Speeltopic (: Je kunt je nog wel aanmelden! Je kunt in dit verhaal gemakkelijk tussendoor invoegen dus maak je daar niet druk over!
Het was een koude mistige nacht in Texas. Dit was op zich niets bijzonders. De regendruppels tikte zacht tegen het raam aan en een stevige wind liet de takken van de bomen kraken. Een meisje werd wakker van het geluid die de telefoon naast haar bed maakte. De stem die tegen haar sprak herkende ze ondanks dat ze net wakker was goed, het was haar oom Tommy. "Luister goed Sarah, ik wil dat j-" Verder dan dat kwam hij echter niet. Een bijna oorverdovende schreeuw onderbrak hem waarna de verbinding weg viel.
Na nog een aantal keer zijn naam geroepen te hebben wist ze dat de verbinding niet meer terug zou komen. Voorzichtig kwam ze uit haar bed en stapte ze op de krakende houten vloer. "Pap!?" riep het meisje hulpeloos. Toen ze geen gehoor kreeg liep ze haar kamer uit. De tv in haar vaders kamer stond nog aan maar hij zelf was nergens te bekennen. Op het scherm was een vrouw te zien met op de achtergrond een grote ravage.
"Iedereen probeert uit volle macht de stad uit te komen, maar de regering houdt de stad afgesloten waardoor de chaos steeds meer toeneemt. We kunnen niets anders meer doen dan wachten tot ze decwegen weer vrij geven. Helaas gaat dit volgens mij nie-" Een grote ontploffing was op het scherm te zien waarna er wezens in het beeld kwamen die er verre van menselijk uitzagen.
Een harde gil verliet de lippen van het meisje waarna ze op een rap tempo naar beneden rende. "Pap!?" gilde ze nog een keer terwijl ze trillend van angst op haar benen stond.
Tot haar aller grootste opluchting zag ze haar vader in de keuken staan, zijn blik gericht op de glazen deur en zijn pistool getrokken. Het jonge meisje rende naar hem toe, maar hij drukte haar naar achtere. "Sarah, ga alsjeblieft naar boven toe." zijn stem klonk beschermend.
Voordat ze ook maar de kans kreeg om weg te gaan, brak iemand door het glas heen. Bijna direct doorboorde een kogel zijn borst. Pas toen hij op de grond lag zag ze wie het was, of eigenlijk ooit geweest was, haar oom Tommy die er nu compleet gemuteerd uit zag.
Op 25 januari 2980 in het gebied waar nu Texas ligt brak een groot virus uit wat een groot deel van de mensheid veranderde in hondsdolle wezens. Dit was een bijna een half jaar geleden. Dit virus is echter nog niet verdwenen en de bevolking is bijna met 85% afgenomen. De mensen die nog over zijn proberen te overleven in deze barre en vooral dodelijke omstandigheden. Zullen ze een tegengif weten te vinden, of vluchten ze de stad uit omdat ze denken daar veilig te zijn? Maar 1 ding is zeker, niets in deze wereld is makkelijk
----
----
Rollen:
Vrouwen:
- Adaline Avery Phoenix || Mashtonx || 1.1
- Marcella Imogen Archester || Commoner || 1.1
- Gereserveerd door Verityy
- Gereserveerd door Verityy
- Ava Grayson || DecemberRain || 1.4
Mannen:
- Gereserveerd door Mashtonx
- Luciano Havel || Bostick || 1.1
- Tom Writer || Ganna || 1.1
- Ylias Namir Sayed || Princesas || 1.2
- Delvin Mills || Malevolent || 1.3
----
----
Regels:
- Minimaal 250 woorden
- Maximaal 2 personages
- Vragen mag je altijd stellen en ik sta altijd open voor ideeën
- Geen perfecte karakters
- Geen ruzie, in de RPG mag dat natuurlijk wel
- Graag nieuwe usernamen doorgeven op het rollen/- praattopic
- Bestuur alleen je eigen personage, tenzij je toestemming van de ander hebt
- Alleen Mashtonx maakt nieuwe topics aan, tenzij ze iemand anders aanwijst
----
----
Invullen:
Naam:
Bijnaam: (als ze die hebben)
Leeftijd: (geen minimum, maar denk er wel aan dat een kind van 10 niet in haar eentje kan overleven.)
Innerlijk: (iederen heeft goede en slechte kanten, ik accepteer geen perfecte personages)
Uiterlijk: (+foto)
Sterke punten: (bijv. Snel, goed met messen, sterk, slim, technisch. Eigenlijk de reden waarom ze het een half jaar hebben vol gehouden)
Geschiedenis: (denk aan, waar ze waren tijdens het uitbreken van het virus, hoe ze het half jaar met het virus in de buurt hebben doorgebracht ect.
Extra:
[ bericht aangepast op 12 dec 2014 - 23:28 ]
"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell