• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_
    • Zayn Malik • • •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin
    • Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik
    • Luke Hemmings • • •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik


    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen C_A_L_M_ of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Harry vond het gelukkig niet erg dat ik binnen was gelopen terwijl hij en Niall in gesprek waren. Ik gaf hem de spullen en leunde een beetje tegen hem aan toen hij achter mijn oor kriebelde en door mijn haren aaide. Ik deed moeite om niet te gaan spinnen. Dat ging echt niet rond Niall. Toen de jongen uiteindelijk verdween kroop ik iets dichter naar hem toe en spinde zacht terwijl ik een klein kusje in zijn nek drukte. Wel rilde ik een beetje door een koele windvlaag toen die door de kelder woei. "Ik zal voor vanavond een kruikje voor je maken. Het is hier echt heel koud." zei ik zacht. Dat betekende best veel als het van mij kwam, want ik had het eigenlijk nooit koud, door de dikke haren op mijn lichaam. Toch begon ik het zeker wel koud te krijgen zo zonder zon, onder de grond, nu de winter toch weer voor de deur stond. Ik bleef nog even lekker tegen Harry zijn warme lichaam aan staan. Ik vond het net iets prettiger dan dat zou moeten. Toch vond ik het wel best en toen ik iets hoorde van zijn werk sloeg ik er hard met een been naar uit, waardoor er eigenlijk direct een pijnlijke kreun te horen viel. Nee, ik was echt niet van het martelen en was hier zeker niet graag, maar als ik even een momentje had wilde ik graag niet gestoord worden. Ik hield van Harry, op welke manier dan ook. Hij deed me fijn en veilig voelen en dat was alles voor me. Ik zuchtte nog eens zacht en keek op naar de krullenbol. "Ik heb nog maar weinig te doen. Wil je dat ik nog even blijf, of heb je nog wat belangrijks wat ik moet doen?" vroeg ik zacht terwijl ik een heel klein kneepje in zijn kont gaf. Nee, dit was zeker niet gepast, maar ik kon het toch echt niet laten. Ik was en bleef toch een beetje dominant en enigsinds een plaaggeest. Ik ging zeker niet te ver, maar wat spelen mocht toch kunnen?


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Ik was klaar met de afwas en besloot tot slot om de verveling weg te laten blijven de woonkamer te stofzuigen. Wie weet kreeg ik voor het extra karweitje wel een beloning. Ik had mijn taken netjes af dus daarover kon ik geen gezeur krijgen. Ook de taken die Ace normaal moest doen had ik al af zover deze buiten de slaapkamer vielen. Wat neuriënd in mezelf en mijn staart vrolijk heen en weer zwiepend ga ik met de stofzuiger heen en weer. Mijn hoofd beweegt wat heen en weer terwijl ik rustig onder de banken, de tafel en wat andere spullen zoog. Ook deed ik achter de banken alles goed stofzuigen. Het was een aardig stille stofzuiger maar mijn geneurie klonk er niet overheen zodat het mensen zou irriteren. Ik hoor een telefoon en wacht geduldig terwijl ik door ga tot hij opgenomen werd. Toen hij bijna over ging naar een voicemail nam ik op. 'Goedendag u spreekt met de hybride van meneer Horan' Zeg ik netjes zoals Niall dat ons verteld had. Het woord hybride vond ik niet zo fijn om te moeten zeggen maar het moest. Er klonk wat gebrabbel in een rare manier waar ik geen wijs uit kon worden. 'Sorry, ik kan u niet verstaan' Zeg ik de mannenstem. Hij brabbelt wat en een aantal keren hoorde ik Niall en hij klonk niet erg vrolijk. 'Het spijt me zeer, ik kan u niet verstaan. Ik zal mijn baas vertellen dat u heeft gebeld. Ik hang nu op, een fijne dag nog' Zeg ik. Ik wist niet zeker of ik nu goed gehandeld had maar ik kon moeilijk aan de telefoon blijven. Ik bekijk het nummer en noteer deze op een briefje. Daarbij zet ik dat ze gebeld hadden en of Niall ze terug wilde bellen aangezien ik ze niet kon verstaan. De gele post-it plak ik zachtjes op de deur bij Niall zodat hij deze zou zien als hij uit zijn kamer ging en beneden ga ik verder met stofzuigen.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Met een kleine glimlach waar een minuscuul beetje van het verdriet dat ik voelde in werd weerspiegeld antwoordde ik Niall dat ik toch nergens heen kon. Een warm land kon nooit kwaad om even te ontspannen en tot rust te komen, maar ik kon niet ergens heen zoals de andere jongens dat konden en dat zou ik ook nooit kunnen. Daar had ik me al heel lang geleden bij neergelegd, al deed het soms nog best pijn op deze momenten. Ik knikte bij de woorden van de jongen, dat zou ik straks eerst wel met Ashton bespreken, die had er voor mijn gevoel ook nog wat over te zeggen. Op datzelfde moment kwam de hybride binnenzetten, wat ongemakkelijk door zijn ontwetendheid, maar dat vergaf ik hem simpelweg. Ik nam de chips en babydoekjes van Ashton over en aaide hem wat door zijn haren om bedankt te zeggen, een kusje kon ik niet maken met Niall in de buurt. Met een korte zucht bleef ik hem aaien nadat hij zijn hoofd op mijn schouder legde, wat hij misschien beter niet op dit moment had kunnen doen. Niet dat ik protesteerde, want ik genoot er alsnog van. Ik knikte nogmaals een beetje naar de blonde jongen voor hij verdween en Ashton gelijk tegen me aan kroop. Glimlachend sloeg ik mijn vrije arm om zijn middel, het gespin dat uit zijn keel kwam klonk nog best schattig, al dacht ik niet dat hij het zou waarderen als ik dat tegen hem zei. Ik humde wat bij zijn kusje in mijn nek en schudde vervolgens mijn hoofd. "Hoeft niet, ik ben de kou gewend. Ik voel het niet eens meer. En anders ben jij ook een prima kruikje," zei ik tegen hem met mijn hoofd een beetje schuin gedraaid. De hybride was altijd lekker warm en nadat ik gisteravond had meegemaakt hoe fijn het eigenlijk was om tegen iemand aan te kruipen in bed en in diegene zijn armen te slapen, ging ik dat dus echt niet zo snel opgeven. Ik schudde mijn hoofd wat zodat mijn haar de markeringen in mijn nek weer compleet bedekten en trok Ashton dichter tegen me aan. Hij dacht hopelijk niet dat ik me ervoor schaamde, ondertussen kende hij me echt wel goed genoeg om te weten hoe graag ik pronkte met de claim die iemand op me had achtergelaten, alleen kon ik me dat deze keer niet veroorloven. Ik schoot spontaan in de lach nadat een van de mannen een geluidje had gemaakt en de jongen hem vol had getrapt. "Je lijkt toch meer op me dan je denkt," zei ik met een grijns en drukte een kusje op zijn krullen. Ik wist dat hij nooit zou martelen of iets dergelijks, maar dit was een trek die ik overduidelijk had en om dat bij hem te zien kon ik het niet laten het aan te wijzen. Zacht kriebelde ik hem achter zijn oor terwijl hij zuchtend naar me op keek, ik wilde antwoord geven op zijn vraag, maar er kwam in plaats daarvan een gepijnigde piep over mijn lippen toen hij kont kneep. Hard was het niet, maar ik was nog gevoelig genoeg om het als pijn te ervaren. Ik pruilde even en hufte wat, voor ik het van me af schudde. "Blijf nog maar even, ik wilde je toch nog een vraag stellen en anders ben ik zo alleen. Als je ergens op vakantie mocht, waar dan ook, waar zou je heen willen?" vroeg ik Ashton met twinkelende oogjes, op die manier kon ik heel subtiel uitzoeken wat hij leuk vond en dan konden we wel tot een compromis komen. In principe was ik bereid om hem overal mee naar toe te nemen, op een plek na, maar dat begreep hij zelf vast ook wel.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Monroe
    Ik had moeten weten dat het Calum niet was die binnen was gekomen. Niall droeg nu eenmaal geen hondenlucht met zich mee. Ik had het enkel gewoon wat te laat door. Ik verontschuldigd me snel en kwam moeizaam overeind. Ik moest mezelf ondersteunen, omdat ik er totaal de kracht niet voor had. Ik had op dit moment nergens meer de kracht voor. Al de energie leek uit mijn lichaam te zijn gezogen. Hoe aardig het ook bedoeld was, ik hoefde op dit moment echt geen eten. Ik zou het toch meteen weer uitkotsen. Daarbij wist ik totaal niet meer wat ik moest denken van Niall zijn plots omgeslagen gedrag. Ik kromp ineen toen hij mijn nek begon schoon te maken, maar de pijn raakte me niet meer zoals het hoorde te doen. Heel even keek ik Niall aan toen hij zijn excuses aanbood, maar sloeg al snel mijn ogen neer. 'Mij ook.' Zei ik schoor, waarna mijn ogen bijna wegrolde in hun kassen van de pijn. Ik negeerde Niall zijn vraag tot de pijn wat was weggezakt en keek hem daarna vermoeid en met waterige ogen aan. Ik dacht niet dat ik een keuze had, maar ik had al helemaal geen zin om erover na te denken. 'Zal je me hier anders alleen achter laten?' Ik haalde mijn neus even op en liet me langzaam weer terugzakken op het bed. 'En zins wanneer neem je Calum mee op familiebezoek?' Ikzelf had maar een paar keer mee gemoeten. Calum nog nooit. Ik snapte het wel. Niall had op dit moment niks aan me.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik maakte zo voorzichtig mogelijk zijn nek schoon, maar het was erg duidelijk dat hij erg leed. Ik probeerde zo goed mogelijk en zo snel mogelijk te werken, terwijl ik hem probeerde af te leiden, maar het hielp eigenlijk niet. Toen ik uiteindelijk eenmaal klaar was gaf hij me antwoord, maar eigenlijk wist ik niet hoe wakker hij nog was. Bij zijn woorden haalde ik mijn schouders op. "Liever niet, maar als Harry hier blijft zou het opzich wel kunnen." zei ik terwijl ik rustig het flesje en het doekje opborg in het kastje naast zijn bed. Ik aaide daarna weer zachtjes over zijn rug. Ik zuchtte zacht bij zijn opmerking. "Iedereen in het huis verdient het om er even uit te komen en een weekje niets te hoeven. Jij ook. Calum wat minder dan de rest hier, maar ik kan hem moeilijk alleen in het huis achterlaten. Dat maar mee naar mijn ouders. Daar kan ik tenminste nog een oogje op hem houden." zei ik zacht. Nee, echt te trappelen om Calum mee te nemen stond ik niet en een echte vakantie verdiende hij met zijn gedrag ook eigenlijk niet, maar ik ging Harry niet met hem opzadelen als hij thuis besloot te blijven en ik ging hem al helemaal niet alleen thuis laten, zeker niet na het gaten incident. Inmiddels waren dan alle gaten in de tuin wel weer gedicht, maar ik had er gewoon niet het vertrouwen in dat hij het niet nog eens zou proberen. Nu zou hij direct in het asiel belanden als iemand hem zag, maar daar had ik gewoon geen zin in. Zeker niet omdat dat ook weer vervelende gevolgen kon hebben. "Zal ik je nu maar laten slapen? Dan is het weer snel morgen." zei ik tegen hem, terwijl ik zacht over zijn rug bleef aaien.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Even weg van hier. Het klonk heel verleidelijk, al wist ik dat het toch geen zin had en ik mijn problemen toch wel zou meenemen. Het was niet zomaar opgelost door een weekje weg. En voor Calum en mij zou het toch niet echt vakantie zijn. Voor ons bestond dat niet. Dat ik gister avond een paar uur ''vrij'' had, was al een wonder en kwam ook alleen omdat ik Niall aan het nadenken had gezet. 'Je weet dat Harry geen oog voor me zou hebben als ik hier blijf.' Ik zou alles kunnen doen wat ik wilde. De enige waar Harry oog voor zou hebben was Ashton, net als altijd. Dat wist Niall ook. Ik wist dat als ik dus een week met het gezelschap van alleen mezelf moest doen, ik het niet lang zou uithouden. Het was een kwestie van dagen tot ik door zou draaien. 'Ik ga wel mee.' Zuchten ik zachtjes en zakte weer in elkaar op het bed en krulde mezelf op. 'Ik kan niet slapen.' Gaf ik zachtjes toe, terwijl ik voor me uitkeek naar de muur, aan de andere kant van de kamer. Nu pas viel me op hoe leeg het hier eigenlijk was. Het enige wat ik had, was een bed, een kast met wat kleding en een klein tafeltje waar mijn wekker op stond. En zelfs dat was allemaal niet van mij. Ik sloot mijn ogen om mijn tranen tegen te gaan en haalde mijn neus even op. Het was best sneu eigenlijk.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Ashton Irwin
    Het was fijn om weer even een momentje van rust en aandacht te hebben met Harry, ookal was het in de kelder. Ik voelde me gewoon fijn en veilig bij hem in de buurt. Zelfs al mocht ik niet altijd mezelf zijn, het voelde wel alsof het van hem mocht. Harry wees mijn kruikje af, maar toch niet helemaal. Ik bloosde een beetje door zijn woordjes. Het was zeker niet dat ik het erg vond dat hij samen wilde slapen. Het was gewoon fijn om niet alleen te hoeven zijn. Dat voelde toch op een of andere manier een heel stuk veiliger en fijner. Ik voelde hoe hij me nog dichter tegen zich aan trok, en verstopte mijn gezicht in zijn nek. Toen ik intussen iets van Harry zijn projecten hoorde haalde ik uit. Nee, ik wilde echt niets of niemand pijn doen, maar dit moest je niet gaan lopen verpesten. Ik hoorde Harry lachen en prikte hem zacht voor ik mijn gezicht nog iets verder in zijn nek verstopte en mij neus zacht tegen zijn huid wreef. "Niet leuk, Harry." zei ik zacht, terwijl ik al snel weer kroelend tegen hem aan kroop bij het kusje op mijn hoofd. Ik wilde gewoon knuffelen op dit moment, meer niet. Ik kneep hem nog even zacht in zijn bips en grijnsde zacht bij zijn reactie, toch hing ik al snel weer tegen mijn baasje en beste vriend aan. Bij zijn vraag trok ik een wenkbrauw op. "Ik ben sinds we hier wonen nooit verder weg geweest dan de winkels, dus alles is prima, Harry. Zolang jij maar bij me bent en we niet constant hoeven op te passen met alles wat we doen." zei ik zacht tegen hem en stal een kusje van zijn lippen. "Waarom vraag je het eigenlijk, Harry? Heeft het te maken met waarvoor Niall hier net was? Heeft de FBI ons gevonden en moeten we vluchten? Wees alsjeblieft eerlijk tegen me." zei ik tegen hem met enige angst in mijn stem en ogen. Opeens was ik heel bang dat we zouden moeten gaan leven als onderduikers. Nergens meer veilig en altijd op de vlucht. Ik had geen idee of ik dat wel aan zou kunnen, en of Harry het wel aan zou kunnen. Ik zuchtte zacht en bleef hem aankijken. De hangende Ieren waren nu gelukkig stil. Die wisten inmiddels gelukkig beter. Ik bleef dus bangig Harry aankijken en speelde wat onzeker met de zoom van zijn shirt. Vluchten wilde ik echt niet en ik hoopte dat mijn hersens weer eens op hol waren geslagen. Anders verwachtte ik ook niet dat Harry hier nog zou zijn, maar ik wist het natuurlijk niet. Misschien had hij wel strengere instructies gekregen of maakte hij zich een stuk minder zorgen over dit alles dan ik. Dat was zeker nog wel eens het geval, maar goed. Ik maakte me gewoon sneller zorgen, misschien ook wel omdat ik juist mijn gevoelens de vrije loop liet, meestal dan, en dus ook er meer op mee ging. Ik gaf me er ook steeds weer aan over, voor zover dat kon en mocht. Ik was gewoon blij dat Harry me relatief heel vrij liet, niet dat ik het anders aan had gekund en al lang was doodgemarteld, maar goed. Het was toch fijn om mezelf enigsinds te kunnen zijn onder mijn werk, waardoor het toch ook weer niet helemaal als werk voelde.


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan
    Ace zijn antwoorden gaven me een gevoel van hopeloosheid en verslagenheid. Ik bleef zacht over zijn rug aaien, terwijl ik naar hem luisterde. "Dat waardeer ik. Ik snap dat jij en Calum niets met Ierland hebben, maar je kent mijn ouders, dus echt werk zul je niet hebben." Ik drukte een kusje op zijn achterhoofd en aaide er nog even zacht over. Dat hij niet kon slapen was wat minder, maar ik durfde hem eigenlijk niets meer te geven, bang voor een nieuwe allergische reactie. "Jij hoeft volgens mij alleen nog je honsdolheidsprik te halen. Je bent namelijk vorig jaar nog mee geweest." zei ik tegen hem, in de hoop het toch iets minder erg voor hem te maken. Het was namelijk wel erg duidelijk dat hij geen zin had in deze trip, maar hij had blijkbaar nog minder zin om thuis te blijven met niemand die naar hem omkeek. Mijn moeder vond Ace een fijne jongen, dus hij zou zeker wel wat aandacht krijgen. Wat mijn ouders van Calum zouden vinden wist ik niet, maar als ze hem niet mochten kon hij altijd nog in de tuin rondrennen, zolang hij maar niet ging graven of probeerde uit te breken. Dan ging hij ook bij mijn ouders direct aan de ketting en op de terugweg in een honden reiskist. In Ierland hadden ze maar weinig hybrides, maar de meesten werden gebruikt als slaafjes voor werk wat niet gedaan kon worden door machines, maar niet meer door kinderen gedaan mag worden. Als ik hem dus kwijt was hoefde ik alleen de fabrieken langs en dan zou ik hem hopelijk terug vinden. Ik was gewoon blij dat ik met Ace daar geen zorgen over had. Ik kriebelde nog even achter zijn oor en ging toen staan. "Als je nog iets wil hebben, mag je het zelf pakken of even bellen, dan komt het er zo snel mogelijk aan." zei ik tegen hem met een klein glimlachje. Ik meende het en hoopte dat hij het ook zag en er niets achter zag, want dat was er zeker niet. Ik probeerde gewoon wat schade te beperken en te herstellen die ik zelf had gedaan.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Zijn aanbod om vanavond een kruik voor me te maken sloeg ik af, als het goed was had ik er sowieso een veel betere, een normale kruik was maar klein en Ashton kon zich helemaal om me heen krullen. Aan de blos op zijn gezicht te zien vond hij het ook geen slecht idee. Gelukkig maar, want ik veels te bang dat met een gebrek aan armen om me heen de nachtmerries in alle hevigheid terug zouden komen en het was net zo fijn om een nachtje rustig te kunnen slapen. Ik zuchtte tevreden en trok hem dichter tegen mijn borst aan, ondanks de omgeving was dit heel fijn en plande ik er niet op om hem snel los te laten. Een kleine glimlach verscheen rond mijn lippen toen hij zijn gezicht in mijn nek verstopte, het was fijn om te bedenken dat ik hem op die manier veilig kon doen voelen, gezien ik niet echt een van de veiligste of stabielste personen was. Zacht hummend bleef ik hem zo vasthouden en schoot in de lach nadat hij een van de mannen had geschopt die een geluidje maakte. Ik maakte de opmerking dat hij toch best op mij leek en liet een klein piepgeluidje horen bij het prikken in mijn zij, al genoot ik wel van het liefkozende gebaar dat hij maakte met zijn neus. Het was ongebruikelijk, maar het ging mij om het idee erachter. Ik rolde met mijn ogen om zijn woorden en drukte een kusje op zijn haren waardoor hij weer naar me toe kroop. Mijn handen aaiden zacht over de hybride zijn rug heen en ik bleef even stil, tot er een piep over mijn lippen rolde omdat Ashton in mijn kont kneep. Dat was echt niet het goede moment om te doen, het deed nog best pijn en daarbij hadden we getuigen. Ondanks dat zette ik me er met een klein pruillipje overheen. Volgens mij zou het beter zijn om nu het onderwerp naar iets te veranderen dat hier wel rustig besproken en gedaan kon worden, dus vroeg ik hem waar hij heen zou willen als hij overal heen mocht. Met nieuwsgierige en afwachtende oogjes keek ik hem aan toen hij begon te spreken. Het klonk erg logisch, al ging ik later nog wel even doorvragen want er moest toch een plek zijn waar hij altijd al heen had gewild. Kort en gewillig kuste ik hem terug, alleen trok hij echt veel te snel zucht. Bij de bezorgdheid die plots van Ashton's gezicht af was te lezen keek ik hem fronsend aan, al verklaarden zijn woorden veel. Ik glimlachte zwakjes en drukte hem nog wat verder tegen me aan. "Nee joh, gek. Als dat zo was zaten wij allang met z'n tweeën heel ver weg van hier. Niall kwam om voor te stellen een weekje vrij te nemen en ik vroeg me gewoon af waar jij het liefst heen zou willen," stelde ik hem gerust en drukte een klein kusje op zijn lippen. Mocht er ooit zoiets gebeuren had ik Ashton al lang en breed meegesleurd om ons in veiligheid te brengen, het liefst nog ergens aan de andere kant van de wereld. Ik zou het hem niet aandoen om hem in die angst te laten leven en als er iets aan de hand was zou hij de eerste zijn die het wist. Wat dat betreft was ik dol op de andere jongens, maar als het er op aan kwam wist iedereen dat het ieder voor zich zou zijn en de hybride was de enige die ik dan echt per se veilig wilde hebben. "Sowieso regel ik wel op vakante dat we dan privacy hebben, als we dan een kamer zouden hebben zou het zo lullig zijn als iemand een hartaanval krijgt als die binnenloopt," zei ik met een speelse grijns terwijl mijn handen afgleden naar zijn heupen en ik hem daaraan meer naar me toetrok. Ik wilde hem gewoon gerust stellen dat er niks aan de hand was, alles was prima onder controle zover ik wist, hoe erg de FBI de laatste tijd ook op onze nek zaten. Als we er dan een week niet waren zouden dingen hier misschien ook kalmer worden.

    [ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 20:16 ]


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Mornoe
    Ik wist gewoon niet meer wat ik met deze hele situatie aanmoest. We wisten allebei dat ik toch wel mee zou gaan naar Ierland. Ik vond Niall zijn familiebezoekjes nooit zo heel erg, maar nu had ik er maar weinig zin in. Gewoon omdat ik op dit moment nergens meer zin in had. Ik zou blij moeten zijn. Want zoals Niall zei, hoefde ik daar nooit zoveel te doen als hier. Daarbij mocht ik zijn moeder graag en was het een schat van een vrouw. En ik had nooit gedacht dat ik dat over de moeder van de jongen die ik eigenlijk het meeste haten zou zeggen. Maar ik was in de war. Ik was er altijd van overtuigd geweest dat Niall de duivel was. Ik haten hem voor wie hij was en wat hij me aandeed. Juist hij was degene die beter moest weten en nog. Ik vervloekte hem. Ik hoorde zijn hand eraf te bijten voor het feit dat hij over mijn rug wreef. Maar het enige wat ik voelde was warmte. Het klopt niet meer. Ik kneep mijn ogen dicht om de tranen tegen te gaan. Ik was moe, had pijn en was in de war. Ik knikte langzaam toen hij over hondsdolheid begon. Naalden deden me maar weinig. Zodra Niall opstond, draaide ik me om richting de muur. 'Ik hou je alleen maar op, ga maar terug aan je werk.' Dat was wel duidelijk, aangezien ik er weer alleen voor stond. Al zou ik iets nodig hebben, ik zou het einde van de trap niet eens halen, zonder neer te zakken, alles onder te kotsen, of alle twee. Maar wie kon het iets schelen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    TateLangdon -> Sucre


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ace had het er duidelijk erg moeilijk mee en ik wilde hem eigenlijk niet alleen laten, maar ik zou wel moeten, want de Italianen zouden zo bellen. Ik drukte een kus op zijn hoofd en zuchtte bij zijn woorden. "Dat maakt me niets uit, Ace. Jou gezondheid is belangrijker. Laat mij alsjeblieft een dagje voor jou zorgen, in plaats van andersom." zei ik voor ik nog een aai door zijn haren gaf en daarna nog even naar de badkamer liep om een kan water en een glas te pakken en die daarna op Ace zijn nachtkastje te zetten. "Wees goed voor jezelf." zei ik op een haast smekende toon voor ik dan toch vertrok. Ik liep naar mijn kantoor en rinkelde daar direct de bel om Calum hierheen te krijgen. Nee, ik ging hem echt niet zoeken. Mijn zakentelefoon lag niet meer hier, dus die moest hij hebben. De Italianen hadden dus waarschijnlijk al gebeld. Nu hoopte ik dus maar dat hij het netjes had afgehandeld, anders bleef hij mooi hier. Nee, dat kon ik Harry niet aandoen. Nee, dan bracht ik hem wel naar het asiel voor een week. Ik wist van Harry dat Ashton dat hem nogsteeds niet had vergeten, omdat het zo erg was, dus het was een mooie straf als hij nog een paar dingen fout deed. Dan nam ik hem namelijk echt niet mee naar mijn familie en vrienden. Dan nam ik alleen Ace mee, waar mijn moeder wel naar uitkeek, want dan had ze weer iemand om te vertroetelen en mee te scrabbelen. Bij mij deed ze het ook wel, maar toch wat minder. Ze leek toch iets meer te zien van wat vertroetelt moest worden in de wolf-hybride, dan in haar eigen zoon. Heel erg vond ik het niet, maar toch, het bleef mijn moeder. Alsnog wilde ik hen graag zien en was er echt aan toe.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Ik gaap even iets vermoeid en hoor een harde bel rinkelen. Gelijk stop ik met wat ik bezig was en ga naar Niall. Ik zag het briefje nog hangen dus deze pakte ik en nam hem mee. Stilletjes ging iknaar Niall en leg het briefje op tafel. Afwachtend kijk ik Niall aan om te horen wat ik moest doen. Ik vond het spannend dat ik mee mocht naar Ierland. Nog nooit was ik echt weg geweest dus dit was echt een uitzondering. Het verbaasde me wel dat hij me mee wilde nemen naar zijn ouders. Al enkele keren ging Ace mee en zat ik hier thuis en zelfs een keer in een asiel. Dat laatste wild ik kostte wat het kost vermijden aangezien je daar echt als hond werd behandeld. Ik vond zelf dat ik vandaag en gister toch al aardig goed mijn best had gedaan en geluisterd had. Ik vroeg me alleen af of Niall dat gemerkt had. Ook dat ik extra dingen vrijwillig had gedaan maar hij was waarshijnlijk weer te druk met werk bezig of met Ace. Ik richt mezelf weer tot Niall na een korte gedachtegang en kijk stil en afwachtend hem aan.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Ashton Irwin
    Ik was eigenlijk mezelf een beetje gek aan het maken, omdat Harry iets voorstelde wat verre van normaal voor hem was. Daardoor schoot ik compleet in de flinke stress. Stress die zelfs het warme lichaam van Harry niet kon wegnemen. Pas tijdens zijn woorden begon ik langzaam wat te kalmeren. Mijn ademhaling werd wat rustiger en ik leunde iets meer tegen hem aan toen hij aan het einde kwam van zijn woorden. Zijn kleine kusje haalde de laatste spanning weg. Ik glimlachte een beetje en drukte een zacht kusje op zijn wang. Het was zo'n fijn vooruitzicht om gewoon even ongedwongen met Harry om te kunnen gaan voor een weekje. Dat zou heel erg fijn zijn en dan maakte het me ook geen zak uit waar we zouden zijn, zolang er maar geen pottenkijkers waren. Bij zijn vervolg grinnikte ik zachtjes. Ik kon me het zo goed inbeelden, maar ook wat er daarna zou kunnen gebeuren en dat was verre van fraai. Toch wilde ik er gewoon niet aan denken. Ik voelde zijn handen nar mijn heupen gaan en die tegen de zijnen aan drukken. Daardoor greep ik eigenlijk automatisch naar zijn achterste, die ik misschien net iets te stevig vastgreep. "Niet." gromde ik zachtjes in zijn oor. Het was niet dat ik het niet wilde, maar niet hier en dat zou anders wel gebeuren. Ik tilde hem op de tafel en liet hem toen los. Ook maakte ik zijn handen van mij los. "Verzin jij maar een leuke plek en ik vertrek met je. Maakt niet uit waar, zolang we maar samen zijn." zei ik voor ik nog even mijn lippen op die van hem drukte. "Bewaar deze gedachtes allemaal maar voor vanavond. Ik ga nog even stofzuigen." zei ik voor ik weer naar boven trippelde, om daar een stofzuiger op te snorren en de kamers ook nog eens goed stofvrij te maken. Ik vond het een verschrikkelijk geluid, maar hierna rook het wel altijd enorm veel lekkerder, zeker als ik daarna ook even de deur open liet staan zodat het even lekker kon doorwaaien. Dat was nog wel het beste. Langzaam begon toch te dagen dat het echt zou gebeuren, dat we op vakantie gingen, even weg van dit huis, weg van dit alles, even helemaal niets, alleen lekker samen kroelen... En waarschijnlijk een stuk meer, maar goed. Ik kon het nogsteeds moeilijk bevatten. Natuurlijk had ik graag de wereld willen zien, zeker als ik hoorde over alle vreemde landen met alle vreemde talen waarmee werd gewerkt en waarvan delegaties hier over de vloer kwamen. Ik had erover gedroomd andere landen gezien, maar nooit meer dan plaatjes uit oude boeken die Harry nog had van vroeger had ik gekend. Ik had nooit zoiets in het echt gezien, maar god wat wilde ik graag wat anders zien dan de straten van London of Holmes Chapel. Ik had het gevoel dat hij dat ook wel wist en dat hij me ook echt niet teleur zou stellen. Dat deed hij eigenlijk nooit. Ik hem jammer genoeg af en toe wel, maar gelukkig werd dat met de jaren steeds minder, want ik vond het verschrikkelijk om hem teleur te stellen. Nu ging ik rustig verder met stofzuigen en zorgen dat zowel zijn kamer als de mijne schoon waren en schoon roken.


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan
    Gelukkig schoot Calum op. Hij kwam snel binnen en ik las het briefje. Ik knikte en hield mijn hand uit voor mijn mobiel. "Goed zo, Calum. Ik bel terug. Als je het goed hebt afgehandeld krijg je een stukje bloedworst van me." zei ik tegen hem. Ik had mijn zakenmobiel nodig en die had hij volgens mij nog. Intussen haalde ik met mijn andere hand het juist dossier uit de lade, die ik gister vast had klaargelegd. Ik zou zo moeten schrijven, gelukkig zat er ook nog een prima werkende pen in mijn trui. Ik viste die er ook uit en wachtte op de mobiel. Straffen werkte met de pup duidelijk niet, hopelijk een beloningssysteem wel, want anders was ik echt ten einde raad en ging hij mooi naar het asiel. Ik wist dat hij het hoogst waarschijnlijk goed bedoelde, maar het was gewoon niet goed en dat moest hij ook weten. Zijn 'goede bedoelingen' zorgden nog wel eens voor flinke problemen en vervelende gesprekken en dan kon ik hem geen waardering laten voelen. Dan zou ik hem namelijk prijzen voor fouten en dat moest niet, want dan ging hij het vaker doen. Nu hoopte ik gewoon voor hem dat hij het goed had gedaan, anders moesten we niet alleen iets regelen met de Ieren, maar hadden we ook grote problemen met de italianen. Al zouden die van een ander kaliber en in een ander genre problemen vallen.


    Bowties were never Cooler