[200] Hungergames RPG ||Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 20:01 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

[De boete liever.]

Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

(daar zijn we al een beetje voorbij in 6)

Of hoe ze afscheid neemt van de persoontjes die ze mag

be gay do crimes

-Ik laat haar wel afscheid nemen enzo-

Little do you know

Alicia Summer Cole ~ District 3

Ik zit in de kamer waar ik afscheid moet nemen van mijn familie. Niet dat het afscheid voor altijd is want ik kom natuurlijk terug. Ik hoor de deur open gaan en mijn moeder komt huilend binnen, ik rol met mijn ogen.
"Ik kom echt wel terug hoor" zeg ik.
"Een van jullie komt nooit meer terug" huilt ze verder.
"Ja maar geef toe mam. Alison is toch wel iets minder belangrijk dan dat ik ben" ik geef haar een knuffel.
"Zo praat je niet over je zus" zegt mijn vader en ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
"Jullie kunnen gaan hoor, tot over een paar weken" ik duw ze de kamer uit omdat ik me moet voorbereiden om mijn perfecte zelf te zijn.

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 20:00 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Zoë Welles

Inmiddels bang geworden staar ik naar de hand van de Capitool man.
Hij haalt een briefje eruit en leest de naam voor: Demi Cardens.
Ik laat opgelucht mijn adem ontsnappen, ik ben het niet.
Heel even ben ik iets blijer, tot ik me bedenk dat er 2 meisjes moeten komen.
De hand van Bob gaat de bol weer in en er komt een briefje uit: Zoë Welles.
Angstig om me heen kijkend loop ik naar voren.
Er worden twee jongens getrokken en dan worden we naar kamertjes gebracht om afscheid te nemen van onze familie

be gay do crimes

Hannah Westfield ~ District 4 ~ Licht

"De eerste vrouwelijke tribuut uit district 4 is Kayla Soora Brooke" er klinkt een hard applaus. Ik besluit om me nu nog niet op te geven, maar pas als tweede.
"De tweede vrouwelijke tribuut uit district 4 is.." ze opent het papiertje.
"Marlene Black" weer klinkt er een hard applaus en het doodsbange meisje stapt op het podium.
"Ik meld me aan als vrijwilliger" zeg ik terwijl ik naar voren loopt. Kayla kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik haal mijn schouders op.
"De eerste mannelijke tribuut uit district 4 is Rhory Davon Colton" er loopt een jongen naar voren die best wel knap is. Ik ben wel blij, uit district 4 zijn dit jaar goede beroeps. Als ze een bondgenootschap willen sluiten natuurlijk, maar dat willen ze vast wel.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Raven Mary Spot || District 6
De hele boete ging voorbij in een waas, mijn naam werd geroepen. Niemand nam mijn plek in, wat betekende dat ik ervoor moest gaan. Emoties uit, verstand op nul en zorgen dat je er levend uit komt. Dan is al die training en scholing met mijn vader niet voor niets geweest.
De deur gaat open en mijn ouders komen binnen waarna mijn vader me meteen om de hals vliegt.
"Waag het niet om niet meer thuis te komen, Raven! We houden veel te veel van je om onze enige dochter kwijt te raken" verteld mijn vader me. Het komt er echter niet dreigend uit. Ik glimlach naar hem en mijn moeder.
"Het komt wel goed, over een paar weken kom ik gewoon weer thuis" glimlach ik moedig.
"Beloofd?" mijn moeder kijkt me vragend aan.
Ik schud mijn hoofd "Dat kan ik niet beloven mam" zucht ik "Ik wil mijn beloftes niet breken dus ik leg ook geen onmogelijk te behalen beloftes" vervolg ik. Mijn moeder knikt dat ze het begrijpt en slaat dan haar armen kort om me heen. De 'bewakers' komen binnen en mijn ouders worden uit de ruimte gehaald, niet veel later zullen ze mij ook komen halen om naar de trein te gaan. Ik zucht diep, dit word nog een hele belevenis. Iniedergeval hoop ik dat ik het lang vol ga kunnen houden en dat ik niet meteen op dag één word vermoord. Ook zou het fijn zijn om wat bondgenoten te maken zodat ik niet alleen hoef te zijn en ook niet iedereen tegen me krijg...

Little do you know

Aimee Ruth Haile ~ District 10 ~ Lucht.

Zenuwachtig tik ik met mijn vingers op het hek van de wei. De boetedag, de dag ik ik zo haat, de dag waar ik bang voor ben. Niet helemaal op mijn gemak ga ik terug richting ons huis. Mijn moeder geeft me zodra ik binnenkom een knuffel.
'Het komt wel goed.' ik knik. Ze pakt mijn hand en trekt me mee naar de woonkamer. Maar ik een heel mooi lichtblauw jurkje zie liggen.
'Is die..' voor ik mijn zin kan afheb knikt ze al. Verbluft kijk ik naar het jurkje.
'Dankje' meer kan ik even niet uitbrengen. Mijn moeder glimlacht.
'Doe maar aan, ik zie je zo.' met een glimlachje kijk ik haar aan. Als ze weg is kijk ik naar het jurkje. Ik maak een beweging omhoog met mijn vinger waardoor het jurkje in mijn handen vliegt. Rustig verwissel ik mijn normale kleding voor het jurkje. Als ik het aanheb kijk ik in de spiegel. Mijn lichtbruine haar past mooi bij het blauwe van het jurkje. Mijn moeder komt de kamer binnen en geeft een teken dat we moeten gaan.

Eenmaal aangekomen op de boete moet ik bloed laten prikken. Als ik dat heb gedaan ga ik bij de dertienjarige meisjes uit het district staan. Dan dan begint de capitool vrouw te praten.

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 20:10 ]

Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

Rose Blake ~ District 8 ~ Emoties beïnvloeden

Mijn moeder komt huilend de kamer binnen en ik kan iets anders doen dan ook huilen. Mijn gave zorgt er ook vaak voor dat ik emoties van andere overneem. Misschien ben ik zelf niet verdrietig, eerder verdoofd alsof het nog niet goed tot me door is gedrongen. Mijn moeder geeft me een knuffel en ik voel een golf van liefde.
"Hé, mam. Mam" zeg ik sussend.
"Het gaat goed komen, echt waar" fluister ik tegen haar. Misschien meer om mezelf gerust te stellen.
"Ik weet niet of ik ga winnen, maar ik weet dat het goed gaat komen. Jij gaat gelukkig blijven. Jij gaat elke ochtend naar de bakker toe, om drie halfjes bruin te kopen en je koopt de koekjes die ik zo lekker vind zodat je ze eindelijk zelf kan opeten. Oké mam?" glimlach ik naar haar. Mijn vader komt in langzame passen naar me toe lopen.
"Je gaat het goed doen, we zullen altijd bij je zijn. Hier" zegt hij terwijl hij zijn hand op mijn hart legt.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Christina Hale ~ District 1 ~ Elementen

Ik zie mijn ouders en zussen binnenkomen. Kath en Floor glimlachen naar me.
"Hé meisje, je gaat dit winnen" zegt mijn vader met een grote grijns.
"Je hebt een sterke gave, gebruik hem goed" voegt mijn moeder er aan toe, haar ogen glinsteren alsof ze nog nooit zo blij is geweest. Dan komen Kath en Floor naar me toe gelopen, als een organisme, zij aan zij.
"We gaan naar je kijken. We gaan kijken hoe ons kleine zusje iedereen inmaakt" lachen ze. Dan komt er een vredebewaker binnen.
"Tot over een paar weken" zeggen Kath en Floor net voordat ze de deur uitlopen. Mijn vader volgt ze. Maar mijn moeder blijft staan.
"Blijf jezelf Chris" fluistert ze en de deur klapt achter haar dicht.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Kayla Sora Brooke ~ District 4.

Wat onrustig loop ik heen en weer door de afscheids kamer. Waarom ik? Waarom? Zoveel mensen willen beroeps zijn. En dan moet ik, een van de weinige uit vier die de spelen haat. Boos plof ik op het bankje.
'Kayla!' mijn moeder komt snikkend de kamer binnen gerent. Ze slaat haar armen om me heen.
'Waarom? Waarom mijn meisje?' ze begint nog harder te snikken.
'Rustig, ik ga mijn best doen oke?' ze knikt en kijkt me met haar betraande ogen aan.
'Ik hou van je mam.' ik geef haar een kus op haar voorhoofd.
'Ik ook van jou.' en na die woorden word ze de kamer uitgesleurt

Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

eva

Ik wist dat me ouders me biet uit gingen zwaaien en liep samen met Kevin de andere tribuut door. We moesten einde van de gang wachten tot iedereen compleet was. Na 5 minuten gingen de vredebewakers de andere halen.

Alison Autumn Cole ~ District 3 ~ Arrogant zijn.

Triomfantelijk zit in in de afscheidskamer. Mijn moeder komt snikkend de kamer ingelopen met mijn vader erachteraan.
'Meisje toch.' mijn moeder kijkt me verdrietig aan.
'Goed hé? Ik ga echt van Alicia winnen.' vrolijk kijk ik haar aan.
'Maar..' mijn vader kijkt me raar aan. Ach niet iedereen kan zo mooi kijken als ik.
'Jullie regelen wel een taart hé? Voor als ik weer terug ben.' ze kijken me verbaast aan.
'Een grote, meerdere lagen.' ze kijken elkaar aan.
'We gaan je missen schat.' mijn moeder kijkt me verdrietig aan.
'Dat snap ik, ik zie jullie over een paar weken' na dat ik dat zei, worden ze uit de kamer gehaald.

Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

Alicia Summer Cole ~ District 3

Ik ga op een houten bankje zitten, het is hard en zit niet lekker. Zielig voor mijn fantastische kont. Ik snap wel dat mijn ouders verdrietig zijn, ze zijn hun fantastische, prachtige en talentvolle dochter voor een paar weken kwijt. Ik zou ook huilen als ik mezelf een paar weken niet kon zien. Maar gelukkig ben ik elke dag met mijn fantastische zelf. Ik kijk in de weerspiegeling van mezelf in het raam. Ik zie er weer fantastisch uit. Er komt een vredesbewaker aan en hij rolt met zijn ogen. Natuurlijk hij wil ook niet dat mijn kostbare kont op een stuk hout zit. Misschien komt hij wel een kussen brengen?

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."