The Last Lucky Straw • One Direction • 5SOS • Speeltopic - Speeltopics

Datingsites, de meeste mensen kunnen er wel een paar zo uit hun hoofd opnoemen. Plekken waar je jezelf kunt zijn zonder toch teveel prijs te geven, aangezien de meeste anoniem zijn. Foto's komen er niet aan te pas, alleen een vakje waar je iets over jezelf kunt vertellen, van hobby's tot verre familieleden, niks is te gek. Als je geïnteresseerd bent in iemand kun je diegene een berichtje sturen of chatten. Het is altijd riskant, want je weet nooit wie er achter het scherm zit, of diegene wel echt die eenentwintigjarige jongen in plaats van drieënveertig. Toch kan het ook voor hechte vriendschappen en relaties zorgen, waar iedereen natuurlijk op hoopt. Zo ook een aantal jonge mannen die het hoogtepunt van hun leven hebben bereikt, of dat nou komt omdat je een gezin hebt of al twintig weken op nummer een staat met je hitsingle. Ze hebben alles wat ze willen, maar compleet gelukkig zijn ze niet. Ze missen namelijk iets. Liefde. Dat kan komen omdat je vriendin of vrouw, vriendje, je amper meer ziet staan en je liever kwijt dan rijk is of omdat mensen je alleen willen voor de roem. Waarom zou je -je dan niet inschrijven op een anonieme datingsite? Niemand kent je of weet hoe je eruit ziet, dus kan daar niet op beoordeeld worden, ook niet over je verleden. Als je dan iemand vind waarmee het klikt en waarop je toch wel verliefd wordt is elkaar in het echt meeten de logische volgende stap. Maar wat nou als degene nou is wat je dacht? Of misschien zelfs beter is dan dat? Ga je dan samen verder als stel, vrienden, of breek je het contact toch maar volledig af?

Rollen •
Louis William Tomlinson • IamGroot
Zayn Javadd Malik • TateLangdon
Liam James Payne • Malikhuana
Niall James Horan • Ashwin
Harry Edward Styles • Styford
Ashton Fletcher Irwin • Tethys
Calum Thomas Hood •
Michael Gordon Clifford • IamGroot
Luke Robert Hemmings • Hemlinson
Zachary 'Zack' Gamble • Goner
Tate Evan Walker • TateLangdon

Regels •
• Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
• Graag met leestekens en hoofdletters typen.
• OOC graag met haakjes; [] {} () - -
• Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
• Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
• Geen Mary Sue's (perfecte personages)
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Geen personages van anderen besturen.
• AlleenMalikhuana of Atweh maken de nieuwe topics aan.

Begin: Het lijkt een doodnormale dag als alle anderen, de zon schijnt, maar niet te fel en op een fijne temperatuur, een paar wolkjes aan de lucht waarvan het sowieso niet zal gaan regenen. De perfecte nazomersedag dus. Toch is het een niet heel normale zaterdag, het is de dag dat de jongeren eindelijk degene die ze hebben ontmoet op het de site in het echt zullen zien. De spanning ligt hoog en daardoor hebben sommigen nog wel de neiging om de verwachting ook iets te hoog te hebben. Het zou goed kunnen dat het een enorme tegenvaller is en je het alleen uit zit voor de beleefdheid, maar met een klein beetje geluk is deze middag er een waarin je iemand ontmoet die je nooit meer kwijt zou willen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 20:18 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry zijn lippen op mijn lichaam maakten me echt helemaal gek. Hij negeerde een deel van mijn woorden dan wel, maar gelukkig had hij de belangrijkste woorden wel opgepikt. Met een lichte blos op mijn wangen gaf ik hem nog een kusje, om hem de mond eens te snoeren. Heel veel meer lieve woordjes en ik zou echt onderuit gaan door de liefde. Dit zou eigenlijk best een goede work-out zijn, maar nu was het alleen fijn om zijn lippen tegen de mijnen te voelen. Ik begon zacht met mijn duimen over zijn heupen te wrijven. Ik bleef zacht wrijven, om me wat af te leiden van zijn lippen. Dat had ik namelijk flink hard nodig, wilde ik niet over de streep gaan. Zodra hij zijn lippen op zijn sleutelbeen zette en daar aan de huid begon te zuigen, rolde er een hese kreun over mijn lippen. Nu was het echt zijn eigen schuld als er iets gebeurde, want ik had hem gewaarschuwd en hij wist dat mijn sleutelbenen een van de gevoeligste plekjes van mijn lichaam waren. Ik kreunde nog iets luider toen hij zijn tanden over het al overgevoelige plekje liet gaan. Dit was gewoon gemeen uitlokken. Zeker toen hij zich daarna tegen me aan nestelde en ik lichtelijk gefrustreerd onder hem bleef liggen. Ik drukte mijn lippen op zijn kruin en aaide zacht over zijn krullen. Ik vond het heel fijn om hem weer rustig en vrolijk in mijn armen te hebben. "Ik hou van je, Boo." mompelde ik lichtelijk hees. Ik had gewoon even tijd nodig om weer af te koelen, zelfs al was dat lastig met zo'n knappe jongen tegen je aan. Ik voelde zijn hart rustig kloppen tegen mijn huid en zijn ademhaling sloeg rustig op de huid van mijn nek. Zo kalmeerde ik ook langzaam en kuste zacht zijn schouder. Ik was zo echt dolgelukkig en zou zo wel een hele lange tijd kunnen blijven liggen, zelfs al klonk op de achtergrond het gezoem en gepiep van onze mobieltjes. Ik zou vanavond wel even kijken en misschien nog wat sturen, maar nu ging ik gewoon genieten van mijn lieve warme vriendje. "Kan ik straks nog helpen met koken, of gewoon toekijken en wat tijdverdrijf geven?" vroeg ik zachtjes, terwijl ik naar de keuken keek, waar de theepot nogsteeds op het theelichtje stond. Ik had inmiddels best veel dorst, maar wilde ook weer niet van de bank komen. Ik bleef dus maar gewoon content liggen. Straks onder het koken kon ik nog wel thee drinken. Ik gokte namelijk niet dat hij mij andere taken gaf dan wat roeren of misschien wat snijden. Ik zuchtte nog zacht, voor ik me als een klein katje uitrekte. Ik was niet echt moe meer, maar soms vroeg de situatie er gewoon om. Ik drukte nog een kusje op zijn schouder en sloot mijn ogen, in de armen van de jongen lag ik comfortabel en kon ik nog wat slapen en sukkelen. Het was niet of ik het echt nodig had, maar een dutje sloeg ik nooit af. Dutjes waren gewoon heel erg fijn en niemand die me van het tegenovergestelde kon overtuigen, zeker niet met zo'n heerlijk warm en comfortabel dekentje als Harry.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik grijnsde tegen zijn huid aan toen ik hem hoorde kreunen door mijn actie, het bleef een prachtig geluid dat door mijn veroorzaakt was. Deze plek moest ik onthouden voor een volgende keer, want met beide van zijn sleutelbenen kon ik hem zo laten kronkelen en zonder twijfelen smeken. Om er nog een schepje bovenop te doen ging ik met mijn tanden over de donkere plek heen en drukte er nog een kus op voor ik me fijn tegen hem aan nestelde. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder met mijn lippen lichtjes tegen zijn hals aan. Het was te merken dat Louis had gefrustreerd, maar zolang hij mij niks deed bleef ik lekker liggen. Hij was namelijk beter dan welk bed dan ook. Ik humde om zijn lippen tegen mijn kruin en zijn hand door mijn haar. Het was echt heel fijn om zo te liggen en gewoon even niks te doen. Als antwoord op zijn lieve woorden gaf ik hem een kus op zijn kaak, dat was nog steeds het enige wat hij kreeg en volgens mij begreep hij dat ondertussen wel. Het ging wat tijd kosten, maar ik wilde gewoon met volle overtuiging kunnen zeggen dat ik van hem hield. Ik aaide zacht met mijn vingertoppen over een van zijn zijdes. De stilte was niet ongemakkelijk, er hoefde niets gezegd te worden om te weten wat we dachten, daarbij kon het soms aangenaam zijn om even stil te zijn. Ik lachte zacht om zijn woorden en schudde mijn hoofd. "Als je wil helpen moet je dat vooral doen, Boo. Mij maakte het niet iit, zolang de boel niet in de hens gaat," zei ik met een kleine grijns en gaf hem een klein kneepje in zijn heup, waar mijn hand net was aangekomen. Vertederd keek ik naar Louis op toen hij zich uitrekte en een kus op mijn schouder drukte. Langzaam ging ik weer overeind zitten en gleed met mijn handen over zijn borst heen, voor ik me voorover boog om hem nog een kus te geven en stapte toen van hem af. In de tussentijd hadden we wel wat te drinken verdiend en het zou zonde zijn als we de thee toch koud lieten worden. "Blijf maar liggen, ik ben zo terug," mompelde ik en liep naar de keuken toe, waar ik de kastjes afzocht om de mokken te zoeken. Zo leerde ik gelijk een beetje waar alles stond, dan hoefde hij me daar niet telkens op te wijzen. Toen ik de mokken had maakte ik de thee klaar en schonk voor ons beide in. Ik zette de theepot weer op zijn plaats en liep terug naar de bank met de thee in mijn handen. Eenmaal daar zette ik beide mokken op de tafel, het was nog een beetje warm en ik nam het risico niet dat ik mijn tong verbrandde. Dat was me iets te vaak gebeurd en bij mij was het altijd zo dat het ene ongeluk het andere opvolgde, dan was er geen houden meer aan. Tevreden ging ik zonder pardon bovenop hem zitten en drukte een kus op zijn lippen. "Zo, zijn er nog meer dingen die je voor me verborgen houdt of was dit het?" vroeg ik wat plagerig. Ik doelde nu alleen op de kleine, onschuldigere dingen, want ik vertrouwde hem erop dat hij verder geen grote delen van zijn leven van me weghield. Zelfs voor mij was het dan over en uit. Het was sowieso dat het Louis was dat ik hem had vergeven en erin mee was gegaan, maar daar wilde ik nu niet aan denken.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het was fijn om zo met Harry te kunnen liggen. Toch kon ik het niet laten mijn scheur open te trekken, zoals altijd. Hoe comfortabel de stilte ook was, ik kon gewoon niet tegen lange stille periodes. De radio stond dan ook bijna altijd aan in huize Tomlinson, zowel hier als in Doncaster, maar daar vooral om ons allemaal rustig te houden. Ik was namelijk niet de enige druktemaker in de familie, al was ik wel de ergste. De tweeling kon er ook zeker wat van. Ik grinnikte zacht bij zijn antwoord, maar weer een kreun rolde al snel over mijn lippen door het kneepje in mijn heup. Je zou bijna denken dat hij het erom deed om me lichtelijk gefrustreerd te houden. Ik rekte me even uit en drukte een klein kusje op zijn schouder, voor ik wat naar de theepot op het aanrecht keek. Het leek wel of hij gedachten kon lezen, want eigenlijk direct ging hij rechtop zitten en gaf me nog een kusje. Ik piepte zacht toen hij van me af stapte en zijn heerlijke warmte met zich meenam. Toch was de thee een verzachtende maatregel en kon ik zijn orders wel opvolgen... Of bijna, want ik ging wel even zitten, wat weer een pijnsteek veroorzaakte, om een dekentje te pakken voor straks. Dat was wel zo lekker. Ik had net het warme wollen ding in mijn handen toen Harry weer aan kwam lopen met twee koppen thee. Ik was alleen wat minder fan van het feit dat hij gewoon op me neer plofte. Ik piepte zacht, maar het veranderde al snel in een genietende hum, toen hij zijn heerlijke zachte lippen op de mijnen drukte. Ik sloeg wat onhandig de deken om ons heem en hield hem daar door mijn armen om Harry zijn lichaam te houden. Het was toch wel wonderlijk dat onze lippen perfect pasten, maar zo verschillend van aard waren. Bij zijn vraag slikte ik even, tot ik me bedacht dat ik niets meer te verbergen had. "Dit was het, Boo. Ik dacht dat het wel genoeg was. Of had je ook gewild dat ik had gelogen over mijn komaf en familie?" vroeg ik speels aan het, terwijl ik wat plukte aan zijn leuke krullen. Eigenlijk vond ik dit wel heel fijn zitten. Misschien was ik in bed verre van altijd dominant, ik vond het heel fijn om de Big Spoon te zijn, en Harry was blijkbaar graag de Little Spoon, dus wat paste even perfect als onze lippen op elkaar, zelfs al was ik een ukkie in vergelijking met hem. "Heb jij nog Dirty Secrets waar ik van zou moeten weten? Of ben je gewoon echt het meest perfecte vriendje, zonder een addertje onder het gras?" vroeg ik plagerig aan hem. Ik gokte van niet, de tijd van openbaringen was voorbij, maar hij was eigenlijk toch wel te goed om waard te zijn. Er moest iets zijn en het was niet dat hij een hele kleine of scheve penis had, want dat had ik anders nu wel gemerkt. Ik keek even naar de dampende koppen thee op tafel. Eigenlijk had ik nu wel veel dorst, maar ik wist dat ik niet kon drinken met hem op schoot, want dan konden we geheid naar het ziekenhuis met brandwonden.Ik was name verre van handig met mijn handen, gelukkig wel met mijn voeten, vaak dan, anders had ik een groot probleem gehad.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het kwam eigenlijk nu pas in me op dat we tot nu toe nog helemaal niks hadden gedronken, dan kon ik net zo goed even de thee gaan halen. Ik hoorde Louis piepen, maar hij had eigenlijk niks te zeuren, ik was zo weer terug en dan ook nog een met warm drinken. Na gezocht te hebben naar de kopjes schonk ik voor ons allebei in en liep met de dingen terug. Voorzichtig zette ik ze op het tafeltje voor ik zomder echt goed na te denken op de jongen zijn schoot plofte, om me gelijk te verontschuldigen door mijn lippen op de zijne te drukken. Ik verbaasde me er nog steeds over dat dit zo fijn en gemakkelijk was, voor hem was ik namelijk een van de meest awkward personen als het om lichamelijk contact in een relatie ging, tot ik me op mijn gemak voelde. Bij Louis had ik me gewoon snel prettig gevoeld omdat ik hem al zo lang kende en het vanzelf was gegaan. Ik kroop dichter tegen hem aan toen hij de deken om ons heen sloeg en maakte een tevreden geluidje voordat ik met tegenzin terugtrok. Plagerig vroeg ik hem of er nog meer was dat ik van hem moest weten, al doelde ik meer op omschuldige dingen zoals gewoontes, in plaats van de helft van zijn leven. Ik lachte even om zijn woorden en schudde mijn hoofd. "Nee joh, gek. Ik ben gewoon benieuwd naar je," zei ik en humde in zijn aanraking. Ik vond het prettig met zijn armen zo om me heen, ondanks dat ik tot nu toe langer was dan elk van mijn relaties vond ik het nog altijd fijn om in iemands armen te liggen en degene te zijn die beschermd werd, niet de beschermer. Ik keek hem wat bedenkelijk aan toen ik de vraag teruggekaatst kreeg, er was weinig dat hij niet van me wist en zo snel kon ik niet ergens op komen. "Nope, ik ben perfect," zei ik uiteindelijk en haalde nonchalant mijn schouders op, om onschuldig naar hem te grijnzen. "Het is niet onbekend dat ik het niet al te breed heb thuis, dus. Ik ben verschrikkelijk in zo'n beetje iedere sport, laat me al helemaal niet in van een bal en als ik hier vaker mag komen staat het hier binnen de korste keren vol met planten en geurkaarsen. Ik waarschuw je alvast," vertelde ik hem met een halve grijns, voor ik uitreikte naar een van de mokken en die tussen mijn handen nam. Niet het slimste plan, want ik was zo onhandig als maar kon, maar daar dacht ik niet over na. Ik settelde me wat beter op zijn schoot en nam een slokje van de thee, tevreden hummend om de warmte en de fijne sfeer die hier hing. "Jij hebt vast geen vervelende gewoontes zoals ik waarmee ik rekening moet houden?" vroeg ik plagend. Van Louis wist ik bijna zeker dat het niet zo was, ik had veel geduld en wat het ook was, ik kon het wel aan. Dat kreeg je wel als je op buurkinderen pastte die door de peuterpubertijd gingen. Maar nu was ik alleen benieuwd naar hem, ik wilde elk aspect van hem kennen en van elk ding kunnen genieten.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton FFletcher Irwin.

Eenmaal bij het konijnen ren aangekomen laat Michael me los en pakt een konijn van de grond, het beestje is klein, met een bruine krullerige vacht. Michael houd het konijn tegen zich aan terwijl hjj zich naar me toe draait en intructueert me het konijntje te aaien. Voorzichtig, naar al minder angstig steej ik mijn hand uit, maar als ik het mondje (of bekje, wat heeft een konijn?) Ik brdoel het is niet zijn sbuit toch, dat is het neusje, anyway, zie bewegen hou ik even stil, maar als Michael me dan opnieuw aanmidigd aai ik het konijntje toch. "Noemde je me nou pluisje?" grinnik ik met een pruillipje terwijl mijn vingers over de zachte vacht van het konijn strelen en ik daarna echt begin te aairn. Als ik mijn hele hand zou gebruiken zou er van het konijn niet heel veel iver meer zijn. Eigenlijk is het beestje best lief, dit kan ik wel aan. Misschien valt dit wel te vergelijken met Michaels obstakel en misschien dat ald eij het hl tustig aan doe hij het konijntje ook aankan, om dan langzaam op te bouwen naar wat groters, engers. Misschien, ik hoop het in ieder geval wel. Maar mijn werk zal een onstakel blijven. [/I]

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson
Ik grinnikte zacht om Harry zijn antwoord dat hij gewoon perfect was. Dat was hij ook, maar dat hij het zelf zei was verrassend grappig, vooral zijn onschuldige grijns erachteraan. Ik aaide even door zijn haren en luisterde in stilte naar zijn woorden. Bij zijn laatste opmerking grijnsde ik en legde mijn hoofd tegen zijn schouders. "Ik heb het thuis ook nooit echt breed gehad, dus daar hoef je je echt niet voor te schamen. Ik schaam me er nu juist eigenlijk voor dat ik nu ik eindelijk wat geld heb uitgeef aan dit absurde appartementje, terwijl ik weet wat het is om zonder al dit alles te leven. Dat balletje trappen leer ik je nog wel als je dat ooit wil en die kaarsen en plantjes mag je nu al neerzetten, Boo. Dat maakt het alleen maar gezelliger." zei ik tegen hem voor ik een kusje op zijn schouder drukte en zo fijn bleef zitten. Ik vond het heerlijk zo. Ja, ik vond het nogsteeds absurd hoe ik hier leefde, zeker in vergelijking met mijn leven voor mijn transfer naar Chelsea. Liever zou ik weer in een klein rijtjeshuisje wonen in een kleine stad, net als vroeger, maar dat ging natuurlijk niet. Tja, misschien als het niet goed zou gaan en ik teruggeplaatst kon worden naar de Rovers, maar ik ging nergens vanuit. Ik voelde hoe hij ging verzitten en duidelijk iets in handen nam, wat niets anders dan de thee kon zijn, wat me nu wel voorzichtig maakte met mijn acties. Ik wilde geen brandwonden en zeker niet op ongemakkelijke plekken. Ik grinnikte zacht bij zijn vraag en aaide zacht door zijn haren. "Op het feit na dat ik volgens iedereen mentaal nooit ouder ben geworden dan een kleuter? Neuj, niet dat ik weet." zei ik met een scheve grijns, voor ik een klein kusje in zijn nek drukte. "Doe je wel voorzichtig met die thee? Je zei net dat je niet zo handig was en ik hoef geen brandwonden als ik een verkeerde beweging maak." zei ik, voor ik toch heel kort en heel licht met de bal van mijn hand over zijn kruis wreef. Daarna wikkelde ik gewoon mijn armen weer om hem een en bleef zo zitten. Ik wilde wel thee drinken, maar de thee was vast nog heel warm en ik wilde Harry zijn rug niet vernachelen met brandwonden als ik het kon voorkomen. Ik dronk wel als hij zo van mijn schoot was en zijn kopje leeg had. Eigenlijk wilde ik er een paar suikerklontjes en wat melk in, maar een keertje zwart drinken was niet heel erg. Misschien wel gezond, want ik was nogsteeds een beetje het squishy kindje tussen de mannen, zeker in de kleedkamer. Ik was zoizo de kleinste, maar had ook niet de meest gedefinieerde spieren en had nog wat babyvet. Niet dat ik me zorgen erover maakte, zeker niet als Harry het geen enkel probleem vond, maar af en toe iets gezonds eten kon vast geen kwaad. Voor nu bleef ik fijn tegen mijn lieve vriendje aan zitten. "Gaan we zo lekker koken, Boo? Of blijven we heerlijk nog even op de bank hangen en kroelen?" vroeg ik zacht. Ik hoopte op het tweede, al was het eerste toch niet slecht, kroelen had ik toch liever.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Ashton was echt heel lief, maar duidelijk zelfs bang voor het kleine konijntje. Ik bleef hem zacht aanmoedigen en keek bijna trots naar hoe hij het diertje aaide, met dezelfde krullen als die op zijn hoofd golfden. Bij zijn woorden werd ik langzaam een beetje rood en staarde maar naar het konijn in mijn armen. "Ja, ja dat klopt. Want je bent ook een pluisje, Ash. Heb je ooit naar dat haar van je in de spiegel gekeken? Je bent de pluizigste krullenbol ooit. Maar wel een hele lieve pluizenbol." zei ik met knalrode kaken, voor ik het konijntje weer voorzichtig terugzette. Voorzichtig nam ik Ashton zijn hele grote hand in mijn kleine pootje te nemen. "Zullen we eens kijken waar mijn kleine wildebras is gebleven? De laatste keer vond ik hem doodmoe in het stro bij wat schaapjes." zei ik voor ik mijn ogen eens over de boerderij liet glijden. Ik zag het ventje nergens, nu was dat niet vreemd, maar ik maakte me toch een beetje zorgen. Ik was misschien niet zijn biologische vader, maar hij was mijn zoontje en ik had zeker meer dan genoeg vaderlijke zorgen. Misschien was dat niet heel gezond op mijn leeftijd, maar ik wilde echt het mannetje met zijn vreemde Brits-Australische accent voor geen goud kwijt. Nooit meer, zelfs al hadden ik het moeilijk om soms alle eindjes aan elkaar te knopen, en zou ik hem mogelijk over een paar jaar in Australië bij mijn ouders moeten achterlaten voor onbepaalde tijd, voor zijn school, maar goed. Nu had ik hem gelukkig nog een tijdje bij me.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Met een kleine grijns schudde ik mijn hoofd. Louis zou nooit het geduld kunnen opbrengen om mij te leren voetballen, ik struikelde nog over mijn eigen voeten, laat staan dat ik een bal succesvol weg kon trappen. Daarbij had ik er niet veel behoefte aan om het te leren, want persoonlijk vond ik het nog steeds een beetje een onzinnige sport, ook al was het overal in mijn leven door mijn huisgenoot en de jongen op wiens schoot ik nu zat, en die ik dat echt niet ging vertellen. Ik wilde hem niet kwetsen en het was niet nodig om aan te kaarten. Rustig boog ik me naar voren om mijn kop thee te pakken en die stevig tussen mijn handen te klemmen. Nu was het mijn beurt om hem dezelfde vraag te stellen, ik wilde wel weten waar ik aan toe was als ik ooit met hem samen ging wonen, of überhaupt meer tijd met hem ging doorbrengen. Ik lachte zacht om zijn woorden, dat wist ik al dus dat moest ik wel aankunnen. Anders hield het me alsnog niet tegen om bij hem te zijn, ik zou de gesprekken die over helemaal niks gingen en de manier hoe hij me altijd op wist te vrolijken teveel missen. En nu ik hem fysiek in mijn armen kon sluiten ging ik zijn warmte teveel missen, hoe het voelde als hij zijn armen om mijn middel sloeg en hoe zacht zijn lippen waren. Ik knikte bij zijn waarschuwing over de thee en wilde wat sarcastisch reageren, maar in plaats daarvan greep ik mijn kopje steviger vast en hapte naar adem toen ik zijn hand over mijn kruis voelde. "En als je brandwond-vrij wil blijven moet je dat vooral niet doen," zei ik terwijl ik automatisch mijn heupen wat omhoog tegen zijn hand aan drukte, om weer normaal te gaan zitten toen hij die weghaalde. Ik blies wat om de thee af te koelen voor het geval er toch iets gebeurde, dan zouden we tenminste niet verbranden. Rustig nam ik nog een slokje en bedacht dat dit over zichzelf had afgeroepen, ik was nou eenmaal iemand die van het terugpakken was, dus schuurde ik zacht voor zover dat kon met zijn armen om mijn middel met mijn kont over zijn kruis heen. Ik deed het niet lang, dat had Louis bij mij ook niet gedaan, maar zo stonden we wel weer gelijk. Terwijl ik weer van mijn thee begon te drinken en lekker tegen hem aan kwam hangen door naar achter te leunen luisterde ik naar zijn voorstel, eigenlijk had ik nog steeds geen zin om aan de slag te gaan. "Kunnen we nog even zo hier blijven zitten? Gewoon, wat praten en vragen enzo. Ik heb het gevoel dat ik je nu pas echt leer kennen," mompelde ik met de kop thee dicht bij mijn borst, de warmte die er vanaf straalde was prettig, maar ik hield het niet te dichtbij want dan brandde ik me. Tevreden hummend hield ik me zo tegen hem aangenesteld. Zo kon ik iedere vrije dag wel doorbrengen, met zo weinig mogelijk kleren, in Louis' armen en met een kop thee. Sowieso dat ik hier voortaan minimaal in het weekend kwam rondhangen, of hij trainingen of wedstrijden had of niet, dan ging ik gewoon gezellig mee. Ik wilde hem wel eens in actie zien, of tenminste een keer dat ik wel aandacht besteedde.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik voelde Harry compleet opspannen toen ik met mijn hand plagend over zijn kruis ging. Ik grijnsde zachtjes en drukte een kusje op zijn schouder. Ik bleef een plaaggeest. Zijn woorden deden me zacht grinniken tot ik hem zich tegen mijn hand aan drukte. Nu waren het mijn lippen die naar adem hapten. Er was nog niets aan de hand, maar toch, het ging om het idee. Zijn geschuur maakte het gehap alleen maar erger. Ik had het echt even niet meer. Kijk, we hadden het nog niet lang geleden gedaan, maar hij moest niet te veel plagen. Het duurde gelukkig niet lang en ik kon nog gewoon alles op een rijtje houden. Mijn hoofd liet ik tegen zijn schouder leunen en ik drukte zacht kusjes op zijn schouder voor ik toch nog een voorstelletje deed. Het liefst bleef ik hier gewoon nog een tijdje zitten, want in beweging komen was voor mij echt geen fijn vooruitzicht. Het zou alleen maar pijn en kou teweeg brengen. Ik glimlachte en grinnikte zacht bij zijn woorden. Hij had gelijk. Nu pas leerden we elkaar pas echt goed kennen, terwijl we elkaar toch al goed kende, voor mijn gevoel. Ik drukte nog twee kusjes op zijn schouder en zuchtte toen zachtjes. "Je bent echt het beste vriendje wat ik me ooit had kunnen wensen, Boo. Echt. En als de media dat niet kan zien, zijn ze stekenblind. Je bent de beste." zei ik zacht voor ik hem nog even door zijn haren kroelde. "Wil je zoizo naar mijn verjaardag komen, Boo? Ik weet niet of je op kerstavond iets te doen hebt, maar dit is mijn eerste verjaardag hier en ik zou het heel fijn vinden als je er bent." mompelde ik zachjes. Ik hoopte van wel. Dan kreeg hij na het feestje vast nog wel een kerstkadotje, een echt pakje en nog iets anders wat je moeilijk kon inpakken. Zoizo werd het een kersterig themafeestje, ik had al een elvenkostuum. Misschien was het een beetje gay, hoge groen-rode sokken, een groen voetbalbroekje met witte zomen, een witte kraag met een belletje, een groen-rood truitje met witte zomen, en een groen mutsje met een belletje eraan. 's Avonds kon ik altijd nog een strik op mijn borst plakken, zodat Harry me zou kunnen uitpakken. "Dan krijg jij ook meteen een kerstpakketje, Santa Boo. Als je verkleed komt in elk geval." zei ik zacht, voor ik nog iets verder om hem heen krulde. Ik zou er echt alles voor geven om Harry in een misschien net iets te sexy kerstmannenpakje te zien. Nee, mannelijk hoefde hij voor mij echt niet perse te zijn, zolang hij maar zichzelf was, was ik gelukkig, en in een sexy pakje was ik nog gelukkiger, dat was mijn kerstwens. Ik drukte nog een kusje op zijn schouder. Ja, ik zat hier prima. Voorzichtig pakte ik mijn kopje thee en dronk langzaam mijn thee. Ik was erg voorzichtig ermee, want ik wilde niet onder de hete thee komen te zitten. Dat ging namelijk enorm veel pijn doen. Ik dronk verder en rilde een beetje van de heerlijke warmte die het me gaf. Ik leunde tegen Harry en dronk zo in stilte mijn thee. Dit was de enige wat me stil en rustig kon krijgen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Eigenlijk waren we het ontzettend aan het uitstellen, maar niemand verkoos koken boven knuffelen nam ik aan. Dit was precies waarom ik liever een relatie met een man had, dan kwam ik tenminste niet over als overdreven aanhalig en kon ik ook eens in iemands armen liggen in plaats van dat het altijd andersom was. Dat die man Louis was -was een onmisbaar extra. Ik had eerlijk het gevoel dat we vandaag pas echt begonnen met elkaar leren kennen en het idee dat ik lang genoeg bij hem mocht zijn om ook zijn fysieke trekjes te leren kennen was geweldig. Ik grijnsde breed om zijn lieve woorden, het deed me echt goed dat hij dat zei. Louis was de enige die me op die manier zelfvertrouwen in kon spreken en daar was ik hem dankbaar voor, zolang hij me goed genoeg vond zou ik me de media hopelijk niet zoveel aantrekken, die zouden sowieso zeggen dat ik niet goed genoeg was en alleen een tijdelijk speeltje was. Ik glimlachte om zijn vraag en liet mijn kopje met een hand los om even over de zijkant van zijn been te wrijven. "Natuurlijk zal ik er bij zijn, Boo. Wat voor vriendje zou ik zijn als ik niet op je verjaardag kom? Bij mij thuis doen we meestal toch het vieren op Kerst zelf," verzekerde ik hem. Ik wilde er graag heen, helemaal als ik hem zich dan prettiger kon laten voelen over de nieuwe locatie, om het huiselijker te maken. Er was geen betere manier om kerstavond door te brengen in mijn ogen. Daarbij wilde ik de kans niet missen om hem te plagen dat hij oud was en het weer goed maken met net zolang kusjes in zijn gezicht te drukken tot hij weer lachte. Ik trok een wenkbrauw op bij zijn volgende woorden, dat ging een kant op die ik eigenlijk niet had verwacht, vooral op de manier hoe hij me noemde. En eigenlijk beviel het me wel. "Maar ik heb alleen maar een muts," klaagde ik zacht en pruilde. Ik kon wel wat regelen, zeker op de manier waarop hij het voor leek te stellen, dan kon het me ook niet schelen of het voor anderen behalve Louis ook opviel. "En wat trek jij dan aan, Boo? Ben jij dan mijn kleine elfje?" vroeg ik met een brutale grijns. Als ik het bij het rechte eind had, wat ik wel dacht, stond het vast dat ik niet van hem af zou kunnen blijven. Ik kon het beeld namelijk zo voor me halen en dat was zeker iets om naar uit te kijken. Ik ging wat verzitten zodat hij makkelijker bij zijn thee kon en schoof daarna weer lekker tegen hem aan. Ik kon wel aan het idee wennen dit mijn vaste plekje zou worden, zo op zijn schoot. Het was ook een fijn idee dat ik me tegen iemand aan kon nestelen als ik het nodig had, en dan niet op de manier dat het kon met familie of vrienden. Ik kon me niet voorstellen wat ik nu aan het doen zou zijn als ik me nooit had aangemeld op die site, want ik wilde echt niet meer zonder de jongen die nu al meer dan twee jaar letterlijk mijn alles was.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik was echt blij dat Harry positief reageerde op mijn toch iets onzeker vraag. We kenden elkaar pas echt vanaf vandaag, zelfs al spraken we al zo'n twee jaar. Ik grijnsde erg breed door zijn belofte. Ik vond het al een geweldig idee om een leuk feestje, met een hele leuke afterparty met hem af te sluiten. Ik zou hem wel dan een kerstkadotje geven, ook een tastbaar kadotje. Dat zei ik dan ook, met een bijvoeging die mijn fantasie een beetje liet merken. Ja, ik zou heel graag hem mijn eigen naughty santa laten zijn. Dat was mijn kerstwens, mijn eigen stoute kerstmannetje in bed, of de bank, of het aanrecht, of de douche, of waar hij het dan ook wilde doen. Zijn woorden deden me grijnzen. "Meer hoef je van mij ook echt niet meer te dragen, zeker niet tijdens de afterparty." Ik drukte een kus op zijn pruilige wangetje en grijnsde zelf vrij stout bij zijn woorden. Hij leek soms echt mijn gedachten te kunnen lezen, maar erg vond ik het niet. "Alleen voor jou, Boo. Als jij mijn sexy santa bent, zal ik je kleine stoute elfje zijn. Als je maar blijft voor de afterparty. Ik wil niet graag alleen achterblijven. Nu ik een officieel vriendje heb, is dat namelijk wat zielig." zei ik met een scheve grijns. Hij zou het vast wel begrijpen dat ik niet gewoon een borreltje achteraf bedoelde. Nee, na het feestje zou het pas echt leuk worden, als iedereen weg was en ik alles behalve zijn kerstmuts van zijn lichaam kon trekken. "Die muts zou je vast prachtig staan. Het rood complimenteerd denk ik goed je bruine krulletjes over je hele lichaam." zei ik terwijl ik rustig mijn thee begon te drinken. Ik was namelijk nu lekker op weg met mijn foute opmerkingen, dus stoppen ging de komende tijd niet gebeuren. "Sex geldt niet als kado, dat weet je, he? Al kom je daar echt niet onderuit, want met een lichaam als het jouwe is het zonde om er geen gebruik van te maken." zei ik voor ik rustig verder dronk. Het was maar eventjes om het duidelijk te maken. Ik hoefde niet perse iets, maar hij kwam niet onder de daad uit op mijn feestje binnekort. Ik kon me nu maar alleen voorstellen hoe mondwaterend lekker hij eruit zou zien in een sexy kerstmannenpakje. Hij was al extreem sexy in alleen een boxer en een bloes, laat staan iets wat express sexy moest zijn. Iets roods en korts met pluizige witte randjes, waardoor zijn prachtige lange benen en de tattooages op zijn armen mooi uitkwamen. Nee, mijn verbeelding ging nu echt veels te ver en het was dat hij op mijn schoot zat, en me zo wat uit mijn gedachten hield, anders had het flink goed fout kunnen gaan. Ik nam nog een slokje thee en prikte hem zacht in zijn schouder. "Zullen we zo maar gaan koken? Dan zal ik me met de wortelen bezig houden, en misschien kan ik na het eten me nog wel bezig houden met eentje uit een speciaal zakje." zei ik voor ik mijn laatste slok dronk en het kopje wegzette. Ik kon daarna toch niet laten hem nog even echt te plagen, voor we aan het eten zouden beginnen. Ik gleed met mijn hand over zijn kruis en kneedde er kort en zacht in. "Of zal ik de balletjes kneden? Daar ben ik schijnbaar erg goed in." fluisterde ik zacht en expres een beetje hees in zijn oor. Met zo'n vriendje kon je me toch ook niet kwalijk nemen dat mijn hersens haast constant in die stand bleven hangen? Daarbij moest ik toch op hem wachten om op te staan voor ik echt iets kon gaan doen.

[ bericht aangepast op 14 dec 2014 - 18:50 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik trok een wenkbrauw op bij zijn woorden, niet wetende of ik het nou moest interpreteren dat Louis het als letterlijk alleen een muts bedoelde of dat het genoeg was. Hem kennende besloot ik dat het -het eerste moest zijn. Toch verscheen mijn glimlach weer door het kusje op mijn wang. Nu kon ik het ook niet laten om te vragen wat hij ging dragen, al had ik door zijn eerdere woorden wel een idee. Ik speelde maar gewoon vrolijk mee in zijn ideeën, want wie was ik om hem zijn fantasieën te ontnemen. Daarbij klonk dit mij persoonlijk ook erg goed in de oren, de jongen als mijn persoonlijke, kleine elfje. Ik draaide mijn hoofd iets zodat ik hem aan kon kijken en grijnsde breed, waarna ik een klein kusje op zijn wang drukte. "Misschien, ik weet het nog niet. Je weet dat ik geen alcohol drink," zei ik rustig, waarna ik nog een slok thee nam. Ik vatte zijn woorden heel expres op de verkeerde manier op, natuurlijk begreep ik dat het geen standaard afterparty ging worden. Trouwens, zelfs als het niet deze kant op ging met de opmerkingen en dergelijke, zou ik alsnog bij hem blijven. Het was zijn verjaardag, dan wilde ik de eerste zijn die hij 's morgens zag als hij wakker werd en de laatste 's avonds als we gingen slapen. Bij zijn volgende opmerking verslikte ik me bijna in de thee, Louis was zeker goed op dreef. Erg vond ik het niet, want het was nogal amuserend om aan te horen wat hij telkens bedacht. "Maak je geen zorgen, ik heb al iets bedacht. En nee, je krijgt geen hints. Je wacht maar rustig af," zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde. Ik nam de laatste paar slokken van mijn thee en boog me toen naar voren om de mok op het tafeltje te zetten. Uiteraard kreeg hij ook een normaal cadeau, al werd het dan wel iets kleins. Zoveel extra's had ik niet te besteden, maar dan ging ik iets zo mooi mogelijk uitzoeken. Ik ging mijn best doen om me wat uit te sloven met wat ik op zijn verjaardag ging dragen, in thema en zo dat hij zijn ogen niet meer van me af kon houden. Het was maar goed dat ik mijn thee al op had, want anders was ik nu zeker gestikt door zijn woorden. Ik hield me zo kalm mogelijk, hij kreeg van mij de voldoening niet om mij van mijn stuk te brengen. "De groentes zijn al voorgesneden, schat. Je mag voor het grootste deel gewoon toekijken en mooi wezen," mompelde ik, om al snel hard op mijn lip te bijten door zijn hand die over mijn kruis ging. Het kostte echt veel moeite om geen kreun te laten horen dus reageerde ik ook niet op zijn opmerking. Dit kreeg hij terug, en goed. Ik draaide me om op zijn schoot zodat we elkaar aan konden kijken en legde een vinger onder zijn kin terwijl ik hem streng aankeek. "Kleine elfjes horen wel gehoorzaam te zijn, Boo. Stoute elfjes worden gestraft," fluisterde ik en gleed met een hand af om een kneepje in zijn kont te geven. Ik wist dat het gevoelig was, maar dat was nu zijn eigen schuld, hij had het zelf uitgelokt. Langzaam stond ik op van zijn schoot en aaide nog eens door zijn haren voor ik naar de keuken liep, waar ik alle dingetjes verzamelde. Macaroni was niet zo moeilijk te bereiden dus ging ik proberen het Louis zoveel mogelijk zelf te laten proberen met goede instructies, en ik bleef dicht in de buurt voor als het toch mis ging, want dat zag ik nog wel gebeuren.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik rolde met mijn ogen bij zijn woorden. Hij wist echt wel dat ik het niet over zuipen had. Wel iets anders wat in de sterrenwereld veel gebeurde. Ik hield me wat dichter tegen hem aan en maakte een misschien wel hele foute opmerking. Toch had ik het gevoel dat hij er echt wel tegen kon. Zijn woorden bevestigde dat, maar het was toch wel duidelijk dat hij het niet had verwacht. Toch stokte mijn adem even bij zijn uitspraken. Ik had echt de neiging meteen te gaan zeuren over wat hij me ging geven, maar ik wilde het ook nog gewoon krijgen wat hij in gedachten had en ik hoefde niet perse mijn ongeduld als zwakte duidelijk te maken. Ik maakte dus maar snel een tweede schunnige opmerking om het te maskeren. Ik ging met mijn hand over zijn kruis en wist zo mezelf ook wat af te leiden. Toen hij niet reageerde en me streng aankeek grijnsde ik breed en triomfantelijk. Zijn woorden maakte dat alleen maar erger, maar gaven me er ook nog een stoute twinkel in mijn ogen bij. Ja, ik was een stout elfje, op meerdere vlakken, en was erg benieuwd hoe mijn sexy santa dat zou bestraffen. Bij zijn kneepje in mijn kont piepte ik zacht van pijn, maar duwde haast automatisch mijn heupen naar voren tegen de zijnen aan. Daar kon ik niets aan doen. Toen hij me voor mijn gevoel liet hangen, waar ik verre van blij mee was. Ik bleef pruilend zitten tot ik zijn prachtige kontje achter het aanrecht zag staan. Ik stond voorzichtig op, met veel moeite, want ik was nog erg stijf en erg mank. Ik zou straks misschien nog wel even gaan hardlopen. Ik hobbelde naar hem toe en sloeg mijn armpjes om hem heen. "En wat had je dan in gedachten, Santa Boo? Of moet ik daarvoor wachten tot mijn verjaardag?" mompelde ik zacht, voor ik hem losliet en op het aanrecht klom. "Geef me maar iets in mijn handjes. Ik doe graag wat je me zegt, maar zelf koken kan ik echt niet." zei ik, voor ik nog een kusje op zijn wang drukte. Nee, ik was geen keukenprinses, maar hopelijk kon ik van de jongen genoeg leren om zo nu en dan wat te kunnen koken voor hem, behalve een gebakken ei of een salade. Ik wilde hem ook kunnen verrassen met een zelfgemaakt dinertje, zelfs al was het iets heel simpels als macroni of stamppot met gehaktballen. Gehaktballen draaien kon ik namelijk wel, zelfs al zag het er altijd allemaal vrij sexueel uit. Er was al vaker dan eens tegen me gezegd dat als ik geen voetballer was geworden, dat ik een pornoster was geworden. Ach, nu konden we het lekker thuis doen, zonder film camera, of met als hij dat graag wilde. Het maakte me weinig uit, zolang het maar tussen ons bleef. Ik kon het namelijk echt niet hebben om zoiets op internet te hebben verschijnen, zeker niet na dit. Als dit nu wat was afgezwakt en het zou dan uitlekken, was de ramp nog niet zo groot, maar kerst was al best heel dichtbij. Ik haalde een hand door mijn iets getemde haren en trok mijn benen op. Ik bleef in kleermakerszit zitten. Mijn achterste deed wel pijn, en mijn hamstring trok, maar ik kon het handelen. Ik hoopte gewoon dat we straks nog lekker konden knuffelen met het avondeten, want ik miste zijn armen nu al.

---

Bowties were never Cooler

C_A_L_M_ schreef:
Michael Clifford
Ashton was echt heel lief, maar duidelijk zelfs bang voor het kleine konijntje. Ik bleef hem zacht aanmoedigen en keek bijna trots naar hoe hij het diertje aaide, met dezelfde krullen als die op zijn hoofd golfden. Bij zijn woorden werd ik langzaam een beetje rood en staarde maar naar het konijn in mijn armen. "Ja, ja dat klopt. Want je bent ook een pluisje, Ash. Heb je ooit naar dat haar van je in de spiegel gekeken? Je bent de pluizigste krullenbol ooit. Maar wel een hele lieve pluizenbol." zei ik met knalrode kaken, voor ik het konijntje weer voorzichtig terugzette. Voorzichtig nam ik Ashton zijn hele grote hand in mijn kleine pootje te nemen. "Zullen we eens kijken waar mijn kleine wildebras is gebleven? De laatste keer vond ik hem doodmoe in het stro bij wat schaapjes." zei ik voor ik mijn ogen eens over de boerderij liet glijden. Ik zag het ventje nergens, nu was dat niet vreemd, maar ik maakte me toch een beetje zorgen. Ik was misschien niet zijn biologische vader, maar hij was mijn zoontje en ik had zeker meer dan genoeg vaderlijke zorgen. Misschien was dat niet heel gezond op mijn leeftijd, maar ik wilde echt het mannetje met zijn vreemde Brits-Australische accent voor geen goud kwijt. Nooit meer, zelfs al hadden ik het moeilijk om soms alle eindjes aan elkaar te knopen, en zou ik hem mogelijk over een paar jaar in Australië bij mijn ouders moeten achterlaten voor onbepaalde tijd, voor zijn school, maar goed. Nu had ik hem gelukkig nog een tijdje bij me. "Zie ik je dan straks bij het restaurant? Of is het makkelijker als ik je ergens ophaal?" vroeg ik voorzichtig. Ik wist niet wat hij liever had. Ik wilde graag uit de buurt van die hele hoerenwereld blijven, maar als hij zich er fijner en veiliger bij voelde, al wist ik niet hoe, zou ik hem met alle liefde komen ophalen.

[ bericht aangepast op 19 dec 2014 - 17:11 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Louis verdiende het triomf niet om een kreun over mijn lippen te horen door zijn acties. Het kostte veel wilskracht om geen enkele reactie te geven, maar het lukte. De oudere jongen moest gewoon leren dat ik zijn meerdere was op dit vlak en dat hij me op geen manier de baas kon zijn. Ik was verschrikkelijk dol op hem, maar dit was mijn terrein en daar bleef hij vanaf. Daarbuiten was ik toch liever een persoon dat door alles heen geloodst werd en in het openbaar mocht hij zo dominant over me zijn als hij wilde, het zou toch niet goed zijn voor zijn reputatie als het andersom was. Ik draaide me naar hem om en keek hem streng aan, om hem een waarschuwing te geven. Ik was niet bang om maatregelen te nemen als dat moest, want Louis leek me nog steeds veel te triomfantelijk. Hij verdiende het kneepje in zijn achterste dan ook, dan was die grijns tenminste van zijn gezicht. Om toch een kleine verontschuldiging te geven drukte ik een kusje op zijn voorhoofd en stomd vervolgens op zodat ik naar de keuken kon. Eenmaal daar pakte ik alles wat we gekocht hadden voor het avondeten plus het benodigde keukengerei. Ik stalde alles netjes uit en maakte ondertussen een tevreden geluidje toen ik Louis' armen om me heen voelde. Het was toch fijn om hem zo in de buurt te hebben, vooral met zijn handen waar ik ze kon zien, want ik vertrouwde hem voor geen meter daarmee. "Je zal toch echt moeten wachten, schat. Zo hoort het," vertelde ik hem rustig, al kreeg hij het echt wel uit me als hij deed zoals ik eigenlijk wel verwachtte dat hij ging doen. Ik keek naar hem op door zijn woorden nadat hij op het aanrecht was gaan zitten en grinnikte, waarna ik licht mijn hoofd schudde. Ik kwam voor hem staan en leunde naar hem toe, met mijn handen steunend op zijn bovenbenen. "Als jij nou gewoon toekijkt doe ik de rest, oké? Er is echt niet veel te doen en ik beloof dat als we iets maken wat langer duurt dat je mag helpen," mompelde ik. Dit was binnen een kwartiertje gedaan en er was te weinig voor Louis om te doen dat hij het echt kon leren. Dat deden we wel een andere keer, dan liet ik het hem compleet zelf doen met alleen wat aansturing van mijn kant. Ik verplaatste mijn handen naar zijn middel toen hij zijn benen optrok, onder zijn open blouse uiteraard. Een kans om mijn vingertoppen over zijn warme en zachte huid te laten gaan liet ik niet zomaar schieten. Het was verbazend eigenlijk hoe hij het überhaupt voor elkaar kreeg in kleermakerszit op het aanrecht te zitten, ook al was hij een halve kop kleiner dan ik. Kort en liefdevol drukte ik mijn lippen op de zijne voor ik echt bezig moest met ons avondeten. Op mijn gemak ging ik mijn gewoonlijke routine door, niks speciaals en op mijn manier. Wel wat langzamer dan anders, zodat Louis het, hopelijk, nog kon volgen. "Je weet wel dat je een persoonlijke cheerleader erbij hebt, hè? In ieder geval voor de thuiswedstrijden dan, want ik heb het geld niet om verder weg te reizen, maar ik denk dat ik voortaan toch wat enthousiaster ben als ik weer eens gedwongen word voetbal te kijken," zei ik met een grijns terwijl ik opzij naar hem keek. In het algemeen interesseerde de sport me nog steeds niet, maar nu had ik tenminste echt iets om naar te kijken. Mijn huisgenoot zou flippen als ik eindelijk eens toestemde met hem te kijken of naar een wedstrijd te gaan, en nog meer als hij erachter kwam welke Louis het was waar ik hem al twee jaar lang mee irriteerde.

---

Because I love him, do I need another reason?