RPG || Imprisoned with evil heroism || Speeltopic 1 - Speeltopics

Het is het jaar 2153 en de bekende superhelden zijn samen met hun verhalen en het geloof in hen ten onder gegaan. Echter, een speciaal taskforce van de Amerikaanse overheid heeft hun krachten altijd bewaard in een ondergronds lab niet ver van het dorpje Spellburn voor noodgevallen.
Midden in de nacht is er iets misgegaan met de machines die deze krachten gevangen moesten houden en zijn ze vrijgekomen. Ze hebben meteen een nieuwe gastheer of gastvrouw gezocht bij de dichtstbijzijnde mensen: allerlei bewoners, jong en oud, uit Spellburn. De overheid heeft snel gehandeld. Alle onaangetaste mensen zijn dezelfde nacht nog uit het dorp verwijderd, terwijl de besmette mensen in een diepe (kunstmatige) slaap waren en er is een grote elektrische koepel over het dorp gezet om hen binnen te houden voor nog onbepaalde tijd.

De RPG begint in de ochtend: het moment waarop de geïnfecteerde mensen met hun nieuwe superkrachten wakker worden, merken dat al hun familie, vrienden, buren en collega’s weg zijn en ze opgesloten zitten in het kleine dorpje, met weinig voorzieningen en andere mensen met superkrachten. Wie zullen zich aansluiten bij de helden? En wie bij de schurken? En zullen ze onder de koepel vandaan ontnappen, of zijn ze gedoemd te sterven aan een voedseltekort?


Personages:
- Naam/Geslacht || Superheld waarvan hij/zij de krachten heeft || Leeftijd || Pagina in het rollentopic • Eigenaar personage

- Amilia Elizabeth Rosefield || Danny Phantom || 25 || 1.2 • Rider
- Azalea Lillian Moss || Poison Ivy || 26 || 1.8 • Gaikotsu
- Vanessa Meghan Sunfield || Mystique || 19 || 1.7 • PeterParker
- Novalynn Katharina Ivanov || Storm || 19 || 1.9 • Enface
- Salome DuRhalis || Mastermind || 27 || 1.11 • Fairytalest t/m 2 juli (vaak) afwezig
- Amora Lee Scarlett || Lady Deathstrike || 18 || 1.11 • Carmenta
- Teresa Emma Hyde || Lorelei || 27 || 1.13 • Tolkien
- Lexim Aflex || Beast Boy || 15 || 1.3 • Lazulis
- Seth Dillard || Magneto || 20 || 1.2 • Eichen
- Milan Jackson || Hawkeye || 29 || 1.6 • Rhyme
- Nathaniel Phelix || Wolverine || 22 || 1.3 • Eloquentiae
- Jack Joshua Longfield || Azazel || 27 || 1.4 • Magnus
- David Austin Queen || Wolfsbane || 20 || 1.7 • xthevampire
- Lance Drake Marshall || Bucky/The Winter Soldier || 30 || 1.11 • Bourne
- Eduardo Axello Castillo || Gambit || 29 || 1.18 • Fairytalest t/m 2 juli (vaak) afwezig

Regels:
#Er geldt een minimum van 200 woorden*
#Mary Sue’s/Gary Stu’s zijn ten strengste verboden
#Naamveranderingen doorgeven
#Houd het realistisch
#Het is verboden personages van anderen te besturen
#Je mag nooit iemand zonder toestemming vermoorden
#Gebruik ABN
#Vermeld boven je post altijd minimaal de naam van je personage
#Probeer mannen en vrouwen een beetje gelijk te houden.
#Je reservering komt te vervallen na 4 dagen, tenzij je contact houdt met mij
#Probeer minimaal 1 keer in de week te reageren en anders mij wel op de hoogte te houden van je afwezigheid
#16+ is toegestaan, maar houd het netjes
#Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik er iemand voor aanwijs ivbm drukte
#OOC tussen haakjes () {} []
#Geen OOC ruzies, IC mag wel, dus vat dat niet persoonlijk op
#Originaliteit wordt zeer op prijs gesteld

*Wanneer je weet lange tijd even niet te kunnen reageren, is het toegestaan een korte post te schrijven, waardoor je tegenspeler niet meer vast zit aan jouw personage. Dit is echter de enige juiste reden om een korte post te schrijven.

Begin: De afgelopen nacht is het ongeluk gebeurd en zijn alle bewoners van Spellburn door de overheid in slaap gehouden. De koepel is geplaatst en alle mensen die niet zijn geïnfecteerd zijn verwijderd uit het dorp. Het is nu maandag ochtend tien uur en nu kunnen alle overgebleven bewoners weer wakker worden, want het middel van de overheid is uitgewerkt. Alle communicatiemiddelen zijn uitgeschakeld. Dit betekend dat telefoon, sms-diensten en internet zijn uitgeschakeld. De elektriciteit doet het nog wel. Ook water en gas is niet afgesloten. Door de koepel is het onmogelijk om het dorp te verlaten. Dit betekend dus ook dat contact met de buitenwereld niet mogelijk is.
Op je mobiel, die dus verder vrij weinig kan op het moment, kan je een berichtje vinden van SPECIAL TASKFORCE ZERO waar niet heel veel bijzonders instaat:
Geachte inwoner van Spellburn,
In verband met de uitbraak van een mogelijk gevaarlijk en makkelijk overdraagbaar virus, zijn jullie tijdelijk afgesloten van de buitenwereld. We doen er alles aan het probleem zo snel mogelijk op te lossen. Blijf vooral kalm en raak niet in paniek. Tot nog toe zijn wij ervan overtuigd dat u niet in levensgevaar verkeerd. De nog niet besmette mensen zijn uit het dorp verwijderd en dus gewoon veilig. Wij raden u niet aan te trachten het dorp te verlaten.
We houden contact.

Het dorp: Het is een redelijk dorpje met een school, kerk, twee supermarkten, slager, groenteboer, bakker, bibliotheek, allerlei winkeltjes, een aantal barren en restaurantjes, politiebureau, een kleine ziekenpost voor noodgevallen, een plaatselijke brandweer en een muziekschool. (Mis je nog iets, zeg het dan). In dit soort dorpen is niet heel veel veranderd wat betreft technologie, behalve dat alle energie groene energie is, auto's allemaal op waterstof rijden en apparaten ook wel wat simpele ontwikkelingen hebben doorgemaakt.

Let op: Superhelden zijn voor de meeste mensen tegenwoordig onbekend. De krachten en afkomst dus ook. Aangezien het internet niet werkt, zijn alleen de oude boeken, stripboeken, schijfjes genaamd DVD's, kranten, tv-gidsen, etc. bronnen waarvandaan je kan halen van wie je de krachten hebt en mogelijk hoe je ze kan leren beheersen. Deze zijn natuurlijk te vinden in de bibliotheek. Boekenwormen die hier vaker hun tijd doorbrengen, kunnen natuurlijk al wel dingen over de superhelden weten, maar de kennis is niet alledaags! Denk dus goed na of je personage dit soort informatie zou opzoeken in zijn voorgaande jaren.

Het weer: Er waait een fris ochtendwindje en het is nu zo'n 15 graden, hoewel de gevoelstemperatuur iets lager ligt. Het is redelijk helder met af en toe een wit wolkje voor de zon. De verwachting is dat het de hele dag droog blijft en de maximum temperatuur rond de 19 graden zal liggen.

Have Fun!

[ bericht aangepast op 17 juni 2014 - 15:32 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Seth Dillard • Magneto
Salome houdt een heel betoog zodra ze naar binnen loopt, maar ik let niet op. Het is een slechte gewoonte van me geworden dat ik niet let op wat anderen tegen me zeggen. Waarschijnlijk is die gewoonte ontstaan door mijn zussen die nooit ophouden met praten over dingen die me vrij weinig boeien.
Als we alle drie eenmaal binnen zijn loop ik de eerste de beste kamer in, om later op te merken dat het een bezemkast in. Ik stoot mijn hoofd tegen één van de planken die aan de muur zijn geschroefd en er ontsnapt een grom uit mijn mond. Bijna direct voel ik dat mijn hoofd helemaal rood wordt van schaamte, ondanks dat Salome en Jack waarschijnlijk niet eens hebben gezien dat ik deze "kamer" binnen liep.
'Jackpot!' Salome's luide stem klinkt door de hal, waar ik inmiddels weer in beland ben, en ik besluit het geluid te volgen. Al snel beland ik in de keuken, waar Jack en Salome druk bezig lijken te zijn in de keuken. Salome heeft een pak pannenkoeken mix in haar hand en Jack vraagt of we iets te dringen willen. Ik beantwoord Jack's vraag met een zachte 'Nee hoor' en loop naar Salome toe.
'Ga je serieus pannenkoeken bakken?' Hoewel het bedoelt was als een belediging, komt het er eerder wat verward uit. Ik weet van mezelf dat ik geen getrainde belediger ben, maar ik had toch gehoopt dat het deze keer zou lukken. Ik wil niet overkomen als de sukkel zonder speciale krachten. Straks gaan ze me nog zien als een doelwit en beginnen de pesterijen weer van voor af aan.
'Wat is jouw superkracht eigenlijk Salome?' vraag ik dan maar om er geen ongemakkelijk gesprek van te maken. Daarnaast ben ik er oprecht nieuwsgierig naar.

(Salome had toch nog niet aan Seth laten zien wat voor kracht ze heeft? Anders moet ik het even aanpassen :'))

Azalea Lillian Moss. •
Een van de dingen die ze van haar beste vriendin waardeerde, was haar karaktereigenschap dat ze men durfde te leiden zonder bang te zijn voor kritiek. Amora had dan wel een grote mond, maar zelf had zij er ook eentje – nog iets wat ze van haar waardeerde. Ze hoefde zich niet anders voor te doen of bang te zijn dat ze rare blikken naar haar werd toegeworpen, omdat ze wat scheldwoorden had genoemd.
      Ze probeerde haar ogen van haar verzopen planten en bloemen af te trekken, dus richtte ze haar blik naar Ace. Ze had een enorm missend gevoel vanbinnen, maar durfde zich niet te uiten – bang voor dat ze als zeikerig werd bestempeld. Ze vond het heel lief dat Ace direct in actie was gekomen om haar tuin te blussen, maar ze voelde zich toch droevig. Amora was een hele hulp voor haar en ze was haar dan ook dankbaar, maar stilletjes probeerde ze een manier te verzinnen om haar planten tot leven te wekken. Ze werkte in een laboratorium in de richting van de groene sector, dan zou ze toch zoiets wel kunnen?
      Ace was op haar afgelopen en ze merkte op dat hij zichzelf ergens van weerhield. Er schoot een fonkeling van pijn door haar ogen, waarna dit overging in een fonkeling van beseffing. Ze toverde een halve grimas rond haar lippen. Hij leek uiterst serieus – iets wat ze van hem waardeerde. Ze hadden dan alleen seks en verder waren ze vrienden, maar ze waardeerde wel dat zij serieus werd genomen door hem. Ze vond het alleen moeilijk om erover te praten en ze zal dit dan ook, spijtig genoeg, niet zelf tegen hem zeggen. Of iemand moest haar een waarheidsserum toedienen.
      'Misschien is het handig als je een paar spullen alvast bij elkaar pakt. Hoognodige spullen.' Ze fronste haar wenkbrauwen – ze zou zich verbazen als er nog iets bruikbaars was. Daarbij had ze er geen nood aan, al wilde ze Amora niet tot last zijn en ging ze toch rondzoeken om te kijken of er nog iets was dat ze kon gebruiken. De hoognodige spullen, hoe Amora het noemde.
      Haar blik viel op een versierd houten kistje waar ze altijd haar foto's bewaarde, van vrienden en familie. 'Bellezas,' begon Ace te praten, terwijl zij het kistje op pakte. Verbaasd genoeg was het niet heel erg verbrand. Er waren hier en daar wat zwarte plekken, maar verder niks ernstigs. 'Ik geloof niet dat dit eenmalig was.' Ze keek op en liep weer richting hen – nu pas merkte ze iemand anders op, een andere vrouw. Ze fronste haar wenkbrauwen. Wie was zij? Een andere bootycall voor Acey-boy? Ze grinnikte. Ach ja, hij moest zijn opties open houden. Alleen was ze verbaasd door de smaak, want de vrouw leek haar niet echt zijn type. Ze kon het natuurlijk verkeerd hebben. 'Kennen jullie van die kleine kinderen die met een vergrootglas mieren in brand steken?' Perfecte uitleg. Ze keek laconiek uit haar ogen richting Ace, die naar boven wees – ze volgde niet zijn vinger naar boven. 'Nou, ik geloof dat wij de mieren zijn.'
      “Ik hoop het niet. Anders kan de overheid echt een grote klaagbrief krijgen,” zei ze met een cynische toon. “Die ik persoonlijk kom brengen.”
Er klonk een kreun – die van de onbekende vrouw kwam. 'Ace,' begon de vrouw te spreken. 'Dat slaat nergens op. Maar aangezien je zo fantastisch goed bent in dingen uitleggen, wees zo vriendelijk om een verklaring te geven op het waarom.' Sprak ze verder op een ijzige toon. Ze keek nog laconiek uit haar ogen, dit keer richting de onbekende vrouw. Hij is wel fantastisch goed in meer dingen, dacht ze pervers, terwijl ze nog haar pokerface op had. Ze had het gevoel om haar mond open te doen en de vrouw bijdehand te vragen wie zij was, maar hield haar mond.
      'Zo lang jij met niks beters kan komen,' sprak Amora – hier kreeg ze nu wel een glimlach bij, een halve. 'Verzoek ik je, je mond te houden.' Amora fronste. Maar Azalea pakte haar hand lieflijk en bewoog die heen en weer. Het houten kistje onder haar andere arm. 'In ieder geval, vind ik dat Ace zijn theorie vrijwel kan kloppen.' Ze beet op haar lip. 'Maar als dit zo doorgaat, zal er binnen nu en een halfuur een ander huis misschien wel in de fik staan. We kunnen niet als brandweer spelen.' Meteen zag ze voor zich hoe de brandweer uitrukte met ontblote bovenlichaam. Ze glimlachte goedkeurend en had een duidelijk dromerige blik – al mocht Ace er ook best zijn. Ace in een brandweerpak. Ze moest uit het niets bulderen van het lachen, om haar eigen gedachte. Waarna ze zichzelf snel herstelde.
Ze kwam erachter dat haar hand zich niet meer in die van Amora bevond, omdat ze nu wat rondliep en met haar klauwen speelde.
      “Laten we gewoon gaan. Als ik hier nog langer moet zijn bij deze aanblik, word ik nog droeviger. Het is zinloos om spullen bij elkaar te gaan zoeken.” Het klonk misschien wat mistroostig uit haar mond, maar ze doelde meer op dat haar verder niets uitmaakte. Het enigste wat ze wilde en waar ze aan dacht was haar tuin weer levendig maken – want daar bracht ze meer tijd door dan in haar eigen huis, ook al had haar vader die voor haar gekocht.
      “Ik heb alleen dit gevonden en voor de rest.. koop ik wel nieuwe dingen. Er zit toch geen emotionele waarde aan.” Ze blikte naar haar beste vriendin, het teken dat ze nu wel naar haar plek toe wilde gaan. Misschien dat er toch iets positiefs uit de dag kon komen.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Praattopic 2

---

Happy Birthday my Potter!

Novalynn Katharina Ivanov

Ongeintereseerd verbeterde Teresa mij, en gaf aan dat ze liever Reese genoemd wilde worden. Als reactie daarop had ik simpel mijn schouders op gehaald, prima. Nadat Reese had bevestigd dat heel Spellburn inderdaad uitgestorven was verliet ze me om in de richting te lopen van het plotselinge lawaai. Ze had me nog even vragend aan gekeken maar ik besloot terug te lopen naar de bibliotheek die ik eigenlijk wilde openen. Ik had weinig zin om achter de vrouw aan te hobbelen, ondanks mijn brandende nieuwsgierigheid naar de oorzaak van het geluid.
Geen internet, tot zover ging 'afgesloten van de buitenwereld' dus. Gefrustreerd liet ik mijn hoofd vallen op het toetsenboord van de bibliotheek laptop, deze poging was compleet nutteloos geweest. Tuurlijk, neem mijn vrijheid én internet dacht ik melodramatisch.
Ik haalde een hand door mijn haar en frummelde mijn telefoon uit mijn broekzak, poging twee dan. Mijn ogen zochten naar de naam van mijn nichtje en toen ik deze gevonden had drukte ik op bellen, maar niet de stem van Amilia maar monotone piepjes vulde mijn oor. Dat was er dus ook al niet, tot zo ver mijn jacht naar informatie.
Peizend staarde ik de lege bibliotheek in, en nu? Toch kijken wat er buiten aan de hand was of op zoek naar Amilia die hier misschien niet eens was. Ik hoopte van wel overigens. Ik zuchtte en bekeek mijn handen, niets raars. Geen rare bultjes of paarse vlekken of wat dan ook, eigenlijk voelde ik me niet veel anders dan normaal. Dus wat hield dat virus dan in? Waarschijnlijk wilde ik daar het liefst achter komen in mijn eigen huis.
Nadat ik de laatste meters naar mijn appartement had overbrugt liet ik me vallen op mijn bank, een beter plan dan dit had op het moment niet.

[ bericht aangepast op 26 juni 2014 - 1:47 ]

Vanessa Meghan Sunfield | Mystique

''Wel, ik voel mezelf helemaal een freakshow'' antwoorde hij sarcastisch. Ik kreeg een boze uitdrukking op mijn gezicht maar ik zei niks, ookal zou ik normaal meteen een grote mond tegen hem op hebben gezet. Ik rol met mijn ogen en ik kijk naar het meisje die volgens mij Amilia heet. De jongen mompelde wat tegen haar maar ik nam de moeite me er niet mee te bemoeien. Mijn gedachtes dwaalden af naar iets anders, wat er vanmorgen met mij gebeurd was, de blauwe huid met schubben. Ik leek wel een geverfde hagedis, en toen die rilling... Toen leek het wel alsof mijn uiterlijk echt gewoon veranderde. Het meisje, Amilia, leek nog een soort van discussie te voeren met de jongen, waar ik me niets van aantrok. Plotseling gebeurde iets met Amilia, ze zag er totaal anders uit, haar haren waren wittig en haar kleren waren verruild voor een of ander raar pakje. Ze viel door de muur, hoe ze dat deed weet ik niet maar blijkbaar had ze iets met een geest of spook te maken. Ik was daar niet van geschrokken, het enige waar ik echt ooit van geschrokken ben was mijn blauwe uiterlijk. ''Jij hebt je soort van krachten goed onder controle'' zei ik sarcastisch tegen haar, ik had hier totaal geen zin in. Geen uitleg of verklaring van allemaal rare dingen, nou ja, behalve dat ene rare berichtje maar daar kon ik nog geen woord uit wijs worden.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''