[250] The abduction ~ Speeltopic - Speeltopics

Vijf jongens, vijf criminelen, vijf misbruikers, houden enkele jonge meisjes al een paar jaar vast. De villa waar ze in wonen zit heel goed in elkaar en geen enkel meisje is er ooit uit ontsnapt. Bovendien hebben ze allemaal een vreemde ketting aan, als ze toch een stap uit het huis doen, geeft het hen een elektrische shok. De meisjes worden misbruikt door de jongens, en zijn ook al vaak naar feestjes gegaan met de ergste mensen. Het is de nachtmerrie van elk jong meisje, en het is erg moeilijk om er wat tegen te doen. Maar na die twee jaar komt er nog het slechtste nieuws van al, één van de meisjes moet worden verkocht ! De criminelen hebben niet meer genoeg geld, en moeten dus één van hun slachtoffers aan een vreemde man, die erg veel eist verkopen. Word één van de meisjes echt verkocht ? Wie is die vreemde man ? Wat zullen de meisjes er aan doen ?

Regels :
- Minimum 250 woorden !
- 16+ is toegestaan
- Zo vaak mogelijk reageren
- Geen ruzie buiten de RPG
- Reserveringen blijven drie dagen staan
- Vergeet niet dat de jongens geen lievertjes zijn

Jongens : VOL
- Jason Avalon ~ Ephrya
- Lucas Arthur Lowell ~ Catesbeianus
- Finn Robert Willow ~ Newt_Runner
- Nathan Zack Clifford ~ Californication
- Thomas 'Tom' Noel Mitchell ~ ComingThoTheTree
Meisjes : VOL
- Lucia 'Lucie' Nathalia Mells ~ Allirian
- Destiny Genevieve Dorcas ~ WhereITold
- Lily June Hale ~ Iniminicum
- Samantha Lynn Hale ~ Eleutheromania
- Claire Maeve Deveraux ~ Sangster


Het begin :
De meisjes worden wakker in hun kamer, allemaal in een aparte kamer. Ze moeten deze avond naar een heel belangrijk feest voor de jongens. Ze moeten zich er allemaal gedragen, als ze dit niet doen, worden ze streng gestraft. De meiden krijgen kleding mee van de jongens, wat niet altijd erg makkelijk zit.

[ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 21:35 ]

---

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

Destiny Genevieve Dorcas

Blijkbaar was ik net in een gesprek binnengevallen waarin Samantha niet wilt gaan opruimen en daar in de plaats een sigaret van Nathan op haar arm krijgt en waarna Jason in een bord ging staan. Die laatste boeit me dan ook helemaal niets, maar Samantha boeit me wel.
"Dat moet je koelen lijkt me." Het is nou niet dat ik alles over brandwonden afweet, maar volgens mij moet je het wel even onder de kraan houden. Ik neem Sam daar dan ook mee naartoe en geef tijdens het lopen een vuile blik aan Nathan. Ik draai de kraan open waar ik lauw water uit laat stromen en de hand van Sam eronder houdt. Ik haat Nathan. Ik haat ze allemaal. Jason mag lekker zelf dat bord opruimen, dat ga ik dus ook echt niet doen, maar ik ga dat dus niet net zoals Samantha hardop zeggen. Dat lijkt me ook niet echt het beste plan van de wereld. "Ik weet niet hoe lang je het eronder moet houden, maar doe dat nog maar even. Ik denk dat dat het beste is." Ondertussen pak ik een appel van de tafel, die ik begin op te eten. Ik probeer de jongens te negeren. Als ze maar niet terugkomen op het opruimen, want nu probeer ik te doen alsof ik niet weet waarom Nathan dat deed bij Sam. Ik kwam pas later binnen, dus dat moet vast kunnen. De appel smaakt in elk geval wel goed. Wat een geruststelling.

---

She was always looking for more..

Sam sluit haar hand ook om de mijne en werpt me een kleine glimlach toe. Ik glimlach ook naar haar.
''Ga alsjeblieft buiten roken. Ik word er nog gek van" zegt Claire.
"Wat vonden je ouders ervan dat je rookte? Ik help hun jou op het goede pad te houden" dan grijpt hij Sam's arm en duwt zijn sigaret erop uit. Gelijk heb ik de neiging om hem in zijn gezicht te slaan maar ik weet dat die actie zinloos is. Daar komen alleen nog maar meer problemen van.
"Dat moet je koelen lijkt me" zegt Destiny. Ze neemt Sam mee naar de kraan en ik volg hen op de voet. Ik ben blij dat Destiny dit doet. Ik ben niet het persoon dat veel verstand heeft van brandwonden, zij lijkt te weten wat ze doet. Een tijdje houdt Sam haar hand onder de kraan.
"Ik weet niet hoe lang je het eronder moet houden, maar doe dat nog maar even. Ik denk dat dat het beste is" dan loopt ze weg om een appel te pakken. Ik kijk even naar Sam en opeens kan ik er niet meer tegen. In grote stappen loop ik naar Nathan toe.
"Blijf voortaan van Sam af. Jij klootzak!" Schreeuw ik tegen hem. Ik weet niet waarom maar alle opgekropte woede lijkt er nu uit te komen.
"Neem mij! Maar niet mijn zusje!"

---

-

Lucia Nathalia Mells

      Ik hoorde dat Sam achter mij tegenwerkte, en ik wist dat ze niet mee, dit bord ging wegzetten. Even keek ik met een afschuwelijke blik naar Jason's voet, die nu flink aan het bloeden was, maar richtte mijn aandacht snel weer naar Sam. Ik voelde dat ze hier straf voor ging krijgen. Het was ook de enige reden waarvoor ik wel opruimde ! Mijn lichaam had zelf geen hoopje energie mee, ik was kapot. Zowel vanbinnen, als vanbuiten ! Als ik nu nog straf kreeg, wist ik niet zeker of ik dit wel ging overleven.
      Ik deed mijn hand voor mijn mond, als ik zag dat Nathan zijn sigaret op Sam's arm uitdrukte. Ze hadden me het vorig jaar ook aangedaan, en ik wist nog dat het verschrikkelijk veel pijn deed. Ik haalde een hand door mijn haar en kwam naar Sam toe, net als Genevieve en Lily, die met haar mee naar de keuken gingen. Ik keek de jongen woest aan, dat kon hij gewoon niet maken. Waarom waren ze zo onmenselijk !
      "Je bent een echte klootzak, ik haat je !" Zei ik deze keer hard op tegen Nathan. Ik had zo een zin om hem een mep te geven, maar ik wou het eerlijk gezegd niet erger maken. Al snel kwam Lily terug, en ik merkte dat ze ook niet blij was met zijn actie.
      "Blijf voortaan van Sam af. Jij klootzak!" Schreeuwde Lily tegen hem.
"Neem mij! Maar niet mijn zusje!", kwam er ook nog bij. Ze was woest, dat zag ik meteen. Ik kreeg even tranen in mijn ogen, ze hadden zo'n goeie zussen relatie... Ik was nooit zo met iemand geweest. Ik besloot die mislukte tranen binnen te houden.

[ bericht aangepast op 22 dec 2014 - 10:13 ]

---

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

Thomas 'Tom' Noel Mitchell

---

Geschreeuw uit de keuken. Normaal gesproken had ik niet eens de moeite gedaan om er naar te luisteren, maar nu wel.
Want het geschreeuw komt van Lily.
'Blijf voortaan van Sam. Jij klootzak! Neem mij! Maar niet mijn zusje!'
Mijn hart staat even stil. Nee, Lily, niet doen! Roep ik naar haar in mijn hoofd. Maar ze kan me niet horen. Duh.
Dus ik ren de keuken in, waar ik zie dat Sam haar hand onder de kraan houdt. En Lily staat te schreeuwen tegen Nathan.
Dit gaat nooit goed aflopen. Dat laatste had ze niet moeten zeggen. Nathan kennende...
Ik heb zoveel zin om nu naar haar toe te rennen, haar af te kappen en te kalmeren. Maar dat kan niet. Dat kan niet.
Nathan heeft nog niets gezegd, maar hij staat te koken met woede. Hier gaat Lily niet goed uit komen. Helemaal niet. Angst voor haar overspoelt me; het laat me bijna wankelen, zo heftig is het. Het doorbreekt de stevig gebouwde muur die de rest van mijn lichaam van mijn hart beschermt. En de angst gaat door mijn complete lichaam. Het voelt alsof ik wakker ben geworden uit een diepe slaap. En bijna begin ik ook te schreeuwen tegen Nathan, dat hij inderdaad niet zo gemeen moet doen en dat de kinderen uit het huis moeten worden gehaald. Bijna.
Maar de muur herstelt zich weer. Mijn lichaam staat weer onder controle van mijn hoofd. Maar de golf, de-de- liefde voor Lily is er door heen en klotst als een woeste zee door mijn lichaam heen.

[ bericht aangepast op 22 dec 2014 - 9:10 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

---

Nathan keek me beledigd aan. "Wat vonden je ouders ervan dat je rookte? Ik help hun jou op het goede pad te houden" Hij drukte zijn sigaret uit op Sam's arm, waardoor ik even pijnlijk keek. Dat was een keer bij mezelf gebeurd en dat was niet een fijn gevoel kon je zeggen. Daarbij hield je een lelijk litteken van, zelf had ik er één op mijn bovenbeen, maar dan achter dus je kon het niet duidelijk zien. "Je bent een vuile klootzak," siste ik naar hem en schudde mijn hoofd. "En als antwoord voor je vraag, mijn ouders konden het niet schelen dat ik rookte omdat ze zelf ook rookten. Misschien was op je veertiende roken iets te jong, maar dat maakte hun niets uit. Hun enige woorden waren 'eigen schuld als je iets krijgt aan je longen.'" Ik draaide me om naar de woonkamer en haalde een hand door mijn natte haren. Ik had iets gehoord dat we vanavond naar een feest moesten, maar daar zou ik me later wel zorgen over maken.
      Een zucht verliet mijn lippen en liet me op een willekeurige bank vallen. Er was hoogstens een half uur verstreken nadat ik wakker was geworden en er was nu al chaos. Ik draaide me weer om naar de keuken en zuchtte weer. Jason had weer eens zijn voet in een kapotte bord gestoken. "Erg slim, Jason." Schreeuwde ik en leunde naar achteren in de bank.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

      Hij liep de trappen op, zover dat ging met zijn voet. Het was niet dat hij verder van plan was te laten zien dat hij pijn had, het werd tenslotte alleen maar tegen je gebruikt, en dan vooral hier. 'Jase, ik ben klaar!'
      'Ja Jezus Tommy wacht even!!' Hij had inmiddels iets van verband gevonden en moeite om de wond schoon te maken nam hij niet. De vloer hier was over het algemeen redelijk schoon, de meiden haalde er toch regelmatig een stofzuiger doorheen. Hij verbond de gelukkig niet al te grote wond en besloot weer gewoon normaal te lopen. Hinken zou geen zin in hebben. Het was zwakte tonen en dat was iets wat hij inmiddels wel af had geleerd.
      Hij trok verstandig eerst zijn gympen aan voor hij weer naar beneden liep. 'Er slim, Jason.' Claire dacht naar boven te roepen, maar hij was al in de woonkamer verschenen. Hij wilde wel op het meisje reageren, maar zijn aandacht ging direct naar de ruzie die gaande was.
      'Nathan,' Sprak hij vervolgens. 'Ik heb geen idee wat hier aan de hand is, maar realiseer je dat de meisjes vanavond aan het werk moeten. Je kan ze niet zo hard straffen dat ze onder de blauwe plekken zitten.' Sprak hij kalm. Soms was dat echt een ramp hier, sommige van de jongens begonnen al met slaan om het kleinste en Thomas kon zich enkel druk maken om Lily. Niet dat hij altijd geweldig was, maar soms had hij echt het idee dat hij de enige was met hersens hier.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Thomas 'Tom' Noel Mitchell

---

'Ja Jezus Tommy wacht even!' roept Jason geïrriteerd naar beneden. Niet veel later komt hij naar beneden gelopen.
Zijn ogen vliegen naar Nathan, die pissig naar Lily kijkt.
'Nathan,' zei hij. 'Ik heb geen idee wat hier aan de hand is, maar realiseer je dat de meisjes vanavond aan het werk moeten. Je kan ze niet zo hard straffen dat ze onder de blauwe plekken zitten.'
Dankje, Jason, dankje.
'Kom, laten we gaan,' zeg ik tegen hem, waarna ik richting de deur loop. Eenmaal buiten adem ik de frisse lucht in. Heerlijk.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

---

Ik plukte wat aan mijn haar en zuchtte. Het leven begon steeds saaier te worden voor mijn doen, ik had hier helemaal niets te doen en wegrennen voor hulp had al helemaal geen zin meer. Dus eigenlijk was ik best blij dat we vanavond het huis uit konden in plaats in dit huis blijven, alles was beter dan hier. Ik had nog nooit gedacht dat ik op vijftienjarige leeftijd ontvoerd zou worden door een stel mannen en daarna mijn familie nooit meer zou zien. Ach, het leven liep nou eenmaal anders dan gepland en op het moment kon het me niet meer veel schelen. Daarbij zagen ze er niet slecht uit, maar ik verachtte het om iets te krijgen met één van hun. Ik haatte ze met heel mijn hart.
      Jason kwam weer naar beneden, keek me met een korte blik aan, maar zijn aandacht ging naar het tafereel dat zich afspeelde in de keuken. Op sommige momenten kon ik Lily en Samantha niet uitstaan, ze waren verschrikkelijk irritant en daarbij kon ik ze haast niet uit elkaar halen. Ik stond op en ging naast Jason staan terwijl ik naar de overige meiden keek. Het was een complete chaos in de keuken en je kon Nathan wel de schuld daar van geven. ''Ik geloof dat je zowat de enige bent die hier hersens heeft en die dan ook gebruikt.'' mompelde ik tegen Jason. Ik keek omhoog en haalde mijn schouders op, waarna ik op mijn tenen ging staan en door zijn haren woelde. ''Ik verveel me.'' zei ik daarna. Je kon zeggen dat het me niets meer kon schelen met wat er met me zou gebeuren zo lang ik in dit huis was, maar ik zou het voor mezelf nog een beetje leuk maken hier.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

      'Kom, laten we gaan.' Hij wilde achter Thomas aanlopen, maar Claire was naast hem verschenen. 'Ik geloof dat je zowat de enige bent die hier hersens heeft en die dan ook gebruikt.' Mompelde ze. Hij wist niet of het tegen hem of iemand anders was, al ging hij er maar van uit dat ze het niet tegen Thomas had die net weg liep.
      'Ik verveel me.' Ze ging op haar tenen staan en haalde haar hand door zijn haren, waarop Jason haar een waarschuwende blik gaf. 'Niet doen.' Hij had het nooit zo op lichamelijk contact en dan helemaal niet als het een van de meisjes wat. Dat was dan ook direct de reden dat hij niet elke avond een ander in zijn bed had liggen. Hij hield zijn kleren het liefst aan, en dan voornamelijk zijn shirt. Niet iedereen hoefde die verdomde littekens te zien.
      'Als je je verveeld, ga je jezelf nuttig maken, Claire. Desnoods ga je mee boodschappen doen.' Het gebeurde wel vaker dat een van de meisjes mee ging. Ze wisten tenslotte toch dat ze niets moesten flikken en ze zette enkel die ketting uit zodat ze niet om de seconden schokken zou krijgen. Het was niet dat het ding volledig uit stond. De jongens hadden nog steeds de controle. Toch had nog niemand ooit geprobeerd wat te flikken. Ze kende de regels, ging je mee, hield je je bek en deed je enkel wat er van je werd gevraagd. Niet meer en niet minder. Ondertussen griste hij de autosleutels van de kast af.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Finn Robert Willow

Blijkbaar was ik net op het verkeerde moment aangeschoven. Nathan had ruzie zitten maken, blijkbaar met Jason en Thomas, over dat de meisjes te vroeg uit de kamers waren. Ik zuchtte en at rustig verder. Ik ging me hier niet tussen mengen, dat zeker niet. Ze wisten dingen van me, de jongens. De meeste wisten wel dat dit huis alles was wat ik nog had. Ik bewoog mijn schouders even, maar stopte abrupt toen daar een pijnscheut doorheen schoot. Fijn. Ik stond op en zette mijn bord in de vaatwasser. Jason zei dat we nog boodschappen moesten doen, en Thomas bood meteen aan om mee te gaan. Mooi, want daar had ik geen zin in. Een paar meisjes kwamen toch binnen, en Nathan drukte zijn sigaret uit op Sam's arm. Godverdomme. Waar was dat nou voor nodig?! Natuurlijk gingen de andere meisjes meteen in de aanval. "Hey, tenzij een van jullie ook een sigaret van Nathan op hun arm wil, moven. NU!" Het was niet eens als bedreiging bedoeld, meer als waarschuwing. Ze zouden namelijk niet heelhuids naar het feest komen als ze nu bleven doorgaan. Ik plofte weer neer op de stoel en keek Nathan aan. "Vond je dat nou echt nodig? Een sigaret, serieus?" Ik leunde nonchalant tegen de rugleuning, maar was toch benieuwd naar zijn reactie. Hij zou boos worden, dat was zeker. Maar hij zou me niet slaan, daar was ik bijna zeker van.

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Thomas 'Tom' Noel Mitchell

---

Jason loopt achter me aan, naar de deur.
'Als je je verveeld, ga je jezelf nuttig maken, Claire. Desnoods ga je mee boodschappen doen,' hoor ik hem vervolgens zeggen.
Oh, alsjeblieft niet. Dan moet één van ons haar weer continu in de gaten houden en paraat staan om haar te kunnen tegenhouden als het nodig is.
'Jase, we hebben geen tijd,' roep ik vanuit de hal. Het is wel waar. Ik bedoel, vanavond is er een belangrijk feest en we moeten nog een heleboel doen. We hebben echt geen tijd om Claire mee te slepen.
'Je mag de volgende keer wel mee, Claire. Maar vandaag hebben we echt geen tijd,' zeg ik er nog achteraan, waarna ik de deur van het slot af haal.

---

“A queen will always turn pain into power.”

      Finn stuurde de meisjes naar boven. 'Jase, we hebben geen tijd,' Riep Thomas vanuit de hal. Het was vreemd niet bij zijn volledige naam te worden genoemd, zoals de meeste hier wel deden. Thomas was de enige die hem niet gewoon Jason noemde.
      'Je mag de volgende keer wel mee, Claire. Maar vandaag hebben we echt geen tijd.' Zei hij er nog achteraan. Jason knikte even en richtte zich tot de andere jongens. 'Zorg er voor dat die meiden vanavond nog kunnen lopen wil je. Ze moeten niet onder de blauwe plekken zitten, houd jullie een beetje in. Sluit ze desnoods op in hun kamer.' Vervolgens draaide hij zich om en liep de gang op, waarbij hij de deur achter zich aan in het slot trok.
      'Heb jij het geld?' Hij trok zijn jas aan en liep naar buiten, terwijl hij de deur achter zich aan dicht trok. 'Want anders mag je nu dus mooi zelf weer naar binnen hé.' Hij grijnsde even en liep richting de auto om alvast de deur open te maken en te gaan zitten. Vervolgens boog hij zich naar de andere deur toe om die eerst vanaf de binnenkant open te maken, zodat Thomas kon gaan zitten. 'Wat moeten we eigenlijk allemaal hebben Tommy? Hij keek richting de jongen en wachtte even op een antwoord.

(Sorry, ik kreeg de 250 er net niet uit.)

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

---

---

Jason gaf me een waarschuwende blik nadat ik door zijn haar woelde. "Niet doen." Ik zette een sarcastische glimlach op en haalde mijn schouders op. 'Als je je verveeld, ga je jezelf nuttig maken, Claire. Desnoods ga je mee boodschappen doen.' Ik rolde mijn ogen. Als ik mezelf 'nuttig kon maken', kon ik net zo goed naar de hel gaan. Oh wacht, daar was ik toch al beland. Een diepe zucht verliet mijn lippen, maar ik wilde graag naar buiten om de frisse lucht in te ademen. Het was een lange tijd geleden dat ik buiten was geweest.
      Voor ik kon antwoorden, was Thomas me voor. 'Jase, we hebben geen tijd,' hoorde ik zijn stem vanuit de hal. Ik rolde opnieuw met mijn ogen. Ze hadden waarschijnlijk geen zin om op me te passen zodat ik niet weg zou lopen. Nou, na vijf pogingen van ontsnappen was ik het beu en had mezelf erbij neergelegd dat ik hier nooit meer uit zou komen. Tot nu toe bleef dat ook zo. "Je mag de volgende keer wel mee, Claire. Maar vandaag hebben we echt geen tijd." Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Je wilt me gewoon niet in de gaten houden omdat je te lui bent. Ik ben niet wanhopig en zal ook niet een poging tot ontsnappen maken, na vijf pogingen was ik het nogal beu en nu nog steeds. Mag ik alsjeblieft mee? Ik zweer je dat ik niets ga uithalen." Ik keek Jason smekend aan, wetende dat hij iets makkelijker was dan Thomas. Daarna lieten ze me toch achter in de chaos. Fijn, erg fijn dit. Ik liep weer naar de bank toe en liet mezelf erop neervallen. Het ging een lange dag worden, maar ik kon niet wachten tot vanavond.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Destiny Genevieve Dorcas

En de hel breekt uit. In plaats van gewoonweg slim te zijn door te zwijgen schieten de rest van de meiden gelijk in de aanval.
"Blijf voortaan van Sam af. Jij klootzak! Neem mij! Maar niet mijn zusje!" Ik rol even met mijn ogen. Tuurlijk, echt ontzettend slim Lily. Nu blijft hij zeker van Sam af. Alsof dat zin heeft om te zeggen. Ze maakt het alleen maar erger.
"Je bent een echte klootzak, ik haat je !" Volgt Lucia, wat het naar mijn mening nog alleen maar erger maakt. En daarna komt Claire ook nog terug op het roken. Soms zijn die meiden echt dom. Het is nou niet dat ik zo altijd gehoorzaam, maar ik weiger eerder in stilte dan in woorden. Ik weiger alleen als het echt nodig is. Ik ga nu ook niet ineens Nathan uitschelden. Daar bereiken we hier allemaal niets mee. Ik zit er niet op te wachten om het allemaal nog erger te maken dan het al is.
"Hey, tenzij een van jullie ook een sigaret van Nathan op hun arm wil, moven. NU!" Zegt Finn dan. Ik moet heel even zuchten. Ik wilde nog gaan eten en ik voel er helemaal niets voor om weg te gaan. Ik blijf maar een beetje in een hoekje staan. "Vond je dat nou echt nodig? Een sigaret, serieus?" Zegt hij dan tegen Nathan. Ik kan hier best blijven staan. Als ik verder zwijg vergeten ze me vast wel weer.

---

She was always looking for more..

Thomas 'Tom' Noel Mitchell

---

'Zorg er voor dat die meiden vanavond nog kunnen lopen wil je. Ze moeten niet onder de blauwe plekken zitten, houd jullie een beetje in. Sluit ze desnoods op in hun kamer,' zegt Jason nog voordat we naar buiten lopen. En gelijk heeft hij.
'Heb jij het geld?' vraagt hij, waarna hij de auto opent en instapt. Van de binnen kant opent hij de andere deur en ik ga naast hem zitten.
'Want anders mag je nu dus mooi zelf weer naar binnen hé,' vervolgt hij.
'Jaha, ik heb het bij. En tassen,' zeg ik, waarna ik wat overbodig met de tassen zwaai. Dan zet ik ze neer voor mijn voeten.
Dan dringt het bij me door dat hij gevraagd had wat we moeten hebben.
'Ehm, gewoon, wat brood enzo,' zeg ik, de inhoud van de kastjes proberend voor me te halen.
'Laten we gewoon een rondje maken en meenemen waar we zin in hebben,' vervolg ik. Jason start de auto en verlaat het terrein waar de villa op staat.
'Waar is het feest vanavond ook al weer?' vraag ik, terwijl ik het geld tel wat ik in mijn zak heb gepropt.

---

“A queen will always turn pain into power.”