• Gebaseerd op het boek Gone: Verlaten, geschreven door Michael Grant. Je hoeft het boek niet geheel te kennen om mee te kunnen doen.





    Een groep mensen, wonende te Perido Beach, moet op een dag nablijven op school. De tieners, sommigen onder hen zijn ouder dan achttien dus het zijn niet allemaal tieners, worden vergeten. Na een hele dag, en nacht, op school te hebben gezeten vinden ze het wel goed en besluiten ze te ontsnappen uit de school. Dat was maar goed ook, want het blijkt dat er iets vreselijks is gebeurd: alle mensen van 21 jaar en ouder zijn verdwenen. Alle baby's zijn hulpeloos, er is niemand die de stad bestuurt en alles is een grote chaos. De tieners besluiten de stad over te nemen. De een gaat de baby's verzorgen, de ander leidt de stad en nog een ander gaat bij de brandweer.
    Er is echter nog een academie, de Coates Academie, die onder leiding staat van nog een groep anderen. Die academie verkeerd in dezelfde staat: alle mensen van 21 jaar en ouder zijn verdwenen. De academie wil echter de leiding over de stad krijgen. Er komen rellen, er vallen gewonden en zelfs doden. Ook is er een mysterieus boek, ergens verborgen in de bibliotheek van Perido Beach. Zal het boek ooit gevonden worden, zullen mensen ooit ouder worden dan 21 jaar en bovenal; zal de ellende ooit ophouden?


    Regels:
    - Maximaal twee rollen per account (Dit om verwaarlozing te voorkomen)
    - Het minimaal aantal woorden van deze rpg is 300. (Onder een *spoiler zal ik tips neerzetten om je te helpen om die 300 woorden te halen)
    - Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's (Geen perfecte karakters en dat spreekt voor zich)
    - Alleen je eigen personage besturen (Niet die van de ander!)
    - Dit rollentopic zal zolang openblijven als nodig is en ik zal echt niet moeilijk doen als je wat langer nodig hebt om je personage af te maken. (Laat dit echter niet te lang duren, om te voorkomen dat de rpg doodgaat voordat 'ie überhaupt begint)
    - Denk goed na voordat je meedoet (Als je snel afhaakt kan je beter niet meedoen)
    - Probeer je karakter/personage zo uitgebreid mogelijk te maken, oneliner personages worden niet goedgekeurd
    - Geef naamwijzigingen door!
    - Alleen ik open de topics, tenzij ik daar een ander voor vraag
    - Aantal mannen en vrouwen gelijk houden a.u.b.
    - 16+ mag, maar het moet onder een spoiler
    - Je mag past posten als er tussen jouw vorige post en de post, die je nu wilt gaan schrijven, twee posts zitten.

    Tips om lange posts te schrijven:
    1. Jouw personage is niet de enige op de wereld. Verzin andere personen, die niet per se door anderen worden gespeeld. Je kan ze tegen jouw personage op laten botsen, zorgen dat ze jouw personage de weg vragen, lastig vallen en ga zo maar door. Ze hoeven niet eens per se in contact te komen, alleen kijken is al goed. Hé, die gozer kon wel heel goed skaten en goh, wat had zij een leuk rokje aan!

    2. Gebruik de zintuigen. Wat ruikt hij lekker.. Wat ziet hij er knap uit in dat blauwe shirt en die versleten jeans en en en.. Niet alleen personages, ook waar ze zich bevinden. Kamers met hun versleten planken op de vloer en stoffige hoekjes, parkjes met versleten plekken in het gras en bomen waarvan de bladeren eraf vallen.

    3. 'Herhaal' dingen die de andere persoon hadden gedaan of gezegd, zo blijft het verhaal overigens ook logisch. Voorbeeldje:
    Leah: "Ik moet even naar de WC, ben zo terug," zei ze en vertrok richting de toiletten etc. etc.
    Tristan: Ze zei dat ze naar het toilet moest en hij keek haar na, om vervolgens weer dit en dat...
    Op deze manier blijft het verhaal logisch en herhaal je op een niet onprettige manier.

    4. Haal oude herinneringen op. Als je personage bijvoorbeeld in de bioscoop zit met iemand kan je schrijven dat het hem of haar deed denken aan die keer dat ze met hem weg was en dat er toen dat gebeurde..

    5. Je personage heeft een mening, vergeet dat niet en maak er gebruik van! De jongen was wel oké gekleed, maar het was niet echt haar smaak, ze hield meer van ... Het hoeft overigens niet altijd positief te zijn, je personage mag best kieskeurig zijn.

    6. Onderneem actie! Blijf niet op één plaats hangen en beeld je in wat jij zou doen in zo'n situatie. Wees niet bang je personage de ander mee te laten sleuren, als hij of zij het anders wilt, laat ie dat wel merken.

    7.Laat hem of haar denken, deze gedachtes mogen ook uitwaken, in het echt gebeurd het ook wel eens dat je plots aan het dagdromen bent en realiseert dat er iemand tegen je aan zat te praten. Oh sorry, wat zei je?
    Wat voelt je personage? Is hij of zij blij, moe, opgewerkt, verliefd, verdrietig.. Beschrijf natuurlijk ook waarom, of ze het ook laten merken aan de andere personages en zo kan de rest er ook makkelijker op doorgaan.

    8. Vertel wat meer over je personage zelf. Eigenlijk moest ze koken, maar ze had vrij weinig zin.. Ze was inderdaad behoorlijk lui en dat gaf ze dan ook eerlijk toe. Haar moeder had er vaak over gezeurd, maar ze was nou eenmaal zoals ze was en ze ging niet veranderen. Zwijgend draaide ze een lok haar rond haar vinger en na een poosje stond ze dan met veel tegenzin op om te beginnen.

    9. Omschrijf de omgeving waar een personage zich in bevind en wat het met het personage doet.

    10. Doe je best! Denk niet: Oh, ik heb genoeg, laat maar zitten.
    Of als het je écht niet lukt door gebrek aan inspiratie, meld het dan aan de ander! Dan kom je er samen vast uit.
    Desnoods stuur je jouw personage ook op een ander af: "Hé, daar heb je Lisa! Kom Mike!" zei ze enthousiast toen ze haar vriendin zag, ze pakte de hand van Mike en sleurde hem haast mee om haar vriendin te begroeten.


    Rollen:
    Deirdre Emmylou Fairchild - Astris 1;2
    Felicity Marylin O'Connor - Doge 1;1
    Alysha Maria Silveira - Kit 1;2
    Zara Edelaide Atkinson - Resurrect 1;6 inactief
    Alice 'Al' Fia Haugen - Pursuer 1;8
    Aislin Delphine Easton - Astris 1;10
    Meisje gereserveerd voor Promisess
    Charlize-Mae Cherry - Handles 1;13
    Lily Maia Tyger gereserveerd voor Magnus 1;14
    Seth Mitchel Richardson - JamesPotter 1;5
    Lucas Miguel Silveira - Sigil 1;2
    Sem Emerald Richardson - Vandinha 1;5 inactief
    Lyron Avalard Lonsdale - Lazulis 1;2
    Michael Jeremy Brown - Aia 1;4
    Blake Daven Agnelli - Magnus 1;9
    Andreas Frederick Lucas Jeager - Tolkien 1;10

    Topics:
    Praattopic
    Praattopic 2
    Rollentopic


    Het begin:

    De mensen in Perido Beach, die nog op school zitten, zitten ongeveer een uur of twee in de school. Het is nu een uur of vijf en de magen van de kinderen/pubers/tieners beginnen enorm te rammelen. Ze beginnen een vermoeden te krijgen dat ze vergeten zijn.

    De mensen in Perido Beach, die niet meer op school zitten, zijn op hun werk. Ze doen daar de dagelijkse bezigheden.

    De mensen op Coates, zijn bezig met de les. Op dit moment een scheikunde practicum.

    De mensen op Coates die al afgestudeerd zijn, komen even bij de scheikundeles koekeloeren. Zij zijn op de school vanwege een reünie.


    Alle 21+ verdwijnen om 18:00. Het is nu 17:57.

    [ bericht aangepast op 10 aug 2014 - 16:44 ]


    26 - 02 - '16

    Felicity Marylin O'Connor
    Helende gaven


    Hij lachte en drukte een kus op mijn voorhoofd. Ik glimlachte even.
    "Thanks" zei hij, "maar we hebben daar geen succes. Lucca gaat niet zo maar weg. Hij weet dat dat niet mag. Ik denk dat hij is op gehaald. En ik denk dat ik weet door wie."
    Ik begon na te denken. Inderdaad. Lucca was keurig opgevoed, die ging inderdaad niet zomaar weg. Maar waar kon hij dan zijn? Allerlei vragen spookten door mijn hoofd en de auto werd gestart. We reden weg. Weer ontweek Lucas alles, terwijl hij in een hoog tempo door de straten reed. Ik deed het hem niet na. Erg knap zoals hij dat kon. Het gebouw van Coates doemde op en er stond een meisje,daarnaast stond een klein jochie met blonde krulletjes. Dat was Lucca, overduidelijk.
    "Daar zijn ze" zei Lucas met een zucht van opluchting.
    Ik zuchtte ook zacht. Blij dat die onzekerheid in ieder geval weg was en dat Lucca weer was gevonden. Ik zou niet willen weten wat er zou gebeuren als dat jochie ergens alleen terecht zou komen. Er zouden vreselijke dingen kunnen gebeuren. Dingen die gewoon afschuwelijk waren.
    "Kom we halen hem iniedergeval op. Alysha kan ook mee gaan als ze dat wilt. Daarna moeten we maar weer terug gaan. Gaan we dan naar jouw huis of de mijne? Beslis jij dat maar" zei hij waarna hij opnieuw mijn hoofd in zijn handen nam en er een kus op drukte.
    Nog voor ik wat kon zeggen zei hij: "Thanks for keeping my head cool!"
    "You're welcome" zei ik met een glimlach.
    Daarna rende hij de auto uit, Lucca tegemoet.
    "Lucca!" riep hij.
    "Lucas!" riep Lucca met zijn kinderstemmetje. Iets wat ik werkelijk vertederend vond om te zien en te horen.
    Vervolgens maakte Lucas een klein verwijt naar Alysha. Ik was niet echt gefocust, dus volgde niet echt wat ze zeiden. In mijn hoofd bleef het moment zich herhalen waarop Lucas een kus op mijn voorhoofd drukte. Ik voelde hoe mijn buik warm begon aan te voelen bij iedere keer dat ik er aan terugdacht. Misschien was ik wel verliefd?
    "Ik en Felicity gaan zo weer terug die kant op. Ik neem Lucca mee. Ik wil hem gewoon bij mij in de buurt hebben. Het zit me niet lekker als ik niet weet waar hij is of dat hij veilig is. Ga je ook mee of blijf je liever hier of bij iemand anders?" zei tegen Alysha.
    Ik staarde even naar mijn schoenen en keek vervolgens toe hoe Lucca en Lucas elkaar knuffelden.
    "Awwh" zei ik zacht terwijl ik breed glimlachte.
    Vervolgens bleef bij mij de vraag; wat zouden we nu gaan doen? Ik besloot de vraag niet langer voor me te houden.
    "Wat gaan we nu doen en waar gaan we nu heen?" vroeg ik na een kort moment van stilte.


    26 - 02 - '16

    Sem Emerald Richardson
    2O – Blind / Bovenontwikkelde zintuigen


    •–––•–––•–––•–––•

    Alhoewel het ontzettend vertrouwd is om mijn armen rondom Seth te slaan – glijden mijn armen als van zelf van hem af zodat ik mijn concentratie op zijn woorden kan richten. Voordat Seth start met het vloeien van zijn woorden, voel ik echter de vertrouwde hand van Deirdre in de mijne glijden. Voorheen was ik de persoon welke Deirdre’s hand fijn begon te knijpen, maar ik merk dat het nu aan Deirdre was om mijn hand steviger vast te houden dan benodigd is door de omstandigheden. Echter – de hand van Deirdre los laten komt voor geen enkele seconden in mijn gedachten om. Geheel automatisch trek ik haar ietwat dichter tegen mijn lichaam aan, zodat ik de warmte van haar lichaam kan voelen.
          ‘Jij liet mij ook schrikken. Ik zou niet weten wat ik zonder jou moest doen.’ Glimlachend sta ik toe dat Seth een hand door mijn haren laat glijden. ‘Sem. . . Er zijn door heel Perido Beach mensen verdwenen. Ik was een vrouw aan het helpen en plotseling was ze weg. Alice kwam binnen bij de bibliotheek en we gingen naar buiten. Sem, er is een gigantische muur dwars door de stad gebouwd. Hij is extreem hoog. Ik denk dat alle volwassenen weg zijn. Vanaf welke leeftijd weet ik niet, maar alle auto’s op de snelweg waren tegen elkaar aangebotst en er waren verlaten kinderwagens. We hebben echt een probleem. Wil jij niemand zoeken, Al?’
          Door de laatste woorden van Seth besef ik mezelf plotseling dat de andere aanwezige geur – de geur van Alice is, een vriendin van Seth. Vlug werp ik een glimlach in de richting van waar haar geur zich bevindt, terwijl ik mijn wenkbrauwen daarna frons. Het kwam niet vaak voor dat Seth’s stem zo. . . machteloos klonk, alsof hij daadwerkelijk geen enkel idee had van wat hij op dit moment zou moeten doen. Normaliter gesproken was Seth degene die overal een oplossing op bedacht en mij uit de penarie kon helpen. Maar zo herkende ik hem niet terug. . . Hierdoor trok er al snel een lichte rilling langs mijn ruggengraat naar beneden en trok ik Deirdre verder tegen me aan.
    ‘Hé, Seth. Niet bang zijn. Ze komen uiteindelijk wel weer terug. We moeten alleen uitvinden hoe we dat moeten gaan doen. Maar daar komen we wel uit. Echt waar.’ Voor een kort moment plaats ik mijn vrije hand op zijn schouder en geef er een zachte kneep in.
          Vervolgens richt ik mijn blik zo goed als kan op het gezicht van Deirdre, terwijl ik bemoedigend lach en mijn optimisme hoog probeer te houden. ‘Moet jij misschien iemand zoeken, Dee?’ vraag ik vervolgens zacht en flusiterend.


    •

    Lily Maia Tyger

    Lyron glimlachte en liet zich zakken om me bij de middel omhoog te trekken zodat ik op dezelfde hoogte als hem kwam. Nadat ik nog wat zei, glimlachte hij en streek wat haar uit mijn gezicht.
    'Je hebt me gevonden, wat ben ik blij dat je niks overkomen is.' Ik glimlachte naar hem een knikte. Nadat is zei dat de heks van een juf van me weg was, moest hij lachen.
    'Heb je haar weggetoverd met een van je tekeningen?' vroeg Lyron aan me. Ik maakte een gezicht en krinkelde mijn neus.
    'Jammer genoeg niet. Ze was gewoon opeens weg. Nadat ze mijn tekening verscheurd had. Wacht eens even.... Werkt karma zo? Ik hou wel van die methode.' zei ik met een glimlach. 'Ze kreeg wat ze verdiende.'
    'maar Liliy je weet dat het niet al te veilig is dat je hier zomaar over straat loopt,' zei hij met een bezorgde stem. Ik haalde mijn schouders op en zei:
    'Maar ik ben hier veilig gekomen. Ik denk dat vandaag gewoon mijn geluksdag is. Eerst de heks en nu dit.' zei ik vrolijk tegen hem.
    Lyron liet me weer los en bukte om vervolgens iets uit zijn tas te halen.
    'Hier deze heb ik voor je bewaard,' begon hij en pakte iets. Toen gaf hij me een doosje potloden en zo te zien waren ze niet bepaald goedkoop. Een glimlach van oor tot oor kwam op mijn gezicht te staan toen ik het voorzichtig aanpakte.
    'Bedankt. Bedankt. Bedankt!' riep ik blij uit. Om zijn been vervolgens weer te knuffelen en een kus op zijn hand te geven. Vrolijk keek ik naar het doosje. Ik moest ze straks echt uitproberen. Misschien een hond tekenen. Dan had ik een dierlijke kameraad!
    Even betrok mijn gezicht toen ik om me heen keek. Er was nog steeds chaos en ik wist niet wat het te betekenen had.
    'Wat is er hier eigenlijk aan de hand?' vroeg ik fronsend aan hem. 'Ze rennen rond als kippen zonder kop.'


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki