Internaat Plever - fun first. -- Speeltopic UNO - Speeltopics

In een internaat wonen, geen pretje. Toch weten sommige internaten er een leuke tijd van te maken voor de jeugd die er is. Zo is er een internaat in Groningen, die wel leuk is.
Plever. Zo heet het. Het is gelegen in een bos, en is erg groot.
In de meeste internaten komen verschillende jongeren. Hier ook. Iedereen heeft een andere reden. Sommige kinderen zijn onhandelbaar thuis, sommige zijn hier vanwege een studie of school, anderen zijn wees en sommigen zijn hier gekomen vanwege een topsport of een ziekte.
Internaat Plever bestaat nog maar een korte vijf jaar maar is nu al een groot succes. Dat komt ook door de slogan van het internaat, Fun First.

Meisjes
Sophia Madison Hawkins
Sealine “Sea” Nainia Woodward
Noelle ‘Noa’ Riley Holt
Alexis Daenerys Hill
Emilie Jennifer Dallas
Shannon Alexis Cope


Jongens
Tyler Kol Hill
Jayden Sam Footter
Jay Tijmen Millenaar
Amian Haydens
Thomas Isaac Barton
Sidney Rivello



Bestuur:
Dit doen we omstebeurt lijkt me (:





Het is zaterdag. 10 uur. De dag dat nieuwe mensen bij het internaat komen en dat er een paar weg gaan. Ook zullen degenen die er al zijn, hier mee om moeten gaan.
Om half twaalf is er een picknick georganiseerd zodat mensen die nieuw zijn de anderen kunnen leren kennen.
Tot die tijd kan je in je eigen kamer je spullen uitpakken of gewoon, gewoon.

And we start.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 19 juli 2014 - 21:33 ]

---

Go Dutch.

MissMills schreef:
Ik was net weer een stukje aan het schrijven toen ik me afvroeg hoe de mensen die nieuw zijn eigenlijk weten waar hun kamers zijn.
Dus.. Hoe weten ze dat? (:

Oeh das een goeie! Laten we doen dat dat in een opgestuurde brief zat!

---

Go Dutch.

kathe schreef:
(...)

Oeh das een goeie! Laten we doen dat dat in een opgestuurde brief zat!

Oke is goed (:

Dan meld ik hierbij ook gelijk dat ik van 1 tot 17 augustus op vakantie ben en waarschijnlijk niet kan schrijven.

---

'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

lekker dood hier (':

---

Spinning around, I'm weightless.

Emilie Jennifer Dallas

Mijn koffer achter me aan zeulend stapte ik de hal binnen. Mijn mond viel nog net niet open. Het was zo groot en mooi vanbinnen. Net als de buitenkant vond ik de binnenkant ook op een kasteel lijken. Ik keek om me heen en besefte ineens dat ik echt met open mond rond zat te kijken, snel klapte ik hem dicht, zette mijn koffer neer en greep in mijn broekzak om de brief, waar in stond welke kamer ik had, te pakken.
Uiteindelijk haalde ik het verfrommelde hoopje papier uit mijn zak en las het nog eens door. 12:00 picknick om elkaar te leren kennen. En ik had kamer…. 108. Ik gokte dat de 100 voor de eerste verdieping stond dus liep ik toen lukraak een trap op. Wat nog een hele klus was aangezien ik mijn koffer ook naar boven moest zeulen. Dit was eigenlijk niet zo slim, want mijn redenering kon ook hartstikke fout zijn.
Eenmaal boven aangekomen bleek mijn vermoeden juist te zijn. De kamers begonnen hier te tellen vanaf 101. Links de oneven nummers, rechts de even. Bij de vierde deur aan de rechterkant stopte ik. De deur was wit en daardoor leek de gouden 108 alleen maar feller.
Ik opende de deur met de sleutel die bij de brief zat en gooide hem open. Ik pakte mijn koffer en liep naar binnen. Gelijk bleef ik weer staan om de kamer eens goed te bekijken.
De kamer was best groot, veel groter dan ik thuis had gehad. Daar had ik een oude babykamer van een van mijn pleegzussen gekregen. Die kamer was heel klein en stoffig geweest, precies het tegenovergestelde van deze kamer. Rechts van mij stond een grote paars-witte kledingkast en recht voor mij stond een wit bed met paarse dekens en kussens. De kame was eigenlijk gewoon te omschrijven als groot en paars-wit. Ik deed de deur achter me dicht, zette mijn koffer in een hoek en plofte op het bed. Het matras was lekker zacht en lag heerlijk, ook een tegenstelling tot mijn vorige kamer.
Snel pakte ik mijn mobieltje om Neal te sms’en. Ik zag dat het nog maar half 11 was en dat ik dus nog een uur had voordat de picknick begon. Dan kon ik Neal net zo goed even bellen! Gelijk brak er een grote glimlach door op mijn gezicht, ik keek er erg naar uit om zijn stem weer te horen, ik miste hem nu al ontzettend!

---

'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret