MSV - Askroth [3] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Nieuwe topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 1:06 ]

'Ik ben er nog, en ik ga nergens heen,' zei Claire. Ze legde haar hand op zijn schouder.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Wat moet dat hier?' gromde Ardaneus zodra hij het reuzenrad benaderd had.

Gaara keek opzij, naar de hand die op zijn schouder lag. 'Jij weet ook niet hoe het gaat lopen. Mijn familie heeft er ook niet voor gekozen om te sterven en Lydia had ook weinig over haar verdwijning te zeggen.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Ha, Ardaneus! Wil je ook een ritje maken!' Hij klapte het deurtje van het bakje open.

-
Moon sperde haar ogen wijdopen toen ze Damien opeens zag. De blik in zijn ogen was leeg, alsof hij al weken ronddoolde. Ze liet Li los en holde naar hem toe.
'Damien!' Ze vloog hem om de hals. 'Ben jij dat echt?'
Een traan was aan haar oog ontsnapt.

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus sloeg meteen het deurtje weer dicht.
'Nee, dat wil ik niet. Schiet op en ruim die rotzooi op.'

Damien keek verward naar de persoon diehem vasthield.
'Moon... Wat doe jij nou hier?'Hij keek haar met een trieste blik aan en had gehoopt dat dit lot zijn vriende. Bespaard gebleven was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Opschieten?' herhaalde Nick. 'Waar zou ik heen moeten gaan?'

-
'Dat weet ik nog niet,' gaf ze toe. Ze veegde haar wang droog. 'Ik dacht dat je dood was! Heb je de anderen ook nog gezien?'
Ze dacht verlangend aan Artemis, Matthias en Lucy.

[ bericht aangepast op 17 juli 2014 - 19:02 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Hij schudde zijn hoofd
'Nee...ja... Ik was dood, tot ik plots weer in leven leek te zijn. Eerst was ik in een Dreuzeldorp, tot we plots opstegen en hier terecht kwamen...heel vreemd. .

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ardaneus haalde zijn schouders op.
'Wat maakt mij dat uit? Weg van hier.'

Joshua zei niets en at, terwijl hij naar Assa blikte. Zou zij hem net zo gestoord vinden als hijzelf? Hij wenste dat hij kon verdwijnselen.

'Dat is misschien zo. Maar ik ga echt nergens heen. Daar blijf ik graag in geloven.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Van had geen zin om op onderzoek uit te gaan naar wat die vreemde geluiden en lichten waren en toverde een bezem tevoorschijn. Hij had er al eerder aan gedacht om gewoon te vliegen en besloot het nu te doen. Hier moest toch meer zijn dan enkel woestijn en oases? Dieren had hij nog niet gezien en ook nauwelijks planten om te eten en intussen was hij toch behoorlijk hongerig geworden.
Hij wist niet wat de anderen van plan waren, maar toverde toch enkele extra bezems, zodat ze hem konden volgen. Hij zat niet echt op het gezelschap van deze tovenaars te wachten, maar het was beter dan niets. Samen konden ze misschien wel uitzoeken wat ze hier deden en hoe ze weer weg kwamen.

~ ~

Zoé had in een stoffig bed geslapen. Ze had het vreselijk gevonden om haar vermoeide lichaam een huis binnen te slepen en in het donker naar een slaapplaats te zoeken, waar ze moest toegeven aan het feit dat ze haar ogen niet meer open kon houden en had geslapen tot er weer licht was.
Ze was gelukkig bevrijd uit de betovering van Ardaneus en Epialthes, maar ze had nog steeds geen stok en ze had ook gemerkt dat haar lichaam veel te menselijk was, waardoor ze zich niet kon veranderen waarin ze maar wilde of niet eens in staat was tot stof te vergaan en zich voort te bewegen op de wind.
Ze liep hongerig het huisje uit en zag een groepje op de straat staan. Haar oog viel op haar zogenaamde mensenbroer en zag de toverstok in zijn handen.
'Geef hier!' riep ze.
Li draaide zich om, zijn blik losscheurend van Moon en Damien.
'Neen,' zei hij kalm en hij draaide zich weer van haar af.
Zoé balde woest haar vuisten en stapte op hem af om ze op zijn schouderbladen neer te laten komen. Li slaakte een kreet en richtte zijn stok op haar. 'Gommibommi'
Zoë vloog een paar meter naar achteren, waar ze op de grond terecht kwamen Li bond haar vast door zijn stok nog eens op haar te richten.

~ ~

Ablaze' humeur was er de volgende dag niet beter op geworden. Hij had intussen gegeten en er was nog voedsel over, maar dat stemde hem niet gelukkig. Het was nog altijd snikheet in de woestijn, ook al was hij erin geslaagd een beschutte plek te creëren, zodat ze wat schaduw hadden, maar de wereld was merkwaardig leeg. Het was alsof hier al honderden jaren geen levende ziel meer was langsgekomen en dat zij als eersten die rust weer hadden verstoord. Het voelde onheilspellend aan en niet op een manier die hij kon waarderen. Er stond hen iets te gebeuren, net zoals toen Nimue hen in de cellen had opgesloten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius grinnikte toen hij Zoé vastgebonden zag worden. Meteen liep hij op haar af en parkeerde zijn voet in haar zij.
'Zo, lig je lekker?'

Zoë keek hem woest aan en riep naar Li dat hij haar los moest laten. Hij keek haar echter niet eens aan en hield zich afgewend.
'Wat denk je zelf, strontvlieg?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik denk dat je heerlijk ligt te zonnen op een voorverwarmde ondergrond,' glimlachte Ignatius en hij hurkte naast haar neer.
'En dat je er zo prachtig uitziet.'