{250} Het maanmeer | Rollentopic - Rollentopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

12 okt 2014 - 12:29

Dandelions 255

At the lakeside, the ordinary becomes magical

Apostle Creek is een klein Brits kustplaatsje dat niet al te ver van Liverpool vandaan ligt. De naam is een vrij logische verklaring voor de geschiedenis van dit stadje. De stad grenst aan een inham, en op de plek van het centrum stond vroeger een zeer religieus dorpje, waar zich onder andere een psychiatrische inrichting bevond. In dit ‘gekkenhuis’ woonden slechts twaalf bewoners, en zij noemden zich de apostelen. Mensen trokken zich niks aan van die gestoorden, totdat elf gekken hun jongste medebewoner vermoorden, een zestien jarig meisje genaamd Iuda. Ze zou zogenaamd de verrader van het stel zijn en moest boeten voor wat ze had gedaan. De inwoners van het dorp trokken direct de teugels strak aan door alle overige bewoners van de inrichting te executeren. Als herdenking aan het vermoorde meisje hernoemden ze het dorpje naar Apostle Creek.

Vandaag de dag is Apostle Creek uitgegroeid tot een prachtige en sfeervolle plaats waar jong en oud zich kunnen vermaken met de rust en de ruimte, maar ook met het bruisende nachtsleven van de stad. Als twaalf jongeren elkaar kruisen in een plaatselijke kroeg, besluiten ze in een roes naar de kade te lopen. Ze lopen langs de wal van het meer richting een landelijk gelegen gedeelte. Als ze helemaal het bos in zijn gelopen, lijkt de bewoonde wereld zo ver dat ze bij de oever in slaap vallen en daar voor de nacht blijven. Wanneer ze wakker worden, staat één van de meisje in het water. Lachend roept ze de anderen erbij te komen. Als ze allemaal in het water staan en naar onder duiken, verdwijnen ze in een groot zwart gat en belandden zo in een duistere wereld waar angst, verdriet en woede op elke hoek staat te wachten.

Bovendien krijgen alle jongeren hun eigen demon die hen bijstaat in hun zoektocht naar de werkelijkheid. Het meisje die als eerste het water ingaat, deelt haar ziel met Iuda. Je wordt als het ware één met de geest die in je dringt.

Regels
x Maximaal twee personages per persoon
x 16+ is toegestaan mits je de spoilerknop gebruikt
x 250 woorden per post
x Er zijn geen strenge richtlijnen, maar er is wel een verhaal waar je je aan moet houden
x Er zijn twaalf rollen, zes meisjes en zes jongens
x Iedereen krijgt zijn/haar demon door mij toegewezen
x
de patiënten van Daisyfield’s Psychiatric Hospital, 1879

Aldwyn - 20 jaar, opgenomen wegens stemmen in het hoofd, achtervolgd worden etc (schizofrenie)- Metgezel van Scion
Charles - 38 jaar, heeft zijn kinderen uit huis gejaagd en vervolgens zijn vrouw in stukken gehakt (psychopatisch)
Frank - 32 jaar, Heeft geprobeerd zichzelf te onthoofden (depressies)
Thormund - 25 jaar, durft niet naar buiten te gaan, bang voor de grote wereld (angststoornis)- Metgezel van Jeremia
Arthur - 18 jaar, Telt altijd tot vier bij het lopen, moet alles geroutineerd doen (dwangneurose)- Metgezel van Pépé Hunter
Walter - 29 jaar, heeft woedeaanvallen en kan niet goed spreken (autisme)

Iuda - 16 jaar, verandert soms vanbinnen in een sadistisch, zelfs satanisch monster (psychoses) - Metgezel van Zara
Helen - 23 jaar, wil niet eten, bij inname van voedsel wordt het uitgebraakt (eetstoornis)- Metgezel van Heather
Grace - 19 jaar, Kan niet praten, slechts keelgeluiden maken of kleine woordjes brabbelen (spraakstoornis)
Mary - 40 jaar, sluit zichzelf op omdat stemmen dat haar vertellen (schizofrenie)
Margaret - 31 jaar, wil niets meer doen, heeft doodswensen (depressies)
Clara - 20 jaar, kan niet tegen kleine ruimtes, donker en aanrakingen (fobieën)- Metgezel van Chester

Aldwyn, Charles, Frank, Thormund, Arthur, Walter, Helen, Grace, Mary, Margaret en Clara geloven dat Iuda, hun jongste medebewoner, rechtstreeks door de duivel gezonden is om hen, de apostelen van de moderne tijd, te verraden. Als ze doordraait (in een psychose belandt) schreeuwt ze naar iedereen dat Satan in haar schuilt, dat ze iedereen in brand zal steken met het Vagevuur. Ze slaat en trapt de bewakers en behandelaars van het ziekenhuis en heeft een paar keer met een mes in haar benen gesneden terwijl ze lachend riep dat de duivel op die manier naar buiten kon komen. Ze zijn bang dat ze nog meer zal aanrichten en op een heldere nacht, als de maan op het meer schijnt en schittert als een edelsteen, sluipen ze haar kamer binnen en vermoordden haar door haar eerst de wurgen, en als ze dood is, snijden ze haar ledematen af. Als laatste verbranden ze haar buiten op het erf en strooien het as uit over het meer. Net op dat moment komt het personeel naar buiten gerend. Ze houden de elf overgebleven patiënten vast tot de volgende ochtend, als de burgemeester op het podium op het hoofdplein van Apostle Creek gaat staan en de inwoners vertelt wat er is gebeurd. De menigte lijkt nog maar één ding te kunnen schreeuwen: “Executie! Executie! Executie!” Dus, geeft de burgemeester het woord aan de directeur van Daisyfield.
“Ik, Mr. Hamilton, ben het met u eens dat wat deze elf psychisch in de ware geraakte patiënten van ons ziekenhuis, het onschuldige kind hebben aangedaan, absoluut onrechtvaardig is. Maar, mijn geachte volk, dit meisje was een zeer groot gevaar voor de samenleving. Zij heeft meerdere keren geschreeuwd dat ze Satan was. De angst van haar medebewoners moest oogverblindend zijn geweest. Evengoed, de gekte die in het huis rondheerste, is op hen overgeslagen. Welicht zijn zij ook besmet met de aandoeningen van Iuda Efford. Welicht denken zij op den duur ook dat ze Satan zijn. Executie is onze enige uitweg. Bewakers, breng de elf misdadigers naar de muur.” De hele menigte houdt zijn adem in als de gestoorden worden afgevoerd. De muur staat aan de kade van het meer, richting de boskant, niet zo ver van de plek waar ze Iuda’s as hebben uitgestrooid. Een grote brandstapel wordt opgebouwd bij de muur.
“Zij krijgen precies wat ze Iuda hebben aangedaan,” roept Mr. Hamilton. Alle elf worden nog levend op het vuur gegooid. Ook hun as wordt in het meer gegooid. Iedereen druipt af, en een paar mensen bijven over om de rommel op te ruimen. Een oude vrouw die in een hutje in de heuvels woont, blijft er bij staan kijken terwijl een roepje niewsgierigen zich om haar heen dringt als een zwerm bijen.
“Pas goed op, kindjes. Wie zich toegeeft aan de kracht van het meer, loopt de kans om de diepte ingetrokken te worden.” Met die woorden verdwijnt ze en niemand zag haar ooit terug.
Na afloop van deze gebeurtenis kreeg het meer de naam “Het Assenmeer.”

Nu is het 2014. Ashlake Pub, zeer origineel, geeft een open podium en verschillende bandjes komen optreden. Dit evenement is altijd zeer in trek bij de jeugd, en er zijn dan ook veel jongeren aanwezig die avond. Buiten straalt de maan en een willekeurige groep van twaalf personen lopen allemaal, individueel, naar buiten omdat ze zich vreselijk aangetrokken voelen tot het maanlicht en het meer. Eenmaal buiten beseffen ze dat en lachend trekt de groep steeds verder het bos in. Dan staan ze stil bij een plekje aan het meer waar nooit iemand komt, en ze bouwen er een kampvuurtje waar ze rondom gaan zitten om te kletsen. Ze vallen er in slaap. De volgende ochtend wil één van de meisjes, Zara, gaan zwemmen. Ze springt het water in en roept iedereen erbij te komen. Als ze allemaal het water induiken, komt er opeens een groot zwart gat vanuit de diepte omhoog gerezen die hen allemaal opslokt. Ze worden wakker een totaal andere, duistere wereld waar niets hetzelfde is.

We beginnen te spelen bij het moment waarop de twaalf personen zich nog in de pub bevinden en allemaal voelen dat ze naar buiten willen gaan.

Invullijst
Naam: x
Leeftijd: (17+)
Geslacht: x
Innerlijk: x
Uiterlijk: (+foto)
Extra's: x

Rolverdeling
x Zara Céline Hendrix ~ Iuda door Feininger
xChester Wellington ~ Clara door Sempre
xGereserveerd door Rawen
xHeather Price door Sorridere
x Gereserveerd door bunnylover22
x[/pink]
xJeremia Miller ~ Thormund door bluebearss
xPépé Hunter Lakefield ~ Arthur door KillianHook
x Finlay Alastair Wright door Konigsberg
xScion William Lynn ~ Aldwyn door Graceling
x
x

Don't forget who you are, because you are your most important possesion. Don't loose it.

[ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 21:19 ]
I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

12 okt 2014 - 14:56

Sempre 5089

bluebearss schreef:
(...)

Neem de tijd! Zou leuk zijn als je meedoet

Heb je ergens een voorkeur voor?

When time and life shook hands and said goodbye.

12 okt 2014 - 15:00

Dandelions 255

Sempre schreef:
(...)

Heb je ergens een voorkeur voor?

Nah, van beide geslachten zijn er zat rollen over. Do what you like

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

12 okt 2014 - 15:03

Blaeu 6578

Ik denk dat Zara wel zo'n beetje af is. Is ze goed?

12 okt 2014 - 15:07

Dandelions 255

@Evi; Ja, I like her a lot! Ze klinkt als een interessant personage voor dit verhaal, dus dat komt wel goed

Ik heb mijn best gedaan om een beeld te geven van de historie van Apostle Creek en de verhaallijn voor deze RPG, ik plaats hem even in de spoiler. Zeg maar als het niet leuk/duidelijk is, dan kan ik het aanpassen.

de patiënten van Daisyfield’s Psychiatric Hospital, 1879

Aldwyn - 20 jaar, opgenomen wegens stemmen in het hoofd, achtervolgd worden etc (schizofrenie)
Charles - 38 jaar, heeft zijn kinderen uit huis gejaagd en vervolgens zijn vrouw in stukken gehakt (psychopatisch)
Frank - 32 jaar, Heeft geprobeerd zichzelf te onthoofden (depressies)
Thormund - 25 jaar, durft niet naar buiten te gaan, bang voor de grote wereld (angststoornis)- Metgezel van Jeremia
Arthur - 18 jaar, Telt altijd tot vier bij het lopen, moet alles geroutineerd doen (dwangneurose)- Metgezel van Pépé Hunter
Walter - 29 jaar, heeft woedeaanvallen en kan niet goed spreken (autisme)

Iuda - 16 jaar, verandert soms vanbinnen in een sadistisch, zelfs satanisch monster (psychoses) - Metgezel van Zara
Helen - 23 jaar, wil niet eten, bij inname van voedsel wordt het uitgebraakt (eetstoornis)
Grace - 19 jaar, Kan niet praten, slechts keelgeluiden maken of kleine woordjes brabbelen (spraakstoornis)
Mary - 40 jaar, sluit zichzelf op omdat stemmen dat haar vertellen (schizofrenie)
Margaret - 31 jaar, wil niets meer doen, heeft doodswensen (depressies)
Clara - 20 jaar, kan niet tegen kleine ruimtes, donker en aanrakingen (fobieën)

Aldwyn, Charles, Frank, Thormund, Arthur, Walter, Helen, Grace, Mary, Margaret en Clara geloven dat Iuda, hun jongste medebewoner, rechtstreeks door de duivel gezonden is om hen, de apostelen van de moderne tijd, te verraden. Als ze doordraait (in een psychose belandt) schreeuwt ze naar iedereen dat Satan in haar schuilt, dat ze iedereen in brand zal steken met het Vagevuur. Ze slaat en trapt de bewakers en behandelaars van het ziekenhuis en heeft een paar keer met een mes in haar benen gesneden terwijl ze lachend riep dat de duivel op die manier naar buiten kon komen. Ze zijn bang dat ze nog meer zal aanrichten en op een heldere nacht, als de maan op het meer schijnt en schittert als een edelsteen, sluipen ze haar kamer binnen en vermoordden haar door haar eerst de wurgen, en als ze dood is, snijden ze haar ledematen af. Als laatste verbranden ze haar buiten op het erf en strooien het as uit over het meer. Net op dat moment komt het personeel naar buiten gerend. Ze houden de elf overgebleven patiënten vast tot de volgende ochtend, als de burgemeester op het podium op het hoofdplein van Apostle Creek gaat staan en de inwoners vertelt wat er is gebeurd. De menigte lijkt nog maar één ding te kunnen schreeuwen: “Executie! Executie! Executie!” Dus, geeft de burgemeester het woord aan de directeur van Daisyfield.
“Ik, Mr. Hamilton, ben het met u eens dat wat deze elf psychisch in de ware geraakte patiënten van ons ziekenhuis, het onschuldige kind hebben aangedaan, absoluut onrechtvaardig is. Maar, mijn geachte volk, dit meisje was een zeer groot gevaar voor de samenleving. Zij heeft meerdere keren geschreeuwd dat ze Satan was. De angst van haar medebewoners moest oogverblindend zijn geweest. Evengoed, de gekte die in het huis rondheerste, is op hen overgeslagen. Welicht zijn zij ook besmet met de aandoeningen van Iuda Efford. Welicht denken zij op den duur ook dat ze Satan zijn. Executie is onze enige uitweg. Bewakers, breng de elf misdadigers naar de muur.” De hele menigte houdt zijn adem in als de gestoorden worden afgevoerd. De muur staat aan de kade van het meer, richting de boskant, niet zo ver van de plek waar ze Iuda’s as hebben uitgestrooid. Een grote brandstapel wordt opgebouwd bij de muur.
“Zij krijgen precies wat ze Iuda hebben aangedaan,” roept Mr. Hamilton. Alle elf worden nog levend op het vuur gegooid. Ook hun as wordt in het meer gegooid. Iedereen druipt af, en een paar mensen bijven over om de rommel op te ruimen. Een oude vrouw die in een hutje in de heuvels woont, blijft er bij staan kijken terwijl een roepje niewsgierigen zich om haar heen dringt als een zwerm bijen.
“Pas goed op, kindjes. Wie zich toegeeft aan de kracht van het meer, loopt de kans om de diepte ingetrokken te worden.” Met die woorden verdwijnt ze en niemand zag haar ooit terug.
Na afloop van deze gebeurtenis kreeg het meer de naam “Het Assenmeer.”

Nu is het 2014. Ashlake Pub, zeer origineel, geeft een open podium en verschillende bandjes komen optreden. Dit evenement is altijd zeer in trek bij de jeugd, en er zijn dan ook veel jongeren aanwezig die avond. Buiten straalt de maan en een wilekeurige groep van twaalf personen lopen allemaal, individueel, naar buiten omdat ze zich vreselijk aangetrokken voelen tot het maanlicht en het meer. Eenmaal buiten beseffen ze dat en lachend trekt de groep steeds verder het bos in. Dan staan ze stil bij een plekje aan het meer waar nooit iemand komt, en ze bouwen er een kampvuurtje waar ze rondom gaan zitten om te kletsen. Ze vallen er in slaap. De volgende ochtend wil één van de meisjes, Zara, gaan zwemmen. Ze springt het water in en roept iedereen erbij te komen. Als ze allemaal het water induiken, komt er opeens een groot zwart gat vanuit de diepte omhoog gerezen die hen allemaal opslokt. Ze worden wakker een totaal andere, duistere wereld waar niets hetzelfde is.

We beginnen te spelen bij het moment waarop de twaalf personen zich nog in de pub bevinden en allemaal voelen dat ze naar buiten willen gaan.

EDIT: Je kunt kiezen wie van de patiënten je metgezel/demon wordt, want wat een patiënt heeft gedaan om voor gek verklaard te worden, kan samenhangen met jouw personage. Die keuze laat ik aan jezelf over.

[ bericht aangepast op 12 okt 2014 - 17:51 ]
I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

12 okt 2014 - 15:13

Linkle 45597

Doe mij maar Arthur!

[ bericht aangepast op 12 okt 2014 - 15:16 ]
Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

12 okt 2014 - 15:17

Blaeu 6578

bluebearss schreef:
@Evi; Ja, I like her a lot! Ze klinkt als een interessant personage voor dit verhaal, dus dat komt wel goed

Ik heb mijn best gedaan om een beeld te geven van de historie van Apostle Creek en de verhaallijn voor deze RPG, ik plaats hem even in de spoiler. Zeg maar als het niet leuk/duidelijk is, dan kan ik het aanpassen.

de patiënten van Daisyfield’s Psychiatric Hospital, 1879

Aldwyn - 20 jaar, opgenomen wegens stemmen in het hoofd, achtervolgd worden etc (schizofrenie)
Charles - 38 jaar, heeft zijn kinderen uit huis gejaagd en vervolgens zijn vrouw in stukken gehakt (psychopatisch)
Frank - 32 jaar, Heeft geprobeerd zichzelf te onthoofden (depressies)
Thormund - 25 jaar, durft niet naar buiten te gaan, bang voor de grote wereld (angststoornis)- Metgezel van Jeremia
Arthur - 18 jaar, Telt altijd tot vier bij het lopen, moet alles geroutineerd doen (dwangneurose)
Walter - 29 jaar, heeft woedeaanvallen en kan niet goed spreken (autisme)

Iuda - 16 jaar, verandert soms vanbinnen in een sadistisch, zelfs satanisch monster (psychoses) - Metgezel van Zara
Helen - 23 jaar, wil niet eten, bij inname van voedsel wordt het uitgebraakt (eetstoornis)
Grace - 19 jaar, Kan niet praten, slechts keelgeluiden maken of kleine woordjes brabbelen (spraakstoornis)
Mary - 40 jaar, sluit zichzelf op omdat stemmen dat haar vertellen (schizofrenie)- Metgezel van Pépé Hunter
Margaret - 31 jaar, wil niets meer doen, heeft doodswensen (depressies)
Clara - 20 jaar, kan niet tegen kleine ruimtes, donker en aanrakingen (fobieën)

Aldwyn, Charles, Frank, Thormund, Arthur, Walter, Helen, Grace, Mary, Margaret en Clara geloven dat Iuda, hun jongste medebewoner, rechtstreeks door de duivel gezonden is om hen, de apostelen van de moderne tijd, te verraden. Als ze doordraait (in een psychose belandt) schreeuwt ze naar iedereen dat Satan in haar schuilt, dat ze iedereen in brand zal steken met het Vagevuur. Ze slaat en trapt de bewakers en behandelaars van het ziekenhuis en heeft een paar keer met een mes in haar benen gesneden terwijl ze lachend riep dat de duivel op die manier naar buiten kon komen. Ze zijn bang dat ze nog meer zal aanrichten en op een heldere nacht, als de maan op het meer schijnt en schittert als een edelsteen, sluipen ze haar kamer binnen en vermoordden haar door haar eerst de wurgen, en als ze dood is, snijden ze haar ledematen af. Als laatste verbranden ze haar buiten op het erf en strooien het as uit over het meer. Net op dat moment komt het personeel naar buiten gerend. Ze houden de elf overgebleven patiënten vast tot de volgende ochtend, als de burgemeester op het podium op het hoofdplein van Apostle Creek gaat staan en de inwoners vertelt wat er is gebeurd. De menigte lijkt nog maar één ding te kunnen schreeuwen: “Executie! Executie! Executie!” Dus, geeft de burgemeester het woord aan de directeur van Daisyfield.
“Ik, Mr. Hamilton, ben het met u eens dat wat deze elf psychisch in de ware geraakte patiënten van ons ziekenhuis, het onschuldige kind hebben aangedaan, absoluut onrechtvaardig is. Maar, mijn geachte volk, dit meisje was een zeer groot gevaar voor de samenleving. Zij heeft meerdere keren geschreeuwd dat ze Satan was. De angst van haar medebewoners moest oogverblindend zijn geweest. Evengoed, de gekte die in het huis rondheerste, is op hen overgeslagen. Welicht zijn zij ook besmet met de aandoeningen van Iuda Efford. Welicht denken zij op den duur ook dat ze Satan zijn. Executie is onze enige uitweg. Bewakers, breng de elf misdadigers naar de muur.” De hele menigte houdt zijn adem in als de gestoorden worden afgevoerd. De muur staat aan de kade van het meer, richting de boskant, niet zo ver van de plek waar ze Iuda’s as hebben uitgestrooid. Een grote brandstapel wordt opgebouwd bij de muur.
“Zij krijgen precies wat ze Iuda hebben aangedaan,” roept Mr. Hamilton. Alle elf worden nog levend op het vuur gegooid. Ook hun as wordt in het meer gegooid. Iedereen druipt af, en een paar mensen bijven over om de rommel op te ruimen. Een oude vrouw die in een hutje in de heuvels woont, blijft er bij staan kijken terwijl een roepje niewsgierigen zich om haar heen dringt als een zwerm bijen.
“Pas goed op, kindjes. Wie zich toegeeft aan de kracht van het meer, loopt de kans om de diepte ingetrokken te worden.” Met die woorden verdwijnt ze en niemand zag haar ooit terug.
Na afloop van deze gebeurtenis kreeg het meer de naam “Het Assenmeer.”

Nu is het 2014. Ashlake Pub, zeer origineel, geeft een open podium en verschillende bandjes komen optreden. Dit evenement is altijd zeer in trek bij de jeugd, en er zijn dan ook veel jongeren aanwezig die avond. Buiten straalt de maan en een wilekeurige groep van twaalf personen lopen allemaal, individueel, naar buiten omdat ze zich vreselijk aangetrokken voelen tot het maanlicht en het meer. Eenmaal buiten beseffen ze dat en lachend trekt de groep steeds verder het bos in. Dan staan ze stil bij een plekje aan het meer waar nooit iemand komt, en ze bouwen er een kampvuurtje waar ze rondom gaan zitten om te kletsen. Ze vallen er in slaap. De volgende ochtend wil één van de meisjes, Zara, gaan zwemmen. Ze springt het water in en roept iedereen erbij te komen. Als ze allemaal het water induiken, komt er opeens een groot zwart gat vanuit de diepte omhoog gerezen die hen allemaal opslokt. Ze worden wakker een totaal andere, duistere wereld waar niets hetzelfde is.

We beginnen te spelen bij het moment waarop de twaalf personen zich nog in de pub bevinden en allemaal voelen dat ze naar buiten willen gaan.

EDIT: Je kunt kiezen wie van de patiënten je metgezel/demon wordt, want wat een patiënt heeft gedaan om voor gek verklaard te worden, kan samenhangen met jouw personage. Die keuze laat ik aan jezelf over.

Fijn!
Ah Luda is zo eng, ik vind het leuk.

12 okt 2014 - 15:19

Sempre 5089

Oke ik ga voor een vrouwelijk personage en ik zou dan graag Clara of Aldwyn hebben als demon. (Als dat kan tenminste)

[ bericht aangepast op 12 okt 2014 - 15:19 ]
When time and life shook hands and said goodbye.

12 okt 2014 - 15:20

Dandelions 255

Feininger schreef:
(...)

Fijn!
Ah Luda is zo eng, ik vind het leuk.

Ja, ik ben nu al bang voor het slapen vannacht Ik kan echt niet tegen horror, en geloof me, ik heb me toch wat enge artikelen zitten lezen om de aandoeningen van de patiënten te bedenken...

Sempre schreef:
Oke ik ga voor een vrouwelijk personage en ik zou dan graag Clara of Aldwyn hebben als demon. (Als dat kan tenminste)

Sure as hell! Ik zet je erbij

[ bericht aangepast op 12 okt 2014 - 15:21 ]
I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

12 okt 2014 - 15:23

Linkle 45597

Ik heb gekozen voor Arthur, bluebearss. Ik had het veranderd.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

12 okt 2014 - 15:23

Blaeu 6578

bluebearss schreef:
(...)

Ja, ik ben nu al bang voor het slapen vannacht Ik kan echt niet tegen horror, en geloof me, ik heb me toch wat enge artikelen zitten lezen om de aandoeningen van de patiënten te bedenken...

Ik heb precies hetzelfde. Horror is echt niet helemaal mijn ding, hoewel ik (net als Zara) best wel geïnteresseerd ben in seriemoordenaars en zo. Dus het is een beetje dubbel (;

12 okt 2014 - 16:05

Kazama 4921

Klinkt wel interessant, maar ik weet niet hoe actief ik ben gezien ik een beetje in een dipje zit atm. Al wil ik wel weer heel graag gaan schrijven!

12 okt 2014 - 16:13

Sempre 5089

Chester Wellington

Leeftijd:
20

Geslacht:
Vrouwelijk

Innerlijk:
Intelligent, zelfverzekerd en betweterig:
Het zal niemand verbazen wanneer Chester weer een onbenullig feitje de groep in gooit, zo is ze nu eenmaal en het maakt duidelijk hoeveel er in haar hoofd omgaat. Chester is buitengewoon slim, iets waar ze weinig moeite voor heeft hoeven doen aangezien ze net zo snel informatie in zich opneemt als een spons water opzuigt. Het punt is alleen dat ze weet dat ze intelligent is, waardoor ze ontzettend betweterig kan zijn. Ze irriteert zich ontzettend aan mensen die haar intelligentie ontkennen.

Hard en eerlijk:
Chester zal volmondig toegeven dat ze over iedereen een vooroordeel heeft. Ze kijkt toe en maakt daar een oordeel over. Mocht het oordeel verkeerd zijn, dan zal ze dat nooit toegeven. In plaats daarvan zal ze al je trekjes in zich opnemen, om alles wat haar mening bevestigd te onthouden. Chester is absoluut niet op haar mond gevallen en kan ook ontzettend bot zijn. Tact is niet iets wat ze bezit, ze gooit meestal haar mening eruit en vindt het onzin om deze op een aardigere manier te verpakken. Chester zal nooit over iemand roddelen, immers als ze je niet mag, dan weet je dat.

Leider en ongeduldig:
Aangezien Chester vrij zelfverzekerd is neemt ze maar al te graag het heft in eigen handen. De regel, de sterkste overwint, is zeker bij haar van toepassing en ze zal ook niet degene zijn die het zwakste schaap uit de groep hulp zal aanbieden.

Opgewekt en grappig:
Hoewel Chester vrij serieus overkomt, heeft ze ook een hele andere kant. Wanneer ze echt op haar gemak is zul je merken dat het ze erg grappig is en ervan houdt om te lachen. Ze zit barstens vol met energie en is hierdoor ook altijd bezig met iets. Ze kan niet goed tegen stiltes en begint dan eindeloze onzin te ratelen, tot er eindelijk iemand ingrijpt. Ongemakkelijke momenten zijn niet aan haar besteed; die maken haar onzeker en als er iets is waar ze niet van houdt, dan is het wel van onzekerheid.

Uiterlijk:
Chester is iemand waar je niet omheen kunt kijken. Haar sneeuwwitte haar springt bij iedereen in het oog en haar opvallende kledingstijl is iets waar mensen haar vaak voor nakijken. Ze is dol op rock invloeden wat ook altijd terug te zien is in haar kleding. Hoge laarzen met een kort broekje, of juist gympen met een gescheurde panty, alles kan en niets is Chester te gek. Aangezien ze een normale lengte heeft, ze is namelijk +/- 1 meter 70, draagt ze vrijwel nooit hakken. Chester is vrij slank maar ze heeft niet heel veel vrouwelijk rondingen. Genoeg, ja dat wel, maar Chester zou best wat meer willen hebben.

Extra's:
Op de bovenkant van haar rechterhand heeft ze een tatoeage van een vlinder, wat staat voor haar overleden moeder. De vlinder komt ook veel terug in de tekeningen die Chester maakt, ze is namelijk echt dol op tekenen en haalt direct haar tekenblok uit haar tas wanneer ze inspiratie heeft.

[ bericht aangepast op 12 okt 2014 - 17:26 ]
When time and life shook hands and said goodbye.

12 okt 2014 - 17:01

Linkle 45597

Kan ik wat feedback op Pépé krijgen ?

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

12 okt 2014 - 17:10

Emeldir 2457

Mag ik een meisje?

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

12 okt 2014 - 17:25

Sempre 5089

Zo, Chester is af. Wat vinden jullie? (:

When time and life shook hands and said goodbye.

Index RPG Actieve Topics Zoek