Dit keer heb ik jullie hulp/raad of eventuele ervaringen echt hard nodig.
Een jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden. Ik heb een verschrikkelijk rotte tijd mee gemaakt, dat ga ik even allemaal niet vertellen of ik ben morgen nog bezig. Van dat moment heeft mijn broer het contact met mijn moeder verbroken. Ik weet niet wat er tussen hun is gebeurd, of waarom mijn broer zo is gaan doen. Alleen mijn stiefmoeder weet het en sinds mijn broer haar daarmee in vertrouwen heeft genomen, volgt ze die belofte ook op, met alle respect. Maar het is zover gekomen dat mijn broer al op zoek was naar hoe hij mijn moeder kon afschrijven als moeder.
Ik ga eerlijk zijn, mijn mama heeft op het verkeerde pad gezeten. Ik was een moeder voor haar, van plaats zei voor mij, terwijl ik het zelf ook heel zwaar had. Dat hij in die tijd geen contact meer met haar wou, kan ik volkomen begrijpen. Maar ze is nu terug op het goede pad en weer die zorgzame moeder die héél veel om haar kinderen geeft.
De laatste keer dat hij met mijn moeder heeft gesproken was vorig jaar Augustus. Ze zat toen op de psychiatrische instelling van het ziekenhuis (hier ga ik niet over verder praten hoe of wat, of ik huil). Toen zat het nog niet zo scheef tussen hun, maar begon het al wel. Ik heb toen mijn broer kunnen overtuigen om haar toch te bezoeken. Al deed hij het gewoon voor mij. Hij is er maar tien minuten geweest, maar dat was iets. Sinds die dag, heeft hij het hele contact verbroken. (Na dat hij nog huilend in haar armen is gevallen; je bent mij niet kwijt).
Nu mijn moeder er bovenop is, merk ik dat ze er nog steeds kapot aangaat om mijn broer niet meer te zien. Het enige wat ze wilt, is haar zoon terug. Al is het een stom smsje met 'sorry' of dat hij terug over haar spreekt en het woord 'mama' gebruikt. Al is het één keer op het halfjaar een bezoekje voor 10 minuten. Het zal haar zo gelukkig maken.
Iedereen heeft al geprobeerd met hem te praten. Ik, mijn vader, mijn stiefmoeder, grootouders, tantes, neven,.. niets maar dan ook niets helpt. "Ze is niet mijn moeder" is telkens wat er uit komt en "ik wil er nooit meer iets mee te maken hebben."
Ik vraag hierbij jullie hulp. Ik wil tegen kerst, dat hij haar gewoon een gelukkig kerstfeest stuurt. Per kaartje, sms, maakt niet uit. Iemand een idee hoe ik mijn broer terug kan laten inzien dat ze zijn mama is, die hem doodgraag ziet. Om hem weer tegen haar te laten praten? Iemand misschien ervaringen met een gelijkaardige situatie?
Oké, sorry. Nu huil ik omdat dit nog steeds een gevoelig onderwerp voor me is
Happiness can be found in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.
