{001} When Words Fail...Music Speaks -Speeltopic - Speeltopics

De leerlingen slapen ook op school. Er zijn 2 persoons kamers.

Kamerindeling





Leerlingen



Docenten

Het is Woensdag ochtend. De leerlingen worden net wakker en bereiden zich voor op een nieuwe dag.

RollenTopic

[ bericht aangepast op 14 sep 2014 - 19:59 ]

---

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Plotseling komt Annalynn de kamer binnenrennen. 'Jeaann!' krijst ze en ze stormt op haar vriendin af. Ik glimlach, het is leuk om te zien hoeveel om ze om Jeannine geeft. 'Wat zei Valentine allemaal?' Dan wendt ze zich tot mij. 'Hey Chase.' Ik lach terug en steek mijn hand op. 'Hi.' Jeane vertelde over de verschrikkelijkste lerares van de hele school. 'Ik moet weer nablijven. Alsof ik niks beters te doen heb...' Ik zuchtte medelevend. 'Kreng.' zei ik zachtjes, niet iedereen hoefde te weten wat ik dacht over haar. Al snel kwam de gymleraar binnen en vroeg wat voor onderdelen we het liefst in de les zouden willen hebben. Direct gaf Jeane aan dat ze erg graag handbal wilde spelen. Dat was haar sport, dat wist ik. Ikzelf had niet echt een specifieke voorkeur voor een lesonderdeel, dus hield ik mijn mond. Al snel kwam Lexi binnen, begroette ons en begon rondjes te lopen. Ik riep een simpele "Hoi!" naar haar, zelfs al had ik haar nog geen kwartiertje geleden nog gezien. Ook Malencia kwam binnen maar ze zei niks. 'Hé Cia!' zei ik snel, niet wachtend op een antwoord. Opeens stopte Jeannine met lopen, toch liep ik door. Ze zei wat tegen Mr. Ridley en begon te basketballen, hoewel de bal al snel wegrolde. Ik ging in het middel van de zaal staan en rekte mijn kuiten. Dat waren mijn zwakke punten. Mijn kuiten, oh, die konden zo'n pijn doen. Hoewel mijn conditie niet mis is, zweet ik erg snel en keek ik naar de grond,om mijn rode hoofd voor de overige mensen te verbergen. Ik wist dat ze het toch te zien zouden krijgen, dus ademde ik diep in en sloeg ik mijn hoofd naar achter. Shit, het was woensdag. Vrijdag zou ik een filmpje uploaden van "een dag uit mijn leven". Daar zou ik vandaag aan beginnen. 'Meneer?' riep ik. 'Ik ben even weg, 'k kom zo terug.' Zo snel als ik kon rende ik naar mijn kamer, greep mijn camera onder mijn bed vandaan en sjeesde de gymzaal binnen, om daar de camera voor me te houden en hem aan te zetten. 'Hé allemaal.' glimlachte ik. Iedereen was zich ervan bewust dat ik een YouTube-kanaal beheerde en zover ik wist had niemand er last van. 'Ik ben Chase, zoals de meeste van jullie wel weten, en dit is… Een dag uit mijn leven.' Natuurlijk was het raar om tegen een camera aan te praten, maar het gaf mij een goed gevoel dat meerdere mensen me later op het internet konden zien. Eigenlijk was ik al een klein beetje beroemd, een YouTube-sterretje. Hoewel ik niet met veel special effecten werkten, of met professionele geluidsapparatuur. Ik filmde gewoon en wat er écht niet verstaanbaar was ondertitelde ik. Laatst werd ik aangesproken op straat en wilde er een meisje met me op de foto. Mijn eerste stapje naar het sterrendom.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Jeannine Aloise Blanchard

~ Running away from your problems is a race you'll never win.

Een zucht verliet mijn lippen en ik strompelde de gymzaal weer binnen. Aangezien Ridley geen antwoord wou geven, ging ik gewoon door met basketballen. Ik sprong weer wat onhoog en dit keer raakte de bal het net en kwam weer stuiterend op de grond. Ik had de bal net vast in mijn handen, toen Chase binnenkwam met zijn camera. Ik keek hem met een korte grijns aan. Die alweer zo snel verdween, als die gekomen was. Hij kon zich nog ergens mee vrolijk maken. Filmen bijvoorbeeld. En ik kreeg alleen berichtjes en telefoontjes, die je compleet down laten voelen.
Ik beet peinzend op mijn onderlip. Mijn beetje vrolijke humeur was weer vervlogen en ik ging aan de kant, tegen de muur aanzitten. Een lange zucht verliet mijn lippen. Ik pleurde de bal naast me neer, die vanzelf weer wegrolde. Dat kon me nu even niks boeien en ik keek voor me uit. Ik telde de secondes in mijn hoofd. En hoe meer het werden, hoe chagrijniger ik werd.

[ bericht aangepast op 23 sep 2014 - 8:51 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

"In this world he who stops, won't get anything he wants."

Terwijl ik op een langzaam tempo begin aan mijn rondjes, hoor ik een vrolijke stem die ik maar al te goed ken me begroeten, Chase. Een brede glimlach groeit op mijn lippen, maar voordat ook maar iemand hem kan zien heb ik hem al weer van mijn gezicht af gehaald.
Je zou kunnen stellen dat mijn conditie ondergemiddeld is, maar dan druk je het nog zachtjes uit. Je kunt wel zeggen dat hij zeer belabberd is, want nadat ik twee rondjes heb gelopen ben ik al moe en geef ik het op. Misschien ligt het niet alleen aan mijn conditie, maar ook aan mijn doorzettingsvermogen die bij mij in dit vak zeer ver te zoeken is. Terwijl de rest nog druk bezig is met zowel rennen als andere dingen, besluit ik mezelf langs de kant neer te zetten totdat de les echt gaat beginnen. Ik weet dat ik hier hoogstwaarschijnlijk voor wordt aangesproken omdat ik niets doe, maar het maakt me nu even echt niets uit.
Ondertussen zie ik dat Chase zijn camera tevoorschijn heeft gehaald en er enthousiast tegen begint te praten. Zoals bijna iedereen hier al weet heeft hij zijn eigen YouTube-Kanaal en is daar dan ook mega trots op. Ik moet bekennen dat ik redelijk wat van zijn fimpjes heb bekeken. Alleen al om... Malencia, hou alsjeblieft op. Ik moet die jongen echt uit mijn hoofd zetten, ik zal toch nooit het lef hebben om recht in zijn gezicht te zeggen wat ik voor hem voel. Bij deze gedachtes rolt er automatisch een zucht over mijn lippen.
Als ik zie dat ook Jeannine is gestopt met het sporten en ook langs de kant is gaan zitten begroet ik haar met een glimlach. Ik heb helemaal niks tegen Jeannine, maar we zijn ook niet echt vrienden. Maar aangezien ik nu toch niet veel te doen heb besluit ik maar om haar tr begroeten.

[ bericht aangepast op 22 sep 2014 - 17:22 ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

Jeannine Aloise Blanchard

~ I keep, going to the river to pray. Cause I need, something that can wash all the pain.


Er komt opeens iemand naast me zitten en ik merk dat het Malencia is, volgens mij. Ze begroette me met een glimlach. Ik mompelde iets terug, wat nog geen holbewoner zou kunnen verstaan. Ze kwam naast me zitten en mijn mondhoeken krulden wat omhoog. Ik probeerde te glimlachen, waarschijnlijk leek ik iemand die nog nooit in zijn leven heeft gelachen en dat nu voor de eerste keer probeert.
Ik leunde mijn hoofd tegen de muur en keek wat verveeld voor me uit. » Zo, euhm, het is hier leuk hè ? « Ik vroeg maar iets aan Malencia, aangezien ik haar nooit sprak. Het was hier leuk. Ik hield van deze school, afgezien van de leraren. Ik hield van mijn vrienden. Van de muziek. Maar nu, als mijn ouders gaan scheiden, willen ze beide terug naar Frankrijk. En ik, ik moet mee. Ik moet mee en zal nooit meer iemand zien.
Er prikten tranen in mijn ogen en ik wist honderd procent zeker, dat ik zo zou gaan huilen. Jezus. Ik haalde met een driftig gebaar mijn hand over mijn ogen. Ik keek even opzij, naar Malencia. Ik gaf haar een zwakke glimlach.
Mijn blik gleed weer naar Chase, die vrolijk tegen de camera aan het praten was. » Hij is een leuke jongen, hè. « Een korte grijns, liet me wat sterker voelen. » Als je weet hoe ik bedoel. « Dit voegde ik er na een korte pauze aan toe. Hij is mijn beste vriend en ik ben erg close met hem, daarom zou ik ook geen relatie met hem aangaan. Het is gewoon een goede vriend en het voelt meer aan alsof hij mijn grote broer is.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Maryse Kate Valentine || Docente.

Ik was klaar met de 'ochtenddienst' en algauw was ik in mijn klaslokaal aangekomen. Ik keek even de klassenlijst door en begon een nieuwe opstelling te maken. Ik keek even naar de laatste namen, waarvan ik niet zo goed wist wie bij elkaar moest. Jeannine en misschien Caleb. Ik merkte dat hun het niet met elkaar konden vinden, maar zette ze toch bij elkaar. Een rij voor hun kwamen Alexandra en Robin en helemaal aan de andere kant Chase en Malencia, en David en Annalynn. Ik bekeek tevreden de opstelling en bereidde me al voor op het komende Frans uurtje.

[ bericht aangepast op 28 sep 2014 - 10:01 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Voorzichtig open ook ik de deuren van de gymzaal. Ik zie dat de mensen die er al zijn bezig zijn met het rennen van rondjes, met uitzondering van Chase, Malencia en Jeannine. Aangezien ik er geen problemen mee heb om ook even rondjes te rennen, besluit ik dat dan ook maar te gaan doen.
Na nog geen half rondje struikel ik al bijna over een bal die leuk dacht te zijn door op mijn pad te gaan liggen. Ik pak hem op en gooi de bal richting Jeannine terwijl ik met een engelen glimlach roep: "Oh, sorry. Mijn fout." Mijn glimlach veranderd langzaam in een grijns als ik mijn hardloopsessie weer vervolg. Ik weet dat dit niet bepaald als aardig wordt beschouwd en ik dit nog wel eens terug zou kunnen krijgen, maar dit kan me nu even niet schelen. Zo gaat het al een tijdje eigenlijk. Wij beide doen er alles aan om elkaars leven zuur te maken, hoewel er eigenlijk amper aanleiding voor is. Maar heel erg veel zorgen kan ik me er niet om maken.
Ik besluit nog 1 rondje te sprinten en dan ben ik er ook wel klaar mee. Ik versnel mijn tempo en ben dan ook binnen de kortste keren bij de andere mensen aangekomen die op dit moment ook niets zitten te doen. Mijn hand leunt tegen de muur aan terwijl ik nog een keer de gymzaal door kijk. Het zal vast niet lang meer duren voordat de les echt gaat beginnen. "Dus, iemand een idee wat we gaan doen?" vraag ik dan maar in het algemeen om een gesprek op gang te brengen.

[ bericht aangepast op 28 sep 2014 - 16:26 ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

Jeannine Aloise Blanchard

~ Try to catch me, if you can.

Alweer verliet een zucht mijn lippen. Ten eerste omdat Malencia niks zei en ten tweede, de zaaldeuren gingen weer open. Mijn gezicht betrok gelijk bij het aanzien van Caleb. Niet dat ik iets tegen zijn uiterlijk had, maar meer tegen hemzelf. Ik haalde even een hand door mijn haren toen ik rondkeek. Volgens mij waren er al een aantal minuten verstreken en de les begon nog telkens niet. Ik wou net mijn mond open trekken, toen een bal in mijn gezicht kletste. ' Godverdomme! Wie the fuck deed dat?! ' Ik sprong overeind en zag Caleb met een zoete lach naar me kijken. ' Oh sorry, mijn fout. ' Als ik hem niet zo stom zou vinden, zou ik die lach erg aantrekkelijk vinden. Maar omdat het eenmaal niet zo is, denk ik niet zo. Ik wou de bal terug gooien, maar hij sprintte gemakkelijk weg. Ik beet denkend op mijn onderlip. Ik werd alweer onderbroken uit mijn gedachtes door een stem. ' Dus, iemand een idee wat we gaan doen? ' Hij was al snel weer met zijn rondje klaar dus. Hij leunde relaxed tegen de muur en ik kon hem even geen giftige blik toewerpen. Jezus Jeannine. Ik schudde even mijn hoofd om weer wat normaler te denken en keek hem met een grijns aan. Ik pakte zijn schouders van achter vast en sprong met veel vaart op zijn rug. Ik ging met mijn hand door zijn haren, want ik wist dat hij het warrig haatte en ik maakte zijn haren nog warriger dan dat ze al waren. ' Sweet revenge, darling. ' Hiermee sprong ik van zijn rug en liep tevreden weg.

[ bericht aangepast op 28 sep 2014 - 17:16 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Meteen zie ik Jeannine opkijken als ik de vraag in de groep gooi. Haar ogen kijken recht in de mijne en ik kijk terug met een uitdagende blik. Langzaam groeit er een grijns op haar lippen en ik begin steeds meer te twijfelen of dit wel een goed idee was. Eigenlijk wil ik een gevatte opmerking maken, maar voor ik ook maar de kans krijg voel ik het gewicht op mijn rug ineens sterk toenemen. Als ik ook een paar handen door mijn krullen heen voel gaan doe ik een poging haar van mijn rug af te krijgen, wat helaas mislukt. "Sweet revenge, darling." zegt ze tevreden terwijl ze van mijn rug af springt. Dan draait ze zich om en loopt weg. Ik zie nog net een trotse grijns op haar lippen staan.
Zuchtend doe ik een poging om mijn krullen weer in model te krijgen. Ik weet zelf heel erg goed dat ik mijn haren nooit goed ga krijgen als ik geen spiegel heb, dus geef het dan ook redelijk snel op. Toch iets geïrriteerd door het feit dat het er nu niet uit zit ga ik zitten. "Ik krijg je nog wel Blanchard." mompel ik meer tegen mezelf dan tegen de rest die hier zit.
Al snel besef ik me dat ik beter kan doen alsof dit alles me niets kan schelen. "Ik gooi een bal in je gezicht en het enige wat je doet is mijn haren in de war doen?" Een lach verlaat mijn lippen waar ik niet veel aan kan doen. Hoewel we elkaar constant treiteren, kan ik het niet ontkennen dat ik er vaak wel plezier in heb

[ bericht aangepast op 28 sep 2014 - 18:17 ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

Jeannine Aloise Blanchard

~ One day, it is a other view to you.

Ik was best wel trots erop, met mijn actie. Maar dit was eigenlijk wel zwakjes. " Ik gooi een bal in je gezicht en het enige wat je doet is mijn haar door de war doen? " En Caleb dacht dus precies wat ik dacht. Onwillekeurig liet een grijns mijn lippen omhoog krullen. Ik draaide mijn hoofd om en lichtjes waren in mijn groene kijkers te zien. Plaaglichtjes.
" Wacht af, darling. " Ik noemde hem altijd zo, al kon ik er geen reden vinden waarom. Ik had voor iedereen een bijnaam en bij Caleb schoot er 'darling' door mijn hoofd. Alhoewel 'piece of shit' toepasselijker zou zijn. Hopelijk zou hij het als een soort pesten opvatten wanneer ik hem darling noem, want anders zou het nogal vreemd over kunnen komen. Denk ik. Ik haalde mijn schouders op en liep naar de andere kant van de zaal en draaide me nog een keer naar Caleb om.
" Wie het eerst bij Valentine z'n mond durft open te trekken of iets te doen durft. Als je ballen hebt. " Ik gaf hem een charmante knipoog en draaide me naar Chase. Ik draaide even mijn ogen en stak voor de camera mijn tong uit. Ik liep weer terug naar de rest van de klas, want als Chase met zijn kamera is, dan is hij niet te spreken. Ik keek op de grote klok, die bevestigd was onder een ijzeren rekje, en kreunde toen ik de tijd zag. De les van Valentine zou zo weer beginnen. Hallelujah. Ik beet even op mijn onderlip toen ik aan haar dacht. Van haar wordt je echt depressief. En door die depressie denk je weer aan andere slechte dingen. Zoals die aandachtsloze ouders. Ik slikte even en liet me toen op de grond vallen, leunend tegen de muur. Waarom moest ik precies hun dochter zijn en niet iemand anders..

[ bericht aangepast op 30 sep 2014 - 18:22 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Chase Kay Norwin -

'Zoals jullie weten zit ik op een muziekschool en…' vervolgde ik mijn verhaal, maar plots vlogen de zaaldeuren open en kwam mijn goede vriend Caleb binnen. Ik draaide de camera om en richtte hem op de jongens. 'Caleb, je staat op YouTube!' riep ik hem nog na, voordat hij begon te joggen, waarna ik de camera weer op mezelf richtte. Ik vertelde nog wat over de uren die ik die dag had en zag toen hoe Caleb, die Jeannine niet echt mocht, en andersom, een bal mar haar gooide, wat uiteindelijk uitliep op een gevecht. Ik kon alleen maar lachen en praten tegen mijn camera. Jeannine steekt eventjes haar tong uit, waardoor ik de kijkers wil laten zien wie mijn vrienden zijn. Ik noem nog even mijn rooster op (aangezien daar vaak naar werd gevraagd, echt raar) en dan loop ik naar het tweetal toe. 'Dit zijn een paar goede vrienden van me, die waarschijnlijk een rol gaan spelen in deze video. Ik draai mijn camera naar Jeane. 'Dit is Jeannine.' En dan richt ik mijn camera naar Caleb. 'En dit is Caleb. Yo, lach is even naar de camera!' roep ik. 'Caleb, je staat op YouTube!' Ik lach en draai de camera naar Malencia. 'Cia! Ook jij staat op het internet!' gil ik en ik wacht totdat het meisje terugzwaait,

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Jeannine Aloise Blanchard

~ The worst kind of pain is when you`re smiling just to stop the tears from falling.

Ik merkte hoe iemand bij ons kwam staan en de stem die ik hoorde herkende ik uit duizenden en ik wist gelijk wie het was. Chase. Hij richtte de camera op mij en waarschijnlijk nog een paar anderen, want ik hoorde hem vrolijk verder praten. Ik had het wat minder met de vrolijkheid. Ik beet op mijn lip en keek even naar mijn samen gevouwen handen.
Ik kwam overeind, omdat een idee mijn hoofd binnenschoot en ik had geen geduld om na schooltijd te wachten. » Ik ben eventjes weg ! « Ik probeerde zo vrolijk mogelijk te klinken. » Iets vergeten. « Mompelde ik er snel achteraan. Ik zette het op een sprintje en rende de zaal uit, richting de kleedkamers. Ik moest wel omkleden, want anders zou weer één of andere leraar denken dat ik spijbel.
Ik kwam snel uit mijn gymkleren en ik hoopte dat niemand op het gekke idee zou komen me te volgen, want het enige wat ik nu nog aan had was mijn zwart kanten bh en mijn onderbroek.
Ik pakte de panty uit mijn tas en deed hem in speedtempo aan. Daarover deed ik mijn rode rok en mijn iets navelvrij, zwart shirtje. Ik stopte de gymkleding weer in mijn zwarte rugzak en liep snel met eyeliner, mascara en lippenstift naar de wandspiegel. Ik kon me toch al opmaken en omkleden, omdat de les zo toch voorbij zou zijn en ik geen zin had om een te laat-preek te krijgen van Valentine.
Ik deed snel een laagje eyeliner op mijn ogen en maakte de wimpers wat langer met mijn mascara. De donkerrode kleur van de lippenstift liet mijn ogen nog meer fonkelen en ik kon het niet laten om nog een keer extra een blik in de spiegel te werpen.
Ik haastte weer terug naar mijn rugzak, pakte mijn mobiel eruit, dropte de make-up erin en liep weer uit de kleedkamers. Ik ging in een hoekje staan, zodat Riley me niet zag en ik gerust kon telefoneren.
Ik koos het nummer van mijn vader en wachtte even op zijn antwoord. Ik wist dat hij vandaag even thuis was en hij nam altijd op, dus nu ook. Na een aantal keer over gaan, klonk de lage stem van mijn vader.
» Ja ? Met wie spreek ik ? « Ik beet op mijn lip en antwoordde ten slotte. » Jeannine, uw vergeten dochter.. « Ik liet mijn stem kil klinken en eerlijk gezegd was ik daar precies in de stemming voor. » Jeannine, wat vertel je voor onnozele verhalen. Heb je niet gewoon school? « Ik zou het liefst de telefoon nu gelijk kapot getrapt hebben. » Ja, ik ben op school. Probeer niet weer het onderwerp af te leiden. « Ik liet een grom los en wachtte op antwoord. » Jeane, ik leid niks van het onderwerp af! Ik moet zo gaan, dus wat wil je zeggen?! « Ik merkte dat mijn vader zijn geduld begon te verliezen. » Vraag je nog wat ik wil?! IK wil ouders die tijd voor je hebben ! Ik hoef jullie niet meer, ik blijf hier in de vakanties en van mijn part mogen jullie naar China verhuizen ! « Ik gilde de telefoon in, dus ze zouden me in de zaal waarschijnlijk horen. » Als je zo denkt, prima. «
Mijn vader brak het gesprek af en dit had ik niet verwacht. Mijn lippen begonnen te trillen en mijn handen begonnen te trillen. Zowat mijn hele lichaam was aan het shaken. Ik liep als geshockt op de zaaldeuren af en keek om naar Ann en Chase.
Ik was niet iemand die begon te huilen, niet gemakkelijk. Maar wat net gebeurd was, zou me in huilen laten uitstorten. » Chase.. « Ik sprak zijn naam met een hoge, schorre stem uit en rende toen de gang op. Ik steunde met mijn handen tegen de muur, om niet om te vallen.
De kleur verdween in mijn gezicht en ik kreeg het koud. Ik rilde en ik begon wazige ogen te krijgen. Algauw rolden er grote tranen over mijn wangen en die waren voor even niet te stoppen..

[ bericht aangepast op 30 sep 2014 - 19:10 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."