[Speeltopic 3] Harry Potter and the Goblet of Fire - Speeltopics

Sowieso 200 woorden, iedereen heeft weleens een slechte dag maar meld dat wel.
Je mag zoveel personages als wilt maar geen 100 ofzo
In het Speeltopic graag praten tussen haakjes, [] {} () - -
Geen ruzie! IC wel! OOC niet!
Niet elkaars personage besturen, (tenzij je toestemming hebt.)
Volg de verhaallijn van J.K Rowling.
Graag melden als je niet meer meedoet.
Graag de Engelse namen gebruiken, anders ontstaat er verwarring.
Houd de jongens en meisjes gelijk! Geld ook voor de afdelingen!
De belangrijkste regel: Have fun (:

OOC: Out Of Character.
IC: In Character.

[ bericht aangepast op 26 juni 2014 - 19:28 ]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Draco Malfoy

‘Nee, Draco. Ik heb nooit gezegd dat jij en George Weasley met elkaar om moeten gaan, maar dat betekent niet meteen dat ik iets niet mag. Ik weet hoe jij je voelt, Draco. Tenminste ik denk dat ik het weet en ik weet ook wat wij moeten doen om te overleven.' Ik kijk naar hem en opeens zie ik niet de beroemde zwerkballer die iedereen ziet. Ik zie de jongen die zijn hele leven gedwongen is van alles tegen zijn zin in te doen.
'Het spijt me dat ik zo idioot deed. Het sloeg eigenlijk helemaal nergens op,' zeg ik menend. 'Ik was denk ik gewoon bang dat je hem aardiger zou vinden en daarom wou ik het gewoon weten voordat...' Ik ben even stil voordat ik mijn zin afmaak. 'Voordat je zag dat ik echt gemeen ben tegen anderen,' geef ik toe. Ik zie iemand kijken en wens dat ik het niet gezegd had.
'Z-zullen we naar binnen gaan?' stel ik voor. Ik kijk nog een keer naar Fred, die op de grond ligt. Het komt vast wel goed met hem, toch? 'Karkarov wordt zometeen nog boos,' zeg ik. Ik ben niet van veel mensen bang, maar Karkarov is gewoon heel erg creepy.

Fred Weasley

'Niet te veel tegelijk in nemen.. Vraag het niet... Vraag het aan Gin.' Hij lijkt ontzettend veel pijn te hebben. Het maakt me bang, moet ik iedere volle maan die pijn doorstaan? Wat als ik het niet kan?
'Er is geen manier, tenminste, als je tijdens een volle maan zelfmoord wilt plegen, bij bewust zijn..' Ik frons even. Wat bedoelt hij? 'Een pil zorgt ervoor dat je minder pijnlijk transformeert en nog wel wat bij bij bewustzijn bent. Drie zorgen er voor dat je helemaal niet veranderd, maar je krijgt de neiging om zelfmoord te plegen. 20 zorgen ervoor dat je direct doodvalt.' Ik zeg niks en knik. Ik snap het.
'Hoeveel heb jij er nu op?' vraag ik nieuwsgierig. 'Gaat het?' Ik kijk naar mijn beenwond. Het ziet er al minder erg uit als eerst. Ik kijk weer naar het water. Zou het een goed plan zijn om mijn been daarin te dopen? Ik pruts met de veters van mijn schoen en trek de schoen uit. Daarna laat ik mijn been in het water zakken. Het is zoet water, dus het desinfecteert niet zo goed als zout water, maar het doet ook minder pijn, een voordeel dus. Toch is het verkoelend. Nu het bloed weg kan stromen kan ik mijn wond beter bekijken. Je ziet vooral de beet. Geweldig, ik kan hiermee niet naar de ziekenzaal, dan komt Madame Plijster erachter en dat wil ik niet.
'Blijft deze wond open?' vraag ik aan Ralf.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Het spijt me dat ik zo idioot deed. Het sloeg eigenlijk helemaal nergens op. Ik was denk ik gewoon bang dat je hem aardiger zou vinden en daarom wou ik het gewoon weten… voordat.’ Hij zweeg en ik glimlachte voorzichtig naar hem. Ik had ergens het gevoel dat hij zichzelf nooit eerder zo bloot had gegeven als nu. Ik had dat hetzelfde bij George en ook ik had rare dingen vandaag gedaan. Alles zodat hij mij niet op zou geven. Ik heb hem zelfs mijn littekens laten voelen. De littekens die Karkarov, mijn broer, dooddoeners, mijn medeleerlingen en zelfs mijn coach gemaakt hadden. Maar George dacht waarschijnlijk dat het alleen van Karkarov was. Hij kon ook niet weten dat wij op Klammfels vreselijke spreuken op elkaar moesten uitoefenen omdat iedereen voor Voldemort getraind werd. Als George dit allemaal zou weten zou hij zich niet twee keer bedenken om mij achter te laten en eigenlijk gaf ik hem geen ongelijk.
‘Voordat je zag dat ik echt gemeen ben tegen anderen.’ Ik glimlachte bemoedigend al wist ik dat het niks zou helpen. Uiteindelijk zullen wij beide voor heer Voldemort moeten werken. Al zouden we het willen of niet. Soms wenste ik dat ik mijn broer was. Hij was moedig en durfde ook alles aan te gaan. Hij verloor ook nooit en heer Voldemort was trots op hem. Heer Voldemort voelde een trots voor mijn broer die hij dan ook nooit voor mij zal voelen en dat wist ik maar al te goed.
‘Z-zullen we naar binnen gaan? Karkarov wordt zometeen nog boos.’ Ik schudde afwezig mijn hoofd.
‘Hij word niet boos op jou, Draco. Hij word enkel en alleen maar boos op mij.’ Ik glimlachte triest en net toen ik een paar passen de kasteel in wilde doen voelde ik iemand zijn hand om mijn arm omsluiten. Direct draaide ik mij om terwijl ik mijn toverstok trok en schichtig naar de persoon die voor mij stond keek. Het was madame Plijster en ik kon iets van afkeuring in haar blik herkennen. Snel stopte ik mijn toverstok weg en keek naar mijn voeten.
‘Je zou op de ziekenhuis blijven tot mijn terugkeer. Wist u nog meneer Saunders. ‘Karkarov.’ Mompelde ik zachtjes. Ik hoorde haar snuiven. ‘Ik wil dat u nu weer mee komt naar de ziekenzaal, Campbell. Met of zonder toestemming van professor Karkarov.’ Zonder dat ik nog inbreng kon geven wenkte ze me al dat ik moest volgen. Ik wisselde kort een blik uit met Draco. Ik had geen flauw idee wat hij nu zou doen en ergens hoopte ik dat hij me niet zou volgen. Hij dacht wellicht al slecht over me, dat ik te slap was voor Voldemort en te min was voor mijn familie. Ik wilde niet dat hij zou zien over mijn hersenbloeding. Ik zelf kon er eerst ook niet mee over weg en de angst dat ik misschien niet meer zou kunnen zwerkballen was groot. Te groot naar mijn zin. Daar komt nog bij dat ik ook mee moet doen met het Toernooi dus ik hoopte echt dat madame Plijster de pillen voor mij had weten te bemachtigen. Ook al was dat misschien te veel gevraagd. Ik had nog geen stap in de ziekenhuis gedaan of madame Plijster plantte me al op een bed. Ik wist niet of ik madame Plijster aardig moest noemen of dominant. Misschien was het wel een combinatie van die twee. Ze was in ieder geval zorgzaam en ondanks ik het niet zou toegeven waardeerde ik dat wel van haar. Twee pillen lagen op het nachtkastje en ze gebaarde daar naar en het glas met water. Ik pakte de twee pillen en beide deed ik in een keer in mijn mond om ze met water weg te spoelen. Meteen pakte madame Plijster de glas uit mijn hand en pakte ze me arm waar ze vervolgens een rare vloeistof in spoot. ‘Zoals ik al zei zijn er al wat jaren verstreken sinds mijn laatste patiënt die dit had, dus er zijn wel middeltjes daarvoor gekomen.’ Ze zweeg even en ik beet op de binnenkant van mijn wang. Zou dit betekenen dat alles goed zou komen? Dat ik kon blijven zwerkballen?
‘Maar het slaat niet bij iedereen aan.’ mijn mond viel een klein beetje open.
‘Ik moet zwerkballen, ik ben kampioen voor Klammfels.’ Zei ik half afwezig en half bij bewustzijn. De medicijnen moesten bij mij aanslaan; anders zou ik het niet overleven.
‘We zullen zien, schat. Voor nu krijg je iedere keer bij elke maal deze pillen. Ze zullen automatisch bij je verschijnen in de Grote Zaal waar je eet. Je hoeft ze dus niet bij je te dragen. Voor nu zijn de zorgen voor morgen weg en ga je slapen. Het is niet goed als je hersenen overuren maken op dit moment.’ Ik beet op mijn lip terwijl madame Plijster weg liep en ik tranen achter mijn oogleden voelde prikken waar ik tegen vocht. Ik zal niet gaan huilen. Ik zou niet zwak zijn.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Hallelujah, dat was lang geleden dat Iiemand van de topic-spammers hier iets heeft gepost ^^

[ bericht aangepast op 7 mei 2014 - 13:18 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Haha ja inderdaad. Ik was op vakantie en jij volgens mij ook

Spoiler alert: you will save yourself

[Ik maak even van wiskunde 1 t/m 25 wss of 20 ofzeuw en dan reageer ik met Kelvin. Iemand trouwens voor Defelicé,Matthew,Olivia of Calum??]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Draco Malfoy

‘Hij word niet boos op jou, Draco. Hij word enkel en alleen maar boos op mij.’ Hij glimlacht triest. Net als ik wil zeggen dat ik daarom juist wil gaan, omdat ik niet wil dat Karkarov door mij boos op hem wordt. Maar madame Plijster komt aan en ik hou mijn mond maar.
‘Je zou op de ziekenhuis blijven tot mijn terugkeer. Wist u nog meneer Saunders.' Ik zeg niks en kijk naar de grond. ‘Karkarov.’ Mompelt Campbell zacht. Ik voel me rot omdat Campbell op zijn kop krijgt voor iets wat hij niet heeft gedaan. Het probleem is echter dat ik hem niet kán helpen.
‘Ik wil dat u nu weer mee komt naar de ziekenzaal, Campbell. Met of zonder toestemming van professor Karkarov.’ Campbell kijkt me nog even aan en loopt dan met madame Plijster mee. Ik wacht even en loop dan achter ze aan. Ik weet dat ik niet mag afluisteren, maar ik weet dat er iets met Campbell aan de hand is wat hij me niet wilt vertellen dus blijf ik maar luisteren.
‘We zullen zien, schat. Voor nu krijg je iedere keer bij elke maal deze pillen. Ze zullen automatisch bij je verschijnen in de Grote Zaal waar je eet. Je hoeft ze dus niet bij je te dragen. Voor nu zijn de zorgen voor morgen weg en ga je slapen. Het is niet goed als je hersenen overuren maken op dit moment.’ Ze loopt de zaal uit en ik verstop me snel. Als ze weg is loop ik naar binnen en ga ik naast Campbells bed zitten.
'Dus, wat is er aan de hand en waarom wil je het niet aan mij vertellen?' vraag ik aan hem.

Spoiler alert: you will save yourself

ZaIa went PeterParker.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Linde ik zweer je! Draco en Scorpius zijn verkrachters :<

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

SphinxX schreef:
Hallelujah, dat was lang geleden dat Iiemand van de topic-spammers hier iets heeft gepost ^^

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Ik keek naar Madame Plijster die de zaal weg liep en de nijging was groot om ook weer weg te lopen. Ik kon toch niet op een vreemde school in een vreemde zaal gaan slapen? Wat dacht iedereen nu wel niet van hem? Ik keek naar de deur en alsof die zou vertellen wat ik zou moeten doen kwam Draco tevoorschijn. Ondanks alles keek ik hem schichtig aan. Wat had hij gehoord en hoe zou hij over mij denken als hij wat gehoord had? Hij plofte naast mij neer en mijn blik wendde ik af van zijn gezicht naar mijn handen.
‘Dus, wat is er aan de hand en waarom wil je het niet aan mij vertellen?’ Was het teleurstelling in zijn stem? Of was dat iets wat ik me verbeelden? Ik wist het niet meer.
Ik frunnikte aan mijn nette schoolgewaad die ik nog steeds aan had tot mijn grootste ellende. Ondanks dat ik niet dik was voelde het strak aan. Warm vooral. Alsof het mijn keel dichtkneep.
‘Als ik het hardop zou het betekenen dat het waar is.’ zei ik zachtjes. Natuurlijk wist ik dat het waar was maar iets in mij hoopte dat het slechts een droom was. Een slechte waar ik elk moment uit kon ontwaken en dat ik nog op reis was naar Zweinstein waar ik een betere eerste indruk zal maken.
Ondanks alles zuchtte ik; ‘Jij kent toch ook de emotieloze straffen van hén?’ zei ik zachtjes. Bang dat iemand het kon horen. Of dat Voldemort achter me stond; of nog erger mijn broer.
‘Ik krijg het iedere dag haast. En als ik dat niet krijg dan gebeurt er wel iets anders waardoor ik pijn ervaar. Al is het door een beuker. Middels is mijn hoofd zo beschadigd dat ik..’ ik zweeg even en kneep in mijn been. ‘Ik heb last van een hersenbloeding.’ Ik beet op mijn lip terwijl ik de tranen tegen probeer te houden. ‘Als deze pillen niet werken, Draco. Dan eindigt alles; mijn hele leven en dat weet je.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy


‘Als ik het hardop zou het betekenen dat het waar is.’ Ik glimlach zwak. Hoewel ik het niet wil toegeven, weet ik diep vanbinnen dat ik dit zelf ook mee hebt gemaakt.
‘Jij kent toch ook de emotieloze straffen van hén?’ zegt hij. Ik ga automatisch met mijn hand naar mijn linkerarm. Bellatrix van Detta heeft het Teken van het Duister in mijn huid gegraveerd met een mes.
‘Ik krijg het iedere dag haast. En als ik dat niet krijg dan gebeurt er wel iets anders waardoor ik pijn ervaar. Al is het door een beuker. Middels is mijn hoofd zo beschadigd dat... Ik heb last van een hersenbloeding. Als deze pillen niet werken, Draco. Dan eindigt alles; mijn hele leven en dat weet je.’ Tranen komen in mijn ogen. Ik kijk hem aan.
'Er is toch nog kans?' vraag ik bang. Ik wil horen dat er genoeg kans is maar ik weet ergens wel dat er misschien nog maar weinig kans is. Ik voel de drang om hem te troosten. Langzaam pak ik zijn hand met de mijne. 'Ik ben er voor je,' zeg ik met een glimlach.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Er is toch een kans?’ ik hoorde aan zijn stem dat hij het ook ergens betwijfelde. Ik zelf deed dat ook. Maar als het zou betekenen dat ik nooit meer kon zwerkballen zou ik tegen die bevel in gaan. Mijn familie zou dat niet mogen weten anders zou ik een veel pijnlijkere dood krijgen dan alleen een hersenbloeding. Ik zou dan gemarteld worden tot ze het goed vonden dat ik zou sterven. Nee, een makkelijke uitweg was er niet. Niet voor mij.
‘Mijn familie mag het niet weten. Je weet wat ze zouden doen als ze dit horen. Ik ben de teleurstelling, Draco. Wat je ongetwijfeld al van iedereen gehoord heb. Zelfs over jou praten ze nog hoger dan over mij.’ Ik frunnikte aan het deken en stond resoluut op.
‘Ik kan niet niks doen, Draco.’ Automatisch begon ik op mijn nagel te bijten wat een hele slechte eigenschap is maar mijn hart ging tekeer. Gewoon het idee dat ik over een maand weet of ik dood ga of niet en de manier waarop is beangstigend. Ik zou niet in de hemel terecht komen of de hel. Beide waren beter dan ik was. Ik was nergens in de wieg gelegd voor. Nerveus begon ik te ijsberen terwijl mijn hart uit toon bonsde. ‘Het is voorbij, Draco. Ik heb maar een keuze de snelle manier kiezen of de lange pijnlijke.’ zei ik terwijl mijn adem stokte.

Niet zo'n top stukje achja Campbell flipt zoals.... altijd?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

‘Mijn familie mag het niet weten. Je weet wat ze zouden doen als ze dit horen. Ik ben de teleurstelling, Draco. Wat je ongetwijfeld al van iedereen gehoord heb. Zelfs over jou praten ze nog hoger dan over mij.’ Hij staat op en ik kijk naar hem. Hij lijkt zo kwetsbaar, maar toch ookweer niet. Nathaniel heeft altijd een harde blik in zijn ogen. Het is een enge blik. Ik zie het totaal niet terug bij Campbell.
‘Ik kan niet niks doen, Draco. Het is voorbij, Draco. Ik heb maar een keuze de snelle manier kiezen of de lange pijnlijke.’ Ik wil iets tegen hem zeggen en hem gerustellen, maar wat moet ik zeggen?
'Ik laat je niet zo makkelijkgaan, Campbell. Ik ga ervoor zorgen dat je een geweldige tijd hebt op Zweinstein en je niet de hele tijd daaraan hoeft te denken.' Ik ben even stil en kijk hem dan met een glimlach aan. 'En we beginnen met een bezoekje aan de keuken.' Ik ben al weleens in de keuken geweest. Het is geweldig. 'En als je niet erheen kan lopen, ga ik je wel dragen,' voeg ik eraan toe. Ik kijk hem vragend aan, wachtend op een antwoord.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Ik laat je niet zo makkelijk gaan, Campbell. Ik ga ervoor zorgen dat je een geweldige tijd hebt op Zweinstein en je niet de hele tijd daaraan hoeft te denken.’ Ik glimlachte triest en voor een seconde bleef ik stil staan voor het raam terwijl ik naar buiten keek. Zo graag zou ik nu weg willen rennen. Weg van alles en alle angst en zorgen achter laten. Automatisch plantte ik mijn hand in mijn haar en voelde aan mijn hoofd. Dat zo iets kleins je hele leven kan veranderen. Waarschijnlijk als George Weasley dit probleem had zou iedereen hem alsnog accepteren en waarderen. Zelfs niet als George in de spotlights zou staan. Maar George is dan ook niet zo dom als mij en zit niet in een dooddoeners familie als ik en Draco.
‘En we beginnen met een bezoekje aan de keuken.’ Ik sloeg mijn ogen neer. Ik vond het lief wat Draco probeerde maar ik kon dit allemaal niet. Niet nu.
‘Sorry, Draco. Ik heb echt geen honger nu. Maar je hebt vast zat andere mensen die met je mee willen gaan.’

LINDE WAT HEB JIJ MET ETEN?! haha vreetzakje
Lijkt me wel leuk als Draco Campbell gaat dragen ^^ muhahaha.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

‘Sorry, Draco. Ik heb echt geen honger nu. Maar je hebt vast zat andere mensen die met je mee willen gaan.’ Ik trek een pruillip maar til hem toch op en begin naar de keuken te rennen.
'Sorry maar dit moet je gezien hebben. En ik heb altijd honger dus dan ga ik wel gewoon eten.' We komen aan bij het schilderij en ik kietelde de peer. De deur ging open en meteen loopt er een huiself naar me toe. Allemaal kijken ze vrolijk naar ons. Allemaal behalve een. Een huiself met minstens drie mutsen op zijn hoofd. Dobby. Hij kijkt me verward aan. Mijn ouders behandelden hem vreselijk. Ik zet Campbell neer op de grond en bedank een huiself die me een koekje aanbiedt.
'Meneer Malfoy,' zegt Dobby en hij buigt diep. 'Er is geen rede meer om mij meneer te noemen. Je bent een vrije elf.' Dobby glimlacht en ik glimlach terug. Dan kijk ik naar Campbell.
'Wilt u iets? Meneren, u kunt alles vragen en wij maken het met plezier klaar.' Ik grinnik. 'Ik heb wel zin in een appel.'


SORRY HET IS DRAAKJE DIE EET ALTIJD APPELS. DRAAAAPLE

Spoiler alert: you will save yourself