Zie je mijn tranen niet? Zie je niet dat mijn ogen rood zijn, gvd? Je doet helemaal niks, je wenst me alleen goedenacht. Wat moet ik met zo'n vader? Ik merk toch niet dat je van me houd.
Hou op met zeiken, ik heb al genoeg aan mijn hoofd, ja? Ik moet altijd naar jou luisteren -wat ik trouwens ook nog doe- maar je kan alleen maar chagrijnig doen en ondankbaar! Als jij me echt bang maakt met je boosheid (en ik ben nota bene ouder) moet ik huilen en zeg je niks maar ga je vervolgens zelf zitten janken, net zolang tot ik naar je toe kom en je troost, terwijl jij zo'n kutwijf bent. Jij snapt mij niet en ik snap jou te goed.
Leven is moeilijk en wreed.
He cannot pass by without touching and moving and shaping and changing every thing, every boy-city, in his path.