• Welkom bij Walker's High School California! Een plek waar jongeren de vaardigheden leren die ze nodig hebben om te gebruiken in het latere leven... Yeah right! De plaats is gevuld met Bitches, Backstabbers, Outsiders, de Queen Bees, Jocks, Pestkoppen, Hartenbrekers, Drugsdealers en Geeks. Niet te vergeten de leraren die allemaal hun favorieten hebben en de regels breken in de kast van de conciërge. En laten we niet vergeten dat 'X', de onbekende persoon achter zijn computer ook meespeelt in het spel. Alle geheimen en gebeurtenissen van de scholieren komen een voor een op het bekende blog terecht die bekend is door heel Amerika. Denk jij dat je het aankan? Overleven op een school waar iedereen elkaar kent en ook alles van elkaar te weten zal komen..


    Rollen:
    Meisjes: VOL!
    - Jordan Brandy Fox ~ PeIIegrino - [Bad girl, 18, 5, 1.4]
    - Violet Lucija Conley ~ Schuld - [Cheerleader, 18, 5,1.1]
    - Raelin Marlene Fleming ~ Ourania - [Normal, 18, 6, 1.4]
    - Arabella Quinn Trafford ~ Shuck ~ [Troublemaker, 18, 5, 1.10]
    - Raven Phoebe Haugen ~ Pursuer - [Rebel, 19, 6, 1.3]
    - Lucy North ~ArianatorXx - [Cheerleader, 17, 5, 1.8]
    - Alison Parks ~ ArianatorXx - [Bitch, 18, 5, 1.6]
    - Eve Maria Laurina Vermeer ~ AintItFun - [Daydreamer/New, 17, 5, 1.11]
    - Krystall Madison Chase ~ LeoValdez - [Heartbreaker, 18, 6, 1.10]

    Jongens: VOL!
    - Tyler Elijah Rivello ~ PeIIegrino - [Troublemaker, 19, 6, 1.3]
    - Christian Philon "Chris" Jones ~ Caraphernelia - [Outsider, 17, 5, 1.8]
    - Joshua Liroy Reynolds ~ Magnus - [Bad boy, 19, 6, 1.3]
    - Matthias Nathaniel Montgomery ~ Dumbledore - [Jock, 19, 6, 1.5]
    - Finn James Dawson ~ Aia - [Dealer, 18, 6, 1.4]
    - Arthur Blake Oakley ~ Mudita - [Nerd, 18, 5, 1.5]
    - Nathan Jason Chase ~ LeoValdez - [Nerd, 16, 5, 1.10]
    - Matt Campbell ~ AsshiexIrwin - [Outsider, 19, 6, 1.10]
    - Sean Adams ~ Californication - [Bully, 17, 5, 1.11]
    - Blake Jayden Valencia ~ Torquay - [Badboy/heartbreaker, 19, 6, 1.12]

    Leraren:
    - Caroline Rosario Elizabeth Jenner ~ Dumbledore - [Lerares Engels, 30, 1.6]
    - Lucas Manners ~ Deamon - [Leraar Geschiedenis, 34, 5e en 6e, 1.8]
    - Christiaan Kauffman ~ Schuld - [Gymdocent, 28, 5e en 6e, 1.8]
    - Jonah Victor Carter ~ Mudita - [Wiskundedocent in opleiding, 22, 5e en 6e, 1.10]
    - Alec Hayden Brennan ~ Shuck - [Leraar Spaans, 28, 5e en 6e, .111]
    - Tamara Lively ~ AsshiexIrwin - [Lerares Duits, 30, 5e en 6e, 1.11]

    Regels:
    ~ Minimaal 200 woorden.
    ~ Maximaal 3 personages per account.
    ~ Je reservering(en) blijven 2 dagen staan!
    ~ Schrijf goed ABN!
    ~ Reageer minstens 1x per week! Behalve als je een goede reden hebt, laat die dan het liefst van tevoren weten.
    ~ Geen ruzie off-topic!
    ~ Off-topic het liefst in het praattopic
    ~ Geen perfecte personages, iedereen heeft minpunten!
    ~ Geen eendagsvliegen!



    Begin:
    Het is September en de school is net sinds een maandje open. X is weer volop bezig en iedereen checkt de blog weer dagelijks.
    Ook deze ochtend heeft X weer de nieuwste dingetjes om wakker mee te worden. Sta jij er ook tussen?

    ~Dit idee is origineel van Benzema. Ik heb toestemming gekregen om het opnieuw te openen.~

    [ bericht aangepast op 20 sep 2014 - 23:57 ]


    El Diablo.

    Caleb Addison Montana
    19, 6th Senior –– Hartenbreker / Hoofd dealers
    •–––•–––•–––•–––•


    De verschillende zonnestralen maken het dat mijn lichaam langzaamaan op start te warmen – waardoor er een lome glimlach rondom mijn mondhoeken komt te verschijnen en ik het plein van de school in de gaten houd van achter mijn zonnebril. Vrijwel elke persoon welke een voet plaatst op het plein herken ik en weet ik een naam te schenken – de een sneller dan de ander, waardoor het een vorm van training voor mezelf is geworden. Wanneer ik van een afstand Arthur zie verschijnen, wordt mijn glimlach ietwat breder – mijn beste vriend is van mijlenver te herkennen en daar ben ik hem ontzettend dankbaar voor. Gedurende zijn tocht over het plein houd ik hem onopvallend in de gaten zonder hem te groeten, om mezelf er van te verzekeren dat hij door geen enkele persoon lastig wordt gevallen en hij uiteindelijk bij de jongedame genaamd Jordan plaats kan nemen op een van de banken.
          Wanneer ik mijn kijkers van achter mijn zonnebril opnieuw over het plein laat glijden, kom ik uiteindelijk tot stilstand bij Blake – een andere hartenbreker welke op school rond weet te lopen, waardoor hij overeenkomsten met mijn weet te vertonen. Alhoewel Blake en ik beiden hartenbrekers zijn, hebben we een ontzettend verschillende aanpak. Blake wil niets liever dan alles wat los en vast zit zijn bed in sleuren, maar ik behoud mijn waardigheid door enkel en alleen achter jongedames aan te gaan welke dit ook daadwerkelijk willen.
    De jongedame waar hij op dit moment mee staat te praten – Isabella – is dan ook een jongedame welke ik uit de weg zou gaan. Niet omdat ze de looks niet heeft. . . Ze heeft namelijk een goddelijk lichaam. Maar omdat ze te jong is en te onervaren. Hoogstwaarschijnlijk had ze geen idee van hoe je een man plezier zou moeten brengen en daarnaast wilde ik niet degene zijn die haar ‘eerste keer’ is – hoe cliché het ook is, naar mijn mening zou dat speciaal moeten zijn. Blake heeft er schijnbaar geen enkele moeite mee en neemt zonder enkele problemen haar telefoonnummer af – waarna hij mijn richting op start te wandelen.
          ‘He Caleb, nog vermaakt na dat feestje? Ik neem aan van wel?’ De woorden van Blake laten me licht glimlachen en ik sla hem zacht op zijn schouder wanneer hij naast me op de zuil komt te zitten om van de zon te genieten. Blake kwam ik vaker tegen op feesten van studenten van de universiteit, waardoor we meerdere malen hebben staan kletsen en ervaringen uit hebben gewisseld over jongedames welke ‘goed’ zijn en welke geen tweede keer verdienden. Uiteindelijk heb ik een leuke jongedame over gehouden aan Blake – doordat hij me aan haar heeft voor gesteld. Hierdoor heb ik al verschillende malen met Rochelle het bed gedeeld en ze heeft me geen enkele keer weten te teleurstellen – ze was hoogstwaarschijnlijk nog erger dan ik zelf.
          ‘Je zou eens moeten weten, Blake. Maar ik heb het netjes gehouden, we moesten vandaag immers opnieuw naar school.’ Vaag denk ik terug aan vanmorgen, het moment dat ik er achter kwam dat ik vrijwel geen enkele herinnering had van de afgelopen avond en er verschillende drankflessen in het huis compleet leeg waren – op enkele druppels na. ‘Ach, de jongedame met dat roze topje aan is niets. . . Dan weet je dat voor de volgende keer. Ze heeft. . .’
    Mijn woorden vallen weg wanneer ik Veronica het plein op zie stappen, waardoor ik mezelf herinner dat ik nog steeds geld van haar krijg – veel geld, om precies te zijn. De manier waar op ze haar blik kort op mijn lichaam laat vallen voordat ze de school binnen stapt, laat een lichte grijns rondom mijn lippen verschijnen – ze was het niet vergeten, mooi.
          ‘Blake, excuseer me. Ik moet nog wat zaken afhandelen voordat de les gaat beginnen – openstaande rekeningen en dat soort dingen.’ Na opnieuw een zachte klap op zijn schouder, laat ik mijn lichaam nonchalant van de zuil glijden en slinger mijn rugzak over mijn schouder – waarna ik zelfverzekerd de school binnen stap, op weg naar de gang waar het kluisje van Veronica zich bevindt. Gedurende iedere morgen bracht Veronica altijd haar boeken naar haar kluisje zodat ze er niet mee rond hoeft te sjouwen – meerdere leerlingen deden dit. Voor mij was het tijdsverspilling, aangezien mijn kluisje was gevuld met geheel andere zaken. Daarnaast had ik het grootste gedeelte van de tijd mijn boeken niet bij me, tot grote ergernis van de leerkrachten – waar ik niets anders mee deed dan het achter me plaatsen en er verder niet over nadenken.
          ‘Veronica Johnson, wat een toeval om jou hier tegen te komen.’ Met een vlaag van nonchalance laat ik mijn lichaam tegen de kluisjes naar het hare glijden, waarbij ik mijn benen over elkaar sla en mijn handen los in mijn zakken laat hangen. De glimlach rondom mijn mondhoeken is helder en oprecht – ik mocht Veronica, ze was anders dan de gewonde jongedames hier op school en daardoor toonde ze dat ze niet bang was om zichzelf te zijn. Daarnaast had ze pit – veel pit – en ging ze geen enkele uitdaging uit de weg. Uiteindelijk kon niemand ander er omheen dan haar een top vrouw te noemen, een waar je geluk mee zou hebben – als ze tenminste wat vrouwelijkere kleding zou dragen en niet constant met andere jongens rond hing.
    ‘Even serieus – je weet dat dit geen toeval is en je weet waarom ik naar je toe ben gekomen. Het geld. Ik wacht al te lang en mijn dealers worden onrustig doordat ze het salaris nog niet binnen hebben gekregen.’ Voor een moment overdreef ik gigantisch – ik liet mijn dealers nooit of te nimmer wachten op salaris. ‘Je kan het natuurlijk op een andere manier afbetalen. Denk nu niet meteen vreemde dingen, want ik ben een nette jongen – maar. . . Ik wil je meenemen op een date. Voor een avond. Daarna is je schuld weg en kun je verder met wat je ook doet.’
          Mijn kijkers schitteren wanneer ik de vraag heb gesteld en voor een kort moment schiet mijn rechtermondhoek verder de hoogte in dan de linker, waardoor er een scheve grijs bestaat op mijn gezicht. Ik was benieuwd naar Veronica’s reactie en het antwoord dat ze zou gaan geven. Ik heb haar nooit of te nimmer met een echte “vriend” gezien en naar mijn weet is ze nog niet op een date geweest met iemand van school.


    Raelin Marlene Fleming


          Mocht iemand binnen nu en enkele minuten aan me voorstellen om iets te gaan doen, al is het maar iets simpels als boom klimmen of juist iets extreems als een bankovervallen, dan zou ik het maar al te graag met beide handen aannemen. Alles om mijn gedachten maar even te kunnen verzetten en school is niet bepaald een goede plek om gedachten te verzetten, gezien vrijwel de meeste lessen toch niet interessant zijn en mijn gedachten al snel afdwalen naar andere dingen. Ik zou nog altijd kunnen gaan spijbelen, maar in mijn eentje heeft dat ook niet zo zeer nut. De kans is groot dan ik dan juist des te meer er aan moet denken, zonder iemand om iets mee te kunnen doen of praten. Ik zou altijd iemand kunnen vragen om mee te gaan, ik ken genoeg mensen die er geen problemen mee zouden hebben om te gaan spijbelen, echter wil ik ook weer niet andere mensen in de problemen zouden komen doordat ik zo nodig niet op school wil zitten vandaag.
          Ik schrik op uit mijn gedachten wanneer ik plots een bekende stem hoor, waardoor ik merk dat ik onbewust mijn ogen gesloten had. 'Hé, is alles wel goed?' Het is Jonah Carter, een wiskundedocent in opleiding. Hij stelt de vraag op een vriendelijke toon, maar er is ook enigszins iets van bezorgdheid in te horen. Verdomme Rae, dat krijg je er van als je zo onoplettend bent.
          Ik haal even diep adem en neem enkele seconden de tijd om een glimlach op mijn gezicht te toveren, waarna ik mezelf van mijn kluis verwijder en de docent in opleiding aankijk. 'Het gaat prima,' glimlach ik. 'Ik ben enkel een beetje moe, slecht geslapen vannacht. Het is maar goed dat u langs liep en iets tegen me zei, anders was ik zo in slaap gevallen tegen de kluisjes aan,' grap ik vervolgens, het is niet eens geheel ver van de waarheid, gezien ik daadwerkelijk moe ben.
          Veel tijd geef ik hem niet om er op te reageren, want ik heb er geen zin in dat hij vraagt waardoor ik moe ben of waardoor ik niet kon slapen. 'Trouwens, over die extra opdrachten die u mij had meegegeven zodat ik nog wat meer kan oefenen. Ik heb ze geprobeerd, maar ik snap het nog steeds niet helemaal...' Het blijft raar om tegen zoiets tegen een docent te zeggen, gezien ik zoiets praktisch nooit zeg. Alleen moest ik doordat ik een weddenschap verloren had, aan Carter vragen of hij me extra uitleg zou kunnen geven, oftewel bijles. Het voelt raar om te doen alsof ik iets niet snap, terwijl ik het eigenlijk prima snap. Al is het ergens ook wel een uitdaging om een opdracht zo te maken dat ik er een fout in maak. Ik vrees alleen voor de toets, gezien ik niet van plan ben om expres een onvoldoende te halen en het waarschijnlijk nogal raar zal lijken dat ik het plots prima snap en een goed cijfer weet te halen.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Jordan Brandy Fox ~ Outfit

    Ik zag hem opkijken en na een paar seconden had mijn mijn hak in beeld. "Woah, zijn die niet erg duur!" zei hij wat verbaasd en ik knik. Het grappige was dat ik er niet eens om vroeg, hij had ze gewoon klaar staan toen ik zijn huis in liep. Hij nam voor de grap mijn been vast en ik lach even. "10 op 10, zeker weten!" grijnsde hij en hij liet mijn been weer los. Ik lach even en sla mijn benen over elkaar. 'Hmh, goed om te weten..' grijns ik.
    "Zeg, zou hij mij geen cadeautje willen geven?" vroeg hij vervolgens met een grinnik. Ik haal mijn schouders op. 'Ik kan altijd iets voor je proberen.' antwoord ik en grijns kort. 'X is trouwens weer lekker bezig. Hij had mij er al na 10 minuten opstaan, en blijkbaar trouwt de ex van meneer Manner opnieuw? Iets over dat hij te slecht was ofzo.' zei ik en ik haalt nonchalant mijn schouders op. "Echt? Het jaar is nog maar net begonnen en hij haalt al de strafste dingen boven."mompelde hij. "Niets over mij?" vroeg hij vervolgens en ik schud mijn hoofd. 'Nah.. Geen zorgen, ik eis alle aandacht wel op.' zeg ik met een speelse knipoog. Ik wist dat hij het haatte als hij erop stond, en na wat er de vorige keer stond kon ik het wel begrijpen.
    'Je ziet er trouwens goed uit Arthie..' zei ik en ik zie zijn glimlach even. "Dank je, mode adviezen gevolgd van de beste." grinnikte hij. "Van Twilight natuurlijk." grijnsde hij speels naar mij en ik haal even mijn wenkbrauw op met een grijns. "Zie ik er niet uit als zo'n sexy glitter vampier?" vroeg hij vervolgens lachend terwijl hij een modellenpose na deed. Ik sla mijn hand voor mijn mond en lach even. 'Ja geweldig, je maakt me jaloers joh. Je kan zo in een tijdschrift.' zeg ik grijnzend.
    Ik leun even met mijn hoofd tegen het bankje en kijk hem aan.
    'Ik heb geen zin in lessen... Ookal is het eerste uur geschiedenis...' zucht ik en ik schud mijn hoofd. Ik hield van geschiedenis, echt waar. Maar ik had gewoon echt geen zin in lessen op het moment. 'Kunnen we niet naar de Starbucks en per ongeluk alle lessen van vandaag missen?' zeg ik met een klein lachje zodat hij weet dat ik maar wat zat te dollen, al zou wat Starbucks er op het moment echt ingaan. 'Of naar mijn huis om samen naar jouw favoriete glitter vampiers te kijken.' grijns ik plagend naar hem.
    Ik trek mijn benen op en plaats ze al snel zo dat ik in een kleermakerszit beland. 'Je komt trouwens wel naar mijn feest vrijdag, right?' vraag ik hem. Ik haal een hand door mijn lokken en wacht af op zijn antwoord. Ik had geen idee of ik het hem had verteld. Ik had het wel een aantal mensen hier verteld en zo was het verhaal al snel rond gegaan waardoor zeker de helft van de school zou komen. Dat gaat nog leuk worden.. Ach, dat is het voordeel van een groot huis. Je kan lekker feesten geven met heel veel mensen..


    El Diablo.

    Arabella Quinn Trafford.



    Het duurde even voordat hij antwoord gaf waardoor ik de tijd had om naar de voorbijlopende leerlingen te kijken. Af en toe keken er een paar op naar ons; we waren ook een apart stel. Een problemenmaakster en een "slachtoffer". Je zou dan ook van mij verwachten om hem net zo goed te pesten -- maar dat vone ik te laag. Daarbij was Matt een lieve jongen.
    "Kut," mompelde hij, waardoor mijn aandacht nogmaals naar zijn polsen werden getrokken. Hij verteld me over zijn vader die weer eens zijn zelfbeheersing had verloren. Matt schoof de armbandjes wat omhoog waardoor ik zocht kreeg op zijn krassen. Ik slikte even diep. Hoewel ik geen enorm gevoelig persoon was vond ik het vreselijk om hem zo te zien. Snel mompelde hij dat hij weer een smoes nodig had voor gym. Ik zuchtte zachtjes, kneep in zijn hand en staarde voor me uit. Dit kwam allemaal té dichtbij. Ik wist het al een tijdje maar de situatie bleek er niet lichter op te worden.
    "Matt," mompelde ik. "Ik wil je best helpen met die smoes maar je moet me wel wat beloven. Afwachten zal niets veranderen aan de situatie. Als jij het niet verteld tegen iemand -- dan doe ik het."
    Ik stond op, pakte mijn zwarte rugzak van de grond en keerde me nog een keer naar Matt. "Dit moet ophouden." Ik had het al meerdere keren voorgesteld maar hij had er nooit wat meegedaan. Het moest stoppen, en wel nu.
    Ik draaide me om en liep terug naar mijn kluisje. Ik merkte op dat Sean bij de zijne stond en een speelse grijns verscheen op mijn lippen. Ik liep met sierlijke passen naar hem toe. Hij had duidelijk nog geen sigaret op. Ik viste er eentje uit mijn broekzak en sloeg mijn armen om hem heen -- om dat te doen moest ik op de toppen van mijn tenen staan, maar het lukte me. Ik drukte een kusje op zijn wang en haalde de sigaret tevoorschijn. We hadden altijd al wat geflirt, verder was er niets serieus gebeurt. De peuk stopte ik ongezien in zijn hand. Het schoolbeleid was streng tegen roken in de school. Ik sloeg mijn armen weer om zijn nek en bracht mijn lippen naar zijn oor. "You owe me one," fluisterde ik.


    " icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "


    Sean Adams


    Terwijl de een na de ander langs mij liep lette ik eigenlijk nergens meer op en was ik eigenlijk verzonken in mijn eigen wereldje tot ik twee armen om mij heen voelde en mijn blauwe kijkers op Arabella richtte. Ik ontving een licht vlinderkusje op mijn wang en was nogal verbaasd over de sigaret die ze tussen mijn vingers gedrukt had. Ze sloeg haar armen om mijn nek en bracht haar lippen naar mijn oor, ''you owe me one.'' Haar stem klonk zacht en haar adem voelde warm tegen mijn iets wat bleke huid en ik glimlachte lichtjes en speels. Ik legde mijn handen op haar heupen en deed de sigaret in mijn achterzak en keek kort van links naar rechts.
    ''Bedankt,'' zei ik met nog steeds dezelfde glimlach en fronste kort. ''Waar kom jij trouwens vandaan?'' Ze kwam niet uit de ingang en was dus waarschijnlijk eerder op school dan mij, iedereen leek vandaag eerder op school te zijn.
    Mijn blik ging weer naar Ara en ik smachtte eigenlijk naar de sigaret die ze me zojuist had gegeven maar het probleem was dat ik zo geschiedenis had en niet genoeg tijd had om even 'snel' naar buiten te gaan. Het was eigenlijk grappig dat ze me überhaupt nog een sigaret gaf en hoe ze wist dat ik er geen meer had, Arabella was om eerlijk te zijn niets meer dan een flirt; maar dat was niks erg. We konden er allebei redelijk mee leven en hoe graag ik haar ook zonder kleren wou zien had ik niet het gevoel dat dat zou gebeuren. ''En,'' begon ik en ik drong mijn ogen in de hare. ''Ga jij naar het feest vrijdag? Het ging rond en ik dacht dat je daar wel voor in zou zijn, niet?'' Een uitdagende grijns sierde mijn lippen en ik wierp een korte blik op de klok.
    Het werd al rustiger maar niemand had daadwerkelijk haast, wat te begrijpen was - wie had er nou zin in uren stilzitten en luisteren? Mij niet gezien. Ik sloot het kluisje wat nog open stond en liet mijn hand rusten op mijn achterzak waar ik de sigaret in had gestopt, er was een strikt beleid over roken en al dat gedoe maar ik kon het nog wel volhouden tot de pauze. ''Als je dan toch gaat - ik ben vrij voor verzoeken, misschien kunnen we samen gaan?'' Ik hield kort mijn handen boven mijn hoofd en lachte even. ''Waarschijnlijk het beste aanbod wat je gaat krijgen,'' plaagde ik haar. Er waren genoeg 'leuke' jongens op deze school en het was niet zo dat ik er boven uit sprong maar je kon het slechter treffen.

    [ bericht aangepast op 21 aug 2014 - 0:01 ]


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Nathan Chase

    Ik word wakker door het onaangename geluid van mijn wekker. Chagrijnig sla ik erop en ga ik rechtop in mijn bed zitten. Ik kijk naar mijn wekker en vloek luid. Ik had een halfuur geleden al op moeten staan. Zo snel als ik kan sta ik op. Na vijf minuten sta ik beneden in de keuken. Op tafel staat al een heleboel eten en Krystall en mam zitten al te eten. Ik ga erbij zitten.
    'Nath, dat shirt is echt heel lelijk,' zegt Krystall. Ik zucht en hou mijn mond. Ruzie kan ik echt niet gebruiken nu. De bus haal ik niet meer dus moet ik met haar mee rijden. Ik pak een broodje en begin in stilte te eten terwijl Krystall en mam er vrolijk op los roddelen.
    'Ik moet gaan. Nathan, je kan wel meerijden naar school.' Met school bedoelt ze twee straten van school af. Natuurlijk kan ze in het openbaar niet met mij gezien worden. Ik pak mijn tas en loop met haar mee naar buiten. Eerlijk gezegd zou ik ook liever niet in haar auto gezien worden. Het is een roze sportauto, die ik zelf erg lelijk vind. Maar helaas mag ik zelf nog niet rijden.
    Tien minuten later loop ik door steegjes naar school. Op het schoolplein is het druk. Ik ben plaats op een leeg bankje, met een boek in mijn hand en kijk naar Krystall, die vrolijk met iemand aan het praten is.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Krystall Chase

    Nadat ik Nathan af heb gezet in een steegje, rij ik door naar de school. Eenmaal aangekomen parkeer ik mijn auto op de parkeerplaats. Het is al best druk op het schoolplein, niet dat mij dat uitmaakt. Mijn broertje zit alweer met een boek in zijn handen. Hij is zo ontzettend anti-sociaal en nog steeds vindt hij het raar dat ik op school niet met hem praat. Bij de ingang zie ik Blake staan. Hij is aan het roken. Zelf rook ik niet, maar ik heb er geen problemen mee als anderen dat wel doen. Ik loop naar Blake staan en kijk hem met een glimlach aan. Zijn reputatie is ongeveer hetzelfde als die van mij, maar veel ga ik niet echt met hem om. Ik vind het best irritant dat hij zichzelf zo geweldig vind. Eerlijk gezegd vind ik dat best een afknapper.
    'Hallo Blakey, hoe is het ermee?' vraag ik met een lieve stem. Ik ben echt dol op bijnamen. Bijna niemand noem ik bij zijn of haar volledige naam. Ik stel mezelf ook vaak voor als Krys, maar de meesten noemen me toch Krystall. Ik glimlach naar Blake en pak mijn mobiel er snel bij. Iemand heeft me een berichtje gestuurd. Als ik zie wie het is stop ik mijn mobiel weer weg.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Blake Jay Valencia
    ‘Je zou eens moeten weten, Blake. Maar ik heb het netjes gehouden, we moesten vandaag immers opnieuw naar school.’ Zegt hij en ik knik. Ik was het eens me hem. Ik kon het niet te wild doen. Ach school was niet al te erg. Ik bedoel de aandacht was leuk en de blozend de wangetjes konden ook leuk zijn.
    ‘Blake, excuseer me. Ik moet nog wat zaken afhandelen voordat de les gaat beginnen – openstaande rekeningen en dat soort dingen.’ Zegt Caleb dan en ik knik als ik mijn sigaret opsteek en hem weg zie lopen. De tijd dat ik alleen zit vind ik niet heel erg, al het vrouwelijjk aandacht was namelijk erg amuserend. De knipogen en het lief praten tegen me hopend dat mijn hart ooit vergeven kan worden. Ik neem aan dat het niet zou gebeuren. in ieder geval niet dit jaar. Ik neem pufjes van mijn sigaret en ik voel me ontspannen als de rook mijn longen binnendringt. De nicotine heeft meteen zijn werking en ik ben ontspannen.
    'Hallo Blakey, hoe is het ermee?' Hoor ik een meisje lief zeggen. Blakey, echt waar, mijn gezicht is als van sten als ik opkijk naar Krys. Als we toch verklein woordjes gaan gebruiken. 'Hey Krystalletje, Het gaat pittig goed. Hoe gaat het met jezelf?' Vraag ik haar in dezelfde toon, maar dan mannelijk, die zei gebruikte. Krys kon leuk zijn ik bedoel ze was als mij, maar dan niet ik slaap met bijna iedereen. Noem me een slet of een hoer of een player whatever. Ik leef op deze manier en het is beter dan hoe ik was voor mijn broer stierf. Als ik dat karakter had gehad dan was ik een niemand geweest. Dan was ik een jongen geweest die niemand had gezien dus ik was blij met hoe ik nu was. Ik durf te wedden dat ik anders misschien nog een maagd was geweest.


    I'm finally back, Finally after a Year break


    Matt Campbell
    Outside || 6th class || outfit.


    Ik zag haar even slikken toen ze de verse krassen op mijn pols za en ik staarde wat afwezig naar de grond. Pas toen ze wat wou gaan zeggen, veegde hij de armbandjes weer over de krassen heen en keek naar haar. Het meisje naast me mompelde mijn naam en staarde voor haar uit. "Ik wil je best helpen met die smoes maar je moet me wel wat beloven. Afwachten zal niets veranderen aan de situatie. Als jij het niet verteld tegen iemand -- dan doe ik het." Voordat ik echt antwoord kon geven, pakte ze haar rugtas al van de grond af en krabbelde overeind. Verstoord door haar woorden sloot ik mijn mond weer en keek haar even aan. "Dit moet ophouden." Ze volgde haar weg door de drukke schoolgang en verdween tussen de grote menigte. Verbijsterd van haar woorden kneep ik even hard in de tas naast me. Met een stevig ruk trok ik het ding op mijn schoot en zette hem tegen mijn lippen. Er verliet een schreeuw mijn mond die amper gehoord kon worden door de tas tegen mijn lippen gedrukt. Met een licht gevloek stond ik op van mijn bekende plek bij de kluisjes. Het was eigenlijk wel tijd om naar de les te gaan maar ik was er niet tot in staat. Doelloos bleef ik voor mij uit staren tot een groepje jongens me omver liep en ik tegen de kluisjes aan weer op de grond belande met de opengetrokken tas een paar meter van me af. Er diepe zucht verliet mijn mond en staarde voor enkele minuten naar de tas maar besloot toen toch maar weer overeind te gaan staan en mik wat chagrijnig de boeken in mijn tas en rits hem dicht. Strak voor me uit kijkend liep ik maar naar de gang waar het lokaal van onze geschiedenisleraar zat. Ik besloot om nog niet naar binnen te gaan maar een paar meter van de deur te gaan staan met me rug leunend tegen de muur. Ik viste mijn mobiel uit mijn broekzak en zocht naar de naam van een het meisje die me net zo verward achterliet, Arabella. Ik klikte haar naam en het berichtvenster verscheen. Ik liet mijn vingers haastig over het toetsenbord op mijn smalle beeldschermpje gaan. Hi, tegen wie vertellen? Matt Dit was het uiteindelijk geworden na het telkens weer te hebben veranderd om niet vervelend over te komen want zin in nog zo'n gesprek had ik niet. Nadat ik het had verzonden, stak ik weer het mobieltje in mijn broekzak en ging rechtop staan. Ik draaide me van alle drukte af en besloot om mijn oude plekje bij de kluisjes weer op te zoeken. Daar zat ik net ook prima.

    [ bericht aangepast op 31 aug 2014 - 17:45 ]

    Krystall Madison Chase
    'Hey Krystalletje, Het gaat pittig goed. Hoe gaat het met jezelf?' Hij gebruikt dezelfde toon die ik net gebruikte, wat mij lichtelijk irriteert aangezien ik niet kan inschatten of het sarcastisch is of niet.
    'Heel erg goed,' zeg ik misschien een beetje kortaf. Meteen herstel ik mezelf weer. Ik tover een glimlach op mijn gezicht en kijk hem vrolijk aan. Niet lang hoef ik na te denken over waarmee ik een gesprek kan beginnen. 'X is weer druk bezig geweest. Vanochtend las ik op de blog... Wacht ik laat het je wel zien.' Ik pak mijn mobiel en ga naar de site, die weer aan het refreshen is. Een nieuwe blog! Ik kijk naar de titel. Wordt Krystall Chase dan toch verliefd, en op niemand minder dan Blake Valencia? Geen moment laat mijn gezicht een emotie zien. Dat heb ik geperfectioneerd. Nooit meer weet iemand wat ik denk. Sinds Austin heb ik nog niemand verteld wat ik écht voel. Alle jongens waarvan ik zeg dat ze me helemaal niks boeien, de vriendinnen waarvan ik zeg dat ze fake zijn - ik geef om allemaal. Maar ik ben het eens met de geweldige zin; Your heart can't be broken as long as you pretend you don't have one. Natuurlijk klopt het niet helemaal. Iedere keer als een korte relatie eindigt doet het vanbinnen ergens toch pijn. Dat is mijn probleem - ik geef teveel om mensen.
    'Geen internet,' zeg ik met een lieve glimlach. Ik kijk het plein rond. Hoewel ik weet dat het een slechte gewoonte is, blijf ik kijken of ik Austin ergens zie. Zoals vroeger, toen ik iedere ochtend stond te wachten tot hij mijn dag beter maakte. Maar natuurlijk, als hij nog terug zou mogen komen naar deze school, hij is allang afgestudeerd van de middelbare school.

    [ bericht aangepast op 21 aug 2014 - 19:43 ]


    Spoiler alert: you will save yourself

    Nathan Chase
    Na een tijdje leg ik mijn boekenkenner in mijn boek en klap ik het dicht. Het is te druk om me heen en ik heb er altijd moeite mee om te lezen terwijl iedereen om me heen praat. Ik moest meneer Manner nog iets vragen over geschiedenis. Naast me hoor ik twee meisjes over de blog van X praten. Het boeit me vrij weinig, maar als ik de naam van mijn zus hoor vallen luister ik toch even. Gewoon iets over een jongen. Dat maakt me allemaal vrij weinig uit. Vaak genoeg komt ze thuis met een vriendje en moet ik op mijn kamer blijven of zo. Een keer had ze een bediende zelfs opgedragen om zich stoer voor te doen en mij te spelen. Ik vind het allemaal maar aanstellerij.
    Ik loop naar het geschiedenislokaal en klop op de deur voor ik die open. Meneer Manner zit al in het lokaal.
    'Eh, hallo, ik had een vraag over de vorige les.' Mijn stem klinkt zacht, zoals gewoonlijk. Het helpt om niet op te vallen en dat is eigenlijk alles wat ik wil. Geschiedenis is een van mijn lievelingsvakken. Zelf wil ik heel graag schrijver worden en de geschiedenis is vol met verhalen over helden of juist slechteriken. Ik geef toe dat ik in de les soms verhalen zit te schrijven over iemand die in die tijd leeft, maar dat is enkel als ik de informatie al ken. 'En ik vroeg me af of ik iets extra's kan doen voor geschiedenis voor een extra punt ofzo.' Het laatste zeg ik bijna onhoorbaar.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Lucas Manners - History Teacher



    Lucas keek direct op toen de deur open ging en Nathan binnenkwam. Dat verbaasde hem, niet omdat hij altijd te laat kwam, nee hij kwam altijd stipt op tijd, maar dat hij hier niet moest zijn. Het eerste uur had Lucas zesdes. Lucas zette zich direct wat rechter en vroeg: “Wat is er Nathan?” Hij komt voorzichtig binnen, alsof hij bang is dat Lucas hem gaat opeten en zegt dan: “Eh, hallo, ik had een vraag over de vorige les.” Lucas knikte en haalde zijn geschiedenis boek boven van de vijfdes en wou net vragen wat zijn vraag was toen hij hem te snel voor was: “En ik vroeg me af of ik iets extra's kan doen voor geschiedenis voor een extra punt of zo.” Nu fronste Lucas en hij zette zich recht. “Waarom, Nathan, we hebben dan nog geen toetsen gemaakt, je ziet er nog goed in te zijn of je interesseert je er toch voor”, antwoordt Lucas en hij komt dichterbij en zet zich op één van de banken naast Nathan. “Ik geef alleen maar extra taken aan leerlingen die onvoldoendes hebben”, vervolgt hij vriendelijk. Dan zet hij zich terug recht en vraagt hij: “Dus wat was je vraag over de Franse Revolutie?” Lucas kijkt vlug naar de klok en loopt dan terug naar zijn bureau en zegt als hij zijn antwoordt hoort: “Ik zal het kort houden want straks komen mijn leerlingen binnen en ik heb jou pas over een paar uur.” Het zou ook niet lang meer duren voordat de eerste leerlingen binnen zouden komen. Dat waren er meestal maar een paar. De rest kwam of net op tijd of net te laat.


    Arthur Blake Oakley


    Geek/Nerd ~ Outfit

    'Hmh, goed om te weten..' grijnsde ze en haalde daarna weer haar schouders op. 'Ik kan altijd iets voor je proberen.' Beantwoorde ze mijn vraag, die ik eerder voor grap bedoelde, maar bij die woorden moest ik toch even glunderen. Toen ik voor de zekerheid vroeg of er niets over mezelf instond schudde ze haar hoofd waardoor ik opgelucht zuchtte. 'Nah.. Geen zorgen, ik eis alle aandacht wel op.'knipoogde ze speels en ik lachte zachtjes. “Thanks, Jordan.” Zei ik met een glimlachje en deed daarna mijn ‘beroemde’ modellenpose waardoor Jordan haar hand voor haar mond hield en begon te lachen. 'Ja geweldig, je maakt me jaloers joh. Je kan zo in een tijdschrift.' Grijnsde ze en ik lachte dan ook even. Op mijn gemak liet ik mijn blik glijden over het plein en de verscheidene mensen die er liepen. Jorden had tussendoor haar hoofd op het bankje laten leunen, tja school was niet bepaald interessant. 'Ik heb geen zin in lessen... Ookal is het eerste uur geschiedenis...' zuchtte ze en schudde daarna kort haar hoofd, waardoor haar blonde lokken sierlijk meebewogen. Pfff, geschiedenis. Begrijp me niet verkeerd de lessen zijn echt leuk en het is een goede leraar, maar ik begreep er nooit wat van, helaas. Ik had een poging gedaan om extra taken te maken maar het faalde nogal zwaar. Hulp vragen aan Caleb of Jordan deed ik ook niet aangezien ik te koppig ben om hulp te vragen. 'Kunnen we niet naar de Starbucks en per ongeluk alle lessen van vandaag missen?' Stelde Jordan met een lachje voor, 'Of naar mijn huis om samen naar jouw favoriete glitter vampiers te kijken.' Grijnsde ze plagend en ik grinnikte waarna ik vrolijk in mijn handen klapte “Yes please! Maar helaas, Arthie moet hier blijven.” Zei ik met een lachje, maar over dat laatste was ik wel serieus. Ik had nog nooit gespijbeld… Oké eén keertje en ook eens aangezien ik opgesloten was in een hokje, maar dat telt dus niet.
    Jordan trok ook haar benen op, maar plaatste deze in kleermakerszit. Ik was niet eens lenig genoeg om dat te kunnen…Dat deed me eraan denken dat we vandaag Gym hadden en ik er totaal geen zin in had. Mn.Kaufman ging vast weer zitten zeuren dat hij mijn smoesjes niet geloofde enzo… Dan mocht ik lekker niets zitten toen, vaak met nog een andere jongen van mijn klas, Matt dacht ik. 'Je komt trouwens wel naar mijn feest vrijdag, right?' vroeg ze me plots en ik keek even op. Feest? Ik keek Jordan aan en ondertussen haalde ze een hand door haar haren heen. “Euhm, ik weet nog niet Jordan.” Zei ik twijfelend. Ik was niet echt een feest type, te veel volk voor mijn part. En vaak kwam dan ook de helft van de school naar haar feestjes toe. Misschien kon ik Caleb vragen om mee te gaan dan, aangezien ik moeilijk heel het feestje rond Jordan kon gaan staan. Over Caleb gesproken, ik had al een tijdje niet meer met hem gepraat wat ik spijtig vond. “Ik zal kijken of het me lukt.” Zei ik dan uiteindelijk tegen Jordan met een glimlachje. Langs de andere kant zou het ook fijn zijn om eens te leren flirten zonder het awkward te maken. Er was al een tijdje een meisje die ik leuk vond, maar deze was natuurlijk veel te hoog gegrepen voor een groentje zoals ik…


    Jonah Victor Carter


    Math Teacher~

    Raelin leek op te schrikken uit haar gedachten en keek me aan met haar helderblauwe kijkers. Na even glimlachte ze en ging ze niet meer aan haar kluisje, waardoor mijn bezorgdheid afnam. Het was dus niets ernstigs, gelukkig. 'Het gaat prima,Ik ben enkel een beetje moe, slecht geslapen vannacht. Het is maar goed dat u langs liep en iets tegen me zei, anders was ik zo in slaap gevallen tegen de kluisjes aan,' begon ze met een glimlach en niet veel later met een zacht lachje. Ik knikte even en zette dan ook een vriendelijke glimlach op. “Dat maakt twee van ons.” Had ik nog met een zacht en kort lachje gezegd, waarna ik weer serieus werd en naar haar luisterde. 'Trouwens, over die extra opdrachten die u mij had meegegeven zodat ik nog wat meer kan oefenen. Ik heb ze geprobeerd, maar ik snap het nog steeds niet helemaal...' vervolgde ze en ik keek haar even bedenkelijk aan. “Hmm, misschien kun je even na mijn les blijven en tonen wat je niet begrijpt van de taken? Als het veel is stel ik voor om na school nog een uurtje te blijven zodat ik het nog eens uitleg?” stelde ik aan haar voor . Ik hoopte dat ze wel begreep dat ik moeilijk nog een hele les kon besteden aan de leerstof terwijl de rest het wel al begreep. Ze had al enkele bijlessen gevolgd en achteraf leken haar punten dan wel erg goed. De vriendelijke glimlach ging nogsteeds rond mijn lippen terwijl ik haar kort bekeek, ze zag er niet zo moe uit. Ze had een naturelle look en het stond haar zeker niet verkeerd, integenstelling tot vele andere meisjes die dan vol zitten met lagen make-up dat het niet meer mooi oogde. “Trouwens een kopje koffie is altijd handig voordat je naar school gaat. “zei ik met een knipoog, natuurlijk bedoelde ik het voor de grap. Leraren hadden ook wel wat humor. Ook had ik besloten om niet door te vragen naar de oorzaak van haar vermoeidheid, ik zou niet graag te horen krijgen moest ze tot midden in de nacht met mijn taken bezig geweest te zijn. Ik beet zonder het door te hebben zachtjes op mijn lip. Zou me dat een slechte leraar maken? Ik hoopte van niet, als student zat ik ook uren in mijn boeken zonder er iets van te begrijpen, maar mijn leerkrachten waren geweldig, moedigde ik mezelf wat toe. “Maar als er iets is Raelin, zowel met wiskunde of iets anders, je mag altijd naar me toe komen.” Zei ik dan uiteindelijk met een glimlachje. Ze zal waarschijnlijk liever bij haar vrienden of vriendinnen gaan praten dan met een docent in opleiding, dus ronde ik het gesprek wat af. De lessen zouden ook gauw beginnen.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Blake Jay Valencia
    'Heel erg goed,' zegt ze een beetje kortaf, maar tovert een glimlach op haar gezicht, duidelijk gemaakt. 'X is weer druk bezig geweest. Vanochtend las ik op de blog... Wacht ik laat het je wel zien.' Zegt ze als ze haar mobiel pakt. Die x persoon boeide me vrij weinig. Er was bijna geen geheim voor mij behalve hoe ik was bij felicia maar dat kon ie niet weten. Het huis was beveiligd en je had een code nodig om in de tuin te komen. Foto's konden alleen in de gang worde gemaakt en ik was vaker in de woonkamer. Ik kijk naar haar ogen als ze het internet opent, maar haar gezicht strak laat. Ik zie dat de webpagina zich opent in de weerkaatsing in haar ogen en dan leest ze wat. Haar gezicht blijft emotieloos. Als ze haar mobiel vergrendeld.
    'Geen internet.' Zegt ze met een lieve glimlach en ik trek mijn wenkbrauw op. Wat een leugenaar ik zag dat de pagina was geladen in haar ogen. Weerspiegeling toch. Handig op dit moment. 'Leugenaar.' Zeg ik grijnzend. 'Ik zag de weerspiegeling van je telefoon in je ogen staan. Wat stond er?' Vraag ik en ik pal mijn mobiel op de webpagina te open al moest ik de blog eerst vinden. Ik volgde die gozer niet. Het boeide me vrij weinig. Wordt Krystall Chase dan toch verliefd, en op niemand minder dan Blake Valencia? staat er en ik kijk van Krystall naar de webpagina. Ik besluit haar maar te plagen.
    'O wat lees ik hier Chase. Heb je stiekem de hots voor me?' Vraag ik haar met een speelse glimlach als ik mijn wenkbrauw optrek. Ik geloofde die roddel persoon niet en ik wist dat Krys iedere jongen uit haar hart bant. Dat komt door zo een gozer Austin, maar ik ken het. Toen Jay dood ging had ik wat later een vriendin voor steun. We kende Jay allebei en voor steun hadden we een relatie. Toen ik echt wat voor haar begon te voelen deed ze het uiteindelijk met mijn beste vriend voor 3 maanden. Hij wist het en ik was gebroken. Uiteindelijk verlieten ze me beiden en deze stad al weet niemand dat echt. Iedereen denkt dat het helemaal door Jays dood komt dat ik zo ben.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Nathan Chase
    “Waarom, Nathan, we hebben dan nog geen toetsen gemaakt, je ziet er nog goed in te zijn of je interesseert je er voor," zegt hij en hij komt op een van de banken vor mij zitten. . “Ik geef alleen maar extra taken aan leerlingen die onvoldoendes hebben”, vervolgt hij vriendelijk. Dan zet hij zich terug recht en vraagt hij: “Dus wat was je vraag over de Franse Revolutie?” Ik knik en kijk even weg. Eigenlijk hoopte ik dat ik iets extra's kon doen omdat ik verder toch niks te doen heb en ik Geschiedenis leuk vind. Ik stel mijn vraag over de Franse Revolutie, iets over een jaartal dat ik niet duidelijk opgeschreven heb. “Ik zal het kort houden want straks komen mijn leerlingen binnen en ik heb jou pas over een paar uur.” Ik knik en sta weer op. Mijn vraag ks beantwoord en wat heb ik hier dan nog te zoeken?
    "Goededag," zeg ik en mijn hoofd wordt meteen weer helemaal rood omdat het echt heel stom klonk. Mensen vinden me vaak slijmen, hoewel ik alleen beleefd doe tegen leraren. Het is niet mijn bedoeling om te slijmen. Ik loop snel de klas uit en ga maar weer naar buiten, waar ik op een bankje ga zitten. Deze keer alleen niet om te lezen, maar gewoon om te zitten. Voor Engels moeten we toch nog een boek lezen - dat ik nu al twee keer heb gelezen - en ik vind dat echt een geweldig boek.

    Krystall Chase
    'Leugenaar. Ik zag de weerspiegeling van je telefoon in je ogen staan. Wat stond er?' Hij pakt zijn mobiel en ik kijk weg. O god dit is echt erg. Blake kennende weet ik dat hij nu gaat denken dat ik hem ook echt leuk vind, wat dus niet zo is. Arrogantie vind ik echt vreselijjk. 'O wat lees ik hier Chase. Heb je stiekem de hots voor me?' Ik zucht en kijk hem chagrijnig aan.
    'Toevallig is dat een roddelsite. Er is helemaal niks van waar. Ik word niet verliefd, en al zeker niet op jongens met egoproblemen zoals jijj. Dus nee, vergeet het, Valencia,' zeg ik chagrijnig. Ik herstel mezelf weer. 'Sorry, maar ik vind die blog echt vervelend. Zometeen denkt de hele school dat ik je leuk vind wat dus echt niet zo is. Ik vind niemand leuk.' Ik zucht en kijk het schoolplein rond. Sommige mensen kijken me raar aan en lachen dan als ze zien dat ik bij Blake sta. Ik zucht en rol met mijn ogen. Al een tijd geleden ben ik gestopt met geven om wat al die menn zeggen. Al zo vaak ben ik slet of hoer genoemd, het maakt me echt niet meer uit. Niemand kent me écht, en zolang ze me niet echt kennen, maakt het me niet uit. Het zijn allemaal vooroordelen.


    Spoiler alert: you will save yourself