[Speeltopic 17] Harry Potter and the Goblet of Fire - Speeltopics

Een nieuw jaar op Zweinstein breekt aan. De tovenaars en heksen keren terug naar Zweinstein, waar weer heel veel te beleven is. Zoals, Het Toverschooltoernooi. Er doen 3 verschillende scholen mee aan het Toverschool toernooi, de leerlingen van een bepaalde school gooien een briefje met hun naam erop geschreven in de Vuurbeker. Die kiest dan de namen. En natuurlijk, de nieuwe Zwerkbal try-outs, niet iedereen kan natuurlijk in het team zitten. De tovenaars en heksen leren weer nieuwe dingen die ze later weer kunnen gebruiken. Het zal je niet te makkelijk afgaan, er zit natuurlijk wel een maar aan het verhaal. Want als je de beker jouw naam gekozen heeft kom je er niet meer onderuit. En natuurlijk de opdrachten zijn zwaar. Zoals het gouden ei stelen van een draak, je dierbare redden van de meermensen, die in het meer naast Zweinstein leven. Dit schooljaar wordt dus lastiger dan de andere jaren...



|| Graag Invullen:


Invullijstje voor de studenten:


Invullijstje voor leraar, schoolhoofd of afdelingshoofd:




|| Rollen: ||

Reserveringen:



Leerlingen:



Beauxbattons: Vol! Er doet maar 1 van de Beauxbattons mee!




Klammfels Vol! Er doet maar 1 van de Klammfels mee!




Leraren:

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Vergeet Camp @@goblet en James @generation niet (:

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

ik heb camp gepost :<

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

page back

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

‘Pak je spullen. We gaan hier weg en je komt hier niet meer terug. Oh en Campbell; vluchten heeft geen zin.’
Verbaasd opende ik mijn ogen en sprong van de bank op (ik telepoeteer hem naar de bank toe- hij sliep) toen ik- jammer genoeg- een veels te bekende stem hoorde. Nathaniel. Haastig liep ik de hoek om waar ik Campbell de trap af zag lopen en bij zijn arm gegrepen werd door niemand anders dan zijn afschuwelijke broer.
'Wacht,' riep ik snel en kwam voor hun staan. Mijn hart klopte als een gek en ik moest mezelf inhouden om Nathaniel niet de deur uit te gooien. Eerlijk is eerlijk; hij heeft wel camp zijn leven gered. Maar hij kan sowieso ook niet dood. Mijn ogen flitsten van Campbell terug naar Nathaniel en zuchtte even.
'Mag ik hem niet eens tijdens kerst zien; wat ben jij liefdeloos.' Siste ik zachtjes en schudde met mijn hoofd. Ik wist wel dat dit de afspraak was en ik kon mezelf wel wurgen om ze nu te laten gaan. Het liefst riep ik naar pap; maar ik ben bang van wat Nathaniel hem aan kan doen als ik hem bij mij hou. Ik zie niet voor niets al die afschuwelijke nachtmerries elke keer.
'Mag ik tenminste afscheid nemen voordat jullie gaan..' vroeg ik dan en mijn igen flitdten terug naar Campbell toe.

---

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Campbell Saunders

‘Wacht.’ Ik schrok van Georges stem en ik kon de irritatie van Nathaniels gezicht aflezen. ‘Mag ik hem niet eens tijdens kerst zien; wat ben jij liefdeloos. Mag ik tenminste afscheid nemen voordat jullie gaan..’ ik zag zijn ogen naar mij flitsen en gauw staarde ik naar de grond met de wetenschap dat kerst nu voor hem eindelijk kon gebeuren. Nu was ik er niet meer om het te verpesten en konden ze gezellig rond de tafel zitten. ‘Ik denk niet dat dat nodig was gezien je iemand niet beloont voor dingen wat ze fout doen. Die worden gestraft.’ Met het laatste keek hij naar mij en ik voelde me al automatisch ineen krimpen. Een keer eerder had ik zelfmoord gepleegd. Althans bijna. Het enige wat ik wist is dat toen ik weer bijkwam Nathaniel zag die woedend was en tijdens de straf kon ik alleen maar wensen dat ik al dood was. ‘Fijne kerst; George Weasley en mogen wij elkaar nooit meer wederzien.’ Met een ruk aan mijn arm werd ik door de deur getrokken en toen we eenmaal op het erf stonden voelde ik me meegetrokken worden in Nathaniels greep met verdwijnselen. Voor ik er erg in had bevonden we weer voor het gigantische en veels te nette landhuis waar ik woonde met Nathaniel. Niet dat wij twee de enige waren die in het huis waren. Het was altijd overvol gezien mam altijd allerlei dooddoeners uitnodigde waar ze besprekingen hielden of mensen martelde voor informatie. Net zoals de diepe donkere kerkers onder het huis waar ik al vele malen opgesloten heb gezeten en het nog steeds verschrikkelijk was.
Voor ik er erg in had werd ik al door de deur geduwd richting een van de kamers waar mijn moeder bevond die zonder haarzelf om te draaien zei; ‘Je hebt hem gevonden.’ Ik slikte en kon aan haar stem raden dat ze ziedend op mij is en toen ze haarzelf omdraaide zag ik diezelfde kille blik als ik in die van Nathaniel altijd zag terwijl ze ruw mijn kin pakte en in mijn ogen staarde alsof ze daar alles in kon lezen wat ik gedaan had waardoor ik mijn hoofd probeerde af te wenden wat een ferme klap in mijn gezicht veroorzaakte terwijl ik haar nagels nog in mijn gezicht voelde branden die langs hadden geschuurd terwijl ze haarzelf omdraaide. ‘Je weet wat je met hem moet doen, Nathaniel.’

Weer naar school?

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik wil ze allemaal dood hebben.

Linde schrijf jij de post waar ze onderweg naar het perron zijn ^^ en ja; Rald is er nog steeds

---

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

SphinxX schreef:
Ik wil ze allemaal dood hebben.

Linde schrijf jij de post waar ze onderweg naar het perron zijn ^^ en ja; Rald is er nog steeds

Ik post pas weer een Campbell post pas wanneer ze allemaal weer op zweinstein staan. Ginny zit wel ergens in een koffer opgesloten naar zweinstein xd en doe maar dat Ginny haar kamer niet af gekomen is sinds suicide

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Fred Weasley

Ik ren door het hek dat de verbinding is tussen perron 9 3/4 en de rest van King's Cross. Als ik op het perron ben kijk ik om me heen. Veel leerlingen gaan naar huis tijdens de kerstvakantie, dus het is erg druk op het perron. Op mijn karretje liggen twee hutkoffers; die van mij en die van Ralf. Ik ben de eerste op het perron van ons gezin dus ben ik alleen.
'Hallo Freddie!' zegt een stem achter me veel te vrolijk. Ik hoef echt geen expert te zijn op het gebied van stemmen herkennen om te weten dat dit Katie Bell is. De enige die het recht hebben om mij Freddie te noemen zijn Ralf en mam.
'Fijne vakantie gehad, Katie?' vraag ik zonder al te veel enthousiasme. Katie is echter heel erg druk en begint te praten over haar vakantie, waardoor ik niks hoef te zeggen.
'... Maar ik heb je wel gemist, Freddie.' Ik kijk haar even aan. 'Ralf is eh-' '-ja ik weet het, maar dat kan opgelost worden.' Ze komt dichterbij en ik duw haar weg. Snel kijk ik om me heen of ik Ralf nergens zie. Ik weet niet hoe hij zal reageren als hij Katie zo zou zien. Ik leg mijn hand op haar schouder.
'Luister, je bent echt heel aardig, maar ik hou van Ralf en dat zal niet veranderen. Ik... Ik val niet op vrouwen,' zeg ik naar de waarheid.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Ralf Auron

Fred rende perron 9 3/4 in net mijn koffer op zijn karretje. Eerder protesteerde ik ook en wilde gewoon mijn eigen hutkoffer meeslepen maar Fred was weer eens zo lief om het op zijn eigen karretje te gooien. Dus rende ik nu maar door de muurtje die tussen perron 9 en 10 stond en kwam ik gewoonlijk als eerst de bordje tegen waar "perron 9 3/4" stond en keek rond voor Fred.
'Argh,' kwam er uit mijn mond toen er een kar tegen me aan botste en geschrokken keek ik achterom en zag dat het George was. Hij zag er niet al te best uit. Zijn ogen waren bloedrood en hij zag er wat bleek uit.
'Oh ik kan niet wachten- tot, tot we terug zijn.' Zei hij snel en zonder een excuus liep hij langs me heen. Verbaasd keek ik hem aan tot mijn ogen op een exact dezelfde persoon viel waar er een meisje voor stond.
'Fred.' Murmelde ik en liep naar hem toe.
'Luister, je bent echt heel aardig, maar ik hou van Ralf en dat zal niet veranderen. Ik... Ik val niet op vrouwen,' 
Een klein glimlachje versheen op mijn gezicht en even kreeg ik de neiging om deze meisje voor de trein neer te duwen. In plaats van dat greep ik naar Fred zijn hand en staarde de meisje die ik kende als Katie Bell even aan.
'Heei.' Zei ik iets wat kil maar mijn glimlach verdween maar niet.
'Misschien is het goed als we maar naar binnen gaan; het is bijna tijd en als George nog even hier gaat blijven wachten gaat hij een poging wagen om naar Zweinstein te verschijnselen.' Zei ik en keek Fred even aan. Achter hem zag ik mevrouw Weasley tevoorschijn komen die bedachtzaam rondkeek, zoekend naar haar zoons.
'Oh; en je moeder zoekt ons.' Zei ik dan met een glimlach.


GA WEG VAN DIE MEID FRED OF ANDERS HAK IK HAAR KOP ERAF EN VOER HET AAN JOU

---

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Fred Weasley

'Heei.' Ik kijk naast me en zie Ralf, die mijn hand vasthoud. Ik glimlach naar hem en kijk snel even naar Katie, die boos naar Ralf kijkt. Merlin, dit is heel erg ongemakkelijk. 'Misschien is het goed als we maar naar binnen gaan; het is bijna tijd en als George nog even hier gaat blijven wachten gaat hij een poging wagen om naar Zweinstein te verschijnselen. Oh; en je moeder zoekt ons.' Ik knik even naar Katie.
'Ik zie je vast nog wel,' zeg ik en ik trek Ralf snel mee, weg bij Katie. Katie heeft al een paar keer eerder haar liefde voor mij verklaart, maar ik heb keer op keer verteld dat ik niet hetzelfde voel. Toch blijft ze het vragen, wat na een tijdje best heel erg irritant wordt. Ik loop naar George en leg een hand op zijn schouder.
'Hij komt naar Zweinstein. Karkarov zou het zich niet kunnen veroorloven om zijn kampioen niet mee te nemen. Het komt goed, George. Mam zoekt ons,' zeg ik en ik zwaai naar mam. Het is al bijna elf uur. Draco staat tussen een groepje Zwadderaars, maar hij ijkt niet erg vrolijk. Hij kijkt sowieso nooit meer vrolijk, meestal kijkt hij verdrietig, maar er is niet veel wat ik eraan kan doen, want hij raakt al in paniek als ik naar hem kijk.

---

Spoiler alert: you will save yourself

George Weasley

Kerst is voorbij, vakantie afgelopen, iedereen is blij en ze hebben allemaal leuke cadeautjes gekregen en plezier met hun families gehad, iedereen.. behalve ik. Ralf kreeg zijn leuke trui van Fred en ik kreeg van mam een nieuwe trui.. ze had ook een voor Ralf en Camp gemaakt en ze zou die van Campbell geven op de dag wanneer die "broer" van hem uit onze handen trok en meenam naar zijn eigen huis waar hij nu misschien gedood is, ook al kan dat niet echt.. of gemarteld en heeft hij nu pijn; of hij is opgesloten en is aan het verhongeren.. oh merlin; ik moet terug naar Zweinstein om hem weer te zien; ik moet weten dat hij in oorde is. Ralf en Fred renden door de muurtje die naar perron 9 3/4 ging. Zonder op mam en pap te wachten rende ik met mijn kar op de muurtje af alsof daar duizenden galjoenen lagen. In plaats van dat stond er aan de andere kant een Ralf.
'Argh,' hoorde ik hem.
'Oh ik kan niet wachten- tot, tot we terug zijn.' Murmelde ik afwezig en duwde mijn
Karretje verder. Ik heb dagen lang niet geslapen en ik ben doodmoe, ziek en bezorgd. Ik moet nu naar Zweinstein gaan..
Plotseling voelde ik een hand die op mijn schouder werd geplaatst en als iets wat slaperiger was geweest viel ik diegene aan met een doodsvloek. Gelukkig zag ik dat het Fred was anders had ik het echt nog gedaan ook.
'Hij komt naar Zweinstein. Karkarov zou het zich niet kunnen veroorloven om zijn kampioen niet mee te nemen. Het komt goed, George. Mam zoekt ons,' zei hij. Ralf komt erbij staan en allebei staarden ze naar Draco die wat verderop stond.
'Fred, wie weet wat ze hem hebben aangedaan toen Nathaniel hem van ons wegtrok. Fred; ze hebben hem vast gemarteld, laten verhogeren, misschien kwam hij weer in het ziekenhuis terecht of- of is al dood.. Fred; ze hebben hem vast gemarteld omdat hij bij mij was! Oh Merlin ik moet hem weer zien of ik ga mezelf in de kooi van Hedwig opsluiten zodat ze me op kan wreten. Lang en pijnlijk.'
Ik beet even op mijn tong en keek weg.
'Fred; waar is Ginny?' Hoorde ik Ralf plotseling vragen. Ik opende weer mijn ogen en keek even rond. Ik had haar inderdaad lang niet gezien, alsof ze mijn zusje niet meer was maar een of ander vreemdeling.

---

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Abw nu heb ik medelijden met George

En ralf ik haat je door jou moet ik ginny in het verhaal betrekken.. auch x.o

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Haha, sorry maar ik moest Ralf ook even erin gopien maar widt niet met wat dus vroeg hij maar waar Ginny was :')

---

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Fijn om te weten dat ralf ginny alleen gwbruikt als een noodoplossing.. anders is ze niet gewils.
Ik laat ginny zo wel als een zombie langslopen de coupe in xd.
Geef me ff tijd ik ga zo posten maar ben ff brb xd.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ginny Weasley

Ik slikte automatisch bij het zicht van King Cross Station. Sinds mijn zelfmoord poging had ik mijzelf de heel kerstvakantie op mijn kamer opgesloten gehouden en lag ik slechts doelloos in mijn bed terwijl ik de tijd voelde wegtikken terwijl vrolijke stemmen van beneden soms ten oren kwamen wat me deed beseffen dat het geen enkele nut had om mij ooit geboren te hadden laten worden.
Vooral niet als ma mijn kamer op kwam en eten en drinken neerzette waar ik niet van nuttigde.
Het enige waar ik soms mijn kamer af kwam was wanneer het diep in de nacht was en ik een glas water ging drinken gezien mijn keel kurkdroog was. Verscheidene keren had ik de keukenmes willen pakken en mijzelf neer willen steken maar hoe dom het ook klonk; ik durfde het niet meer.
Ik durfde niet het lemmet stevig vast te pakken en het door mijn lichaam te doorboren terwijl ik geen reden wist om het niet te doen. Het was gewoon egoïstisch dat ik het niet deed en dat werd bevestigd toen mijn broers direct naar perron 9 3/4 e renden. Zoals altijd alsof ik niet bestond. Met een zucht kwam ik overeind. Ik moest naar Zweinstein. Ik had geen keuze maar ik werd alleen maar misselijk bij het idee iedereen weer te moeten zien. De laatste maanden vond ik vreselijk en ik betwijfelde of de tijd die restte voor mij beter zal worden. Maar men zegt ook altijd; je krijgt wat je het verdiend en deze pijn voelen verdien ik dubbel en dwars. Ik liep door de muur waar ik meteen mijn broers op een kluitje met Ralf zag. Ik slikte moeizaam en liep langs ze heen met mijn blik naar het spoor gericht. Misschien kon ik mijzelf gewoon voor de trein gooien maar ik wist dat mam me tegen zou houden. Niet uit liefde maar omdat ze geen dood op haar geweten wilde hebben. Ik liep met tegenzin de trein in en negeerde iedereen terwijl ik door de geuren en opgewonden stemmen alleen maar misselijker leek te worden tot ik stilviel bij de laatste coupe die ik opentrok en ging zitten waar ik ietwat hijgend mijn ogen dichtkneep door de inspanning.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya