[200] Walker's High School ~ O1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 20 sep 2014 - 23:57 ]

---

El Diablo.

Mijn topics.

---

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

MT.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Mon topics !

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

||MT||

Mijn topics.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Mudita schreef:
Mon topics !

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Jordan Brandy Fox ~ Outfit

Ik word wakker door een beweging naast me en ik kreun zachtjes als ik toch echt wakker wordt. Nou ja.. Moest eigenlijk wel. Ik open langzaam mijn ogen en kijk recht in de ogen van James. Hij kijkt met een glimlach op me neer en ik grijns kort naar de man die ik in de laatste weken maar al te goed heb leren kennen. 'Goedemorgen..' zeg ik en ik druk snel een kus op zijn kaak. 'Moest jij niet naar school...' zegt hij en ik kijk even naar de klok. 'I guess...' zeg ik en ik sta op. Ik pak een handdoek en draai me nog even naar hem om. Hij kijkt me aan en ik lach even. 'Blijf vooral staren..' grijns ik. Ik pak snel wat kleren en loop dan de badkamer in.
Na een lange douche van 30 minuten kleed ik me snel aan en ik kijk even naar het stukje buik dat het shirtje toont. Ik grinnik en zet mijn navelpiercing wat beter. Snel droog ik mijn haar en kam de klitten uit de steile lokken. Daarna maak ik me snel op. Ik breng de mascara, (winged) eyeliner en oogpotlood en haal als finishing touch de bordeauxrode lippenstift over mijn lippen. Ik grijns even naar mijn spiegelbeeld en ik loop de slaapkamer weer in. Het bed is leeg, maar de geur van eten zegt genoeg. Snel gooi ik mijn toilettasje in mijn weekendtas en rits hem dicht.
Mijn weekend was zeker geslaagd.. Ik loop stilletjes naar de keuken waar ik zoals verwacht James aantrek. Ik glimlach even als hij me niet door heeft. Ik weet niet wat we waren. We hadden geen relatie, maar we zijn ook niet zoiets als friends with benefits. We geven wel om elkaar, hij zorgt voor me als ik het nodig heb en er zitten leuke dingen bij, zoals ik het noem. Tja, hoe kon ik het uitleggen. Hij verschilt wel mooi 21 jaar van mijn leeftijd dus veel mensen wisten er niet vanaf. Mijn goede vrienden had ik er wel eens vaag over verteld, maar meer niet.
Ik loop de keuken in en met een sprongetje kom ik op het aanrecht terecht. Met een glimlach kijk ik toe hoe hij eten op twee borden schuift en het aan mij geeft. 'Thanks..' zeg ik en ik begin met eten. 'Moet ik je zo brengen, sweetheart?' vraagt hij met een kleine grijns en ik knik. 'Graag..' grijns ik. Het is half tien als we zijn huis uiteindelijk verlaten. De lessen beginnen pas 10 uur dus ik zit goed. Om kwart voor tien komen we aan bij de school en ik kijk James even aan. 'Thanks darling..' zeg ik en ik omhels hem even. Ik druk snel een kus op zijn mondhoek en glimlach. 'Ik bel je nog, oké?' zegt hij als ik de deur open. 'Altijd.' glimlach ik en ik stap uit. Ik knipoog even snel met een grijns en kijk hoe hij weg rijdt.
Ik zucht. School.. Great.. Het liefste zou ik nu nog daar liggen, maarja. Je kan niet alles hebben. Langzaam loop ik naar de deuren van de school waar al zeker een kwart van de leerlingen staat. Ik neem zelf plaats op een bankje en steek een sigaret op. En nu maar wachten... Hopelijk komt een van mijn vrienden snel, iedereen weet dat ik me snel verveel alleen. Ik vis kort mijn Iphone uit mijn zwarte tas en check de berichten. Niks, op een van mijn vader na die vroeg of alles goed ging. Mijn ouders dachten dat ik bij een vriendin sliep dit weekend, ze moesten eens weten.. Maar ach, ze zijn er in deze 2 jaar nooit achtergekomen dus..
Alles is goed. Zie je vanmiddag x Jordan stuur ik snel naar mijn vader en gooi mijn Iphone weer terug. Dan schiet me X te binnen. Tuurlijk.. Daar komt weer een artikel over mijn liefde voor oudere mannen... Ik schud lachend mijn hoofd, dit word nog leuk. Ik kijk kort om me heen. Wachten... Ik haat het..

---

El Diablo.

Lucas duwde de deuren open van de school. Het was nog vroeg en de meeste leerlingen moesten nog komen. Lucas kwam liever voor de drukte en zijn tred echode in de lege gangen. Hij liep direct naar de lerarenkamer en zette zich aan de lange tafel en spreidde zijn toetsen klaar. Hij was bijna klaar met zijn eerste onderwerp en dus werd het tijd dat er een toets werd gemaakt. Hij had al 3 voorbeeld toetsten gemaakt waar hij nog wat wou aan sleutelen en die legde hij voor hem. Hij stond nog even recht en zette het koffieapparaat aan. Hij wreef even zijn haar goed en leunde tegen de tafel. Hij was die avond pas laat in slaap gevallen omdat hij had zitten woelen. Niet door school, nee alles liep oké. De eerste maand was vlot gelopen en Lucas had al snel de leerlingen leren kennen. Nee, hij had zitten woelen over zijn ex-verloofde. Hij had die avond op Facebook gelezen dat ze ging trouwen met zijn ex-buurman. Wat haatte hij hen. Ondanks dat het al een paar jaar geleden was ,deed het pijn. Lucas was er nog steeds niet over, dat zou waarschijnlijk pas zijn zodra hij een andere vrouw vond in zijn leven. Maar dat was nog niet het geval. Het koffieapparaat piepte en Lucas nam zijn tas koffie en liep terug naar de tafel. Hij zette zich met een zucht neer. Niet lang erna kwamen er meer leerkrachten binnen maar Lucas negeerde hem terwijl hij verder bleef werken. Pas toen hij klaar was, keek hij rond en zag hij dat hij nog even tijd had voor de lessen begonnen. Hij haalde zijn smartphone boven en bekeek vlug de blog van de school. Er was vanaf het begin van september één of andere gast geweest die blogberichten begon te posten over leerlingen en leerkrachten die totaal niet waar waren. Voorlopig had Lucas nog niks gelezen over zichzelf maar hij bekeek de blog meer om te zien of het te ver ging. Voorlopig toch nog niet. De blog laadde traag en eindelijk zag hij het scherm. Hij pakte zijn tas op en wou net een slok nemen als zijn hand bruusk blijft staan omdat zijn ogen één van de blogs van vandaag lezen. Hoe wist hij dat?

Lucas Manners ex trouwt opnieuw, misschien was hij te slecht?

Lucas keek perplex naar de kop van het blogbericht. Hij legde zijn tas terug neer en bleef verbaasd naar zijn gsm staren. Dit ging wel erg ver! Zo’n persoonlijke dingen zouden leerlingen niet moeten weten of toch zeker niet moeten rondbazuinen. Woede kwam bij hem op en hij besloot om uit te zoeken wie X was.

- MT

MT

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

      Ondanks dat ik vanochtend vroeg op school aangekomen was en toen ook al naar mijn kluisje was geweest, ben ik nu opnieuw op weg naar mijn kluis, doordat ik met mijn verwarde hoofd de verkeerde boeken had gepakt. Geen goed begin van de dag. Niet dat de dag überhaupt goed begonnen was, gezien ik wakker was geworden van het geruzie van mijn ouders, hetgeen waardoor ik gisteravond ook pas laat in slaap was gevallen. Slapen kon ik toen vanochtend toch niet meer, waarop ik maar gelijk uit bed was gegaan en me klaar had gemaakt voor school. Ik was eerst van plan gewoon thuis te wachten tot het tijd was om naar school te gaan, maar toen ik beneden aankwam en een deken op de bank zag liggen, als teken dat of mijn vader of mijn moeder die nacht beneden geslapen had, kon ik het niet meer hebben, had ik een appel uit de fruitmand gepakt, om vervolgens lopend naar school te gaan. Zo hoefde ik niet alleen niet langer thuis te zijn, maar had ik ook de kans om mijn hoofd leeg te krijgen voor ik op school aan zou komen. Iets wat niet heel goed gelukt is, gezien ik er nu nog steeds over nadenk. Maar goed, de frisse ochtendlucht en de wandeling heeft me wel enigszins goed gedaan, gezien ik er wat wakkerder door ben geworden. Ik heb Caleb wel moeten sms'en dat hij me niet op hoefde komen te halen, iets wat hij al doet sinds hij zijn rijbewijs heeft. Hopelijk gaat hij er geen vragen over stellen, want dan zal ik met een smoes moeten komen.
      Bij mijn kluis aangekomen, wissel ik de boeken om. Hierna vis ik mijn mobieltje uit mijn tas om de blog van X te checken. Enkel iets over dat ik vanochtend lopend naar school ben gegaan, wat de waarheid is, dus het boeit me niet. Zolang er maar niks over mijn ouders opkomt, vind ik het best. Tot nu toe heb ik het verborgen weten te houden, ik heb het dan ook niemand verteld, maar ik hoop dat het zo blijft. Mijn thuis situatie gaat de rest voor geen hol aan. Vluchtig bekijk ik nog enkele berichten op de blog. Eentje gaat over Jordan, weer eens over het feit dat ze op oude mannen valt, maar een groot geheim is dat inmiddels niet meer. Het volgende artikel is over de geschiedenisleraar, Manners. Ik frons lichtelijk, gezien er niet vaak iets over leraren gaat. Het bericht gaat over dat zijn ex opnieuw trouwt en ik bedenk me dat degene die X is oftewel hele goede bronnen heeft, of simpelweg geen leven heeft, dat hij of zij zulke dingen weet. Die hele blog vind ik eigenlijk maar niks, maar toch kan ik het niet laten te lezen wat X schrijft. Het is haast een soort guilty pleasure.
      Ik wil net verder lezen, wanneer mijn blik op een foto valt die in mijn kluisje hangt. Het is een van mijn ouders en mij. In een opwelling gris ik het papiertje uit mijn kluisje, frommel ik het en ik laat het vervolgens in mijn tas vallen. Die foto is toch niet veel meer waard als ze gaan scheiden, waarvan ik zeker ben dat ze dat gaan doen. Een zachte zucht komt over mijn lippen wanneer ik mijn kluisje sluit, waarna ik mijn hoofd er tegen aan laat zakken.

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 22:14 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

MT

---

And if we only die once... I wanna die with you ~ One Republic

Kreunend laat ik een van mijn handen over mijn borstkast glijden – mijn kijkers moeizaam openend in verband met het felle zonlicht wat door een van de vele ramen van mijn slaapkamer naar binnen weet te vallen. Wanneer ik met de grootste moeite overeind kom en mijn blote voeten op de koele ondergrond van de grond terecht laat komen, wrijf ik enkele malen over mijn gezicht en tracht mijn zicht scherp te krijgen. Uiteindelijk frons ik mijn wenkbrauwen en neem de zuurstok roze vlek van de grond om deze beter te kijken.
Mijn wenkbrauwen schieten de hoogte in wanneer ik in de gaten heb dat de “roze vlek” niets anders is dan een BH – een goed gevormde BH om precies te zijn. Grinnikend laat ik het onbekende kledingstuk aan mijn voeten vallen en richt mijn kijkers verder de slaapkamer in. Door middel van de verschillende drankflessen krijg ik een idee over het gegeven dat gisteren een ontzettend leuke avond gehad heeft moeten hebben. Het was echter jammer dat ik er geen enkele herinnering van kan ophalen en alles een grote waas schijnt te zijn. Mompelend maak ik mezelf helder dat ik nooit of te nimmer tequila zal gaan drinken – in ieder geval niet in het aankomende half uur, de toekomst zou hoogstwaarschijnlijk wat anders uit laten weten.
      ‘Hallo schatje, al wakker? Ik ga niet naar mijn werk, hoor. Wat denk je er van? Nog een nummertje?’
Met opgetrokken wenkbrauwen draai ik me om – waardoor ik oog in oog komt te staan met een ongelofelijk knappe blondine, a la playmate. De wijze waar op een fel roze lippenstift haar volle lippen siert, geeft aan dat de zuurstof roze BH van niemand anders kan zijn. Wanneer ze ietwat overeind komt om me met een verwarde gezichtuitdrukking aan te staren en de lakens vanzelfsprekend naar beneden glijden – wordt de link tussen de jongedame en de zuurstok roze BH opnieuw bevestigd door mijn getrainde kijkers.
      Nonchalant sta ik op van het bed en werp een korte blik omlaag, waardoor ik tot de conclusie kom dat de jongedame – wiens naam ik absoluut niet kan herinneren – niet de enige persoon is welke naakt heeft geslapen vannacht. Vol zelfvertrouwen draai ik mijn lichaam vervolgens richting de blondine, een kille gezichtuitdrukking in mijn kijkers.
‘Ten eerste, ik ben niemands “schatje”. Ten tweede, je gaat wel degelijk naar je werk. Ten derde, gisteren was ontzettend leuk – maar haal je niets in je hoofd, je bent mijn type niet. En ten slotte. . . Hier komen met dat lekkere lijf van je.’
      Wanneer ik mijn lichaam het bed in laat glijden – krult de blondine kirrend van plezier en opwinding haar rug, waarna ik mijn gang kan gaan en voor een kort moment alle problemen rondom me kan vergeten.
• • •

Wanneer ik de voordeur achter mijn lichaam in het slot laat vallen – staat er een gigantische glimlach rondom mijn mondhoeken. De blondine heb ik na een flinke. . . work–out de deur gewezen en nadat ze mopperend is vertrokken heb ik me te goed gedaan aan het weinige eten dat ik in de koelkast kon vinden. Uiteindelijk was mijn blik naar de klok gegaan en had ik gevloekt, doordat ik al te laat was om Raelin op te halen – iets wat standaard op mijn agenda stond. Echter, de herhalende toon van mijn mobiele telefoon maakte me helder dat ik een bericht had – van Raelin, weliswaar – waardoor ik me direct rustiger voelde. Waarom ik haar niet op hoefde te halen deze morgen maakte me absoluut niet uit, zij heeft haar eigen leven – net als ik het mijne.
      Nippend uit mijn flesje bronwater – wat niet was gevuld met bronwater, maar met wodka – verander ik een laatste paar lokken van mijn haren door middel van de weerspiegeling van mijn auto raam en bekijk vervolgens nogmaals mijn outfit. De woorden van Arthur over het gegeven dat ik te veel aandacht schonk aan mijn kleding besloot ik in mijn gedachten te negeren en met een grote grijs laat ik me op de bestuurdersstoel van mijn verlate verjaardagscadeau – mijn prachtige wagen – glijden.
Alhoewel ik zelf alle centen kon gebruiken om de rekeningen te betalen – dacht ik er niet aan om mijn wagen te verkopen. Het enige voordeel aan het hebben van rijke ouders die je zo maar alleen achter lieten met een “au pair” was namelijk het gegeven dat je er belachelijk hard in rond kon rijden zonder constant commentaar naar je hoofd gegooid te krijgen. Daarnaast deed de wagen het goed bij de jongedames en kon ik immers met ietwat drank op eveneens goed rijden.
      Doordat ik de auto op zijn staart weet te trappen – kom ik binnen enkele minuten bij de school aan en parkeer mijn auto op de parkeerplaats welke het dicht bij de ingang is. Wanneer ik uit de auto stap, plaats ik mijn zonnebril op mijn neus en neem opnieuw een teug uit mijn flesje – terwijl ik mijn andere hand op steek naar een paar giechelend meisjes uit hoogstwaarschijnlijk de vierde klas. Degene met de blonde haren krijgt een dikke knipoog, aangezien zij me meerdere malen een goede tijd heeft gegeven tijdens het nablijven – waardoor ik grinnikend mijn hoofd schud en richting de ingang van de school begin te lopen.
Alhoewel ik alsnog ontzettend vroeg ben – steek ik een aantal malen mijn hand op om bekenden te begroeten of ze tegen hun schouder te slaan. Eigenlijk zou ik op dit moment mijn ronde moeten doen om de dealers hun geld te bezorgen, maar dat kon altijd wachten tot vanmiddag. Ze hadden immers niets aan het geld op het moment dat ze in de les zaten en ik kon op dit moment nog even genieten van de zon voordat ik naar binnen ging.
      Met kleine stappen beklim ik de trap naar de ingang van de school en hop vervolgens op een van de zuilen, waarbij ik mijn tas aan de onderkant laat liggen. Genietend plaats ik mijn hoofd in mijn nek en neem opnieuw een slok wodka. Dit zou een fantastische dag gaan worden.

---

•

Tamara Livery
Germany Teacher || 30 years old || outfit.

Met een stapel boeken en dossiers in haar armen liep ze de lange gang uit op weg naar haar lokaal. Ze had leraren horen praten over de frisse lucht van tucht maar zij rook enkel het aroma van de drinkbeker koffie die onder haar neus op de boeken rustte. Haar sleutel, die aan haar pink hing, gooide ze met een soepele beweging in haar andere hand zodat ze de deur kon openen. Ze trok de deur een stukje open, hield haar voet ertussen, pakte de stapel weer met beide handen vast en liep rustig naar binnen toe. Voordat ze alles op haar bureau neer gooide, pakte ze haar koffie eraf. Nu leunde ze rustig achteruit in haar stoel, wachtend op wat er vandaag ging komen. Ze hoopte maar dat ze leuke kinderen had. Niet zo'n klas vol met psychopaten die met papieren vliegtuigjes begonnen te smijten als ze de Tweede Wereldoorlog gingen bespreken. Af en toe had ze het idee gehad dat ze beter met een legerhelm en een kop koffie onder haar bureau kon gaan zitten. Ach ja, nieuwe week, nieuwe kansen. Inmiddels was ze iets nuttigs gaan doen. Ze had haar boeken opengeslagen en schreef alvast iets op het bord. Ze was er inmiddels ook achter gekomen dat ze vandaag waarschijnlijk meerdere klassen moest doen. Dan moest ze zo verschrikkelijk lang wachten op haar bed en Starbucks. Ja, zelfs leraren hadden stijl. Nou ja, sommige ook niet maar daar had ze het liever niet over. Toen ze alles op orde had, wat nogal een wonder was, probeerde ze wat aan de zooi op haar bureau te doen. Niet dat ze dit een heel jaar vol gingen houden maar een goede eerste indruk is al een eerste stap. De tweede stap was een klas met normale kinderen dus verder dan stap 1 was ze nooit gekomen. Zij was altijd de leraar met de irritante en luie kinderen. Net alsof ze het expres deden. Ach ja, ze vond haar vak leuk dus dat was ergens wel een troost.

Matt Campbell
Outside || 6th class || outfit.

Ik werd weggerukt uit mijn zoveelste nachtmerrie en schoot met een ruk overeind. Mijn haar was klef van het zweet en plakte tegen mijn voorhoofd. Hijgend liet ik mijn hoofd terug op het kussen vallen en hoorde hoe mijn borstkas wild op een neer beweegt om mijn hartslag onder controle te krijgen. Rustig Matt, de nachtmerrie is voorbij denk ik bij mezelf en langzaam sla ik de deken van mijn warme lichaam af. De kou in mijn kamer deed zijn lichaam rillen en langzaam stap ik het bed uit. Mijn kamer had geen verwarming dus moest ik tijdens een strenge winter met vier dekens slapen want anders had je het gewoon ijskoud. Voorzichtig schuifelde ik mijn kamer uit naar de badkamer waar ik de kraan aanzette en met mijn gevouwen handen wat water opving. Alles moest weer eens in stilte gebeuren want anders was mijn vader niet te genieten. Niet dat dat anders wel zo was maar ieder geval was het lekker rustig zonder zijn geschreeuw. Langzaam laat ik twee natte vingers over mijn arm, vol met krassen en littekens gaan. Even verlaat een kort gevloek mijn mond als het water prikt op de nog verse wonden. Zo kon ik dus nooit meedoen aan gym maar twee smoesjes in één week zouden niet gaan werken bij meneer Kauffman. Niet enkel mijn armen maar ook mijn schouders en bovenbenen waren gisteren de pineut. Gisternacht toen ik niet meer kon slapen had ik alles weer kapot gekrast en waren de wondjes waar een korst op zat weer open gegaan dus zag alles er weer verschrikkelijk uit. Mijn vader moest eens weten..
Stil sta ik mijn lunchpakket in mijn tas te proppen naast alle boeken, waar ik gisteren niet meer aan toe ben gekomen om te leren. Ik rits de tas dicht en zet hem op de grond neer. Ik zou straks wel weer de fiets nemen naar school want er was nul procent kans dat mijn vader me zou gaan brengen. Langzaam loop ik de trap af en zet mijn tas in de gang. Daarna wandel ik door naar de keuken waar ik voor mezelf een boterham met hagelslag maak als ontbijt. Mezelf zet ik neer op een van de keukenstoelen en schrik op als ik een klap hoor. ik verbleek als ik het gebrul van me vader hoor en ik sta op. Wat er ook was, het zou vast fout aflopen voor mij.. zoals altijd. Ik slik even moeizaam als ik me vader overeind zie krabbelen en een omver gelopen schooltas. "Rotjoch! waarom leg je die tas nou daar neer? Je moeder heeft wel een mislukt geval op de aarde gezet!' schreeuwt hij en pakt me bij mijn schouder vast. ik zwijg en kijk hem alleen maar bang aan. Daarna voel ik zijn vlakke hand meerdere keren over mijn gezicht gaan en zak in elkaar tegen de muur. Na een aantal minuten, die uren leken te duren gaat me vader naar de keuken en niet veel later hoor ik het koffiezetapparaat zijn werk doen. Ik krabbel zachtjes overeind, zet mijn tas weer rechtop deze keer bij de voordeur en ren vlot de trap op. De pijn negerend, draai ik de badkamer op slot. Zachtjes laat ik een vingers over mijn beurse gezicht gaan en zie aan mijn spiegelbeeld dat ik een bloed neus heb en waarschijnlijk als ik daar zal aankomen over minder dan een uur ook nog een enorm blauwe gezicht zal hebben. Laat staan hoe mijn hele lichaam eruit zal zien. Met een geïrriteerde zucht open ik de deur, pak ik de laatste belangrijke spullen bij elkaar en stop zowel mijn smartphone als oortjes in mijn broekszak. Vermoeid ga ik de trap weer af naar beneden en besluit nog kort naar de woonkamer te gaan. Me vader zat aan de keukentafel de krant te lezen met een kop dampende koffie in zijn handen. Zwijgend pak ik een boek uit de boekenkast en leg vervolgens alles in de tas in de gang. "Doei' zeg ik nog even maar zoals verwacht kreeg ik geen reactie terug. Ik doe de deur dicht als ik naar buiten ben gelopen en haal mijn fiets van het slot. Eigenlijk was het een oude roestbak die snel klaar was voor vernieuwing maar waarschijnlijk zou ik die dan zelf moeten betalen. Als ik erop stap kraakt het ding aan alle kanten maar het geluid deed me nu even niks. Ik moest zorgen dat ik op tijd op school aankwam want dat conflict met me vader had me aardig wat tijd gekost.

[ bericht aangepast op 18 aug 2014 - 10:30 ]

De veilige warmte rond me heen had me in een droomloze slaap gewikkeld eentje waarvan ik wenste dat ik erin kon blijven. Echter bleek iets me uit de leegte te trekken en spartelde ik tegen waarvan de veilige warmte helaas verminderde en plaats maakte voor een koude rilling die over mijn lichaam heen kroop. Het had scherpe klauwen en trok me helaas weg van het veilige donkere nest en bracht me naar een fel licht. Hevig knipperde ik met mijn ogen en haalde ik diep adem toen ik wakker was. Mijn wekker zat al zo'n drie minuten hevig lawaai te maken en mijn lakens had ik uit mijn bed gegooid zonder het te beseffen. "Ughn, maandag." kwam er met een vermoeide kreun over mijn lippen, waarna ik overeind ging zitten en me even uitrekte waardoor ik enkele kraak geluidjes hoorde. Mijn vingers wreven de slaperigheid uit mijn ogen en daarna zochten mijn handen naar mijn bril die op het nachtkastje zat. Helaas uit mijn onhandigheid gooide ik de bril van het kastje en rolde ik bijna uit mijn bed toen ik een poging deed deze op te vissen. Gelukkig voor mij had ik hem wel en zette ik deze op mijn neus om dan vervolgens mijn blik te laten glijden op de wekker die nog hevig kabaal maakte. Met een simpele klik zette ik deze uit en nam ik mijn laken ven de grond en wisselde van plaats zodat ik nu met mijn beide voeten op de houten vloer stond. Zoals iedere ochtend maakte ik mijn bed op en nam ik mijn mobiel om dan zo mijn weg te volgen richting de badkamer, maar eest maakte ik een tussenstop bij mijn klerenkast en nam ik gewoon wat dingen uit zonder echt op te letten. Zodra ik bij de badkamer aankwam kneep ik even mijn ogen toe en zochten mijn vingers naar de lichtknop het licht was altijd zo fel dus moest ik mijn ogen er toch aan laten wennen. Mijn bruine kijkers openden zich langzaam en keken dan even de badkamer rond. Mijn setje kleren lagen al klaar op de plek waar ik ze gisteren geplaats had al schuifelend liep ik naar de spiegel toe waar ik een vermoeide Arthur tegen kwam. Mijn haren waren erg in de war en mijn bril lag wat schuintjes op mijn smalle neus. Terwijl ik me van mijn pyjama ontdeed friste ik me ook op en deed daarna mijn kleren aan, klaar voor naar school te gaan. Tot nu toe had alles vlotjes gelopen dit jaar. Niet veel blauwe plekken, mijn bril was nog geheel en ik had al mijn schoolboeken nog. Voor de laatste keer keek ik in de spiegel en deed ik mijn grijze beanie op en verliet dan de badkamer. Ik hobbelde de trap af en schoot dan in mijn al wat versleten schoenen. "Arthur! Ontbijt is klaar." hoorde ik mijn moeder roepen. Om eerlijk te zijn had ik geen honger, maar mijn lunch lag wel in de keuken... Met een zucht liep ik dan toch richting de keuken waar ik mijn moeder, broer en Dusty de oude kattin tegen kwam. Andrew was gulzig zijn eieren met spek aan het opsmikkelen en mijn moeder dronk van haar mok thee. Eetje waarin er met sierlijke letters 'Good Moming' opstond. Ik had er nog steeds geen idee van of het nou een typfout was of puur sarcasme... Ik plofte neer op mijn plekje en pakte de grijze kat op om deze vervolgens te aaien. "Arthur, je weet toch dat de kat niet op tafel mag." bromde mijn broer en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ze zit op mijn schoot, niet de tafel." mompelde ik, maar veel had hij niet meer te klagen aangezien ze vanzelf al van mijn schoot sprong. Ik nam een tasje koffie en dronk er dan wat van. Ik had nog even tijd, maar echt lang deed ik er niet over om de koffie te verorberen en mijn lunch van het aanrecht te grissen. "Tot vanavond!" riep ik nog door het huis waarna ik mijn rugzak op mijn schouder liet gingen en de deur uitging. Tevoet legde ik mijn weg af naar school. Erg ver was deze niet, maar ook niet zo dichtbij. Na zo'n twintig minuten wandelen kwam de school in zicht en haalde ik mijn mobiel boven. Ik was nog optijd en had nog geen berichten ontvangen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki