Interactieve sferen in Cinema en Theater
In haar artikel ”You Are Invited to Participate”: Interactive Fandom in the Age of the Movie Magazine definieert Marsha Orgeron het begrip Interactive Fandom en bespreekt ze hoe dit invloed had op de formule voor de Amerikaanse movie magazines. De inzet van deze analyse is het toelichten van het idee gevormd door Orgeron. [< die zin snap ik niet, maar dat kan aan mij liggen :p ] Daarna zullen we kijken of dit ook toepasbaar is op de formule van het tijdschrift Cinema en Theater. [ik zou wat specifieker zijn over "dit" in "of dit ook toepasbaar is...", door er "deze analyse" of "dit idee" van te maken, want het is nu een beetje onduidelijk waar het naar verwijst] Hierbij zullen we gebruik maken van de 357e editie uit jaargang 1930. Vervolgens zullen we ook het begrip publieke sfeer bespreken en kijken in welke opzichten dit van toepassing is op Cinema en Theater.
Interactive Fandom
Eerst zullen we het begrip Interactive Fandom bespreken aan de hand van Orgeron haar Orgerons idee daarover bespreken. Het handigst is om het eerst letterlijk te vertalen en vervolgens beide begrippen los van elkaar te behandelen. [in "het eerst letterlijk vertalen" zou je ook iets preciezer kunnen zijn over "het"; gaat het om "het begrip" of "het idee" uit die vorige zin?]
Interactive oftewel interactief is betekent abstract gezegd "elkaar wederzijds beïnvloedend". Zo kan bijvoorbeeld een game interactief zijn, doordat je als speler invloed kan uitoefenen op de uitkomst van het verhaal door zelf bepaalde keuzes te maken. De ene speler gaat in een spel bijvoorbeeld eerst naar de kelder om daar rond te kijken en verkrijgt de informatie die daar te vinden is. Met die informatie stuurt de game op zijn beurt weer de speler. Een andere speler zal er echter misschien [als je dat element van "mogelijk" toch in de zin wilt houden, kun je "zal" vervangen door "kan"] voor hebben gekozen eerst naar de badkamer op de eerste verdieping te gaan en verkrijgt dus andere informatie, waardoor de game de speler op een andere manier zal sturen richting de eindoplossing van de game. Hier is dus sprake van een wisselwerking, want eerst maakt de speler een bepaalde keuze en vervolgens reageert de game hierop aan de hand van die keuze, waarna de speler weer op de game zal reageren aan de hand van de informatie die hij heeft gekregen.
Fandom is niet letterlijk te vertalen. Wanneer je fan van iets bent, houdt dit in dat je er helemaal weg van bent. Iemand die fan is van een bepaalde film of actrice is er weg van. Die persoon vindt dus of die film, of de desbetreffende actrice heel goed. Iemand die dit vindt, kan worden gerekend tot het fandom [ik heb hier geen aanpassing gemaakt, maar soms schrijf je fandom met een hoofdletter en soms niet; ik zou het zelf liever zonder doen, maar als je het met doet omdat het een "naam" van iets is, moet je dat wel overal doen]. Het Fandom is dus eigenlijk de verzameling van mensen die op een bepaalde manier laten blijken dat ze weg zijn van een actrice, film, boek en ga zo maar door.
Wanneer je de twee begrippen nu aan elkaar koppelt, wordt eigenlijk de betekenis van Interactive Fandom al duidelijk. Het houdt in dat de fans en hetgeen waar ze fan van zijn elkaar wederzijds beïnvloeden. Aan de ene kant oefent bijvoorbeeld de film dus invloed uit op de fans, maar in dit geval kunnen de fans ook invloed uitoefenen op de film. Hiervoor moeten ze dus ook hun mening kunnen geven en hier weer antwoord op kunnen krijgen. Dit zien we terug bij de Amerikaanse movie magazines.
De Amerikaanse movie magazines zoals besproken in het artikel van Orgeron bieden de mogelijkheid tot Interactive Fandom. Er kwam de mogelijkheid mee te doen aan wedstrijden waar vaak ook geld mee te winnen viel. Bovendien konden lezers brieven insturen met vragen of meningen en bestond er kans dat deze werden gepubliceerd in het desbetreffende tijdschrift of dat er antwoord op gegeven werd. Hierdoor konden lezers echt meedoen in het sterrenwereldje en werden ze erin betrokken in plaats van dat ze er slechts over konden lezen. Zo ontstond Interactive Fandom.
De tijdschriften waren er helemaal op ingericht: doordat de lezer er juist op interactieve manier mee bezig was, wilden ze de nieuwe editie lezen. Ze wilden immers maar al te graag weten of ze die wedstrijd hadden gewonnen of ze vroegen zich constant af of hun brief beantwoord zou worden [ik zou deze zin een beetje veranderen zodat de vele "of"s niet voor verwarring kunnen zorgen; dit kan door "of ze vroegen zich..." te veranderen in "en ze vroegen zich..." óf (het eerste deel van) de zin een beetje anders te formuleren zodat je daar geen "of" hoeft te gebruiken, bijvoorbeeld zo: "ze wilden immers maar al te graag weten wat de uitslag van die wedstrijd zou zijn of ze vroegen zich..."]. Het was dus goed voor de verkoop van de movie magazines en dus was het dé formule tot succes.
Cinema en Theater
Nu we weten wat Interactive Fandom precies is en hoe dit terugkwam in de Amerikaanse movie magazines, kunnen we kijken of Interactive Fandom ook terug te vinden is in de 357e editie van Cinema en Theater. Daarna kunnen we constateren in welke opzichten het tijdschrift overeenkomt met de Amerikaanse movie magazines zoals beschreven in het artikel van Orgeron.
Meteen op pagina’s drie tot en met vijf zien we Interactive Fandom terug. Er staat namelijk een artikel genaamd “Hoe schmink ik mij voor de film”. Dit is een voorbeeld van hoe de fans van films worden meegesleurd in de wereld van film en dus niet slechts lezen over het onderwerp. Het laat lezers namelijk zien hoe zij er net zo uit kunnen zien als de filmsterren en hoe ze mee kunnen doen in het filmwereldje. Hierdoor wordt het [het wat?] interactief, want de lezer kan nu ook daadwerkelijk op zijn beurt iets uitvoeren. Dit maakt het artikel voor de lezer extra interessant.
Nog een voorbeeld van een op Interactive Fandom gebaseerd item van Cinema en Theater is de wekelijkse prijsvraag die op pagina vijftien te vinden is. Ook staat de oplossing van één van de eerdere prijsvragen er vlak naast gegeven. De lezer wordt dus uitgenodigd om na te denken over de vraag en het eigen geformuleerde antwoord op te sturen. en aan Aan de hand van die antwoorden wordt een winnaar geselecteerd. Daarnaast zal de lezer ook nog wachten op het antwoord dat een aantal edities verder gegeven zal worden. De lezer is dus weeral [is dit Belgisch? waar ik woon zou niemand ooit "weeral" zeggen, maar bijvoorbeeld "opnieuw" of gewoon "weer", maar het is mogelijk dat dit niet per se fout is] interactief bezig met het tijdschrift.
Een derde voorbeeld is de column “Film-enthousiasten” op pagina 27. Hier staan ingezonden briefen gepubliceerd met commentaar of vragen. De lezer kan dit tijdschrift dus brieven sturen naar dit tijdschrift met eigen inzichten en ideeën, waarop vervolgens antwoord wordt gegeven. Dit is misschien wel hét voorbeeld van Interactive Fandom in Cinema en Theater. De lezers nemen het tijdschrift tot zich, denken hier verder over na en gaan soms zelf op onderzoek uit. Vervolgens sturen zij een brief met hun bevindingen, waar de makers van het tijdschrift op reageren. Het feit dat dit een mogelijkheid is voor de lezers, geeft hen het idee dat hun mening gewaardeerd wordt en dat ze meedoen en meetellen in het sterrenwereldje waar ze fan van zijn. Er is hier dus in grote mate sprake van Interactive Fandom.
Er kan aan de hand van de zojuist gegeven drie voorbeelden dus worden gesteld dat ook het Nederlandse tijdschrift Cinema en Theater zijn bladzijden indeelt aan de hand van het idee van Interactive Fandom. De vraag is nu of het tijdschrift ook wat betreft doelgroepen overeen komt met de Amerikaanse movie magazines.
Uit het artikel van Orgeron komt naar voren dat de Amerikaanse movie magazines vooral gericht waren op vrouwen. Dit blijkt uit zingedeelten zinsdelen als “… and the degree to which these magazines increasingly spoke toe [als je dit citeert en er echt "toe" stond, moet je dat zo laten staan, want je hoort dingen over te nemen met typfouten en al, maar eigenlijk hoort het "to" te zijn] women who were confronted with a range of entertainment options and related forms of consumerism” en “In the November 1949 issue, all but one of the letters were written by women…”. Bij het tijdschrift Cinema en Theater is ook een groot gedeelte bedoelt bedoeld voor vrouwen die zich bezighouden met vele soorten entertainment en hier ook veel vanaf weten van afweten. De al eerder genoemde prijsvraag gaat over onderwerpen omtrent entertainment en het gros van de advertenties is op vrouwen gericht. Bovendien wordt het idee wordt opgewekt dat de ingestuurde brieven van de eerder genoemde column “Film-enthousiasten” door alleen vrouwen worden geschreven. Opvallend is dan ook de laatste pagina die opeens volledig op mannen lijkt te zijn gericht. Het artikel “Het Geheim van den Haargroei!” beslaat daar haast de volledige pagina. De doelgroep hier bestaat dus opeens uit kalende mannen en niet uit vrouwen. Hierin verschilt Cinema en Theater dus van de door Orgeron beschreven Amerikaanse movie magazines.
SPECS
