Campbell Saunders
Hij trok me meer het bed op waardoor Georges rug tegen de muur bevond en zijn armen om mij heen sloeg waarna ik mijn hoofd weer tegen George vertrouwde schouder aan nestelde. Het was fijn en zijn stem was rustgevend. Voor even leken alle boze dingen ver weg en ik wilde dat deze avond eeuwig kon duren terwijl George verhalen vertelde over een hele andere wereld. Een betere wereld waar alles perfect was en de tekortkomingen? Die werden geaccepteerd.
‘Kerst is een van de leukste kerstdagen van het jaar, dan op je eigen verjaardag na dan. Het is zelfs leuker dan dat. En bijzonder ook, en dat komt niet alleen door de betekenis van Kerst zelf, of door de kanon van grappen die ik en Fred creëren thuis, of niet eens door de omgetogen bomen van jou. het is een tijd waar je bij elkaar bent, en wanneer je met al de personen die je vertrouwd naar de sneeuwvlokken staan te staren die langzaam uit de hemel vallen, lijkt alsof al je problemen en haat verdwijnen en plaats maken voor een hoop blijdschap en geluk. Ook cadeautjes, laten we dat niet vergeten.’ Hij lachte wat ook een glimlach op mijn gezicht deed toveren en mijn ogen weer dicht kneep. Alsof ik haast wat George vertelden voor me kon zien.
‘Het is gewoon een start van een nieuwe jaar, helemaal schoon en herboren. Sommige studenten van Zweinstein hier op school tijdens kerst. Vaak komt dat omdat ze gewoon niet naar huis willen gaan en op school hun beter voelen.’ In het laatste geval kon ik me helemaal in vinden. Niet dat ik op Klammfels wilde blijven in vakanties maar Zweinstein was het omgekeerde van Klammfels. Klammfels was kil en donker terwijl Zweinstein licht en warm is. Ondanks dat de leerlingen hier klagen over hun leraren wisten ze nog half niet dat het nog tien keer erger kon. Ik vond zelfs de lessen hier ‘intressant.’ Hoewel ik totaal geen ster ben in de monotone stem van professor Kist de dode spook die les gaf. Ik was nooit echt een theorie mens geweest en ik zal het helaas nooit worden tot de grootste ergernis van professor Karkarov die mij altijd al het gevoel gaf dat ik te dom was om voor de duvel te dansen.
‘ik wil kerst met jou vieren, ik wil die blijdschap met jou ook delen. En de hele vakantie probleemloos met jou door brengen. Misschien in het sneeuw en kun je liggen op de matras gemaakt van George, hoe je het ook noemt, of binnen kun je eens toekijken hoe ik en Fred een paar ‘’dingen’’ regelen.’ Ik voelde zijn zijdezachte lippen op die van mij die ik maar al te graag beantwoorden. Ondanks alle ellende is dit mijn favoriete avond. Omdat ik nu bij George in zijn armen zat tot in vergelijking dat ik huilend op mijn kamer zat of pijn leed; of slechts weer een hele avond aan het zwerkballen ben. Ik kon haast niet voorstellen hoe kerst kon zijn. Dat zou hemel op aarde zijn waar ik nooit in geloofd heb en bang ben dat ik karma nu voor mijn neus aan het dansen is. Met tegenzin liet mijn lippen die van George los en opende mijn ogen weer.
‘Dus wil je nog steeds trainen in plaats van met mij mee naar huis gaan?’ Ik wreef zachtjes met mijn hand over zijn arm.
‘Is er iets wat ik niet liever wil dan mee gaan; natuurlijk wil ik mee- zolang iedereen het maar goed vind. Niet dat ik straks een blok aan je ouders been ben want ik wil ze niet bezorgd maken natuurlijk.
When I taste Tequila, Baby, I still see ya
.
Campbell begeleid je wel door de boot 