[200] Hungergames RPG ||Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 20:01 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

We zijn met 10 bij de boete

Zoë Welles

Als ik in een kamertje ben komt mijn moeder huilend binnen.
Ik kan mijn tranen ook niet meer inhouden en ik begin ook te huilen.
Als ik weer een beetje bedaard bent trekt mijn moeder me nog in een knuffel voor er vredesbewakers binnenkomen.
De ene trekt mijn moeder ruw weg en de andere sleept mij mee naar de trein.

be gay do crimes

Robind19 schreef:
We zijn met 10 bij de boete

A horse of course

be gay do crimes

robin Tigrisblack

De vrouw pakte 4 briefjes en noemde de namen op. Ik liep naar voren en keek het publiek in. ik gaf een knip oog aan de dames.


(ik weet niet of je vrijwillig wouw of niet.)

Rose Blake ~ District 8 ~ Emoties beïnvloeden

Ik wil hier niet weg. Ik wil bij mijn familie blijven. Het is niet dat ik wil terugkomen want dan gaat iemand anders in plaats van mij dood, maar ik zou willen dat we niet in deze wereld leefden. Dat iedereen gewoon gelukkig kon zijn. De deur van de trein gaat open en we moeten allemaal naar binnen gaan. Ik kijk naar Eva, Kevin en Tobias ze lijken geen emotie te vertonen en ik ben niet zeker of ik er ook niet zo uit zie. Ik weet wel dat mijn hart hard bonkt en dat ik bij elke stap minder lucht lijkt de krijgen.

[ bericht aangepast op 3 juli 2014 - 21:00 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

eva

"rose het komt goed. Ik denk dat het Capitool wel een uitzondering maakt als 2 van 1 District blijft leven. Er vallen toch zoveel dooien dit jaar. " ik nam plaats in een van de stoelen. "maar we hebben sponsers nodig. En daarvoor moet je er dapper uitzien. En of we gedreven zijn te winnen. Maar tegelijkertijd arrogant. District 1 haalt daar elk jaar veel sponsors uit. " ik wouw eva moet in praten. Ik wist dat ze dit kon winnen. Alleen de vraag is wie verliest dan als er maar 1 winnaar kwam.

Alison Autumn Cole ~ District 3.

Nadat ik de kamer uitgegaan ben, loop ik naar mijn kamer. Uiteraard is dat de mooiste. Ik doe de deur open met mijn al zeg ik het zelf, perfecte handen. Ik bedoel mijn vingers zijn mooi en slank, met mijn mooie lange nagels. Als ik de kamer open doe zie ik luxe die bijna genoeg is voor mijn perfectie. Ik ga met mijn perfecte kont op de zachte kussens zitten. Ik merk dat ik naar de wc moet dus ik besluit op zoek te gaan. Ik doe de deur open en loop de gang op. Als ik bij de toiletten van ons district kom, zie ik dat ze vies zijn. Hoe durven ze? Ze hebben het niet klaargemaakt voor míj. Boos stamp ik de gang door, waar ik bij een deur kom District 4. staat erop. Ik besluit maar naar binnen te gaan, zien ze meteen hun toekomstige bondgenoot. Echt ze hebben geluk met me, dat ik gewoon kennis kom maken. En aangezien ze beroeps zijn, is er vast een netjes toilet.

Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

niall

Toen wr naar binnen gingen nam ik afscheid van mijn broertjes.mijn broertje gaf me een ring met daarop een vlam. Deze deed ik om me vinger en nam ik afscheid. "ik probeer terug tekomen. Dat beloof ik. " na de afscheid ga ik in de trein zitten. de hungergames. Iets wat ik vervloekte en nu doe ik mee. Ik ga die mensen geen lol gunnen. Ik ga niet. Vechten of dat soort dingen. Ik pak een rugzak en daarna ga ik me verstoppen. Hopelijk krijgen we wel fijne kleding aan. Ik kan me nog ene hungergames herinneren dat ze in sneeuw werden gedropt. Meiden rokjes en hemdjes. Jongen korte broek en hemd. Dan moest je wel voor de kleding gaan. Maar die hungergames was ook snel voorbij. De meeste stierven tijdens het begin. De andere stierven of door kou of door de beroeps. Maar ik ga me dit jaar verstoppen. En ik denk dicht bij de hoorn. Als dat in ieder geval kan. Je weet nooit wat de toekomst brengt

Rose Blake ~ District 8 ~ Emoties beïnvloeden

"We weten allebei dat ik niet ga winnen en ik ga ook nooit iemand vermoorden" fluister ik tegen haar. Ik zie dat Kevin naar ons kijkt.
"En je gave dan?" Zegt ze weer in poging me gerust te stellen. Ik vind het heel lief van haar maar ik weet dat het niet helpt.
"Ik ga niet iemands emoties veranderen, dat is slecht. Dan is het net alsof ik iemands eigen wil afneem" ik begin langzamer te lopen zodat Eva me inhaalt. Ik let niet op de omgeving, op de luxe. Op de inrichting waar mijn moeder veel op aan te merken zou hebben omdat het na haar doen veel te duur was, ze vindt dat het Capitool beter geld aan de armen kan geven. Maar dat zullen ze natuurlijk nooit doen. Ik denk dat ik nu eigenlijk een tactiek zou moeten bedenken om te winnen, maar om te winnen moet er iemand dood gaan in plaats van mij. Ik wil niet zoiets verschrikkelijks op mijn geweten hebben. Misschien moet ik gewoon een rugzak pakken en me verstoppen, hopend dat de Beroeps iedereen vermoord en elkaar. Maar ik weet dat zoiets nooit zal gebeuren, ik moet vechten om te winnen.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Hannah Westfield ~ District 4 ~ Licht

Ik besluit om naar de wc te lopen omdat er een ongemakkelijke stilte valt, zo'n -we weten niets te zeggen dus we zeggen maar niets- stilte. Ik sta op uit de stoel die redelijk warm is geworden omdat ik er al een tijdje zit. De deurklink van de wc is koud, ik duw hem langzaam open en schrik van een meisje wat daar staat. Ze heeft bruin haar en blauwe ogen en ik zou haar schatten rond een jaar of 14.
"Wat doe je hier?" Ik hoor een verbaasde ondertoon in mijn stem.
"Wie ben jij?" Vraagt ze gelijk terug, ik kijk haar aan met opgetrokken wenkbrauwen.
"Wie ben jij?" Vraag ik terug.
"Oké laat ik me dan maar eerst voorstellen. Ik ben Alison Autumn Cole, je toekomstige bondgenoot" ik moet me inhouden om niet te lachen.
"Hey, ik ben Hannah Westfield" ik schud haar hand die ze uitsteekt.
"Als je het niet erg vindt ga ik weer" ik wijs richting de deur.
"Dat vindt ik wel erg" zegt ze op een zelfgenoegzaam toontje.
"Wat?" Ik draai me weer om en kijk naar haar arrogante gezicht.
"Ik wil dat je blijft, we moeten praten"

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Cecilia Candrew

Ik staar naar buiten. De andere tributen uit 9 zijn luidruchtig, maar ik kijk strak voor mij uit, en eet van mijn bord. Ik zit te denken hoe ik kan winnen. Ik zou een verbond met de beroeps kunnen sluiten. Ik kijk naar het andere meisje, een begaafde. Ik heb een afkeer voor begaafden. Ik had geadopteerd kunnen worden, maar de man en vrouw twijfelde tussen mij en een ander meisje. Maar toen ze hoorde dat dat kreng een gave had, kozen ze voor haar. Als ze naar mij kijkt, draai ik mijn blik weer naar buiten. Ik zie hoe de bomen langsrazen, net zoals de lucht, en piepkleine stipjes. die huizen lijken. Als ik gelach achter mij hoor kijk ik om. Ik zie hoe het begaafde meisje van alles laat zweven. Ik rol met mijn ogen en zucht. Heb ik weer, een begaafde uit mijn district. Ik droom weg over de paradekostuums van vorig jaar, en de jaren daarvoor. Zijde zacht leken ze, en geen enkele had geen zacht gele glans erover, zoals graan en tarwe dat hebben. Het kostuum dat ik het mooiste vond waren die van 2 jaar terug. Het meisje had een lange, zijdezachte jurk aan, die gemaakt leek van tarwe, maar uiteindelijk toch stof bleek te zijn. En haar haar was ook al zo mooi. Zwart haar, met de glanzende korrels van tarwe, overal door haar haar.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.