Ralf Auron
Het was een lange treinrit maar eindelijk hoorde ik de vertrouwelijke gepiep dat aangaf dat de trein stopte. Toen het eenmaal sil stond trok Fred me mee naar buiten toe. Ik toverde een klein glimlachje tevoorschijn toen ik de koetsen zag staan en trok me dichter tegen Fred aan. Ik weet niet hoe het komt maar ik heb een gevoel dat het dit jaar wat beter gaat eindigen dan hoe het begon. Maar al gauw werden die gedachtes kapot gemaakt toen iemand me van Fred wegtrok en hemzelf een koets in trok. Net kon ik ook niet zien wie het was dus bleef ik wanhopig achter staan. Ik zuchtte even en keek nerveus om me heen en begon ook maar richting een koets te lopen.
'Heei; Auron.'
Geschrokken keek ik om en daar zag ik hem weer. De blonde jongen die mijn leven wel zuur probeerde te maken, al weet ik zijn naam nog niet eens.
'Hoe was je vakantie; knapperd?'
O nee niet weer. Ik beet geweldadig op mijn lip en deed een stap naar achteren. Als laatst zag ik hem in de trein toen ik onderweg naar het Nest was. Toen kuste hij Fred en mij. Mij alweer. Ik wilde een poging wagen om Fred sijn naam te roepen maar in plaats van dat draaide ik me met een ruk om en deed een poging om weg te gaan rennen, maar een spreuk schoot op mijn rug af waardoor er een geote pijnscheut mijn lichaam en drong en ik met een schreeuw op de grond viel.
'Oh sorry; deed ik je perfecte lichaampje pijn?'
'FREEED!!' Riep ik dan angstig met de hoop dat hij me gehoord had. De vrienden van de blonde jongen, oh Merlin weet je wat.. ik noem hem gewoon "blond" lijkt me makkelijker.
De vrienden van "blond" namen lachend wat afstand voordat hijzelf voor mij neer op de grond viel en mijn polsen greep zodat ik niet op kon staan.
'Oh, ik heb je echt erg gemist in de vakantie, "Ralf" of hoe je echt mag heten..'
Ik stopte met tegenstribbelen en keek de blonde jongen angstig in zijn ogen aan.
'Hoe- hoe weet jij zoveel over..'
'Ik heb zo mijn eigen hobbies.'
Hij sprong van me op en trok me aan mijn hand overeins waardoor ik pal voor zijn neus stond.
'Overigens, ik ben geen "blond" ik heet Ethan.'
Ik schudde met mijn hoofd en draaide me weer om om een poging te wagen on weg te gaan rennen maar het mislukte weer doordat hij mijn pols weer vastgreep.
'Laat me gaan! Ik heb geen zin meer in dit; laat me met rust!' En met dat zette ik het op sprintten en rende ik weg.
Na lang rennen botste ik uiteindelijk tegen Fred aan puur omdat ik bang was om te gaan remmen en greep spontaan naar zijn hand om hem vwrder te trekken.
'Waar was je?' Vroeg ik hijgend en probeerde alles van net te vergeten. Het is maar eng hoeveel dat joch van mij af weet. Eerst wist hij mijn naam terwijl ik hem niet kende, toen de relatie die ik had met Ginny en Fred.. hij wist dat ik een weerwolf was en de enige die het weet op school waren Campbell, George en Fred. En nu weet hij zelfs mijn.. mijn "neppe" naam? Ik zucht even en besloot maar dit alles achterwegen te laten en kneep even in Fred zijn hand.
'I-ik kan niet wachten tot we terug zijn. Ik heb Zweinstein best wel gemist; waarom zijn we eigenlijk niet in een koets? Of.. wie trok je mee die andere koets in?' Vroeg ik met de poging om me op iets anders te focussen.
[ bericht aangepast op 27 sep 2014 - 22:54 ]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••
dan is het.ook tijd.voor de.toernooi.
