A world without adults [Based on Gone] - Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

31 juli 2014 - 21:35

takiwatanga 54391

Gebaseerd op het boek Gone: Verlaten, geschreven door Michael Grant. Je hoeft het boek niet geheel te kennen om mee te kunnen doen.

klik voor groter

Een groep mensen, wonende te Perido Beach, moet op een dag nablijven op school. De tieners, sommigen onder hen zijn ouder dan achttien dus het zijn niet allemaal tieners, worden vergeten. Na een hele dag, en nacht, op school te hebben gezeten vinden ze het wel goed en besluiten ze te ontsnappen uit de school. Dat was maar goed ook, want het blijkt dat er iets vreselijks is gebeurd: alle mensen van 21 jaar en ouder zijn verdwenen. Alle baby's zijn hulpeloos, er is niemand die de stad bestuurt en alles is een grote chaos. De tieners besluiten de stad over te nemen. De een gaat de baby's verzorgen, de ander leidt de stad en nog een ander gaat bij de brandweer.
Er is echter nog een academie, de Coates Academie, die onder leiding staat van nog een groep anderen. Die academie verkeerd in dezelfde staat: alle mensen van 21 jaar en ouder zijn verdwenen. De academie wil echter de leiding over de stad krijgen. Er komen rellen, er vallen gewonden en zelfs doden. Ook is er een mysterieus boek, ergens verborgen in de bibliotheek van Perido Beach. Zal het boek ooit gevonden worden, zullen mensen ooit ouder worden dan 21 jaar en bovenal; zal de ellende ooit ophouden?

Regels:
- Maximaal twee rollen per account (Dit om verwaarlozing te voorkomen)
- Het minimaal aantal woorden van deze rpg is 300. (Onder een *spoiler zal ik tips neerzetten om je te helpen om die 300 woorden te halen)
- Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's (Geen perfecte karakters en dat spreekt voor zich)
- Alleen je eigen personage besturen (Niet die van de ander!)
- Dit rollentopic zal zolang openblijven als nodig is en ik zal echt niet moeilijk doen als je wat langer nodig hebt om je personage af te maken. (Laat dit echter niet te lang duren, om te voorkomen dat de rpg doodgaat voordat 'ie überhaupt begint)
- Denk goed na voordat je meedoet (Als je snel afhaakt kan je beter niet meedoen)
- Probeer je karakter/personage zo uitgebreid mogelijk te maken, oneliner personages worden niet goedgekeurd
- Geef naamwijzigingen door!
- Alleen ik open de topics, tenzij ik daar een ander voor vraag
- Aantal mannen en vrouwen gelijk houden a.u.b.
- 16+ mag, maar het moet onder een spoiler
- Je mag past posten als er tussen jouw vorige post en de post, die je nu wilt gaan schrijven, twee posts zitten.

Tips om lange posts te schrijven:

1. Jouw personage is niet de enige op de wereld. Verzin andere personen, die niet per se door anderen worden gespeeld. Je kan ze tegen jouw personage op laten botsen, zorgen dat ze jouw personage de weg vragen, lastig vallen en ga zo maar door. Ze hoeven niet eens per se in contact te komen, alleen kijken is al goed. Hé, die gozer kon wel heel goed skaten en goh, wat had zij een leuk rokje aan!

2. Gebruik de zintuigen. Wat ruikt hij lekker.. Wat ziet hij er knap uit in dat blauwe shirt en die versleten jeans en en en.. Niet alleen personages, ook waar ze zich bevinden. Kamers met hun versleten planken op de vloer en stoffige hoekjes, parkjes met versleten plekken in het gras en bomen waarvan de bladeren eraf vallen.

3. 'Herhaal' dingen die de andere persoon hadden gedaan of gezegd, zo blijft het verhaal overigens ook logisch. Voorbeeldje:
Leah: "Ik moet even naar de WC, ben zo terug," zei ze en vertrok richting de toiletten etc. etc.
Tristan: Ze zei dat ze naar het toilet moest en hij keek haar na, om vervolgens weer dit en dat...
Op deze manier blijft het verhaal logisch en herhaal je op een niet onprettige manier.

4. Haal oude herinneringen op. Als je personage bijvoorbeeld in de bioscoop zit met iemand kan je schrijven dat het hem of haar deed denken aan die keer dat ze met hem weg was en dat er toen dat gebeurde..

5. Je personage heeft een mening, vergeet dat niet en maak er gebruik van! De jongen was wel oké gekleed, maar het was niet echt haar smaak, ze hield meer van ... Het hoeft overigens niet altijd positief te zijn, je personage mag best kieskeurig zijn.

6. Onderneem actie! Blijf niet op één plaats hangen en beeld je in wat jij zou doen in zo'n situatie. Wees niet bang je personage de ander mee te laten sleuren, als hij of zij het anders wilt, laat ie dat wel merken.

7.Laat hem of haar denken, deze gedachtes mogen ook uitwaken, in het echt gebeurd het ook wel eens dat je plots aan het dagdromen bent en realiseert dat er iemand tegen je aan zat te praten. Oh sorry, wat zei je?
Wat voelt je personage? Is hij of zij blij, moe, opgewerkt, verliefd, verdrietig.. Beschrijf natuurlijk ook waarom, of ze het ook laten merken aan de andere personages en zo kan de rest er ook makkelijker op doorgaan.

8. Vertel wat meer over je personage zelf. Eigenlijk moest ze koken, maar ze had vrij weinig zin.. Ze was inderdaad behoorlijk lui en dat gaf ze dan ook eerlijk toe. Haar moeder had er vaak over gezeurd, maar ze was nou eenmaal zoals ze was en ze ging niet veranderen. Zwijgend draaide ze een lok haar rond haar vinger en na een poosje stond ze dan met veel tegenzin op om te beginnen.

9. Omschrijf de omgeving waar een personage zich in bevind en wat het met het personage doet.

10. Doe je best! Denk niet: Oh, ik heb genoeg, laat maar zitten.
Of als het je écht niet lukt door gebrek aan inspiratie, meld het dan aan de ander! Dan kom je er samen vast uit.
Desnoods stuur je jouw personage ook op een ander af: "Hé, daar heb je Lisa! Kom Mike!" zei ze enthousiast toen ze haar vriendin zag, ze pakte de hand van Mike en sleurde hem haast mee om haar vriendin te begroeten.

Rollen:
Deirdre Emmylou Fairchild - Astris 1;2
Felicity Marylin O'Connor - Doge 1;1
Alysha Maria Silveira - Kit 1;2
Zara Edelaide Atkinson - Resurrect 1;6 inactief
Alice 'Al' Fia Haugen - Pursuer 1;8
Aislin Delphine Easton - Astris 1;10
Meisje gereserveerd voor Promisess
Charlize-Mae Cherry - Handles 1;13
Lily Maia Tyger gereserveerd voor Magnus 1;14
Seth Mitchel Richardson - JamesPotter 1;5
Lucas Miguel Silveira - Sigil 1;2
Sem Emerald Richardson - Vandinha 1;5 inactief
Lyron Avalard Lonsdale - Lazulis 1;2
Michael Jeremy Brown - Aia 1;4
Blake Daven Agnelli - Magnus 1;9
Andreas Frederick Lucas Jeager - Tolkien 1;10

Topics:
Praattopic
Praattopic 2
Rollentopic

Het begin:

De mensen in Perido Beach, die nog op school zitten, zitten ongeveer een uur of twee in de school. Het is nu een uur of vijf en de magen van de kinderen/pubers/tieners beginnen enorm te rammelen. Ze beginnen een vermoeden te krijgen dat ze vergeten zijn.

De mensen in Perido Beach, die niet meer op school zitten, zijn op hun werk. Ze doen daar de dagelijkse bezigheden.

De mensen op Coates, zijn bezig met de les. Op dit moment een scheikunde practicum.

De mensen op Coates die al afgestudeerd zijn, komen even bij de scheikundeles koekeloeren. Zij zijn op de school vanwege een reünie.

Alle 21+ verdwijnen om 18:00. Het is nu 17:57.

[ bericht aangepast op 10 aug 2014 - 16:44 ]
26 - 02 - '16

31 juli 2014 - 21:36

JamesPotter 14103

(Mijn Topic)

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

31 juli 2014 - 21:36

Sigil 10158

[Mijn topicssss ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

31 juli 2014 - 21:38

Saturnz 8791

Sigil schreef:
[Mijn topicssss ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

31 juli 2014 - 21:39

reguluswife 37248

MT.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

31 juli 2014 - 21:39

takiwatanga 54391

Het begin:

De mensen in Perido Beach, die nog op school zitten, zitten ongeveer een uur of twee in de school. Het is nu een uur of vijf en de magen van de kinderen/pubers/tieners beginnen enorm te rammelen. Ze beginnen een vermoeden te krijgen dat ze vergeten zijn.

De mensen in Perido Beach, die niet meer op school zitten, zijn op hun werk. Ze doen daar de dagelijkse bezigheden.

De mensen op Coates, zijn bezig met de les. Op dit moment een scheikunde practicum.

De mensen op Coates die al afgestudeerd zijn, komen even bij de scheikundeles koekeloeren. Zij zijn op de school vanwege een reünie.

26 - 02 - '16

31 juli 2014 - 21:41

Thunderfvck 54310

Mijn topics.

Your make-up is terrible

31 juli 2014 - 21:47

takiwatanga 54391

Felicity Marylin O'Connor

'Nablijven, je moet nablijven!' bleef er maar in mijn hoofd schallen. Ik kon het niet geloven. Wat had ik in de vrede verkeerd gedaan? Ik had toch überhaupt niets gedaan? Was niets doen tegenwoordig ook al verkeerd? Ik zuchtte diep terwijl ik voor mij uit staarde. Al snel hadden mijn ogen een voorwerp te pakken; een klok. De wijzers schoven uitermate langzaam van het ene streepje naar het volgende streepje. Het ging tergend traag. Het ergste vond ik nog dat het een uur of zes was, bijna, en dat die docent nog steeds niet terug was. Volgens mij was ik gewoon vergeten. Ik liep het lokaal uit en liep naar een ander lokaal. Een lokaal waaruit ik een schaterlach hoorde. Er waren dus nog meer kinderen in dit vervloekte gebouw. Ik besloot echter niet om het lokaal binnen te gaan. Ik was immers liever toch alleen. Ik had het niet zo op gezelschap en bovendien was ik sociaal onhandig, niet echt de meest fijne persoon om mee om te gaan en boven alles; gewoon evil. Ik kon echt super evil zijn als ik dat wilde, niet dat ik dat vaak deed, maar toch. Ik gebruikte het vrij regelmatig in mijn voordeel. Ik ging tegen dat irritante ettertjes in de supermarkt voor gingen kruipen bij de kassa, dat volwassenen mij vervelende dingen vroegen en het aller beste; ik hield er mensen mee op afstand. Dat was immers wat ik graag wilde. Ik was geen sociaal mens, echt niet. Soms kon ik echt walgen van mezelf, maar ja, ik was wie ik was en dat zou nimmer-die-nooit-niet veranderen. Ik besloot, na kort peinzen, toch even de deur subtiel open te laten gaan, met een zacht duwtje, en naar binnen te kijken wie er nou zaten. Volgens mij kende ik er wel een paar. Enkelen had ik wel eens in de gangen zien lopen.

[ bericht aangepast op 31 juli 2014 - 22:00 ]
26 - 02 - '16

31 juli 2014 - 22:03

DaedaIus 3001

|| MT.

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

31 juli 2014 - 22:07

Thunderfvck 54310

Charlize-Mae Cherry

Met mijn ogen gesloten lig ik in de lange schaduw van de namiddag, een sigaret tussen mijn vingers die ik, zonder mijn ogen te openen, zo af en toe naar mijn mond breng. Op de achtergrond speelt muziek, ik lig zo al een hele tijd en luister naar de zachte stemmen van degene om me heen. Iedereen is rustig en loom. De stemmen houden op en als mijn sigaret op is, open ik mijn ogen en kom ik overeind. Stomverbaasd kijk ik om me heen, er is niemand meer. De telefoon die muziek speelt ligt verderop, alle spullen van iedereen zijn er nog, maar de rest is weg. Ik heb geen voetstappen gehoord, maar het moet een grap zijn. Ik rol met mijn ogen en kijk rond.
"Heel grappig," merk ik op, maar er gebeurd niks. Vertwijfeld sta ik op en trek ik de te grote, linnen bloes die ik draag, recht. De bovenste knoopjes zijn open en ik draag er verder niks onderaan, maar veel is er niet te zien. Ik kijk rond bij de stenen, maar er is echt niemand meer, waardoor ik in paniek begin te raken. "Geweldig, dan niet hoor!" roep ik mokkend, voor als ze nog in de buurt zijn. Ik loop terug, pak mijn schoudertas en sla deze om mijn schouder heen, om vervolgens naar de weg te klimmen en die naar beneden te volgen. Het vreemde is dat ik onderweg ook niemand tegenkom, terwijl iedereen rond dit uur onderweg gaat om naar huis te gaan, of iets dergelijks.
Fronsend loop ik verder, langs de strandweg. Ik heb honger en besluit ergens te gaan eten, als ik op mijn horloge kijk, is het ook al zes uur geweest. Er lijkt een botsing geweest te zijn, twee auto's die in elkaar zijn, rook dat ervan af komt, maar niemand in de buurt. Het wordt met de minuut vreemder, maar in plaats van verder te lopen, trek ik het portier van de eerste auto open en kijk ik wat erin ligt. Ik vind een damestas, die ik open. De portemonnee zit er nog gewoon in. Mooie briefjes van twintig steken eruit, die ik eruit gris met een grijns en in mijn tas wegstop. Daar is mijn eten.
Ik ga op weg naar de McDonalds om mezelf te trakteren op iets lekkers, maar onderweg merk ik op dat er jongeren rondrennen en hoor ik een luid autoalarm afgaan. Het begint me op te vallen dat er nergens volwassenen zijn. Dus in plaats van naar de Mac te gaan, keer ik om en begin ik naar 'mijn' huis te lopen, waar mijn vader woont, samen met zijn stiefvrouw en mijn stiefbroertje. Ik heb er wel een kamer, maar kom er eigenlijk bijna nooit. Enkel voor wat kleding, of als ik iets nodig heb. De auto van mijn vader staat voor de deur, de voordeur is los en ik loop naar binnen.
"Pap?" roep ik, maar ik krijg geen antwoord. Van helemaal niemand, ook mijn stiefmoeder niet. Dat is vreemd, waren zou de auto er staan en de deur los zijn, als ze net eens thuis zijn? Ik loop door naar de tuin, misschien dat ze daar zitten, maar ook die is leeg. Zo te zien is Michael ook nog niet thuis. Die zou toch allang klaar moeten zijn met school? Misschien is hij ook wel naar een vriend gegaan, je weet maar nooit.

Your make-up is terrible

31 juli 2014 - 22:10

Sigil 10158

°Lucas Miguel Silveira. °Telekinese°.

"krijg ik geen kusje? Als Lucas klaar is komt hij je weer halen, ik ben niet laat" Dat was het laatste wat ik tegen mijn broertje zei, toen ik hem afzette bij de buitenschoolse opvang. Ik zou hem weer ophalen zodra ik klaar was met mijn sollicitatie gesprek, dat ik had bij mijn oude school. Ik wil hier gymleraar worden. De directeur was vrij positief, alleen zijn secretaresse riep hem voor iets belangrijks en hij is nu al ruim een half uur weg. Ik slaak een diepe zucht en kijk op mijn horloge. Ik ga hem maar zoeken, want als ik Lucca niet op tijd op haal, vermoord mijn moeder me.
Ik ben dan wel geadopteerd maar ik zie mijn adoptie ouders als mijn ouders. Zij hebben mij opgevoed, zij hebben mijn eerste stapjes, hapjes, en tandjes meegemaakt. Ik heb dan ook nooit de behoefte gehad om mijn biologische ouders te ontmoeten. Ze hebben me wel de kans ervoor gegeven maar ik heb vriendelijk geweigerd. Zij zijn mijn ouders en ik houd van hen. Ik heb echter, met toestemming van hen, lessen genomen om de taal te leren. Dat mocht, dat spreek ik dan ook en versta ik.
Ik sta op van de stoel tegenover het bureau van de directeur. Als ik de deur door loop zie ik dat de plek van de secretaresse leeg is, Misschien moesten ze ergens heen lopen?Ik kijk even om me heen, fronsend als ik niemand zie loop ik maar random een gang in. Sommige lokalen zijn leeg, andere zitten vol met leerlingen. Echter zie ik de directeur en zijn secretaresse nog nergens. Ik mompel wat in mezelf, loop de ene na de andere gang in, trap op en trap af maar ik zie de directeur en zijn secretaresse nergens. "krijg nou wat, hij heeft me laten zitten." mompel ik geïrriteerd.
Als ik een andere gang in slof met mijn handen in mijn zakken, zie ik een heel bekend blauw koppie staan. Ze kijkt nieuwsgierig een lokaal in. Ze is alleen in de gang en ik krijg langzaam aan een grijns op mijn gezicht. Heel langzaam sluip ik haar kant op, hopend dat ze me niet hoort. Tot het moment dat ik vlak achter haar sta. Heel vlak achter haar, Zodat mijn lichaam de hare nog net niet raakt. "Hallo Poes" fluister ik zacht en zwoel in haar oor, maar gelijk daarna deins ik achteruit, zodat als Felicity een onverwachte beweging maakt als ze schrikt, mij niet kan raken. "Hoe is het?" vraag ik vervolgens met een grijns "Hoor je niet in de les te zitten?"

[ bericht aangepast op 1 aug 2014 - 17:11 ]
[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

31 juli 2014 - 22:16

JamesPotter 14103

Seth Mitchel Richardson

‘Hallo, heeft u ook bosatlassen, meneer?’ Een vrouw met een wandelstok en heel veel rimpels kijkt mij aan.
’Natuurlijk mevrouw, loopt u maar mee.’ Ik loop langs de rijen met kasten. Alle kasten staan vol boeken en alle rijen staan vol mensen. Het is vandaag echt verschrikkelijk druk en er zijn zo weinig mensen aan het werk vandaag. Ik groet de schoonmaker glimlachend en loop dan het volgende gangpad in.
‘Hier staan de bosatlassen, mevrouw.’ zeg ik en ik gebaar naar de kast. ‘Welke heeft u nodig?’
De vrouw kijkt met trillende handen op haar briefje en ik glimlach. Oudere mensen waren zo schattig.
‘De Grote Bosatlas van 2003.’ zegt ze en ik knik even. Die staat op de bovenste plank, een plek waar ik net niet bij kan. Ik pak een kruk en ga er op staan.
’2003, zei u toch?’ vraag ik en de vrouw knikt. Ik speur de boeken af en vind dan degene die ik moet hebben.
‘Mevrouw, hier is de Grote Bosatlas uit tweeduizend…’ Ik kijk naar beneden. Daar waar toenet nog de wankelende vrouw stond, staat nu niemand meer. ‘Drie…’ zeg ik als ik besef dat ik tegen mijzelf praat. Ik frons even en stap dan van het krukje af. Met het boek nog in mijn hand loop ik het gangpad uit. De vrouw is nergens te bekennen.
‘Hallo mevrouw?’ roep ik dan en krab aan mijn hoofd. Dan loop ik terug naar de plek waar de vrouw toenet nog stond. Ik bekijk de plek even. Er is helemaal niets speciaals aan deze plek. Ik had ook niet verwacht dat ik iets zou vinden, maar je weet maar nooit. Ik leg de Bosatlas uit 2003 weg en loop door de rijen met boeken. Het was vandaag best druk in de bibliotheek, maar er is nu helemaal niemand. Waar is iedereen?
Midden in het gangpad voor de Sci-fi boeken, staat een kinderwagen. Een paar boeken liggen op de grond en ik loop er verbaasd heen. Wat is hier aan de hand? Ik leg de boeken terug op hun plaats. De baby in de kinderwagen is aan het slapen en ik kijk om me heen of ik de moeder zie. Wat? Je laat je kind toch niet zomaar achter? Vooral niet als ze zo klein zijn. Ik twijfel eventjes, maar loop dan weg. Als ik de kinderwagen nu meeneem naar de balie en de moeder komt terug, dan begint ze hem helemaal te spacen.
Een groepje tieners staat bij de balie en ik loop er heen. Gelukkig, ik ben dus niet helemaal alleen.
‘Hallo. Kan ik jullie helpen?’ vraag ik dan en ik zet een glimlach op, terwijl het nog steeds een raadsel voor mij is waar die vrouw is gebleven. Als ze echt zo nodig die atlas nodig heeft, komt ze het maar nog een keer vragen. Dan had ze maar niet weg moeten lopen, toch?
‘Waar kan ik mijn boeken inleveren?’ vraagt een blond meisje en ik wijs naar de inleverkast.
‘Daar, bij die kast.’ zeg ik vriendelijk en het groepje dromt naar de inleverkast.

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

31 juli 2014 - 22:16

Magnus 4132

MT

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

31 juli 2014 - 22:25

Halfling 4374

Sem Emerald Richardson
2O – Blind / Bovenontwikkelde zintuigen
•–––•–––•–––•–––•

Mompelend over het gegeven dat de persoon welke de plant naast de ingang van de school heeft geplaatst een verschrikkelijke idioot is – wrijf ik nogmaals langs mijn onderarm, waar de bladeren van de plant overheen hadden gestreken.
Doordat ik al voor een lange periode van Perido Beach ben, zijn de meeste geuren en geluiden uit mijn gedachten verbannen. De voorgaande reden en het gegeven dat de plant slechts enkele weken geleden is geplaatst, maken het dat ik voordat ik aan mijn gesprek ben begonnen al ontzettend geïrriteerd ben rondom de zaken op mijn oude middelbare school.
Het enige positieve aan het gehele gebeuren is hoogstwaarschijnlijk dat ik een aantal eerstejaars aan het lachen heb gebracht. Het zien van een twintig–jarige jongeman welke in gevecht was met een hoge kamerplant was dan ook wel iets om te lachen, dus ik zat er niet over in.
‘Meneer Richardson, wat fijn om u zo stipt op tijd te kunnen ontvangen. Kon u het gemakkelijk vinden?’
Door middel van mijn uitstekende gehoor – wat niet alleen mezelf meerdere malen kan verbazen – kom ik op exact drie passen afstand van de conrector van Perido Beach tot stilstand. Doordat hij enkele leerlingen vanuit China binnen zal krijgen in het aankomende schooljaar, heeft hij aan mij gevraagd om als tolk te fungeren tussen een telefoongesprek met de ouders en hemzelf – aangezien de ouders slechts gebrekkig Engels kunnen.
Het gegeven dat hij zojuist vroeg of het ‘gemakkelijk te vinden’ was, is zowel beledigend als lachwekkend. De standaard antwoorden als ‘ja – blinden vinden alles gemakkelijk’ komen omhoog in mijn gedachten, maar ik weet mezelf in te houden.
‘Ik kan me de route naar school herinneren van vroeger. Waar zal het telefoongesprek plaats vinden? Dan kan ik me alvast stationeren. Ik hoef me niet voor te bereiden, alleen het helpt om met de geuren en geluiden van de kamer in gewenning te komen.’
Met een geïnteresseerde gezichtsuitdrukking richt ik mijn kijkers op de plaats waarvan ik denk dat het gezicht van de conrector zich bevindt. Wanneer ik na enkele seconden geen antwoord krijg, frons ik mijn wenkbrauwen diep. Zou hij me op dit moment serieus voor de gek staan houden? Alhoewel het volgens mijn moeder ontzettend beledigend was om dit met een blinde te doen, had ik het meerdere malen in mijn leven mee moeten maken.
Vrijwel direct richt ik me op de geur en op de geluiden. Nu merk ik op dat de geur van een vage, goedkope aftershave is verdwenen en dat de achtergrondgeluiden vrijwel allemaal zijn weggestorven. De serieuze gesprekken zijn verstomd en alleen de hoge stemmen van de meisjes van de middelbare school zijn te horen – af en toe onderbroken door een lage bas van een jongeman welke zojuist de baard in de keel heeft gekregen.
‘Meneer? Ik begrijp niet. . . Waarom geeft u geen antwoord?’
Mijn laatste woorden klinken killer dan ik voorheen had bedoeld – maar ik vond de gehele grap op dit moment veel te lang duren. Hij mocht wel fatsoen tonen om me op dit moment te antwoorden, aangezien ik anders kordaat om zou draaien en me richting huis zou gaan begeven ; hoogstwaarschijnlijk om deze ervaring te delen met mijn moeder.
Wanneer ik op het punt sta om het voorgaande uit te voeren, pik ik een bekende stem op uit het geroezemoes wat achter de vele muren plaatsvindt.
Voor een aantal seconden blijf ik twijfelend staan, maar ik besluit uiteindelijk toch om mijn voeten in bewegen te zetten en zo ietwat schuifelend naar een lokaal dat twee gangen van me is verwijderd te gaan. Wanneer ik daar eenmaal ben aangekomen laat ik mijn hand voor een kort moment rusten op de klink, om mezelf er van te verzekeren dat het de stem is die ik herkende. Wanneer de melodieuze klanken in mijn gedachten doordringen weet ik het zeker – Deirde was op de een of andere manier eveneens verzeild geraakt op de school en zo te horen zat er iemand anders bij haar in het lokaal, een stem die ik niet herkende.
Met langzame bewegingen open ik de deur en blijf voor een kort moment staan, terwijl ik mijn vrije hand in mijn zak duw en met de andere hand de klink van de deur vast blijf houden als herkenningspunt. De geur van bloemen komt me al snel tegemoet en daardoor richt ik mijn gezicht naar de hoek van het lokaal waar Deirde zich bevindt.
‘Deirde – het spijt me dat ik je stoor. Maar, ik was zojuist in gesprek met de conrector voor een telefoongesprek dat ik moest vertalen en. . . Hij antwoordde plotseling niet meer. Hij is simpelweg verwenen en. . . Ik – Ik snap het niet.’
Mijn wangen worden ietwat rood wanneer ik haar toegeef dat ik hulp nodig heb en iets niet begrijp. Wanneer ik mijn zicht had gehad, had ik hoogstwaarschijnlijk kunnen zien wat er met de conrector is gebeurd en had ik hier nu niet voor schut gestaan.
Ik druk mijn hand verder in mijn zak als teken van mijn onzekerheid en laat mijn blik voor een kort moment naar de onbekende persoon schieten.
‘Ik hoor ook minder stemmen, alsof er meerdere personen zijn verdwenen. Seth zou binnen een kwartier ook naar de school komen om me straks naar huis te brengen, maar. . . Ik snap het gewoon niet.’

•

31 juli 2014 - 22:27

Itsuki 3513

Mt ik post morgen ochtend.

Vampire + Servant = Servamp

1 aug 2014 - 11:56

Saturnz 8791

Alice 'Al' Fia Haugen.
- 2O - Psychometry -

Met een verveelde uitdrukking op mijn gezicht doop ik het smoezelige doekje nogmaals in het water, en loop dan terug naar het café zelf. Met soepele bewegingen haal ik het vochtige lapje stof over de toonbank, en ik kijk op als ik een kuchje hoor wat overduidelijk is bedoeld om mijn aandacht te trekken. 'Kan ik u helpen?' Vriendelijk kun je mijn stem niet noemen. Het is niet kil, dat ook niet. Gewoon neutraal. Er staat een jongeman voor me, waarschijnlijk net een jaar of twee ouder. Hij geeft me een nonchalante glimlach, en ik werp een blik op de klok. Één minuut voor sluitingstijd. 'Zou ik een pas mogen om een computer te kunnen te gebruiken?' Ik moet moeite doen om mijn zucht in te houden. 'Het spijt me, we gaan zo sluiten.' De man knikt begrijpelijk. Hij draait zich om en ik sla mijn blik neer om de kassa af te sluiten. Maar ik merk iets in de stilte wat mijn aandacht trekt. Het belletje van de deur was niet gegaan. Ik kijk op, maar de man is weg. Mijn wenkbrauwen fronsen zich in een verbaasde uitdrukking, en ik loop naar achteren om mijn collega te vertellen dat ik wegga. De afwezigheid van het belletje zal wel onoplettendheid zijn geweest. 'Hé Beth, ik ga er vand-' Mijn bazin is er niet. Niemand is er meer. Ik praat tegen de lucht. Ik frons weer. Misschien is het een idee om even bij Seth te gluren, ik moet toch nog boeken inleveren van mijn studie. Daarbij, de bibliotheek was toch om de hoek.
Met fikse passen creëeren mijn army boots een zacht tik-geluid op de stenen. Ik hijs de tas met boeken wat hoger op mijn schouder, en loop de bibliotheek in. Algauw zie ik Seth staan, en ik loop naar hem toe. Hij heeft me nog niet opgemerkt. 'Excuses, meneer. Waar kan ik mijn studieboeken plaatsen?' Vraag ik, met een zweem van een glimlach op mijn gezicht.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Index RPG Actieve Topics Zoek