• Speeltopic (: Je kunt je nog wel aanmelden! Je kunt in dit verhaal gemakkelijk tussendoor invoegen dus maak je daar niet druk over!

    (Gebaseerd op; the last of us)

    Het was een koude mistige nacht in Texas. Dit was op zich niets bijzonders. De regendruppels tikte zacht tegen het raam aan en een stevige wind liet de takken van de bomen kraken. Een meisje werd wakker van het geluid die de telefoon naast haar bed maakte. De stem die tegen haar sprak herkende ze ondanks dat ze net wakker was goed, het was haar oom Tommy. "Luister goed Sarah, ik wil dat j-" Verder dan dat kwam hij echter niet. Een bijna oorverdovende schreeuw onderbrak hem waarna de verbinding weg viel.
    Na nog een aantal keer zijn naam geroepen te hebben wist ze dat de verbinding niet meer terug zou komen. Voorzichtig kwam ze uit haar bed en stapte ze op de krakende houten vloer. "Pap!?" riep het meisje hulpeloos. Toen ze geen gehoor kreeg liep ze haar kamer uit. De tv in haar vaders kamer stond nog aan maar hij zelf was nergens te bekennen. Op het scherm was een vrouw te zien met op de achtergrond een grote ravage.
    "Iedereen probeert uit volle macht de stad uit te komen, maar de regering houdt de stad afgesloten waardoor de chaos steeds meer toeneemt. We kunnen niets anders meer doen dan wachten tot ze decwegen weer vrij geven. Helaas gaat dit volgens mij nie-" Een grote ontploffing was op het scherm te zien waarna er wezens in het beeld kwamen die er verre van menselijk uitzagen.
    Een harde gil verliet de lippen van het meisje waarna ze op een rap tempo naar beneden rende. "Pap!?" gilde ze nog een keer terwijl ze trillend van angst op haar benen stond.
    Tot haar aller grootste opluchting zag ze haar vader in de keuken staan, zijn blik gericht op de glazen deur en zijn pistool getrokken. Het jonge meisje rende naar hem toe, maar hij drukte haar naar achtere. "Sarah, ga alsjeblieft naar boven toe." zijn stem klonk beschermend.
    Voordat ze ook maar de kans kreeg om weg te gaan, brak iemand door het glas heen. Bijna direct doorboorde een kogel zijn borst. Pas toen hij op de grond lag zag ze wie het was, of eigenlijk ooit geweest was, haar oom Tommy die er nu compleet gemuteerd uit zag.


    Op 25 januari 2980 in het gebied waar nu Texas ligt brak een groot virus uit wat een groot deel van de mensheid veranderde in hondsdolle wezens. Dit was een bijna een half jaar geleden. Dit virus is echter nog niet verdwenen en de bevolking is bijna met 85% afgenomen. De mensen die nog over zijn proberen te overleven in deze barre en vooral dodelijke omstandigheden. Zullen ze een tegengif weten te vinden, of vluchten ze de stad uit omdat ze denken daar veilig te zijn? Maar 1 ding is zeker, niets in deze wereld is makkelijk

    -†-†-†-



    -†-†-†-

    Rollen:
    Vrouwen:
    - Adaline Avery Phoenix || Mashtonx || 1.1
    - Marcella Imogen Archester || Commoner || 1.1
    - Gereserveerd door Verityy
    - Gereserveerd door Verityy
    - Ava Grayson || DecemberRain || 1.4
    Mannen:
    - Gereserveerd door Mashtonx
    - Luciano Havel || Bostick || 1.1
    - Tom Writer || Ganna || 1.1
    - Ylias Namir Sayed || Princesas || 1.2
    - Delvin Mills || Malevolent
    || 1.3

    -†-†-†-



    -†-†-†-

    Regels:
    - Minimaal 250 woorden
    - Maximaal 2 personages
    - Vragen mag je altijd stellen en ik sta altijd open voor ideeën
    - Geen perfecte karakters
    - Geen ruzie, in de RPG mag dat natuurlijk wel
    - Graag nieuwe usernamen doorgeven op het rollen/- praattopic
    - Bestuur alleen je eigen personage, tenzij je toestemming van de ander hebt
    - Alleen Mashtonx maakt nieuwe topics aan, tenzij ze iemand anders aanwijst


    -†-†-†-



    -†-†-†-

    Invullen:
    Naam:
    Bijnaam: (als ze die hebben)
    Leeftijd: (geen minimum, maar denk er wel aan dat een kind van 10 niet in haar eentje kan overleven.)
    Innerlijk: (iederen heeft goede en slechte kanten, ik accepteer geen perfecte personages)
    Uiterlijk: (+foto)
    Sterke punten: (bijv. Snel, goed met messen, sterk, slim, technisch. Eigenlijk de reden waarom ze het een half jaar hebben vol gehouden)
    Geschiedenis: (denk aan, waar ze waren tijdens het uitbreken van het virus, hoe ze het half jaar met het virus in de buurt hebben doorgebracht ect.
    Extra:

    [ bericht aangepast op 12 dec 2014 - 23:28 ]


    "I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

    Sorry, ik schrijf me uit. Ik weet namelijk niet of ik ook genoeg tijd heb voor deze RPG en zo niet -- dan zouden jullie door mij vastlopen...

    Malevolent schreef:
    Ik zou eventueel wel mee willen doen, maar ik ben nog behoorlijk nieuw hier. Ik hou heel erg van de verhaallijn, though. The Last of Us is een van mijn favoriete games, dus als het mogelijk zou zijn, zou ik het niet erg vinden. Ik las trouwens ook dat je nog een jongen nodig had, dus dat zou mij wel goed uitkomen aangezien dat toch wel mijn favoriete rollen zijn. c;


    Ik vind het echt heel erg leuk dat je mee wilt doen! Als je vragen hebt mag je me altijd een pb sturen hoor. Ik zal je er bij zetten. (;


    "I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

    Mashtonx schreef:
    (...)

    Maakt niet uit hoor! (;
    Het liefst begin ik als we nog 1 jongen en 1 meisje hebben, tenzij dit te lang duurt, dan kan ik op zich nu al beginnen als iedereen zn rol klaar heeft


    Alright (:


    It's hard to stay mad when there's so much beauty in the world

    Mashtonx schreef:
    (...)

    Ik vind het echt heel erg leuk dat je mee wilt doen! Als je vragen hebt mag je me altijd een pb sturen hoor. Ik zal je er bij zetten. (;


    Dankje! Ik zal mijn personage zo even afmaken.

    Ik ga nu mijn jongen grotendeels afmaken, wil iemand trouwens een relatie met Avery. Dat ze elkaar zeg maar op de een of andere manier al kennen. Voor of tijdens het virus maakt niet uit, net zoals de soort relatie (vrienden, liefde, haat, idk wat nog meer (: )


    "I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

    Mashtonx schreef:
    Ik ga nu mijn jongen grotendeels afmaken, wil iemand trouwens een relatie met Avery. Dat ze elkaar zeg maar op de een of andere manier al kennen. Voor of tijdens het virus maakt niet uit, net zoals de soort relatie (vrienden, liefde, haat, idk wat nog meer (: )


    We kunnen wel doen dat ze al vrienden is met mijn personage?


    It's hard to stay mad when there's so much beauty in the world

    Princesas schreef:
    (...)

    We kunnen wel doen dat ze al vrienden is met mijn personage?


    Jah, is goed! Alleen Avery is geen makkelijk meisje. Maar Ylias is ook niet de makkelijkste volgensmij (;


    "I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell


    Naam: Caspar Dan Sugg
    Bijnaam: Caspar heeft geen typische bijnamen voor zijn voornaam maar vroeger vonden zijn vrienden het leuk om zijn naam te verlengen zoals bijvoorbeeld Casparrieno of Caspaross. Vaker werd/wordt hij Suggy genoemd (van wege zijn achternaam).
    Leeftijd: Caspar is 22 jaar jong, geboren op 14 december.
    Innerlijk: Caspar is misschien wel de meest enthousiaste en optimistische jongen die je ooit tegen zou komen. Hij is verschrikkelijk goed met woorden en weet mensen dan altijd al snel op te vrolijke of over te halen. Helaas schiet zijn soms wat drukke gedrag bij sommige mensen wel eens in het verkeerde keelgat. Vele irriteren zich aan hem, vooral omdat hij eigenlijk niets echt serieus neemt. Hij ziet het virus eigenlijk als een groot spel waarvan hij het gevaar niet ziet. Dit is dan ook een groot probleem bij Caspar.
    Ook is hij eigenlijk nergens echt bang voor. Hij weet goed dat niets hem pijn kan doen, maar ziet daar geen kwaad in, hoewel dat wel degelijk aanwezig is. Het enige waar hij mee oppast zijn warme spullen zoals koffie. Hij wacht meestal veel te lang met het drinken van dit goedje, zo lang dat het eigenlijk al koud is, maar hier heeft hij dus geen problemen mee.
    Ondanks de uitbraak van het virus is Caspar altijd vrolijk, zonder uitzonderingen en is er altijd voor je als je steun nodig hebt. Helaas zal je hem nooit over zijn problemen horen praten, omdat hij dit nou eenmaal niet als een probleem ziet. Hij heeft een hart van goud en zal anderen ook nooit pijn kunnen doen, ook al weet hij zelf niet hoe het voelt.
    Naast dit alles is Caspar wel makkelijk beïnvloedbaar. Doordat hem altijd al is verteld dat hij 'niet zoals de rest' is en hij zelf eigenlijk niet weet wat er mis met hem is, is hij hier toch wat onzeker van geworden. Want wie weet is hij nog wel anders dan andere op meerdere vlakken. Vandaar dat hij bij de serieuze gesprekken en discussies vaak mee gaat met de wensen en ideeën van andere, bang dat hij rare dingen uitkraamt. Als je het over creatieve of originele ingevingen hebt, ben je bij Caspar echter wel aan het juiste adres. Hij mag dan misschien niet heel erg hoogbegaafd zijn, Caspar doet toch altijd zijn best om er het beste van te maken.
    Uiterlijk: Het aller eerste wat zal opvallen aan Caspar zal zijn dat hij als een kabouter is tussen alle brede en lange jongens die het virus hebben doorstaan. Hij is maar 1.71m groot en ook niet breed gebouwd waardoor hij vaak wordt onderschat. Het lijkt alsof hij niet de kracht bezit die andere jongens wel bezitten, maar schijn bedriegt. Ook al ziet Caspar er niet uit als het stereotype van een sterke gast, hij bezit wel de hoognodige spieren, waarvan vooral zijn armspieren goed getraind zijn.
    Zijn blond/bruine haren zitten bijna altijd door de war, waarschijnlijk doordat het een tik van hem is geworden om zijn hand er tig keer per dag door heen te halen. Vaak doet hij een poging zijn haar aan het begin van de dag in een kuif te doen zodat hij er geen last van heeft, maar gedurende de dag valt het al te makkelijk weer naar beneden.
    Vlak onder zijn haren zitten zijn blauwgrijze ogen die door deze kleur ook redelijk makkelijk opvallen. Zijn kijkers staan bijna nooit verdrietig en zijn dus praktisch altijd helderblauw van kleur.
    Zodra Caspar glimlacht zie je zijn rechte tanden en de kuiltjes die daardoor in zijn wangen ontstaan wat hem naast zijn lengte ook wat schattigs mee geeft.
    Vele meiden kunnen Caspar dus wel beschouwen als knap. Er zijn weinig oneffenheden aan zijn uiterlijk te zien, het enige wat op kan vallen zijn de littekens die hij over heeft gehouden aan verschillende ongelukken. De grootste loopt vanaf achter zijn oor in een boogje over zijn nek heen. Verder heeft hij nog een aantal flinke krassen op zijn benen, armen en rug.
    Sterke punten: Zoals al gezegd bezit Caspar redelijk wat brute kracht en is dan ook beter met man tot man gevechten dan dat hij echt met wapens om kan gaan. Helaas is de kans dat je gebeten wordt door een geïnfecteerde te groot als je hem gewoon te lijf gaat, dus heeft hij zichzelf om leren gaan met een speer en kruisboog. Zijn kruisboog heeft hij in een garage gevonden en zijn speer heeft hij zelf gemaakt.
    Sportief is hij niet heel erg, maar hij pusht zichzelf om te blijven trainen. Bang dat hij het anders niet uithoudt.
    Geschiedenis: Caspar is opgeroeid in een gezin met een zus en een jonger zusje. Hoewel zijn ouders de liefste mensen van de hele wereld waren, heeft hij zich nooit echt geaccepteerd gevoeld. Meerdere malen voelde hij zich een buitenbeentje, niet alleen thuis maar ook op school. Ook al voelde hij zich anders dan andere, Caspar was geen persoon die alleen zat in de pauze. Op school was hij de spontane en vrolijke jongen zoals je hem altijd zal zien. Thuis werd hij echter als opstandig en lastig gezien. Hij had dan ook vaker dan eens ruzie met zijn ouders. Hij was dan ook blij toen hij op zijn 19e op zichzelf ging wonen.
    Tot een half jaar geleden liep zijn leven op rolletjes. Hij woonde samen met twee andere jongens, Chase en Tomas, in een middelgroot appartement en had een goede baan. Dit veranderde op een barre avond. Caspar zat nog om de bank een beetje te zappen toen hij plots van boven een harde schreeuw hoorde komen. Meteen herkende hij de stem van Tomas. In de eerste instantie dacht Caspar dat het een grap was, aangezien dat wel vaker gebeurde in hun huis. Hij strompelde dus al lachend de trap op om te kijken wat ze nu weer deden om hem voor de gek te houden.
    Maar toen Caspar de deur opende zag hij niet wat hij dacht aan te treffen. Tomas zat op de grond, zijn hand op zijn arm die hevig bloedde. Net toen Caspar naar hem toe wou lopen keek hij op, zijn ogen stonden rood. Voordat hij het in de gaten had, stond Tomas met een rotvaart op en kwam op hem af. Het enige wat hij kon doen was het zakmes pakken dat naast hem op het bureau lag. Je zou verwachten dat hij hier nog elke dag mee zit, maar raar genoeg voelt hij die last niet.
    Gedurende het half jaar heeft Caspar geprobeerd contact te zoeken met zijn zusjes, maar te vergeefs. Hij heeft echter nog steeds de hoop ze ooit levend aan te treffen.
    Extra: Zoals waarschijnlijk al gemerkt; Caspar heeft last van een zeer zeldzame ziekte genaamd HSAN (hereditale sensibele en autonome neuropathi). Dit houdt in dat het voor Caspar onmogelijk is om pijn te voelen en weet dan ook niet wat dit eigenlijk is. Ook voelt hij geen temperatuursverschillen. Hij heeft last van type 4 van HSAN, wat inhoud dat zijn hyperactiviteit en instabiliteit hieruit afkomstig zijn. Voor deze extreme karaktereigenschappen zou hij eigelijk medicatie moeten slikken, maar nadat het virus uitbrak waren deze pillen bijna nergens meer te vinden
    Ook voelt hij amper psychische pijn en kunnen mensen dus heel lastig op hem in spelen.
    De kans dat hij doodbloed is bij hem dus veel groter, omdat hij het simpel weg niet zou voelen als hij neergeschoten wordt.

    [ bericht aangepast op 12 dec 2014 - 19:03 ]


    "I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

    Mashtonx schreef:
    (...)

    Jah, is goed! Alleen Avery is geen makkelijk meisje. Maar Ylias is ook niet de makkelijkste volgensmij (;


    Nee, klopt (:


    It's hard to stay mad when there's so much beauty in the world

    Naam
    Delvin Mills

    Bijnaam
    Hij doet niet aan bijnamen, hij vindt ze onnodig en zou er zelf sowieso geen kunnen bedenken.

    Leeftijd
    22 jaar, geboren op 29 november

    Innerlijk
    Delvin kon als kind al niet snel vrienden maken, hij was namelijk niet echt goed in het omgaan met anderen. Uiteindelijk bleek al dat hier weinig verandering inkwam en naarmate hij opgroeide werd dit dus niet veel beter. Hij heeft echter nooit veel behoefte gehad aan grote vriendengroepen. Hij is nooit echt een sociale vlinder geweest, hij wilde echter gewoon één vriend. Het hoefde geen groep te zijn, gewoon een enkele persoon, iemand die hij kon vertrouwen. Ook hier heeft hij zijn mening ook niet over veranderd. Zo lang hij maar een loyale vriend had, was hij tevreden, hij hoefde niets meer. Tegenwoordig zijn zijn sociale vaardigheden slechter dan ooit tevoren, want hoewel hij nog steeds behoefte heeft aan een trouwe vriend in deze barre omstandigheden, is hij niet bepaald goed met woorden. Hij kan behoorlijk humeurig overkomen en hij is dan ook zelden in een goede stemming. Hij begrijpt niet hoe mensen positief kunnen zijn in tijden als deze. Hij is echter altijd al zo geweest. Hij was altijd al negatief en constant chagrijnig. Een van zijn weinige vrienden grapte wel eens over dat als hij een vrouw was geweest, iedereen zou denken dat hij permanent ongesteld zou zijn. Gelukkig voor hem is dit niet zo, maar hij is wel degelijk negatief en snel op zijn teentjes getrapt. Zijn negativiteit gaat dan ook vaak gepaard met sarcastische of botte opmerkingen, maar meestal is dit een combinatie van de twee. Sarcastische opmerkingen zijn zijn specialiteit, maar tegelijkertijd ook een van de redenen waarom mensen niet lang met hem om kunnen gaan. Hij kan nog wel eens moeilijk in de omgang zijn, hij is namelijk niet echt een man van vele woorden, laat staan goede woorden. Doordat hij niet graag met anderen omgaat, is zijn gevoel voor humor dan ook dramatisch. Hij begrijpt vaak niet waar grappen over gaan en waarom hij om bepaalde dingen zou moeten lachen. Hij is echter wel serieus, aangezien hij toch niets met humor heeft. Hij heeft geen zin in onnodige grappen in levensbedreigende situaties, die kunnen wel op een ander moment, al snapt hij ze dan waarschijnlijk ook niet. Veel nut hebben grappen dus niet in zijn bijzijn. Hij probeert ze zelf ook niet te maken, hij komt toch al behoorlijk tactloos over.
    Gelukkig is, net zoals dat niet iedereen perfect is, ook niet iedereen vreselijk. Iedereen heeft wel een paar pluspunten en ook Delvin heeft enkelen. Zo komt het goed uit dat hij erg handig is. Van kinds af aan leerde hij al dingen van zijn vader die werkte als loodgieter. Geboren om het bedrijf van zijn vader over te nemen, nam Delvin alles automatisch op. Zo weet hij hoe de meeste apparatuur werkt en hoe je met gemak bepaalde dingen kan fiksen. Zo heeft het repareren van leidingen niet veel nut, maar hij leerde ook enkele bruikbare dingen. Omdat hij jong begon, begon hij ook steeds meer dingen te ontdekken, zo leerde hij na een tijdje ook hoe je generators moest repareren en hoe de bedrading van elektrische voorwerpen en dergelijke in elkaar stak. Het bedrijf had binnen enkele jaren groter kunnen worden en mensen kunnen helpen met zowel water als elektriciteit. Hij had zijn studie echter nog niet afgerond toen de epidemie uitbrak en zal dit dus nooit kunnen doen. Hij hoefde alleen nog maar de fijne kneepjes van het vak te leren, maar dit mocht niet baten. Hij komt voor sommige mensen misschien ook wel wat dom over, maar je moet hem zeker niet onderschatten. Hij is wel degelijk intelligent, maar gebruikt deze kennis niet altijd op de goede manier. Hij kan echter wel rationeel nadenken, iets waar sommige mensen nog wel van kunnen leren. Een groot deel van zijn gedachten neigen echter naar pessimisme toe, aangezien de huidige situatie waarin de wereld verkeert hem niet uitnodigt om positief te zijn.
    Doordat hij deze barre omstandigheden niet vertrouwt, heeft hij zich in een half jaar tijd snel aangepast. Hij was sowieso altijd wel redelijk voorzichtig met wat hij deed, je moet namelijk niet de gehaast met elektriciteit omgaan, maar deze eigenschap is sinds de uitbraak steeds meer naar voren gekomen. Hij is erg alert en hoewel hij aan gehoorbeschadiging lijdt, probeert hij zo veel mogelijk te luisteren naar zijn omgeving. Hij heeft al snel geleerd dat geluid een belangrijke factor is als je niet ontdekt wilt worden. Je moet weten hoe je jezelf zo stil als een muis kan maken en geluid zo te manipuleren dat het geïnfecteerden een andere kant op stuurt. Hij heeft enkele situaties gehad waarbij hij op het nippertje kon ontsnappen, maar hij leeft nog. Dit maakt hem echter bang om bepaalde risico's te nemen, aangezien hij meestal van het negatieve uitgaat en zichzelf niet altijd toelaat om te zien wat de positieve gevolgen kunnen zijn. Hij is dus ook geen goede leider, dit laat hij liever over aan anderen, al is hij het liefst zelf. Hij begrijpt echter dat je niet altijd even veilig bent wanneer je alleen bent.

    Uiterlijk
    Met zijn lengte is het voor hem niet bepaald makkelijk om zich te verschuilen achter iets, hij steekt er namelijk al snel met kop en schouders boven uit. Zijn lengte is vroeger altijd in zijn voordeel geweest, hij kon namelijk overal bij. Helaas is het niet handig als je jezelf moet verbergen, wat regelmatig gebeuren moet. Hij heeft dus moeite om zich te verschuilen door zijn lengte, maar ook zijn breedte werkt niet echt mee. Hij heeft altijd al gelet op zijn conditie en dergelijke en deed altijd al wel aan sport, maar sinds de uitbraak van het virus is dit toch een tikkeltje extremer geworden. Want nu is het niet meer sporten om gezond te blijven, nu is het sporten om in leven te blijven. Als je niet sterk of snel bent houd je het niet vol, als je niet voor lange perioden kan rennen, kan je je leven niet zeker meer zijn. Hoewel hij dus meer zou opvallen dan sommige anderen, compenseert hij hiermee met spierkracht, snelheid en uithoudingsvermogen. Natuurlijk is hij niet overal even goed in, maar hij probeert het zo veel mogelijk te trainen. Helaas voor hem zijn de dagen van rustig naar de sportschool gaan voorbij. Tegenwoordig draait alles om rennen voor je leven. In de laatste zes maanden kon hij het ontstaan van littekens niet voorkomen, hij is echter nog nooit gebeten. Alsnog staan er bleke krassen op zijn armen door de nagels van geïnfecteerden en enkele sneeën door gebroken glas en dergelijke. Verder is het echter nog nooit gekomen. Deze wonden helen wel, al laten sommigen hun sporen achter op zijn blanke huid. Zijn huid is redelijk gebruind door de zon aangezien hij een groot deel van de dag buiten doorbrengt. Hij vertrouwt gebouwen meestal niet, je hebt er geen goed overzicht van of er wel of niet ongewenste gasten zijn.
    Zoals je misschien al had geraden, neemt hij ook niet echt de tijd om zich zorgvuldig te scheren, hij heeft toch wel wat beters te doen dan dat. Het is niet bepaald handig om rustig in een badkamer je baard te gaan scheren wanneer er overal geïnfecteerden rondlopen. Veilig is het in ieder geval niet. Net zoals zijn baard, is ook de rest van zijn haren bruin. Erg interessant is het niet, gewoon bruin, net zoals zijn ogen.

    Sterke punten
    Zoals eerder al is vermeld, is hij vrij handig, hij weet hoe bepaalde apparaten werken en zou zonder al te veel moeite dingen kunnen repareren. Hij zou eventueel zelfs, met wat oefening, wapens kunnen maken of repareren. Hij heeft echter nog geen incomplete of kapotte wapens kunnen vinden om dit ook daadwerkelijk uit te proberen. Hij vindt het ook zonde om bruikbare wapens te verknallen in het proces, deze zou hij namelijk nog wel eens kunnen gebruiken. Hij gebruikt zijn wapens regelmatig en vertrouwt erop. Hierdoor kan hij er redelijk goed mee omgaan, al heeft hij nog oefening nodig. Een periode van zes maanden is niet lang genoeg om een expert te zijn op het gebied van wapens. Hij vreest echter dat hij dit ook nooit zal worden. Wanneer hij echter niet kan vertrouwen op zijn wapens, zoals de zeldzame gevallen waarin hij geen munitie heeft, moet hij het zien te redden met zijn lichaam zelf. Zo gebeurt het wel eens dat hij moet rennen, klimmen, springen. Het gebeurt allemaal wel, gelukkig weet hij zich redelijk goed te redden op dit gebied. Hij traint om steeds sneller, sterker en behendiger te worden, want een goede fysieke staat is uiteindelijk een van de dingen die je nodig hebt om dit te overleven.

    Geschiedenis
    Zoals eerder al verteld is, is hij de zoon van een loodgieter. Zijn leven was dan ook vrij normaal, zijn ouders hadden een redelijk inkomen en als enig kind profiteerde Delvin van de extra aandacht die hij van zijn ouders kreeg. Zo leerde zijn vader hem al op jonge leeftijd het vak. Na zijn jaren op de middelbare school, die naast de standaard tienerdrama's niet speciaal waren, ging hij elektrotechniek studeren. Het zou niet lang geduurd hebben voor hij afgestudeerd zou zijn en zijn vader kon helpen in het bedrijf, het virus sloeg echter toe voor dit kon gebeuren.
    Hij heeft geen herinneringen meer van toen het virus uitbrak, wist niet of hij die nacht dronken was of gewoon een harde klap op zijn hoofd heeft gekregen. Hij weet alleen nog dat hij wakker werd met stekende hoofdpijn en beschadigd gehoor. Het voelde alsof zijn rechteroor dicht was gestopt en afwisselend gepiep en gesuis afspeelde. Dit ongemak is echter na een tijdje gestopt, maar goed horen kan hij nog steeds niet met dit oor. Hij verbaast zich erover dat hij die nacht heeft overleefd, niet wetend hoe hij dit zonder wapens en hulp heeft gedaan, want zover hij weet, was er niemand bij hem toen hij ontwaakte. Het laatste half jaar heeft hij overleefd door rond te reizen, al verbleef hij in de eerste weken toch iets langer op een plek dan hij tegenwoordig doet. Hij heeft gehoord van quarantaine zones in de grote steden, maar waagt zich niet graag in de buurt van stedelijke gebieden. Kleine dorpjes vind hij nog wel redelijk, maar grote steden vertrouwt hij niet.

    Extra
    Hij kan zich de nacht dat de epidemie uitbrak niet meer herinneren, maar heeft er enkele dingen aan overgehouden. Toen hij wakker was geworden op een plek die hem onbekend was, merkte hij dat zijn rechteroor niet meer presteerde zoals het voorheen had gedaan. Hij kan zachte geluiden niet goed horen en heeft moeite om te bepalen waar geluiden vandaan komen. Hij wijdt het aan een gehoorbeschadiging, al heeft hij geen idee waardoor. Hij probeert er nog altijd achter te komen, maar helaas kan hij niet zomaar iemand vragen wat hij die nacht heeft gedaan. Hierdoor zal hij zachte geluiden niet goed kunnen opmerken, gehoorapparaten groeien helaas voor hem niet aan bomen.
    Iets wat wel voordelig is voor hem, is dat hij een degelijk arsenaal aan wapens heeft. Het is niet zo dat hij tientallen wapens in zijn rugzak heeft zitten, maar hij is wel degelijk voorbereid. Vlak na de uitbraak van het virus heeft hij een outdoor-winkel geplunderd. Sinds deze plundering heeft hij standaard een machete aan zijn riem hangen, iets wat hij als zowel wapen als gereedschap kan gebruiken. Ook heeft hij een kruisboog, iets wat niet gemakkelijk was in de omgang toen hij net begon. Het is echter niet moeilijk onder de knie te krijgen met wat geduld en oefening. Daarbij heeft hij een goede voorraad pijlen, die hij eventueel bij zou kunnen vullen. Hij leert zichzelf tegenwoordig namelijk aan om deze pijlen na te maken. Het is een vrij handig wapen, veel geluid maakt het namelijk niet en beschikt over een redelijke vuurkracht. Natuurlijk is het een handig wapen, maar met grote hordes en weinig tijd is het eerder een obstakel te noemen. In een noodsituatie heeft hij dan ook een handgeweer uit de handen van een dode politieagent getrokken. Hij gebruikt deze echter alleen in noodsituaties.
    Hij reist vooral veel rond, op zoek naar munitie, eten en drinken. Hij blijft niet graag op dezelfde plek, bang dat een vaste locatie geïnfecteerden zou aantrekken. Hij verzamelt tijdens het reizen alles wat hij kan vinden, in ieder geval alle dingen die handig zouden kunnen zijn. Hij doet 's nachts echter nauwelijks een oog dicht aangezien er niemand is om de wacht te houden. Hij heeft zo al meerdere nachten doorgebracht op daken, het is misschien een hele klim om daar te komen, maar het is in ieder geval erg veilig.






    [ bericht aangepast op 14 dec 2014 - 21:41 ]

    heey kan ik nog meedoen of is het vol? (:


    http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=121&t=1725293

    When do we start?


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Ik ben van plan om rond vrijdag het speeltopic te openen, zodat de laatste mensen (oa ikzelf) nog tijd hebben om hun rollen af te maken/ te perfectioneren. Als iedereen het hier mee eens is tenminste (;


    "I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

    DecemberRain schreef:
    heey kan ik nog meedoen of is het vol? (:


    Ja, je kan nog mee doen hoor! Alleen het liefst een meisje, anders wordt de verdeling jongens meisjes zo oneerlijk (;

    [ bericht aangepast op 9 dec 2014 - 20:34 ]


    "I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

    Naam: Ava Grayson
    Leeftijd: (geen minimum, maar denk er wel aan dat een kind van 10 niet in haar eentje kan overleven.) 16
    Innerlijk: (iedereen heeft goede en slechte kanten, ik accepteer geen perfecte personages) Ava is heel koppig en als ze iets wilt bereiken gaat ze er ook voor.Ze word niet snel boos of geïrriteerd, maar als ze boos is is ze ook echt boos. Ze is niet heel open en deelt ook niet vaak iets. Ze vertrouwd mensen niet snel. (srry heb niet zoveel bij innerlijk maar ben er echt niet niet goed in haha S:)
    Uiterlijk: (+foto)





    Sterke punten: Ava's wapen is een boemerang. Die heeft ze ooit gekregen van haar opa. Ze is best sterk maar ze kan niet zo snel rennen. Daarom heeft ze een skateboard zodat ze snel weg kan komen als dat nodig is.

    Geschiedenis: Ava woonde in Texas toen het virus uitbrak, haar moeder is omgekomen door het virus en haar vader heeft ze nooit gekend. Ze vluchte uit huis en belande op straat. Daar sloot ze zich aan bij een straatbende. Ze beroofde huizen en mensen. Ze woonde samne met de bende in een leegstaand huis. Ze kreeg een relatie met een jongen van de bende genaamd Syvian. Op een dag werden ze zelf beroofd door een andere bende en Ava rende zo snel mogelijk weg. Ze weet niet of Syvian het heeft overleefd. Ze zwierf rond in de stad en sliep in kraakpanden. Toen vond ze op het oude vliegveld van Texas, een groot oud vliegtuig, wat ze heeft omgebouwd tot hut. Een paar dagen nadat ze het vliegtuig vond ging ze naar de stad om een kleed te kopen voor de deur. Opeens stonden er een paar jongens voor haar en werd ze in elkaar geslagen. Ze pakte haar rugtas en skateboard. Net toen ze weg wouden rennen viel er een plat op de grond met een pijl door zijn borst. Ava keek omhoog en zag een jongen van ongeveer 12 op het dak pijlen naar de bende schieten. Toen kwam hij naar beneden om haar te helpen met haar verwondingen. Maar een van de bendeleden stond op en sloeg hem in elkaar. Ava pakte haar boemerang en wierp hem tegen zijn hoofd en hij viel dood neer. Dit was de eerste keer dat ze iemand had vermoord.
    De jongen die haar had gered heette Nathan. Hij leefde op straat en had niemand meer. Omdat het bendelid hem had geschopt en geslagen had Nathan zijn been gebroken. Ava nam hem mee naar huis en sindsdien wonen ze samen in het vliegtuig.

    Extra: Ava heeft altijd haar boemerang bij zich.

    [ bericht aangepast op 10 dec 2014 - 17:26 ]


    http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=121&t=1725293