[RPG] Gossip Girl • Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 24 april 2014 - 21:10 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Scarlette Amy Prescott
Met een harde klap sloeg ik de wekker tot stilte. De stilte liet me herinneren wat ik gisteravond had gedaan; heel veel gedronken. Niet dat dat heel raar was, maar het was zo vervelend om de volgende ochtend wakker te worden met barstende hoofdpijn. Terwijl mijn ogen nog wakker aan het worden waren en mijn beeld dus erg wazig was, pakte ik een asperientje van mijn nachtkastje. Dit had ik gedaan om momenten zoals deze zo snel mogelijk te stoppen. Van de nacht herinnerde ik me niet veel. Alleen dat ik veel had gedronken, maar van wat er daarna gebeurd was had ik geen weet. Langzaam keek ik op mijn wekker; 07:03. Ik hoefde niet te haasten. Ik pakte mijn mobiel om te kijken of er nog berichten waren. Gelukkig, geen berichten over mij. Iedereen weet wie ik ben en wat ik doe, maar toch heb ik liever niet dat er veel over mij op gossip girl staat. Snel maakte ik me klaar voor school en pakte mijn tas in. Buiten stapte ik in mijn auto, een cabriolet en ik reed naar school. School intresseerde me niet zoveel. Ja, natuurlijk wilde ik een goede toekomst, maar ik kon me overal uitkletsen. Ik had al erg vaak problemen gehad en ik kon toch naar iedere school.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Edward Gauchet

Ik zat of beter gezegd hing in mijn lounge het laatste nieuws over de zaken in New York tot mij te nemen, toen ik op mijn nieuwe Rolex zag dat het alweer bijna tijd was om naar school te gaan. Ik rolde met mijn ogen en stond op. Nog snel pakte ik een glas en goot er wat whisky in. Ik had het nog niet aan mijn mond gezet toen ik de butlers stem hoorde. 'Is het daar niet wat vroeg voor?' Ik schudde mijn hoofd en nam een slok. 'Het is nooit te vroeg voor een scheutje alcohol. No better way to start your day', antwoordde ik hem en toen ik het laagje op had liep ik naar de lift. Ik drukte op het knopje en meteen ging die open. Eenmaal beneden liep ik de lobby uit naar buiten en stapte in de limo. 'Op naar school' zei ik tegen de chauffeur en hij knikte gehoorzaam. Ik las snel Gossip Girl nog even door, maar veel stond er niet op. Een berichtje over een Rosemary, maar ik moest zeggen dat ik haar niet herkende. Zou vast wel niet belangrijk zijn dan. De chauffeur remde en dat betekende dat we er waren. Ik streek mijn uniform nog even goed, keek nog een keer in de spiegel en knikte tevreden. Ik zag er weer geweldig uit. Ik stapte de limo uit en liep het plein op. Welcome back Edward, dacht ik in mijzelf en liep de hal in.

[ bericht aangepast op 26 april 2014 - 18:59 ]

Tell me about it, stud.

Xavier Rossaro
Mijn gedachten dwaalden af naar de vakantie die ik had gehad in Monaco, wat een vreemde plek voor me was aangezien ik meestal naar Italië ging om familie op te zoeken en wat door het land te trekken. Monaco was wel ontzettend goed bevallen, er waren casino's in overvloed en ik liet geld nu eenmaal graag rollen. Tot ieders verbazing had ik nog veel gewonnen ook, iets wat mijzelf echter niet verbaasde aangezien ik uitstekend was in het lezen en daarnaast zelf een mysterie te blijven voor de andere deelnemers. Ik speelde het liefste poker en hoewel ik normaliter niet snel iemand mee naar huis nam, was ik toch meerdere avonden met een andere vrouw in bed geëindigd.
Helaas was hierdoor ook meteen weer gebleken waarom ik niet vaak iemand mee naar huis nam, want het was maar weer al te duidelijk geworden dat hoe vaak je ook zegt dat het niet meer is dan sex, vrouwen verwachten meer. En helaas liep dat uit op verschillende boze berichten en voicemails. Maar goed, ik kon niet ontkennen dat ik niet had genoten.
Ik schrok op uit mijn dagdroom toen ik een bekend persoon het plein op zag komen lopen. Daniel Harris was een van de jongens waar ik het uitermate goed mee kon vinden, aangezien we dezelfde interesses hadden, hoewel hij het wat meer uitte dan ikzelf. Ik stond dan ook op van mijn plekje op de trap om op hem af te lopen.
"Dan, goed om je te zien! Leuke vakantie gehad?" Vroeg ik met een grijns terwijl ik mijn handen in mijn broekzakken deed en de jongen vragend aankeek.

When time and life shook hands and said goodbye.

Joëlla-Lysanne "Joël" Charley Simons

Buiten stond ik te wachten op mijn bus. Ik was al de hele ochtend buiten. Om half vijf werd ik wakker, een wekker had ik niet nodig. Ik had even gedoucht, aangekleed, al mijn dagelijkse dingen en was daarna met mijn telefoon en speakertje naar buiten gegaan, om - om vijf uur 's ochtends te hiphoppen. Zelfs nu de bus eraan kwam, deed ik voorzichtig nog wat pasjes, dansen was als een verslaving. Er was verder helemaal niemand op straat, behalve ik. Dat was ook wel logisch. Mijn ouders zouden om half elf wakker worden en beseffen dat ik naar school was, dus het maakte niks uit of ik om zeven uur opstond, of zoals nu, om half vijf. Eenmaal op school aangekomen, checkte ik vlug mijn telefoon. Één bericht, Gossip Girl. Ach, wat fijn. In de vorige jaren waren er verschrikkelijk veel berichtjes verschenen van deze Gossip Girl, waaronder een paar over mij. Gelukkig is dat snel weggevaagd, aangezien mijn berichtjes nog niks waren vergeleken met wat die gek over anderen ontdekten. Over Rosemary, mijn vriendin, ging het bericht dit keer. Jesus, als die meid in de armen van een jongen valt, betekent dat toch njet het eind van de wereld. Dat doet iedereen toch wel eens? Ik liep en zag plots Nicoletta en Vinny zitten. Mijn Vinny, nou ja, hij was mijn Vinny. Nadat hij vreemd was gegaan, wist ik niet wat te doen. Nu wilde ik hem terugpakken al deed ik dat erg vaak. Ik liep naar het tweetal toe, vol ingehouden woede op Vincent. 'Hi.' glimlachte ik. 'Is er een nieuw koppel ontstaan?'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Daniel "Dan" Harris
Ik ontdekte een bekend gezicht en wilde net iets zeggen. Het bekende gezicht was me echter al voor. Het was Xavier. Ik stak mijn hand naar hem op, terwijl hij mijn kant op kwam lopen. Xavier en ik waren al langere tijd goede vrienden. Ik wist niet eens meer hoe lang we elkaar nou kenden en hoe we precies vrienden waren geworden. Wat ik me nog wel kon herrineren was dat Xavier en ik al meteen goed met elkaar op konden schieten. We leidden hetzelfde leventje en vonden dezelfde dingen leuk. "Dan, goed om je te zien! Leuke vakantie gehad?" zei hij, toen hij eenmaal voor me stond. "Xavier!" zei ik enthousiast. Ik haalde mijn schouders op. "Ach, beetje hetzelfde. Ik moest met mijn vader en zijn speeltje mee naar hun vakantiehuis in de Hamptons, er is daar geen reet te beleven. Het stikt er van de gepensioeneerden. Ik moest me maar zien te vermaken met hun kleindochters," zei ik met een lachje. Ik had me vrijwel de hele vakantie verveeld. Er waren geen leuke uitgaansgelegenheden in de buurt, dus ik moest me zien te vermaken met een strand, een tennisbaan, een zwembad en verwaande meisjes. Ik schudde de gedachte aan mijn saai vakantie van me af en keek Xavier vervolgens aan. "En jij? Heb jij wel een beetje een leuke vakantie gehad?"

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Nicoletta Roselyn Fox

''Gaan we nu mij een beetje de schuld geven,'' zegt hij en een kort lachje volgt. 'Zekers.' grijns ik en neem nog een kleine trek van de sigaret. Opeens trekt hij wat aan mijn topje zodat ik net als hem stil sta. Ik draai me naar hem om, maar zie hem al snel weer verder lopen. Wanneer hij verder loopt volg ik al snel weer zijn voorbeeld en laat de rook langzaam mijn mond verlaten terwijl ik naar zijn vraag luister. ''Dus, nog enkele bedpartners gehad deze vakantie?''. Ik knik nonchalant en haal de sigaret tussen mijn lippen vandaan.
Ik maak er geen geheim van. Ik weet hoe de mensen hier zijn en zeker met die Gossip Girl in de buurt.. Dan is het nooit heel lang een geheim, dus ik kan het maar beter gewoon zeggen. ''Tuurlijk.. Denk je dat ik me zoveel weken als de heilige maagd Maria ga gedragen?' zeg ik met een klein lachje. Ik gooi mijn haar over mijn schouder en kijk hem aan. 'Vertel eens Mallmore... Wie hebben jou de hele zomer vermaakt?' vraag ik met een kleine, onschuldige grijns.
'Hi.' hoorde ik opeens van een andere bekende stem. Ik draai me een beetje om en kijk naar Joëlla. 'Is er een nieuw koppel ontstaan?' vraagt ze met een glimlach. Ik kijk van haar naar Vincent en weer terug. 'Nah.. Maar smokebuddies zijn altijd leuk.' zeg ik met een kleine grijns en ik hou de sigaret wat omhoog. Snel neem ik nog een trek en blaas de rook uit..

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Vincent ‘’Vinny’’ Mallmore
''Zekers,'' grijnsde ze en vervolgens knikt ze nonchalant. ''Tuurlijk.. Denk je dat ik me zoveel weken als de heilige maagd Maria ga gedragen?'' Zegt ze dan met een klein lachje en ik schud mijn hoofd met een kort lachje. ''Vertel eens Mallmore.. Wie hebben jou de hele zomer vermaakt?'' Vraagt ze vervolgens met een kleine, onschuldige grijns en ik trek een wenkbrauw op en wil dan net mijn mond open doen tot ik de stem van Joël hoor. ''Hi,'' zegt ze, ik wend mijn gezicht even kort af en bijt dan op mijn lip. ''Is er een nieuw koppel ontstaan?'' Vraagt ze dan met een glimlach en ik frons maar voordat ik iets kan zeggen heeft Nicoletta al geantwoord. ''Nah... Maar smokebuddies zijn altijd leuk,'' zegt ze dan met een lichte grijns en ze houdt de sigaret omhoog. ''Ja,'' zeg ik dan iets afwezig en zucht licht geërgerd bij het feit dat ze bij ons kwam staan. Het liefst had ik gewoon geen contact meer met Joël na onze niet lang volhoudende relatie.
Het erge was dat ik het ook nog eens moeilijk vond om haar onder ogen te komen, niet dat zij niks fout had gedaan maar het voelde toch verkeerd. ''Hoe kom je daar nou weer op?'' Kaats ik Joël dan terug en ik werp een blik op Nicoletta en gooi dan mijn peuk op de grond en trap hem uit. ''Neem voortaan je eigen sigaretten mee,'' zeg ik dan tegen Nicoletta. Mijn stemming was vreselijk omgeslagen en ik borg mijn pakje sigaretten dan ook weer op in mijn zak en wierp nu een blik op Joël en zuchtte nu zachtjes.

Everything is illuminated by the light of our past.

Joëlla-Lysanne "Joël" Charley Simons

Nicole kijkt van mij naar Vinny en weer terug. Ik noem de jongen, mijn ex, nog steeds Vinny, zoals ik dat altijd in onze relatie deed. Hij weet het niet, maar ik mis hem nog elke dag, al probeer ik mezelf ervan te overtuigen dat het niet zo is. 'Nah... Maar smokebuddies zijn altijd leuk,' grijnst het meisje en ik kan het niet laten om even kort te lachen. Gewoon, om de manier hoe ze het zegt. Ik heb Nicoletta altijd al gemogen, een aardige meid. Niet precies zoals mij, maar we hadden volgens mij wel een paar dingen gemeen. 'Ja…' zucht Vinny geërgerd, waarop ik direct wil zeggen dat het me spijt, maar tegelijkertijd besef ik me dat nu ik een gesprek ben beginnen, ik sterk moet blijven en me niet moet laten leiden door mijn onzekerheid. Volgens mij had Vinny door wat ik had gedaan en is hij daarom vreemd gegaan. Ik neem het hem ook niet kwalijk, het was niet verstandig om bij mijn vriendinnen gemene grappen over hem te maken, maar ik had het nooit so bedoelt. Door mij is onze korte relatie kapot. 'Hoe kom je daar nou weer op?' kaatst Vinny terug, hij is er niet erg blij mee dat ik aan kwam zetten. Hij trapt zijn sigaret uit op de grond. 'Neem voortaan je eigen sigaretten mee.' zegt hij tegen Nicoletta, alsof zijn hele gedachtegang in een keer is omgeklapt. Ik houd nog steeds van hem, maar maakte het uit door de intense woede die ik even die tien minuten voelde. De ergste fout van mijn leven. Ik wist niet of ik me nog ging inhouden. Tranen wilden in mijn ogen springen maar ik liet ze simpelweg niet toe. Ik moest sterk zijn. 'Jullie hebben volgens mij veel plezier.' glimlach ik, waarna ik ook ga zitten. 'Hoe was jullie vakantie?'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

rosemary Katherinna Zoella Blutree
Ik loop het schoolplein op. Here we go. Ik loop door en ga op mijn vaste plekje zitten, het is op een klein oud bankje in de hoek van het plein.
Vandaag zullen er weer nieuwe leerlingen komen. Ik trek mijn benen op zodat ik in kleermaker zit kom. Ik doe de oortjes weer in en zet een liedje op.
Muziek maakt me rustig, heeft het altijd al gedaan. Met muziek kan je gewoon even al je problemen vergeten. Ik sluit mijn ogen en neurie mee met de muziek.
Ik denk terug aan de zomer. Mijn vader is weer eens hardhandig geweest. De rode/blauwe plek op mijn wang is al minder, maar het brand nog steeds. Ik trek mijn capuchon wat verder over mijn gezicht. En zoals gewoonlijk staat mijn moeder er gewoon bij. Die durft niks te doen anders krijgt ze klappen. Ik kan ook verdomme niet voor mezelf opkomen. Mijn ouders zijn nog wel advocaten die strijden toch voor gerechtigheid! Of niet soms! Tranen branden in mijn ooghoeken en met moeite hou ik ze binnen. Mijn vingers treken voorzichtig de zachte stof rondom mijn polsen een stukje naar beneden. Vorige keer is mijn vader verder gegaan dan anders hij pakte een mes en begon in mij te snijden. De snijwond in mijn pols is nog steeds niet helemaal geheeld. Tranen stromen geruisloos over mijn wangen. Ik was zo bang. Niemand weet dat mijn vader dit doet bij mij. Zelfs Joëll niet. Snel doe ik de stof weer omhoog zodat de wond verdwenen is. Ruw veeg ik de tranen weg. Niet gaan huilen op school Rose, tranen bewaar je voor thuis! Een luide zucht verlaat mijn mond als de bel gaat. Snel loop ik naar binnen. Op naar wiskunde dan maar.

Edward Jeremiah Gauchet

Ik loop door de hal om naar de les wiskunde te gaan en kijk om mij heen. Vrijwel niets is er verandert. Tuurlijk, de witte benen van de dames waren nu mooi gebruind en zeker leuk om te zien onder de rokjes van de uniformen. Maar verder was alles nog net als voor de vakantie. Als ik bijna bij de klas ben, struikel ik bijna over een meisje heen, maar kan mij net tegenhouden. "Kijk voortaan even uit, wil je?" zeg ik meteen en vervolgens probeer ik te zien wie het is. Als ik mij omdraai kijk ik midden in een zwaar opgemaakt gezicht, waar paarse en blauwe haren omheen vallen. Een kriebel gaat over mijn rug. Brrr, helemaal niet mijn ding. "Sorry, sorry," zegt het meisje. "Het is al goed," zeg ik om zo snel mogelijk van haar af te zijn en loop verder de klas in. Daar claim ik meteen de achterste stoel en tafel en ga zitten. Verveeld wacht ik tot de rest er ook is. De klas stroomt langzaam vol en ook het meisje met de paarse haren komt de klas binnen. Ik kijk nog eens goed. Nu zie ik pas dat zij het meisje is dat vanochtend op Gossip Girl stond. Geen wonder dat ik haar niet kende. Moet ze eerst haar haar maar eens in een normale kleur verven.

Tell me about it, stud.

Rosemary Katherinna Zoella Bluetree
Ik ben loop door de hal. Ik ben te diep in gedachtes verzonken want blijkbaar valt er iemand bijna over me heen.
"Kijk voortaan uit wil je?" Sneert hij me toe. Hij draait zich om en ik kijk in de bruine ogen van Edward. Ik mag hem niet echt. Hij is zo een type die alles doet wat niet mag. Niet dat ik dat ook niet doe maar goed.
"Sorry,sorry" verontschuldig ik me snel. Wacht verontschuldig ik me nou? Dat doe ik toch nooit!? Nu mag ik nog meer niet.
"Het is al goed" zegt hij snel en loopt weg. Een rilling gaat over mijn rug. Creep. Rustig vervolg ik mijnweg naar wiskunde. Ik ben zo te zien de laatste die binnenkomt. Ik kijk de klas rond opzoek naar een vrije plek. Een diepe zucht verlaat mijn mond, de enige vrije plek is naast Edward. Ik loop er langzaam naar toe en ga met een korte plof op de stoel zitten. Fijn nu zijn we waarschijnlijk ook lab partners. De leeraar komt binnen en maant de klas tot stilte. Ongeïnteresseerd zit ik met mijn nagels te tikken op de tafel. In mijn gedachtes speelt het liedje all of me af, en mijn nagels bewegen op de maat.
"Miss Bluetree, wilt u daar mee stoppen?" Snel stop ik en begin met de rand van de blouse rondom mijn pols te spelen.
"Hoe kom je aan die wond?" Fluistert Edward. Geschrokken duw ik de stof weer omhoog. Hoe ga ik me hier uit reden?