Dauntless | 300 • Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

13 april 2014 - 9:21

Halfling 4374

D A U N T L E S S
•• • ••
We believe that cowardice is to blame for the world’s injustices.
We believe that peace is hard – won and that sometimes it is necessary to fight for peace.

––––––––––

Binnen in de wereld van Divergent (© Veronica Roth) maken jongeren op zestien – jarige leeftijd een levensbepalende keuze ; de keuze in welke van de vijf verschillende facties zij thuis behoren.

Dauntless is een van de voorgaande facties – welke is toegewijd aan moed, dapperheid en onverschrokkenheid. De oprichters van de factie beschuldigden de emoties angst en lafheid voor het starten van de vele problemen waarmee de samenleving de afgelopen decennia heeft moeten kampen – wat zij willen bevechten door het voorbereiden van de leden op het controleren van angst.

Echter, is Dauntless voorbereid op de komst van de personen welke Divergent zijn – welke niet behoren tot slechts een bepaalde factie? Zijn zij bereid deze personen te elimineren – of zijn zij er bewust van dat deze personen juist hulp kunnen bieden?

• V E R H A A L

Eric – een van de meest gevreesde Dauntless leiders, zal zijn walging jegens de personen welke Divergent zijn nooit onder stoelen of banken steken. Naar zijn mening dient iedere personen welke Divergent is uitgeroeid te worden, waardoor zij geen bedreiging meer zullen vormen voor de gehele samenleving.
Echter, binnen de afgelopen jaren zijn vele van zijn " aanhangers " bekeerd – hebben hun gedachtengang om laten draaien en staan volledig achter de personen welke Divergent zijn. Verschillende personen hebben hierdoor de dood gevonden, waardoor de overgebleven groep een kleine vorm van verzet is geworden – met als enige doel het redden van de soort van de Divergent.
Inmiddels is de groep van verzet steeds groter en groter geworden – zijn er zelfs geruchten dat deze groep af willen rekenen met Eric en de gehele Dauntless factie naar eigen hand willen plaatsen. Echter, Eric en zijn overgebleven aanhangers zullen zich nooit of te nimmer genadeloos stellen zonder een gevecht – zal de groep van verzet het met nieuwe ingewijden voor elkaar krijgen om Eric van zijn troon te stoten en hiermee een grote massamoord op de Divergent voorkomen?

• R O L L E N
Rollen – story

• Trainers
Eric – aanhangers
– Eric, grotendeels gespeeld door Stiff

Divergent – aanhangers
– Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe' • Paracosm
– Farrah Izabela Griffin • Natsukashii
– Isabelle Amethyst Cunningham, 'Belle' • Elvithien, Divergent

• Initiates – DB
Eric – aanhangers
– Casper Jacobus Davidson, 'Cas' • Dhvani
– Jonathan Drew Mason, 'Drew' • Celebration

Divergent – aanhangers
– Raven Tyllaster • Dothrakiae, Divergent
– Ameya Elizabeth Chase • Sempra, Divergent
– Edith Margot Captes, 'Leena' • Lacville

• Initiates – FS
Eric – aanhangers
– Quintelia Heather Williams, 'Quinn' • Initiate, Divergent

Divergent – aanhangers
– Milena Athena Reylin, 'Mila' • Misao
– Rhozali Eunice Ainsworth, 'Ro' • Raging, Divergent

• R E G E L S

Algemeen
– Alleen ik (Mirte, Stiff) opent de nieuwe topics.
– Username veranderingen worden doorgegeven binnen het praattopic/rollentopic.
– Men gedraagt zich respectvol jegens andere personen binnen de RPG, zo niet – volgt een ban binnen de RPG.
– Deze RPG is geen sneltrein, daarom wordt er rekening gehouden met elkaar.

RPG
– Per post worden er minimaal driehonderd woorden geschreven.
– Binnen in de post wordt gelet op spelfouten en verdere grammatica.
– Men gaat geen andere personages besturen/vermoorden/etc. in een eigen post – dit gebeurt alleen in duidelijk overleg.

Voorkomend dat het een sneltrein gaat worden – moeten er twee posts tussen je eigen posts staan.

• B E G I N

Met gebalde vuisten in de lucht gestoken en onder het geluid van verschillende joelende geluiden – zijn de kersverse initiates van Dauntless zojuist op het harde grind terecht gekomen – al dan niet vallend en haperend – wat het gehele dak van de initiate ingang bedekt. Alhoewel het grootste gedeelte van de initiates geboren en getogen Dauntless' blijken, zijn er enkele factionswitchers vanuit Amity en Erudite te onderscheiden – uitstaand door de rode, gele en blauwe kledij.
Wanneer eveneens de factionswitchers de grote grijnzen en glimlachen op de gezichten hebben laten verschijnen, wordt het enthousiasme enigzins getemperd door de verschijning van Eric – welke met een kille, harde blik op de rand van het dak staat te balanceren alsof hij met een stoeprand te maken heeft. Scannend laat hij zijn ogen over de initiates glijden – waarbij zijn gedachten voor enkele seconden naar de vraag "zouden er Divergents tussen zitten" schiet, maar hij uiteindelijk een korte mededeling over zijn lippen laat rollen.
"Mijn naam is Eric – een van de leiders van jullie nieuwe factie. Verschillende verdiepingen onder ons is de ledeningang van het verblijf van onze factie. Wanneer je het niet kan opbrengen om te springen, hoor je hier niet thuis."

De eerste en laatste springers zijn al bepaald – deze personen hebben een PB ontvangen.

––––––––––
R O L L E N T O P I C •• • •• P R A A T T O P I C

[ bericht aangepast op 24 april 2014 - 21:03 ]
•

14 april 2014 - 15:44

Keynes 5267

Ameya Elizabeth Chase.
| Dauntless Born Initiate - Divergent - Divergent aanhanger |

‘Mooie naam,’ complimenteert hij me.
‘Dankje, jouw naam komt ook alleen voor in Dauntless,’ vertel ik hem. Na een tijdje elkaar te bestudeerd te hebben beantwoord hij mijn vraag. ‘Kan niet wachten!’ Vrijwel meteen daarna valt het laatste meisje in het net. Raven kijkt me met een niet complimenteus gezicht aan en ik glimlach.

'Allemaal, luisteren. Mijn naam is Gabe, ook wel bekend als Hood. De reden daarvoor zullen jullie snel genoeg te weten komen. Ik ben een van jullie trainers gedurende de initiation, samen met Belle en Farrah.' Hij knikt lichtjes naar de andere twee trainers.
'Alles wat jullie denken te weten over de Dauntless initiation is onzin. Jullie zijn een groep waar een geheel nieuwe vorm van de initiation op los wordt gelaten, waarin verschillenden elementen radicaal zijn veranderd.'

Ik kauw ongezien op mijn lip. De regels zijn veranderd. Alle informatie die ik wist heeft nu geen nut meer. Hij gebiedt ons hem te volgen en dit doen we dan ook.

'Ten eerste trainen we jullie gezamenlijk, Dauntless born en faction switchers, en worden jullie eveneens gezamenlijk beoordeeld. Helaas kunnen we een plek in de Dauntless samenleving niet voor iedereen garanderen, velen zullen afvallen omdat zij geen hoge ranking score behalen en anderen zullen zelfstandig opgeven om te leven bij de factionless. Ten tweede trainen we geen groepen meer, maar zullen jullie ieder moment van de dag de mogelijkheid krijgen om een willekeurig onderdeel te beoefenen in de trainingszaal, waarbij jullie individuele begeleiding ontvangen van mij, Belle of Farrah. De deur links is de trainingszaal, daar verwachten we jullie over een kwartier. De deur rechts is de slaapzaal, jongens en meisjes door elkaar heen, evenals Dauntless born en faction switchers. In het midden van de slaapzaal staat een grote bak met oude, afgedankte Dauntless kleding, zoek wat uit, kleed je om en begin met trainen.'

Mijn blik glijdt over de mensen die snel de beste kleding te pakken proberen te krijgen, voornamelijk de faction switchers. Aangezien ik al zwarte kledij draag hoef ik me niet te voegen bij de anderen.

'Wie denken ze wel niet dat ze zijn? Ons een beetje laten trainen met die know-it-alls en die boeren. Alsof wij daar beter van worden, vast een of andere strategie van Eric om de Divergent eruit te filteren,' zegt Raven. Ik zorg er meteen voor dat de blik op mijn gezicht me niet verraad. Ik weet dat Eric jacht maakt op de Divergents en ik had al een opmerking kunnen verwachten, maar niet al zo snel.

‘Hij doet maar wat 'ie doen moet,' zeg ik, naar mening.
'Kom, ik heb zin om mijn spieren te voelen branden.' Ik grijns, een échte Dauntless. Ik kijk de trainingszaal door. We kunnen verschillende dingen doen maar ik loop naar de bokszakken toe. Ik doe de bijbehorende handschoenen aan en begin te slaan. Sla rechts, sla links, trap rechts, trap links. Ik herhaal dit een paar keer en geef nog een paar stoten.

'Ik ben benieuwd wie er gaan afvallen.' Grijns ik, terwijl ik de zaal rond kijk.

14 april 2014 - 17:04

Saturnz 8791

Quintelia "Quinn" Heather Williams.
Initiate, 16 · Faction Switcher, Erudite · Eric-aanhanger · Divergent

'Ten eerste, initiate – denk ik niet dat dat een van jouw zorgen zal zijn. Ten tweede – ben ik Dauntless, en als ik jou was zou ik mijn best gaan doen om dat eveneens te worden.' Ik grijns lichtjes. Ik ben tevreden met het antwoord, al heeft hij natuurlijk wel gelijk. Ik moet Dauntless worden, niet Divergent. Zijn vingers spelen met wat mesje die hij bij zich heeft, en mijn blik glijden over de stukken ijzer, zorgvuldig afgewerkt met kunststof. Hood geeft me nog een waarschuwende blik en vertrekt. Mijn vingers glijden voorzichtig over het lemmet van een van de messen. Ik neem het voorwerp in mijn hand, en het voelt verrassend goed. Toen had ik het nooit toe willen geven, maar in Erudite had ik regelmatig een keukenmes in mijn hand gehad, met de vraag hoe het zou voelen om er eentje te gooien. Een enkele keer had ik het gedaan. Ik was alleen thuis, en ik had een mes mee naar buiten genomen. Het ijzer was diep in het hout van ons tuinschuurtje gezonken, en het gaf me een gevoel van macht. Ditzelfde gevoel bevind zich nu in mijn vingertoppen. Ik probeer het gewicht uit in mijn hand, en mijn ogen richten zich op naar het doelwit. Mijn Divergent-brein zorgt ervoor dat ik een nauwkeurige inschatting maak, rekening houdend met het gewicht en de afstand. De rest van de messen neem ik in mijn linkerhand. Een geconcentreerde uitdrukking verschijnt op mijn gezicht, en ik neem een diepe teug adem. Mijn arm zwaait naar voren, en ik hoor het suizende geluid, en vervolgens zie ik het mes terechtkomen slechts centimeters van waar ik had gemikt. Ik glimlach, en stel me dit maal voor dat het doelwit de man is die mijn vader heeft vermoord. Mijn vingers knijpen zich samen om het lemmet, en ik gooi. Mijn wenkbrauwen schieten de lucht in als ik zie waar het mes terecht is gekomen. In de roos, exact in het midden. Ik kijk naar de messen in mijn hand, en ik glimlach. Ik ben eindelijk ergens goed in, heb ik het gevoel. Ik weet dat de gevechten lastig gaan worden, aangezien ik niet gespierd ben. Maar ik ben klein en snel, dus op die manier zal ik kunnen zorgen dat ik niet doodgeslagen wordt. Hopelijk. Een derde mes vliegt richting doelwit, en deze is wel erg naast. Ik bijt op mijn lip, en ook de laatste twee gaan door mijn vingers. De vierde komt dicht in de buurt van de tweede, en de vijfde komt te ver zuidelijk terecht. Deze vaardigheid -voor zo ver je het een vaardigheid kunt noemen nu- moet ik zien te ontwikkelen. Ik hoop op zijn minst dat het indruk heeft gemaakt.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

14 april 2014 - 17:12

reguluswife 37248

Farrah Izabela Griffin
Trainster ¤ Candor born ¤ Divergent aanhanger

Ik laat mijn kwade blik nog enkele seconden Gabe hangen, waarna ik hem naar de binnenlopende initiates verplaatst en de juiste namen bij de personen probeer te plaatsen. Ik ben niet erg goed met namen en het zal vast wel een tijdje duren voordat ik iedereens naam ken. Van sommige zal ik ze misschien niet eens leren kennen, wanneer ze bijvoorbeeld snel op zouden geven. Wat dat betreft zijn die bijnamen van Gabe wel handig, aangezien die makkelijker te onthouden zijn dan iemands echte naam.
'Alle initiates zijn vrij om een onderdeel naar keuze te oefenen – vechten, schieten, messen werpen en al het andere wat er in de trainingsruimte te vinden is,' begint Gabe dan, terwijl nog niet alle initiates er niet zijn, waardoor ik de logica er niet van snap om nu al uit te leggen wat de bedoeling is. Zijn blik glijdt hierbij kort naar Belle en mij, waarop ik demonstratief de andere kant op kijk. 'Gedurende je training wordt je gescoord door ons – dus ik stel voor dat jullie direct beginnen en je tijd effectief indelen.' Het bevalt me niet echt dat de initiates tijdens de gehele training gescoord zullen worden, aangezien de Dauntless born hiermee erg in het voordeel zullen zijn, aangezien tijdens de oude initiation de factieswitchers het op moesten nemen tegen andere factieswitchers tijdens het vechten en ze nog enigszins een kans hadden.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Gabe de kant van Belle en mij op komt en ik klem mijn kaken op elkaar om mezelf tegen te houden om niet gelijk iets naar zijn hoofd te slingeren. 'Ik wil ten eerste zeggen dat het me ontzettend spijt dat ik jullie niet eerder in heb kunnen lichten – ik heb alle veranderingen vanmorgen pas te horen gekregen en heb geen tijd gehad het door te geven. Daarnaast. . . heeft Eric zelf gezegd dat dat niet nodig was omdat jullie het wel aan konden.' Tot mijn ergernis lijkt hij het nogal vermakelijk te vinden, want het is natuurlijk ook zo ontzettend grappig wanneer je dingen voor mensen verzwijgt. Als hij na die drie jaar nog steeds niet weet dat ik daar absoluut niet tegen kan, dan kent hij me blijkbaar niet. 'Goh, ik wist niet dat je Erics schoothondje was geworden en simpelweg maar alles doet wat hij zegt,' brom ik binnensmonds. 'Prima,' zegt Belle.
'Jullie moeten het positief bekijken, trouwens. Via deze manier kan je zelf bepalen welke initiates je gaat trainen en op welk onderdeel,' vervolgt Gabe nog, maar Belle is al weggelopen en ik geef haar groot gelijk. 'En sommige initiates zullen zo waarschijnlijk nauwelijks hulp krijgen. Erg eerlijk,' zeg ik, het laatste op een behoorlijke sarcastische toon. Het is niet lastig te raden welke initiaties Gabe zal willen trainen: de Divergents. Hij zou er alles voor doen om hen veilig te krijgen en hoewel ik het er niet mee eens ben met Eric dat alle Divergents het loodje moeten leggen, vind ik ook dat ze niet meer geholpen mogen dan de andere initiaties. Ze zijn vaak zelfs al in het voordeel.
'Goldilocks, je ziet er zo veel leuker uit wanneer je gewoon lacht,' glimlacht hij. Als hij wilt dat ik hem een klap verkoop en nog bozer wordt, dan is hij goed bezig. 'Noem me niet zo,' bijt ik hem toe, met een licht overslaande stem. 'Ik ben niet bepaald instaat om te lachen als iemand van alles voor me verzwijgt.' Als hij al zoiets simpels verzwijgt, dan verzwijgt hij vast wel nog meer dingen. Onbewust heb ik mijn vuisten gebald.

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:18 ]
To the stars who listen — and the dreams that are answered

14 april 2014 - 17:28

Orwell 1266

MILENA 'MILA' ATHENA REYLIN
Initiate, 16 – Erudite Born – Divergent Aanhanger

•

•

Wanneer ik uit mijn ooghoeken een schim zie naderen, gaat mijn hart prompt een stukje sneller slaan – vooral wanneer ik merk dat deze persoon niemand minder dan een van onze trainers is. Ik doe vast wat verkeerd, vertel ik mezelf. Het kan niet anders. Onbewust merk ik dat ik mijn bewegingen al wat aan zit te passen, zelfs voor ze bij me staat. 'Dat zag er best goed uit.. Ik ben Belle.’, zegt ze koeltjes. Ik doe het goed? Een zeker trots gevoel overvalt me, maar ik onderdruk de glimlach die zich om mijn lippen wilt vormen. Ik knik even dankbaar naar - eveneens omdat ze zich aan me voorstelt - maar hou mijn mantel van stilzwijgen over me heen. Ik wil niet met deze vreemde praten – nog niet.

Ze ziet er aardig uit, denk ik – voor zoverre dat mogelijk is bij iemand die lid is van deze factie. De zwarte kledij, sterke make-up en vele tattoo’s zijn niet bepaald dingen die vriendelijkheid uitstralen. Ik zou wat moeten zeggen tegen haar – haar bedanken, om advies vragen, maar ik doe geen van die dingen. In plaats daarvan wend ik mijn blik weer af, waardoor ik een glimp van Quinn opvang, die een van de messen midden in de roos gooit. Ik trek een mondhoek omhoog en laat mijn blik verder de kamer rond glijden, waarna ik een van de Dauntless-born – net als ik – op een van de zakken in zie slaan. Ik vervloek mezelf wanneer ik zie hoe goed ze het doet en probeer te bekijken welke bewegingen ze maakt, om ze daarna precies na te proberen doen. Ik zou niet weten of het me lukt of niet, wat ik wel weet is dat ik geniet van elke slag of schop die ik maak – alsof alle opgekropte energie plots mijn lichaam wilt verlaten – waardoor er zich na een tijdje zweetdruppels op mijn voorhoofd beginnen te vormen.

Ik stop met slaan wanneer het prikken op mijn hand – vanwege de huid die ik eraf geslagen heb – en mijn gebrek aan conditie te veel wordt en laat mijn armen naast me hangen. Voor enkele seconden kijk ik Belle weer aan, alsof ik haar met mijn blik wil vragen wat advies te geven. Enkele minuten laat ik mezelf toe op adem te komen, om daarna alle agressie die ik in me heb weer op de boks zak te richten. Hoe lang moeten we hier in hemelsnaam mee doorgaan? Ik voel hoe snel ik moe word – eveneens door mijn gebrek aan slaap voor de Choosing-ceremonie - maar blijf gewoon doorgaan.

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 18:00 ]
A girl who wonders.

14 april 2014 - 17:44

Trager 1326

Isabelle Amethyst Cunningham
Trainer, 22 - Dauntless Born - Divergent aanhanger

Ik zie Mila al haar spieren in haar lichaam aanspannen, voordat ze zich omdraait en naar me knikt. Een zekere spanning hangt om haar heen, waardoor ik haar een bemoedigende glimlach toewerp. Daarna draait ze zich om en stort ze zich vol overgave op de bokszak. Zelf werp ik even een blik opzij en zie een meisje uit Erudite zich uitleven op de werpborden. Een glimlach speelt om mijn lippen als ik zie hoe goed ze het doet. Verderop zie ik nog twee meisje bij de bokszakken, maar ik houdt mijn aandacht bij Mila.

Als ik me weer op haar richt, zie ik dat ze het steeds wat moeilijker krijgt en minder hard begint te slaan. Voor een beginner heeft ze echt goede reflexen en er zit best wat kracht achter haar stoten. Op het moment zal ze zich best kunnen redden bij het sparren, als ik haar wat gemene truukjes leer. Ik moest toentertijd sparren met een jongen, die bijna twee keer zo breed als mij was. Na twee stoten tegen zijn keel, begaf hij het omdat hij geen lucht meer kreeg. Dit gebeurde alleen wel pas nadat ik zelf in elkaar was gerost. Een ongewenste rilling kruipt over mijn rug als ik eraan terugdenk. Ik put nog steeds energie uit de verkeerde herinneringen, wat niet echt goed is, maar het helpt me wel om flink wat kracht in mijn gevechten te steken. Even blik ik naar Gabe, die nog steeds bij de messen staat. Als ik Farrah haar verhitte gezicht zie, trek ik verbaasd zijn wenkbrauwen op. Gabe is er iets te goed in om haar tot het uiterste te drijven.

Ik glimlach even trots als Mila is gestopt en afwachtend naar me kijkt. 'Dat zag er echt goed uit. Alleen zou je best ook de rest van je lichaam kunnen gebruiken,' zeg ik zacht, terwijl ik voor de bokszak ga staan en mijn lichaam in de strijd gooi tegen de boks zak aan. Ik stoot met mijn schouders tegen de boks zak aan en gebruik mijn knieen. Bij jongens is dat altijd effectief. Ik grjins even om mijn eigen gedachten. De bokszak schommelt aardig heen en weer. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Mila aandachtig toekijken, waarna ik stop en naar de bokszak knik. 'Nu jij, daarna houden we even pauze.'

14 april 2014 - 17:54

Halfling 4374

Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe'
Trainer, 23 – Erudite born – Divergent aanhanger
•• • ••

'Goh – ik wist niet dat je Eric's schoothondje bent geworden en simpelweg maar alles doet wat hij zegt.' – 'Prima'.
Alhoewel normaliter gesproken sarcastische woorden geen enkele invloed op me maken – voel ik de woordenstroom van mijn Goldilocks in mijn gedachten snijden. Wanneer Belle van het ene op het andere moment besluit om de benen te nemen – voel ik mijn moed voor enkele seconden compleet in mijn schoenen zinken. Enigszins verward laat ik mijn woordenstroom voortgaan, hopend dat Farrah begrijpt in wat voor lastige positie ik ongewild ben geplaatst.
'En, sommige initiates zullen zo hoogstwaarschijnlijk nauwelijks hulp krijgen – erg eerlijk.'
Voor enkele seconden klem ik mijn kaken op elkaar – waardoor er een minimaal knarsend geluid ontstaatn. Alhoewel ik altijd mijn voorkeur heb gegeven aan het trainen van de faction switchers – zou ik nooit of te nimmer sommige initiates voor de andere plaatsen. Mijn enige doel was ervoor te zorgen dat de Divergents niet werden ontdekt ; wat zou betekenen dat ik ze door de initiation moest zien te lozen, of ik ze veilig en wel naar hun factionless bestaan zou kunnen leiden.
'Goldilocks, je ziet er zo veel leuker uit wanneer je gewoon lacht.' Alhoewel ik zelf een glimlach rondom mijn mondhoeken heb, voel ik me van binnen allesbehalve vrolijk.
'Noem me niet zo. Ik ben niet bepaald in staat om te lachen als iemand van alles voor me verzwijgt.'
Plotseling komt de harde realiteit in mijn gedachten omhoog zetten – Farrah was enkel en alleen boos doordat ik elementen voor haar heb "verzwegen", of eerlijk gezegd "niet verteld omdat daar geen tijd voor was". Vanaf het moment dat ze een officiële Dauntless is geworden, heb ik mijn gehele leven met haar gedeeld – waardoor ik niet kon geloven dat ze me dit zo schuldig nam.
'Ten eerste, werd ik daartoe gedwongen door Eric en heb ik vandaag nog geen enkel moment gehad om het je te vertellen. Ten tweede, weet je dat ik er alles aan ga doen om alle initiates voor te bereiden op de ranking lijst – Dauntless born en faction switcher. Sterker nog, ik wilde jou vragen of je misschien een idee hebt hoe we het op de meest efficiënte manier aan kunnen pakken.'
Mijn gezichtsuitdrukking staat inmiddels in een lichte mengeling van gekwetstheid en geïrriteerdheid, terwijl ik onbewust een van mijn werpmessen uit mijn achterzak haal en hem in mijn hand rond laat rollen – een tic welke ik met geen mogelijkheid weg kan drukken.
'We hebben dit jaar een ontzettend diverse groep en ik ben van plan om er zo veel mogelijk officieel Dauntless te gaan maken – dus, zou je me daarbij willen helpen of niet, Farrah?'
Ik had haar volledige naam expres uitgesproken – aangezien ze me eerder een standje had gegeven voor het gebruik van Goldilocks. Op de een of andere manier leek het echte te formeel en te gespeeld om "Farrah" uit te spreken – aangezien onze band verder ging dan dat.

•

14 april 2014 - 18:21

Saturnz 8791

Quintelia "Quinn" Heather Williams.
Initiate, 16 · Faction Switcher, Erudite · Eric-aanhanger · Divergent

De frustraties die ik heb jegens het niet opgemerkt worden van een vrijwel perfect schot zorgen ervoor dat ik de messen ruw uit het doelwit haal, en weer gooi. Ik verzamel alle messen bij elkaar, omdat ik op het moment de enige ben die met het onderdeel bezig is, en ik gooi. In uiterste concentratie kijk ik naar het doelwit. De gedachte aan de man die mijn vader had vermoord heeft me gefrustreerd. De messen suizen door de lucht, terwijl ik hard probeer geen vorm van emotie te vertonen. Het ene naar het andere mes vliegt richting doel, de ene beter gericht dan de andere. Op een gegeven moment pak ik het langste, scherpste mes en loop naar een oefenzak voor vechten met mes. Ik stak, verdedigde, en stak weer. Na een lange tijd steken en slaan en schoppen ga ik op de grond zitten, terwijl straaltjes zweet over mijn rug naar beneden lopen. Waar de agressie vandaan komt, weet ik niet. Maar ik weet wel dat mijn hoofd nu helder is. Ooit is er iemand geweest, die heeft gezegd dat de beste manier om je vijand te verlaan, hem leren kennen is. En dat is mijn plan. Niemand zou verwachten dat een Divergent zich aansluit bij Eric. En ik hoop maar dat degenen die zich hebben aangesloten bij de Divergent het vroegtijdig doorkrijgen, en me ondersteunen. Ik werp een twijfelachtige blik op Farrah en Gabe, die staan te praten. Zal ik het aan hen vragen? Ik kijk moeilijk. Ik weet het niet. De verleiding is zo groot, met ik ben net al op mijn gedrag gewezen. De keuze blijft strijden in mijn hoofd. Daardoor heb ik niet door dat ik naar de twee trainers aan het staren ben. Ik ben te ver in gedachten verzonken, een plan aan het uitzettend voor het geval ik bij Eric in de smaak wil vallen. Maar aanknopingspunten, nee, die kan ik niet vinden.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

14 april 2014 - 19:24

Orwell 1266

MILENA 'MILA' ATHENA REYLIN
Initiate, 16 – Erudite Born – Divergent Aanhanger

•

•

Ik kijk aandachtig – en ietwat dankbaar – toe wanneer Belle me haar advies geeft en zelfs even demonstreert. Ieder detail van haar bewegingen probeer ik in me op te nemen. "Nu jij. Daarna houden we even pauze.”, zegt ze me en ik trek een mondhoek omhoog. Ik hef mijn gebalde – en iets verhitte – vuisten weer voor mijn gezicht om mezelf te verdedigen – tegen een zak zand, besef ik nu - en probeer alles wat Belle me geleerd heeft te onthouden, als ik al mijn kracht weer op de boks zak richt. Mijn schouder, mijn knie, mijn elleboog, alles probeer ik te gebruiken – en het voelt als een succes. Het zweet verspreidt zich over mijn voorhoofd, mijn armen, mijn rug en ik richt mijn blik weer even naar de Dauntless-borns naast me. Het voelt niet prettig dat ze zo dicht bij me staan - intimiderend bijna – maar toch verzet ik me geen meter. Daar zou niets moedig aan zijn, toch?

Toch probeer ik niet minder sterk als hun over te komen, waar ik naar mijn idee grandioos in faal. Het duurt niet lang voor ik het gevoel heb alsof alle energie alweer uit mijn lichaam verdwenen is, waarbij ik er meteen spijt van heb dat ik zoveel tijd met mijn neus in de boeken heb doorgebracht. Buiten adem leun ik met mijn handen op mijn knieën en probeer snel weer wat energie te vinden, bang dat het zou opvallen. Ik kijk weer even rond – Erudite-nieuwsgierigheid – en zie ook Quinn even zitten en andere soms even pauzeren in hun bewegingen. Ik ben niet alleen.

Ik hef mijn – te zware – armen weer op en veeg het zweet van mijn voorhoofd, waarna ik mijn vlecht even losmaak, mijn haren strak bijeen neem en in een staart weer vastbind. Daarna breng ik mijn handen weer naar mijn gezicht en sla nog een paar keer tegen de zak aan, maar het heeft geen nut. Ik ben op. Mijn slaapgebrek van de vorige nacht en mijn gebrek aan conditie spelen me parten – waardoor ik me vermoeid op de grond laat zakken en mijn armen op mijn knieën laat rusten. Stel je niet zo aan, zeg ik mezelf in gedachten, maar toch vind ik de kracht niet om weer op te staan. Ik kijk nog even dankbaar naar Belle voor het advies wat ze me gaf en laat me dan op mijn rug vallen om weer op adem te komen.

[ bericht aangepast op 15 april 2014 - 0:57 ]
A girl who wonders.

14 april 2014 - 19:44

Kiramman 12021

• Casper 'Cas' Jacobus Davidson •
Aspirant, 16 • Dauntless-born • Eric-aanhanger

De trainingszaal was onderverdeelt in verschillende zones, waar je kon schieten, boksen, lopen, meswerpen, worstelen en andere vechtsporten kon beoefenen. Ik was vooral een voorstander voor de schietzone. Wanneer ik schoot kon in de hele wereld buiten sluiten. Mijn ouders, mijn taken, Eric, het deed er allemaal niet meer toe wanneer ik schoot. Ik was er dan ook van overtuigd dat ik hoog zou scoren voor dat onderdeel. Hoewel mijn eerste instinct me vertelde dat ik naar dat onderdeel moest lopen, toen ik de trainingszaal binnenkwam, spotte ik Ameya en Raven al vrij snel bij het boksonderdeel en voegde me bij hen.
Op het eerste zicht zou je denken dat Ameya en Raven familie waren. Ze hadden allebei donker haar, zelfde lichaamsbouw en de structuur kwam ook haast overeen. Maar ik wist dat ze geen familie waren.
"Hé, jongens," zei ik met een brede glimlach. "Vinden jullie het erg als ik meedoe?" Ameya had al handschoenen aangetrokken en begon op de bokszak voor haar te meppen. Ik wachtte niet op hun antwoord en volgde haar voorbeeld. Ik koos de bokszak aan haar rechterkant. Naast me stond een roodharig meisje die uit Vriendschap kwam. Ze was tenger en keek steeds nerveus om zich heen. Ik vroeg me af wat ze in Dauntless doet. Het is duidelijk dat ze hier niet past.
Ik ben benieuwd wie er gaan afvallen," grijnsde Ameya vervolgens. Ik sloeg hard op de bokszak en ik dacht dat het een goede mep was, want de zak vloog een beetje achteruit. Ik deed een stap naar achteren en ademde diep in en uit. Dit was lastig. En ik was nog maar net begonnen. Goed bezig, Cas.
Ameya keek door de trainingszaal en zonder het zelf te beseffen deed ik hetzelfde. "Hmm, goeie vraag. Ik denk dat het nog te vroeg is om dat te weten." Ik zette mijn handen op mijn heupen en liet mijn ogen over de mensen in de zaal glijden. Nog niet iedereen was aangekomen; er waren er nog een aantal in de slaapzaal, nam ik aan. Mijn blik viel op een jongen een aantal bokszakken verderop, die net op een onbekende manier op de grond is beland. De jongen had zijn hand over zijn neus geslagen en ik merkte dat er een straatje bloed tussen zijn vingers door droop. Hoe hij een bloedneus kon krijgen door een bokszak, was me een raadsel.
Ik schoot in de lach en gaf Ameya een por. Ik wees naar de jongen. Hoewel het niet aardig van me was, vond ik het daadwerkelijk grappig. "Die overleeft de eerste dag nog niet eens," zei ik nog steeds na lachend en draaide me toen weer om naar mijn bokszak.

kindness is never a burden.

14 april 2014 - 21:04

Ortiz 4847

•Raven Tyllaster•

|| Dauntless born initiate - Divergent - Divergent aanhanger ||

~~~

‘Hij doet maar wat 'ie doen moet,' antwoordt Ameya op mijn Eric-is-naar-de-Divergent-opzoek opmerking.
'Kom, ik heb zin om mijn spieren te voelen branden.' Zeg ik en dat heb ik ook echt want ik kan nu al niet stil staan. Amerya grijnst. Ik zie haar waardering voor mijn Dauntless manieren en ze loopt naar de bokszakken. Ik doe een snelle warming-up en werp ook een vlugge blik op de zaal. Er staan overal middelen om je fysieke kracht te trainen of om je schietkunsten te verbeteren. Ik ga naast Ameya staan bij de bokszakken en haal drie keer rustig adem. Ameya begint te stoten en ik zie haar fel uithalen. Net als ik wil beginnen met boksen komt Cas op ons afgelopen.
Ik ken hem wel, Dauntless born, best oké, jammer genoeg wel fan van onze geliefde Eric. Tenminste als ik zijn ouders mag geloven.
‘Hé, jongens," zegt hij, ‘vinden jullie het erg als ik meedoe?’ Ik haal mijn schouders op, ‘mij best.’
'Ik ben benieuwd wie er gaan afvallen,' zegt Ameya. Ik glimlach, ‘those who fear won’t be here,’ zeg ik. Het is de tekst van één van de tatoeages op mijn arm. ‘Laten we hopen dat wij dat niet zijn.’
Ik focus me op mijn houding en sla zo hard en fel als ik kan. De bokszak bungelt heen en weer en ik begin fel te meppen.
Cas zet zijn handen op zijn heupen en kijkt de zaal rond. ‘Die overleeft de eerste dag nog niet eens,’ zegt hij tegen Ameya. Ik volg zijn blik naar een jongen die –God magen weten hoe- zichzelf een bloedneus heeft geslagen, ik trek mijn wenkbrauw minachtend op en grap, ‘Ik zou maar niet te vroeg juichen Cas.’
Ik richt mijn aandacht weer op de bokszak die nu gevaarlijk stil hangt en sla net zo lang tot mijn schouders schroeien en mijn armspieren verkrampt zijn. Mijn knokkels liggen open en het zweet staat op mijn rug. Het kan me weinig schelen wat de andere initates denken, of ze me mogen of juist raar aankijken. Of misschien denken dat ik overdrijf. Dauntless initation is zwaar en alleen de meest gedreven initates zullen het halen. Ik zal er alles aan doen om daar bij te horen. Het zit in mijn bloed, ik ben niet Divergent, ik ben Dauntless.
Ik adem diep in en uit en zeg tegen Ameya en Cas, ‘guys, zin om wat messen te werpen? Wie als laatste drie messen raak gooit in de roos, moet vanavond in het donker langs de chasm lopen.’ Ik grijns, misschien is het een domme actie om zoiets voor te stellen maar eigenlijk heb ik wel zin in een beetje actie.
‘Oh en trouwens, wij op één kamer? Hoe minder switchers hoe beter, right?’ Ik vind op zijn minst dat ze ons zouden moeten scheiden als is het alleen maar om ons als Dauntless born een streepje voor te geven en ons te laten zien dat ze blij zijn dat we niet naar een andere factie zijn overgelopen. Ik draai mijn schouders heen en weer en knak mijn vingers.
Het maakt me weinig uit wat er nog komen gaat maar dit voelt in elk geval erg goed.

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 21:06 ]
Thank you for the tragedy, I need it for my art.

14 april 2014 - 21:39

Keynes 5267

Ameya Elizabeth Chase.
| Dauntless Born Initiate - Divergent - Divergent aanhanger |

Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar één van de faction switchers, Mila, die na mij sprong. Ze probeert mijn stoten na te doen waardoor er een glimlach op mijn gezicht verschijnt.
Zowel Raven als Cas, ook een Dauntless Born, komen aan beide kanten van mij staan.
"Hé, jongens," zegt Cas met een brede glimlach. "Vinden jullie het erg als ik meedoe?" Ik schud mijn hoofd en focus me weer op de bokszak. Hoe langer ik sla, des te meer mijn armen beginnen te verzuren. Hier moet ik meer op gaan oefenen. Het enige wat ik echt kan is messen gooien en ontwijken.

"Hmm, goeie vraag. Ik denk dat het nog te vroeg is om dat te weten." Antwoord Cas. Toch heb ik zelf al wat zwakkere mensen eruit gevist, maar ik moet opletten want misschien is het juist een tactiek.
‘Those who fear won’t be here,’ beantwoord Raven dan mijn vraag. ‘Je zal altijd angsten hebben,’ spreek ik hem tegen. ‘We moeten ze alleen overwinnen.’

‘Laten we hopen dat wij dat niet zijn.’ Zegt Raven. Mijn plek glijdt door de zaal opzoek naar enkele initiates die waarschijnlijk af zullen vallen. Een eerste indruk bepaalt veel. Blijkbaar spot Cas dezelfde jongen als ik want hij tikt me aan en wijst. ‘Die overleeft de eerste dag nog niet eens.’
Ik grinnik – het ziet er nogal dom uit, maar we moeten ze niet onderschatten. ‘Ik zou maar niet te vroeg juichen Cas.’ Zegt Raven dan ook. ‘Misschien verslaat hij je nog wel,’ zeg ik met een grijns op me gezicht, gericht naar Cas.

‘Guys, zin om wat messen te werpen? Wie als laatste drie messen raak gooit in de roos, moet vanavond in het donker langs de chasm lopen.’ Ik bijt zachtjes op mijn lip.
‘Messen gooien is toevallig wel een onderdeel waar ik erg goed in ben, ik hoop dat je geen spijt krijgt,’ zeg ik grijnzend.
‘Oh en trouwens, wij op één kamer? Hoe minder switchers hoe beter, right?’ Opnieuw bijt ik op mijn lip. Uit dit voorstel kan ik nog wel eens een voordeel halen.
‘Er staan stapelbedden,slimmerd.' Zeg ik sarcastisch. 'Maar het lijkt me wel een goed idee als we dicht bij elkaar slapen, jij, Cas?’ Vraag ik aan Cas. Ondertussen loop ik richting het onderdeel messen gooien, waar een faction switcher staat. Ik grijns vals en pak een messenset.

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 21:57 ]

14 april 2014 - 22:34

reguluswife 37248

Farrah Izabela Griffin
Trainster ¤ Candor born ¤ Divergent aanhanger

'Ten eerste, werd ik daartoe gedwongen door Eric en heb ik vandaag nog geen enkel moment gehad om het je te vertellen. Ten tweede, weet je dat ik er alles aan ga doen om alle initiates voor te bereiden op de ranking lijst – Dauntless born en faction switcher. Sterker nog, ik wilde jou vragen of je misschien een idee hebt hoe we het op de meest efficiënte manier aan kunnen pakken,' zegt Gabe. Op zijn gezicht ontstaat een uitdrukking die niet alleen geïrriteerd is, maar ook gekwetst en door dat laatste begin ik me enigszins schuldig te voelen, waardoor ik weifelend op mijn onderlip bijt. Uit zijn achterzak haalt hij een mes te voorschijn, die hij vervolgens in zijn hand rond laat rollen, een handeling die hij regelmatig doet. 'We hebben dit jaar een ontzettend diverse groep en ik ben van plan om er zo veel mogelijk officieel Dauntless te gaan maken – dus, zou je me daarbij willen helpen of niet, Farrah?' Ik kijk Gabe kort aan en laat mijn blik vervolgens door de zaal glijden, terwijl ik nadenk over het antwoord. Mijn ogen blijven even hangen op het meisje dat eerder bij Gabe stond, en glijden daarna verder na een groepje van drie initiaties een eindje verderop, die naar een jongen met een bloedneus kijken het nog al amusant lijken te vinden. Mijn blik verstrakt even. Het is duidelijk te zien dat ze Dauntlessborn zijn, niet zo zeer doordat ze meer op hun gemak lijken hier, maar simpel weg om hoe ze zich opstellen tegenover de initiaties die niet Dauntlessborn zijn: minachtend en een tikkeltje arrogant. Natuurlijk zijn ze niet allemaal zo, maar het grootste gedeelte wel. Ik verheug me stiekem nu al op hun gezicht wanneer de eerste ranglijst bekend gemaakt wordt. Er belandt lang niet altijd een switcher op de tweede plek, maar welk vaak minstens één op de tweede of derde plek. Ze zullen dan vast een toontje lager zingen.
Na mijn blik nog enkele seconden op het groepje gericht te hebben, kijk ik weer naar Gabe. 'De initiaties help ik sowieso, anders was ik geen trainer geworden. Maar ik help jou alleen als je belooft dat je niets meer zal verzwijgen als er iets veranderd wordt aan de training,' besluit ik uiteindelijk, met een licht verontschuldigende blik in mijn saffierblauwe ogen. 'Het kan me niet schelen of Eric denkt dat het niet nodig is dat ik het ook weet. En jij mag dan wel vier jaar ouder zijn, we zijn allebei trainer en ik heb even veel recht om het te weten. Als Eric dan boos op je wordt omdat je het wel doorverteld hebt, dan zeg je maar gewoon dat ik je dwong het te vertellen. Ik ben geen zestien meer, Gabe, ik kan het heus wel aan.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

15 april 2014 - 12:42

Trager 1326

Isabelle Amethyst Cunningham
Trainer, 22 - Dauntless Born - Divergent aanhanger

Nadat ik het een en ander had voorgedaan, gaat Mila weer aan de slag. Ze pikt het erg snel op en lijkt meteen wel met een sprong vooruit te gaan. Een glimlachje speelt om mijn lippen als ze haar knieën gebruikt. Als er nog meet Initiates bij de boks zakken verzamelen, zie ik dat haar bewegingen wat veranderen en dat ze hen in de gaten houdt. Gelijk heeft ze. Eigenlijk is niemand te vertrouwen. Er vormt meteen een brok in mijn keel, maar ik schudt de gedachten weg.

Ik pik wat delen op van het gesprek wat naast mij afspeelt en ik zie verderop een jongen met een bloedneus. De rest doet er een beetje lacherig over, waardoor ik ongezien mijn wenkbrauwen optrek. We zullen nog wel zien wie er de eerste rondes doorkomt en wie er afvalt. Ik heb mensen die niet zo goed zijn wel vaker een comeback zien maken, dus ik kijk nergens meer van op.

Ik zie Mila's bewegingen steeds langzamer worden. Ik moet wel zeggen dat ze doorzettingsvermorgen heeft, want ze geeft niet snel op. Zweetdruppels lopen langs haar gezicht, die ze met de rug van haar hand wegveegt en haar haren in een staart doet. Dan laat ze zich op de grond zakken en kijkt ze me nog even dankbaar aan, waarna ik haar een glimlach toewerp. Ze doet het prima voor een beginner en op het eerste gezicht denk ik dat ze zeker wel verder kan komen dan de eerste ronde. Echter ga ik haar geen valse hoop geven door het te zeggen, want zo te zien zijn de anderen ook best goed.

'Ga je mee? Dan gaan we even wat drinken,' besluit ik, waarna ik mijn hand uitsteek om haar overeind te helpen.

15 april 2014 - 12:57

Halfling 4374

Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe'
Trainer, 23 – Erudite born – Divergent aanhanger
•• • ••

Gedurende de seconden waarin Goldilocks na staat te denken over mijn woordenstroom – voel ik zowel mijn gekwetstheid als mijn geïrriteerdheid naar beneden glijden. Alhoewel ik me er verschillende maken gedurende een dag van bewust was dat mij "vermogen" om bepaalde elementen te veel aan te trekken – kon ik geen van deze elementen van me afschudden.
'De initiates help ik sowieso – anders was ik geen trainster geworden. Maar, ik help jou alleen als je belooft dat je niets meer zult verzwijgen als er iets veranderd wordt aan de training. Het kan me niets schelen of Eric denkt dat het niet nodig is dat ik het ook weet – en jij mag dan wel vier jaar ouder zijn, we zijn allebei trainer en ik heb evenveel recht om het te weten. Als Eric boos op je wordt omdat je het wel door verteld hebt, dan zeg je maar gewoon dat ik je dwong het te vertellen. Ik ben geen zestien meer, Gabe – ik kan het heus wel aan.'
Mijn gekwetste gevoelens verdwijnen als sneeuw voor de zon wanneer ik de schuldbewuste blik van Farrah in haar ogen kan onderscheiden – ze wist hoogstwaarschijnlijk dondersgoed dat ik zo niet in elkaar stak, maar de gehele Dauntless mentaliteit maakt haar ertoe om zichzelf te verdedigen en van zichzelf te laten horen, wat ik respecteer
'Je hebt gelijk – Ik zal alles voortaan direct aan jou en Belle laten weten. Alhoewel. . .' Met enkele soepele en vliegensvlugge bewegingen heb ik mijn armen rondom Farrah's benen gehaakt en bungelt ze over mijn schouder – waarbij ik er voor zorg dat ik haar stevig vasthoud, zodat ze met geen enkele mogelijkheid kan vallen.
'. . . je in mijn ogen altijd een zestienjarige Goldilocks blijft.'
Met een gigantische grijns rondom mijn mondhoeken en het tengere lichaam van Farrah over mijn schouder gedrapeerd, been ik met grote passen in de richting van het onderdeel messenwerpen – waar zich inmiddels verschillende initiates bij hebben verzameld. Met een korte blik merk ik Ameya, Cas, Quinn en Raven op – waardoor ik direct besluit een korte "eerste cursus" messenwerpen te demonstreren.
Met een compleet neutrale gezichtsuitdrukking laat ik Farrah voorzichtig op haar voeten neerkomen – wetend dat ik hiervoor ga boeten – en haal vervolgens mijn eigen messenset uit de achterzak van mijn zwarte spijkerbroek.
'Wanneer je een mes gaat gooien – is het van groot belang dat je het als een verlengend gedeelte van je eigen onderarm ziet, waardoor je het alle richtingen in kan sturen waar je het maar hebben wil.'
Alhoewel ik geen enkele introductie had gegeven over het feit dat het wijs was om op te letten wanneer ik iets zei – nam ik mezelf voor dat ik van plan was te gaan kijken hoe de initiates zelfstandig omgingen met informatie. Het kwam namelijk regelmatig voor dat Dauntless–born initiates weigerden naar mijn uitleg te luisteren en vervolgens onder de factionless' beland waren.
'Vervolgens maak je jezelf meester over je ademhaling. Wanneer je je arm naar achteren laat glijden, adem je in. Wanneer je je arm naar voren laat schieten en het mes werpt, adem je uit. Nu ben ik benieuwd wat het beginniveau is, dus ik stel voor dat jullie je best doen om te laten zien wat er in zit.'
Na mijn vrij korte en abstracte instructies – richt ik mijn blik voor een minimaal moment op Quinn. 'Ik weet niet waar je zojuist aan dacht toen je het mes in de roos gooide – maar houd die gedachten vast en laat jezelf niet afleiden.'
Met een enkele stap sta ik naast Farrah, waar ik kort een blik op richt vanuit mijn ooghoeken en samenzwerend naar haar lach. Ik had exact dezelfde instructies gegeven aan haar gedurende haar eigen initiation.

•

15 april 2014 - 15:10

Orwell 1266

MILENA 'MILA' ATHENA REYLIN
Initiate, 16 – Erudite Born – Divergent Aanhanger

•

•

Even blijf ik met mijn ogen gesloten op de – vrij vieze – harde grond liggen, tot mijn ademhaling weer een zekere, kalme regelmaat krijgt. Na een tijdje dwing ik mezelf weer rechtop te zitten en hoor net hoe Gabe – de trainer die me in Dauntless verwelkomd had – een korte, maar duidelijk uitleg begint over het messenwerpen. Ik probeer ieder woord wat hij zegt te onthouden, wetende dat ik iedere vorm van hulp en advies kan gebruiken. 'Ga je mee? Dan gaan we even wat drinken.', zegt Belle me plots – waarbij de woorden me ietwat overvallen. Dankbaar neem ik haar hand aan, waarbij ze me wat omhoog trekt om te gaan staan – maar verder weet ik niet hoe te reageren.

Ze is zo aardig voor me geweest - maar ieder moment dat ik kan trainen, moet ik gebruiken. Dat zal ze ook beseffen, toch? Verontschuldigend schud ik mijn hoofd naar haar, nog steeds in een mantel van stilzwijgen, hoewel een deel van me haar al wilt vertrouwen. Ik richt mijn blik weer naar het messenwerpen en kijk toe naar het groepje wat er zich gevormd heeft, na Gabe’s uitleg afgelopen is. Ik werp Belle nog een kleine glimlach toe en loop dan naar het uiterste gedeelte van het messenwerpen, het laatste doelwit in het rijtje – in de vorm van een persoon, net als de anderen. Voorzichtig neem ik een van de werpmessen van de tafel af en speel ermee tussen mijn handen – ik beweeg het alle kanten op -, terwijl ik het gewicht, de beste manier van gooien, probeer in te schatten. Het is zwaarder dan ik me had voorgesteld, maar dat zou ook aan mijn gebrek aan energie kunnen liggen, besef ik.

Ik klem mijn hand om het lemmet en hef mijn arm op, in mijn gedachten herhalend wat Gabe zei. Adem in. Ik laat mijn arm naar achteren glijden. Adem uit. In enkele seconden heeft het mes mijn hand verlaten en komt aan de rand van het doelwit terecht – waarna het er weer afkaatst en op de grond valt. Shit. Nogmaals probeer ik hetzelfde te doen, waarna het mes al bij de roos van het doelwit nadert, maar – net als de vorige keer – komt het maar lichtelijk met de punt vast te zitten, om er daarna weer uit te vallen en op de grond te ketsen. Lichtelijk gefrustreerd met mezelf en mijn zwakte, neem ik zo snel ik kan nog een mes van de tafel om het daarna geheel geconcentreerd weer te werpen. Ik span elke spier in mijn lichaam op, adem diep in, om het met het uitademen met al mijn kracht in het doelwit te gooien – waar het deze keer mooi blijft steken. Niet in de roos - niet eens dichtbij - maar alsnog voel ik een triomfantelijke glimlach over mijn gezicht verspreiden en kijk ik even trots naar mijn mede-initiates. De kick die ik nu voel, herinnert me er weer aan waarom ik voor Dauntless gekozen heb.

A girl who wonders.

Index RPG Actieve Topics Zoek