[Speeltopic 3] Harry Potter and the Goblet of Fire - Speeltopics

Sowieso 200 woorden, iedereen heeft weleens een slechte dag maar meld dat wel.
Je mag zoveel personages als wilt maar geen 100 ofzo
In het Speeltopic graag praten tussen haakjes, [] {} () - -
Geen ruzie! IC wel! OOC niet!
Niet elkaars personage besturen, (tenzij je toestemming hebt.)
Volg de verhaallijn van J.K Rowling.
Graag melden als je niet meer meedoet.
Graag de Engelse namen gebruiken, anders ontstaat er verwarring.
Houd de jongens en meisjes gelijk! Geld ook voor de afdelingen!
De belangrijkste regel: Have fun (:

OOC: Out Of Character.
IC: In Character.

[ bericht aangepast op 26 juni 2014 - 19:28 ]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Campbell Saunders

‘Campbell, je bent dronken. Je moet geen dingen doen waar je morgen spijt van hebt.’ Ik glimlachte.
‘Morgen is een ander dag.’ Waarna ik een kus in mijn nek gedrukt voel worden wanneer er op de deur word geklopt. Meteen word ik opgetild en op iets zachts gezet; een bed?
‘Doe alsof je slaapt.’ Ik wilde tegen presteren maar de bed was te zacht. Onnatuurlijk zacht. Was dit altijd zo? Met mijn hand wreef ik voorzichtig op het matras dat net als een knuffel kon dienen terwijl mijn ogen zich steeds zwaarder begon te voelen, maar de wereld was te interessant om te gaan slapen. Ik kon nog zo veel doen.

Gaat Draco Campbell alleen laten?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

Ik kijk naar Campbell. Ik kan hem nu niet alleen laten.
'Ik wil anders ook wel hier blijven slapen. Madame Plijster vindt het vast goed en-' 'En ik vind dat niet. Dus ga nu maar weg.' Ik zeg niets en sla mijn armen over elkaar heen. Campbell kan hier niet alleen blijven. Hij is dronken en zometeen doet hij iets doms.
'Wegwezen!' schreeuwt Karkarov. Ik krimp meteen in een en ben bang voor de eerste klap. Die komt echter niet. Madame Plijster komt binnengerend en ziet Karkarov staan. Haar gezicht kleurt rood van woede.
'Kunt u een beetje rustig aan doen, professor Karkarov? U mag dan wel een schoolhoofd zijn, maar deze jongen heeft rust nodig. Ik verzoek u vriendelijk om hier weg te gaan.' Karkarov brengt er niets tegenin en loopt mokkend weg. Ze knikt naar mij en loopt weer weg. Ik merk nu pas dat ik mijn adem inhield. Ik loop naar Campbell.
'Hij is weg,' zeg ik, meer tegen mezelf dan tegen Campbell. Ik weet niet wat ik moet doen dus ga ik maar op de stoel zitten en kijk ik naar Campbell. Hij ziet er kwetsbaar uit in zijn slaap.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Saunders lijkt wat te zien en zet een duikvlucht in achter de snaai. Met volle snelheid gaat hij naar boven en..’ doodse stilte stond er op het zwerkbalveld. ‘..en hij blijft naar boven vliegen terwijl hij zijn arm uitstrekt.’ Hoorde ik nog door de speakers galmen. Zenuwachtig keek ik naar het gouden balletje wat maar naar boven leek te zweven en welke grepen ik ook maakte; hij was net te ver weg. Ik gromde terwijl ik verder omhoog vloog tot er een gedaante dichterbij kwam en de snaai vlak voor mijn neus weg greep. Ik keek naar de gedaante en verwachte een bekende zoeker te zien waar ik meestal tegen wedstrijd speelde maar het was echter het gezicht van mijn broer wat tevoorschijn haalde. ‘Ik zei toch dat ik veel beter dan jou was. We hebben je niet nodig.’ Hij schopte tegen mijn bezem en met volle vaart viel ik naar beneden en kwam ik met een klap op de grond van de kerkers terecht waar een toverstaf op mij gericht stond waardoor ik in de lucht zweefde.
De heer van het duister betastte mijn gezicht en ging met zijn hand over mijn lichaam.
‘Ik had wat anders verwacht, Nesíreä. Iets beters na Nathaniel.’ Hij draaide zich om waardoor ik alleen zijn mismaakte rug kon zien. ‘het enige nut wat ik in hem zie is de publiek van het doel af te halen wat wij willen bereiken. Verder is hij nutteloos.’ Mijn moeder knikte nederig.
‘Sorry heer, maar alles wat van mij is, is voor u.’ Ik zag hoe hij naar mijn moeder toeliep en mijn moeder boog haar hoofd. Heer Voldemort haalde zijn akelige vinger tevoorschijn die hij onder mijn moeders kin legde en zo haar hoofd omhoog bracht zodat ze naar hem moest kijken. ‘Ik reken daar op.’
Meteen haalde hij zijn vinger weg en liep hij weg waardoor ik alleen over bleef met mijn moeder die woedend naar mij keek. ‘Je zult hier voor boeten.’ Siste ze. ‘Nathaniel.’ Ze beende de kamer uit en Nathaniel kwam direct naar binnen. ‘It’s my pleasure.’ Een rode gloed gleed door zijn ogen wat mij banger maakte dan Voldemort. Met een schok kwam ik overeind en een rare gons ging door mijn hoofd heen. Ik schudde verward mijn hoofd terwijl onrust door mijn lichaam school en ik wist niet eens waar dat vandaan kwam.
Zonder nog op of om te kijken stond ik op terwijl ik geen idee had hoe lang ik geslapen had. Het was in ieder geval nog niet licht en ik wist dat ik wat nodig had om deze avond door te komen ook al had een rare vorm van koppijn een deel meester van mijn hoofd gemaakt. Ik liep zonder nog verder na te denken naar de deur terwijl ik nog redelijk liep te zwalken. Mijn coördinatie vermogen sloeg nog steeds nergens op. Algauw kwam ik bij de keukens terecht terwijl ik half bewust werd van de passen die ik ondernam. Ik kietelde het peertje zoals ik Draco had zien doen en direct verscheen er een glimlach op een elfs mond. Zelfs midden in de nacht kon je ze nog storen. ‘Wat kunnen we voor u doen, meneer?’ ik greep naar mijn hoofd door het schelle stemmetje van de elf. Ik mompelde een dranksoort op en de elf kwam er meteen mee aangerend en duwde een glas in mijn handen. Klaar om het in te schenken maar ik bedankte de elf vriendelijk en liep de keukens uit terwijl ik de fles tegen mijn lippen zetten om het goedje in me te laten glijden. Alles beter dan nachtmerries en pijnlijke herinneringen.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

Ik kijk naar Campbell die diep slaapt. Na een tijdje begin ik zelf ook moe te worden. Ik leun een beetje achterover en doe mijn ogen dicht.
Als ik wakker word is het bed naast me leeg. Meteen ben ik klaarwakker. Ik kijk op de wekker. Het is twee uur. Waar is Campbell? Hij is nergens in de ziekenzaal. Zweinstein is zo groot, hij kan overal zijn! Een gedachte schiet mijn hoofd binnen. Het zou logisch zijn. Als een speer begin ik door het gebouw te rennen, naar de keuken. Ergens in de gangen zie ik hem zitten. Hij heeft een fles drank bij zich. Ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik meteen de fles afpakken, of moet ik hem gewoon laten drinken. Misschien is er wel een rede. Maar ik kan dit niet aanzien en loop naar hem toe.
'Waarom doe je dit, Campbell?' vraag ik terwijl ik de fles uit zijn handen trek. Ik laat de fles verdwijnen naar de keuken. 'Kom je weer mee of blijf je de hele nacht hier zitten?' vraag ik bot. Ik heb geen zin om vriendelijk te doen terwijl hij hier dronken zit. Hij is vijftien jaar oud.

[ bericht aangepast op 6 juni 2014 - 18:40 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Waarom doe je dit, Campbell?’ de fles met alcohol werd uit mijn handen getrokken en weerloos bleef ik op de grond zitten.
Ik voelde me leeg en ondanks dat er nu iemand bij me stond voelde ik me eenzaam.
‘Kom je weer mee of blijf je de hele nacht hier zitten?’ Het klonk boos; beschuldigend. Nathaniel? Ik kon niet eens de moeite nemen om mijn hoofd op te tillen. Hij was te zwaar terwijl er wel een duidelijke vorm van angst door mij heen spoelde. Het liefst wilde ik wegrennen. Zo ver en snel als ik kon. Nooit meer omkijken en alles wat ik ooit gekend had achter laten maar ik wist dat het niet kon.
Overal was er iemand die je zal verraden. Met moeite trok ik mijn benen op richting mijn lichaam waar ik mijn hoofd in mijn armen begroef en tranen over mijn gezicht gleden die ik met alle kracht probeerde tegen te houden. Automatisch duwde ik me nog dichter tegen de muur aan. Was ik maar een muur. Dan was ik onaantastbaar en eenzaam. Niemand besefte nog hoe geweldig muren waren en wanneer ze dat deden zijn ze kapot. Dan is de massieve barricade verdwenen. Een kloppende pijn voelde ik in mijn hoofd terwijl ik mijn ogen sloot om mijzelf weg te nemen naar een ander wereld. Een betere waar ik wel welkom was.

Zullen we maar naar dag 2 gaan? hét slaapt nu eindelijk. (x
Uch ik kan nog steeds niet geloven dat Scorpius met Rose gaat die flirt! Enfin ik zal wel lezen hoe Scorpius vreemd gaat wnnr je het online zet.!
& Ik snap als school druk is. No stress (;

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

Hij besluit blijkbaar hier in slaap te vallen. Ik loop terug naar de kerkers, om daar in mijn bed te gaan liggen, maar het voelt verkeerd dus loop ik terug en til ik Campbell naar de slaapzaal. Daarna loop ik weer naar de kerkers. Blijkbaar hebben Crabbe en Goyle me op zitten wachten, want ze zijn beiden nog klaarwakker.
'Ga slapen dan, idioten,' snauw ik. Mijn gezicht staat weer strak. Ik moet weer de Malfoy zijn die iedereen kent.

De volgende ochtend word wakker terwijl iedereen al aan het omkleden is. Ik zucht en kleed me ook snel om. Hopelijk is Campbell bij het ontbijt. Als dat al zo is heeft hij waarschijnlijk een gigantische kater. Bij de gedachte moet ik grinniken. Met een zucht loop ik naar de Grote Zaal. Potter staat voor de zaal te praten met Wemel en Griffel. Ik doe niet de moeite om om ze heen te lopen en beuk tegen ze aan.
'Rot op, Potter,' zeg ik chagrijnig en ik loop naar de Zwadderich-tafel. Niemand kijkt raar op van wat ik net deed. Waarom zouden ze? Ik ben toch de gemene jongen die geen medelijden heeft en iedereen pest? De jongen die modderbloedjes haat? Ze moesten eens weten.

Het eerste hoofdstukje staat zelfs al online
Maar don't worry, Rose heeft een beetje een hekel aan hem

[ bericht aangepast op 9 juni 2014 - 18:14 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Met knallende koppijn dwaalde ik door een vreemde school. Ik had geen idee waar de uitgang was of waar ik heen moest. Ik wist alleen dat ik wakker was geworden met een knallende koppijn wat erger leek te worden met de seconde door de licht dat op mij viel. Ik had geen idee toen ik wakker werd waar ik was. Het leek op een soort ziekenzaal maar dat verklaarde niet de enorme alcohol walm om mij heen. Ik wist niet of Matthew gister drank mee had gesmokkeld waar ik van gedronken had.
Ik had me snel aan de kraan gewassen en de zaal uit gevlucht voor iemand aan zou komen. Het was al eerder gebeurd dat ik ongewenst in een zaal of kamer was waar ik niet mocht komen. Voordat ik de zaal uitliep had ik nog mijn spiegelbeeld gezien. Ik zag eruit als een zombie. Dit was de eerste keer dat mijn gevoelens en mijn uiterlijke schijn dezelfde emotie toonde. Ik hoopte maar dat Karkarov niks in de gaten zal hebben.
Met een slome tret liep ik van de trap af en hield me stevig vast aan de leuning. Alles tuimelde wat mijn misselijkheid niet bevorderde. Het zal in ieder geval niet de eerste keer zijn dat ik zou kotsen vandaag.
Een enorm harde geroezemoes steeg op en toe ik op keek herkende ik de zaal waar we gister ons voorgesteld hadden met een act. Dat is tenminste iets wat ik kon herinneren.
Het liefst wilde ik weglopen voor het lawaai maar ik wist dat als ik niet snel zou verschijnen karkarov zal weten dat ik iets uitgespookt had. En drinken; dat was zeker iets wat ik niet mocht. Ik negeerde de zwartharige en roodharige jongen die voor mij stonden en liet mijn ogen over de afdeling tafels gaan. Ik kan me vaag herinneren dat ik naar de Zwadderich tafel zou moeten gaan waar de gifgroene banier hing met een zilveren slang. Mijn ogen gleden over tafel en algauw herinnerde ik me een gezicht. Draco Malfoy. Met alle inspanning die ik maakte door dingen te herinneren leek de monster uit mijn hoofd te willen ontsnappen wat niet echt bevorderend was voor mijn humeur. Zachtjes ging ik zitten naast Draco. Bang dat als ik zou neerploffen me hoofd helemaal uit elkaar zal klappen.
‘Morgen.’ Mompelde ik terwijl ik mijn handen voor me ogen deed. Dat verlichtte tenminste iets.

Ik zal gaan kijken naar je story als ik op de laptop zit!

[ bericht aangepast op 10 juni 2014 - 13:06 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

Campbell komt eindelijk de zaal binnen gelopen. Hij gaat zachtjes naast me zitten. ‘Morgen,' mompelt hij. Hij houdt zijn handen voor zijn ogen. Ik kan het niet laten een beetje te glimlachen. Zonder iets tegen hem te zeggen schep ik wat op. Misschien is het oneerlijk van me om boos te zijn, maar ik ben gewoon boos en dat kan ik niet verhelpen. Pas na een tijdje merk ik dat Park iets aan me probeert te vragen. Ik zucht en kijk haar aan. Ze zegt weer iets maar ik luister niet echt en knik alleen maar. Ze gaat weer met iemand anders praten en ik kijk naar Campbell. Misschien zou ik medelijden met hem moeten hebben, maar gisteravond was hij degene die de hele tijd maar weg liep en begon te drinken. Na een tijdje gaat de bel. Ik kijk naar Campbell.
'Moet jij ook lessen volgen of mag jij gewoon de hele dag doen wat je wilt? Dat eerste lijkt me niet al te geweldig voor jou op dit moment,' zeg ik misschien net iets bozer dan dat ik het bedoel. Veel mensen kijken naar ons. Ik wil tegen iedereen schreeuwen dat ze op moeten hoepelen maar hou me in omdat ik liever geen aandacht op mezelf vestig.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Moet jij ook lessen volgen of mag jij gewoon de hele dag doen wat je wilt? Dat eerste lijkt me niet al te geweldig voor jou op dit moment.’
Ik haalde mijn handen voorzichtig van mijn ogen af waardoor ik meteen in Matthew Grev’s gezicht keek die me geamuseerd aankeek. ‘Als Karkarov erachter komt..’ ik keek hem waarschuwend aan. Niet iedereen hoefde te weten dat ik een alcohol probleem had. Ook al was het nog op een vroege leeftijd ben ik er wel aan verslaafd geweest. Het was een oplossing voor mijn problemen. Niet dat ik het heel lang kon gebruiken. Eerst kwam mijn coach erachter waar ik genadeloos van op mijn sodemieter kreeg en daarna mijn broer die na zijn straf het nodig vond om Karkarov in te lichten. Ik was dagen, nee zelfs weken lang opgesloten geweest in een donkere kamer. Ik had een tijd lang het licht niet meer gezien tenzij iemand het weer nodig vond om me te pijnigen voor mijn fout. Ik werd gevoerd met oud brood wat ik in het donker op moest knagen. Natuurlijk waren ze er op Klammfels achter gekomen en vonden de leerlingen het grappig om me ermee te pesten. Helaas dronken hun ook alcohol maar wisten ze het beter geheim te houden. Soms stopte ze me vol met alcohol waarna ik met een knallende koppijn en een enorme misselijkheid wakker werd, maar nooit hadden ze me verraden. Wel hadden ze altijd een enorme grijns op hun gezicht en soms kwamen er herinneringen van die avond daarvoor naar boven.
‘Met wie heb je gedronken, Saunders.’ Zei Matthew streng.
Ik zuchtte. ‘Met jullie, neem ik aan.’ ik haalde onverschillig mijn schouders op terwijl ik krampachtig naar een herinnering zocht van gisteravond. Viktor kwam met een brede grijns achter Matthew staan. ‘Hoorde ik dat goed, gedronken Saunders? Moest je weer aan haar denken.’ Matthew barste in lachen uit. Alison denkt heus niet meer aan jou, Saunders. Ze was allang blij dat ze na twee maanden je gedumpt heeft.’ Viktor grijnsde. ‘Kon je het wel een relatie noemen? Volgens mij hebben ze nog nóóit gezoend. We hadden haar moeten vertellen dat als je er wat alcohol in gooit hem heel aanhankelijk kan laten worden.’ Viktor draaide zich meteen om. ‘Alison.’ Riep hij meteen. Met een rood hoofd keek ik van de twee weg terwijl ik van schaamte door de grond kon zakken. Alison was een beeldige brunette van Beauxbattons, die ik verloren had aan Viktor, dat hij mij ook graag inwreef. Ik hoorde aan het getik van de hakjes over de herrie heen dat ze er aan kwam. Iets wat mij irriteerde. Er waren wel meer dingen wat me aan haar lieten irriteren. Vooral dat ze totaal anders was dan toen ik met haar iets had.
Alison kwam met een verleidelijke glimlach op Viktors schoot zitten waardoor haar borsten bijna in Viktors gezicht prikte. ‘Karkarov.’ Hoorde ik plotseling gemompeld worden door Matthew.
‘Ik zou me maken dat je weg komt, Saunders. Je weet dat hij het meteen merkt.’
Ik keek op en zag inderdaad Karkarov agressief aan komen benen. ‘Ik denk dat les volgen, júist een goed idee is, Draco.’ Snel stond ik op en beende de zaal uit waar nog alleen Beauxbattons en Klammfels leerlingen zaten. Ik wreef over mijn hoofd die uit elkaar leek te gaan barsten toen ik de zaal uit liep. Met wie had ik ooit gedronken want na de informatie van mijn mede leerlingen was het niet met hén. Krampachtig probeerde ik naar herinneringen te zoeken maar niks schoot me te binnen. Alleen een zwart gat.

Dus wat voor les hebben we ^^

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

SPAM!!!

Kelvin Lightwood.

Brooke giechelde kort. ''Nog even over waar ik goed in ben, ik kan namelijk ontzettend snel rennen maar ik ben ook heel lenig.'' vertelde ze me. Ik knikte. ''Mooi. Ik heb, zeg maar..ehh de minister en Dumbledore nog afgeluisterd en de eerst opdracht zijn draken. Dus dat komt mooi uit.'' Ik bekeek Brooke eventjes en kwam tot de conclusie dat ze totaal niets is veranderd sinds vorig jaar. ''Maar Kelvin, ik maak me zorgen dat ik jou ook nog kwijtraak.'' Met mijn hand pakte ik die van haar en ik keek haar recht in de ogen aan. ''Ik zal je helpen Brooke, maakt niet uit wat er gebeurt...'' fluister ik.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Draco Malfoy

Een paar jongens van Klammfels beginnen Campbell te pesten. Ik luister niet en pak mijn spullen bij elkaar. Korzel en Kwast proppen zich nog vol en staan dan ook op. Net la sik weg wil gaan hoor ik Campbells stem achter me.
‘Ik denk dat les volgen, júist een goed idee is, Draco.’ Ik draai me om en zie hem de zaal uit lopen. Ik volg hem en pak hem bij zijn schouder vast. Hij lijkt een beetje in de war.
'Waar ben je nou mee bezig? Eerst drink je de hele avond en de volgende ochtend zeggen anderen opeens dat je een drankprobleem hebt. En wat was er aan de hand met dat meisje?' vraag ik aan hem. 'Kom, we hebben Waarzeggerij,' zeg ik en ik trek hem mee naar het lokaal. Ik zou willen dat ik nooit voor Waarzeggerij had gekozen, maar het is nou eenmaal zo gegaan. Korzel en Kwast hobbelen achter ons aan en zijn nog wat aan het eten. Ik trek Campbell mee naar een tafeltje en zeg tegen Zwamdrift dat hij de kampioen van Klammfels is en een les mee gaat kijken. Zwamdrift kijkt hem aan en rilt even.
'Zonde, je bent nog wel zo aardig,' mompelt ze tegen Campbell. Dan loopt ze weg. 'Ze is niet de meest normale lerares die we hier hebben,' leg ik uit.

Spoiler alert: you will save yourself

Brooke Jane Eatside || Klassenoudste || Seeker || Gryffindor 4de jaar

"Mooi. Ik heb zeg maar...eh de minister en Dumbledore afgeluisterd en de eerste opdracht zijn draken. Dus dat komt mooi uit" zei hij en hij keek me kort aan. 'Maar Kelvin, ik maak me zorgen dat ik jou ook nog kwijt raak' zei ik. Kelvin pakte mijn hand en keek me recht in de ogen aan. "Ik zal je helpen Brooke, maakt niet uit wat er gebeurt" fluisterde hij zachtjes. Ik glimlachte en pakte snel mijn stok en ik tekende een hartje in de lucht met mijn toverstok. 'Ik moet even naar de wc maar ik ben zo terug liefie' fluisterde ik en ik liep weg. Ik was nog geen meter weggelopen of ik struikelde en met een smak knalde ik op de grond. Ik keek naar boven en zag het gezicht van Pansy, een kreng uit Slytherin. Ze grinnikte en liep glimlachend weg. Ik moest tranen onderdrukken omdat ik zo'n pijn in mijn been had, volgens mij was die gebroken of zwaar gekneusd. 'Kelvin, help me alsjeblieft me opstaan en breng me alsjeblieft naar Madame Plijster' jammerde ik.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Campbell Saunders

Ik voelde een hand mijn schouder omsluiten en voor een seconde dacht ik dat het Karkarov was tot ik Draco’s stem herkende.
‘Waar ben je nou mee bezig? Eerst drink je de hele avond en de volgende ochtend zeggen anderen opeens dat je een drankprobleem hebt. En wat was er aan de hand met dat meisje?’ Ik zucht en beet op mijn lip. Hij was er dus bij dat ik gedronken had. Nu wist ik zeker dat hij dacht dat ik een loser was. Ik deed allerlei rare dingen wanneer ik dronken was en zoals Viktor al zei; werd ik erg aanhankelijk.
‘Kom, we hebben Waarzeggerij.’ Verbaasd keek ik hem aan. Van dat vak had ik dus nooit gehoord. Als een gewillig kind liet ik me mee het lokaal ingetrokken worden om aan een tafeltje plaats te nemen.
Een vrouw met grote ogen dat door haar enorme jampotglazen kwam keek me aan.
‘Zonde, je bent nog wel zo aardig.’ Verbaasd keek ik haar aan en verduidelijkte Draco mijn gedachten. ‘Ze is niet de meest normale lerares die we hier hebben.’ Ik schudde lachend mijn hoofd waar ik meteen spijt van kreeg. Ik was wel blij dat het redelijk donker was in het waarzeggerij lokaal zodat er geen fel licht in mijn ogen scheen. Direct begon professor Zwamdrift zwoel te praten en blijkbaar moesten we een kop thee leegdrinken om vervolgens de teken die achterbleef bij de ander te identificeren zodat hun ‘noodlot’ bepaald werd. Ik begreep na haar verhaal meteen waarom we op Klammfels dit soort lessen niet hadden. Ze zette bij iedereen een theekopje op tafel met thee daar in. Ik glimlachte vriendelijk en mompelde een dankjewel waardoor het leek alsof professor Zwamdrift bijna in tranen uit zou barsten waardoor ik verbaasd fronste. Aarzelend speelde ik met het kopje terwijl ik nog nadacht op Draco’s vragen. Moest ik het hem vertellen? Waarschijnlijk had ik wel raardere dingen bij hem uitgeblaat gister avond toen ik dronken was.
‘Alle negatieve eigenschappen die je kan verzinnen bezit ik. Met drank was ik totaal anders en leek ik alle zenuwen te vergeten. Eind vorig jaar moest ik hoger presteren dan normaal. Ik was al gescout door het team van Bulgarije wat al zeer verbazingwekkend was op mijn leeftijd. Maar ze hadden me uitgekozen met nog twee anderen. Ze waren ouder en zagen er veel sterker uit. Ik heb een periode meegemaakt dat ik haast niet van mijn bezem afkwam omdat ik moest winnen. Het was het enige nut wat er in mij zat. De druk werd mij te groot en ik vond een uitweg in alcohol.’ Ik glimlachte triest na deze woorden. ‘ Maar toen ik voor National verkozen was geworden kwam mijn moeder erachter en wist plotseling iedereen het. Ik heb wekenlang in een donkere kelder gezeten met enkel straffen als onderbrekingen. Ik mocht alcohol niet meer zien. Laat staan aanraken of proeven. Het zou alles verzieken.’
Ik zuchtte. ‘En dat meisje, dat is mijn ex.’ Ik beet op mijn lip terwijl ik twijfelde over mijn volgende woorden. ‘Ze wilde continu kussen en horen dat ze knap was. Helaas kon ik daar niet aan voldoen. Ze zeggen dat twee tegenpolen elkaar aantrekken maar dat geloof ik niet. Het stoot juist af. Ik ben blij dat Viktor beter voor haar is dan ik was.’ Ik probeerde een grijns te trekken maar het was alleen maar pijnlijk. De drang om nu een fles tegen mijn lippen te zetten was groot. Vandaar dat ik maar een slok van mijn kopje nam. Een bom vol kruiden ontplofte in mijn mond en ik snapte niet dat een lerares haar leerlingen dit aandoet. Waarschijnlijk moest ze ze allemaal haten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

We moesten thee drinken en dan elkaars noodlot bepalen. Dit hadden we al eerder gedaan, twee jaar geleden. In Potters kopje had ze de grim gezien. Wat een onzin allemaal, ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin in. Ik neem een slok van de thee en doe mijn best om het niet weer uit te spugen. Niet te drinken, dit spul. Tot mijn verbazing begint Campbell te praten.
‘Alle negatieve eigenschappen die je kan verzinnen bezit ik. Met drank was ik totaal anders en leek ik alle zenuwen te vergeten. Eind vorig jaar moest ik hoger presteren dan normaal. Ik was al gescout door het team van Bulgarije wat al zeer verbazingwekkend was op mijn leeftijd. Maar ze hadden me uitgekozen met nog twee anderen. Ze waren ouder en zagen er veel sterker uit. Ik heb een periode meegemaakt dat ik haast niet van mijn bezem afkwam omdat ik moest winnen. Het was het enige nut wat er in mij zat. De druk werd mij te groot en ik vond een uitweg in alcohol.’ Ik wil een sarcastische opmerking maken maar doe dat niet. ‘Maar toen ik voor National verkozen was geworden kwam mijn moeder erachter en wist plotseling iedereen het. Ik heb wekenlang in een donkere kelder gezeten met enkel straffen als onderbrekingen. Ik mocht alcohol niet meer zien. Laat staan aanraken of proeven. Het zou alles verzieken.’ Ik knik. In dit opzicht ben ik het met ze eens. Natuurlijk zijn er betere oplossingen, maar hij moet van de alcohol afblijven.
‘En dat meisje, dat is mijn ex.’ Ik kijk hem niet aan. Eigenlijk wil ik iets tegen hem zeggen maar de woorden willen even helemaal niet. Ik weet niet wat ik moet zeggen of hoe ik het moet zeggen. Opeens komt er grote woede naar boven. Waarschijnlijk iets wat al langer naar buiten wil komen, maar de kans nog niet heeft gehad.
'Misschien had je dat kunnen bedenken voor je gisteren opeens al die drank dronk,' zeg ik boos. 'En weet je, misschien heb je gelijk over jezelf. Ik dacht dat ik eindelijk iemand gevonden had die zich net zoals in voelt. Maar nee, jij bent te laf om je angsten onder ogen te zien, je zoekt een uitweg op een laffe manier.' Ik zie opeens dat er mensen naar me kijken en weet dat het erg dom van me was en nu de hele school het weet. Ik pak mijn tas en loop het lokaal uit. Professor Zwamdrift kijkt me nog na en mompelt iets, maar ik loop weg. Ik ga ergens buiten het lokaal zitten. Ik weet niet waarom ik het daarnet zei. Misschien omdat het gewoon de waarheid is. Hij moet niet laf zijn.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Bij mijn laatste zin zag ik Draco’s gezicht meteen vertrekken. Meteen had ik spijt over wat ik verteld had. Maar ik gaf slechts enkel en alleen antwoord op zijn vragen. Dat was toch eerlijk? Ze zeiden altijd dat eerlijkheid beloont werd. Waarom zag ik er dan nooit wat van? Ik werd enkel en alleen gestraft.
‘Misschien had je dat kunnen bedenken voor je gisteren opeens al die drank dronk. En weet je, misschien heb je gelijk over jezelf. Ik dacht dat ik eindelijk iemand gevonden had die zich net zoals ik voelt. Maar nee, jij bent te laf om je angsten onder ogen te zien. Je zoekt een uitweg op een laffe manier.’ De hele klas viel stil en ik keek hem niet aan bij zijn woorden. Gewoon omdat ik te laf was. Ik beet op mijn lip terwijl ik allemaal ogen op ons voelde branden. Direct pakte Draco zijn tas en loopt weg. Zwamdrift mompelde iets met ‘Jonge liefdes.’ Waardoor ik haar met een frons aan keek. Direct voelde ik een tik op mijn schouder van een meisje met donker lang krullend haar en bruine ogen. ‘Let maar niet op hem, hij is gewoon jaloers.’ Ze glimlachte vriendelijk en gebaarde dat ik bij haar kon gaan zitten. Ze zat bij een zwart harige jongen die ik herkende als Harry Potter. De vijand van mijn moeder en broer en een oranjeharige jongen die verlegen naar me leek te zwaaien. ‘Dankjewel, maar ik denk dat het beter is als ik ga.’ Ik glimlachte vriendelijk naar haar en de vijand met zijn oranjeharige vriend en stond op. ‘Dank u dat ik even in uw les heb mogen kijken, professor.’ Ik knikte even mijn hoofd en liep het lokaal uit waar ik meteen Draco aantrof. Besluiteloos bleef ik stil staan. Het liefst wilde ik weg lopen. Van alles. Gewoon alles achter laten en dit kasteel achterlaten. Alles wat ik kende achterlaten en mezelf laten verassen door de wonderen van de wereld. Ik schudde die gedachten weg. Ik had waarschijnlijk iets mega stom gedaan gister avond bij Draco toen ik gedronken had. Ik wist niet wat. Ik wist alleen door alle reacties dat ik gedronken had met Draco. Niet met Matthew of Viktor. Besluiteloos hief ik mijn hand in de lucht om hem vervolgens weer te laten zakken.
‘Ik gaf alleen maar antwoorden op je vragen. Het spijt me dat ik je gister en vandaag lastig viel. Ik verzin wel iets voor Karkarov zodat hij je niet meer lastig valt.’ Ik wist dat ik hem alweer niet aankeek. Ik wist alweer dat ik te laf was. Ik wist dat het beter was als ik nu van het hoogste gebouw afsprong. Maar toch was ik weer te laf om de laatste stap tussen leven en dood te overbruggen. ‘Het spijt me.’ Mompelde ik nog als verklaring voordat ik weg liep. Ik wist niet eens waar naar toe. Naar mijn mede-leerlingen? Naar Karkarov? Wie zou op mij wachten? Wie zou mij überhaupt willen zien. Wie zal ik vrolijk kunnen maken? Niemand. Ik had niet eens meer in de gaten dat ik neer plofte buiten tegen het kasteel rand. Met alleen de omheinende bos als uitzicht. Ik keek er naar zonder wat feitelijk te zien. Allemaal vragen spookte door mijn hoofd terwijl ik er geen antwoord op kon geven. Ik wist zeker dat mensen een hekel aan mij had. Dat mensen mij haatte. Maar niemand kon mijzelf erger haten als ik mijzelf.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya