Ralf Auron
'Hmm, je hebt hem goed uitgekozen Ralf. Vind je het erg als ik hem even leen?' Hoor ik de jongen vragen. Ik keek hem verbaasd aan en voor ik het wist drukte hij Fred tegen de muur aan, net als zijn lippen die hij op die van Fred drukte. Met een hand ging ik door mijn haren en pure woede vulde mijn lichaam. Waarom laat deze joch me niet met rust? Draco is al genoeg en ik wil hem er ook niet bij hebben.
Eindelijk laat hij hem los en even had ik de nijging hem te vervloeken.
'Niet slecht. Beter dan jij, Ralf. Als je ooit nog iemand anders nodig hebt weet je me te vinden,' zegt hij met een knipoog. Hij loopt de coupé uit en Fred sprong gelijk weer op.
'Het spijt me zo erg, Ralf. Ik wou het niet, maar hij was te sterk. Ik... Wie is hij?' vroeg hij en nam weer plaats op de bankje. Ik bleef gewoon staan en schudde met mijn hoofd. Alweer kwam niets uit mijn mond.
'Ik weet het niet.. Ik- ik kom zo terug.' Zei ik snel en liel de coupé uit. Met nog een laatste blik op Fred liep ik de gangpad op en liep de jongen achtern die net een coupé in liep. Ik liep hem achterna tot ik zag dat de coupé helemaal leeg was op hem na dan. Ik slik even en liep de coupé in en de jogen keek me haast met een triomfantelijk blik aan.
'Oké, ik ken je niet eens en jij komt zo maar in mijn leven. Door jou heeft Ginny me verlaten en dat mag je niet weer doen met Fred, waarom doe je me dit aan ik heb je niets aangedaan..' zei ik snel en zette toch maar weer een stap naar achteren. De jongen keek me even doorzoekend aan voordat hij mijn pols greep en me op de bank neer duwde.
'Omdat ik gek ben op weerwolven, Ralf.' Siste hij. Haastig schudde ik mijn hoofd. Van waar wist hij dat?
'Van waar wist je dat ik een..'
'Niet alleen jij, die Fred ook bedoel ik, knapperd.'
Oké, van waar wist HIJ dat?
'Laat me gaan.' Snauwde ik dan en deed nog een poging om op te staan maar dan duwde hij me weer op de bankje en drukte zijn lippen weer vol op die van mij. Ik zette mijn handen tegen zijn borstkas aan om hem van me af te duwen maar dat lukte me natuurlijk niet.
'Weetje, ik had al lang een oogje op jou. En toen kwam die Fred. Hij is een zeer goede zoener en hij verdient ook een betere zoener dan de lippen als die van jou. Dus pas maar op.' Zei hij en nadat ik met al mijn kracht Fred zijn naam riep ook al zou hij me niet horen, drukte hij weer zijn lippen op die van mij en drukte me maar nog diper de bankje in. Mijn handen schoten weer naar zijn gezicht waar ik met mijn nagels in kneep waardoor hij me los liet en ik struikelend te coupé weer uit rende, richting mijn eigen coupé toe waar ik in stormde en gespannen weer naast Fred plaats nam alsof er niets was gebeurd. Met een blik vol afschuw liet ik me met mijn hoofd in Fred zijn schoot vallen waar ik me in opkrulde waarna er al een paar tranen uit mijn ooghoeken rolden.
'H-hij is gek.' Siste ik zachtjes.
Dun dun duuuuun
Saving people, hunting things, the family business デ--▸
