• Oké, ik weet even niet meer wat ik moet doen, dus ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Dit is vooral een zeik-topic, though, en ik heb het helemaal zelf gedaan, dat weet ik al lang dus dat hoef ik verder niet te horen (a.u.b.).

    Anyway, dit dus:


    Ik praatte al sinds vlak voor de zomervakantie met een hele leuke jongen.
    The Problem? He was taken.
    We praatte echter steeds meer en hij werd een goede vriend (ik was net van school veranderd en werd niet bepaald goed geaccepteerd in mijn nieuwe klas, dus dat maakte hem ook mijn enige vriend). Ik begon hem steeds leuker te vinden, maar wilde onze vriendschap niet verpesten. Nu is het zo dat ik het niet niet kon zeggen. Ik ben het soort persoon dat zich dan nergens meer op kan concentreren en langzaam maar zeker helemaal gek wordt.
    Dus besloot ik hem uit te leggen wat ik voelde en te zeggen dat ik gewoon wilde dat hij blij is (wat ook zo was/is), en dat ik er verder niet van plan was iets me te doen (wat ook zo was). Hij reageerde heel begrijpend en gelukkig veranderde mijn gevoelens onze vriendschap niet. We praatte nog steeds bijna dagelijks en we kwamen nog steeds met onze problemen naar elkaar toe.
    Ik begon me letterlijk over hem heen te zetten en gewoon blij te zijn dat we vrienden waren.
    En dat lukte.
    Maar ondertussen ging het tussen hem en zijn vriendin niet zo goed. Ik zal er niet te veel op in gaan, want dat is tussen hen, maar uiteindelijk gingen ze dus uit elkaar.
    Nog op dezelfde avond wappte hij me dat hij 'van me hield' en dat hij 'bij me wilde zijn'. Het kwam eerlijk gezegd nogal over alsof hij dronken was, ook al weet ik vrij zeker van niet (hij is pas vijftien).
    Maar goed, ik reageerde dus niet zoals hij vond dat dat moest (want oooh, een jongen vindt een meisje leuk dus is het andersom verplicht), en ik moest de hele avond hem overhalen dat ik hem ook wel leuk vond. Nou ja, dat moest natuurlijk niet, maar dat is waar ik de fout in ben gegaan. Ik wist vrij zeker dat als ik niet terug zei dat ik 'van hem hield' (serieus, houden van komt pas na jaren van een goede relatie, of toch op zijn minst maanden, hij heeft echt een nogal verknipt, geromantiseerd, film beeld van relaties) ik hem ook als vriend zou kwijtraken, en hoewel ik niet echt verliefd meer op hem was, was ik er ook niet klaar voor om mijn enige vriend kwijt te raken.
    Maar, gelukkig voor mij, wilde hij geen lange-afstands-relatie meer, aangezien dat met zijn ex op tranen was geëindigd, en dus was dat 'gevaar' ook weer 'ontweken'.
    Tot hij zich plotseling bedacht.
    Ik heb mezelf nu echt ontzettend in de nesten gewerkt. Hij heeft me op een avond via Skype gevraagd of ik zijn vriendin wilde zijn, en ik, bang dat ik mijn enige vriend zou kwijtraken, zei met mijn stomme kop Ja.
    We hebben nu al iets langer dan twee weken iets, maar ik ben meer geïrriteerd dan dat ik onze gesprekken echt leuk vindt. Waar we eerst leuke gesprekken hadden die echt ergens over gingen, stuurt hij nu telkens alleen maar hartjes, en is hij op zijn tenen getrapt als ik niet binnen tien seconden reageer.
    Ik denk dat ik hem wel weer leuk zou kunnen gaan vinden, ik ben immers verliefd geworden op de jongen met wie ik leuke gesprekken had. Maar ik ben niet het romantische hartje hartje, 'oh wat hou ik van je' type dat zich snel hecht, en dat is hij dus wel en daar irriteer ik me mateloos aan (Ik ben, persoonlijk, van het soort dat liever NIET 24 uur per dag praat en liever WEL over dingen die er echt toe doen, en dan ook alleen wanneer het mij uit komt. Een relatie moet leuk zijn, niet gedwongen).
    Ik wil eigenlijk dat we gewoon weer vrienden kunnen zijn, maar ik zie ook wel in dat als ik nu opeens zou zeggen dat ik hem toch niet zo leuk (meer) vindt, dat onze vriendschap definitief zou breken. Ik weet echt niet wat ik nu moet doen.

    Even een beetje een Side note: Ik ben ook vrij kwaad op hem, omdat hij me het gevoel gaf dat ik hem leuk MOEST vinden en dat we anders geen vrienden meer waren... Dat is echt gewoon een kut gevoel en ik ben niet erg goed met druk (wat hij ook weet).
    Ook ga ik nu morgen naar hem toe, en het lijkt me toch niet vrij gezond dat ik er meer tegenop zie dan dat ik er echt zin in heb.


    Anyways, dit is voor iedereen die door dat zeikverhaal heen heeft gezeten:



    Eigen schuld, dikke bult doesn't get me out of this situation, and I already know. Thanks.

    Korte update II:

    Ik heb hem zojuist gezegd hoe ik me voel, maar echt beter voel ik me nu niet.
    Hij was alleen maar van 'oh ja ik snap het' en 'dit is mijn schuld ik wou ook veel te snel' en hij heeft dus echt totaal geen eigen mening over wat ik hem voorleg. Ik weet niet of ik nu moet denken dat hij hetzelfde voelt maar het niet durft te zeggen, of dat hij me wel leuk vindt, me niet kwijt wil en dus maar gewoon ja en amen zegt op alles dat ik hem vertel.
    Boys.

    Nu al een tijdje later. We hebben een lang gesprek gehad. Voor nu is het wel zo'n beetje opgelost denk ik.

    [ bericht aangepast op 6 dec 2014 - 0:04 ]


    I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

    Misschien passen jullie wat minder goed bij elkaar dan je in eerste instantie dacht en vind jij het dus niet erg goed werken tussen jullie twee.


    "If you're gonna say that you've always been secretly gay for me, everyone always just kind of assumed it."

    Kiliel schreef:
    Misschien passen jullie wat minder goed bij elkaar dan je in eerste instantie dacht en vind jij het dus niet erg goed werken tussen jullie twee.


    Daar heb ik ook al aan gedacht. Maar dan weet ik nog steeds niet wat ik moet doen.


    I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

    Zoals ik het zo van je hoor, denk ik dat je zelf al weet wat je hiermee wilt. Je geeft zelf al aan dat je geïrriteerd naar hem bent, je boos op hem bent dat hij je t gevoel gaf dat je hem leuk moést vinden en je geeft zelf aan dat je het niet gezond vind dat je er meer tegenop ziet om naar hem toe te gaan, dan dat je het leuk vind.

    Mijn tip, ga een goed gesprek met hem aan. Vertel hem hoe je je voelt. Vertel hem ook dat je het gevoel kreeg dat je moést zeggen dat je hem ook leuk vind en laat hem weten wat dat met je doet. Mijn moeder heeft me ooit gezegd: Als je niet zegt hoe je je voelt, kan de ander het ook niet weten.
    Misschien komen jullie hier samen uit en vraag ook hoe hij naar jullie relatie kijkt. Heeft hij het idee dat het allemaal goed zit? Is hij écht verliefd op je? Of vind hij, als hij eerlijk is, dat het ook niet zo lekker loopt? Voor hetzelfde geld komen jullie allebei tot het besluit dat het niet werkt.
    En als niet... Mijn eerlijke advies, ik zou het dan uitmaken. Als jij je niet prettig voelt met hem als relatie, kun je er beter niet mee door gaan.

    En natuurlijk snap ik dat dat moeilijk is, omdat je bang bent dat dat jullie vriendschap verpest, en zoals je zelf al aan gaf heb je naast hem niet veel andere vrienden. Maar je weet het niet. Je weet nooit zeker hoe zo iets uit pakt. Misschien kunnen jullie -mocht je het uitmaken- alsnog samen door één deur? Misschien blijven jullie beste vrienden? Misschien ook niet. Je weet het niet.
    Wat betreft andere vrienden, kijk eens om je heen. Zijn er op school mensen waar je het goed mee kunt vinden? In je klas, of in andere klassen? Je kunt mensen tegen komen op de raarste plekken die je niet verwacht. Zo heb ik mijn vriend leren kennen op een festival (50.000 mensen en je ontmoet daar net die ene jongen) en heb een vriendin leren kennen doordat we vorig jaar steeds met dezelfde bus moesten.. Dus nogmaals, je weet nooit waar je nieuwe mensen ontmoet (;

    Anyway, hopelijk heb je iets aan mijn verhaal! En heel veel succes!


    Inspiration can hit you any time

    Constantine schreef:
    Zoals ik het zo van je hoor, denk ik dat je zelf al weet wat je hiermee wilt. Je geeft zelf al aan dat je geïrriteerd naar hem bent, je boos op hem bent dat hij je t gevoel gaf dat je hem leuk moést vinden en je geeft zelf aan dat je het niet gezond vind dat je er meer tegenop ziet om naar hem toe te gaan, dan dat je het leuk vind.

    Mijn tip, ga een goed gesprek met hem aan. Vertel hem hoe je je voelt. Vertel hem ook dat je het gevoel kreeg dat je moést zeggen dat je hem ook leuk vind en laat hem weten wat dat met je doet. Mijn moeder heeft me ooit gezegd: Als je niet zegt hoe je je voelt, kan de ander het ook niet weten.
    Misschien komen jullie hier samen uit en vraag ook hoe hij naar jullie relatie kijkt. Heeft hij het idee dat het allemaal goed zit? Is hij écht verliefd op je? Of vind hij, als hij eerlijk is, dat het ook niet zo lekker loopt? Voor hetzelfde geld komen jullie allebei tot het besluit dat het niet werkt.
    En als niet... Mijn eerlijke advies, ik zou het dan uitmaken. Als jij je niet prettig voelt met hem als relatie, kun je er beter niet mee door gaan.

    En natuurlijk snap ik dat dat moeilijk is, omdat je bang bent dat dat jullie vriendschap verpest, en zoals je zelf al aan gaf heb je naast hem niet veel andere vrienden. Maar je weet het niet. Je weet nooit zeker hoe zo iets uit pakt. Misschien kunnen jullie -mocht je het uitmaken- alsnog samen door één deur? Misschien blijven jullie beste vrienden? Misschien ook niet. Je weet het niet.
    Wat betreft andere vrienden, kijk eens om je heen. Zijn er op school mensen waar je het goed mee kunt vinden? In je klas, of in andere klassen? Je kunt mensen tegen komen op de raarste plekken die je niet verwacht. Zo heb ik mijn vriend leren kennen op een festival (50.000 mensen en je ontmoet daar net die ene jongen) en heb een vriendin leren kennen doordat we vorig jaar steeds met dezelfde bus moesten.. Dus nogmaals, je weet nooit waar je nieuwe mensen ontmoet (;

    Anyway, hopelijk heb je iets aan mijn verhaal! En heel veel succes!


    Je hebt gelijk. Ik weet ook eigenlijk wel wat ik moet doen. Nu moet ik het nog durven doen.


    I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

    The_End schreef:
    (...)

    Je hebt gelijk. Ik weet ook eigenlijk wel wat ik moet doen. Nu moet ik het nog durven doen.

    Ik kan niet veel meer doen dan je veel succes wensen. Misschien kan je toch vrienden met hem blijven, misschien ook niet, maar op deze manier lijkt het me niet zo'n gezonde relatie.


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    Tuala schreef:
    (...)
    Ik kan niet veel meer doen dan je veel succes wensen. Misschien kan je toch vrienden met hem blijven, misschien ook niet, maar op deze manier lijkt het me niet zo'n gezonde relatie.


    ja idd, thanks


    I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

    Tuala schreef:
    (...)
    Ik kan niet veel meer doen dan je veel succes wensen. Misschien kan je toch vrienden met hem blijven, misschien ook niet, maar op deze manier lijkt het me niet zo'n gezonde relatie.


    Ik heb hem zojuist gezegd hoe ik me voel, maar echt beter voel ik me nu niet.
    Hij was alleen maar van 'oh ja ik snap het' en 'dit is mijn schuld ik wou ook veel te snel' en hij heeft dus echt totaal geen eigen mening over wat ik hem voorleg. Ik weet niet of ik nu moet denken dat hij hetzelfde voelt maar het niet durft te zeggen, of dat hij me wel leuk vindt, me niet kwijt wil en dus maar gewoon ja en amen zegt op alles dat ik hem vertel.


    I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

    Gewoon tegen hem zeggen dat je geen gedwongen relatie wilt. Communiceren hoort in een relatie en als hij je meteen heeft ge w'appt die dag, probeer erachter te komen of hij wel daadwerkelijk de gevoelens heeft die hij denkt dat hij heeft.

    Je moet NOOIT iets met tegen zin doen (:


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Setsunai schreef:
    Gewoon tegen hem zeggen dat je geen gedwongen relatie wilt. Communiceren hoort in een relatie en als hij je meteen heeft ge w'appt die dag, probeer erachter te komen of hij wel daadwerkelijk de gevoelens heeft die hij denkt dat hij heeft.

    Je moet NOOIT iets met tegen zin doen (:


    We hebben een lang gesprek gehad. Helaas is hij niet zeker genoeg van zichzelf om zijn eigen mening over dingen echt te geven, maar hij was er wel vrij duidelijk in dat hij niet wil dat we uit elkaar gaan. We zijn nog steeds bij elkaar nu, ik heb hem eerlijk gezegd wat ik vindt van het de hele tijd hartjes sturen en het gebrek aan normale conversatie, en een aantal dingen die privé zijn zijn ook langs gekomen.
    Uiteindelijk hebben we besloten dat er niet veel veranderd, behalve dat we gaan proberen om nog een beetje normale gesprekken te voeren in plaats van alleen maar I love you en hartjes en blah blah blah te sturen.
    En dat is nog meer dan waar ik echt comfortabel mee ben, maar baby steps I guess...


    I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.