Naam: Noah Melchior Castellan. Hij wordt meestal gewoon Noah genoemd, al zal je soms wel merken dat sommige mensen hem bij zijn achternaam aanspreken. Het kan ook zijn dat ze hem proberen te treiteren door zijn tweede naam of een variant te gebruiken, maar je zit mis als je denkt dat je hem hiermee beledigd. Hij vraagt zich gewoon af waarom zijn tweede naam, de naam van één van de Drie Wijzen is.
School: Zweinstein, Zwadderich.
Leerjaar: Noah zit in zijn laatste jaar aan Zweinstein.
Heb je je naam in de Goblet of Fire gegooid? Neen. Hij vindt het veel te vermakelijk om de rest te aanschouwen. Tenzij iemand anders hem erin heeft gegooid, zit hij er dus niet in.
Leeftijd: Zeventien. Hij verjaart op zes februari.
Uiterlijk: Noah is niet je typische spierbundel die een woordenboek doormidden kan scheuren in een fractie van een seconde, maar, al ziet hij er misschien niet echt zo uit, hij is een heel stuk sterker dan je zou vermoeden. Niet dat hij zo graag gaat vechten om zich uit te sloven voor iedereen - hij zegt het misschien niet luidop, maar dat is beneden zijn waardigheid - maar als dat wel het geval is, dan zal je hoogstwaarschijnlijk niet winnen. En dan nog is de reden daarvoor eerder zijn tactiek dan zijn spieren.
Noah heeft het lichaam van een hardloper: slank atletisch gebouwd en één meter tachtig. Hij gaat veeleer klassiek gekleed op momenten dat hij zijn uniform niet moet dragen. Niet het duurste van het duurste, maar ook niet verfomfaaid. Gewoon. Noah ziet er redelijk gewoon uit. Op het eerste gezicht.
Zijn haren hebben een lichtbruine kleur en krullen lichtjes, al is het eerder warrig dan krullend. Hij is zo iemand die maar even een hand door zijn haren moet halen en het ligt goed. Wat hij dan ook meestal op die manier doet.
Noah's ogen hebben een groenblauwe kleur die verandert van schakeringen telkens de zon ergens anders gaat staan. Het is moeilijk om eruit af te lezen wat hij denkt. Ondoorgrondelijk en eindeloos diep, vaak zelfverzekerd en een tikkeltje arrogant. Verder heeft hij een rechte neus, rechte witte tanden zonder enige hulp van een beugel of wat dan ook en al bij al geen misse verschijning.
Hoe dan ook, niemand ziet Noah als een bedreiging. Dit komt doordat hij een geweldig arsenaal aan gezichtsuitdrukkingen in zijn mars heeft. Lichaamstaal is buiten magie zijn grootste wapen. Wat jij van hem denkt, kan totaal het tegenovergestelde zijn van wat een ander denkt. Hij laat je denken wat hij wilt dat je van hem denkt en het is zelden het geval dat hij niet krijgt wat hij wilt. Dus ja... Er zijn ook niet echt veel mensen die weten wie Noah werkelijk is.
Innerlijk: Je vraagt je misschien af waarom Noah niet in Ravenklauw is ingedeeld. Die jongen die graag leest, intelligenter is dan de helft van de school en soms wat aandacht aan zijn studiewerk richt, ziet er toch niet kwaadaardig en doordacht uit? Misschien denk je dan beter twee keer na.
Onder dat uiterlijk van die gereserveerde, slimme jongeman die een heel publiek naar zijn hand kan zetten met amper vier woorden, schuilt een gebroken iemand die door iets heel simpels alle controle kan verliezen en een enorme ravage kan aanrichten. En denk maar niet dat dit altijd 'oeps, ongelukje' is.
Letterlijk niemand ziet deze jongen als een bedreiging, wat zijn wapen vormt. Noah is ondoorgrondelijk, een doolhof. De ene keer is hij die stille, observerende jongeman die je pas na vijf keer om je heen te kijken ziet staan, dan is hij weer degene die met zijn arrogantie een air heeft van hier tot in Tokyo. Meestal hangt hij de sarcastische, humoristische - vaak donkere humor - maar aangename jongen uit. Die je misschien wel eens wilt kwetsen voor de lol.
Hij is iemand die zijn problemen met - hele agressieve en beledigende, maar niettemin effectieve - woorden probeert op te lossen, maar je mag erop rekenen dat hij zo onverwacht uit de hoek kan komen dat je je opnieuw en opnieuw begint af te vragen of je deze jongen nu eigenlijk echt wel kent.
Noah is simpel. Niets speciaals. Niet sterk. Niet machtig. Slim, goed in magie, een goede leerling die niet echt op een 'echte' Zwadderaar lijkt. Zo zien mensen hem.
Echter... Als je langer met hem omgaat, zal je merken dat er iets scheelt...
Noah heeft vertrouwensproblemen. Hij is haast altijd wantrouwig, en het duurt enorm lang voordat hij jou eindelijk vertrouwt. Ook is hij enorm koppig en is hij nogal lichtgeraakt, al probeert hij dat te verstoppen. Je krijgt hem niet zo snel kwaad, maar als hij echt razend is, dan blijf je beter uit zijn buurt.
Geschiedenis: Noah had niet het typische verwende nesten-leven van de typische volbloedtovenaar. Met een gestoorde moeder en een weerwolf als vader was dat dan ook vrijwel onmogelijk.
Laten we beginnen bij het begin. Vanaf het moment dat Noah geboren werd, die koude nacht van zes op zeven februari, thuis in Londen, bleek al dat hij nooit de liefde zou krijgen die hij verdiende. Zijn vader had het ongelofelijk druk en zijn moeder... Wel, daar had altijd al iets mee gescheeld...
Maar Noah kon niet echt klagen. Hij kreeg altijd wat hij nodig had - let wel, wat hij nòdig had, niet vaak wat hij echt wilde - en was vaak vrij om te doen wat hij wilde. Twee jaar na zijn geboorte, op zestien mei, werd zijn broer geboren. Die werd niet ouder dan acht, maar hij en Noah waren twee handen op één buik.
Toen sloeg het tij volledig om. Noah's vader werd gebeten door een weerwolf. Huize Castellan veranderde in iets ergers dan een gekkenhuis. Evelyn, zijn moeder, had al altijd wat mentale problemen gehad, maar nu werd ze letterlijk gek van de stress. Proberend om weg te blijven van haar, om zijn broer te beschermen, hielden Noah en Thomas het een paar maanden uit, maar toen liep het nog fouter dan het al gelopen was. Evelyn kreeg een aanval, een afgrijselijk gebeuren dat Noah het liefst uit zijn brein zou willen verwijderen, maar tegelijkertijd is het iets dat hij niet wilt vergeten. Het is zijn drijfveer, iets wat hem zegt dat hij niet mag opgeven als iets fout loopt.
Evelyn viel haar kinderen aan met een keukenmes, uitschreeuwend dat alles hun schuld was. Thomas mocht niets overkomen, maar Evelyn was zo razend dat ze waarschijnlijk niet eens wist waarmee ze bezig was. Noah stierf bijna om zijn broer te beschermen, heeft er verschrikkelijke littekens aan overgehouden, maar het maakte helemaal niets uit. Zijn eigen moeder had haar jongste kind, de enige van en aan wie Noah liefde kreeg en kon geven, vermoord. Hij haatte zichzelf toen hij zomaar vluchtte, al was Thomas dood. Hij haatte zichzelf dat hij Thomas niet wreekte. Hij haat zichzelf er nog steeds om.
Een jaar. Eén jaar leefde hij op straat, proberend om alles te verwerken, en toen werd hij gevonden door een tovenaar, die de kleine, ondervoede jongen herkende als tovenaar en hem wilde geven wat hij verdiende. Hij en zijn vrouw die een gewone dreuzel was, maar Noah meer liefhad dan zijn eigen biologische moeder ooit had gedaan, voedden hem op als hun eigen kind.
Maar Noah zou nooit meer dezelfde zijn. Er was iets veranderd in hem, iets 'slechts' dat zich diep binnen in hem heeft verankerd en alleen nog maar kon groeien.
Hij woont nog steeds bij de tovenaar die hem vond en zijn vrouw, maar ze zijn bang dat ze hem zullen moeten opgeven, omdat ze niet eeuwig een ongeregistreerd adoptiekind bij hen thuis kunnen houden.
Extra: Noah is ongelofelijk goed in transfiguratie. Hij is wel in meerdere vakken goed, maar in transfiguratie is hij zò goed dat het bijna eng is. Het is dan ook niet meer dan logisch dat hij door dit talent een faunaat is, iets wat hij net als zoveel andere dingen van zijn adoptievader heeft geleerd. Net als zijn faunaatvorm is zijn patronus ook een valk. Hij is geregistreerd als faunaat, aangezien het ministerie hem ooit eens betrapte, dus het is ook niet echt zijn grootste geheim dat hij een faunaat is.
[ bericht aangepast op 19 mei 2014 - 20:54 ]
help
.
