Rol Marcellus
Naam Marcel Henry Styles
Leeftijd 20, net als zijn broer Harry
Nationaliteit Brits, Holmes Chapel
Uiterlijk Marcel ziet eruit als een typische nerd. Hij heeft een bril met dikke haast onbreekbare jampotglazen, al hangt zijn montuur wel aan elkaar met plakband doordat pestkoppen altijd zijn bril afpakten en die probeerden kapot te stampen. Meestal draagt hij een netjes gestreken geruit overhemd met een stropdas en een oubollige trui erover en een stoffen nette broek, waar hij zijn overhemd in stopt, met eronder lakschoenen. Dit vind hij gewoon het fijnst om in te lopen, al krijgt hij er vaak wel kritiek op. Dit is het enige punt aan hemzelf wat hij niet verandert voor anderen. Net als het feit dat hij zijn weelderige bos krullen zorgvuldig weg kamt voor er een flinke klont gel elke dag in te smeren. Hij haat zijn krullen en al helemaal nu hij wordt aangezien als zijn broer en dan dus veel aandacht krijgt als hij een dag vergeten is ze weg te kammen. Naast zijn kleding en haar stijl lijkt Marcel namelijk erg veel op zijn tweeling broer. Ze hebben dezelfde bruine krullen en gifgroene sprekende ogen, al weet Marcel ze door zijn dikke jampotglazen goed te verbergen en tegelijkertijd door anderen heen te kijken. Ook zijn ze allebei dun, lang en wat slungelig, al heeft Harry duidelijk een stuk meer spieren dan Marcel, die echt slenderman wordt als hij een pak aan heeft voor een speciale gebeurtenis. Ook is Marcel zijn huid nog een compleet blank canvas in tegenstelling tot de betattooeerde huid van zijn broer.
Karakter Marcel is op het eerste gezicht een teruggetrokken verlegen jongen. Hij verbergt zich achter nerderige kleren, veel gel en jampotglazen. Als je hem toch beter leert kennen en door zijn uiterlijk heen kijkt is hij een vrolijke en spontane jongen, maar hij let wel op zijn woorden om niemand ooit te kwetsen. Hij houd ervan rond mensen te zijn en is erg lief, misschien iets te lief, waardoor hij heel makkelijk over zich heen laat lopen. Hij wil iedereen altijd op z'n gemak stellen, gelukkig maken, helpen en iedereen z'n zin geven. Hierdoor cijfert hij zichzelf vrij snel weg en is makkelijk beïnvloedbaar. Hierdoor gaat hij vaak over zijn eigen grenzen, maar is ook een grote braverik. Ook is Marcel heel erg beleefd. Zelfs als iets niet zijn schuld is zal hij zich ervoor verontschuldigen. Toch, zeker met zijn broer in de buurt en een flinke slok op, kan Marcel ook wel eens in zijn voor de raarste acties. Zeker als hij zich comfortabel voelt rond je. Zijn broer, familie, collega's en zijn broer's vrienden zijn eigenlijk de enige met wie hij drinkt en echt wat van zijn gesloten karakter achter zich laat. Tegenover anderen is hij namelijk nooit helemaal open en hij laat heel lastig mensen toe in zijn leven. Hierdoor en door het feit dat hij zijn ware gevoelens maar heel moeilijk loslaat, ook tegenover de mensen om wie hij geeft, laten hem erg gevoelloos lijken. Het lijt vaak of hij twee standen heeft: doodsbang en emotieloos, niets ertussen. Sommigen weten dan nog dat er een derde stand tussen zit: bloedlink. Maar deze komt alleen naar voren als je aan zijn paar geliefden komt, zoals zijn moeder, zijn broer en zijn hond. In deze staat wil je hem echt niet tegen je hebben, al stort hij erna altijd compleet in, in verlammende doodsangst. Een glimlach, zeker een oprechte, heeft zijn gelaat al tijden niet meer gesierd.
Extra Marcel heeft een verschrikkelijk jaar achter de rug. Na jaren van onzekerheid kreeg hij een relatie, hij stond op het punt zijn bachelor technische bedrijfskunde en marketing af te ronden met een 8 gemiddeld en alles leek eindelijk op z'n pootjes terecht te komen, maar niets was minder waar. Na een paar weken in zijn relatie te hebben gezeten raakte hij ongewenst zijn maagdelijkheid kwijt omdat hij geen nee durfde te zeggen. Vanaf dit punt ging het snel heuvel afwaarts met de relatie. Al snel mocht Marcel niets meer zelf beslissen en was een slaaf van zijn vriend. Als hij iets deed was zijn vriend niet zinde werd hij compleet fysiek, seksueel en mentaal mishandelt. Toen die hem dan het bordeel in probeerde te krijgen belde Marcel s nachts Harry om hem te komen redden. Dit werkte, maar sindsdien leeft de jongen in constante doodsangst. Doordat zijn leven zo is bepaald door zijn vriend voor zo lang heeft hij ook zo veel school gemist dat hij zakt voor het schooljaar en door de trauma's die hij heeft opgelopen durft hij eigenlijk niet zo goed terug. Sinds de redding woont Marcel bij zijn broer, maar hij kan heel slecht tegen alle paparazzi in de buurt en het feit dat hij ook vaker dan eens in de spotlight staat. Hierdoor hebben de twee broers nog wel eens flikte ruzies, die altijd eindigen met Marcel die zich opsluit in een kast uit angst voor zijn bloedeigen broer. Het liefst wil Marcel namelijk weer stilletjes en onbekend zijn werk gaan doen op zijn stage bij het bedrijf wat ook de marketing doet voor zijn broer en weer op zichzelf gaan wonen, maar dat kan hij nog niet aan, zoals iedereen behalve hijzelf weet. Hij schrikt nogsteeds van elk klein geluidje, is bang om maar een woord te zeggen en bij de eerste de beste stemverheffing zit hij trillend van angst in een kast. Hij hoopt dat deze vakantie iets aan zijn enorme angst kan veranderen, maar is hier helemaal niet zeker van en is eigenlijk alleen mee omdat hij Harry niet teleur wil stellen.
Marcel is zo straight als een rotonde, maar hij is hier erg onzeker over. Zoizo als het om gevoelens gaat onderdrukt hij ze liever dan dat hij ze uit, behalve zijn angst dan, die valt niet in te houden. Ook gelooft hij na zijn mislukte relatie niet meer in de liefde en gelooft niet dat liefde ooit iets goeds zal of kan brengen.
Vooral door het afgelopen jaar is Marcel erg teruggetrokken en bang geworden. Als iemand ook maar een hand op z'n schouder legt verstijft hij volledig en begint vaak spontaan te trillen. Met verheven stemmen is het nog erger. Hij rent spontaan naar de dichtstbijzijnde kast en sluit zich erin op. Hij zal nooit iemand meer tegenspreken en spreekt zoizo eigenlijk niet meer sinds dit jaar. Ook is hij mensen, zelfs zijn eigen tweelingbroer bij wie hij in huis woont, minder gaan vertrouwen. De eens spontane gebrilde jongen heeft nu nog maar een echte vertrouweling:
Molly. Ze is een stoere Rottweiler die hij van Harry uit het asiel heeft gekregen uit hoop om zijn zelfvertrouwen terug te krijgen. Sindsdien zijn ze onafscheidelijk, maar Marcel is niet echt verandert.
Ondanks zijn pure doodsangst bij ook maar het minste of geringste beetje fysieke aandacht, hunkert de jongen toch ook wel naar warmte en intimiteit, wat hij zo vreest.
[ bericht aangepast op 17 mei 2014 - 21:04 ]
Bowties were never Cooler
