een wereld is buiten dit alles. Dat mijn ouders en zusjes ergens zijn, als ze nog leven. Het klinkt raar maar ik hoop dat Emily en Mady dood zijn. Ik wil niet dat ze daar zijn met mijn ouders en de rest van het Herstel.
    "Kom we gaan wat eten zoeken en daarna ga je naar bed" ik voel me net een moeder die tegen haar zoon spreekt. Maar Archie weet dat ik het goed bedoel, denk ik.
    "Ik blijf bij je" voeg ik er vervolgens aan toe. Ik snap het als hij niet alleen wilt zijn. Niemand moet alleen hoeven zijn. Ik pak zijn hand weer vast en loop samen met hem naar de kantine in de hoop dat er wat te eten te vinden is.


    -

    Archibald "Archie" Cleaver
    "I am a pathetic traumatized insomniac, who never knows how to stop pushing."


    "Geen probleem hoor." We lopen verder en het voelt fijn om even bij haar te zijn. Ze is een stuk betere afleiding dan het Omega Point gebeuren. "Kom we gaan wat eten zoeken en daarna ga je naar bed." Ik moet even lachen, omdat ze doet als een moeder, maar ik weet dat ze het doet met de goede redenen. Toch zit het me niet lekker. Naar bed gaan betekent slapen en slapen betekent wakker worden met angst en paniek, die ik niet heb als in wakker ben. "Ik blijf bij je." We lopen de kantine in en automatisch loop ik naar het koffiezetapparaat. Ik zet een grote mok eronder en druk iets van vier kier op de espressoknop, zodat de mok volledig gevuld wordt met espresso.
    "Het hoeft niet, hoor. Waarschijnlijk gaan Drake en Phoebe straks overleggen en misschien kan ik dan een plan voorleggen. Slapend gaat dat niet lukken." De mok is gevulg met espresso en ik gooi er nog wat suiker bij. Tevreden drink ik ervan. De bittere smaak is precies wat ik nodig heb op de vroege ochtend, late middag of zelfs in de nacht. Daar is het lekker genoeg voor.


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman


    Drake Clinton Bratva
    Mokkend stap ik onder de douche uit. Ik gaap lang en ongeïnteresseerd, want slapen doe ik amper. Ik voel dat mijn gezicht in een geïrriteerde plooi zit, en ik probeer wat te kalmeren.
    Ik heb nog geprobeerd om wat slaap te vatten, maar het ging maar niet. Waarom moesten we ook alweer oorlog voeren? Ik trek wat kleren uit de kast, en trek ze aan. Verveeld pak ik de munt van mijn bureau, en laat hem tussen mijn vingers door glijden. Een korte zucht verlaat mijn lippen. Ik laat de munt vliegen, terwijl ik naar de deur loop. De munt, de enige bezitting die ik nog over heb van... Voor alles gebeurde. Ik heb vreselijke dingen gedaan, iets waar ik enorm spijt van heb. Maar de munt, het koude metaal dat zo bekend voelt en is, is het enige goede wat me aan mijn tijd voor het verzet doet denken.
    Ik bijt op de binnenkant van mijn wang. De munt, het voorwerp dat mij eraan helpt herinneren waarom ik ook alweer vecht. Bovendien, het enige wat me doet denken aan iedereen die ik lief had, heb en zal hebben.
    Langzaam vind ik mijn weg naar het keukentje, en als ik binnen kom lopen zie ik -niet geheel tot mijn verbazing- Phoebe al zitten. Ik hou de munt in een van mijn handen vast en wijs met mijn hand naar de ijzeren kan die op het aanrecht staat. Met een knikje van mijn pols zweeft hij naar de kraan, die ik met een knikje van mijn andere pols opendraai.
    "Goedemorgen Phoebe." Zeg ik kort terwijl ik de kraan dichtdraai. Ik pak een glas uit de kast, pak de kan met water uit de lucht en schenk water in. Ik plof neer op een van de stoelen en neem een slok water. "Goed geslapen? Ik niet namelijk."


    "At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."


    Madeline Emma Jones


    Terwijl ik me omkleed hoor ik ineens een geschreeuw uit de andere kant van de kamer komen. Emily. Ik kijk verbaast op. Het is te donker om goed te kunnen zien wat er aan de hand is. Even wil ik het licht aan doen en vragen hoe het gaat.
    "Ga weg" Zegt ze dan. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Of ik vraag het niet. Ik kijk even naar mezelf. Ik sta in mijn ondergoed met mijn broek in mijn hand. Niet echt het ideale moment om weg te gaan, lijkt mij. Snel trek ik de broek aan, al kan ik mijn shirt niet vinden.
    "Ook goedemorgen." Mompel ik, al weet ik niet zeker of ze het heeft gehoord. Ondertussen gaat Emily douchen, wat ik altijd in de avond doe. Op die manier hoeven we niet ook ruzie te maken over de douche. Ik zucht een beetje. Waarom moet ze nou zo doen? Ik ben haar zus, maar voor haar ligt dat blijkbaar anders. Ik kijk de kamer goed rond op zoek naar een shirt. Ik maak altijd een bende van de kamer, altijd. Als ik er uiteindelijk eentje vindt trek ik die snel over mijn hoofd en loop ik de kamer uit. Ik heb geen zin om dadelijk met een chagrijnige Emily op de kamer te zitten. Ik heb alleen geen idee waar ik nu heen moet en ik besef me dat ik niet eens weet wanneer die stomme training is. Ik vergeet de tijden altijd.


    She was always looking for more..