• At the lakeside, the ordinary becomes magical

    Apostle Creek is een klein Brits kustplaatsje dat niet al te ver van Liverpool vandaan ligt. De naam is een vrij logische verklaring voor de geschiedenis van dit stadje. De stad grenst aan een inham, en op de plek van het centrum stond vroeger een zeer religieus dorpje, waar zich onder andere een psychiatrische inrichting bevond. In dit ‘gekkenhuis’ woonden slechts twaalf bewoners, en zij noemden zich de apostelen. Mensen trokken zich niks aan van die gestoorden, totdat elf gekken hun jongste medebewoner vermoorden, een zestien jarig meisje genaamd Iuda. Ze zou zogenaamd de verrader van het stel zijn en moest boeten voor wat ze had gedaan. De inwoners van het dorp trokken direct de teugels strak aan door alle overige bewoners van de inrichting te executeren. Als herdenking aan het vermoorde meisje hernoemden ze het dorpje naar Apostle Creek.




    Vandaag de dag is Apostle Creek uitgegroeid tot een prachtige en sfeervolle plaats waar jong en oud zich kunnen vermaken met de rust en de ruimte, maar ook met het bruisende nachtsleven van de stad. Als twaalf jongeren elkaar kruisen in een plaatselijke kroeg, besluiten ze in een roes naar de kade te lopen. Ze lopen langs de wal van het meer richting een landelijk gelegen gedeelte. Als ze helemaal het bos in zijn gelopen, lijkt de bewoonde wereld zo ver dat ze bij de oever in slaap vallen en daar voor de nacht blijven. Wanneer ze wakker worden, staat één van de meisje in het water. Lachend roept ze de anderen erbij te komen. Als ze allemaal in het water staan en naar onder duiken, verdwijnen ze in een groot zwart gat en belandden zo in een duistere wereld waar angst, verdriet en woede op elke hoek staat te wachten.

    Bovendien krijgen alle jongeren hun eigen demon die hen bijstaat in hun zoektocht naar de werkelijkheid. Het meisje die als eerste het water ingaat, deelt haar ziel met Iuda. Je wordt als het ware één met de geest die in je dringt.

    Regels
    x Maximaal twee personages per persoon
    x 16+ is toegestaan mits je de spoilerknop gebruikt
    x 250 woorden per post
    x Er zijn geen strenge richtlijnen, maar er is wel een verhaal waar je je aan moet houden
    x Er zijn twaalf rollen, zes meisjes en zes jongens
    x Iedereen krijgt zijn/haar demon door mij toegewezen
    x
    de patiënten van Daisyfield’s Psychiatric Hospital, 1879

    Aldwyn - 20 jaar, opgenomen wegens stemmen in het hoofd, achtervolgd worden etc (schizofrenie)- Metgezel van Scion
    Charles - 38 jaar, heeft zijn kinderen uit huis gejaagd en vervolgens zijn vrouw in stukken gehakt (psychopatisch)
    Frank - 32 jaar, Heeft geprobeerd zichzelf te onthoofden (depressies)
    Thormund - 25 jaar, durft niet naar buiten te gaan, bang voor de grote wereld (angststoornis)- Metgezel van Jeremia
    Arthur - 18 jaar, Telt altijd tot vier bij het lopen, moet alles geroutineerd doen (dwangneurose)- Metgezel van Pépé Hunter
    Walter - 29 jaar, heeft woedeaanvallen en kan niet goed spreken (autisme)

    Iuda - 16 jaar, verandert soms vanbinnen in een sadistisch, zelfs satanisch monster (psychoses) - Metgezel van Zara
    Helen - 23 jaar, wil niet eten, bij inname van voedsel wordt het uitgebraakt (eetstoornis)- Metgezel van Heather
    Grace - 19 jaar, Kan niet praten, slechts keelgeluiden maken of kleine woordjes brabbelen (spraakstoornis)
    Mary - 40 jaar, sluit zichzelf op omdat stemmen dat haar vertellen (schizofrenie)
    Margaret - 31 jaar, wil niets meer doen, heeft doodswensen (depressies)
    Clara - 20 jaar, kan niet tegen kleine ruimtes, donker en aanrakingen (fobieën)- Metgezel van Chester

    Aldwyn, Charles, Frank, Thormund, Arthur, Walter, Helen, Grace, Mary, Margaret en Clara geloven dat Iuda, hun jongste medebewoner, rechtstreeks door de duivel gezonden is om hen, de apostelen van de moderne tijd, te verraden. Als ze doordraait (in een psychose belandt) schreeuwt ze naar iedereen dat Satan in haar schuilt, dat ze iedereen in brand zal steken met het Vagevuur. Ze slaat en trapt de bewakers en behandelaars van het ziekenhuis en heeft een paar keer met een mes in haar benen gesneden terwijl ze lachend riep dat de duivel op die manier naar buiten kon komen. Ze zijn bang dat ze nog meer zal aanrichten en op een heldere nacht, als de maan op het meer schijnt en schittert als een edelsteen, sluipen ze haar kamer binnen en vermoordden haar door haar eerst de wurgen, en als ze dood is, snijden ze haar ledematen af. Als laatste verbranden ze haar buiten op het erf en strooien het as uit over het meer. Net op dat moment komt het personeel naar buiten gerend. Ze houden de elf overgebleven patiënten vast tot de volgende ochtend, als de burgemeester op het podium op het hoofdplein van Apostle Creek gaat staan en de inwoners vertelt wat er is gebeurd. De menigte lijkt nog maar één ding te kunnen schreeuwen: “Executie! Executie! Executie!” Dus, geeft de burgemeester het woord aan de directeur van Daisyfield.
    “Ik, Mr. Hamilton, ben het met u eens dat wat deze elf psychisch in de ware geraakte patiënten van ons ziekenhuis, het onschuldige kind hebben aangedaan, absoluut onrechtvaardig is. Maar, mijn geachte volk, dit meisje was een zeer groot gevaar voor de samenleving. Zij heeft meerdere keren geschreeuwd dat ze Satan was. De angst van haar medebewoners moest oogverblindend zijn geweest. Evengoed, de gekte die in het huis rondheerste, is op hen overgeslagen. Welicht zijn zij ook besmet met de aandoeningen van Iuda Efford. Welicht denken zij op den duur ook dat ze Satan zijn. Executie is onze enige uitweg. Bewakers, breng de elf misdadigers naar de muur.” De hele menigte houdt zijn adem in als de gestoorden worden afgevoerd. De muur staat aan de kade van het meer, richting de boskant, niet zo ver van de plek waar ze Iuda’s as hebben uitgestrooid. Een grote brandstapel wordt opgebouwd bij de muur.
    “Zij krijgen precies wat ze Iuda hebben aangedaan,” roept Mr. Hamilton. Alle elf worden nog levend op het vuur gegooid. Ook hun as wordt in het meer gegooid. Iedereen druipt af, en een paar mensen bijven over om de rommel op te ruimen. Een oude vrouw die in een hutje in de heuvels woont, blijft er bij staan kijken terwijl een roepje niewsgierigen zich om haar heen dringt als een zwerm bijen.
    “Pas goed op, kindjes. Wie zich toegeeft aan de kracht van het meer, loopt de kans om de diepte ingetrokken te worden.” Met die woorden verdwijnt ze en niemand zag haar ooit terug.
    Na afloop van deze gebeurtenis kreeg het meer de naam “Het Assenmeer.”

    Nu is het 2014. Ashlake Pub, zeer origineel, geeft een open podium en verschillende bandjes komen optreden. Dit evenement is altijd zeer in trek bij de jeugd, en er zijn dan ook veel jongeren aanwezig die avond. Buiten straalt de maan en een willekeurige groep van twaalf personen lopen allemaal, individueel, naar buiten omdat ze zich vreselijk aangetrokken voelen tot het maanlicht en het meer. Eenmaal buiten beseffen ze dat en lachend trekt de groep steeds verder het bos in. Dan staan ze stil bij een plekje aan het meer waar nooit iemand komt, en ze bouwen er een kampvuurtje waar ze rondom gaan zitten om te kletsen. Ze vallen er in slaap. De volgende ochtend wil één van de meisjes, Zara, gaan zwemmen. Ze springt het water in en roept iedereen erbij te komen. Als ze allemaal het water induiken, komt er opeens een groot zwart gat vanuit de diepte omhoog gerezen die hen allemaal opslokt. Ze worden wakker een totaal andere, duistere wereld waar niets hetzelfde is.

    We beginnen te spelen bij het moment waarop de twaalf personen zich nog in de pub bevinden en allemaal voelen dat ze naar buiten willen gaan.


    Invullijst
    Naam: x
    Leeftijd: (17+)
    Geslacht: x
    Innerlijk: x
    Uiterlijk: (+foto)
    Extra's: x


    Rolverdeling
    x Zara Céline Hendrix ~ Iuda door Feininger
    xChester Wellington ~ Clara door Sempre
    xGereserveerd door Rawen
    xHeather Price door Sorridere
    x Gereserveerd door bunnylover22
    x[/pink]
    xJeremia Miller ~ Thormund door bluebearss
    xPépé Hunter Lakefield ~ Arthur door KillianHook
    x Finlay Alastair Wright door Konigsberg
    xScion William Lynn ~ Aldwyn door Graceling
    x
    x


    Don't forget who you are, because you are your most important possesion. Don't loose it.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 21:19 ]


    I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

    Sorry voor het laat melden, maar ik was afgelopen week weg en ben (op een paar uurtjes vandaag na) niet bereikbaar tot aankomende maandag, mogelijk dat Scion vandaag af komt, anders volgende week maandag.


    Do it scared, but do it anyway.

    meisje pleas


    I have a dream, You have a dream, We have a dream.

    Heeyy!! Oh god, het spijt me zo, maar school is echt asdfghjkl fucking erg tijdrovend en ik zit behoorlijk in de knoop met vanalles. Maar we gaan beginnen!!! Ik ga vanmiddag het speeltopic aanmaken. Natuurlijk mogen mensen nog steeds inspring als ze willen, en ik laat de reservering van Rawen ook vervallen want die heeft genoeg tijd gehad maar is niet meer op komen dagen.
    Gr :)


    I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

    Zo eindelijk tijd gevonden om Scion te veranderen.

    Naam: Scion William Saito
    Leeftijd: 21
    Geslacht: Mannelijk
    Uiterlijk:


    Scion’s donker bruine -bijna zwarte- ogen en zijn zwart, half lang, stijl haar zorgen ervoor dat iedereen ziet dat hij uit Azië komt. Hij is voor Britse begrippen niet al te groot, namelijk maar 1,74 meter. Voor zijn afkomst is dit al best lang, zeker als je naar Scion’s familie kijkt, daarin is hij een van de langste. Meestal draagt hij simpele, maar modieuze kleding, niet te extravagant, bestaande uit simpele zwarte of blauwe jeans met daarop een blouse met opgestroopte mouwen of een bedrukt shirt. Bij meer regenachtig of koud weer zie je Scion vaak lopen in een trui of met een leren jas.
    Gezinssituatie: De gezinssituatie van Scion lijkt op het eerste gezicht wat lastig, maar als je het eenmaal weet valt dat best mee. Scion en zijn twee jaar jongere zusje Chiya Olive Saito zijn beide half Japans, half Koreaans. Dit komt doordat hun vader Makato Saito van Japanse afkomst is en hun moeder Hye Saito van Koreaanse afkomst is. Toch hebben ze beide een tweede, Engelse, naam, deze hebben ze van hun moeder gekomen gezien zij opgegroeid is in het Verenigd Koninkrijk, in Wales om precies te zijn en ze samen met haar man van plan was om uiteindelijk terug te komen naar het Verenigd Koninkrijk. Makato werkt voor een belangrijk bedrijf en verhuisd zo vaak, maar heeft wel een erg goed inkomen. Hye daarentegen is lerares op verschillende middelbare scholen geweest en geeft meestal buitenlandse talen of geschiedenis.
    Achtergrond en innerlijk: Scion is geboren in Japan in de tijd dat zijn ouders daar nog woonde. Ook Chiya is daar geboren en hier hebben ze hun eerste jaren geleefd. Al vanaf het begin was het duidelijk dat ze erg hun best moesten doen en goed moesten presteren. Daarnaast moest Scion ook al vroeg beginnen met de twee verplichtingen die hun vader stelde: Hij moest een sport beoefenen die ervoor zorgde dat zijn lichaam en geest in balans zou blijven en hij moest een muziek instrument leren bespelen. Dit laatste moest zijn zusje ook, hoewel zij geen sport hoefde te doen. Zowel Scion als zijn zusje koos ervoor om de traditie van hun moeder voort te zetten en vanaf jonge leeftijd leerde ze beide viool spelen. Door de strenge regels van hun vader leerde Scion al vanaf jongs af aan dat hij hard moest werken om iets te bereiken. Al vanaf jongs af aan beoefend Scion Jiu-Jitsu, toen hij in Japan woonde, beoefende hij dit in een Dojo, maar toen zijn vader moest verhuizen voor zijn werk, leerde hij Scion alle technieken nadat hij gewerkt had. Toen Scion bijna tien was, moest zijn vader voor het eerst verhuizen. Makato werkte immers bij een belangrijk bedrijf dat vele vestigingen had in het buitenland. Ze verhuisden van Japan naar Brazilië, daar woonden ze in Rio de Janeiro en leerde Scion naast Japans en Welsh ook Portugees. Hij ging verder met zijn vioollessen en deed het erg goed op school. Thuis moest Scion een aantal uur per dag huiswerk maken, kreeg hij vioolles van zijn moeder en leerde zijn vader hem meer Jiu-Jitsu. Na een jaar of drie verhuisden ze nog een keer. Dit keer naar Canada, het franse deel. Scion ging hier naar een middelbare school en hij bleek erg goed te zijn in talen. Hij leerde al snel Frans en Engels en liet zien dat hij hardwerkend was, maar ook erg slim. Hij had erg veel interesse in vakken zoals geschiedenis en aardrijkskunde. Hier bleven ze totdat Scion naar de universiteit zou gaan. Op dat moment verhuisde Makato zijn gezin voor de laatste keer, dit keer naar Engeland zodat zijn zoon en later ook zijn dochter naar een goede universiteit konden gaan. Liverpool was de beste mogelijkheid en Scion ging studeren aan de School of Histories, Languages and Cultures. Daar veranderde zijn vioolspel naar meer modern in plaats van alleen klassieke stukken die hij thuis moest spelen. Hij heeft erg veel gevoel voor talen en culturen door het vele reizen waardoor de studie hem erg goed af gaat. Nog steeds beoefend hij Jiu-Jitsu en geeft daarin zelfs les aan jonge leerlingen in Liverpool. Zijn ouders wonen niet in Liverpool zelf maar in Apostle Creek, waar Scion vaak te vinden is. Ook Chiya studeerd in Liverpool, maar aan de School of Psychology.
    Extra: Scion spreekt Engels, Japans, Welsh, Portugees en Frans en kan door zijn gevoel voor taal veel sneller nieuwe talen aanleren en begrijpen. Verder bespeeld hij zowel klassiek als modern viool en heeft een zwarte band in Jiu-Jitsu.


    Do it scared, but do it anyway.

    He's awesome! Ik ga het speeltopic nu maken en iedereen een gb bericht sturen!


    I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

    Het maanmeer | Speeltopic

    Veel plezier met spelen!


    I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

    Zou ik Helen als metgezel mogen voor Heather??


    A Smile is the most beautiful curve on an womans body

    Ja natuurlijk!


    I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

    ik wil graag effe mij resvering verlengen heb het heeldruk met school


    I have a dream, You have a dream, We have a dream.

    Geen idee of dit nog door gaat, maar ik heb even een stukje gepost.

    Feininger is nu Griffiths

    Naam: Lilly Brown.
    Leeftijd: 17.
    Geslacht: meisje.
    Innerlijk: Haar ouders zijn gescheiden, dus ze durft geen relatie te hebben ze is bang dat er het zelfde gebeurt.
    Uiterlijk:


    Ze heeft 2 paar oorbellen elke maand wiselt ze van oorbellen.
    En ze geeft niet om kleding daarom ziet ze er soms slordig uit.
    Extra's: Ze houdt een dag boek bij.



    is dit goed. ik maak nie vaak verhalen en doe nie vaak mee met topics

    [ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 12:36 ]


    I have a dream, You have a dream, We have a dream.

    Hey, zou je iets specifieker kunnen zijn in je personage? Daarbij bedoel ik het innerlijk, leg dus even uit wat haar verleden is en waarom ze is zoals ze is. Neem een voorbeeld aan de andere ingevulde roller. Verder, denk aan interpunctie, het is ontzettend irritant om een stuk te lezen waarin geen hoofdletters en leestekens worden gebruikt.


    I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner